Η εκδικητική αδιαφορία για την απομάκρυνση των πλεοναζόντων υλικών εκσκαφής, καθώς  και των αποθέσεων υλικών επίχωσης, από τα έργα καταστροφής της ακτογραμής της Ραφήνας στο Μπλε ΛΙμανάκι, έγινε πάλι αντκείμενο καταγγελιών προς τους αρμόδιους.

Η αδιαφορία, αν όχι και η υποστήριξη της παράνομης δραστηριότητας, από πλευράς του δήμου, είναι γνωστή και -κρίνοντας από τα άλλα πεπραγμένα του- μάλλον αναμενόμενη. Στην περίπτωση της θαλάσσιας ρύπανσης με τη συνεχή παράσυρση ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΟΥ στην ακτογραμμή, χαλαρού εδαφικού υλικού από τη βροχή, μιλάμε για εγκληματική αδιαφορία, αν όχι για καθαρή εκδίκηση προς τους κατοίκους.

Οι κάτοικοι έχουν προειδοποιήσει και καταγγείλει επανειλημμένα την εγκατάλειψη του εδαφικού υλικού από τον εργολάβο, σε σημείο που μία βροχή θα προκαλέσει ρύπανση. Κανείς δεν αντέδρασε. Από ενα σημείο και μετά, ο όρος "αδιαφορία" είναι πολύ ελαφρύς. Δεν μπορεί να είναι όλοι τόσο αδιάφοροι, εκτός αν είναι όλοι συνεννοημένοι και συνεργοί σε μία παράνομη δραστηριότητα, που παραπλευρα προκαλεί και εγκληματική ρύπανση

Ευχόμαστε να κανουμε λάθος και περιμένουμε τις ενέγειες εκείνες που θα πείσουν εμάς και την κοινωνία της Ραφήνας για το αντίθετο

Ακολουθεί η πρόσφατη  καταγγελία για τη ρύπανση που προκαλεί η αδιαφορία και η πλημελλής εκτέλεση διαδικασιών παύσης των παράνομων εργασιών, με υποχρέωση εξασφάλισης της θάλασσας από την παράσυρση των εδαφικών και αδρανών, χαλαρων υλικών 

Ψιλά γράμματα για τους διοικούντες, θα πείτε. Και μάλλον θα έχετε δίκιο

Στις 28/12/2021, κάτοικος στο Μπλε Λιμανάκι της Ραφήνας, ανάρτησε στο προφίλ του στο facebook μία καταγγελία και μία απορία μαζί. Και τα δύο συνοψίζονταν στον σαφέστατο  τίτλο της ανάρτησης του: «Θαλάσσια ρύπανση στο Μπλε Λιμανάκι Ραφήνας: Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;» χρησιμοποιώντας ως κατακλείδα και κραυγή απόγνωσης  την Ιουβενάλιο ρήση.

Quis custodiet ipsos custodes αναρωτιόταν, αφορίζοντας παράλληλα, ο τελευταίος Ρωμαίος σατιρικός ποιητής, δείχνοντας μας με αυτό τον συνοπτικό και έξυπνο τρόπο το ότι οι εντεταλμένοι να προστατεύουν την κοινωνία, αποτελούν οργανικό μέρος και ουσιαστικά εκτελεστικό βραχίονα της ίδιας της εξουσίας. Της εξουσίας που μπορεί και παρανομεί γιατί δεν θα στρέψει ποτέ τον εκτελεστικό της βραχίονα εναντίον της. Ο βραχίονας είναι για να προστατεύει την εξουσία και τις επιλογές της. Ποτέ τον πολίτη και το περιβάλλον

Και μένει η υφιστάμενη το άδικο, κοινωνία άφωνη να αναρωτιέται γιατί δεν εμφανίζονται  οι «αρμόδιοι» να αναλάβουν την τραγικά όσο και γελοία αποκαλούμενη «Προστασία του Πολίτη».

