Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό«Η Δύση δεν μπορεί να κρυφτεί, δεν μπορεί να ισχυριστεί άγνοια. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε», λέει η παλαιστίνια συγγραφέας, Σούζαν Αμπουλχάουα. Αυτή είναι «η πρώτη ζωντανή γενοκτονία στην ιστορία… Αν οι άνθρωποι δηλώνουν άγνοια, το κάνουν εσκεμμένα»
Μια μεγάλη έρευνα του Al Jazeera αποκαλύπτει τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λωρίδα της Γάζας στον ένα χρόνο που διαρκεί η εισβολή του Ισραηλινού στρατού σε αυτό το μικρό θύλακα γης, που αποτελεί τη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του κόσμου για περισσότερους από 2.000.000 Παλαιστίνιους
Η έρευνα αυτή συνέλεξε στοιχεία χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων μια βάση δεδομένων που περιλαμβάνει πάνω από 2.500 λογαριασμούς Ισραηλινών στα social media, στους οποίους εμφανίζονται φωτογραφίες και βίντεο αναρτημένα από τους ίδιους τους Ισραηλινούς στρατιώτες. Η ταινία αφηγείται επίσης την ιστορία του πολέμου μέσα από τα μάτια Παλαιστινίων δημοσιογράφων, εργαζομένων στα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και απλών κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας.
Το υλικό αυτό αποκαλύπτει μια σειρά από παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητες του Ισραηλινού στρατού, όπως εξευτελισμούς και βασανισμούς κρατουμένων, καταστροφές οικιών και οικιακού εξοπλισμού, λεηλασίες και πλιάτσικα, ανατινάξεις κτιρίων υποδομής, εκδικητικές ανατινάξεις ολόκληρων χωριών, δολοφονίες μικρών παιδιών και δημοσιογράφων από ελεύθερους σκοπευτές, πολιορκίες και βομβαρδισμούς νοσοκομείων, εσκεμμένες καταστροφές του νοσοκομειακού εξοπλισμού, δολοφονικά χτυπήματα από drones σε καραβάνια μετακινούμενων προσφύγων αλλά και σε καραβάνια με ανθρωπιστική βοήθεια, χρήση Παλαιστινίων κρατουμένων και μικρών παιδιών ως ανθρώπινες ασπίδες, φυλακίσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Ισραήλ κάτω από αδιανόητα απάνθρωπες συνθήκες
Στην έρευνα αυτή αναδεικνύονται οι ευθύνες όσων διέταξαν την επίθεση, όσων την υποστήριξαν, όσων την κατέστησαν δυνατή, όσων την απόλαυσαν και πάνω απ όλα όσων την επέβαλλαν
Αποκαλύπτει επίσης τη συνενοχή των δυτικών κυβερνήσεων, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους Έλληνες παρουσιάζει ο ρόλος της βρετανικής βάσης του Ακρωτηρίου στην Κύπρο. Ευρισκόμενη σε απόσταση μικρότερη από 400 χιλιόμετρα από τη Γάζα, η βρετανική βάση χρησιμοποιείται για πτήσεις επιτήρησης πάνω από τη Γάζα από αεροπλάνα ειδικευμένα στο να αναγνωρίζουν στόχους για στρατιωτικά χτυπήματα. Με πρόσχημα την έρευνα για Ισραηλινούς ομήρους, οι Βρετανοί μοιράζονται τις πληροφορίες που συλλέγουν με τον Ισραηλινό στρατό
Ιδιαίτερο επίσης προκαλεί η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ) για την επιλογή, τον εντοπισμό και τη δολοφονία ανθρώπων. Όπως αναφέρει η έρευνα: «O Ισραηλινός στρατός έχει στοχοποιήσει δεκάδες χιλιάδες κατοίκους της Γάζας ως ύποπτους για δολοφονικές επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών»
Μιλώντας για το θέμα αυτό, ο Bill van Esveld, Καναδός, που ζει στο Βερολίνο, αναπληρωτής Διευθυντής, MENA (Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική), στο Τμήμα Δικαιωμάτων του Παιδιού της Human Rights Watch, εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο η ΑΙ αποφασίζει για το ποιος θα δολοφονηθεί: «[Η ΑΙ] εξετάζει ο,τιδήποτε μπορεί να συλλεχθεί για σένα. Από παρακολούθηση, από κατασκοπεία, από το προφίλ σου στα social media, από ποιος βρίσκεται κοντά στο τηλέφωνό σου ανά πάσα στιγμή, από το ποιον συναντάς. Και σου βάζει μια βαθμολογία. Αν αυτή η βαθμολογία ξεπερνά κάποιο καθορισμένο κατώφλι, τότε θα δεχθείς επίθεση και θα δολοφονηθείς»
Υπάρχει και ένα άλλο πρόγραμμα, συνεχίζει ο van Esveld, που αποκαλείται “Πού είναι ο μπαμπάς; ” : «Σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις των Ισραηλινών στρατιωτικών αξιωματούχων, είναι πιο εύκολο να σκοτώσεις κάποιον όταν είναι σπίτι του, παρά όταν είναι έξω στο δρόμο. Έτσι, αυτό το πρόγραμμα θα εντοπίσει την τοποθεσία του κινητού σου τηλεφώνου, και όταν φτάσεις στην τοποθεσία που είναι καθορισμένη ως κατοικία σου, θα έρθει ένα σήμα σε αυτόν που μπορεί να σημαδέψει το σπίτι σου και να το ισοπεδώσει»
«Πιστεύω», λέει ο van Esveld, «ότι αυτός που επινόησε το όνομα “where is daddy”, σίγουρα θα σκέφτηκε πως πολλοί από αυτούς θα ήταν πατεράδες και μόλις επέστρεφαν σπίτι τους, θα ανατιναζόταν όχι μόνο το σπίτι και οι ίδιοι, αλλά και όποιος άλλος βρισκόταν μέσα σε αυτό»
Ας δούμε και ας διαδώσουμε όλοι αυτή την αποκαλυπτική και σοκαριστική έρευνα του Al Jazzera που αποδεικνύει με αδιάσειστα στοιχεία ότι ο Ισραηλινός στρατός λειτουργεί κόντρα στο Διεθνές Δίκαιο, διαπράττοντας εγκλήματα πολέμου και παραβιάζοντας κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, ενεργώντας περισσότερο ως μια τεράστια τρομοκρατική και εγκληματική μηχανή. Στην πραγματικότητα, μια πραγματική γενοκτονία συντελείται σε απευθείας μετάδοση και η ανθρωπότητα κάνει πως δε βλέπει
Το άρθρο αυτό είναι το τρίτο μιας σειράς αφιερωμάτων πάνω στο Παλαιστινιακό ζήτημα. Το πρώτο αφορούσε στο μαζικό και οργανωμένο εβραϊκό εποικισμό της Παλαιστίνης , μέσω του οποίου οι Εβραίοι έφτασαν το 1940 να αποτελούν το 1/3 του πληθυσμού της περιοχής, από το μόλις 1/10 που ήταν το 1900.
Το δεύτερο άρθρο αφορούσε στην τρομοκρατική δράση των εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Οργανώσεις, βέβαια, που στην ισραηλινή ιστορία έχουν περάσει ως απελευθερωτικές. Γιατί, τελικά, ο χαρακτηρισμός κάποιου ως τρομοκράτη ή ως απελευθερωτή εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από το με ποιανού το μέρος είσαι και όχι από τις ίδιες τις πράξεις, αυτές καθεαυτές. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου ο νικητής της Ιστορίας θα ήταν άλλος, η Χαμάς θα ήταν η απελευθερωτική οργάνωση και οι Ισραηλινοί οι φανατικοί τρομοκράτες, καθώς οι πράξεις των εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων ήταν τουλάχιστον το ίδιο ειδεχθείς με αυτές της Χαμάς. Ή, για να το πούμε καλύτερα, η Χαμάς δε θα είχε καν λόγο ύπαρξης εάν δεν υπήρχε το κράτος του Ισραήλ ή εάν δεν επιβαλλόταν με τον τρόπο που επιβλήθηκε
Στο σημερινό άρθρο θα παρακολουθήσουμε τις διπλωματικές προσπάθειες που έγιναν για την επίλυση του Παλαιστινιακού ζητήματος μέχρι το 1948, όταν και έγινε η διακήρυξη της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ. Μπορούμε να διαπιστώσουμε την τεράστια ευθύνη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, η οποία εγκατέλειψε την Παλαιστίνη αφήνοντας πίσω της ένα χάος, αφού διοίκησε επί δεκαετίες την περιοχή αλλάζοντας διαρκώς πολιτική και προσανατολισμό, με αποκλειστικό γνώμονα τα δικά της γεωστρατηγικά συμφέροντα. Μπορούμε επίσης να διαπιστώσουμε πως κάθε νέο σχέδιο που προέκυπτε, ήταν ακόμη πιο άδικο για τους Παλαιστίνιους, περιορίζοντάς τους σε ολοένα και λιγότερο χώρο. Τους Παλαιστίνιους, που έβλεπαν από τη μια μεριά τους Εβραίους να αποικούν τη χώρα τους κατά εκατοντάδες χιλιάδες και να συγκροτούν οργανωμένο στρατό και από την άλλη τη διεθνή κοινότητα να προσπαθεί ίσως να ξεπλύνει τις τύψεις της από το Ολοκαύτωμα, δίνοντας στους Εβραίους τη γη ενός άλλου και αθώου λαού. Και - γιατί όχι; - και να ξεφορτωθεί ίσως τους Εβραίους από πάνω της
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας δούμε πώς δύο αντικρουόμενες δεσμεύσεις της Μεγάλης Βρετανίας που έγιναν με βάση τα εκάστοτε συμφέροντα της αποικιοκρατικής δύναμης τη δεδομένη στιγμή, αποτέλεσαν τη βάση για τις συγκρούσεις που ακολούθησαν:
