Αναδημοσιεύουμε από το dasamarisos.blogspot ένα ενδιαφέρον και κατατοπιστικό άρθρο περί διάκρισης μεταξύ "λογοδοσίας" και "απολογισμού πεπραγμένων" 

Λογοδοσία της διοίκησης; Καλό ακούγεται. Αρκεί να μην γίνεται προσχηματικά, αλλά ουσιαστικά και χωρίς αποκλεισμούς.

Στις 29 Φλεβάρη 2024 συγκλήθηκε το Δημοτικό Συμβούλιο Ραφήνας σε μια «ειδική συνεδρίαση λογοδοσίας δημοτικής αρχής», όπως ορίζεται από τον νόμο 5056/2023 περί Αναμόρφωσης του συστήματος διακυβέρνησης ΟΤΑ. Πρόκειται για έναν νέο θεσμό για την τοπική διοίκηση, που θα επαναλαμβάνεται ανά δίμηνο, και έχει εισαχθεί τα τελευταία χρόνια ευρύτερα στην ελληνική διοίκηση μέσα από τις γνωστές ευρωενωσίτικες οδηγίες περί ανοικτής διακυβέρνησης και άλλες συναφείς αυταπάτες, με σκοπό τη «βελτίωση του συστήματος διακυβέρνησης και της οργάνωσης των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) α’ και β’ βαθμού προς διασφάλιση της βέλτιστης οικονομικής και διοικητικής λειτουργίας τους, με όρους διαφάνειας, δημόσιας λογοδοσίας...» [ν.5056/2024, άρθρο 1(α)]. Είναι γνωστό και επαληθεύεται καθημερινά στην πραγματικότητα (του Δήμου Ραφήνας και όχι μόνο) ότι οι νόμοι έχουν τεράστια απόκλιση από την εφαρμογή τους.

Κατά τη συνεδρίαση τέθηκε ερώτηση από τη δημοτική σύμβουλο Εμμανουέλα Τερζοπούλου προς τη δήμαρχο Δήμητρα Τσεβά, σχετικά με την πολιτική επιλογή της δημοτικής αρχής να παραιτηθεί ή όχι από την ασκηθείσα παρέμβαση της απελθούσας διοίκησης του Δήμου Ραφήνας ενώπιον του ΣτΕ (που συνεδριάζει στις 20-3-2024), υπέρ του Υπουργείου Υποδομών και κατά συλλόγων και πολιτών που έχουν προσφύγει στο ΣτΕ, από το 2019, κατά της διευθέτησης-εγκιβωτισμού του Μεγάλου Ρέματος. Η δήμαρχος αρνήθηκε να απαντήσει, επικαλούμενη το διαδικαστικό πρόσχημα ότι η λογοδοσία αφορά αποκλειστικά «πεπραγμένα» της δημοτικής αρχής, κάτι που υποστήριξε θερμά η πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Κατερίνα Παπαδοπούλου: «αφορά απολογισμό έργου [...] αυτά τα οποία έχει κάνει πράξη η δημοτική αρχή [...] δεν αφορά προθέσεις ή προγραμματικές θέσεις για το μέλλον [...] η λογοδοσία έχει να κάνει με τα πεπραγμένα».  Το ίδιο επιχείρημα επικαλέστηκαν και ο αντιδήμαρχος Κωνσταντίνος Ξηντάρας αλλά και ο αντιπολιτευόμενος σύμβουλος Ανδρέας Βασιλόπουλος.

Στο συγκεκριμένο ζήτημα ο νόμος 5056/2024 είναι επιμελώς λιτός, γενικός και αόριστος: «Στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης εγγράφονται υποχρεωτικά τα θέματα που επιθυμεί να θέσει κάθε δημοτικός σύμβουλος, τα οποία αφορούν στο έργο της δημοτικής αρχής...» [ν.5056/2024, άρθρο 7]. Ποιό έργο; Το τελεσθέν; Το αναγκαίο; Το οφειλόμενο; Το προγραμματικά υποσχεθέν; Το εγκριθέν ή το μη εγκριθέν; Οι αποφάσεις; Οι πολιτικές επιλογές; Τα ναι ή τα όχι;

Πρόσφατα το Υπουργείο Εσωτερικών εξέδωσε μια επεξηγηματική εγκύκλιο για τη λειτουργία των δημοτικών συμβουλίων, στην οποία παραμένει διευρυμένο και δεν αναλύεται περαιτέρω το αντικείμενο της συνεδρίασης λογοδοσίας «κατά την οποία η δημοτική αρχή λογοδοτεί για το έργο και τη δράση της» [Εγκύκλιος 98/8182/26-1-2024].

Αντίθετα από την παραπάνω διαδικασία της λογοδοσίας της δημοτικής αρχής, η νομοθεσία γίνεται πολύ συγκεκριμένη όταν αναφέρεται σε μια άλλη ειδική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου: τον απολογισμό πεπραγμένων της δημοτικής αρχής. Ο νόμος 3463/2006 που κυρώνει τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων αναφέρει σχετικά: «1. Κάθε χρόνο γίνεται ο απολογισμός πεπραγμένων της δημοτικής αρχής, σε ειδική δημόσια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, σε ό,τι αφορά την οικονομική κατάσταση, τη διοίκηση του Δήμου και την εφαρμογή του προγράμματος δημοτικής δράσης. [...] Σε αυτήν καλούνται οι κάτοικοι και όλοι οι φορείς της πόλης. [...] 5. Κάθε φορέας, δημότης, κάτοικος ή φορολογούμενος από το Δήμο έχει δικαίωμα να διατυπώσει παρατηρήσεις σχετικές με τον απολογισμό στη συνεδρίαση αυτή.» [ν.3463/2006, άρθρο 217]. Ο απολογισμός πεπραγμένων συνιστά, επομένως, μια διαφορετική ετήσια διαδικασία που αφορά «πεπραγμένα» εξ' ορισμού —με ρητή διατύπωση— και τα οποία ο νόμος προσδιορίζει ειδικότερα, εν αντιθέσει με την εφ' όλης της ύλης διμηνιαία λογοδοσία. Η διάκριση δε του απολογισμού από τη λογοδοσία είναι τέτοια ώστε να νομοθετείται ακόμα και η πρόσκληση των κατοίκων και των φορέων στη συνεδρίαση και μάλιστα με δικαίωμα παρέμβασης.

Συμπέρασμα: άλλο λογοδοσία άλλο απολογισμός, άλλο έργο και άλλο «πεπραγμένα», κυρία πρόεδρε...