Το παράδειγμα των όσων έχουν συμβεί στο Μπλε Λιμανάκι της Ραφήνας διαθέτει πολλά  χαρακτηριστικά στοιχεία, σχεδόν αποδεικτικά συναυτουργίας των μηχανισμών εξουσίας στη συγκάλυψη και αποσιώπηση, ακόμα και της έρευνας για ενδεχόμενες, ωστόσο προφανείς παρανομίες, που λαμβάνουν χώρα στο θαλάσσιο μέτωπο.

Όπως αναφέρει στην ανάρτηση του ο κ. Αποστολόπουλος,  στις 28-11-2021, 04-12-2021 και 10-12-2021 υποβλήθηκαν καταγγελίες για θαλάσσια ρύπανση στο Μπλε Λιμανάκι Ραφήνας. Οι καταγγελίες αφορούσαν την απορροή  λάσπης, οικοδομικών υλικών  και υλικών οδοποιίας (τα χαρακτηρίζει φερτά) από τα παρανόμως εκτελούμενα έργα στο θαλάσσιο μέτωπο και σε τμήμα της χερσαίας ζώνης του λιμένα Ραφήνας.

 Τα υλικά παρασύρθηκαν στη θάλασσα λόγω των ισχυρών βροχών. Για τον κίνδυνο αυτό είχε υποβληθεί   ήδη από τις 19.11.2021 επείγουσα έκκληση προς τους αρμόδιους φορείς χωρίς αποτέλεσμα.

Στις καταγγελίες  αυτές το Κεντρικό Λιμεναρχείο Ραφήνας απάντησε εγγράφως στις 23-12-2021, ισχυριζόμενο:

α) ότι κατά τις αυτοψίες δεν διαπίστωσε «μακροσκοπικά» την ύπαρξη χώματος ή τον χρωματισμό του θαλάσσιου ύδατος!!!

Πλην όμως το αντίθετο προκύπτει από τις κατωτέρω φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν στα τοπικά μέσα ενημέρωσης ενώ το ζήτημα απασχόλησε και τον , πανελλήνιας κυκλοφορίας, τύπο

β)     ότι σε κάθε περίπτωση, το χώμα στη θάλασσα δεν αποτελεί θαλάσσια ρύπανση! Κάτι που μάλλον αποδεικνύει ανεπάρκεια των ελεγκτών για να κανουν τέτοιους ελέγχους.  Βλέπετε ρύπος είναι κάθε ξένο σώμα που εισάγεται σε ένα σύστημα και το επηρεάζει, όπως η λάσπη η οποία επηρεάζει παράγοντες όπως η θολότητα ή επηρεάζει την διείσδυση του ηλιακού φωτός. Και αν αυτό δεν το θεωρείτε σημαντικό όσοι μεγαλώσατε στους ρύπους των θαλασσών κολύμβησης, το εθνικό και ενωσιακό Δίκαιο έχουν άλλη άποψη. Κατά το εθνικό και ενωσιακό δίκαιο του περιβάλλοντος (άρ. 4 παρ.8 ν. 3983/2011, που μετέφερε το άρθρο 3 της Οδηγίας 2008/56), ρύπανση αποτελεί οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση εισαγωγή ουσιών στο θαλάσσιο περιβάλλον που, μεταξύ άλλων, έχει επιβλαβείς επιπτώσεις για τους ζωντανούς οργανισμούς και το θαλάσσιο οικοσύστημα και εμποδίζει τις θαλάσσιες δραστηριότητες, όπως τα θαλάσσια μπάνια. Στην προκειμένη περίπτωση το Μπλε Λιμανάκι είναι έδρα πολυάριθμων χειμερινών κολυμβητών, που έχουν από ετών ιδρύσει και σχετικό σύλλογο. Εξάλλου, παρά το ότι βρίσκεται κοντά στο Λιμάνι της Ραφήνας, διαθέτει (ακόμη) πλούσιο θαλάσσιο οικοσύστημα, μάλιστα πρόσφατα (8.12.2021) θεάθηκε και φώκια στην ευρύτερη περιοχή της Ραφήνας

γ) ότι οι φωτογραφίες, που τα κλιμάκιά του τράβηξαν στις αυτοψίες αυτές, δεν χορηγούνται στους καταγγέλλοντες αλλά «διατηρούνται αρχειακά στην Υπηρεσία».