Τον Οκτώβριο του 1915, οι Βρετανοί δεσμεύτηκαν να αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία ενός αραβικού κράτους στην Παλαιστίνη, με αντάλλαγμα την αραβική υποστήριξη στον πόλεμο που διεξαγόταν κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου στην περιοχή της Παλαιστίνης μεταξύ των Βρετανών και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία είχε ταχθεί με το μέρος των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Βουλγαρία). Αυτό προκύπτει από την αλληλογραφία μεταξύ του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή της Αιγύπτου Χένρι Μακ Μάχον (Henry McMahon) και του Σαρίφη της Μέκκας, Χουσεϊν Μπιν Αλί (Hussein bin Ali)
Χάρτης που ερμηνεύει την αλληλογραφία McMahon – Hussein (1915)
Τον Νοέμβριο του 1917, οι Βρετανοί δεσμεύονται για το ακριβώς αντίθετο, με την περίφημη διακήρυξη Μπάλφουρ, αυτή τη φορά για να κερδίσουν τη στήριξη του ανερχόμενου σιωνιστικού κινήματος στην Ευρώπη, καθώς ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ακόμη μαινόταν. Έτσι, στις 2 Νοεμβρίου 1917, ο επικεφαλής της βρετανικής διπλωματίας Άρθουρ Μπάλφουρ απευθύνει στον λόρδο Γουόλτερ Ρότσιλντ, ύπατο εκπρόσωπο της βρετανικής εβραϊκής κοινότητας, επιστολή εγκεκριμένη από το υπουργικό συμβούλιο, με την οποία γνωστοποιεί στη σιωνιστική Ομοσπονδία πως:
«Η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας είναι ευνοϊκά διακείμενη στην ίδρυση στην Παλαιστίνη μιας εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό και θα καταβάλει κάθε προσπάθεια προκειμένου να διευκολύνει την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού, νοουμένου ότι τίποτα δεν θα γίνει που να μπορεί να πλήξει τα πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των μη εβραϊκών κοινοτήτων στην Παλαιστίνη, ή τα δικαιώματα και το πολιτικό καθεστώς που απολαμβάνουν οι Εβραίοι στις υπόλοιπες χώρες»
Η Διακήρυξη Balfour
Τον Απρίλιο του 1920, η διάσκεψη του Σαν Ρέμο αναθέτει στη Βρετανία την εντολή για την Παλαιστίνη και «την ευθύνη να δημιουργήσει στη χώρα μια πολιτική, διοικητική και οικονομική κατάσταση που θα εξασφαλίσει την εγκαθίδρυση μιας εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό». Η ανάθεση αυτή που εγκρίθηκε το 1922 από την Κοινωνία των Εθνών (τον πρόδρομο του ΟΗΕ) ήταν μια τεράστια επιτυχία για το σιωνιστικό κίνημα
Οι Βρετανοί, μεσούσης της Μεγάλης Αραβικής Εξέγερσης, προσπάθησαν να προωθήσουν μια σολομώντεια λύση και τον Ιούλιο του 1937 πρότειναν την ίδρυση δυο κρατών, ενός Eβραϊκού και ενός Παλαιστινιακού, ενώ οι ίδιοι θα αναλάμβαναν τον έλεγχο των ιερών πόλεων Ιερουσαλήμ και Βηθλεέμ
Το εβραϊκό κράτους θα ήταν στα βόρεια της Παλαιστίνης, προεκτεινόμενο κατά το μεγαλύτερο μήκος της μεσογειακής της ακτής, σε μια έκταση που αντιστοιχούσε περίπου στο 1/3 του Παλαιστινιακού εδάφους
Η βρετανική πρόταση απορρίφθηκε τόσο από την Αραβική Ανώτατη Επιτροπή, όσο και από το 12o Παγκόσμιο Σιωνιστικό Συνέδριο (Ζυρίχη, Αύγουστος 1937). Όμως και η βρετανική Επιτροπή Γούντχεντ, που συστάθηκε για να επεξεργαστεί τα «τεχνικά ζητήματα» του σχεδίου, κατέληξε τον Αύγουστο του 1938 ότι η προτεινόμενη διχοτόμηση δεν ήταν εφαρμόσιμη, καθώς ο μισός σχεδόν πληθυσμός των εδαφών που θα συγκροτούσαν το μελλοντικό εβραϊκό κράτος ήταν Άραβες, σημειώνοντας τον κίνδυνο μαζικών μετακινήσεων πληθυσμών.
Λίγο αργότερα, το Φεβρουάριο-Μάρτιο του 1939 πραγματοποιήθηκε συνέδριο στο Λονδίνο με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Βρετανίας, των Παλαιστινίων Αράβων, των Εβραίων, της Αιγύπτου, του Ιράκ, της Υπεριορδανίας, της Σαουδικής Αραβίας και της Υεμένης. Καια υτό όμως κατέληξε σε αδιέξοδο
Σύντομα όμως, η βρετανική κυβέρνηση, ζυγίζοντας τη γεωστρατηγική σημασία της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής στην αυγή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σταθμίζοντας ξανά τα δικά της συμφέροντα, αναπροσάρμοσε για άλλη μια φορά την πολιτική της, δημιουργώντας νέα δεδομένα και νέες εξελίξεις στο Παλαιστινιακό ζήτημα. Έτσι, το 1939, αποφασίζοντας να προσεγγίσει πολιτικά τους Άραβες, εξέδωσε τη Λευκή Βίβλο. Η «Λευκή Βίβλος» απαγόρευε την πώλησης γης στους Εβραίους και περιόριζε αυστηρά την εβραϊκή μετανάστευση στην Παλαιστίνη σε 75.000 άτομα για πέντε χρόνια. Επιπλέον ανακοινώθηκε πως, έπειτα από μια δεκαετή «μεταβατική περίοδο» κατά την οποία η Βρετανία «θα διατηρούσε τη διακυβέρνηση της χώρας», η Παλαιστίνη θα αποκτούσε την ανεξαρτησία της ως ένα ενιαίο κράτος, όπου «Άραβες και Εβραίοι θα μοιράζονταν τη διακυβέρνηση κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να διασφαλίζονται τα βασικά δικαιώματα και των δύο κοινοτήτων»
Η Λευκή Βίβλος εξόργισε τους Εβραίους και ανάγκασε τον Ντέιβιντ Μπεν-Γκουριόν (David Ben-Gurion), τον μετέπειτα πρώτο πρωθυπουργό του Ισραήλ, να δηλώσει: «Θα πολεμήσουμε τον πόλεμο εναντίον του Χίτλερ σαν να μην υπήρχε Λευκή Βίβλος και θα πολεμήσουμε τη Λευκή Βίβλο σαν να μην υπήρχε πόλεμος»
Ως αντίδραση στη Λευκή Βίβλο, οι εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις άρχισαν να σαμποτάρουν στρατηγικές υποδομές, όπως εγκαταστάσεις ηλεκτρικής ενέργειας, ραδιοφωνικές και τηλεφωνικές γραμμές. Ταυτόχρονα άρχισαν και οι επιθέσεις εναντίον Βρετανών.
Με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και την αποκάλυψη των φρικαλεοτήτων του Ολοκαυτώματος, έχει δημιουργηθεί σε παγκόσμια κλίμακα ένα θετικό κλίμα για το αίτημα των Εβραίων να ιδρύσουν ανεξάρτητο κράτος στην Παλαιστίνη. Από την άλλη μεριά, οι Βρετανοί, εξαντλημένοι λόγω του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, δεν άντεχαν πλέον να στηρίζουν την αχανή αυτοκρατορία τους και προσπαθούσαν να απαγκιστρωθούν ομαλά και ελεγχόμενα από τις περιοχές που ήλεγχαν σε όλο τον κόσμο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο έλεγχος των πρώην βρετανικών αποικιών περνούσε στα χέρια των Η.Π.Α. Έτσι και στην περίπτωση της Παλαιστίνης, τον Οκτώβριο του 1945, μια κοινή Αγγλοαμερικανική Επιτροπή ανέλαβε να λύσει το γόρδιο δεσμό του Παλαιστινιακού ζητήματος.
Όπως ανέφερε σε έκθεσή της η Επιτροπή
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, η Επιτροπή πρότεινε την υπαγωγή της Παλαιστίνης στην κηδεμονία του ΟΗΕ, μέχρι να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις ειρηνικής συμβίωσης των δύο πληθυσμών σε ένα ενιαίο κράτος.
Η κατάσταση όμως είχε αρχίσει να ξεφεύγει καθώς οι τρεις εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις (Χαγκάνα, Ιργκούν και Λεχί) συμφώνησαν να λειτουργήσουν υπό κοινή διοίκηση με τελικό σκοπό να διώξουν τους Βρετανούς από την Παλαιστίνη και να δημιουργήσουν ένα εβραϊκό κράτος.
Οι Βρετανοί, μη αντέχοντας την πίεση του εβραϊκού αντάρτικου, έχουν αποφασίσει την αποχώρησή τους και ζητούν το Φεβρουάριο του 1947 από τον νεοσύστατο Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών να αποφανθεί σχετικά με την τύχη της Παλαιστίνης .
Το Μάιο του ίδιου έτους, ο ΟΗΕ υποβάλλει δύο σχέδια: το πρώτο σχέδιο, που συντάχθηκε από την πλειοψηφία των μελών της επιτροπής, εισηγείται τη διαίρεση της Παλαιστίνης σε δύο κράτη, ένα εβραϊκό και ένα αραβικό. Αντίθετα, το σχέδιο της μειοψηφίας προβλέπει την ομοσπονδιακή ένωση των δύο κρατών και την άσκηση κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.
Η εβραϊκή πλευρά αποδέχεται το πρώτο σχέδιο, ενώ οι Αραβες απορρίπτουν και τα δύο. Έτσι, στις 29 Νοεμβρίου του 1947, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποφασίζει κατά πλειοψηφία (33 ψήφους υπέρ, 13 κατά και 10 αποχές) τη σύσταση δύο κρατών, ενός αραβικού και ενός εβραϊκού, παραχωρώντας το 56,47% της Παλαιστίνης στους Εβραίους και το 43,53% στους Παλαιστίνιους , ενώ θέτει την Ιερουσαλήμ, ιερή πόλη και για τους δύο λαούς, υπό διεθνή έλεγχο
Όπως γράφει «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 16/5/1948
«Το εβραϊκόν κράτος θα περιλαμβάνη την ανατολικήν Γαλιλαίαν, την πεδιάδα νοτιοανατολικώς της Xάϊφας, το μέγιστον μέρος της κεντρικής παραλίου πεδιάδος με τους λιμένας της Χάϊφας, του Τελ Αβίβ και της Ιόππης και την περιοχήν της Βηθσεβά, περιλαμβανομένου του μεγίστου μέρους της ερήμου Νετζέμπ.