Η διασταλτική ερμηνεία στην έννοια της λογοδοσίας είναι πρόθεση της ελληνικής νομοθεσίας και γι' αυτό η λογοδοσία συναρτάται ad hoc με τον κοινωνικό έλεγχο ως εργαλείο του, αναφερόμενη συχνά ως κοινωνική λογοδοσία. «Λογοδοσία και κοινωνικός έλεγχος: [...] Ο κοινωνικός έλεγχος επιτυγχάνεται μέσω του εντοπισμού προβλημάτων μη εύρυθμης λειτουργίας ή περιπτώσεων κακοδιοίκησης [...] με σκοπό η διοίκηση να καταγράφει και να απαντά αμέσως στα προβλήματα εύρυθμης λειτουργίας ή κακοδιοίκησης που εντοπίζουν οι πολίτες.» [νόμος 4369/2016, άρθρο 24]

Η επιστημονική κοινότητα είναι διαφωτιστική στον ορισμό της λογοδοσίας και στην ευρύτητα της έννοιας. Ο Καθηγητής Δημόσιας Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης, Γιάννης Παπαδόπουλος, δίνει τον ακόλουθο ορισμό:

«Όσον αφορά τη διαδικασία λογοδοσίας, μπορούμε να την ορίσουμε ως μια κοινωνική σχέση όπου ένας παράγοντας είναι υποχρεωμένος να εξηγήσει τη στάση του σε ένα κοινό και να υποστεί (θετικές ή αρνητικές) συνέπειες. Με άλλα λόγια, εάν ο A είναι υπόλογος απέναντι στον Β, αυτό σημαίνει ότι ο A οφείλει να ενημερώνει τον Β για τις αποφάσεις και τις ενέργειές του, οφείλει να τις δικαιολογεί και γνωρίζει ότι θα υποστεί κυρώσεις σε περίπτωση που ο Β δεν μείνει ικανοποιημένος από την επίδοση ή τα επιχειρήματά του». Γ. Παπαδόπουλος, «'Διακυβέρνηση', δημοκρατικός έλεγχος και λογοδοσία», 2010

Οφείλετε, λοιπόν, «να εξηγήσετε τη στάση σας», κυρία δήμαρχε, απέναντι στην περιβαλλοντική καταστροφή που συντελείται στον δήμο σας.

Πολύ αναλυτικότερος είναι ο Καθηγητής Κοινωνικών Επιστημών του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστήμιου, Αθανάσιος Μιχιώτης, αναδεικνύοντας το εύρος και το βάθος της έννοιας. Παραθέτουμε αποσπάσματα από την επιστημονική εργασία του «Λογοδοσία και Δημόσια Διοίκηση»:

Η έννοια της “λογοδοσίας” (accountability) αποτελεί στη σύγχρονη εποχή έναν από τους κεντρικούς άξονες στη διαμόρφωση δημοσίων πολιτικών και αρχών δημοκρατικής διακυβέρνησης μιας χώρας.

Η έννοια της λογοδοσίας συνδέεται άμεσα με την αρχή της χρηστής διοίκησης, αποτελώντας όμως όχι ένα διοικητικό εργαλείο, αλλά μία ηθική αρχή και αξιακή συμπεριφορά, η οποία δύναται να αναδείξει το αίσθημα της ευθύνης κάθε διοικητικού οργάνου (Μηλιώνης, 2018). [...] ο “λογοδοτών” να λογοδοτεί στην κοινωνία. Η έμφαση σε αυτή τη διάσταση, δηλαδή στην απόδοση λόγου για τις ενέργειες που έγιναν, επί τη βάσει των δεσμεύσεων που αναλήφθηκαν απέναντι στην κοινωνία...

[...] Η διασφάλιση χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης, σε επίπεδο οικονομίας, αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας, ως αποτέλεσμα ενός τέτοιου ελέγχου, αποτελεί σημείο εκκίνησης για “δημοσιονομική” λογοδοσία, στο πλαίσιο των ακολουθούμενων δημόσιων πολιτικών.

[...] Η λογοδοσία, όταν λειτουργεί, αποτελεί καταλύτη και στην καθημερινή ζωή των πολιτών, καθώς δύναται να αποκαλύψει εκείνες τις δημόσιες αποφάσεις και πολιτικές που είναι μακριά από το δημόσιο συμφέρον και προς όφελος άλλων συμφερόντων.

[...] ανάγκη των “λογοδοτούντων” να απευθύνονται και να συμβουλεύονται τους ενδιαφερόμενους για τις πολιτικές που θα πρέπει να ακολουθηθούν, αναδεικνυόμενης με αυτόν τον τρόπο της έννοιας της συμμετοχής και διαβούλευσης (Rixon, 2010).

[...] Η διασφάλιση ενός αποτελεσματικού συστήματος λογοδοσίας προϋποθέτει την υποχρέωση του λογοδοτούντος προσώπου να υποβάλει τα στοιχεία εκείνα, που να αποδεικνύουν ότι η εκτέλεση του έργου που είχε αναλάβει, επέφερε τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Πρωτίστως όμως, η διασφάλιση ενός αποτελεσματικού συστήματος λογοδοσίας προϋποθέτει την ύπαρξη αποδέκτη, προς τον οποίο γίνεται η λογοδοσία και ο οποίος μπορεί να υποβάλει ερωτήσεις και να ασκήσει κριτική (Μπάλτα, 2020).

Αθ. Μιχιώτης, «Λογοδοσία και Δημόσια Διοίκηση», 2021

Η διαπίστωση της άγνοιας των στελεχών της τοπικής και κεντρικής διοίκησης να εφαρμόσουν σωστά τη διαδικασία της λογοδοσίας επέβαλε την εισαγωγή σχετικού επιμορφωτικού μαθήματος για τα στελέχη της διοίκησης. Στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης διδάσκεται το μάθημα «Ανοικτή Διακυβέρνηση: Διαφάνεια, Συμμετοχή και Λογοδοσία». Η παράθεση τμημάτων του υλικού του μαθήματος είναι καταλυτικά διαφωτιστική:

Με βάση τον ορισμό του ΟΟΣΑ, ως Ανοικτή Διακυβέρνηση ορίζεται «η κουλτούρα διακυβέρνησης η οποία βασίζεται σε καινοτομικές και βιώσιμες δημόσιες πολιτικές και σε πρακτικές εμπνευσμένες από τις αρχές της διαφάνειας, της λογοδοσίας και της συμμετοχής με στόχο την προώθηση της δημοκρατίας και της ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς».

[...] Η λέξη «λογοδοσία» συνοδεύεται συνήθως από το επίθετο «κοινωνική», δηλαδή ο λογοδοτών λογοδοτεί στην κοινωνία, όχι στο κράτος.

[…] σταδιακά δημιουργείται η κοινωνική νόρμα του διαρκούς ελέγχου της διοίκησης από τον πολίτη.

[...] Λογοδοσία σημαίνει να δίνουμε λόγο για τις ενέργειές μας, να τηρούμε τις δεσμεύσεις μας, να (αυτο-)αξιολογούμαστε και να βελτιωνόμαστε διαρκώς. Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών αποτελεί έναν σημαντικό στόχο των δημοσίων πολιτικών ανοικτής διακυβέρνησης. Όταν οι πολίτες γίνονται δύσπιστοι απέναντι στις κυβερνήσεις η πολιτική συμμετοχή μειώνεται και η κυβέρνηση χάνει την νομιμοποίηση της. Ο λογοδοτών πρέπει να λογοδοτεί στην Κοινωνία και όχι στον εαυτό του.

