Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο http://www.dasarxeio.com στις 02.12.2018. Είναι γραμμένο από τον Δ.Η.Παπαστερίου, ομότιμο καθηγητή της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ και επισημαίνει την ύβρι, την αναβάθμιση της κοινωνικής υπαιτιότητας που βρήκε έρεισμα στην τραγωδία του Ιουλίου του 2018.
Εμείς επισημαίνουμε πως πρόκειται για αμφίστομο ύβρι, για δικέφαλο τέρας που καταδικάζει την Αττική και την χώρα ολόκληρη. Πρόκειται για ένα τέρας που τρέφεται τόσο από την πολιτική αγυρτεία της απόφασης να θυσιαστεί οριστικά το φυσικό περιβάλλον της Αττικής, όσο και την απαίσια ανάγκη να ξεπλύνει η κυβέρνηση τις δασοκτόνες επιδόσεις της, χαρίζοντας στο πολεοδομικό κήτος τις τελευταίες φυσικές ομορφιές της ανατολικής Αττικής.
Στο ίδιο μενού των τεράτων ανήκει, εκτός από το Μάτι και η περίπτωση του Μεγάλου της Ραφήνας Ρέματος. Και ο μοχλός της προώθησης των δόλιων στόχων της μοχθηρής εκτελεστικής εξουσίας θεσπίστηκε πρόσφατα με την κατοχύρωση του επαγγελματικού δικαιώματος σύνταξης δασικής μελέτης σε …μηχανικούς με το ΠΔ 99/2018. Άλλη μία ελληνική ντροπή...
Ο λόγος στον καθηγητή Παπαστερίου......
Μάτειος Ίππος
Δημήτριος Η. Παπαστερίου,
Ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ
Ένας νέος οικιστικοκεντρισμός διέπει το άρθρο 5 ν. 4576/2018. Ρυθμιστικό αντικείμενο είναι οι εκτάσεις των περιοχών της Περιφέρειας Αττικής, οι οποίες υπέστησαν την πρωτοφανή ερήμωση από τις πυρκαγιές της 23ης και της 24ης Ιουλίου 2018.
Δίνεται η εντύπωση ότι πρόκειται για την εισαγωγή ενός τοπικού δικαίου. Η οικεία Διεύθυνση Δασών ανακτά την αρμοδιότητα να εκδίδει βεβαιώσεις μη υπαγωγής στη δασική νομοθεσία κάθε φορά που συγκεκριμένη έκταση χαρακτηρίζεται ως μη δασική στο θεωρημένο δασικό χάρτη είτε περιλαμβάνεται στον αναρτημένο δασικό χάρτη είτε έχει εξαιρεθεί κατ’ άρθρο 23 του ν. 3889/2010.
Είναι σαφής η παραπομπή στις λεγόμενες «οικιστικές πυκνώσεις», που επανέρχονται στην νομική επιφάνεια, τη φορά αυτή (και) στο Μάτι, αγνοώντας δύο αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και εν αναμονή της εκδόσεως αποφάσεως από την Ολομέλειά του.
Μια εκατόμβη νεκρών συνέχεται με το παραπάνω άρθρο του ν. 3889/2010 με Δούρειο Ίππο το Μάτι. Καμία αναφορά στο άρθρο 24 Συντάγματος. Παραγκωνίζεται, ως μη υπάρχον, το άρθρο 117, παρ. 3, Συντάγματος, για την υποχρεωτική αναδάσωση των εδαφών που κάηκαν. Ο Μάτειος Ίππος υπέρ των «οικιστικών πυκνώσεων».
Η διελκυστίνδα αρμόδιου Υπουργείου και Συμβουλίου της Επικρατείας προοιωνίζεται λαμπρή. Θα αρκεί μια απλή αναφορά στη συγκεκριμένη παράγραφο 5 ν. 4576/2018 σε κάθε επόμενο νομοθέτημα για να γιγαντωθούν οι λεγόμενες «οικιστικές πυκνώσεις». Τα πραγματικά περιστατικά μπορεί να μην είναι τα ίδια. Μπορεί να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν νεκροί. Αντί (της νομοθετικής) σιωπής, αντί (της αρμόζουσας δικαστικής) κραυγής, η ύβρις ορθώνεται και πάλι στο Μάτι. Η κοινωνική υπαιτιότητα, αναπαραγόμενη, αναβαθμίζεται.
Δημοσιεύτηκε στο dasarxeio.com | 02.12.2018