Το αραβικόν κράτος θα περιλαμβάνη την Δυτικήν Γαλιλαίαν, την ορεινήν περιοχήν της Σαμαρείας και Ιουδαίας – πλην της Ιερουσαλήμ – και μίαν παράλιον λωρίδα προς νότον από Ισδούδ μέχρι των Αιγυπτιακών συνόρων»
Το σχέδιο υπερψηφίζεται από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. τον Νοέμβριο του 1947, αλλά όχι με μεγάλη πλειοψηφία. Υπέρ του σχεδίου ψήφισαν 33 κράτη, κατά 13 (ανάμεσά τους όλα τα αραβικά κράτη, η Τουρκία, αλλά και η Ελλάδα), ενώ 10 απείχαν (ανάμεσά τους και η Βρετανία). Το σχέδιο γίνεται αποδεκτό από τους Εβραίους, αλλά τα αραβικά κράτη δηλώνουν πως δεν θεωρούν την εν λόγω απόφαση δεσμευτική γι' αυτά
Σχετικά με τη στάση της Ελλάδας, η Ελλάδα ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που το 1947 καταψήφισε το σχέδιο του ΟΗΕ. Οι παραδοσιακοί δεσμοί με τον αραβικό κόσμο, τα γενικότερα συμφέροντα στη Μέση Ανατολή και στα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αντιοχείας, αλλά και ο φόβος αντιποίνων εις βάρος της ελληνικής κοινότητας της Αιγύπτου, ανάγκασαν την τότε κυβέρνηση Σοφούλη να αντιταχθεί στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.
Η στάση της Ελλάδας δεν ήταν αναμενόμενη και γι΄ αυτό προκάλεσε έκπληξη στους υπέρμαχους της διχοτόμησης και ικανοποίηση στους Άραβες. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τη διχοτόμηση, ο Έλληνας μόνιμος αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ Bασ. Δενδραμής εξήγησε ότι:
«η Ελλάς εμφορείται εξ αισθημάτων φιλίας προς Εβραίους και Άραβας διό και θεωρεί ότι μόνον σχέδιον δεκτόν και από τους δύο θα ήτο δυνατόν να ευδοκιμήση εις Παλαιστίνην… το παρόν σχέδιον θα συνεπαγάγη ταραχάς εις την Μέσην Ανατολήν και επομένως η Ελλάς ενδιαφερομένη δια την ειρήνην της Μεσογείου είναι υποχρεωμένη να το καταψηφίση»
Αν και τον Μάρτιο του 1949 η Ελλάδα αναγνώρισε de facto το Ισραήλ, οι ελληνοισραηλινές σχέσεις δεν αποκαταστάθηκαν πλήρως παρά μόνο το 1990, όταν η ελληνική πλευρά, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, προχώρησε στην de jure αναγνώριση του ισραηλινού κράτους, θέτοντας τις βάσεις για τη σημερινή συνεργασία των δύο κρατών
De facto: Η φράση «de facto» σημαίνει «από το γεγονός», δηλώνοντας κάτι που που συμβαίνει εκ των πραγμάτων, κάτι που είναι πραγματικό και αληθινό. Στη νομοθεσία, σημαίνει «αυτό που εφαρμόζεται πρακτικά αλλά που δεν έχει επιβληθεί από τον νόμο», ή «μια πράξη ή μια πραγματικότητα όχι επίσημα κατοχυρωμένη».
De jure: Η φράση «de jure» σημαίνει «κατά τον νόμο». Όταν χρησιμοποιείται σε νομικό περιεχόμενο, το de jure σημαίνει αυτό που λέει ο νόμος, ενώ το de facto σημαίνει εκείνο που συμβαίνει στην πράξη.
Ενώ όμως συμβαίνουν όλα αυτά στα διπλωματικά σαλόνια, η πραγματικότητα στην Παλαιστίνη επιδεινώνεται σταθερά, καθώς οι Εβραίοι, θέλοντας να δημιουργήσουν τετελεσμένα, απλώνουν όλο και περισσότερο την τρομοκρατική τους δράση και σε συνδυασμό με τη σταδιακή απαγκίστρωση των Βρετανών, το χάος και η αναρχία επεκτείνονται σε όλη την Παλαιστίνη.
Στις αρχές του Απριλίου του 1948, γίνεται η τρομερή σφαγή στο παλαιστινιακό χωριό του Ντέιρ Γιασίν, ενώ στα τέλη του μήνα η Ιργκούν επιτίθεται στη Γιάφα, που αποτελούσε μέρος του προτεινόμενου αραβικού κράτους σύμφωνα με το σχέδιο διχοτόμησης των Ηνωμένων Εθνών. Η πόλη τελικά πέφτει στα χέρια των Εβραίων στις 13 Μαΐου, αφού οι εβραϊκές δυνάμεις έδωσαν σκληρές μάχες με τους Άραβες και τους Βρετανούς που υπερασπίζονταν την πόλη
Μία μέρα αργότερα και μία ημέρα πριν λήξει η βρετανική διοίκηση στην περιοχή, στις 14 Μαΐου 1948, το ανώτατο εβραϊκό συμβούλιο ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του Ισραήλ με πρόεδρο τον Χάιμ Βάιζμαν και πρωθυπουργό τον Νταβίντ Μπεν Γκουριόν .
Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας ακολουθεί η ίδρυση των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) και ξεκινά η διαδικασία απορρόφησης όλων των εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων στην IDF, μια διαδικασία που θα διαρκέσει μήνες και δε θα γίνει αναίμακτα, καθώς ακολούθησαν εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ των νεοσυσταθεισών IDF και της Ιργκούν
1948: Ο πρώτος Αραβο – Ισραηλινός πόλεμος
Ο αραβικός κόσμος δεν είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί το τετελεσμένο. Έτσι, στις 15 Μαΐου, μία μόλις ημέρα μετά την ανακήρυξη της ίδρυσης του Ισραήλ, στρατιωτικές δυνάμεις της Αιγύπτου, της Ιορδανίας, του Λιβάνου, του Ιράκ και της Συρίας επιτίθενται εναντίον του νεοσύστατου κράτους
Γράφει «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 14ης Μαΐου 1948, λίγες ώρες πριν την διακήρυξη ανεξαρτησίας του Ισραήλ:
«Ισχυραί αραβικαί δυνάμεις εν οις και Αιγυπτιακαί, θα εισέλθουν εις Παλαιστίνην από της 16ης τρέχοντος και ότι ο Αραβικός Σύνδεσμος ετοιμάζεται να αποστείλη προς τον Ο.Η.Ε. διακοίνωσιν εξηγούσαν τους λόγους της εν Παλαιστίνη ενόπλου επεμβάσεως των Αράβων.
Εκ παραλλήλου, οι Εβραίοι είνε αποφασισμένοι να ανακηρύξουν το Κράτος των αύριον το μεσονύκτιον πιθανώς και εξήρυξαν ήδη γενικήν επιστράτευσιν, απορρίψαντες ταυτοχρόνως την σημερινήν Αμερικανικήν πρότασιν περί διορισμού, υπό των Πέντε Μεγάλων, ενός Υπάτου Αρμοστού διά την Παλαιστίνην, καθ’ όσον τούτο θα εσήμαινε αναβολήν της δημιουργίας Εβραϊκού Κράτους και επομένως ματαίωσιν αυτής»
Σύμφωνα με «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 15ης Μαΐου, «ενώ οι Εβραίοι διά πρώτην φορά μετά τόσους αιώνας ανεκήρυξαν χθες την εσπέραν το ανεξάρτητον Κράτος των, το οποίον αποκαλούν Ισραέλ, από του πρώτου λεπτού της σήμερον ο κόσμος ευρίσκεται ενώπιον ενός νέου πολέμου εν μικρογραφία
Η Αίγυπτος, το Ιράκ, η Συρία και η Υπεριορδανία εκήρυξαν τον στρατιωτικόν νόμον και λαμβάνουν έκτακτα μέτρα αντιαεροπορικής αμύνης, το δε κράτος του Ισραέλ εκήρυξε γενικήν επιστράτευσιν και έλαβε τα τα πρώτα μέτρα διά των οποίων καταργούνται οι Βρεττανικοί νόμοι περί απαγορεύσεως της μεταναστεύσεως και της αγοραπωλησίας αγροτικών κλήρων.
Ακριβώς το μεσονύκτιον το βρεττανικόν καταδρομικόν “Ευρύαλος”, του οποίου επέβαινεν ο Βρεττανός Ύπατος Αρμοστής στρατηγός Κάννιγκαμ, ανεχώρησεν εκ Χάιφας, τιθεμένου ούτω τέλους, εις την 30ετή βρεττανικήν εντολήν.