Slide του μαθήματος «Ανοικτή Διακυβέρνηση» στο ΕΚΔΔΑ

Αν και στην ερώτηση έχουμε ήδη απαντήσει, εσείς κυρία δήμαρχε τελικά δεσμευτήκατε ή δεν δεσμευτήκατε για την προστασία του Μεγάλου Ρέματος;

Διατρέχοντας την επικαιρότητα, δεν γίνεται να παραβλέψουμε την περίπτωση της λογοδοσίας πολιτικών προσώπων, που περιλαμβάνει τον έλεγχό τους και για τα μη γενόμενα. Ο Κωνσταντίνος Αχ. Καραμανλής προσήλθε στην Εξεταστική Επιτροπή για το έγκλημα των Τεμπών, ώστε να λογοδοτήσει για αδικήματα τελεσθέντα δια παραλείψεως. Γι' αυτά ακριβώς που έπρεπε να κάνει και ΔΕΝ έκανε. Το σχετικό πόρισμα του ΣΥΡΙΖΑ για το έγκλημα των Τεμπών αναφέρει:

[...] εντοπίζει ποινικές ευθύνες του κ. Καραμανλή Κωνσταντίνου του Αχιλλέως, του Καραγιάννη Γεωργίου του Χρήστου (τότε Υφυπουργού Υποδομών) και κ. Τριαντόπουλου Χρήστου του Γεωργίου, αλλά και μιλά για την ανάγκη ποινικής διερεύνησης για τη μη υλοποίηση της σύμβασης 717/2014, προτείνει την πλέον ξεκάθαρη και έντιμη πρόταση: Η Εξεταστική επιτροπή με ερμηνευτική Δήλωση να διευκρινίσει την θέση της, ότι για τα εγκλήματα τελούμενα δια παραλείψεως κατά την άσκηση των υπουργικών καθηκόντων, αρμόδια είναι η τακτική Δικαιοσύνη, καθώς σε ό,τι αφορά το άρθρο 86 Συντάγματος και το προστατευτικό πλέγμα για τις πράξεις, που εκτελούνται κατά την ενάσκηση των υπουργικών καθηκόντων ΔΕΝ προκύπτει ότι συμπεριλαμβάνεται και η παράλειψη εκτέλεσης οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας.

[...] Η βασικότερη παράλειψη του τέως Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών συνίστατο στο γεγονός, πως ενώ ήταν το μοναδικό όργανο θέσπισης Εθνικών Κανόνων Ασφαλείας από τις 14-10-2019, ημερομηνία κατά την οποία δημοσιεύθηκε ο Ν. 4632/2019 δυνάμει των Ευρωπαϊκών Οδηγιών 2010/797 και 2016/ 798, εντούτοις ουδέποτε το έπραξε μέχρι και την ημερομηνία του δυστυχήματος (28-02-2023), η δε παράλειψη του αυτή έγινε σε συνδυασμό με την σαφέστατη γνώση της ανυπαρξίας στοιχειωδών κανόνων ασφαλείας από τις εξώδικες οχλήσεις του Συλλόγου Μηχανοδηγών του ΟΣΕ, από την με 06-09-2021 επιστολή του πρώην Διευθύνοντος Συμβούλου ΤΡΑΙΝΟΣΕ Φίλιππου Τσαλίδη, ο οποίος προειδοποιούσε για "σοβαρό συμβάν". Eπιπλέον, όχι απλώς παρέλειψε να θεσπίσει εθνικούς κανόνες ασφαλείας, ενώ γνώριζε ότι η λέξη "ασφάλεια" απουσίαζε από τον ελληνικό σιδηρόδρομο [...] Συγχρόνως, ουδέποτε πραγματοποιήθηκε η αποκατάσταση της ηλεκτρικής πλευρικής σηματοδότησης στο τμήμα Λάρισα-Θεσσαλονίκη [...] ενέργεια που εάν είχε γίνει, θα είχε αποτραπεί το μοιραίο δυστύχημα.

Εσείς κυρία δήμαρχε, τι παραλείψατε, τι δεν πράξατε, τι αμελήσατε;

Τέλος, μια άλλη πτυχή της έννοιας της λογοδοσίας συναντάμε και στην νομική επιστήμη. Ο εξέχων νομικός και κινηματικός δικηγόρος, δημοτικός σύμβουλος Αθήνας με την «Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα», Κώστας Παπαδάκης, καταγράφει την ιστορικότητα της έννοιας του λογοδοτούντος ή άλλως δοσίλογου [Αστ. Κώδικας, άρθρο 303]:

[…] ως δικηγόρος γνωρίζω, όπως και όλοι οι νομικοί, ότι η έννοια αυτή είναι διατυπωμένη στον Αστικό Κώδικα (ρητά στο άρθρο 303 και ως έννομη σχέση σε πλειάδα διατάξεων του Α.Κ, του Εμπορικού Νόμου κ.α.) χωρίς να έχει τον απαξιωτικό χαρακτήρα με τον οποίον έχει παραδοθεί στην ιστορία.

[...] Η διαφορετική ορθογραφία της λέξης (ιδίως η οριστικοποίηση του «δοσίλογος» αντί «δωσίλογος») οφείλεται μάλλον στη μεταγλώττιση του Αστικού Κώδικα με το Π.Δ. 456/1984. Έως τότε η λέξη γραφόταν και με τους δύο τρόπους. Σήμερα στη νομική της έννοια γράφεται με «ο» και στην ιστορική της συνήθως με «ω». Συνεπώς, δοσίλογος δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό που στην καθομιλουμένη συνήθως χαρακτηρίζουμε ως υπόλογο. Και η ιδιότητα αυτή απαντάται όχι μόνο στο ιδιωτικό δίκαιο, που ρυθμίζεται από τον Αστικό Κώδικα, μέρος του οποίου (ιδιωτικού δικαίου) αποτελεί και το Εμπορικό, αλλά και στο Δημόσιο Δίκαιο, και αφορά κάθε διαχειριστή δημόσιας περιουσίας, υπόλογο, διατάκτη κλπ. [...] ο δοσίλογος είναι ένα πρόσωπο το οποίο μέσα από την διαμόρφωση των συναλλαγών του ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου είναι υπόχρεο να λογοδοτήσει και η υποχρέωσή του αυτή προς λογοδοσία, όταν εκπληρώνεται, τον καθιστά δοσίλογο και η αξιολόγησή της εξαρτάται από το αν αυτή ανταποκρίνεται στους κανόνες υπό τους οποίους υποχρεούται να διεξάγει την διαχείριση της περιουσίας για την οποία λογοδοτεί και αξιολογείται από τον δεξίλογο...

Κώστας Παπαδάκης, «Δωσίλογοι: Όταν η ιστορία αποδίδει δικαιοσύνη», 29/2/2024

Αφορμής δοθείσης, ερωτάσθε κυρία δήμαρχε, ως υπόχρεη λογοδοσίας, για πόσο καιρό ακόμη η δεύτερη κεντρική οδός προς τη Διώνη θα φέρει το όνομα ενός δωσίλογου;

Ο Έρνεστ Χεμινγουέη (Ernest Hemingway) σαν άνθρωπος της περιπέτειας και με μία πολυτάραχη ζωή, έγραφε από την Αραγωνία πως εκείνοι που ασκούν κριτική είναι κάποιοι που παρακολουθούν μια μάχη από ένα απρόσιτο σημείο και μετά κατεβαίνουν κάτω και πυροβολούν τους επιζήσαντες.  Σίγουρα πρόκειται για έναν αφορισμό που όμως η εγκυρότητα του ως κοινωνική αλήθεια, επιβεβαιώνεται διαρκώς. Σίγουρα και στις μέρες μας.

