«Mιλώντας σήμερα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Μάλιστα, ο κ. Καμίνης τάχθηκε υπέρ της πρότασης του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν για τη δημιουργία ευρωπαϊκού προγράμματος για τη χρηματοδότηση των τοπικών κοινοτήτων που υποδέχονται πρόσφυγες.»

[Απευθείας χρηματοδότηση των δήμων για τη διαχείριση του προσφυγικού ζήτησε ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης] Dikaiologitika.gr 17/5/2018

«Οι δήμοι και οι επιχειρήσεις τους αποτελούν τις κύριες εστίες διαφθοράς στον δημόσιο τομέα για ακόμα μία χρονιά, όπως προκύπτει από την Εκθεση του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (ΣΕΕΔΔ) για το 2017, ενώ οι περισσότερες παρανομίες-παρατυπίες εντοπίστηκαν έπειτα από καταγγελίες που αφορούσαν αναθέσεις έργων, προμήθειες, σύναψη συμβάσεων παροχής υπηρεσιών, δόμηση και χωροταξία, καθώς και τη διαδικασία χορήγησης αδειών σε καταστήματα υγιειονομικού ενδιαφέροντος.»

[Εστίες διαφθοράς οι δήμοι] – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 21/9/2018

Σε ένα απάνθρωπο αλισβερίσι, μια οικονομική συναλλαγή που συνοψίζεται στο ερώτημα «πόσο κοστίζει η απομάκρυνση των δυστυχισμένων από τις χώρες αυτών που τους κατάστρεψαν» αναπτύσσεται ένας εξαιρετικά μεγάλος κύκλος εργασιών. Ο κύκλος των εργασιών που χρηματοδοτεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλοι υπερεθνικοί σχηματισμοί, προκειμένου να απαλλάξουν τη χώρα που θέλουν να κρατήσουν από τα περιττά βάρη, Δηλαδή τους κατοίκους της.

Ο πόλεμος της Συρίας, ένας πόλεμος όλων εναντίον όλων, γεννάει καθημερινά χιλιάδες πρόσφυγες, όπως και οι απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν στα μέρη που η Δύση μεταλαμπάδευσε τον πολιτισμό της, δηλαδή το Αφγανιστάν, το Ιράκ, οι χώρες του Μαγκρέμπ και της υποσαχάριας Αφρικής. Εκεί που η Δύση αποφάσισε πως οι χώρες είναι καλύτερες χωρίς κατοίκους δηλαδή. Κύματα προσφύγων γεννήθηκαν από την καταστροφή και τη δυστυχία του πολέμου.  Όμως……

Ο καλός νεοφιλελεύθερος, όπως ο καλός και εντελώς ασυνείδητος έμπορος, εκεί που ο απλός καθημερινός άνθρωπος βλέπει ή ζει μία καταστροφή, εκείνος βλέπει μία ευκαιρία. Ίσως όχι μόνο μία.

Πράγματι, οι εμπνευσμένοι όσο και ασυνείδητοι ευρωγραφειοκράτες, οι οραματιστές του «Ευρωπαϊκού Ιδεώδους» βρήκαν ένα πεδίο που θα μπορούσαν να επενδύσουν χρήμα που βάλτωνε στην άρρωστη ευρωπαϊκή οικονομία και να προσποριστούν κέρδη, τα οποία θα επανεπενδύσουν στο νέο τους παιχνίδι. Βρήκαν δηλαδή ακόμα μία διαδικασία για να κινήσουν το χρήμα τους και να το ταξιδέψουν πάνω στα δυστυχισμένα σώματα και τις ασθμαίνουσες ψυχές των ξεριζωμένων.

Χρήμα για μετεγκαταστάσεις, για ίδρυση hot spots, για τροφοδοσίες κλπ και πάντα με τη διαμεσολάβηση υπόπτων αλλά ευκίνητων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και ελεγχόμενων κυβερνήσεων ή κυβερνητικών παραγόντων.  Επειδή ο καπιταλισμός ως παιδί ανδρειωμένο μέσα στην προτεσταντική ηθική δεν συγχωράει την κατάχρηση των κεφαλαίων του, ανεξαρτήτως της ανηθικότατης προέλευσης τους, αντέδρασε όταν διαπίστωσε πως στο κόλπο πήγαν να εισβάλουν κι άλλοι και να κερδίσουν εις βάρος των «βασικών επενδυτών». Έτσι προέκυψαν τα μικρά ή μεγάλα σκάνδαλα «κακοδιαχείρισης» (το παράνομα της κατάχρησης) με αναμεμιγμένους υπουργούς, εκπροσώπους ΜΚΟ κλπ. Η οσμή του σκανδάλου (για να μη πούμε η βρόμα της ρεμούλας) συνοδεύει κάθε ανακοίνωση περί διαχείρισης κονδυλίων για το προσφυγικό.

Τώρα, ο επίσημος κρατικός καπιταλισμός, υπακούγοντας στους άνωθεν σχεδιασμούς, ετοιμάζεται να καταστήσει διαχειριστές των βρόμικων κονδυλίων τους δήμους της Ελλάδας. Τους φορείς δηλαδή, που αποτελούν τις κύριες εστίες διαφθοράς στον δημόσιο τομέα  σύμφωνα με την Έκθεση του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (ΣΕΕΔΔ).

Άκουσαν τον λύκο που μυκτήριζε πεινασμένος (βλ. δήλωση Καμίνη πιο πάνω) και είπαν να του δώσουν μία ευκαιρία γιατί ξέρουν πως θα τους φανεί χρήσιμος. Άλλωστε ένας δήμαρχος είναι αναλώσιμος -λόγω της έλλειψης πολιτικής οξυδέρκειας που διακρίνει τους περισσότερους- και στην πρώτη ευκαιρία αντικαταστάσιμος.

Οι εκλογές  που έρχονται το 2019 και που καταχρηστικά αποκαλούνται αυτοδιοικητικές, έχουν τεράστια σημασία για τους επίδοξους διαχειριστές του πακτωλού χρημάτων που έρχονται με πρόσχημα τη δυστυχία των προσφύγων και που δυστυχώς δεν θα την ανακουφίσουν. Οι υποψήφιοι δήμαρχοι θα μιλούν για οράματα, για αναπτυξιακές ονειρώξεις, για πολιτείες που εκσυγχρονίζονται για χίλια δύο.

Να ξέρετε όμως. Ο στόχος τους είναι αυτός που δεν θα σας αποκαλύψουν ποτέ. Όπως δεν θα σας αποκαλύψουν τον σχεδιασμό που έχουν ήδη στο μυαλό τους, για τη «μεγιστοποίηση του οφέλους». Τώρα, ποιος θα είναι ο τελικός αποδέκτης αυτού του οφέλους καθώς και τι μορφή θα έχει το όφελος αυτό, είναι μια άλλη ιστορία που δεν χρειάζεται να απασχολεί το ψηφοφόρο, ο οποίος είναι χρήσιμος μόνο για να ψηφίζει.

Για να μιλάμε για τα καθ’ ημάς, ο δήμος Ραφήνας με την κραταιά βιομηχανία απευθείας αναθέσεων έχει αποδείξει στην πράξη πως αν συνεχίσει στον ίδιο ολισθηρό δρόμο, δεν θα δυσκολευτεί να αναδειχθεί πρωταθλητής στη διαχείριση σημαντικών  κονδυλίων. Για τους πρόσφυγες, πάντα…

Βέβαια πάντα υπάρχει ένα «εκτός αν»