Αμέσως δε η Αραβική Λεγεών ήρχισε θέτουσα, επισήμως πλέον υπό την κατοχήν της το Αραβικόν τμήμα της Παλαιστίνης»
Εν τω μεταξύ, στις 17 Σεπτεμβρίου 1948, δολοφονείται από την ισραηλινή παραστρατιωτική οργάνωση της Λεχί, ο μεσολαβητής του ΟΗΕ κόμη Φόλκε Μπερναντότ (Folke Bernadotte), σε μια προσπάθεια των Ισραηλινών να παγώσει κάθε διεθνής ειρηνευτική δράση
Ο Φόλκε Μπερναντότ
Λίγους μήνες πριν, στις 20 Μαΐου 1948, ο Μπερναντότ είχε διοριστεί «Μεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών στην Παλαιστίνη» σε μια προσπάθεια να σταματήσει ο αραβοισραηλινός πόλεμος. Υπό αυτή την ιδιότητα, ο Μπερναντότ κατάφερε να επιτύχει μια αρχική εκεχειρία. Η Λεχί, φοβούμενη ότι η ισραηλινή ηγεσία θα συμφωνούσε με τις ειρηνευτικές προτάσεις του Μπερναντότ, τον δολοφόνησε. Η ομάδα του Στερν, όπως αλλιώς ονομαζόταν η Λεχί, δεν γνώριζε ότι η ισραηλινή κυβέρνηση είχε ήδη αποφασίσει να απορρίψει το σχέδιο του Μπερναντότ και να επιλέξει τη στρατιωτική δράση
Το Ισραήλ καταφέρνει τελικά να αμυνθεί και επιτυγχάνει στρατιωτικό θρίαμβο. Τα αραβικά στρατεύματα απωθούνται τους τελευταίους μήνες του έτους και το 1949 κηρύσσεται κατάπαυση του πυρός, που βρίσκει το Ισραήλ να έχει καταλάβει πλέον το 78% του εδάφους της Παλαιστίνης
Η Παλαιστίνη διαμελίζεται έκτοτε σε τρία τμήματα με το 78% του εδάφους της Παλαιστίνης να καταλαμβάνεται από τους Εβραίους, τη Δυτική Όχθη (το 20,5% της χώρας) να προσαρτάται στην Ιορδανία και τη Λωρίδα της Γάζας (το 1,5 της χώρας) να τίθεται υπό αιγυπτιακή διοίκηση. Παράλληλα, η Ιερουσαλήμ χωρίζεται στα δύο, με το Ισραήλ να καταλαμβάνει το δυτικό μισό της και την Ιορδανία το ανατολικό
Μέχρι το τέλος των εχθροπραξιών, περίπου 6.000 Ισραηλινοί και 2.000 Άραβες θα χάσουν τη ζωή τους, ενώ 950.000 Παλαιστίνιοι ξεριζώνονται από τις εστίες τους και καταφεύγουν, κυρίως, σε άθλιους καταυλισμούς στη Λωρίδα της Γάζας, την Ιορδανία, τη Συρία και το Λίβανο παίρνοντας τον δρόμο της προσφυγιάς, που μνημονεύεται από αυτούς ως η «Νάκμπα», δηλαδή η καταστροφή
Όπως σημειώνει ο Σωτήρης Ριζάς, διευθυντής Ερευνών του Κέντρου Έρευνας Ιστορίας Νεότερου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών στο «ΒΗΜΑ» της 22ας Οκτωβρίου 2023:
«Το αποτέλεσμα, με τη σύναψη της ανακωχής τον Φεβρουάριο του 1949, ήταν ότι οι Εβραίοι της Παλαιστίνης κατέληξαν να κατέχουν το 78% του παλαιστινιακού εδάφους ενώ το κυριότερο ήταν ότι είχε ματαιωθεί η ίδρυση ενός αραβικού κράτους
Το γεγονός ήταν θεμελιώδες. Δημιούργησε ένα ψυχολογικό σύμπλεγμα ήττας και απώλειας στον αραβικό κόσμο. Η απόρριψη της αρχής της ύπαρξης του Κράτους του Ισραήλ εκ μέρους των Αράβων εδραιώθηκε, συντελούντων και των επόμενων πολέμων του 1967 και του 1973, ως πολιτική θέση μη επιδεχόμενη μεταβολής.
Όταν η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και ο Αραφάτ αποδέχθηκαν απρόθυμα την αρχή αυτή, είδαν την επιρροή τους να μειώνεται υπέρ της φονταμενταλιστικής Χαμάς, ενώ στην άλλη όχθη η προσπάθεια ισχυρών και ευφυών ηγετών, όπως ο Γιτζάκ Ράμπιν, να προωθήσουν την ιδέα της συνύπαρξης δύο κρατών σήμαινε την απώλεια της ζωής των εμπνευστών της πολιτικής αυτής.
Σήμαινε ακόμα έναν φαύλο κύκλο: η άρνηση της ιδέας των δύο κρατών σημαίνει περισσότερη βία και η κατίσχυση της βίας συνιστά εν συνεχεία “απόδειξη” ότι η συνύπαρξη είναι αδύνατη»
Η σατιρική εφημερίδα Onion είχε προβλέψει, με το δικό της ιδιαίτερο τρόπο, όλα όσα θα ακολουθούσαν και όσα δεν ήθελαν να δουν οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής που επέβαλαν το Ισραήλ μέσα στην καρδιά των Αράβων
Στο φύλλο της 9ης Νοεμβρίου 1948 γράφει με προφανές ειρωνικό ύφος : «Οι κουρασμένοι από τον πόλεμο Εβραίοι εγκαθιστούν την πατρίδα μεταξύ Συρίας, Λιβάνου, Ιορδανίας, Αιγύπτου. “Στο Ισραήλ, ο λαός μας θα έχει επιτέλους ασφάλεια και ειρήνη”, λέει ο Ben-Gurion”. Η Ιορδανία καλωσορίζει τους νέους γείτονες με πανηγυρικούς πυροβολισμούς και πετροπόλεμο»
Πηγές
https://tvxs.gr/istoria/san-simera-istoria/diakiryksi-mpalfoyr-i-arxi-toy-kakoy/
https://eranistis.net/wordpress/2017/01/05/%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%b5%ce%bb%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%b7%cf%82/
https://www.katiousa.gr/istoria/istoriki-anadromi-stis-rizes-kai-tin-ekseliksi-tou-palaistiniakou-zitimatos-meros-1o/
https://www.katiousa.gr/istoria/istoriki-anadromi-stis-rizes-kai-tin-ekseliksi-tou-palaistiniakou-zitimatos-meros-2o/
https://www.katiousa.gr/istoria/istoriki-anadromi-stis-rizes-kai-tin-ekseliksi-tou-palaistiniakou-zitimatos-meros-3o/
https://www.kathimerini.gr/world/449654/i-idrysi-toy-kratoys-toy-israil/
https://tvxs.gr/apopseis/israilinoi-palaistinioi-omiroi-tis-istorias/
https://www.avgi.gr/entheta/monde-diplomatique/392650_paratirontas-epi-peninta-hronia-tin-israilini-dexia
https://www.literature.gr/to-teichos-poy-chorizei-israilinoys-kai-palaistinioys/
https://www.tovima.gr/2024/05/14/istoriko-arxeio/israil-osa-prokalese-i-idrysi-tou-os-aneksartito-kratos/
https://www.haaretz.com/israel-news/2017-07-16/ty-article-magazine/testimonies-from-the-censored-massacre-at-deir-yassin/0000017f-e364-d38f-a57f-e77689930000
https://www.theirishstory.com/2021/06/03/the-assassination-of-walter-edward-guinness-lord-moyne-1944/
https://www.naftemporiki.gr/kosmos/1523289/evdominta-exi-chronia-israilino-palaistiniakon-sygkroyseon-choris-orato-telos/
https://www.lifo.gr/now/world/palaistiniako-enas-aionas-sygkroysis-pos-kai-giati-ftasame-os-edo
https://core.ac.uk/download/pdf/49285129.pdf
«Πήγαμε γεμάτοι ενθουσιασμό και με τη χαρά της μουσικής μας και καταλήξαμε να φοβόμαστε, να κλαίμε και να παρακαλάμε να αποκλείσουν το Ισραήλ για να ξαναβρούμε τη φωνή μας. Δεν μιλάω για τα όσα συμβαίνουν στη Γάζα αυτή τη στιγμή. Μιλάω για τον στρατό από ένστολους και ασφαλίτες που ήταν δίπλα μας όλη την ώρα, παραβίαζε τον χώρο μας και δεν μπορούσαμε να πάμε ούτε στην τουαλέτα. Ήταν τόσο τρομοκρατική η ατμόσφαιρα, που προς το τέλος μας συμβούλευαν να μην έχουμε καν βλεμματική επαφή μαζί τους για να μην ενοχλήσουμε αφού ψάχνονται για καυγά. Είχαν πρόσβαση παντού εμείς όχι. Υπήρχαν σημεία που επιτρεπόταν να βρίσκεται μόνο ένας καλλιτέχνης, η ισραηλινή πήγαινε με τον στρατό της. Γενικά έκαναν ό,τι ήθελαν. Δεν υπήρχαν κανόνες γι’αυτούς»
Αυτά αναφέρει μέλος ξένης αποστολής στη Eurovision στο tvxs.gr, αποτυπώνοντας πλήρως το κλίμα τρομοκρατίας κάτω από το οποίο διεξήχθη ο διαγωνισμός, δίνοντάς μας άλλο ένα δείγμα των κινητήριων μοχλών της διεθνούς ισραηλινής ποπαγάνδας. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από την τρομοκρατία, τις απειλές και το άφθονο χρήμα. Ας μην ξεχνάμε πως επίσημος χορηγός της διοργάνωσης ήταν ισραηλινή εταιρεία
Ακολουθεί απόσπασμα από το άρθρο της Φωτεινής Λαμπρίδη. Ολόκληρο το άρθρο εδώ
Όσα μικρά μυστικά κι αν βγήκαν στη δημοσιότητα από τα παρασκήνια της πιο επεισοδιακής Eurovision, δεν περιγράφουν την πραγματικά ζοφερή κατάσταση που έζησαν οι καλλιτέχνες από την τρομοκρατία όπως λένε που επέβαλε η Ισραηλινή αποστολή και την ανοχή της διοργάνωσης.
Το «Fuck the EBU, I don’t even care anymore» που γεμάτο οργή και παράπονο φώναξε το Ιρλανδό Bambie Thug, εξέφρασε πολλούς εκπροσώπους αντιπροσωπειών που δεν μίλησαν γιατί…. «εμείς δεν είχαμε τη στήριξη των κυβερνήσεών μας και η ρήτρα για όποιον εκφραστεί είναι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σύμφωνα με τα συμβόλαιά μας» όπως είπαν χαρακτηριστικά στο tvxs.gr.
Η Ιταλίδα Angelina Mango και το Ιρλανδό Bambie Thug είναι μεταξύ των διαγωνιζομένων που παραπονέθηκαν για «τεταμένη» και «φρικτή» ατμόσφαιρα στα παρασκήνια. Ο συμμετέχων της Λιθουανίας Silvester Belt, μίλησε για τραυματική εμπειρία και ο εκπρόσωπος της Ελβετίας που πήρε τελικά το βραβείο τόνισε πως η διοργάνωση δεν τίμησε το σύνθημα της «United by the music».
Το γιατί περιγράφεται στο ρεπορτάζ που ακολουθεί με τα όσα λένε μέλη αποστολών αλλά και διεθνή δημοσιεύματα.
Εμείς με τη μουσική μας και το Ισραήλ με τον στρατό του
Οι διοργανωτές του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision δήλωσαν ότι λυπούνται που ορισμένες αντιπροσωπείες δεν σεβάστηκαν το πνεύμα των κανόνων στη Σουηδία. «Στην πραγματικότητα, η μόνη χώρα που δεν σεβάστηκε τους κανονισμούς ήταν το Ισραήλ. Όμως η EBU δεν έκανε τίποτα γι’ αυτό» απαντά μέλος αντιπροσωπείας στο tvxs που μας θυμίζει πως εκτός των άλλων, επίσημος χορηγός της διοργάνωσης ήταν ισραηλινή εταιρεία.
