Του Μιχάλη Μπούργου (*)

Δύο νέες διεθνείς έρευνες, από αξιόπιστες πηγές,  από το ΚΟΙΝΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΩΝ (JRC) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας της Αυστραλίας, έρχονται να

συμφωνήσουν μεταξύ τους και να μας θυμίσουν ένα μεγάλο κίνδυνο, μία καινούρια σημαντική κρίση, την οποία θα βιώσουμε τα επόμενα χρόνια. Μόνο που η κρίση αυτή, την οποία θα αναγκαστούμε να βιώσουμε επίσης με σφοδρότητα, θα είναι αυτή τη φορά περιβαλλοντική και θα αφορά την έλλειψη του νερού!

Την είδηση την έβγαλε το ΑΠΕ-ΜΠΕ, αλλά μάλλον δεν έτυχε της αναμενόμενης διάδοσης στα ελληνικά media και κοινωνικά δίκτυα, «πνιγμένη» ίσως στην τρέχουσα επικαιρότητα των εκλογικών σεναρίων και των εξελίξεων των reality shows.

Άδικα όμως, καθώς στη δυσοίωνη αυτή προοπτική, η χώρα μας φαίνεται να βρίσκεται ξανά στο «μάτι του κυκλώνα», μαζί με τις άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Κύπρο) και την Τουρκία. Η ιδιαίτερα ανησυχητική αυτή είδηση, μας θυμίζει πιεστικά ότι οφείλουμε να σχεδιάζουμε με ιδιαίτερη προσοχή, επαρκή τεκμηρίωση, διεπιστημονικότητα και σοβαρότητα, τις στρατηγικές που αφορούν ή σχετίζονται με τους υδάτινους πόρους και τις παρεμβάσεις σε ευαίσθητες περιοχές, όπως ρέματα, ποτάμια, λίμνες, υπόγεια ύδατα, υδροηλεκτρικά έργα, γεωργική και αστική χρήση, οικοσυστήματα κ.α.

Αλλά ας δούμε με μεγαλύτερη προσοχή τα συμπεράσματα των δύο ερευνών, ξεκινώντας από την «εγγύτερη», του JRC. Η έρευνα αυτή αξιολογεί τις μελλοντικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, των αλλαγών στις χρήσεις γης και των συνηθειών στην κατανάλωση του νερού και αποδεικνύει το εξής παράδοξο: ενώ αναμένεται να αυξηθούν σημαντικά οι πλημμύρες, ταυτόχρονα θα επιδεινώνεται η λειψυδρία, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Τη βασική ευθύνη για την αρνητική αυτή εξέλιξη την αποδίδει στην κλιματική αλλαγή (κατά 80-90%!) και δευτερευόντως σε άλλους παράγοντες, όπως οι χρήσεις της γης και του νερού (10-20%).

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί ότι βασική αιτία για την κλιματική αλλαγή –επομένως και του ζητήματος της διαφαινόμενης λειψυδρίας- δεν είναι άλλη από την ανθρώπινη δραστηριότητα, που με τη σειρά της διασυνδέεται άρρηκτα με το κυρίαρχο μοντέλο του στρατηγικού σχεδιασμού και την προσέγγιση των κρίσιμων αυτών φυσικών πόρων με όρους «αγοράς» και όχι «κοινών αγαθών», όπως θα οφείλαμε!

Μαύρα τα μαντάτα για τον Ευρωπαϊκό νότο, με σημαντικές μειώσεις στην αναπλήρωση του υδροφόρου ορίζοντα ιδιαίτερα σε Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλία. Μάλιστα για τη χώρα μας η σχετική πρόβλεψη κάνει λόγο για ετήσιες απώλειες της τάξης των 810 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού, γεγονός που σημαίνει και λιγότερο διαθέσιμο νερό για άρδευση γεωργικών καλλιεργειών, άρα και μειωμένη διαθεσιμότητα τροφίμων.

Την ίδια στιγμή, η αυξανόμενη ξηρασία στις χώρες αυτές, τις μεσογειακές, όπως η Ελλάδα, θα οδηγήσει σε ολοένα μεγαλύτερη έλλειψη νερού και σε μειωμένα υδάτινα αποθέματα για τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια. Άρα, εκτός από τη γεωργία και τα τρόφιμα, θα επηρεασθούν αρνητικά επίσης οι τομείς της παραγωγής ενέργειας και των μεταφορών. Και το ντόμινο δεν έχει τέλος …

Οι επιστήμονες προχώρησαν σε εκτιμήσεις, σε βάθος 30 ετών, με βάση δύο διαφορετικά σενάρια:

1. το «αισιόδοξο σενάριο»: να επιτευχθεί ο στόχος της Συμφωνίας των Παρισίων το 2015 για άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας μέχρι 2 βαθμούς Κελσίου και
2. το «απαισιόδοξο σενάριο»: η άνοδος της θερμοκρασίας να ξεπεράσει τους 2 βαθμούς, φτάνοντας πιθανόν και τους 4

Στο Σενάριο Ι, οι συνέπειες αναμένονται λιγότερο σοβαρές, ωστόσο και δεν αποφεύγονται ούτε οι περισσότερες πλημμύρες, ούτε η μεγαλύτερη λειψυδρία. Οι κάτοικοι από τις Μεσογειακές Χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα επηρεαστούν από την έλλειψη του νερού, μέχρι το τέλος του αιώνα μας αναμένεται να αυξηθούν στα 104 εκατομμύρια, από 85 εκατομμύρια σήμερα. Στην Ελλάδα αναμένεται μια ετήσια μείωση της τάξης του 2% στην εισροή υδάτων στα υδροηλεκτρικά εργοστάσια.

Στην Ελλάδα και την Κύπρο, στο «αισιόδοξο» πάντα σενάριο, προβλέπεται η μεγαλύτερη πίεση στη διαθεσιμότητα του νερού, καθώς αναμένεται μια αύξηση περίπου κατά 100% στην αναλογία ζήτησης νερού προς τη διαθεσιμότητά του (water demand-availability ratio-WEI). Αυτό σημαίνει ότι οι χώρες αυτές θα έχουν την μεγαλύτερη ανισορροπία ζήτησης  - προσφοράς νερού στην Ευρώπη.