Είναι ασφαλέστατο το να επιλέγει κανείς την ασφάλεια του περιθωρίου από το να παρεμβαίνει ενεργά μέσα στην κοινωνία υπερασπιζόμενος τα μεγάλα και σοβαρά. Ακόμα και μέσα σε μία κοινωνία που δεν θέλει παρεμβάσεις που θα την οδηγήσουν σε αμφισβήτηση, που θα την ξεβολέψουν. Αυτή η κοινωνία είναι έτοιμη να  κατασπαράξει κάθε στιγμή, όποιον την καλέσει να δει πέρα από την πόρτα  του. Αυτή η κοινωνία απογοητεύει και πληγώνει όσους ξεφεύγουν από την κυρίαρχη τάση της ψευδούς αβρότητας και του comme il faut.  Τους πληγώνει γιατί αποπειρώνται να την ξεβολέψουν αναγκάζοντας την να δει τα αληθινά της προβλήματα και μάλιστα μιλώντας της από τα μέσα. Θα μπορούσαν -αλλά δεν το κάνουν- να επιλέξουν την παραμονή στην ασφαλή σκιά, στην αόρατη, ανάκουστη και απυρόβλητη θέση ενός  περιθωρίου, σχολιάζοντας και κρίνοντας από καθέδρας  χωρίς να έχουν  επαφή με την πραγματική ζωή. Δηλαδή με τον χώρο εκείνο που εντός του εξελίσσονται οι αληθινές δοκιμασίες, σε αντίθεση με την ασφάλεια της απομόνωσης που όλοι συμφωνούν και στο τέλος κάθε συζήτησης, φεύγουν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι που ακόμα μία φορά διαπίστωσαν πως συμφωνούν.

Στον τόπο που ζούμε οι πολιτικοί συσχετισμοί έχουν αλλάξει μετά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως τίποτα δεν έχει αλλάξει αφού η νέα δήμαρχος Ραφήνας και Πικερμίου δεν μοιάζει να είναι τίποτα άλλο από το poulaine του προηγούμενου δημάρχου, αφού συνεχίζει -ή προσπαθεί φιλότιμα να διατηρήσει έστω και συγκαλυμμένα- τις εγκληματικότερες επιλογές του αποπεμφθέντος. Όμως οι πολιτικοί συσχετισμοί έχουν αλλάξει αφού τώρα οι άνθρωποι που έχουν αποδεδειγμένα αγωνιστεί με όλους τους τρόπους για την προστασία του τόπου από τα εγκληματικά σχέδια και τις ληστρικές επεμβάσεις, έχουν εκπρόσωπο μέσα στη δημοτικό συμβούλιο και άμεση πρόσβαση, τουλάχιστον στα όσα διαμείβονται εκεί. Δεν είναι πολύς ο καιρός που τα πάντα διεξάγονταν εν κρυπτώ, είτε με το πρόσχημα της πανδημίας είτε ακόμα και απροσχημάτιστα. Όπως δεν έχει ξεχαστεί η συστηματική  χειραγώγηση των αποφάσεων από τον πρώην δήμαρχο και την αγέλη του, όπως εύστοχα την έχει χαρακτηρίσει τοπικός ιστότοπος. Δεν έχει ξεχαστεί η φίμωση που επέβαλλε η προηγούμενη διοίκηση σε δημότες που ήθελαν να απευθύνουν ερωτήματα ή και να τοποθετηθούν επί κρίσιμων ζητημάτων σε δημοτικά συμβούλια στα οποία αυτά είχαν τεθεί.

Ακόμα και αν η τοπική κοινωνία είναι άκρως συντηρητική και δείχνει να μην ενδιαφέρεται για την καταστροφική αλλοίωση του τόπου, ένα μέρος της πήρε θέση προκρίνοντας ανθρώπους που αποδεδειγμένα προσπαθούν να προστατέψουν τον τόπο, μέσα από το σχήμα «Γη & Ελευθερία». Ακόμα και αν δεν κερδίζονται όλες οι μάχες, έχουν γίνει βήματα που κάποτε δεν θα νοούνταν ούτε καν ως ιδέες. Η διεθνοποίηση των περιβαλλοντικών ζητημάτων της περιοχής, με τον δήμο να είναι κάθετα αντίθετος στην προστασία της, δεν ήταν έργο του εξώστη. Ήταν έργο αυτών που συνεχίζουν να παλεύουν. Ακόμα και η ευρύτατη διάχυση της πληροφορίας των όσων συμβαίνουν στον τόπο όπως και η συμμετοχή μεγάλων περιβαλλοντικών οργανώσεων και ακαδημαϊκών εγνωσμένου κύρους και λόγου  με ποικίλους τρόπους, δεν ήταν αποτέλεσμα της μοναχικής δουλειάς κανενός εξώστη. Όσοι δουλεύουν μέσα στην κοινωνία το κατάφεραν αυτό. Ακόμα και αν κάποια μάχη χάθηκε και η καταστροφή προχωράει δεν είναι γιατί έκαναν λάθος επιλογές αυτοί που είναι μέσα στο ρινγκ αλλά γιατί ήταν μόνοι τους την ώρα που οι υπόλοιπο έμεναν στην κριτική, πετροβολώντας τους  επιζήσαντες -για να γυρίσουμε στον Hemngway.

Θα ήταν υπέροχο να ξεσπάσει μία επανάσταση, έστω και μία τοπική εξέγερση, από τον ίδιο τον λαό, από εμάς τους ίδιους, που θα διεκδικήσει  την ισότητα, τη δικαιοσύνη, την αληθινή και άμεση δημοκρατία, την προστασία της Φύσης  και της ζωής αλλά αυτό μοιάζει προς το παρόν αδύνατο σε έναν κόσμο που ενδιαφέρεται για το χορό του δείνα συλλόγου, το νέο μπουζουκοτράγουδο του τάδε ή τη νέα μόδα στα μαγαζιά ενώ δίπλα του συμβαίνουν εγκλήματα. Το να λειτουργεί και να διεκδικεί το αυτονόητο μία ομάδα ανθρώπων μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι δύσκολο αλλά υπάρχουν αυτοί που παλεύουν. Και σίγουρα οι επιζήσαντες της κάθε μάχης, δεν αξίζουν το να τους πυροβολεί ο εξώστης.

Η καλά κρυμμένη αντίφαση που περιέχεται στο σημερινό σύστημα διακυβέρνησης (διοίκησης) δηλαδή η αλληλοαναίρεση των δύο όρων στην έκφραση «αντιπροσωπευτική δημοκρατία»  δεν είναι το μόνο απαράδεκτο στο πολιτικό (και αυτοδιοικητικό) μας  σύστημα.