«Πήγαμε γεμάτοι ενθουσιασμό και με τη χαρά της μουσικής μας και καταλήξαμε να φοβόμαστε, να κλαίμε και να παρακαλάμε να αποκλείσουν το Ισραήλ για να ξαναβρούμε τη φωνή μας. Δεν μιλάω για τα όσα συμβαίνουν στη Γάζα αυτή τη στιγμή. Μιλάω για τον στρατό από ένστολους και ασφαλίτες που ήταν δίπλα μας όλη την ώρα, παραβίαζε τον χώρο μας και δεν μπορούσαμε να πάμε ούτε στην τουαλέτα. Ήταν τόσο τρομοκρατική η ατμόσφαιρα, που προς το τέλος μας συμβούλευαν να μην έχουμε καν βλεμματική επαφή μαζί τους για να μην ενοχλήσουμε αφού ψάχνονται για καυγά. Είχαν πρόσβαση παντού εμείς όχι. Υπήρχαν σημεία που επιτρεπόταν να βρίσκεται μόνο ένας καλλιτέχνης, η ισραηλινή πήγαινε με τον στρατό της. Γενικά έκαναν ό,τι ήθελαν. Δεν υπήρχαν κανόνες γι’αυτούς».
Μέλος άλλης επιτροπής προσθέτει:
«Μέλη της ισραηλινής αποστολής και δημοσιογράφοι μας βιντεοσκοπούσαν χωρίς την άδειά μας και αναρτούσαν στο διαδίκτυο. Προκαλούσαν συναδέλφους, όπως τον Ολλανδό που είπαν για τον νεκρό πατέρα του και τελικά αντί να τιμωρηθούν αυτοί αποκλείστηκε εκείνος επειδή ανέδειξε ότι τον βιντεοσκοπούσαν παράνομα. Ξεφτίλισαν το Ιρλανδό από τη δημόσια τηλεόρασή τους καλώντας για κατάρες….. Δεν ξέρω αν υπάρχει κανόνας που δεν καταπάτησε το Ισραήλ. Αρκεί να σας πω, πως δυσκολευτήκαμε να φέρουμε γιατρό όταν αρρώστησε συνάδελφος κι εκείνοι είχαν ολόκληρο στρατό εκεί μέσα».
Το αποκορύφωμα ήταν όταν αποβλήθηκε από τη διοργάνωση ο Ολλανδός καλλιτέχνης ο οποίος προηγουμένως φώναζε «μας χρησιμοποιείτε». «Εμείς κλαίγαμε κι εκείνοι τραγουδούσαν προκλητικά το περσινό τραγούδι του Ισραήλ “we got the power of the unicorn”» λέει στο tvxs καλλιτέχνης.
Αν δεν διώξετε το Ισραήλ δεν ανεβαίνουμε στη σκηνή
Η EBU παραδέχτηκε όπως έγραψε και το BBC ότι δέχθηκε παράπονα από τους καλλιτέχνες. «Δεν ήταν παράπονα. Μέχρι τελεσίγραφο δώσαμε» λένε καλλιτέχνες στο tvxs.
Αφού δεν εισακούστηκαν οι εκκλήσεις για αποκλεισμό του Ισραήλ, αρκετοί καλλιτέχνες ανάμεσα στους οποίους μέλη των επιτροπών Πορτογαλία και Νορβηγία δήλωσαν στην EBU πως δεν πρόκειται να ανέβουν στη σκηνή του τελικού αν δεν αποβληθεί το Ισραήλ. Είχαν προηγηθεί οι προειδοποιητικές κινήσεις εκ μέρους των εκπροσώπων της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Ελβετίας που δεν εμφανίστηκαν στην παρέλαση των σημαιών.
«Δεν ήταν λίγο αυτό από τη μεριά των συναδέλφων μας. Η Ελληνίδα συνάδελφος ειδικά, η Μαρίνα Σάττι, δέχθηκε μεγάλες πιέσεις. Ακούσαμε ότι η ελληνική κυβέρνηση της διαμήνυσε να γυρίσει πίσω στη χώρα της» λέει μέλος αποστολής στο tvxs.
Η EBU διαβεβαίωνε πως θα δώσει λύση στο πρόβλημα καθησυχάζοντας με γενικότητες και αλλάζοντας τελευταία στιγμή καμαρίνι στην επιτροπή του Ισραήλ, πράγμα που δεν έκανε μεγάλη διαφορά.
Όσο για τον φόβο της ανταρσίας, φρόντισε παραμονή του τελικού να διαδοθεί το μήνυμα. Αν δεν ανέβαινε κανείς στη σκηνή, θα έπαιζαν τα μαγνητοσκοπημένα αποσπάσματα από τις πρόβες των ημιτελικών. Είχε πάρει θέση καθαρά υπέρ του Ισραήλ κι ας ήταν αυτό που καταπατούσε τους κανόνες και που ασκούσε βία σύμφωνα με τους καλλιτέχνες.
Οι καλλιτέχνες ανέβηκαν στη σκηνή του τελικού με ψυχοσωματικά και με συμπτώματα burnout. Όμως αυτό που δεν ακούσαμε από τους δέκτες των τηλεοράσεων μας ήταν το γιουχάισμα που έπεσε όταν ανέβηκε στη σκηνή η ισραηλινή τραγουδίστρια γιατί είχαν φροντίσει από πριν να ρίξουν ήχους χειροκροτημάτων. Αυτό που δεν πρόβλεψαν ήταν ότι θα γιουχαριζόταν κι ο εκπρόσωπος της EBU κι έτσι πήραμε γεύση από τις αποδοκιμασίες.
Tην έκδοση ενταλμάτων σύλληψης του ηγέτη της Χαμάς Γιαχία Σινουάρ και του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου με την κατηγορία των εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, τόσο για τις επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου στο Ισραήλ, όσο και για τον πόλεμο που ακολούθησε στη Γάζα ζητά το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, όπως δήλωσε ο επικεφαλής εισαγγελέας Καρίμ Χαν.
Παράλληλα, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ζητά εντάλματα και για τον υπουργό Άμυνας του Ισραήλ Γιοάβ Γκαλάντ, καθώς και για δύο άλλους κορυφαίους ηγέτες της Χαμάς, και συγκεκριμένα τον πολιτικό ηγέτη Ισμαήλ Χανίγια καθώς και τον επικεφαλής των Ταξιαρχιών Αλ Κάσεμ Μοχάμεντ Ντιάμπ Ιμπραχίμ αλ Μάσρι.
Είναι η πρώτη φορά που το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο βάζει στο στόχαστρό του ηγέτη χώρας που είναι στενή σύμμαχος των ΗΠΑ. Υπενθυμίζουμε ότι παρόμοιο ένταλμα σύλληψης έχει εκδώσει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για το Ρώσο Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν για την εισβολή και τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι μέλη του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Ωστόσο, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο υποστηρίζει ότι έχει δικαιοδοσία στη Γάζα, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Δυτική Όχθη, αφού οι Παλαιστίνιοι ηγέτες συμφώνησαν επίσημα να δεσμευτούν από τις ιδρυτικές αρχές του δικαστηρίου το 2015.
Ένα ένταλμα σύλληψης περιορίζει σημαντικά την ελευθερία μετακίνησης των ανθρώπων που καταζητούνται. Και αυτό επειδή οι 123 εταίροι της Συνθήκης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου είναι υποχρεωμένοι να συλλαμβάνουν καταζητούμενους στο έδαφός τους και να τους παραδίδουν στο Δικαστήριο. Αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση που ο Νετανιάχου επισκεφθεί την Ελλάδα, οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να τον συλλάβουν, καθώς η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες αυτές
Όπως διαβάζουμε στη Wikipedia, έως τον Μάρτιο του 2022, 123 χώρες είναι μέλη του Δικαστηρίου και άλλα 42 κράτη έχουν υπογράψει αλλά δεν έχουν επικυρώσει το Καταστατικό της Ρώμης. Η Κίνα και η Ινδία δεν έχουν υπογράψει το Καταστατικό, ενώ η Ρωσία παρόλο που το υπέγραψε δεν το έχει επικυρώσει, ενώ πρόσφατα ανακοίνωσε ότι αποσύρει ακόμη και την υπογραφή της. Μεταξύ των κρατών που έχουν υπογράψει το Καταστατικό της Ρώμης συνολικά 35 χώρες είναι αυτές που δεν το έχουν επικυρώσει, ενώ τρεις από αυτές, το Ισραήλ, το Σουδάν και οι Ηνωμένες Πολιτείες, αφού υπέγραψαν, κατόπιν απέσυραν την υπογραφή τους και δεν συμμετέχουν. Όσον αφορά στις Ηνωμένες Πολιτείες, η κυβέρνηση Κλίντον υπέγραψε το Καταστατικό της Ρώμης το 2000 αλλά η κυβέρνηση Μπους απέσυρε την υπογραφή, έτσι ώστε να μην μπορούν να διωχθούν ποινικά τα στρατεύματα τους.
Με πράσινο χρώμα τα συμβαλλόμενα κράτη, με πορτοκαλί αυτά που υπέγραψαν αλλά δεν επικύρωσαν
και με γκρι χρώμα, τα κράτη που ούτε υπέγραψαν ούτε προσχώρησαν (από τη Wikipedia)
Επιστρέφοντας στις πρόσφατες εξελίξεις, ο Καρίμ Χαν, σε δήλωσή του, είπε: «Σήμερα καταθέτω αιτήσεις ενταλμάτων σύλληψης ενώπιον του Προδικαστικού Τμήματος Ι του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την κατάσταση στο κράτος της Παλαιστίνης».