Να σημειωθεί ότι είναι αντίθετη η πρόβλεψη για τις χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, οι οποίες φαίνεται ότι θα έχουν στο μέλλον μεγαλύτερα αποθέματα νερού κάθε χρόνο, αλλά και περισσότερες πλημμύρες σε σχέση με τις χώρες του νότου.

Πολύ πιο δυσοίωνη η πρόβλεψη στο «απαισιόδοξο σενάριο» …

Η έρευνα προτείνει την άμεση λήψη σοβαρών προληπτικών μέτρων, ιδιαίτερα στη Νότια Ευρώπη. Ανάμεσά τους, προτείνει την καλύτερη διαχείριση του νερού για άρδευση ώστε να περιοριστεί η σπατάλη του, τη φύτευση περισσότερων καλλιεργειών ανθεκτικών στην ξηρασία, την αύξηση του τιμολογίου για αγροτική και βιομηχανική χρήση του νερού, την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών ψύξης στις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής για να καταναλώνουν λιγότερο νερό, κ.α.

Τα μέτρα αυτά φοβόμαστε ότι δεν θα είναι αποτελεσματικά. Δεν  χτυπούν το πρόβλημα στη ρίζα του, αλλά λειτουργούν μάλλον σαν ασπιρίνη περιορίζοντας για λίγο τις αρνητικές τάσεις. Ιδιαίτερα η αύξηση των τιμολογίων πιθανότερο είναι να φέρει αρνητικά αποτελέσματα, οδηγώντας σε παιχνίδια κερδοσκοπίας και αισχροκέρδειας γύρω από το νερά, όπως μας διδάσκει η μέχρι σήμερα εμπειρία από αντίστοιχες πρακτικές. Η ουσιαστική και έγκαιρη αντιμετώπιση αυτής της νέας «κρίσης», απαιτεί καινοτομικές στρατηγικές και ριζοσπαστικές επιλογές, με αλλαγή των στοχεύσεων και των προτεραιοτήτων του συνολικού σχεδιασμού που αφορά τους υδάτινους πόρους. Τα ύδατα είναι πεπερασμένοι πόροι, οφείλουμε να τους χρησιμοποιούμε σαν «κοινό αγαθό» που έχουμε την υποχρέωση να προστατέψουμε και όχι ως «προϊόν» που διαπραγματεύεται με όρους «αγοράς» και «χρηματιστηρίου»!

Τη δεύτερη διεθνή έρευνα, του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας της Αυστραλίας, συντονίζει ο καθηγητής Ασίς Σάρμα και τα αποτελέσματά της δημοσιεύθηκαν σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά, όπως τα Nature Geoscience, Geophysical Research Letters, Scientific Reports, Water Resources Research. Και με αυτή την ερευνητική διαδικασία επιβεβαιώνεται το ίδιο παράδοξο: ενώ η κλιματική αλλαγή δημιουργεί εντονότερες βροχοπτώσεις και πλημμύρες, τα αποθέματα νερού συρρικνώνονται,. Υπεύθυνη η άνοδος της θερμοκρασίας, που οδηγεί σε μεγαλύτερη ξηρασία του εδάφους, ιδιαίτερα σε ήδη ξηρές περιοχές.

Πρόκειται για την πιο εκτεταμένη παγκόσμια ανάλυση για τις βροχές και τις ροές των ποταμών μέχρι σήμερα. Συνυπολογίζει στοιχεία από χιλιάδες Σταθμούς Παρατήρησης, σε 160 χώρες. Όπως δήλωσε ο Σάρμα, «αυτό που δεν περιμέναμε είναι ότι, παρά τις έξτρα βροχές παντού στον κόσμο, τα μεγάλα ποτάμια σταδιακά στερεύουν. Λιγότερο νερό στα ποτάμια μας σημαίνει λιγότερο νερό στις πόλεις και στα αγροκτήματα. Και πιο ξηρό έδαφος σημαίνει πως οι αγρότες θα χρειάζονται περισσότερο νερό για να μεγαλώσουν τις ίδιες καλλιέργειες. Είναι τρομερά ανησυχητικό ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει παντού στον κόσμο».

Για να το καταλάβουμε καλύτερα, να επισημάνουμε ότι οι επιστημονικές μετρήσεις έδειξαν ότι για κάθε 100 σταγόνες βροχής που πέφτουν στη γη, μόνο οι 36 μετατρέπονται στο λεγόμενο «μπλε νερό», δηλαδή εισέρχονται στις λίμνες, στα ποτάμια και στον υδροφόρο ορίζοντα, συνεπώς μπορούν να αξιοποιηθούν για τις ανθρώπινες ανάγκες. Επομένως, τα δύο τρίτα της βροχής γίνονται «πράσινο νερό», δηλαδή κατακρατούνται σαν υγρασία από το έδαφος. Όταν ανεβαίνει η θερμοκρασία του πλανήτη, τότε εξατμίζεται περισσότερο νερό από το έδαφος, μέσα από την απορρόφηση μεγαλύτερης ποσότητας βροχής, ώστε τελικά να απομένει διαρκώς και λιγότερο «μπλε νερό» για ανθρώπινη χρήση.

«Το πρόβλημα είναι διπλό», τόνισε ο Σάρμα. «Από τη μία ολοένα λιγότερο νερό καταλήγει εκεί όπου μπορούμε να το αποθηκεύσουμε για κατοπινή χρήση. Από την άλλη, οι βροχές γίνονται πιο έντονες, κατακλύζοντας τα συστήματα απορροής στις πόλεις και οδηγώντας σε συχνότερες και πιο έντονες πλημμύρες σε αστικές περιοχές».

Οι αυστραλοί ερευνητές προτείνουν νέες πολιτικές για το νερό, όπως λιγότερο εντατική χρήση του στη γεωργία, αλλά και υποδομές για την αποθήκευση του νερού των αστικών πλημμυρών, ώστε να μη πηγαίνει χαμένο. Θετικές πρακτικές μας έρχονται από το Τόκιο. Η πόλη αυτή, που πλημμύριζε παλαιότερα κάθε χρόνο, καινοτομεί πλέον στον τομέα αυτό, καθώς έχει δημιουργήσει μια μεγάλη υπόγεια δεξαμενή, όπου συσσωρεύονται τα νερά των πλημμυρών και αργότερα αξιοποιούνται. Αποτέλεσμα: σήμερα η Ιαπωνική πρωτεύουσα δεν πλήττεται από πλημμυρικά φαινόμενα, ενώ παράλληλα έχει περισσότερο διαθέσιμο νερό!

Καταλήγοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι η διαφαινόμενη λειψυδρία είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα και είναι επιτακτική η ανάγκη για άμεσο σχεδιασμό και υλοποίηση στρατηγικών που θα το αντιμετωπίσουν, προτού δημιουργήσει οξείες κοινωνικές, περιβαλλοντικές και οικονομικές διαστρεβλώσεις. Δεν είναι ένα ζήτημα τεχνικού χαρακτήρα, που προκρίνει λύσεις διαχείρισης των υδάτινων πόρων στη σημερινή λογική. Είναι ένα σύνθετο πρόβλημα, συνολικότερου σχεδιασμού. Θα πρέπει να προσδιοριστούν νέοι άξονες, πλαίσια και στοχεύσεις στρατηγικής, που θα εγγυώνται και θα εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητά των πόρων, με  κυρίαρχη επιλογή την προσέγγισή τους μέσω των αναγκών και των προτεραιοτήτων των τόπων και των κοινωνιών, με τα εργαλεία και τη μεθοδολογία των «κοινών».

 (*) Ο Μιχάλης Μπούργος είναι Σύμβουλος Μηχανικός Στρατηγικού Σχεδιασμού και Υποψήφιος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Συγκέντρωση στο Δούρειο Άντρο, Συγγρού 15 για να φωνάξουμε και να υπερασπιστούμε το μκυνηγημένο από εξουσίες και μικρονοϊκούς, φυσικό περιβάλλον. Για να υπερασπιστούμε τα ρέματα της Αττικής, που η επέμβαση πάνω τους μόνο προβλήματα και πόμο προκαλέι

17/1/2019 στις 14:30 στο κεντρικό κτίριο της Περιφέρειας Αττικής, Συγγρού 15

Η συγκέντρωση αυτή έχει σαν στόχο την υπεράσπιση και τη διατήρηση των φυσικών τμημάτων που απέμειναν στα τελευταία ρέματα της Αττικής, που ο παρωχημένος και αντιπεριβαλλοντικός σχεδιασμός της πολιτείας πρόκειται να καταστρέψει!

Σκοπός μας είναι η αποτροπή των έργων της Περιφέρειας Αττικής, που προβλέπουν την αποψίλωση και τον εγκιβωτισμό τους, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση αυτών και των πόλεών μας!

Σας καλούμε όλους σ’ αυτό το ανθρώπινο ποτάμι, για να υπερασπιστούμε τα ρέματά μας, τις ζωές μας. Γιατί η Πικροδάφνη, το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, ο Ποδονίφτης, ο Ερασίνος και όλα τα ρέματα, είναι ΖΩΗ και δεν πρέπει να αφήσουμε να καταστραφούν!

Η εφημερίδα ΑΥΓΗ, το 2014 προειδοποιούσε για την περιβαλλοντική καταστροφή που θα προκαλούταν από τον ΧΥΤΑ Γραμματικού, ο οποίος είχε δολίως χωροθετηθεί πάνω στο ρέμα.

Πάνω στο ρέμα ο ΧΥΤΑ Γραμματικού (21/3/2014)

Η Ρένα Δούρου εκτόξευε βέλη κατά του εργολαβοθρεμμένου Σγουρού, στο ίδιο φύλλο και αναφερόταν σε σκάνδαλο

Ψινάκης - Μπουρνούς - Δούρου

 Υπόμνημα 70 σελίδων παρέδωσε στους εισαγγελείς που ερευνούν τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι ο/η _________________________, που έχει κληθεί όπως και άλλοι από την αυτοδιοίκηση και τις αρμόδιες υπηρεσίες, σε εξηγήσεις για την υπόθεση.

Ο/Η ________________ περιγράφει στο υπόμνημα του τις ενέργειες στις οποίες προέβη πριν την πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου που κόστισε τη ζωή 100 ανθρώπων, κατά τη διάρκεια της, αλλά και κατά τις επόμενες ημέρες.

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο  http://www.dasarxeio.com  στις  02.12.2018. Είναι γραμμένο από τον Δ.Η.Παπαστερίου, ομότιμο καθηγητή της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ και επισημαίνει την ύβρι, την αναβάθμιση της κοινωνικής υπαιτιότητας που βρήκε έρεισμα στην τραγωδία του Ιουλίου του 2018.

Εμείς επισημαίνουμε πως πρόκειται για αμφίστομο ύβρι, για δικέφαλο τέρας που καταδικάζει την Αττική και την χώρα ολόκληρη. Πρόκειται για ένα τέρας που τρέφεται  τόσο από την πολιτική αγυρτεία της απόφασης να θυσιαστεί οριστικά το φυσικό περιβάλλον της Αττικής, όσο και την απαίσια ανάγκη να ξεπλύνει η κυβέρνηση τις δασοκτόνες επιδόσεις της, χαρίζοντας στο πολεοδομικό κήτος τις τελευταίες φυσικές ομορφιές της ανατολικής Αττικής.

Στο ίδιο μενού των τεράτων ανήκει, εκτός από το Μάτι και η περίπτωση του Μεγάλου της Ραφήνας Ρέματος. Και ο μοχλός της προώθησης των δόλιων στόχων της μοχθηρής εκτελεστικής εξουσίας θεσπίστηκε πρόσφατα με την κατοχύρωση του επαγγελματικού δικαιώματος σύνταξης δασικής μελέτης σε …μηχανικούς με το ΠΔ 99/2018. Άλλη μία ελληνική ντροπή...

Ο Νέστος, που γεννήθηκε πριν από τον χρόνο, κυλάει ανάμεσα στους όγκους της Δυτικής Ροδόπης και το Φαλακρό, διασχίζοντας τη γη και χωρίζοντας τις ανθρώπινες αλλά ασύνδετες με τον φυσικό νόμο έννοιες. Την πολιτισμική και  γεωγραφική έννοια με το όνομα Μακεδονία από την πολιτισμική και γεωγραφική έννοια με το όνομα Θράκη.

Ο ποταμός γονιμοποίησε τη γη και γέννησε κάποτε  το Κοτζά Ορμάν, το μεγάλο παραποτάμιο δάσος που όμοιο του δεν υπήρχε και ούτε έχει υπάρξει ποτέ  στην Ευρώπη. 