Πλην όμως, το άρθρο 5 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (Ν. 2690/1999) προβλέπει το δικαίωμα πρόσβασης του πολίτη σε διοικητικά έγγραφα που τον αφορούν. 

Δεν ξεχνάμε ότι αν και η παράνομη διάνοιξη στο Μπλε Λιμανάκι είχε καταγγελθεί από τη Δευτέρα 1.11.2021 στον Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου και τον Οργανισμό Λιμένος Ραφήνας,  το Κεντρικό Λιμεναρχείο Ραφήνας επιλήφθηκε μόλις αργά το μεσημέρι της Παρασκευής 5.11.2021, αφού πρώτα η μπουλντόζα είχε ολοκληρώσει τη διάνοιξη και είχε ήδη αποχωρήσει ώστε να μην προκύπτει αυτόφωρο.

Και η ανάρτηση του κ. Αποστολόπουλου κλείνει με τον αφορισμό του Ιουβενάλη. «Αλήθεια, ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;»

Δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Το ζούμε καθημερινά στην Ελλάδα, ειδικά τα τελευταία 10-12  χρόνια, όπου οι εξουσίες χρησιμοποιούν εξόφθαλμα, κάθε μέσο για να επιτύχουν τους στόχους τους. Από τη λίστα Πέτσα και τον εσμό εξωνημένων δημοσιογράφων, που αποτελούν ντροπή για τα επαγγελματικά τους σωματεία, μέχρι τις πολυπληθείς προσλήψεις φτηνών και χωρίς καμία πρόβλεψη σοβαρής εκπαίδευσης, αστυνομικών. Κατασκευάζεται ένα σύστημα του οποίου οι βραχίονες θα συμπράττουν κατά τις επιταγές της εξουσίας και των φίλων της. Των «ημετέρων».

Εδώ βλέπουμε μία τοπική λειτουργία αυτής της περιβαλλοντοκτόνου και ανθρωποφάγου μηχανής που την ώρα που αδικεί, στερεί από τον διαμαρτυρόμενο τα νόμιμα, ένδικα ή μη δικαιώματα του.

Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και το γνωρίζουμε όλοι. Παραμένει άγνωστο το αν έχει απομείνει κάτι που να μπορεί να βοηθήσει στην άμυνα της κοινωνίας απέναντι σε αυτό το τέρας. Το κυριότερο ζητούμενο που πρέπει να απαντηθεί από εμάς τις ίδιες και τους ίδιους, παραμένει το αν θέλουμε να αντιδράσουμε. Τουλάχιστον όσοι δεν έχουν ακόμα απονεκρωθεί, βουτηγμένοι στο κυνήγι της επιβίωσης ή διατηρούν την αξιοπρέπεια του πολίτη, απεμπολώντας τη βολή που υπόσχεται η ιδιότητα του «ιδιώτη». Μόνοι μας, ως πολίτες θα απαλλαγούμε από το τέρας για να απαλλαγούμε και από τους «ανθρώπους» του.  Τους ανθρωποφύλακες του 

Στις ακόλουθες διευθύνσεις μπορεότε να βρείτε

Την καταγγελία της 10ης Δεκεμβρίου

Την επείγουσα έκκληση για την αποκομιδή των χωμάτων και των υλικών οικοδομής και οδοποιίας που εγκατέλειψε η ανάδοχος εταιρεία