Το κατηγορητήριο για τους ηγέτες της Χαμάς
«Βάσει των στοιχείων που συνέλεξε και εξέτασε το Γραφείο μου, έχω βάσιμους λόγους να πιστεύω ότι ο Γιαχία Σινουάρ (επικεφαλής του Ισλαμικού Κινήματος Αντίστασης («Χαμάς») στη Λωρίδα της Γάζας), ο Μοχάμεντ Ντιάμπ Ιμπραχίμ αλ Μάσρι, ευρύτερα γνωστός ως DEIF (αρχηγός της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς, γνωστές ως Ταξιαρχίες Αλ Κασάμ), και ο Ισμαήλ Χανίγια (επικεφαλής του Πολιτικού Γραφείου της Χαμάς) φέρουν ποινική ευθύνη για τα ακόλουθα εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν στο έδαφος του Ισραήλ και του Κράτους της Παλαιστίνης (στη Λωρίδα της Γάζας) τουλάχιστον από τις 7 Οκτωβρίου 2023:
Εξόντωση ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, κατά παράβαση του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο β) του Καταστατικού της Ρώμης,
Δολοφονία ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, κατά παράβαση του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο α), και ως έγκλημα πολέμου, κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ) σημείο i),
Λήψη ομήρων ως έγκλημα πολέμου, κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ) σημείο iii),
Βιασμός και άλλες πράξεις σεξουαλικής βίας ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, κατά παράβαση του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο ζ), και επίσης ως εγκλήματα πολέμου σύμφωνα με το άρθρο 8 παράγραφος 2 στοιχείο ε) σημείο vi) στο πλαίσιο της αιχμαλωσίας,
Βασανιστήρια ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, κατά παράβαση του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο στ), και επίσης ως έγκλημα πολέμου, κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ) σημείο i), στο πλαίσιο της αιχμαλωσίας,
Άλλες απάνθρωπες πράξεις ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, κατά παράβαση του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο ια), στο πλαίσιο της αιχμαλωσίας,
σκληρή μεταχείριση ως έγκλημα πολέμου κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ) σημείο θ), στο πλαίσιο της αιχμαλωσίας- και
Προσβολή της προσωπικής αξιοπρέπειας ως έγκλημα πολέμου, κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ) σημείο ii), στο πλαίσιο της αιχμαλωσίας.
Το Γραφείο μου υποστηρίζει ότι τα εγκλήματα πολέμου που καταγγέλλονται σε αυτές τις αιτήσεις διαπράχθηκαν στο πλαίσιο μιας διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης και μιας μη διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς που διεξάγεται παράλληλα. Υποστηρίζουμε ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που κατηγορούνται αποτελούσαν μέρος μιας εκτεταμένης και συστηματικής επίθεσης κατά του άμαχου πληθυσμού του Ισραήλ από τη Χαμάς και άλλες ένοπλες ομάδες σύμφωνα με οργανωτικές πολιτικές. Ορισμένα από αυτά τα εγκλήματα, κατά την εκτίμησή μας, συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Το Γραφείο μου υποστηρίζει ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύεται ότι οι Σινουάραλ, Ντεΐφ και Χανίγια είναι ποινικά υπεύθυνοι για τη δολοφονία εκατοντάδων Ισραηλινών πολιτών σε επιθέσεις που διαπράχθηκαν από τη Χαμάς (ιδίως τη στρατιωτική της πτέρυγα, τις Ταξιαρχίες Αλ-Κασάμ) και άλλες ένοπλες ομάδες στις 7 Οκτωβρίου 2023 και την αρπαγή τουλάχιστον 245 ομήρων. Στο πλαίσιο των ερευνών μας, το Γραφείο μου πήρε συνεντεύξεις από θύματα και επιζώντες, συμπεριλαμβανομένων πρώην ομήρων και αυτοπτών μαρτύρων από έξι σημαντικές τοποθεσίες των επιθέσεων: Kfar Aza, Holit, την τοποθεσία του μουσικού φεστιβάλ Supernova, Be’eri, Nir Oz και Nahal Oz. Η έρευνα βασίζεται επίσης σε στοιχεία όπως υλικό από κάμερες κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης, αυθεντικό ηχητικό, φωτογραφικό και βιντεοσκοπημένο υλικό, δηλώσεις μελών της Χαμάς, συμπεριλαμβανομένων των φερόμενων ως δραστών που αναφέρονται παραπάνω, και στοιχεία εμπειρογνωμόνων.
Κατά την άποψη του Γραφείου μου, τα άτομα αυτά σχεδίασαν και υποκίνησαν τη διάπραξη των εγκλημάτων στις 7 Οκτωβρίου 2023 και έχουν αναγνωρίσει την ευθύνη τους για τα εγκλήματα αυτά με τις δικές τους ενέργειες, συμπεριλαμβανομένων προσωπικών επισκέψεων στους ομήρους λίγο μετά την απαγωγή τους. Υποστηρίζουμε ότι τα εγκλήματα αυτά δεν θα μπορούσαν να είχαν διαπραχθεί χωρίς τις ενέργειές τους. Κατηγορούνται τόσο ως συνυπεύθυνοι όσο και ως προϊστάμενοι σύμφωνα με τα άρθρα 25 και 28 του Καταστατικού της Ρώμης.
Κατά τη διάρκεια της δικής μου επίσκεψης στο Κιμπούτς Be’eri και στο Κιμπούτς Kfar Aza, καθώς και στο χώρο του μουσικού φεστιβάλ Supernova στο Re’im, είδα τις καταστροφικές σκηνές αυτών των επιθέσεων και τις βαθιές επιπτώσεις των ασυνείδητων εγκλημάτων που κατηγορούνται στις αιτήσεις που κατατέθηκαν σήμερα. Μιλώντας με επιζώντες, άκουσα πώς η αγάπη μέσα σε μια οικογένεια, οι βαθύτεροι δεσμοί μεταξύ ενός γονέα και ενός παιδιού, διαστρεβλώθηκαν για να προκληθεί απύθμενος πόνος μέσω υπολογισμένης σκληρότητας και ακραίας αναλγησίας. Αυτές οι πράξεις απαιτούν λογοδοσία.
Το Γραφείο μου υποστηρίζει επίσης ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύεται ότι οι όμηροι που έχουν συλληφθεί από το Ισραήλ κρατούνται σε απάνθρωπες συνθήκες και ότι ορισμένοι έχουν υποστεί σεξουαλική βία, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού, ενώ κρατούνται σε αιχμαλωσία. Καταλήξαμε σε αυτό το συμπέρασμα με βάση ιατρικά αρχεία, σύγχρονα αποδεικτικά στοιχεία βίντεο και ντοκουμέντα και συνεντεύξεις με θύματα και επιζώντες. Το Γραφείο μου συνεχίζει επίσης να διερευνά τις αναφορές για σεξουαλική βία που διαπράχθηκε στις 7 Οκτωβρίου.
Επιθυμώ να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στους επιζώντες και στις οικογένειες των θυμάτων των επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου για το θάρρος τους να προσέλθουν και να δώσουν τις μαρτυρίες τους στο Γραφείο μου. Παραμένουμε επικεντρωμένοι στην περαιτέρω εμβάθυνση των ερευνών μας για όλα τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο πλαίσιο αυτών των επιθέσεων και θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε με όλους τους εταίρους για να διασφαλίσουμε την απόδοση δικαιοσύνης.
Επαναλαμβάνω και πάλι την έκκλησή μου για την άμεση απελευθέρωση όλων των ομήρων που έχουν συλληφθεί από το Ισραήλ και για την ασφαλή επιστροφή τους στις οικογένειές τους. Αυτό αποτελεί θεμελιώδη απαίτηση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.
Το κατηγορητήριο για τον Ισραηλινό και τον Υπουργό Άμυνας του Ισραήλ
Με βάση τα στοιχεία που συνέλεξε και εξέτασε η Υπηρεσία μου, έχω βάσιμους λόγους να πιστεύω ότι ο Μπένιαμιν Νετανιάχου, Πρωθυπουργός του Ισραήλ, και ο Γιοάβ Γκάλαντ, Υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, φέρουν ποινική ευθύνη για τα ακόλουθα εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν στο έδαφος του Κράτους της Παλαιστίνης (στη Λωρίδα της Γάζας) από τις 8 Οκτωβρίου 2023 τουλάχιστον:
Λιμοκτονία αμάχων ως μέθοδος πολέμου ως έγκλημα πολέμου κατά παράβαση του άρθρου 8(2)(β)(xxv) του Καταστατικού,
Εσκεμμένη πρόκληση μεγάλου πόνου ή σοβαρής βλάβης του σώματος ή της υγείας κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο α) σημείο iii), ή σκληρή μεταχείριση ως έγκλημα πολέμου κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ) σημείο i),
Εκ προθέσεως θανάτωση κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο α) σημείο i), ή δολοφονία ως έγκλημα πολέμου κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ) σημείο i),
Σκόπιμη καθοδήγηση επιθέσεων κατά άμαχου πληθυσμού ως έγκλημα πολέμου κατά παράβαση των άρθρων 8(2)(β)(i), ή 8(2)(ε)(i),
Εξόντωση ή/και δολοφονία κατά παράβαση των άρθρων 7(1)(β) και 7(1)(α), συμπεριλαμβανομένων των θανάτων που προκαλούνται από ασιτία, ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας,
Διώξεις ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας κατά παράβαση του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο η),
Άλλες απάνθρωπες πράξεις ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κατά παράβαση του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο ια).
Το Γραφείο μου υποστηρίζει ότι τα εγκλήματα πολέμου που καταγγέλλονται στις εν λόγω αιτήσεις διαπράχθηκαν στο πλαίσιο μιας διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης και μιας μη διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς (μαζί με άλλες Παλαιστινιακές Ένοπλες Ομάδες) που διεξάγεται παράλληλα. Υποστηρίζουμε ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που κατηγορούνται διαπράχθηκαν στο πλαίσιο μιας εκτεταμένης και συστηματικής επίθεσης κατά του παλαιστινιακού άμαχου πληθυσμού σύμφωνα με την κρατική πολιτική. Τα εγκλήματα αυτά, κατά την εκτίμησή μας, συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Το Γραφείο μου υποστηρίζει ότι τα στοιχεία που έχουμε συλλέξει, συμπεριλαμβανομένων συνεντεύξεων με επιζώντες και αυτόπτες μάρτυρες, αυθεντικό βίντεο, φωτογραφικό και ηχητικό υλικό, δορυφορικές εικόνες και δηλώσεις από την ομάδα των φερόμενων ως δραστών, δείχνουν ότι το Ισραήλ στερεί σκόπιμα και συστηματικά από τον άμαχο πληθυσμό σε όλα τα μέρη της Γάζας αντικείμενα απαραίτητα για την ανθρώπινη επιβίωση.
