Όπως ο ανθρώπινος πόνος της απώλειας της υγείας ή της ζωής, γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης μεγαλογιατρών, φαρμακευτικών, παραϊατρικών και σούπερ νοσοκομείων, έτσι και η απώλεια του φυσικού περιβάλλοντος που προκάλεσε η ανικανότητα* της κυβέρνησης πέφτει πια και με τον νόμο στα χέρια νονών, «αναδόχων» κατά το πιο λόγιο. Και εξηγούμαστε.

Στις 3/9/2021, ο υφυπουργός Αμυράς (ποταμίσιος και γνήσια νεοφιλελεύθερος) εξέδωσε την απόφαση με Α. Π.: ΥΠΕΝ/∆∆ΕΥ/81777/2996 (ΑΔΑ Ω5ΙΧ4653Π8-ΣΧΥ) και τίτλο: «Καθορισμός λεπτομερειών και τεχνικών ζητημάτων επί της παραγράφου 3, άρθρου 42 του ν. 998/1979 – Προϋποθέσεις εφαρμογής, επίβλεψη και έλεγχος διαδικασιών εκτέλεσης έργων από τους Αναδόχους αποκατάστασης και αναδάσωσης δημοσίων εκτάσεων δασικού χαρακτήρα»

Ποιες είναι αυτές οι λεπτομέρειες και τα τεχνικά ζητήματα που δεν είχαν ήδη καθοριστεί από τον Ν. 998/79, έναν θεμελιώδη και βασικό νόμο που πήγασε από το προοδευτικό -αλλά καταβιασμένο, Σύνταγμα του 1975;

Άρθρο 42 (μέχρι πρότινος)

Πραγματοποίησις αναδασώσεων.

1. Αι αναδασώσεις δημοσίων δασών ή δασικών εκτάσεων πραγματοποιούνται επί τη βάσει μελέτης καταρτιζομένης υπό της δασικής υπηρεσίας και καθοριζούσης το είδος της δασικής βλαστήσεως, τας εργασίας φυτεύσεως ή άλλας ενεργείας διά την διευκόλυνσιν της αναγεννήσεως, ως και τα απαραίτητα μέτρα διά την προστασίαν της αναδασώσεως (περιφράξεις, τοποθέτησις πινακίδων, ειδικαί απαγορεύσεις κλπ.).

2. Η αναδάσωσις ιδιωτικών δασών και δασικών εκτάσεων ή διακατεχομένων δημοσίων δασών και δασικών εκτάσεων ενεργείται επί τη βάσει μελέτης εγκρινομένης υπό της δασικής αρχής και υπό την εποπτείαν ταύτης, μερίμνη και δαπάναις των διακατόχων ή διοκτητών. Εφ'όσον πρόκειται περί ιδιωτικού δάσους ή δασικής εκτάσεως ανηκόντων εις μέλος ή μέλη δασικού συνεταιρισμού και καταστραφέντων ολικώς ή μερικώς εκ πυρκαϊάς την αναδάσωσιν πραγματοποιεί υποχρεωτικώς ο συνεταιρισμός κατά τα ανωτέρω, καταβάλλων τας σχετικάς δαπάνας και επιμερίζων ταύτας μεταξύ των μελών του κατά τας διεπούσας τούτον διατάξεις.

Περί της εκτελέσεως της εγκεκριμένης μελέτης αναδασώσεως οι ως άνω ιδιώται ή ο συνεταιρισμός παρέχουν κατ' έτος τα αναγκαία στοιχεία εις την δασικήν αρχήν. Εάν η αναδάσωσις κηρύσσεται συνεπεία καταστροφής του δάσους ή της δασικής εκτάσεως εκ πυρκαϊάς ή βιαίου συμβάντος και δεν συντρέχει αμέλεια ή δόλος των ιδιοκτητών ή διακατόχων το Δημόσιον δύναται να προβή εις επιδότησιν τούτων μέχρι και του συνόλου της πραγματοποιουμένης διά την αναδάσωσιν δαπάνης.

Και το νέο, τροποποιημένο άρθρο 42

Άρθρο 42: Πραγματοποίησις αναδασώσεων.

1. Αι αναδασώσεις δημοσίων δασών ή δασικών εκτάσεων πραγματοποιούνται επί τη βάσει μελέτης καταρτιζομένης υπό της δασικής υπηρεσίας και καθοριζούσης το είδος της δασικής βλαστήσεως, τας εργασίας φυτεύσεως ή άλλας ενεργείας δια την διευκόλυνσιν της αναγεννήσεως, ως και τα απαραίτητα μέτρα δια την προστασίαν της αναδασώσεως (περιφράξεις, τοποθετήσις πινακίδων, ειδικαί απαγορεύσεις κλπ.). 

2. Η αναδάσωσις ιδιωτικών δασών και δασικών εκτάσεων ή διακατεχομένων δημοσίων δασών και δασικών εκτάσεων ενεργείται επί τη βάσει μελέτης εγκρινομένης υπό της δασικής αρχής και υπό την εποπτείαν ταύτης, μερίμνη και δαπάναις των διακατόχων ή ιδιοκτητών. Εφ όσον πρόκειται περί ιδιωτικού δάσους ή δασικής εκτάσεως ανηκόντων εις μέλος ή μέλη δασικού συνεταιρισμού και καταστραφέντων ολικώς ή μερικώς εκ πυρκαϊάς την αναδάσωσιν πραγματοποιεί υποχρεωτικώς ο συνεταιρισμός κατά τα ανωτέρω, καταβάλλων τας σχετικάς δαπάνας και επιμερίζων ταύτας μεταξύ των μελών του κατά τας διεπούσας τούτον διατάξεις. Περί της εκτελέσεως της εγκεκριμένης μελέτης αναδασώσεως οι ως άνω ιδιώται ή ο συνεταιρισμός παρέχουν κατ` έτος τα αναγκαία στοιχεία εις την δασικήν αρχήν. Εάν ή αναδάσωσις κηρύσσεται συνεπεία καταστροφής του δάσους ή της δασικής εκτάσεως εκ πυρκαϊάς ή βιαίου συμβάντος και δεν συντρέχει αμέλεια ή δόλος των ιδιοκτητών ή διακατόχων το Δημόσιον δύναται να προβή εις επιδότησιν τούτων μέχρι και του συνόλου της πραγματοποιουμένης δια την αναδάσωσιν δαπάνης. 