Την απάντηση του Κεντρικού Λιμεναρχείου Ραφήνας στις 23/12

#metoble #metomple

….θα αναπλάσουμε τον τόπο μας, θα δώσουμε στοιχεία νοτίων προαστίων

Β. Μπουρνούς – δήμαρχος Ραφήνας 7/11/2021

Αν στο μέλλον γραφτεί ένα βιβλίο, ένα χρονικό της καταστροφής της Αττικής, στο ειδικό κεφάλαιο που θα είναι αφιερωμένο στην ανατολική Αττική, η παραπάνω -πλήρης ελαφρότητας και κενή περιεχομένου- φράση του σημερινού  δημάρχου της Ραφήνας, θα πρέπει να αποτελέσει  το συμπύκνωμα των αιτίων της καταστροφής. Θα αποτελεί την κατακλείδα της έρευνας που θα αναζητά τους υπεύθυνους για την εξαφάνιση του μοναδικού αυτού τόπου.

Η πλήρης και ακριβής φράση, της οποίας τμήμα είναι το παράθεμα της αρχής του κειμένου μας, αναφέρεται μεταξύ πολλών άλλων και στα έργα αλλοίωσης της φυσικής ακτογραμμής της Ραφήνας, σε πλάτος που εισβάλει στον πολεοδομικό ιστό: «…..μέσω των χρημάτων που θα έρθουν στην περιοχή μας για την αποκατάσταση των υποδομών μετά την μεγάλη καταστροφή που έγινε το 2018, θα αναπλάσουμε τον τόπο μας, θα δώσουμε στοιχεία νοτίων προαστίων»*. Είναι μία φράση που μοιάζει να είναι βγαλμένη από παλιά ηθογραφία, ή κωμωδία σαν τη «μαντάμ Σουσού» του Ψαθά ή το «Υπάρχει και φιλότιμο»** των Γιαννακόπουλου Σακελλάριου και έχει διπλό νόημα: 

Αφενός η φράση καθαυτή φανερώνει έναν επαρχιωτισμό και μία αδικαιολόγητα συμπλεγματική στάση, η οποία θεωρεί πως η ανατολική παραλία της Αττικής υστερεί σε σχέση με τη νότια - νοτιοδυτική. Αλήθεια τι μπορεί να ζηλέψει η Χαμολιά, η Βραυρώνα, οι Μαρίκες, το Μπλε Λιμανάκι, το Κόκκινο Λιμανάκι, το καμένο Μάτι, η δημοφιλής αλλά πολλάκις βιασθείσα παραλία Ζούμπερι, ο Σχοινιάς η Ραμνούντα ή ο Βαρνάβας και το Σέσι, από την παραλία της Γλυφάδας, τα λιμανάκια της Βουλιαγμένης ή άλλες νοτιοδυτικές παραλίες;  Και μάλιστα με τις καλύτερες νότιες – νοτιοδυτικές να είναι αποκλεισμένες για τον κόσμο και να αποτελούν «διαμερίσματα» ξενοδοχείων πολυτελείας.

L'État, c'est moi, είπε ο Λουδοβίκος της Ραφήνας και αποφάσισε : Νοτιοπροαστικοποίηση (μετά τα έριξε σε άλλους για καλό και για κακό)

Αφετέρου δείχνει έλλειψη αισθητικής και ανείπωτη άγνοια ή περιφρόνηση του βασικού συγκριτικού πλεονεκτήματος της ανατολικής Αττικής, που δεν είναι άλλο από την με κόπο επιβιώσασα  Αττική Φύση. Αν εκλείψει αυτή η Φύση, οι ανατολικές παραλίες θα είναι πια νεκρές και δεν θα υπάρχει λόγος σύγκρισης ή ανταγωνισμού με κανένα άλλο μέρος της Αττικής ή όπου αλλού. Κανένα κουφάρι δεν είναι ελκυστικό άλλωστε.