Οι εκλογές διαχρονικά δεν έχουν τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να τεκμηριώσουν την κυριαρχία της λαϊκής βούλησης στη λήψη αποφάσεων για τη διοίκηση του δήμου και κατ’ επέκταση της χώρας. Οι εκλογές όπως τις ξέρουμε αποτελούν διαδικασία εκχώρησης του δικαιώματος συμμετοχής των πολιτών στη λήψη αποφάσεων σε αντιπροσώπους και μάλιστα από τους ίδιους τους πολίτες. Ακόμα και αν πρόκειται για τους πλέον αγαθούς αντιπροσώπους, δεν μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία αφού δεν αποφασίζει ο ίδιος ο λαός για κάθε ζήτημα, πολύ περισσότερο για κάθε κρίσιμη απόφαση. Όπως έχουμε μάθει (και μετά δεν αναρωτηθήκαμε ποτέ ξανά) το να αποφασίζει ο λαός για όλα δεν είναι εφικτό μέσα στην πολυπλοκότητα της ζωής και των πολιτικών διεργασιών. Ως εκ τούτου προσφεύγουμε στον αγγλικής επινόησης κοινοβουλευτισμό, ή γενικότερα στο αντιπροσωπευτικό σύστημα που όμως δεν είναι δημοκρατία, όποιο επίθετο και αν βάλουν μπροστά στο ουσιαστικό (αντιπροσωπευτική, αστική, ακόμα και λαϊκή). Στην Ελλάδα έχουμε καταφέρει ακόμα και το θεσμό του δημοψηφίσματος που το συναντάμε συχνά σε χώρες με μακρά δημοκρατική παράδοση όπως οι σκανδιναβικές, να τον υποβαθμίσουμε με πολλούς τρόπους. Αλλά προς το παρόν δεν είναι αυτό το κύριο θέμα μας.

Στις δημοτικές εκλογές, ακόμα και όσο αυτές διεξάγονταν με το σύστημα της απλής αναλογικής, η απαραίτητη για κάποια συμφέροντα αντιδημοκρατικότητα κάνει αισθητή την παρουσία της στην περίοδο που μεσολαβεί από τις εκλογές μέχρι την ανάθεση των καθηκόντων στον νεοεκλεγέντα δήμαρχο (νεοεκλεγείσα δήμαρχο για τα καθ’ ημάς). Από την ημέρα που εκλέγεται και μέχρι να αναλάβει, βρίσκεται (ακούσια;) έρμαιο των αποφάσεων που λαμβάνει ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο που οφείλουν να αποχωρήσουν, αφού η νωπή λαϊκή εντολή τους έδειξε την  έξοδο. Σε εκείνη την περίοδο πολλοί αυτοδιοικητικοί -όντες νόμιμοποιημένοι δια της νωπής λαϊκής εντολής- φροντίζουν να δώσουν το στίγμα τους καταγγέλλοντας τις αυθαιρεσίες και τις αποφάσεις αυτών που ενώ οφείλουν να φύγουν, συνεχίζουν να αποφασίζουν και μάλιστα ενάντια στη λαϊκή βούληση. Αποφάσεις απονομιμοποιημένων που διαμορφώνουν ένα τοπίο που θα επιτρέψει την καλύτερη εξυπηρέτηση ων δικών τους σκοπών και ενδεχομένως να είναι και γεμάτο προσκόμματα για αυτούς που έρχονται. Έτσι, οι σοβαροί φρεσκοεκλεγμένοι γνωρίζοντας πως διαθέτουν τη νωπή λαϊκή εντολή, την αξιοποιούν για να μην επιτρέψουν στους άρτι καταψηφισθέντες, να αποφασίζουν για λογαριασμό τους. Εκτός βέβαια αν όλοι συμφωνούν και οι επόμενοι αποτελούν απλά συνέχεια των προηγούμενων. Άλλα πρόσωπα αλλά με ίδια πολιτική.

Στον τόπο μας το φαινόμενο της επίδειξης υπερβάλλοντα ζήλου από τον  καταψηφισθέντα  πλέον δήμαρχο, να επιβάλλει όπως-όπως και με απαράδεκτες ηθικά και πολιτικά διαδικασίες τα όσα θέλει, βρίσκεται σε κορύφωση. Ακόμα και διπλά!!! Δημοτικά συμβούλια σε μία μέρα συγκαλούν οι δικοί του για να τακτοποιήσουν υποθέσεις για τις οποίες μάλιστα καταψηφίστηκαν. Και όμως. Η αντίδραση των νεοεκλεγμένων μπροστά σε αυτό το όργιο είναι ασθενής, πράγμα που σημαίνει πως και οι επόμενοι στην ίδια ρότα θα βαδίσουν. Εκτός αν είναι τόσο αφελείς και πιστεύουν πως μόλις αναλάβουν θα αρχίσουν να ακυρώνουν τις προηγούμενες αποφάσεις, αγνοώντας πως -για πολλούς λόγους- αυτό θα είναι από δύσκολο έως και πρακτικά αδύνατο.

Εάν θέλει το νέο δημοτικό συμβούλιο, το οποίο έχει πια ορκιστεί κιόλας πολύ πρόσφατα, οφείλει να εμποδίσει το όργιο των βιαστικών αποφάσεων με κάθε τρόπο, για να μην είναι υπόλογο για πράξεις άλλων, πριν ακόμα αναλάβει.

Το είχαμε ξαναγράψει εδώ. Οι καιροί και οι άνθρωποι δεν περιμένουν

Στην εκλογική διαδικασία το πιο τρομακτικό είναι το να προκύπτει αποτέλεσμα που καταδικάζει τα κακώς κείμενα του απελθόντος -ίσως και να επιδοκιμάζει το πρόγραμμα και τις εξαγγελίες του επερχόμενου- αλλά τελικά ο ή η επερχόμενος/η να μοιάζει σαν ένα alter ego του απελθόντα. Από ατολμία; Από ραθυμία; Από οτιδήποτε άλλο; Όποιος και αν μπορεί να είναι ο λόγος, το αποτέλεσμα προβάλλει, έστω ως εικασία,  τρομακτικό. Με δυο λόγια, την ώρα που οι καιροί και οι άνθρωποι απαιτούν ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο και τα πρόσωπα  της διοίκησης, διακυβέρνησης ή βάλτε ό,τι προτιμάτε, οι επιλογές που δεν διακόπτουν τη συνέχεια της προηγούμενης κατάστασης προϊδεάζουν για «μία από τα ίδια»

Και καλά. Στην περίπτωση του δήμου Ραφήνας – Πικερμίου όπου ζούμε και λειτουργούμε, η κάκιστη ποιότητα του απελθόντος να μη γνωρίζει ανταγωνισμό, αλλά τι γίνεται όταν στο όνομα της «συνέχειας» του δήμου, η επερχόμενη δείχνει να δέχεται την κακή κληρονομιά που αναλαμβάνει ως τετελεσμένο, άρα και μη ανατρέψιμο; Τι γίνεται όταν δεν αρχίζει από νωρίς νωρίς το ξεθεμελίωμα της σπατάλης, της κακοδιοίκησης, της εξυπηρέτησης συμφερόντων μέσω απονομιμοποιημένων, βεβιασμένων δημοτικών συμβουλίων που εγκρίνουν όπως όπως ό,τι δεν πρόλαβε να τακτοποιήσει ο απελθών στη θητεία του; Μία θητεία που -ευτυχώς- λήγει τυπικά στις 31/12 αλλά ηθικά έχει λήξει πολύ καιρό πριν τις εκλογές;

Οι καιροί δεν περιμένουν. Ούτε και οι άνθρωποι, τουλάχιστον εκείνοι που αγωνιούν πραγματικά για τον τόπο, το δείχνουν καθημερινά με τις πράξεις τους  και δεν αναθέτουν απλά το μέλλον του στον ή στην «πεφωτισμένο/-η»

Φτάνει η μέρα της ορκωμοσίας αλλά κυρίως φτάνει η μέρα της αλλαγής των διοικούντων και η έλλειψη αποφασιστικότητας για σύγκρουση και δραστικές αλλαγές στα όσα έχουν σκοτεινιάσει τον δήμο εδώ και 6,5 ή 9 χρόνια, αποτελεί κακό προοίμιο, ακόμα και για τους πιο αισιόδοξους. Σίγουρα δεν θα κυριαρχήσει πάλι το σκοτάδι που επικρατούσε αλλά αν δεν υπάρξει σύγκρουση και δραστική εκκαθάριση, οι πρωταγωνιστές όσων αθλίων ζήσαμε, σύντομα θα αλλοιώσουν τις διαδικασίες όπως έκαναν τόσα χρόνια, προετοιμάζοντας την επιστροφή τους. Και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να συμβεί.