Αυτό συνέβη μέσω της επιβολής πλήρους πολιορκίας της Γάζας, η οποία περιελάμβανε το πλήρες κλείσιμο των τριών συνοριακών σημείων διέλευσης, της Ράφα, του Κερέμ Σαλόμ και του Ερέζ, από τις 8 Οκτωβρίου 2023 για παρατεταμένες περιόδους και στη συνέχεια με τον αυθαίρετο περιορισμό της μεταφοράς βασικών προμηθειών – συμπεριλαμβανομένων τροφίμων και φαρμάκων – μέσω των συνοριακών σημείων διέλευσης μετά την επαναλειτουργία τους. Η πολιορκία περιελάμβανε επίσης την αποκοπή των διασυνοριακών αγωγών νερού από το Ισραήλ προς τη Γάζα – την κύρια πηγή καθαρού νερού των κατοίκων της Γάζας – για παρατεταμένη περίοδο από τις 9 Οκτωβρίου 2023 και την αποκοπή και την παρεμπόδιση της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας τουλάχιστον από τις 8 Οκτωβρίου 2023 μέχρι σήμερα. Αυτό συνέβη παράλληλα με άλλες επιθέσεις εναντίον αμάχων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που περιμένουν στην ουρά για τρόφιμα, παρεμπόδιση της παράδοσης βοήθειας από ανθρωπιστικές οργανώσεις, καθώς και επιθέσεις και δολοφονίες εργαζομένων σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, που ανάγκασαν πολλές οργανώσεις να σταματήσουν ή να περιορίσουν τις δραστηριότητές τους στη Γάζα.
Το Γραφείο μου υποστηρίζει ότι οι πράξεις αυτές διαπράχθηκαν στο πλαίσιο ενός κοινού σχεδίου για τη χρήση της πείνας ως μεθόδου πολέμου και άλλων πράξεων βίας κατά του άμαχου πληθυσμού της Γάζας ως μέσο για (i) την εξόντωση της Χαμάς, (ii) την εξασφάλιση της επιστροφής των ομήρων που έχει απαγάγει η Χαμάς και (iii) τη συλλογική τιμωρία του άμαχου πληθυσμού της Γάζας, τον οποίο αντιλαμβάνονται ως απειλή για το Ισραήλ.
Οι επιπτώσεις της χρήσης της πείνας ως μεθόδου πολέμου, μαζί με άλλες επιθέσεις και συλλογική τιμωρία κατά του άμαχου πληθυσμού της Γάζας είναι οξείες, ορατές και ευρέως γνωστές, και έχουν επιβεβαιωθεί από πολλούς μάρτυρες που ερωτήθηκαν από το Γραφείο μου, συμπεριλαμβανομένων τοπικών και διεθνών ιατρών. Περιλαμβάνουν υποσιτισμό, αφυδάτωση, βαθιά ταλαιπωρία και αυξανόμενο αριθμό θανάτων μεταξύ του παλαιστινιακού πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων βρεφών, άλλων παιδιών και γυναικών.
Η πείνα είναι παρούσα σε ορισμένες περιοχές της Γάζας και επίκειται σε άλλες περιοχές. Όπως προειδοποίησε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες πριν από δύο και πλέον μήνες, “1,1 εκατομμύριο άνθρωποι στη Γάζα αντιμετωπίζουν καταστροφική πείνα – ο μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων που έχει καταγραφεί ποτέ – οπουδήποτε, οποτεδήποτε” ως αποτέλεσμα μιας “εντελώς ανθρωπογενούς καταστροφής”. Σήμερα, το Γραφείο μου επιδιώκει να απαγγείλει κατηγορίες σε δύο από τους πλέον υπεύθυνους, τον Νετανιάχου και τον Γκάλαντ, τόσο ως συνυπεύθυνους όσο και ως προϊσταμένους σύμφωνα με τα άρθρα 25 και 28 του Καταστατικού της Ρώμης.
Το Ισραήλ, όπως όλα τα κράτη, έχει το δικαίωμα να αναλαμβάνει δράση για την υπεράσπιση του πληθυσμού του. Το δικαίωμα αυτό, ωστόσο, δεν απαλλάσσει το Ισραήλ ή οποιοδήποτε κράτος από την υποχρέωσή του να συμμορφώνεται με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο. Ανεξάρτητα από τους όποιους στρατιωτικούς στόχους μπορεί να έχουν, τα μέσα που επέλεξε το Ισραήλ για να τους επιτύχει στη Γάζα -δηλαδή η σκόπιμη πρόκληση θανάτου, πείνας, μεγάλου πόνου και σοβαρών σωματικών ή υγειονομικών βλαβών στον άμαχο πληθυσμό- είναι εγκληματικά.
Από πέρυσι, στη Ραμάλα, στο Κάιρο, στο Ισραήλ και στη Ράφα, έχω σταθερά τονίσει ότι το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο απαιτεί από το Ισραήλ να λάβει επείγοντα μέτρα για να επιτρέψει αμέσως την πρόσβαση σε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα σε κλίμακα. Τόνισα συγκεκριμένα ότι η πείνα ως μέθοδος πολέμου και η άρνηση παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας συνιστούν αδικήματα του Καταστατικού της Ρώμης. Δεν θα μπορούσα να είμαι σαφέστερος.
Όπως επίσης επανειλημμένα υπογράμμισα στις δημόσιες δηλώσεις μου, όσοι δεν συμμορφώνονται με το νόμο δεν θα πρέπει να διαμαρτύρονται αργότερα όταν το Γραφείο μου αναλαμβάνει δράση. Αυτή η ημέρα έχει έρθει.
Υποβάλλοντας αυτές τις αιτήσεις για εντάλματα σύλληψης, το Γραφείο μου ενεργεί σύμφωνα με την εντολή του βάσει του Καταστατικού της Ρώμης. Στις 5 Φεβρουαρίου 2021, το Προδικαστικό Τμήμα Ι αποφάσισε ότι το Δικαστήριο μπορεί να ασκήσει την ποινική του δικαιοδοσία για την κατάσταση στο κράτος της Παλαιστίνης και ότι το εδαφικό πεδίο εφαρμογής αυτής της δικαιοδοσίας εκτείνεται στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Η εντολή αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη και περιλαμβάνει την κλιμάκωση των εχθροπραξιών και της βίας από τις 7 Οκτωβρίου 2023. Το Γραφείο μου έχει επίσης δικαιοδοσία επί εγκλημάτων που διαπράττονται από υπηκόους Κρατών Μερών και από υπηκόους μη Κρατών Μερών στο έδαφος ενός Κράτους Μέρους.
Οι σημερινές αιτήσεις είναι το αποτέλεσμα μιας ανεξάρτητης και αμερόληπτης έρευνας από το Γραφείο μου. Με γνώμονα την υποχρέωσή μας να διερευνούμε εξίσου ενοχοποιητικά και αθωωτικά στοιχεία, το Γραφείο μου εργάστηκε με επιμέλεια για να διαχωρίσει τους ισχυρισμούς από τα γεγονότα και να παρουσιάσει με νηφαλιότητα τα συμπεράσματα που βασίζονται σε στοιχεία στο Προδικαστικό Τμήμα.
Ως πρόσθετη εγγύηση, ήμουν επίσης ευγνώμων για τις συμβουλές μιας ομάδας εμπειρογνωμόνων του διεθνούς δικαίου, μιας αμερόληπτης ομάδας που συγκάλεσα για να υποστηρίξει την εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων και τη νομική ανάλυση σε σχέση με αυτές τις αιτήσεις ενταλμάτων σύλληψης. Η ομάδα αποτελείται από εμπειρογνώμονες με τεράστιο κύρος στο διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και το διεθνές ποινικό δίκαιο, μεταξύ των οποίων ο Sir Adrian Fulford PC, πρώην Lord Justice of Appeal και πρώην δικαστής του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου- η βαρόνη Helena Kennedy KC, πρόεδρος του Ινστιτούτου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Διεθνούς Ένωσης Δικηγορικών Συλλόγων- η Elizabeth Wilmshurst CMG KC, πρώην αναπληρώτρια νομική σύμβουλος στο Υπουργείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας του Ηνωμένου Βασιλείου- ο Danny Friedman KC- και δύο από τους ειδικούς μου συμβούλους – η Amal Clooney και ο εξοχότατος δικαστής Theodor Meron CMG. Αυτή η ανεξάρτητη ανάλυση εμπειρογνωμόνων υποστήριξε και ενίσχυσε τις αιτήσεις που κατέθεσε σήμερα το Γραφείο μου. Ήμουν επίσης ευγνώμων για τη συμβολή πολλών άλλων ειδικών συμβούλων μου σε αυτή την επανεξέταση, ιδίως του Adama Dieng και του καθηγητή Kevin Jon Heller.
Σήμερα υπογραμμίζουμε για άλλη μια φορά ότι το διεθνές δίκαιο και οι νόμοι των ένοπλων συγκρούσεων ισχύουν για όλους. Κανένας στρατιώτης, κανένας διοικητής, κανένας πολιτικός ηγέτης – κανένας – δεν μπορεί να ενεργεί ατιμώρητα. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την εσκεμμένη στέρηση από ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων τόσων πολλών γυναικών και παιδιών, των βασικών αναγκών που απαιτούνται για τη ζωή. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη σύλληψη ομήρων ή τη στοχοποίηση αμάχων.
Οι ανεξάρτητοι δικαστές του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου είναι οι μοναδικοί κριτές ως προς το κατά πόσον πληρούνται τα απαραίτητα κριτήρια για την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης. Εάν ικανοποιήσουν τις αιτήσεις μου και εκδώσουν τα αιτούμενα εντάλματα, θα συνεργαστώ στενά με τον Γραμματέα σε όλες τις προσπάθειες για τη σύλληψη των κατονομαζόμενων ατόμων. Βασίζομαι σε όλα τα συμβαλλόμενα κράτη του Καταστατικού της Ρώμης να αντιμετωπίσουν αυτές τις αιτήσεις και την επακόλουθη δικαστική απόφαση με την ίδια σοβαρότητα που έχουν επιδείξει σε άλλες καταστάσεις, εκπληρώνοντας τις υποχρεώσεις τους βάσει του Καταστατικού. Είμαι επίσης έτοιμος να συνεργαστώ με τα μη συμβαλλόμενα κράτη στην κοινή μας επιδίωξη για απόδοση ευθυνών.
Είναι κρίσιμο αυτή τη στιγμή να επιτραπεί στο Γραφείο μου και σε όλα τα τμήματα του Δικαστηρίου, συμπεριλαμβανομένων των ανεξάρτητων δικαστών του, να διεξάγουν το έργο τους με πλήρη ανεξαρτησία και αμεροληψία. Επιμένω ότι όλες οι προσπάθειες παρεμπόδισης, εκφοβισμού ή αθέμιτου επηρεασμού των υπαλλήλων του Δικαστηρίου αυτού πρέπει να σταματήσουν αμέσως. Το Γραφείο μου δεν θα διστάσει να ενεργήσει σύμφωνα με το άρθρο 70 του Καταστατικού της Ρώμης εάν συνεχιστεί αυτή η συμπεριφορά.