Άφησαν τις Βερσαλλίες και αναζητούν θέσεις για τους φοίνικες και τα μπανανόδεντρα στο Μπλε Λιμανάκι

Η καλύτερη παραλία είναι η ανύπαρκτη παραλία για τους παραισθητικούς που πουλάνε τις παραισθήσεις και την άγνοια για "όραμα". Νότια προάστια

• Ραφήνα. Η μικρή πόλη που θέλει να ασχημύνει  να γίνει κακέκτυπο του Πειραιά

Η απαράδεκτη ονείρωξη που περιέχεται ως στόχος στη φράση του δημάρχου, προοιωνίζεται πολλά δεινά για τον τόπο. Αλλοίωση φυσικών χαρακτηριστικών, ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, οπτική, φυσική και χημική ρύπανση. Ένα κομμάτι από αυτά τα δεινά, που το ζήσαμε και το ζούμε τα τελευταία χρόνια στη Ραφήνα κυρίως αλλά και στο Πικέρμι, είναι ο συστηματικός αφανισμός της αστικής και περιαστικής βλάστησης, ειδικά των δέντρων.

Είναι γνωστές, οι πολλές και συστηματικές υλοτομίες*** των «εχθρών πεύκων» μέσα από τον αστικό ιστό της Ραφήνας, με κάθε πρόσχημα, κατασκευασμένο ή μη.  Ακόμα και γιατί μπορεί να «ενοχλούν»  τους αστούς (!!!) της μικρής πόλης και ο αφανισμός τους μπορεί να αποτελέσει «εξυπηρέτηση» ή καλοπουλημένη εκδούλευση. Τώρα αυτό το νοσηρό φαινόμενο εντατικοποιήθηκε. Με τα έργα «νοτιοπροαστικοποίησης» αφανίστηκαν ώριμες και λειτουργικές δενδροστοιχίες, όπως για παράδειγμα, τα αρμυρίκια που είχαν μεταφυτευθεί στο Μπλε Λιμανάκι, από τον χώρο απέναντι από το δημαρχείο της πόλης.

• Μία άρρωστη ατμόσφαιρα

Μέσα στην άρρωστη ατμόσφαιρα των ορατών αλλά ακόμα θεωρούμενων ως «ενδεχόμενων» συνδιαλλαγών, στον ζόφο των έργων «για τα έργα» και «για τα μάτια», η Φύση υποχωρεί. Οι διαρκώς επαγγελλόμενες «αποκαταστάσεις» αποτελούν στην ουσία παραπλάνηση. Αποτελούν προπέτασμα καπνού και στάχτη στα μάτια των ανθρώπων, που αποχαυνωμένοι ή απορροφημένοι από την καθημερινότητα, δέχονται ως αλήθεια το εξόφθαλμο ψέμα. Ίσως γιατί δεν έχουν χρ'ονο αλλά ούτε και την απαραίτητη, ανόθευτη και σφαιρική πληροφόρηση, ενώ λαμβάνουν και καταναλώνουν  εκόντες – άκοντες, άφθονη παραπληροφόρηση.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν πως αυτό που τους κλέβουν, δεν πρόκειται να το ξαναδούν. Και πολύ παραπάνω, το ότι τους το κλέβουν για το κέρδος κάποιων αόριστων ή αόρατων «επενδυτών» που έρχονται για να καταναλώσουν και να φύγουν, αφού αποκομίσουν τα μέγιστα οφέλη και όχι βέβαια για το δημόσιο καλό.

Αστέρας. Αποκλεισμένη για τους πλήβείους παραλία, εκτός αν πληρώσουν 22 ευρώ το κεφάλι. Γη συνταγματικά δημόσια, παραχωρημένη δε στον Αστέρα Βουλιαγμένης

• Το κοινό (το δημόσιο) καλό

Η έννοια που πάνω της χτίζονται ή γκρεμίζονται τόποι και κοινωνίες, χρησιμοποιείται πάντα ως κριτήριο για την επιλογή στρατηγικών, τακτικών ή άμεσων στόχων και είναι το δημόσιο (ή κοινό) καλό. Με αυτό ως κριτήριο υποτίθεται πως σχεδιάζεται το μέλλον τόπων, πόλεων και εντέλει της ίδια της χώρας. Ποιο είναι όμως το «κοινό καλό»;