3. Ειδικώς για την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος και την ταχύτατη αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, δύναται να ορίζεται ανάδοχος αποκατάστασης και αναδάσωσης δημοσίων εκτάσεων δασικού χαρακτήρα, των οποίων η βλάστηση καταστράφηκε από πυρκαγιά και έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες σύμφωνα με τα άρθρα 38 και 41 ή πληρούνται οι προϋποθέσεις για να κηρυχθούν αναδασωτέες. Ως ανάδοχοι αναδάσωσης μπορούν να ορίζονται νομικά πρόσωπα δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, ανεξαρτήτως αν έχουν κ ε ρ δ ο σ κ ο π ι κ ό ή μη χαρακτήρα. Η πράξη ορισμού αναδόχου αποσκοπεί αποκλειστικά και μόνο στην εκπόνηση μελέτης και την υλοποίηση των αντιδιαβρωτικών έργων προστασίας των εδαφών, καθώς και των έργων τεχνητής αναδάσωσης, σύμφωνα με τις ισχύουσες τεχνικές προδιαγραφές για τα ως άνω έργα. Η εκπόνηση της μελέτης και η υλοποίηση των έργων διενεργούνται με έξοδα του αναδόχου, χωρίς το ελληνικό Δημόσιο να απεμπολεί οποιοδήποτε δικαίωμά του επί των εκτάσεων αυτών. Η θεώρηση και έγκριση των σχετικών μελετών, καθώς και η επίβλεψη εκτέλεσης των έργων γίνονται από την οικεία δασική υπηρεσία. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας εξειδικεύονται οι προϋποθέσεις εφαρμογής της παρούσας, η επίβλεψη και ο έλεγχος του αναδόχου από τις αρμόδιες δασικές υπηρεσίες και κάθε τεχνικό ή λεπτομερειακό ζήτημα για την εφαρμογή της παρούσας. 

(Όπως προστέθηκε με το Άρθρο έκτο Π.Ν.Π. 13-8-2021/2021 με ισχύ την 13/8/2021)

Συγκρίνετε τα δύο άρθρα. Το αρχικό και το τροποποιημένο, με την προσθήκη της τρίτης παραγράφου, η οποία επιτρέπει σε «αναδόχους κερδοσκοπικού ή μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα» να αναλαμβάνουν μελέτες και έργα σε δημόσιες δασικές εκτάσεις. Στην περίπτωση του μη κερδοσκοπικού οργανισμού, προφανώς δεν θα υπάρχει αντάλλαγμα (;;;). Στην περίπτωση όμως του κερδοσκοπικού οργανισμού, προκύπτει ένα ζήτημα. Έναντι ποιου ανταλλάγματος, ένας κερδοσκοπικός οργανισμός προβαίνει στις σχετικές δαπάνες, αν όχι αποσκοπώντας σε «αντάλλαγμα σε είδος»; Και μάλιστα σχετιζόμενο και συνδεδεμένο με την δραστηριότητα του, αλλά και με τη φύση ή τη χρήση του δάσους ή της δασικής έκτασης; Και η «εταιρική κοινωνική υπευθυνότητα» δεν είναι καν απάντηση 

Σίγουρα, εκτός από τη δημιουργική ασάφεια που προκύπτει από την Τρίτη παράγραφο του άρθρου 42, όπως τροποποιήθηκε από τη σχετική ΠΝΠ και τον νόμο που την επικύρωσε, προκύπτει και μείζον θέμα συνταγματικότητας.

Επειδή δεν έχουμε συνταγματικό δικαστήριο και το ΣτΕ έχει αποδείξει πως στη μετά Δεκλερή εποχή «εναρμονίζεται» με την κυβέρνηση και απλά επικυρώνει τις βουλές της, δεν περιμένουμε σοβαρές θεσμικές αντιδράσεις. Μένει σε εμάς, τον ελληνικό λαό να προστατέψουμε το δάσος και το φυσικό περιβάλλον. Το Σύνταγμα και οι πρόνοιες του έχουν κουρελιαστεί από μία νεοφιλελεύθερη ομάδα που -όπως αποδεικνύεται- δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο, τίποτα κοινό λαϊκό κτήμα, τίποτα δημόσιο; Θέλουμε να διατηρήσουμε το αγαθό του δάσους ή προτιμάμε να παραχωρηθεί τελικά ως αντάλλαγμα, σε ιδιώτες, των οποίων οι προθέσεις παραμένουν στη σκιά και που θα διαφοροποιούνται με μόνο γνώμονα το οικονομικό τους όφελος;

Αυτές οι ερωτήσεις πρέπει να απαντηθούν από εμάς τους ίδιους και ανάλογα με τις απαντήσεις μας πρέπει να είναι και οι ενέργειες μας.