Η περίπτωση της Ιπποκράτειου Πολιτείας αποτελεί μία από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις καταπάτησης και δόμησης μιας ξεκάθαρα δασικής έκτασης. Μόνο η Αττική αριθμεί δεκάδες τέτοιες περιπτώσεις οικισμών που χτίστηκαν μέσα στο δάσος μέσω ενός καλά οργανωμένου σχεδίου που οργανώθηκε εδώ και πολλές δεκαετίες από επιτήδειους με διασυνδέσεις που έφταναν μέχρι τις ανώτερες θέσεις της πολιτικής ιεραρχίας. Βουτζάς, Καλλιτεχνούπολη, Ντράφι, Διώνη, Ιπποκράτειος Πολιτεία και άλλες πολλές που το άρθρο δεν μπορεί να τις χωρέσει όλες, είναι μερικές μόνο από τις περιπτώσεις όπου οι ανερχόμενες κοινωνικές τάξεις αποφάσισαν να κάνουν πράξη τα μικροαστικά τους όνειρα και να φτιάξουν βίλες και ψεύτικες πόλεις μέσα σε δάση σε βάρος των ζωογόνων πνευμόνων της πολύπαθης Αττικής Γης

Το σχέδιο ήταν απλό και ξεκινούσε με τη σύσταση ενός «οικοδομικού συνεταιρισμού» (ειδικά τη δεκαετία του’60 οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί ξεπήδησαν κατά εκατοντάδες). Με τη σύστασή τους, οι συνεταιρισμοί άρχιζαν να πουλάνε στα εγγραφόμενα «μέλη», δασικές εκτάσεις που είχαν ασαφές ιδιοκτησιακό καθεστώς και δεν ήταν στο σχέδιο πόλης με βάση κάποια «προσύμφωνα πωλήσεως ακινήτου». Στη συνέχεια, οι συνεταιρισμοί έριχναν κλήρο στα οικόπεδα, τα μοίραζαν στα μέλη τους με ανεπίσημη ρυμοτομική μελέτη και άρχιζαν να χτίζουν. Μετά τα πρώτα χτισίματα, άρχιζαν οι πιέσεις προς τους πολιτικούς για νομιμοποιήσεις και για «επίλυση του κοινωνικού προβλήματος», που είχε προκύψει. Το έγκλημα πλέον είχε ολοκληρωθεί, το μέλος όμως του συνεταιρισμού είχε πλέον μια βίλα μέσα στο δάσος και μπορούσε πλέον από καλύτερη θέση να συνεχίσει να διεκδικεί και άλλα, όπως κατασκευή πλατειών, σχολείων, παιδικών χαρών, μεγάλων δρόμων και ό,τι άλλο διαθέτει μια πόλη. Μια πόλη μέσα σε δάσος που όλο και λιγότερο θα θύμιζε δάσος με τον καιρό.

Ας επιστρέψουμε, όμως, στην Ιπποκράτεια Πολιτεία προκειμένου να παρακολουθήσουμε με λεπτομέρεια το χρονικό της δημιουργίας της.

Οι Ιπποκράτειες μεζονέτες

Ακόμη και μέχρι πριν από δέκα χρόνια μπορούσε κάποιος να δει αγγελίες σε εφημερίδες όπως η παρακάτω: «Βίλλες-Μεζονέτες Ιπποκράτειου Πολιτείας (2.650-3.000 ευρώ το τ.μ.). Σε σημαντική θέση»

Στις ανατολικές πλαγιές της Πάρνηθας, στη λεγόμενη ζώνη περιαστικού πρασίνου, και σε έκταση 7.500 στρεμμάτων, μέσα από το δάσος της Αγίας Τριάδας, ένα δάσος χαλέπιας πεύκης και αείφυλλων πλατύφυλλων, ξεφυτρώνουν οι μεζονέτες της «Ιπποκρατείου Πολιτείας». Ενός δημιουργήματος που και το όνομά του ακόμη, αποτελεί ένα χαστούκι θράσους στα μούτρα μας.

Το δάσος αυτό είναι πολύτιμο για τον αερισμό, την οξυγόνωση και το κλίμα του Λεκανοπεδίου. Εκεί βρίσκεται και το ρέμα «Χάραδρος» που συγκεντρώνει νερό που χύνεται στη λίμνη του Μαραθώνα, αποτελώντας τον κυριότερο τροφοδότη της. Σε αυτό το δάσος επίσης υπάρχουν δύο μοναδικές φυσικές λίμνες.