Ως κοινό καλό προβάλλεται πάντα αυτό που έχει θέσει ως στόχο η κάθε εξουσία, προκειμένου να κατασκευάσει την αναγκαία  συναίνεση για τους σχεδιασμούς της. Με λίγα λόγια, τις περισσότερες φορές , αυτό που προβάλλεται ως κοινό καλό, δεν είναι ούτε «κοινό» ούτε καλό. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη μεγαλύτερη υποδομή που εγκαταστάθηκε στην ανατολική Αττική. Το αεροδρόμιο στα Σπάτα. Πέρα από την κερδοφορία των μεταφορών που αυξήθηκε και που κατευθύνθηκε σε ιδιώτες, το δημόσιο έλαβε ελάχιστο κλάσμα και οι κάτοικοι και ο τόπος στον οποίο εντοπίζεται η «πλουτοπαραγωγική δραστηριότητα» έλαβε –εκτός από τον θόρυβο και την αύξηση του φόρτου κίνησης- απλά μπιχλιμπίδια και καθρεφτάκια****. Ήταν το "ευχαριστώ για την ανοχή σας". Και ο κόσμος έμεινε άφωνος και εθαύμασε και ευχαρίστησε τον ευεργέτη του.....

Το κοινό καλό επιβάλλει ανοχή και αντοχή στην ηχορρύπανση και όποιος αντέξει αμείβεται με χλοοκοπτικό! 

Τα ίδια θα γίνουν και με την σχεδιαζόμενη έλευση του προαστιακού και της Αττικής οδού στη Ραφήνα. Το προαπαιτούμενο έργο της τσιμεντοποίησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας θα καταστρέψει την ισορροπία του τόπου. Θα εξαφανίσει οικοτόπους και ρυθμιστικούς – σταθεροποιητικούς  παράγοντες για την επίτευξη ασφαλούς διαβίωσης του οικονομούντος ανθρώπου στον τόπο. Αλλά το επίσημο αφήγημα της εξουσίας, που είναι στην υπηρεσία των μεγάλων επιχειρήσεων, ονομάζει την καταστροφή «ανάπτυξη» και μάλιστα «για το κοινό καλό». Βέβαια στις φυσικές καταστροφές που θα προκαλέσει η ανατροπή των φυσικών ισορροπιών, τη νύφη θα την πληρώσει ο κάτοικος και όχι η κερδοσκοπούσα  από τις καταστροφικές παρεμβάσεις, επιχείρηση ή οι πλασιέ της. Και πολύ περισσότερο δεν θα την πληρώσει αυτός που θα καρπωθεί κέρδη από το τεράστιο real estate που θα γίνει πάνω στην τελευταία τεράστια, αδόμητη έκταση της Αττικής. Την Πετρέζα, την αγία προστάτη της Ραφήνας και πλημμυρικό πεδίο του Μεγάλου Ρέματος. Αλλά για την καταστροφή που θα σαρώσει και για την οποία όλοι οι σοβαρολι επιστήμονες προειδοποιούν από σήμερα, θα φταίει η κλιματική αλλαγή και τα ακραία φαινόμενα. Μόνο ακραίο η ανθρώπινη απληστία που εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη βλακεία

Επίσημα η διοίκηση παραπλανά τους κατοίκους, βαφτίζοντας τις παρεμβάσεις των κερδοσκόπων ως «αντιπλημμυρική θωράκιση». Μία θωράκιση από έναν ανύπαρκτο εχθρό, αφού μία, δύο ή τρεις ασήμαντες πλημμύρες σε 60 χρόνια δεν συνιστούν απειλή. Και επιπλέον στο όνομα της «θωράκισης» αφενός σχεδιάζουν με ορίζοντα και χρόνο επαναφοράς των φαινομένων την 20ετία και αφετέρου θέλουν να καταστρέψουν τον πραγματικό προστάτη του τόπου από τις  πλημμύρες, την αγία Πετρέζα. Αλλά είπαμε, Τη νύφη την πληρώνει ο παραπλανημένος κάτοικος ενώ τα οφέλη τα παίρνουν άλλοι.