Οι καιροί δεν περιμένουν όπως είπαμε  και ήδη τρέχουν, πριν από ορκωμοσίες και υπογραφές. Όσα χρειάζεται να γίνουν, πρέπει να γίνουν «χθες». Με σύγκρουση και αποφασιστικότητα. Αλλιώς……

Ήταν τέτοιο το βάρος των ναζιστικών εγκλημάτων ώστε δύο ολόκληρες γενιές Γερμανών έζησαν υπό το ασήκωτο βάρος των ενοχών. Η πρώτη μάλιστα γενιά έζησε και υπό συμμαχική κατοχή και διαιρεμένη. Η δεύτερη γενιά απελευθερώθηκε από την κατοχή και ενώθηκε, οι ενοχές όμως παρέμεναν και απαγόρευαν κάθε προσπάθεια υποστήριξης ή δικαιολόγησης του ναζιστικού καθεστώτος. Η τρίτη γενιά των Γερμανών φαίνεται ότι σιγά σιγά ξεπερνά τις ενοχές και - κάποιο μέρος της τουλάχιστον - τολμά να εμφανίζεται απολογητής ή αρνητής των ναζιστικών θεωριών προσπαθώντας να αναθεωρήσει την ιστορία

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται διάφορες κινήσεις όπως η άρνηση της ύπαρξης του ολοκαυτώματος των Εβραίων ή της συκοφάντησης της αντίστασης των Ελλήνων απέναντι στα ναζιστικά στρατεύματα ως παράνομη είτε επειδή ο επίσημος στρατός είχε παραδοθεί είτε επειδή οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ανορθόδοξα όπλα, δικαιολογώντας με αυτό τον τρόπο τις ναζιστικές θηριωδίες έναντι του άμαχου πληθυσμού και τα δεκάδες ολοκαυτώματα ελληνικών χωριών

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η άποψη πως η μεγάλη πλειοψηφία του γερμανικού πληθυσμού δεν γνώριζε για τα ναζιστικά εγκλήματα απέναντι στους Εβραίους, στους κομμουνιστές, στους ομοφυλόφιλους, στους τσιγγάνους, στα άτομα με αναπηρία. Δεν γνώριζε δηλαδή την εφαρμογή στην πράξη της Τελικής Λύσης, του κωδικού ονόματος που έδωσαν οι ναζί στο οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης των Εβραίων αρχικά και το οποίο επεκτάθηκε σε όσους δεν πληρούσαν τα χαρακτηριστικά της Άριας Φυλής, όπως προαναφέραμε.

Φυσικά, η πραγματικότητα είναι πως όλη η γερμανική κοινωνία γνώριζε. Γνώριζε όμως πως αν κάποιος αντιδρούσε, τον περίμενε και αυτόν το ίδιο φριχτό τέλος με τις παραπάνω κοινωνικές ομάδες. Το φίδι του ναζισμού είχε μεγαλώσει τόσο που κανένας δεν μπορούσε να σηκώσει το ανάστημά του και να αντισταθεί. Όταν το φίδι του ναζισμού μεγαλώσει, έχει τόσο δραστικό δηλητήριο που μπορεί να ποτίσει όλη την κοινωνία και άλλους να τους κάνει φίδια σαν κι αυτό και άλλους να τους παραλύσει από το φόβο. 

Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Γιατί μάθαμε πως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Ραφήνας-Πικερμίου με το συνδυασμού του Κώστα Ξηντάρα είναι ο Τάσος Συμιγδαλάς.

Εκτός όλων των άλλων δραστηριοτήτων του, είναι ο εκδότης των βιβλίων του Κωνσταντίνου Πλεύρη, που αυτοβούλως και με υπερηφάνεια (εμετικό θράσος θα λέγαμε καλύτερα) αυτοπροσδιορίζεται ως ναζί και προς επίρρωση τούτου, ως δικηγόρος του Γιάννη Λαγού στη δίκη της Χρυσής Αυγής, δε δίστασε να σηκώσει το χέρι του μέσα στο δικαστήριο και να χαιρετήσει ναζιστικά. Ο Συμιγδαλάς αποτέλεσε επίσης ηγετικό μέλος του πολιτικού φορέα που δημιούργησε ο Γιάννης Λαγός, εν μέσω της δίκης της Χρυσής Αυγής, με το όνομα «Εθνική Λαϊκή Συνείδηση» (ΕΛΛΑΣΥΝ)

Ας επιστρέψουμε όμως στο ψηφοδέλτιο του Κώστα Ξηντάρα το οποίο εμφανίζεται ως ανεξάρτητο, είναι κοινό όμως μυστικό πως δημιουργήθηκε και αβαντάρεται από τη βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας και πρώτη σε ψήφους στην Ανατολική Αττική Σοφία Ζαχαράκη, ίσως ως ανταπόδοση της στήριξης που της προσέφερε ο συγκεκριμένος πολυπαράγοντας της περιοχής στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Στο πλαίσιο μιας κατ’ επίφαση κομματικής και πολιτικής ανεξαρτησίας εντάχθηκαν στο ψηφοδέλτιο αυτό και άνθρωποι που είναι ή δηλώνουν ή νομίζουν πως είναι αριστεροί. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν καλό είναι να μάθουν ποιος είναι συνυποψήφιος με αυτούς για να μην μπορούν να πουν ότι δεν γνώριζαν

Πριν όμως προχωρήσουμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, ως atticavoice.gr, σχετικά με την πολιτική δράση και τις πολιτικές θέσεις του Τάσου Συμιγδαλά, ας δώσουμε αρχικά το λόγο σε πιο αναγνωρίσιμα μέσα ενημέρωσης που με κανένα τρόπο βέβαια δε θα μπορούσε κανείς να τα κατατάξει ως αριστερά ή ακροαριστερά ή φιλοαναρχικά και να τα κατηγορήσει ενδεχομένως για «εμπαθή μονομέρεια», όπως ίσως θα έκανε για την atticavoice.gr

Ας δώσουμε αρχικά το λόγο στη Real News , σε άρθρο της οποίας αποκαλύπτεται ότι ο Τάσος (Αναστάσιος) Συμιγδαλάς αποτελεί ηγετικό μέλος της «Εθνικής Λαϊκής Συνείδησης» που δημιούργησε ο υπόδικος τότε χρυσαυγίτης Γιάννης Λαγός