Το Κοτζά Ορμάν που ο άχρονος και αθάνατος Νέστος γέννησε και ανάθρεψε μέχρι που μετρήθηκε στα 130.000 στρέμματα, ο μικρός θνητός και πάντα άπληστος άνθρωπος το ακρωτηρίασε πριν από 60 χρόνια. Το μίκρυνε και το έφερε στα μέτρα του ο αχόρταγος άνθρωπος. Το έκανε μόλις 5.000 στρέματα γιατί στο υπόλοιπο έπρεπε να φυτέψει το καλαμπόκι που πήρε από την Αμερική, το ρύζι και το βαμβάκι του. Έπρεπε να υλοτομήσει εντατικότερα. Έπρεπε να "κάψει και την καλαμιά" του. Έπρεπε να καταναλώσει φύση. Περισσότερη φύση.

Η δρυς με τον ποδίσκο, οι Μελιές  (με το υπερπολύτιμο ξύλο τους), οι Φτελιές, τα Σφενδάμια, τα Σκλήθρα, οι ασπρόλευκες και τα καβάκια ήταν άχρηστα. Γενικά ότι δεν δίνει φαγητό και ρούχο στον άνθρωπο είναι άχρηστο

Απ' όλη την Ευρώπη μόνο στο δάσος αυτό εύρισκαν τροφή και καταφύγιο τόσα πολλά αγρίμια όπως αγριόχοιροι, λύκοι, οι σπάνιοι λύγκες, τσακάλια δύο ειδών, ενυδρίδες, ασβοί, αλεπούδες, λαγοί και συχνά ζαρκάδια. Υπάρχουν επίσης και όλα τα υδρόβια, διαβατικά και ενδημικά πτηνά, καθώς και ο φασιανός, που μόνο στην Ελλάδα βρίσκεται σε άγρια κατάσταση. 

Το δάσος αυτό είναι η μόνη πηγή από την οποία όλα τα χωριά, από την Κομοτηνή μέχρι Δράμα - Καβάλα, προμηθεύονται καύσιμη ύλη. Η πηγή αυτή είναι αναντικατάστατη, γιατί σε μεγάλο βάθος τα προς τα βορράν βουνά είναι γυμνά και οι αγρότες δεν μπορούν να αγοράσουν καυσόξυλα από το εμπόριο. Επίσης βόσκουν σ' αυτό τα ζώα 33 χωριών.

Έτυχε, τον τελευταίο καιρό, να περνάω κάθε μέρα δίπλα του (ή σχεδόν δίπλα του). Κάθε μέρα που κοιτάζω το ποτάμι σκέφτομαι πως ζούμε την καταραμένη εποχή που η ολέθρια κληρονομιά των κατεστραμμένων δασών και των εξαφανισμένων ποταμών συσσωρεύεται πάνω στις μικρές υπάρξεις μας που νόμισαν πως επιβλήθηκαν στη Φύση. 

Τηρουμένων των αναλογιών, γίνομαι μάρτυρας και μία άλλης καταστροφής, ενός άλλου ποταμού που τον αποκαλούνε ρέμα, έστω και Μεγάλο  και  που δεν έχει το μυθολογικό, το ιστορικό ή το περιβαλλοντικό φορτίο που κουβαλάει ο θεϊκός Νέστος αλλά είναι εξίσου σημαντικό στην φυσική ισορροπία.

Γιατί η οικολογία δεν αξιολογεί την ύπαρξη, όπως μόνο ένας ανόητος (όπως το δίποδο που αυτοθαυμάζεται και αποκαλεί εαυτόν Άνθρωπο) συνηθίζει να κάνει. Το Μέγα Ρέμα της Ραφήνας, το σημαντικότερο ρέμα συνεχούς ροής της ανατολικής Αττικής τελεί υπό εξαφάνιση, μαζί με τον μοναδικό οικότοπο του. Τελεί υπό καταστροφή  από μικρονοϊκούς, αδηφάγους και προπαντός ελάχιστους, που στην καταστροφή βλέπουν ευκαιρίες και κέρδη. 

Το εγκιβωτίζουν, το εξαφανίζουν, το μετατρέπουν σε οχετό, βλαχοδημαρχάκια και πολιτικοί "οραματιστές των 24 ωρών". Ίσως γιατί το μεγαλείο του δεν χωράει στις μικρές ασήμαντες υπάρξεις τους.

Και το Μέγα Δάσος και το Μέγα Ρέμα, έπρεπε να μικρύνουν.

Είναι αξίωμα τελικά. Η ανθρώπινη απληστία, όπως και η ανθρώπινη βλακεία είναι ανίκητες.

Η παραπάνω ανάρτηση δημοσιεύτηκε στο Ιστολογιο "Καμένη Γη"

Η κοροϊδία περί μάχης με το παλιό. Περί έλευσης του νέου, καλά κρατεί. Όπως το "παλιό¨ έφτιαξε την εκλογική του πελατεία ξεπουλώντας τους φυσικούς πόρους της χώρας, με πρώτα τα δάση σε συνεταιρισμούς, καταπατητές, αυθαιρετούχους και χιλιάδες ακόμα ψηφοφόρους, έτσι αυτοί που θα εφάρμοζαν επιτέλους τη νομιμότητα, ανακάλυψαν τα οφέλη της παραβίασης του Συντάγματος και της κρατικής αυθαιρεσίας.

Οι Τσιρωνοφάμελλοι εφαρμόζοντας την δοκιμασμένη συνταγή των παλιών, από τη μία σηκώνουν το δάχτυλο και κραυγάζουν στις μπουλντόζες να εφορμήησουν στο ευγενές έργο της κατεδάφισης αυθαιρέτων, αλλά από την άλλη νομιμοποιούν τα αυθαίρετα που θα αντισταθμίσουν την απώλεεια ψήφων από τιε απάνθρωπες πολιτικές τους.

Πόσα ακόμα θέλουμε να δούμε για να καταλάβουμε το παιχνίδι που παίζουν στην πλάτη μας, αλλά κυρίως εις βάρος του μέλλοντος της χώρας. Εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και την ανηθικότητα του να αναγνωρίζεις δικαίωμα κυριότητας, νομής και κατοχής επί του κλοπιμαίου, στους κλέφτες της δημόσιας γης.