Τα ίδια και με τις παρεμβάσεις στο Πράσινο και Μπλε Λιμανάκι. Θέλουν να αλλάξουν την πόλη για να ταιριάξει καλύτερα στο επερχόμενο master plan του κυρίαρχου λιμανιού. Η Φύση και οι γραμμές της πρέπει να υποχωρήσουν και δοθεί χώρος στις υπερυποδομές. Για το «κοινό καλό». Μόνο ας αναρωτηθούμε οι κάτοικοι για το αν θέλαμε ένα τέτοιο καλό γιατί δεν πήγαμε να μείνουμε στον Πειραιά (πχ) που έχει και παραλιακό περίπατο και λιμάνι και αντί αυτών, ήρθαμε να μείνουμε στην περιοχή αυτή;

Αυτά λοιπόν και για την έννοια του «κοινού καλού» την οποία οι διοικήσεις κάνουν λάστιχο για να πετύχουν τον ανίερο στόχο τους και να επιρρίψουν την ευθύνη της αστοχίας στους δημότες. Για το «κοινό καλό» τους, πάντα, αφού επιθυμούν (όσοι δεν αντιδρούν) μία εικόνα «νοτίων προαστίων» για την πόλη τους, όπως λέει και ο δήμαρχος

Παραπομπές:

*          Όπως μας μεταφέρεται από το έγκυρο (και με άποψη) site RPN σε κείμενο της 7/11/2021   με τίτλο «Ένας πανέμορφος δρόμος περιπάτου θα ενώνει τον Άγιο Νικόλαο της Ραφήνας με το Μάτι!»

**        Μοιάζει με σενάριο διεστραμμένης φαντασίας το ότι η ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο» γυρίστηκε στην Παλλήνη, στο κτήμα Καμπά και πολύ κοντά στο Μεγάλο Ρέμα

***      «Κοπές» τις ονομάζει το δημοτικό συμβούλιο που δεν υπάρχει εδώ και δύο χρόνια

****      Τι άλλο μπορεί να είναι τα παρκάκια, οι σκούπες και τα  τρακτεράκια ως αποζημίωση για τον συνεχή θόρυβο και τις επιπτώσεις του στην υγεία των δημοτών;

-Σου δίνω την υγεία των δημοτών μου και μου δίνεις τρακτεράκι.

-Δεν απαντά κανείς, άρα έτσι πρέπει να είναι

Πρόσθετες πληροφορίες

Πάρτε και μία ιδέα από διαφημιστική ανάρτηση των ακτών των νοτίων προαστίων και με αναφορά στο πόσο κοστίζει η βουτιά για τους κοινούς θνητούς σ’ αυτές τις εξωτικές και παράταιρες, αττικές παραλίες

Πάρτε και μία ιδέα από την «άλλη όψη» των ακτών των νοτίων προαστίων (σε καιρό κρίσης 2017 αλλά η κρίση όπως και οι εικόνες είναι ακόμα εδώ)

Συγκρίνετε και αποφασίστε αν τελικά θέλετε την  Ραφήνα συνοικία της Αθήνας με παραλία σαν τον νέο μώλο της Δραπετσώνας και ακτές που θα προσεγγίζετε με 22 ευρώ το κεφάλι.

Δύο εικόνες από το όραμα που έχουν οι εξουσίες για την πόλη της Ραφήνας. Πάνω, σε μία εικόνα, μαζί και το πρίν και το μετά, που έρχεται να επικρατήσει.

Στην κάτω, αριστερά το παρόν και  δεξιά το αύριο που θέλουν για το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας. Για το κοινό καλό πάντα...

