Στην εκλογική διαδικασία το πιο τρομακτικό είναι το να προκύπτει αποτέλεσμα που καταδικάζει τα κακώς κείμενα του απελθόντος -ίσως και να επιδοκιμάζει το πρόγραμμα και τις εξαγγελίες του επερχόμενου- αλλά τελικά ο ή η επερχόμενος/η να μοιάζει σαν ένα alter ego του απελθόντα. Από ατολμία; Από ραθυμία; Από οτιδήποτε άλλο; Όποιος και αν μπορεί να είναι ο λόγος, το αποτέλεσμα προβάλλει, έστω ως εικασία,  τρομακτικό. Με δυο λόγια, την ώρα που οι καιροί και οι άνθρωποι απαιτούν ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο και τα πρόσωπα  της διοίκησης, διακυβέρνησης ή βάλτε ό,τι προτιμάτε, οι επιλογές που δεν διακόπτουν τη συνέχεια της προηγούμενης κατάστασης προϊδεάζουν για «μία από τα ίδια»

Και καλά. Στην περίπτωση του δήμου Ραφήνας – Πικερμίου όπου ζούμε και λειτουργούμε, η κάκιστη ποιότητα του απελθόντος να μη γνωρίζει ανταγωνισμό, αλλά τι γίνεται όταν στο όνομα της «συνέχειας» του δήμου, η επερχόμενη δείχνει να δέχεται την κακή κληρονομιά που αναλαμβάνει ως τετελεσμένο, άρα και μη ανατρέψιμο; Τι γίνεται όταν δεν αρχίζει από νωρίς νωρίς το ξεθεμελίωμα της σπατάλης, της κακοδιοίκησης, της εξυπηρέτησης συμφερόντων μέσω απονομιμοποιημένων, βεβιασμένων δημοτικών συμβουλίων που εγκρίνουν όπως όπως ό,τι δεν πρόλαβε να τακτοποιήσει ο απελθών στη θητεία του; Μία θητεία που -ευτυχώς- λήγει τυπικά στις 31/12 αλλά ηθικά έχει λήξει πολύ καιρό πριν τις εκλογές;

Οι καιροί δεν περιμένουν. Ούτε και οι άνθρωποι, τουλάχιστον εκείνοι που αγωνιούν πραγματικά για τον τόπο, το δείχνουν καθημερινά με τις πράξεις τους  και δεν αναθέτουν απλά το μέλλον του στον ή στην «πεφωτισμένο/-η»

Φτάνει η μέρα της ορκωμοσίας αλλά κυρίως φτάνει η μέρα της αλλαγής των διοικούντων και η έλλειψη αποφασιστικότητας για σύγκρουση και δραστικές αλλαγές στα όσα έχουν σκοτεινιάσει τον δήμο εδώ και 6,5 ή 9 χρόνια, αποτελεί κακό προοίμιο, ακόμα και για τους πιο αισιόδοξους. Σίγουρα δεν θα κυριαρχήσει πάλι το σκοτάδι που επικρατούσε αλλά αν δεν υπάρξει σύγκρουση και δραστική εκκαθάριση, οι πρωταγωνιστές όσων αθλίων ζήσαμε, σύντομα θα αλλοιώσουν τις διαδικασίες όπως έκαναν τόσα χρόνια, προετοιμάζοντας την επιστροφή τους. Και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να συμβεί.

Οι καιροί δεν περιμένουν όπως είπαμε  και ήδη τρέχουν, πριν από ορκωμοσίες και υπογραφές. Όσα χρειάζεται να γίνουν, πρέπει να γίνουν «χθες». Με σύγκρουση και αποφασιστικότητα. Αλλιώς……