 Αναδημοσιεύουμε πρόσφατο σχετικό δημοσίευμα από το newmoney.gr και την Μαριάννα Τζάννε

Τη βούληση της κυβέρνησης να προσαρμόσει το νομοσχέδιο για τους αυθαίρετουςοικισμούς μέσα σε δάση, με όσα συνέβησαν στην ΝΑ Αττική μέσα στο καλοκαίρι, καταδεικνύει το χρονοδιάγραμμα που έθεσε χθες, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος για την παρουσίαση του νέου θεσμικού πλαισίου. Ταυτόχρονα όμως προχωρά το πρόγραμμα των κατεδαφίσεων που έχει εξαγγελθεί από τον περασμένο Αύγουστο, επεκτείνοντας την δράση του σταδιακά εκτός από την Αττική (παραλιακή Αθηνών-Σουνίου, Μάνδρα κ.α) και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου, χθες ο αναπληρωτής υπουργός κ.Σωκράτης Φάμελλος προσδιόρισε την παρουσίαση του νομοσχεδίου για τις οικιστικές πυκνώσεις σε ένα μήνα.

Απέφυγε όμως να δώσει σαφή στοιχεία για την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει το ΥΠΕΝ. Αρκέστηκε να αναφέρει ότι η ρύθμιση δεν θα φέρει πολεοδόμηση, θα ακολουθήσει την δασική νομοθεσία και ότι δεν θα νομιμοποιηθούν κτίσματα σε περιοχές προστασίας. «Δεν θα μπορούσε π.χ. να γίνει τακτοποίηση δασικού αυθαιρέτου σε μια περιοχή NATURA, ή σ’ έναν εθνικό δρυμό ή σ’ ένα ρέμα» ανέφερε και πρόσθεσε ότι στόχος είναι «να λυθούν προβλήματα ώστε να μην υπάρξουν ποτέ ξανά τέτοια ελλείμματα στη χώρα μας».

Οι νέες ρυθμίσεις θα προχωρήσουν παρά την αδράνεια 27 δήμων, να στείλουν τα όρια των οικισμών τους και τους αυθαίρετους οικιστικούς πυρήνες, ώστε η πολιτεία να πάρει στα χέρια της μια πλήρη καταγραφή της πραγματικότητας, προκειμένου να νομοθετήσει.

Οι οικιστικές πυκνώσεις σχεδιάστηκαν προκειμένου να επιταχυνθεί η κύρωση των δασικών χαρτών καθώς οι αυθαίρετοι οικισμοί εξαιρέθηκαν από τις αναρτήσεις. Στόχος ήταν να αποφευχθούν οι μαζικές αντιρρήσεις που θα φρέναραν την ορμή των δασικών χαρτών.

Από τις αρχές τους έτους, νομοπαρασκευαστική επιτροπή του υπουργείου είχε αναλάβει να εκπονήσει σχέδιο νόμου για την διαχείριση των οικισμών αυτών. Η 15μελής επιτροπή ολοκλήρωσε το έργο της στα μέσα Ιουλίου. Ωστόσο, η τραγωδία των πυρκαγιών στο Μάτι, εμπόδισε την ψήφιση του θεσμικού πλαισίου, καθώς άλλαξε την ατζέντα του υπουργείου.

Με βάση το αρχικό σχέδιο, το οποίο εκτιμάται ότι θα διαφοροποιηθεί, για την τακτοποίηση οικισμών μέσα σε δάση, προβλέπεται να υπάρξει μια σαφής κατηγοριοποίηση.

Οσα ολοκληρώθηκαν πριν από τις 9.6.1975 (ημερομηνία έναρξης ισχύος του Συντάγματος) θα εξαιρούνται, υπό προϋποθέσεις, οριστικά από την κατεδάφιση έναντι ενός τιμήματος το οποίο θα μπορεί να καταβάλλεται σε δόσεις. Για όσα ανεγέρθηκαν αργότερα, προτείνεται να δοθεί παράταση της διατήρησής τους για κάποια χρόνια, με την καταβολή ενός υψηλότερου τιμήματος. Για να αντιμετωπιστεί το αγκάθι του ΣτΕ, η πρόταση της Επιτροπής είναι να βρεθεί ένα είδος «δασικού ισοζυγίου», ώστε τα ποσά των προστίμων να κατευθυνθούν στο περιβάλλον.

Σωκράτης Φάμελλος:

Ο πραγματικός σχεδιαστής της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. 800.000 ψήφοι σε δύο μόνο λέξεις:

Οικιστικές Πυκνώσεις

Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών της 2ας Σεπτεμβρίου 2018 ένα πολύ ωραίο άρθρο που αναφέρεται σε αυτά που δεν γνωρίζουμε για τα δάση και οου είναι αυτά που αν τα γνωρίζαμε, θα είχαμε αναπτύξει μία πιο πολιτισμένη σχέση μαζί τους, Η άγνοια είναι που επικρατεί σήμερα και όλοι δηλώνουν ειδικοί σε ένα θέμα που όποιος δεν διαθέτει την κατάλληλη ευαισθησία, αλλά και γνώση, καλύτερο είναι να μην το αγγίζει, μέχρι να εξοικοιωθει μαζί του.

Συντάκτης: Βάση Παναγοπούλου

Δεν χρειάζεται να περιμένουμε τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Δασών -21 Μαρτίου- για να γεμίσουμε το μυαλό μας με χιλιάδες πληροφορίες για τα δάση σε μία μόνη ημέρα, γνώσεις που πιθανόν αμέσως θα χαθούν μέσα στη θάλασσα της υπερπληροφόρησης.

Πλέον, με όλα όσα ζούμε ως άνθρωποι, παγκόσμια, είτε λόγω πυρκαγιών είτε λόγω πλημμυρών είτε λόγω τυφώνων, είναι απολύτως απαραίτητο να γίνει κατανοητή η ανάγκη της προστασίας και διατήρησης του περιβάλλοντος, εν προκειμένω των δασών, αν θέλουμε οι πόλεις και τα χωριά σε όλη την επικράτεια μιας χώρας να ευημερούν πολυεπίπεδα.

Αν ρωτήσουμε ο καθένας τους φίλους μας τι πιστεύουν ότι είναι, αλλά και τι προσφέρει ένα δάσος, είναι σαφές ότι θα υπάρξουν πολλές και διαφορετικές απαντήσεις. Γιατί το δάσος, ανάλογα από το πού ζει κανείς, έχει άλλη απήχηση στο μυαλό και διαφορετικό τρόπο ύπαρξης στην καθημερινότητα του ατόμου.