Σε μία πόλη που η προφανής αδιαφορία των δημοτών για τα κοινά έχει αφήσει ελεύθερο πεδίο σε εκείνους  -ας τους αποκαλέσουμε ευφημιστικά "επενδυτές της διοίκησης και αυτοδιοίκησης"- να αλωνίζουν ασύδοτα και να προκαλούν ανεπανόρθωτες ζημιές για το κοινωνικό σύνολο και το μέλλον του τόπου, υπάρχουν ακόμα κάποποιοι που αντιστέκονται. Και αντιστέκονται με όπλο και συμπαραστάτη το δίκαιο του ανθρώπου που θέλει να προστατέψει τη γη και το περιβάλλον από τους κάπηλους αλλά και την ίδια τη νομοθεσία του ελληνικού κράτους. Άλλες φορές οι αγώνες αυτοί χάνονται και άλλες κερδίζονται, αλλά όσο υπάρχουν αυτοί που κερδοσκοπούν πάνω στην επέκταση του πολεοδομικού τέρατος της Αθήνας μέχρι να σκεπάσει όλη την Αττική, τόσο θα υπάρχουν και εκείνοι που αντιστέκονται*. Το δίλημμα είναι ένα. Με το τέρας ή μετον άνθρωπο; Οι -συνδεδεμένοι με τους πακτωλούς της εξουσίας- "οραματιστές - επενδυτές" το έχουν λύσει το πρόβλημα. Είναι με το τέρας, αφού αυτό ξερνά τσιμέντα και ρύπανση άρα και λεφτά. Είναι απλό και μάλιστα υποστηρίζόμενο και επιδοτούμενο από κρατικές υπηρεσίες, τράπεζες και κυβερνήσεις μαζί με τους διάφορους αόρατους, εκτελεστικούς  βραχίονες τους.

Οι απέναντι μένουν να αγωνίζονται με κόπο και δικά τους έξοδα, αφού η αξιοπρέπεια και το ανάστημα έχουν και έξοδα και κόπο. Αλλιώς μία θέση εξ ευωνύμων του τέρατος θα ήταν πάντα διαθέσιμη γι΄αυτούς. Αλλά εκείνοι επιμένουν να αγαπούν τον τόπο τους και να παίρνουν θέση αντίθετη στο τέρας και τους υπηρέτες του, Μία τέτοια περίπτωση θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι και οι άνθρωποι που αγωνίζονται κατά της επιχείρησης αλλοιωσης της ακτογραμμής της Ραφήνας, σε Πράσινο και Μπλε Λιμανάκι, από τα τσιμεντένια οράματα που τελικά αποτελούν αναπτυξιακές παραισθήσεις και εντέλει καταδίκη σε αφανισμό, ενός ακόμα όμορφου τμήματος της ανατολικής ακτής της Αττικής. Στην Attica Voice έχουμε φιλοξενήσει πολλάκις δημοσιεύματα και καταγγελίες κατοίκων για την παράνομη δραστηριότητα που οργιάζει στις δύο αυτές περιοχές. Σήμερα αναρτούμε κείμενο των κατοίκων όπου συνοψίζουν τα τελευταία γεγονότα και μας προσφέρουν συνολική ενημέρωση για τα όσα έχουν συμβεί μέχρι σήμερα με τα παράνομα έργα στο Μπλε Λιμανάκι. Παράνομα μεν συνεχιζόμενα δε αφού οι προαναφερθέντες "βραχίονες" εξασφαλίζουν μία ασυλία στους παρανομούντες με νομότυπα ή άλλα μέσα.

Συνημμένο το κείμενο των κατοίκων σε αρχείο PDF που προσφέρεται και για download αλλά και για online ανάγνωση και φυσικά και για διαμοιρασμό (share)

 *Είναι άραγε τυχαίο πως πολλοί παλιοί κάτοικοι της ανατολικής Αττικής ονειρεύονται για τον τον τόπο τους ένα τσιμεντένιο μέλλον ενώ μεγάλο μέρος όσων κατοίκησαν εκεί,  προερχόμενοι από το κέντρο της Αθήνας και μεγαλωμένοισ' αυτό, αγωνίζονται για τη διατήρηση της φύσης και του χαρακτήρα του νέου τους τόπου;