Σε αυτή τη θέση λοιπόν άρχισε να κτίζεται και να επεκτείνεται η «Ιπποκράτειος Πολιτεία», για τις ανάγκες του Ιατρικού Συλλόγου, τα μέλη του οποίου αγόρασαν τα τεμαχισμένα οικόπεδα και είτε οικοδόμησαν τα σπίτια τους, είτε τα πούλησαν σε άλλους.

Το χρονικό του αίσχους

Όλα ξεκίνησαν με τα παραχωρητήρια δασών (χωρίς τοπογραφικά) που δόθηκαν από το ελληνικό κράτος, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή. Με τον αναδασμό, εκτός από καλλιεργήσιμες εκτάσεις, παραχωρήθηκαν και δασικές στους ντόπιους κατοίκους των περιοχών, για να επιβιώσουν συλλέγοντας το ρετσίνι (που αποτελούσε πρώτη ύλη για το νέφτι) από τα πεύκα.

Ώσπου το 1973 κάποιος αγοράζει εξ αδιαιρέτου μερίδια από ντόπιους ρητινοσυλλέκτες για λογαριασμό του οικοδομικού συνεταιρισμού «Διεθνής Ιπποκράτειος Πολιτεία». Ο αγοραστής αυτός δεν είναι άλλος από τον γνωστό για τα κατορθώματά του στην Ηλιούπολη, Νάστο. Αυτός που στη δεκαετία '50-'60 είχε καταφέρει να ανεβάσει την Ηλιούπολη, σχεδόν στην κορυφή του Υμηττού!

Από κει και πέρα ξεκινούν οι πιέσεις και αρχίζουν να έρχονται τα πρώτα αποτελέσματα

Το 1977, πάλι επί ΝΔ, εκδίδεται Προεδρικό Διάταγμα που επιτρέπει την ρυμοτόμηση. Το δάσος της Αγ. Τριάδας κόβεται σε οικόπεδα.Το 1974 η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, πατώντας σε χουντικό Νόμο, αναγνωρίζει ότι το δάσος ανήκει στο Συνεταιρισμό και αρχίζουν οι ενέργειες για έκδοση ρυμοτομικού διατάγματος.

Το 1983, ο υφυπουργός Γεωργίας του ΠΑΣΟΚ, στέλνει στο Αναθεωρητικό Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών την υπόθεση της «Ιπποκρατείου Πολιτείας».

Το 1985 το Συμβούλιο αποφαίνεται ότι το δάσος είναι δημόσιο και σύμφωνα με την απόφαση αυτή, θα έπρεπε να ανακληθεί η άδεια ρυμοτόμησης και, αν υπήρχαν, άδειες οικοδομής.  Του υφυπουργού, όμως, δεν του αρέσει η απόφαση και ξαναστέλνει την υπόθεση στο Αναθεωρητικό Συμβούλιο για νέα γνωμοδότηση!

Στο μεταξύ, και ενώ η υπόθεση εκκρεμεί, η Ιπποκράτειος Πολιτεία χτίζεται μαζικά και χιλιάδες δέντρα κόβονται για να γίνουν σπίτια και δρόμοι

Το 1988, η Πανελλήνια Ενωση δασολόγων υποβάλλει αίτηση στο Συμβούλιο Επικρατείας κατά του υπουργού Γεωργίας για την ακύρωση της άδειας οικοδομής του 1988 και του ΠΔ του 1977.

Το 1992 το Συμβούλιο Επικρατείας κλείνει ουσιαστικά την υπόθεση υπέρ των καταπατητών, επικαλούμενο ανάμεσα σε άλλα και «τις σοβαρές επιπτώσεις που θα έχει η ανάκληση του ρυμοτομικού σχεδίου στο γενικότερο δημόσιο συμφέρον»!

Αυτή τη στιγμή, η Ιπποκράτειος Πολιτεία αριθμεί περισσότερες από 800 κατοικίες και περισσότερους από χίλιους μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι πλέον διαμαρτύρονται και ζητούν από την Πολιτεία να κατασκευάσει αντιπυρικές ζώνες, επικαλούμενοι την τραγωδία στο Μάτι. Τόσα χρόνια έχουν μάθει να κερδίζουν, γιατί να σταματήσουν ;

Πηγές : 

rizospastis.gr

mixanitouxronou.gr