Τώρα που το φθινόπωρο κοντοζυγώνει επί παραδείγματι, στα ορεινά χωριά της χώρας οι κάτοικοι ήδη έχουν κόψει την ξυλεία που τους αντιστοιχεί από τα δάση, ήδη έχουν «σχίσει» τα ξύλα όπως λένε, που θα λειτουργήσουν τους χειμωνιάτικους μήνες ως κύρια πηγή ενέργειας και ζεστασιάς.

Για τον άνθρωπο της πόλης, η αναγκαία και απαιτητή διαδικασία για τη ζωή των ανθρώπων στα χωριά αντικαθίσταται από την επίσκεψη σε ένα κατάστημα καυσόξυλων, την πληρωμή και την απαραίτητη αναμονή να του σταλούν τα ξύλα στο σπίτι του, που θα τα κάψει στο τζάκι του -μέχρι πριν από την οικονομική κρίση για ομορφιά, τώρα πια για ζεστασιά.

Για τον άνθρωπο της υπαίθρου, τα δάση είναι μια πηγή ζωής, από την οποία εξαρτάται η δική του ζωή -όχι μόνο για τα ξύλα και την τροφή-, για τον άνθρωπο της πόλης αυτή ίσως να είναι και μια πληροφορία αδιάφορη.

Το μόνο που μπορεί να τον ενδιαφέρει είναι απλά να μπορεί να τα έχει στην αποθήκη του κι αυτό στο μυαλό του μεταφράζεται σε χρήμα και όχι σε πρωταρχική μορφή ενέργειας.

Το δάσος, όμως, είναι ένας πολύπλοκος, ενεργός, πολυσύνθετος, ζωντανός οργανισμός. Υπάρχουν πάρα πολλοί τύποι δασών (αλπικά, τροπικά, υποτροπικά κ.λπ.) ανά τον κόσμο, που στο «σώμα» τους αποτυπώνεται η διαφορετικότητα στο κλίμα, στο υψόμετρο και στον τύπο (σύσταση) του εδάφους κάθε περιοχής.

Ο,τι και αν πιστεύει ο καθείς από εμάς για το τι είναι δάσος, σίγουρα τα δάση είναι ένας από τους μεγάλους πάροχους της φύσης -σπόνσορες της ζωής θα το λέγαμε σε επαγγελματική γλώσσα.

Γιατί μας παρέχουν επάρκεια τροφής και νερού, γιατί μας παρέχουν από χαρτί έως φάρμακα, μας παρέχουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, φυσικό δροσισμό, αφού λειτουργούν σαν air conditioning.

Ταυτόχρονα, διατηρούν την ποιότητα αέρα που αναπνέουν οι πολίτες των μεγαλουπόλεων, αφού καθαρίζουν την ατμόσφαιρα από τους ρύπους.

Τα δάση προστατεύουν και εμπλουτίζουν τη βιοποικιλότητα των τόπων κι αποτελούν ένα εξαιρετικό εργαλείο στη μάχη ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Κι αυτές οι υπηρεσίες είναι μερικές από όσες επιτελούν.

Ας δούμε, λοιπόν, δέκα ενδιαφέροντα γεγονότα, όπως συνοπτικά περιγράφονται από τον επίσημο φορέα των Ηνωμένων Εθνών, FAO, που αφορούν τα δάση και τα δέντρα και πιθανότατα να μη γνωρίζουμε:

1. Τα δάση καλύπτουν το ένα τρίτο της έκτασης γης παγκόσμια και στην καρδιά τους φιλοξενούν περισσότερα από τα μισά χερσαία είδη φυτών και ζώων.

2. Το ένα τέταρτο της ποσότητας των σύγχρονων φαρμάκων προέρχεται από φυτά των τροπικών δασών και ανάμεσα σε αυτά προσμετρώνται τα δύο τρίτα όλων των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται κατά του καρκίνου. Αν κανείς θελήσει να μεταφράσει σε οικονομικά μεγέθη τη συμβολή των φαρμακευτικών αυτών φυτών στην υγεία των ανθρώπων, τότε έρχεται αντιμέτωπος με το καταπληκτικό νούμερο των εκατόν οκτώ δισεκατομμυρίων δολαρίων τον χρόνο.

3. Τα δάση προσφέρουν σε αφθονία τροφή υψηλής θρεπτικής αξίας. Καρποί, φρούτα, σπόροι ακόμη και... έντομα (θεωρούνται η πρωτεϊνούχα τροφή του μέλλοντος που θα αντικαταστήσει το κρέας) πλούσια σε πρωτεΐνη και σημαντικά μέταλλα, όπως είναι το ασβέστιο και ο σίδηρος. Αυτά τα φυσικά προϊόντα βοηθούν όχι μόνο τις κοινότητες των ανθρώπων που ζουν σε δάση ή εξαρτώνται άμεσα από αυτά, αλλά και εκατομμύρια άλλους να παραμείνουν υγιείς.

4. Τα δέντρα στα δάση λειτουργούν ως φυσικές δεξαμενές νερού, αναδιανέμοντας το 95% του νερού, που απορροφούν, εκεί όπου είναι περισσότερο αναγκαίο. Αποτρέπουν τη διάβρωση των εδαφών, καθώς συγκρατούν το νερό είτε με το ριζικό τους σύστημα είτε με την υπέργεια βλάστηση και, μέσω φυσικών διαδικασιών, σε σύντομο χρόνο, το επαναπροωθούν πίσω στην ατμόσφαιρα, δημιουργώντας έτσι φυσικό δροσισμό στην περιοχή.

5.Τα δέντρα λειτουργούν σαν ένας τεράστιος απορροφητήρας άνθρακα, αφού τα δάση που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο απορροφούν, βάσει εκτιμήσεων, 2,1 γιγατόνους διοξείδιο του άνθρακα τον χρόνο, πράγμα που σημαίνει ότι μας απαλλάσσουν από 2,1 δισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα. Για αυτή τους την ικανότητα και μόνο, αποτελούν το κυριότερο όπλο ενάντια στην κλιματική αλλαγή, αφού παίζουν τον ρόλο του ισορροπιστή στον παγκόσμιο κύκλο παραγωγής άνθρακα.

