Η παραίτηση του Ζεμπάστιαν Κουρτς (Sebastian Kurz), του πρώην πια, Αυστριακού καγκελαρίου ο οποίος κατέστη ύποπτος για διαφθορά. Δίχως δηλαδή να έχει δικαστεί και καταδικαστεί τελεσίδικα, ο ακροδεξιός Κουρτς παραιτήθηκε. Αυστριακή, Ευρωπαϊκή ή οτιδήποτε άλλο, η παραίτηση του καγκελαρίου είναι τουλάχιστον σοβαρή αντιμετώπιση μίας σοβαρής κατάστασης που γεννήθηκε από ένα  σοβαρό ατόπημα. Ένα ατόπημα, που στην βαλκανική και εντελώς ανατολίτικη Ελλάδα, δεν θεωρείται (στην πράξη) ατόπημα.

Η χρηματοδότηση και ακόμα χειρότερα, ο χρηματισμός του τύπου από την –υποτίθεται- ελεγχόμενη από αυτόν εκτελεστική εξουσία, είναι μία καταδικαστέα πράξη. Με τη Μοντεσκιανή δομή του πολιτεύματος, τόσο η Δικαστική, όσο και η Νομοθετική εξουσία, πρέπει να είναι ανεξάρτητες από την Εκτελεστική αλλά και μεταξύ τους. Να μην υπάρχουν συνδέσεις που δημιουργούν επηρεασμένες αποφάσεις και διοικητικές πράξεις. Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για την αποκαλούμενη «τέταρτη εξουσία».

Στις χώρες με μακρά πολιτική παράδοση, εδραιωμένη στους πολίτες συνείδηση της λειτουργίας του πολιτεύματος και με συνείδηση της ιδιότητας του πολίτη, άσχετα με την τοποθέτηση της εκτελεστικής τους εξουσίας στο ιδεολογικό φάσμα, οι παραβιάσεις των θεμελιωδών αρχών του πολιτεύματος αποτελούν διαφθορά. Και η διαφθορά αποτελεί κολάσιμη ενέργεια. Ποινικά, πολίτικά, ηθικά. Αυτά συμβαίνουν εκεί. Εδώ, σε μία ανάλογη περίπτωση, καλλιεργήθηκε το ευφυολόγημα πως «οι πρωθυπουργοί δεν δικάζονται στο δικαστήριο αλλά στις εκλογές». Βέβαια οι εκλογές δεν τιμωρούν τον ένοχο με φυλακή ή άλλο σωφρονιστικό μέτρο, αλλά τον αφήνουν να απολαύσει τους καρπούς της παράνομης ενέργειας του, στο σπίτι του. Αυτό, στη χώρα της ανάπηρης δημοκρατίας και της βραδυπορούσας Δικαιοσύνης, είναι μεγάλη πρόκληση. Αλλά ο λαός της χώρας έχει κοντή μνήμη και ελάχιστο χρόνο για να ασχοληθεί με λεπτομέρειες και εύκολα τα αφήνει όλα να περάσουν.

Συγκρίνετε για λίγο τον αντίκτυπο  που προκλήθηκε από τις αποχρώσες ενδείξεις διαφθοράς  στην Αυστρία, με τις αποδείξεις (πλέον υπάρχει ομολογία και πρόθεση αποζημίωσης από την εταιρεία) διαφθοράς σε υψηλά  κλιμάκια, των εμπλεκομένων στο σκάνδαλο NOVARTIS στην Ελλάδα. Σκεφτείτε πως αντί να δικαστούν και ενδεχομένως να τιμωρηθούν οι ένοχοι, τιμωρήθηκε η Εισαγγελέας που «έσκαψε» την υπόθεση.

Μάλλον αρχίσαμε να μη νιώθουμε καλά....

Θα νιώσουμε ακόμα χειρότερα αν σκεφτούμε τον αντίκτυπο που προκλήθηκε στην Ελλάδα από τη λίστα Πέτσα και την κοροϊδία πως πρόκειται για «στήριξη λόγω πανδημίας». Μηδενικός αντίκτυπος, τόσο απέναντι στην παροχή δημόσιου χρήματος σε καναλάρχες, όσο και απέναντι στην κραυγαλέα κοροϊδία ενός ολόκληρου λαού.