Όπως αναφέρει το άρθρο της Real News: «Τον προσεχή Νοέµβριο προγραµµατίζεται να ξεκινήσει και επίσηµα τη λειτουργία του ο νέος πολιτικός φορέας, µε επικεφαλής τον κατηγορούµενο ως καθοδηγητή των εγκληµατικών ταγµάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής, Γιάννη Λαγό. Έχοντας επιλέξει την ονοµασία “Εθνική Λαϊκή Συνείδηση” για την κίνησή του, ο υπόδικος, ανεξάρτητος πλέον ευρωβουλευτής θα έχει τη στήριξη τουλάχιστον άλλων δύο πρώην βουλευτών της οργάνωσης, οι οποίοι επίσης είναι κατηγορούµενοι στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Πρόκειται για τον Παναγιώτη Ηλιόπουλο και τον γνωστό ως «Καιάδα», Γιώργο Γερµενή, οι οποίοι θα συµµετάσχουν στο συντονιστικό συµβούλιο του νέου φορέα, ενώ µε τον Λαγό αναµένεται να συµπράξει και ένας άλλος πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής, ο Νίκος Κούζηλος. Στο συντονιστικό συµβούλιο υπάρχουν άλλα τρία παλαιότερα στελέχη της Χρυσής Αυγής, αλλά και ο δικηγόρος Γιάννης Ζωγράφος, ο οποίος στη δίκη έχει εσχάτως αναλάβει την υπεράσπιση του Π. Ηλιόπουλου. Αξίζει επίσης να σηµειωθεί ότι στην ηγετική οµάδα του νέου φορέα περιλαµβάνεται και ο συνεργάτης του Κώστα Πλεύρη, ο εκδότης βιβλίων εθνικιστικού περιεχοµένου και τηλεπωλητής Αναστάσιος Συµιγδαλάς»

Στις πρόσφατες εθνικές, ο Τάσος Συμιγδαλάς έχει εγκαταλείψει πλέον την ΕΛ.ΛΑ.ΣΥΝ και εμφανίζεται ως επικεφαλής ενός νεοσυσταθέντος κόμματος που ονομάζεται ΚΥΜΑ Ελληνισμού. Το ΚΥΜΑ δεν κατέβηκε στις εκλογές, αλλά στήριξε το κόμμα «ΠΑΤΡΙΔΑ-Αφροδίτη Λατινοπούλου». Σχετικά με αυτό, διαβάζουμε από το Πρώτο Θέμα: « … αρκετά από τα στελέχη του κόμματος “ΠΑΤΡΙΔΑ-Αφροδίτη Λατινοπούλου” φαίνεται ότι προέρχονται από ένα κόμμα που ονομάζεται ΚΥΜΑ Ελληνισμού. Επικεφαλής του είναι ο Τάσος Συμιγδαλάς, ο οποίος είναι παλιό στέλεχος του ευρύτερου εθνικιστικού χώρου, μαθητής και σταθερός συνομιλητής του Κωνσταντίνου Πλεύρη. Ο κ. Συμιγδαλάς είναι από το 2012, με βάση το βιογραφικό του, επικεφαλής των εκδόσεων ΗΛΕΚΤΡΟΝ. Με μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι οι εκδόσεις ΗΛΕΚΤΡΟΝ έχει εκδώσει πλούσιο συγγραφικό έργο του κ. Πλεύρη, όπως τα βιβλία “Εβραίοι, όλη η αλήθεια” και “Ας μιλήσουμε για Εβραίους”, αλλά και το πεντάτομο έργο του υπουργού Τύπου της Χούντας Σπύρου Ζουρνατζή «21 Απριλίου 1967- Μύθοι και Αλήθεια». Η ανοιχτή επαφή του κ. Συμιγδαλά με τον Κωνσταντίνο Πλεύρη, ο οποίος πρόσφατα διεγράφη από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών για τον ναζιστικό χαιρετισμό μέσα στην αίθουσα της δίκης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, γεννά ερωτήματα»

Ας πάμε όμως και στη γνωστή ακροδεξιά εφημερίδα “Στόχος”, η οποία εξηγεί την αποχώρηση του Τάσου Συμιγδαλά από το κόμμα του Γιάννη Λαγού, μια αποχώρηση που οδήγησε στη δημιουργία του κόμματος ΚΥΜΑ : “ Εξελίξεις στον Πατριωτικό Χώρο: Ο Τάσος ο Συμιγδαλάς, πιό γνωστός ως "δεξί χέρι" του Κώστα Πλεύρη (λόγω του ότι είναι επικεφαλής των εκδόσεων «Ήλεκτρον») ΑΠΟΧΩΡΗΣΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ από την "Ελληνική Λαϊκή Συνείδηση" (ΕΛΑΣΥΝ) του ανεξάρτητου ευρωβουλευτή Γιάννη Λαγού!”

Στη συνέχεια, ο «Στόχος» παραθέτει αποσπάσματα από μια εκπομπή του Τάσου Συμιγδαλά στην ιστοσελίδα ενός blogger του εθνικιστικού χώρου. Τα παραθέτουμε κι εμείς, εμπλουτισμένα με επιπλέον αποσπάσματα όπως τα απομαγνητοφωνήσαμε από την εκπομπή αυτή και στα οποία αποσπάσματα ο Τάσος Συμιγδαλάς καλεί όλους τους χρυσαυγίτες να ενωθούν με τον υπόλοιπο ακροδεξιό-εθνικιστικό χώρο (που τον αποκαλούν εθνικοπατριωτικό) με πιθανό ηγέτη τον Ηλία Κασιδιάρη

Ακολουθούν τα βίντεο με την απομαγνητοφώνηση τους

«Και θα σού κάνω και μία αποκάλυψη επειδή είσαι τώρα παρών: Η ποινή μου λήγει τον Αύγουστο [σ.σ η ποινή στην οποία αναφέρεται ο Τ. Συμιγδαλάς είναι η 3μηνη αποβολή από όλα τα όργανα της ΕΛΑΣΥΝ, εξαιτίας ενός άρθρου που είχε γράψει στην εφημερίδα "Ελ. Ώρα" υπέρ της Ν.Δ. για τον τρόπο που διαχειρίστηκε την κρίση με τον Κορωνοϊό], αλλά εγώ έχω αποχωρήσει ήδη από την ΕΛΑΣΥΝ! Δε μπορώ να απολαμβάνω καθήμενος στο πλάι πολυδιασπασμένο έναν Χώρο ο οποίος πρέπει να παλέψει όλος μαζί, γιατί ο καθένας έχει τις αξίες του: Και ο Γιάννης ο Λαγός έχει τις αξίες του, και ο Ηλίας ο Κασιδιάρης έχει τις αξίες του, και ο Νίκος ο Μιχαλολιάκος έχει τις αξίες του, και ο Γιώργος ο Καρατζαφέρης έχει τις αξίες του. Και ο οποιοσδήποτε επικεφαλής Εθνικοπατριωτικού φορέα πρέπει, διάολε, πιά να κάτσουν να τα βρούνε, γιατί εδώ χανόμαστε κι εμείς παίζουμε αμπάριζα ποιός θα βγει πρώτος.