6. Σχεδόν εννιακόσια εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, ασχολούνται ή εμπλέκονται με την παραγωγή ξυλοκάρβουνου ή ξυλάνθρακα. Περίπου 2,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε παγκόσμιο επίπεδο, δηλαδή ένας στους τρεις, χρησιμοποιούν ξύλα για να ετοιμάσουν το γεύμα τους, αναδεικνύοντας έτσι την ενέργεια που προέρχεται από ξύλα στον κυριότερο παράγοντα εξασφάλισης της επισιτιστικής ασφάλειας και διατροφής. Η παραγωγή ενέργειας που προέρχεται από προϊόντα ξυλείας, κατέχει σήμερα το 40% της παγκόσμιας παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας -ποσοστό που αντιστοιχεί στο σύνολο των ποσοστών της ηλιακής, υδροηλεκτρικής και από ανεμογεννήτριες παροχή ενέργειας. Το ποσοστό αναμένεται να εμφανίσει ακόμη μεγαλύτερη άνοδο, καθώς η ζήτηση για βιοενέργεια συνεχώς αυξάνεται.

7. Ο κόσμος μας σήμερα γίνεται αυτόπτης μάρτυρας της απώλειας, ετήσια, 3,3 εκατομμυρίων εκταρίων δασικής γης, απώλεια γης που αντιστοιχεί σε μέγεθος μιας χώρας όπως η Μολδαβία. Παρ' όλη την καταστροφή, περισσότερες από είκοσι αναπτυσσόμενες χώρες καλυτέρευσαν το επίπεδο της επισιτιστικής τους ασφάλειας, καθώς κατάφεραν να διατηρήσουν ανέπαφες ή ακόμα και να αυξήσουν τις δασικές τους εκτάσεις. Μέσω αυτού του γεγονότος, αυτόματα γίνεται αντιληπτό ότι δεν χρειάζεται να κόβουμε τα δέντρα, να αποψιλώνουμε τα δάση και να μετατρέπουμε τη γη από δασική σε αγροτική για να μειώσουμε την πείνα που μαστίζει εκατομμύρια ανθρώπους. Ακριβώς το αντίθετο. Χρειαζόμαστε τα δάση και η διαχείρισή τους πρέπει να γίνεται με βιώσιμο τρόπο, έτσι ώστε να παραμένουν υγιή και να μπορούν να παρέχουν την ποικιλία αγαθών και υπηρεσιών που προσφέρουν. Γιατί τα υγιή δασικά οικοσυστήματα μπορούν να υποστηρίξουν ακόμη και την αγροτική, κτηνοτροφική, αλλά και την αλιευτική δραστηριότητα.

8. Η βιώσιμη διαχείριση των δασών μάς παρέχει την πρωτογενή πρώτη ύλη για το χαρτί, το οποίο είναι ανανεώσιμο και ένα από τα περισσότερο ανακυκλωμένα υλικά στον κόσμο. Περίπου 55% ή αλλιώς 225 εκατομμύρια τόνοι όλων των ειδών ινών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή χαρτιού, στις μέρες μας, προέρχονται από ανακτημένο χαρτί, δηλαδή από χαρτί που έφτασε στην ανακύκλωση και ξαναμπήκε -μετά την επεξεργασία του- στη γραμμή παραγωγής

9. Το δέντρο Hevea brasiliensis, που φύεται στα τροπικά δάση του Αμαζονίου, είναι μια εξαιρετική πηγή φυσικού καουτσούκ. Κάνοντας μια τομή ακριβείας στον φλοιό του δένδρου, που ονομάζεται «tapping», μπορούμε να συγκομίσουμε το λάτεξ, χωρίς να τραυματίσουμε ανεπανόρθωτα το δέντρο.

10. Κάθε χρόνο στις 21 του Μάρτη, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Δασών. Το θέμα που αναδείχθηκε το 2017 είχε τίτλο: «Δάση και ενέργεια». Φέτος, δόθηκε έμφαση στο θέμα «Δάση και βιώσιμες πόλεις».

Διαβάζοντας κάποιος, έστω και επιγραμματικά, όλες τις υπηρεσίες και αγαθά που προσφέρουν τα δάση στον άνθρωπο, δεν μπορεί παρά να αντιληφθεί για μια ακόμη φορά τον κύκλο, την αλυσίδα της ζωής πάνω στη γη.

Καμία ύπαρξη δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τις άλλες υπάρξεις. Είμαστε όλοι αλληλεξαρτώμενοι, γι’ αυτό άλλωστε χρησιμοποιείται ο όρος «αλυσίδα ζωής».

Όπως έλεγαν και οι σοφοί γηραιοί των αυτόχθονων λαών της Β. Αμερικής, με όλα τα έμβια όντα που ζουν πάνω σε αυτή τη γη, τα δίποδα, τα τετράποδα, όσα ζουν στο νερό και όσα πετούνε στον αέρα, όσα έρπουν, με όλα οφείλουμε να έχουμε αρμονική συνύπαρξη, γιατί είμαστε όλοι παιδιά της ίδιας γης, είμαστε ένα.

Αλλά και ότι, ως φυλή των ανθρώπων, φέρουμε και την ευθύνη της ύπαρξής τους. Πόσο μάλλον για τη Μητέρα Γη που μας ανατρέφει στον κόρφο της.

Info

Κατάλληλο για παιδιά αλλά και για ενηλίκους: Forests for kids

Μία φωτογραφία, Όχι μία οποιαδήποτε φωτογραφία, αλλά μία φωτογραφία της περιφερειάρχισσας.

Μία φωτογραφία προφίλ του twitter. Του προφίλ της περιφερειάρχισσας

Της συνενόχου για την μεγαλύτερη τραγωδία  που γνώρισε ποτέ η χώρα στο μακάβριο ιστορικό της στις δασικές πυρκαγιές.

Της συνενόχου για την περσινή  τραγωδία της Μάνδρας.

Της περιφερειάρχισσας που ήθελε να επιβάλλει την τσιμεντοποίηση ρεμάτων στο όνομα της «αντιπλημμυρικής θωράκισης» της Αττικής.

Που δεν δίστασε να στείλει το υποπόδιο της με το όνομα Φιλίππου να κάνει τον πλασιέ της καταστροφής του ρέματος στην Ραφήνα.