Παραμένω βαθιά ανήσυχος για τους συνεχιζόμενους ισχυρισμούς και τα αναδυόμενα στοιχεία για διεθνή εγκλήματα που συμβαίνουν στο Ισραήλ, τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Η έρευνά μας συνεχίζεται. Το Γραφείο μου προωθεί πολλαπλές και αλληλένδετες πρόσθετες κατευθύνσεις έρευνας, συμπεριλαμβανομένων των αναφορών για σεξουαλική βία κατά τη διάρκεια των επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου και σε σχέση με τους μεγάλης κλίμακας βομβαρδισμούς που προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν τόσους πολλούς θανάτους, τραυματισμούς και πόνο αμάχων στη Γάζα. Ενθαρρύνω όσους διαθέτουν σχετικές πληροφορίες να επικοινωνήσουν με το Γραφείο μου και να υποβάλουν πληροφορίες μέσω του OTP Link.
Το Γραφείο μου δεν θα διστάσει να υποβάλει περαιτέρω αιτήσεις για έκδοση ενταλμάτων σύλληψης εάν και εφόσον θεωρήσουμε ότι πληρούται το όριο της ρεαλιστικής προοπτικής καταδίκης. Ανανεώνω την έκκλησή μου προς όλα τα μέρη της τρέχουσας σύγκρουσης να συμμορφωθούν με το νόμο τώρα.
Επιθυμώ επίσης να τονίσω ότι η αρχή της συμπληρωματικότητας, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο του Καταστατικού της Ρώμης, θα συνεχίσει να αξιολογείται από το Γραφείο μου καθώς θα αναλαμβάνουμε δράση σε σχέση με τα προαναφερθέντα φερόμενα εγκλήματα και τους φερόμενους ως δράστες και θα προχωρούμε σε άλλες κατευθύνσεις έρευνας. Η συμπληρωματικότητα, ωστόσο, απαιτεί την αναβολή στις εθνικές αρχές μόνο όταν αυτές συμμετέχουν σε ανεξάρτητες και αμερόληπτες δικαστικές διαδικασίες που δεν προστατεύουν τους υπόπτους και δεν είναι προσχηματικές. Απαιτεί διεξοδικές έρευνες σε όλα τα επίπεδα που να αφορούν τις πολιτικές και τις ενέργειες που διέπουν αυτές τις εφαρμογές.
Ας είμαστε σήμερα ξεκάθαροι σε ένα βασικό ζήτημα: αν δεν επιδείξουμε τη βούλησή μας να εφαρμόσουμε τον νόμο ισότιμα, αν θεωρηθεί ότι εφαρμόζεται επιλεκτικά, θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την κατάρρευσή του. Με τον τρόπο αυτό, θα χαλαρώσουμε τους εναπομείναντες δεσμούς που μας κρατούν ενωμένους, τους σταθεροποιητικούς δεσμούς μεταξύ όλων των κοινοτήτων και των ατόμων, το δίχτυ ασφαλείας στο οποίο προσβλέπουν όλα τα θύματα σε περιόδους πόνου. Αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να αποδείξουμε συλλογικά ότι το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, η θεμελιώδης βάση για την ανθρώπινη συμπεριφορά κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων, ισχύει για όλα τα άτομα και εφαρμόζεται εξίσου σε όλες τις καταστάσεις που αντιμετωπίζει το Γραφείο μου και το Δικαστήριο. Με αυτόν τον τρόπο θα αποδείξουμε, απτά, ότι οι ζωές όλων των ανθρώπων έχουν την ίδια αξία.
Πηγές:
Σίγουρα σε κάποιους φαντάζει οξύμωρο το γεγονός πως ο παραδοσιακός ακροδεξιός αντισημιτισμός σε όλο τον κόσμο συντάσσεται με το Ισραήλ. Τους φαίνεται ίσως περίεργο το πώς γίνεται και αυτοί που κάποτε θαύμαζαν τους ναζί, συντάσσονται τώρα με τους απογόνους των θυμάτων τους. Μόνο που αυτός ο συλλογισμός αγνοεί το γεγονός ότι οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί και το ρόλο των ναζί έχουν πάρει τώρα οι Εβραίοι και το ρόλο των Εβραίων οι Παλαιστίνιοι. Και αν σε κάποιους φαντάζει ιερόσυλη και υπερβολική αυτή η αντιστοίχιση, ας βολευτούν με το ότι οι Ισραηλινοί συμπεριφέρονται στη λωρίδα της Γάζας αλλά και στη Δυτική Όχθη (εδάφη που κατέλαβαν με πόλεμο το 1967) όπως οι ναζί στην κατεχόμενη Ελλάδα, όπου οποιαδήποτε αντιστασιακή ενέργεια τιμωρούνταν με ακραία ασύμμετρα αντίποινα. Tι θέλουμε να πούμε με αυτό; Πως οι ακροδεξιοί τους ίδιους πάντα υποστήριζαν και υποστηρίζουν. Τους πολεμοχαρείς, τους ανελέητους και τους ισχυρούς
Αφορμή για τον προβληματισμό αυτό, αποτέλεσε η ανάρτηση του υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος με την ανάμειξη της ελληνικής και της ισραηλινής σημαίας θα μπορούσε να κατηγορηθεί από τους ομοίους του, για αυτό για το οποίο οι ιδεολογικοί συγγενείς του έχουν σύρει πολλές φορές στα δικαστήρια άλλους ανθρώπους: για παραποίηση δηλαδή εθνικού συμβόλου. Μόνο που η συγκεκριμένη παραποίηση είναι εθνικά ιδιαίτερα επικίνδυνη, μιας και φαίνεται ότι μέσω της κυβέρνησής της η χώρα μας συντάσσεται με το Ισραήλ στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής, την ίδια στιγμή που η πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας έχει ακριβώς την αντίθεση θέση.
Ένα άρθρο του Δημήτρη Χριστόπουλου μιλάει για τις τεράστιες ευθύνες της Ευρώπης που συντελούν στην κλιμάκωση της έντασης. Εμείς αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα του άρθρου που προσπαθεί να ερμηνεύσει τη συμπεριφορά της παγκόσμιας ακροδεξιάς. Ολόκληρο το άρθρο εδώ
Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι ότι ο φιλο-ισραηλινός οπαδισμός την τελευταία δεκαετία περίπου σε όλη την Ευρώπη βρίσκει γόνιμο έδαφος στους κύκλους του παραδοσιακού ακροδεξιού αντισημιτισμού. Βορίδης και ο Γεωργιάδης δεν είναι δηλαδή μόνοι τους, αλλά ανήκουν σε ένα ολόκληρο πολιτικό ρεύμα στη Γηραιά Ήπειρο: ένα ρεύμα θαυμασμού στο πολεμοχαρές κράτος που αφενός ταιριάζει σαν πρότυπο στους ακροδεξιούς και αφετέρου υπηρετεί και την ανάγκη της εξιλέωσης, επειδή όλοι ξέρουν ότι υπήρξαν αντισημίτες.
Όμως πάλι δεν υπάρχει καμία πρωτοτυπία.
Όπως αποστρέφονταν οι ποτισμένοι με αντισημιτισμό Ευρωπαίοι αποικιοκράτες μέχρι τις αρχές του 20ού, τα εκατομμύρια των Εβραίων που ζούσαν στην Γηραιά Ήπειρο, έτσι οι πολιτικοί τους γόνοι τους σήμερα αποστρέφονται τους Μουσουλμάνους Άραβες. Να μην ξεχνάμε διόλου –κάτι το οποίο σήμερα η Ευρώπη και το Ισραήλ προτιμά να ξεχνάει – ότι πριν την ανάδυση του Σιωνισμού, του μετασχηματισμού δηλαδή της εβραϊκής ταυτότητας σε εθνική και εδαφική που αξιώνει κράτος, η λεγόμενη «επιστροφή» των Εβραίων στην ιστορική Παλαιστίνη ήταν πρώτα ένα αντισημιτικό ευρωπαϊκό σχέδιο χριστιανικής εμπνεύσεως.
Έχουμε επιμελώς κρύψει δηλαδή ότι το σιωνιστικό σχέδιο της «επιστροφής» στα εδάφη που οι Εβραίοι είχαν εγκαταλείψει πριν 2000 χρόνια, προτού γίνει εθνικό κίνημα ήταν ένα εποικιστικό σχέδιο ρατσιστικής φύσης προκειμένου οι Εβραίοι να αδειάσουν τη γωνιά των χριστιανών Ευρωπαίων, ύστερα από αιώνες διώξεων και διακρίσεων. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι αφενός μεν ο Αμερικάνος πρόεδρος Άνταμς εύχεται ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα να δει τους Εβραίους στην Ιουδαία ως «ανεξάρτητο έθνος» ενώ εκατό χρόνια αργότερα η πρώτη θεσμική αποτύπωση αυτής της ιδέας βρίσκεται στη Διακήρυξη του βρετανού Υπουργού Εξωτερικών Μπαλφούρ του 1917
Συμπληρώνοντας τη σκέψη του Δημήτρη Χριστόπουλου, αξίζει να αναφέρουμε πως κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, ως μέρος της πολιτικής της υποστήριξης ενός εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη προκειμένου να διευκολυνθεί η μαζική εβραϊκή μετανάστευση από το έδαφός της, η Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία παρείχε στρατιωτική εκπαίδευση και όπλα στις σιωνιστικές παραστρατιωτικές ομάδες. Η Πολωνία εκπαίδευε δηλαδή τους Εβραίους για να μπορέσει να τους ξεφορτωθεί!
Τα μέλη των ομάδων αυτών εκπαιδεύτηκαν από Πολωνούς αξιωματικούς σε προηγμένα στρατιωτικά ζητήματα, όπως ο ανταρτοπόλεμος, η τακτική και η τοποθέτηση ναρκών ξηράς. Είναι χαρακτηριστικό πως τα μαθήματα κατάρτισης στο στρατιωτικό στρατόπεδο στο Rembertow μεταξύ των ετών 1931 και 1937, παρακολούθησαν περίπου 8.000 έως 10.000 συμμετέχοντες. Σύμφωνα δε με μέλη της σιωνιστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης Ιργκούν, η Πολωνία προμήθευσε την οργάνωση με 25.000 τουφέκια και πρόσθετο υλικό και όπλα.
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