Εγώ κάνω τη δήλωση ότι, όπως το είπα στις 7/4/20, θέλω να αναλάβει την ηγεσία ο Ηλίας ο Κασιδιάρης. Ο Γιάννης ο Λαγός είναι επίσης ένα κομμάτι το οποίο δεν μπορεί να μην πρωταγωνιστεί. Έχει ρόλο, έχει το ρόλο να μας εκπροσωπεί στην Ευρώπη. Έχει το ρόλο στο εσωτερικό ο Ηλίας ο Κασιδιάρης να εκπροσωπεί τον ελληνικό πατριωτικό χώρο

Εγώ μένω πίσω και αποχωρώ σήμερα από την ΕΛΑΣΥΝ επίσημα. Από κει και πέρα περιμένω και , εφόσον θεωρούνε χρήσιμη την παρουσία μου μέσα στον Νέο Ενιαίο Φορέα που μπορούν να φτιάξουν οι δυό τους, οι τρείς τους, οι πέντε τους, τότε το ξανασυζητάμε

… Σ' αυτόν τον δίαυλο καλώ τον Ηλία τον Κασιδιάρη, το Γιάννη το Λαγό, το Νίκο το Μιχαλολιάκο. Τον Γιώργο τον Καρατζαφέρη … οποιονδήποτε άνθρωπο επικεφαλής επικεφαλής εθνικοπατριωτικού φορέα θεωρέι ότι μπορεί να μας πει κάτι καινούργιο προκειμένου να επιτευχθεί μια ενότητα στον πολυδιασπασμένο αυτό χώρο και μια ελπίδα για το αύριο της Ελλάδας μας»

αλλά και όταν -όντας ακόμα στην ΕΛΛΑΣΥΝ- καλούσε τον Κασιδιάρη να αναλάβει την ηγεσία του μορφώματος του Λαγού

Απαντώντας στην ερώτηση πανελίστα του, αν "υπάρχει η δυντότητα η ΧΑ με την ΕΛΛΑΣΥΝ να συνεργαστεί" λέει:

Εγώ κάνω τώρα δημόσια πρόσκληση στον Ηλία τον Κασιδιάρη -γιατί με τον κ. Μιχαλολιάκο για τους λόγους που προανέφερα και κατά το παρελθόν δεν τα βρήκαμε, δεν συμφωνήσαμε- εγώ καλώ δημόσια τον Ηλία τον Κασιδιάρη να έρθει να ηγηθεί στην ΕΛΛΑΣΥΝ, με την ευύθνη που φέρει ο λόγος μου και την ευθύνη που φέρω για τον λόγο που εκστομώ (!!!)

Στις 5/9/2018, ο Τάσος Συμιγδαλάς εμφανίζεται μαζί με τον Κ.Πλεύρη στο πλευρό της Χρυσής Αυγής σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε εναντίον της ανέγερσης τζαμιού στο Βοτανικό

Από την ιστοσελίδα JailGoldenDawn διαβάζουμε:

«Μετά από σχετική φημολογία στα έντυπα και τις ιστοσελίδες του φασιστικού και ακροδεξιού χώρου, πραγματοποιήθηκε ο αρραβώνας Μιχαλολιάκου και Κώστα Πλεύρη, με δημόσια παρουσία του δεύτερου στη συγκέντρωση που οργάνωσε η Χρυσή Αυγή στον Βοτανικό ενάντια στην ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους.

Η οργάνωση ανάρτησε τη φωτογραφία στην ιστοσελίδα της για να στείλει στους οπαδούς της το μήνυμα της “συμπόρευσης”. Ο Πλεύρης συνοδευόταν από τον “υπαρχηγό” του Τάσο Συμιγδαλά και δέκα περίπου άτομα με μαύρα μπλουζάκια και διακριτικά της ομάδας τους (“Η”)»

Περνάμε τώρα στην Εφημερίδα των Συντακτών και σε ένα δημοσίευμά της από τις 10/5/2021:

“ Σε μια εξαιρετικά διαφωτιστική εκπομπή του Τάσου Συμιγδαλά, στενού συνεργάτη του Κώστα Πλεύρη και επίδοξου συντονιστή των διασπασμένων κομματιών της Χρυσής Αυγής (ομάδες Μιχαλολιάκου, Κασιδιάρη, Λαγού κ.λπ.) εμφανίστηκε το παλιό στέλεχος της οργάνωσης Παναγιώτης Μπαντέμης και ακολούθησε μια εξαιρετικά αποκαλυπτική ανταλλαγή απόψεων για τα καλά της χούντας αλλά κυρίως του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού (5.5.2021)”

Ποιος είναι ο Μπαντέμης τώρα; Όπως αναφέρει το άρθρο : Ο Μπαντέμης καταδικάστηκε αμετάκλητα για ληστεία και απόπειρα ληστείας με ρατσιστικό χαρακτήρα, για το έγκλημα της Χρυσής Αυγής στο Μεταξουργείο το 2011. Οταν, στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, 10μελές Τάγμα Εφόδου της ναζιστικής οργάνωσης με επικεφαλής τον Μπαντέμη, που ήταν τότε πυρηνάρχης της στη Δράμα, επιτέθηκε σε δυο γυναίκες από τη Βόρεια Ήπειρο. Ο Μπαντέμης τις ρώτησε αν είναι Αλβανίδες και όταν εκείνες απάντησαν ότι είναι Ελληνίδες, τους ζήτησε ταυτότητες. Οι γυναίκες αρνήθηκαν να τις επιδείξουν και οι δράστες τις χτύπησαν άγρια και απέσπασαν την τσάντα της πρώτης γυναίκας, αφαιρώντας χρηματικό ποσόν, ενώ αποπειράθηκαν να πάρουν και το κινητό της δεύτερης.

Όταν μία κοινωνία  προσπαθεί να απαλλαγεί από  τον ναζισμό και τον φασισμό και τους εκπροσώπους τους (προσπαθεί άραγε;) δεν πρέπει να επιτρέπει στεγανά παρασιτικής επιβίωσης  του τέρατος μέσα στα κύτταρα της. Πολύ περισσότερο μέσα στα θεσμικά της κύτταρα, Οφείλει να καταδεικνύει και να καταδικάζει αυτά τα πρόσωπα, τις πρακτικές  και τις οργανώσεις τους που ξεπηδάνε πάνω στο πρόσφορο γι' αυτά υπόστρωμα της πνευματικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής εξαθλίωσης της.

Πηγές

https://media.real.gr/filesystem/Multimedia/pdf/600_id31381.pdf

https://www.protothema.gr/politics/article/1353174/zoria-apo-noris-gia-to-komma-latinopoulou-upopsifioi-vouleutes-kinoudai-nomika-enadion-tis/

https://www.stoxos.gr/2020/06/blog-post_348.html

https://jailgoldendawn.com/2018/09/08/%ce%b1%cf%81%cf%81%ce%b1%ce%b2%cf%8e%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b9%cf%87%ce%b1%ce%bb%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%ac%ce%ba%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bb%ce%b5%cf%8d%cf%81%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1/?fbclid=IwAR2R71Rhum36dlmOFxD8U4bOAeYbNIZwycmflcZyfS_CuLJC3lB7JoJJ0rE

https://www.efsyn.gr/politiki/293222_i-omologia-ton-naziston