Εκεί που βρήκε και αυτός το δικό του υποπόδιο, το προσποιούμενο τον δήμαρχο Ραφήνας, που τον λένε και Μπουρνούς, για να του προωθήσει τα σχέδια της αφεντικίνας του. Αλλά κάηκε κι αυτός στη φωτιά του Ματιού

Της περιφερειάρχισσας που προεκλογκά ήταν στο μετερίζι του αγώνα για την αποτροπή της εγκατάστασης ΧΥΤΑ στο Γραμματικό και μετεκλογικά δήλωνε πως αν κάποιος σηκώσει μαύρη σημαία στο άνοιγμα των χωματερών της, θα την βρει μπροστά του.

Της περιφερειάρχισσας που προωθούσε τα σχέδια για ΚΕΛ στο Πλατύ Χωράφι. Ακόμα και αν ήξερε πως όλος ο σχεδιασμός ήταν στο πόδι, με αγωγούς λυμάτων να διασχίζουν ρέματα και η απορροή να είναι μπροστά στις παραλίες της Ραφήνας και της Αρτέμιδας, εκείνη τον προωθούσε σαν να ήταν ο σχεδιασμός της ΕΥΔΑΠ «οικογενειακή υπόθεση»

Της περιφερειάρχισσας που ακόμα και το αναθεωρημένο σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων που προώθησε, λειτουργούσε υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων και εξυπηρετούσε συγκεκριμένη εταιρεία  και συγκεκριμένες δομές. Στους κατοίκους έμενε το σκουπίδι και η υποχρέωση να πληρώνουν το «τέλος ανακύκλωσης»,  που δεν το έπαιρναν ποτέ πίσω γιατί το ενθυλάκωναν οι εκλεκτοί της περιφεριάρχισσας.

Της περιφερειάρχισσας που μετέτρεψε  τους αιρετούς της αυτοδιοίκησης που δεν διέθεταν ηθικό ανάστημα ή απλά δεν διέθεταν αξιοπρέπεια, σε υποπόδια της και πλασιέ των συμφερόντων της, καθώς και των συμφερόντων της παρέας της.

Της περιφερειάρχισσας που όρισε πρόεδρο του περιφερειακού συμβουλίου Αττικής, «δικολάβο» ο οποίος έβγαζε αποτελέσματα περιφερειακών συμβουλίων χωρίς ψηφοφορία αλλά με πρόσθαφαίρεση των δυνάμεων των παρατάξεων, λες και οι σύμβουλοι είναι πρόβατα και πάντα συμφωνούν με τις επιλογές της Νονάς. Νομότυπο μεν, ανήθικο δε.

Διαβάστε το tweet που συνοδεύει η φωτογραφία. Διαβάστε και θυμώστε. Θυμώστε περισσότερο αν υπήρξατε ψηφοφότρι της. Γελασμένοι ή όχι, λίγο μετράει. Το ότι αφήσατε τον εαυτό σας να τον κοροϊδέψει η περιφερειάρχισσα και τα πρόθυμα υποπόδια της θα σας (θα μας) κυνηγάει μια ζωή και κάθε φορά που θα καλούμαστε στις κάλπες θα το σκεφτόμαστε 100 φορές πριν απλώσουμε το γεμάτο με φάκελο και άποψη χέρι μας προς την κάλπη.

Την ίδια ώρα που τσιμεντώνει και μπαζώνει ουσιαστικά το ρέμα του Ποδονίφτη (φωτογραφία που ακολουθεί - Αύγουστος 2018 πηγή FB Δημήτρη Θεοδοσόπουλου)

Την ίδια ώρα αμολάει το tweet του τίτλου, που το παραθέτουμε σε μεγέθυνση εδώ. Ακόμα μία φορά μήπως καταλάβουμε με τι έχουμε τελικά να κάνουμε

Πόσο θράσος ακόμα μπορούμε να ανεχτούμε;

Και μέχρι να έρθει και πάλι αυτή η ώρα, σκεφτείτε πόσο ακόμα θα αντέξετε, θα αντέξουμε αυτή  την προσβολή; Την προσβολή του να μας επιδεικνύει το θράσος της; Η ίδια και τα υποπόδια της.

 ΥΓ Μέχρι τη στιγμή της κάλπης, η περιφερειάρχισσα μάλλον θα μας ατενίζει με ειρωνικό χαμόγελο από τα Βρυξέλλες όπου βρίσκουν καταφύγιο οι αποτυχημένοι της εγχώριας πολιτικής πραγματικότητας. Θα γυρίσει όμως κάποτε και με το θράσος που έχει θα μας ξαναζητήσει την εμπιστοσύνη μας. Ας τη θυμόμαστε.

Μετά τις πυρκαγιές της ανατολικής Αττικής, ανατολικής και δυτικής, οι οποίες έκαψαν  56.133 στρέμματα στα Γεράνεια και την Κινέττα δίχως νεκρό και 12.759 στρέμματα (4,5 φορές λιγότερα) σε Μάτι και Ραφήνα με 97 νεκρούς, το έγκλημα ακόμα συνεχίζεται.  Οι εκ των συνενόχων  για την μεγάλη αττική και εθνική τραγωδία αποδεικνύουν ακόμα μία φορά την ανικανότητα τους, έχουν αφήσει  ανεξέλεγκτους κάτι τύπους -κατά δήλωση τους μέλη δασεργατικών συνεταιρισμών-  που με τα αλυσοπρίονα τους θερίζουν ότι άφησε η φωτιά από δενδρώδη ή υψηλή και ξυλώδη βλάστηση.

Στις επισκέψεις μας έχουμε διαπιστώσει πως οι κατά δήλωση τους υλοτόμοι κόβουν όχι μόνο ότι είναι καμένο αλλά και ότι μοιάζει καμένο. Δεν είναι λίγε οι φορές που διαπιστώσαμε πως διάφοροι αγχωμένοι ιδιοκτήτες καμένων εκτάσεων, αλαφιασμένοι ζητούν από τα συνεργεία υλοτόμων να κόψουν ότι τους υποδεικνύουν οι ίδιοι. Αποτέλεσμα; Μία οικολογική καταστροφή και μία πανωλεθρία του φυτικού υλικού που θα μπορούσε να καθαρίσει και εξυγιάνει τον καμένο τόπο.

Από την άλλη, οι αρχές είναι αδιάφορες και έχουν εγκαταλείψει στην τύχη του, κάθε σχεδιασμό για ένα αύριο και πάλι κοντά στη φύση, δίπλα στο υγιές περιβάλλον  που μόνο η φύση εγγυάται,