Ο Νέστος, που γεννήθηκε πριν από τον χρόνο, κυλάει ανάμεσα στους όγκους της Δυτικής Ροδόπης και το Φαλακρό, διασχίζοντας τη γη και χωρίζοντας τις ανθρώπινες αλλά ασύνδετες με τον φυσικό νόμο έννοιες. Την πολιτισμική και  γεωγραφική έννοια με το όνομα Μακεδονία από την πολιτισμική και γεωγραφική έννοια με το όνομα Θράκη.

Ο ποταμός γονιμοποίησε τη γη και γέννησε κάποτε  το Κοτζά Ορμάν, το μεγάλο παραποτάμιο δάσος που όμοιο του δεν υπήρχε και ούτε έχει υπάρξει ποτέ  στην Ευρώπη. 

Το Κοτζά Ορμάν που ο άχρονος και αθάνατος Νέστος γέννησε και ανάθρεψε μέχρι που μετρήθηκε στα 130.000 στρέμματα, ο μικρός θνητός και πάντα άπληστος άνθρωπος το ακρωτηρίασε πριν από 60 χρόνια. Το μίκρυνε και το έφερε στα μέτρα του ο αχόρταγος άνθρωπος. Το έκανε μόλις 5.000 στρέματα γιατί στο υπόλοιπο έπρεπε να φυτέψει το καλαμπόκι που πήρε από την Αμερική, το ρύζι και το βαμβάκι του. Έπρεπε να υλοτομήσει εντατικότερα. Έπρεπε να "κάψει και την καλαμιά" του. Έπρεπε να καταναλώσει φύση. Περισσότερη φύση.

Η δρυς με τον ποδίσκο, οι Μελιές  (με το υπερπολύτιμο ξύλο τους), οι Φτελιές, τα Σφενδάμια, τα Σκλήθρα, οι ασπρόλευκες και τα καβάκια ήταν άχρηστα. Γενικά ότι δεν δίνει φαγητό και ρούχο στον άνθρωπο είναι άχρηστο

Απ' όλη την Ευρώπη μόνο στο δάσος αυτό εύρισκαν τροφή και καταφύγιο τόσα πολλά αγρίμια όπως αγριόχοιροι, λύκοι, οι σπάνιοι λύγκες, τσακάλια δύο ειδών, ενυδρίδες, ασβοί, αλεπούδες, λαγοί και συχνά ζαρκάδια. Υπάρχουν επίσης και όλα τα υδρόβια, διαβατικά και ενδημικά πτηνά, καθώς και ο φασιανός, που μόνο στην Ελλάδα βρίσκεται σε άγρια κατάσταση. 

Το δάσος αυτό είναι η μόνη πηγή από την οποία όλα τα χωριά, από την Κομοτηνή μέχρι Δράμα - Καβάλα, προμηθεύονται καύσιμη ύλη. Η πηγή αυτή είναι αναντικατάστατη, γιατί σε μεγάλο βάθος τα προς τα βορράν βουνά είναι γυμνά και οι αγρότες δεν μπορούν να αγοράσουν καυσόξυλα από το εμπόριο. Επίσης βόσκουν σ' αυτό τα ζώα 33 χωριών.

Έτυχε, τον τελευταίο καιρό, να περνάω κάθε μέρα δίπλα του (ή σχεδόν δίπλα του). Κάθε μέρα που κοιτάζω το ποτάμι σκέφτομαι πως ζούμε την καταραμένη εποχή που η ολέθρια κληρονομιά των κατεστραμμένων δασών και των εξαφανισμένων ποταμών συσσωρεύεται πάνω στις μικρές υπάρξεις μας που νόμισαν πως επιβλήθηκαν στη Φύση. 

Τηρουμένων των αναλογιών, γίνομαι μάρτυρας και μία άλλης καταστροφής, ενός άλλου ποταμού που τον αποκαλούνε ρέμα, έστω και Μεγάλο  και  που δεν έχει το μυθολογικό, το ιστορικό ή το περιβαλλοντικό φορτίο που κουβαλάει ο θεϊκός Νέστος αλλά είναι εξίσου σημαντικό στην φυσική ισορροπία.

Γιατί η οικολογία δεν αξιολογεί την ύπαρξη, όπως μόνο ένας ανόητος (όπως το δίποδο που αυτοθαυμάζεται και αποκαλεί εαυτόν Άνθρωπο) συνηθίζει να κάνει. Το Μέγα Ρέμα της Ραφήνας, το σημαντικότερο ρέμα συνεχούς ροής της ανατολικής Αττικής τελεί υπό εξαφάνιση, μαζί με τον μοναδικό οικότοπο του. Τελεί υπό καταστροφή  από μικρονοϊκούς, αδηφάγους και προπαντός ελάχιστους, που στην καταστροφή βλέπουν ευκαιρίες και κέρδη. 

Το εγκιβωτίζουν, το εξαφανίζουν, το μετατρέπουν σε οχετό, βλαχοδημαρχάκια και πολιτικοί "οραματιστές των 24 ωρών". Ίσως γιατί το μεγαλείο του δεν χωράει στις μικρές ασήμαντες υπάρξεις τους.

Και το Μέγα Δάσος και το Μέγα Ρέμα, έπρεπε να μικρύνουν.

Είναι αξίωμα τελικά. Η ανθρώπινη απληστία, όπως και η ανθρώπινη βλακεία είναι ανίκητες.

Η παραπάνω ανάρτηση δημοσιεύτηκε στο Ιστολογιο "Καμένη Γη"