Τ’ αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι.

Οι βλάχοι γίναν δήμαρχοι κι οι γύφτοι καπετάνιοι.

(Ελληνική προιμία που αποδίδεται και στον Γ. Σουρή)

Παίζουν με τη λογική μας. Διαχέουν τη φήμη, καλλιεργούν το έδαφος για να δώσουν συγχωροχάρτι  στους πραγματικούς ενόχους,  χτυπώντας την πυροσβεστική και την αστυνομία.

Φταίνε γιατί ήταν ξεχαρβαλωμένες και δεν κατέστειλαν τον κίνδυνο της φωτιάς.

Ναι, είναι υπεύθυνες γιατί δεν έσβησαν την φωτιά. Αλλά για την πρόληψη και για τις ουσιαστικότερες ευθύνες αυτών που είναι επιφορτισμένοι με το έργο της πρόληψης και της πολιτικής προστασία, δεν αρθρώνουν κουβέντα. Γιατί;

Δεν λένε κουβέντα για:

• Πολιτική προστασία σε περιφέρεια και δήμους (δεν είναι μόνο ο γραμματέας και η γενική γραμματεία)
• Σχέδια αντιμετώπισης κινδύνων σε περιφέρεια και δήμους (το συντομότερο ανέκδοτο)
• Πρόληψη σε περιφέρεια και δήμους (μη γελάτε)
• Ευθύνες, διάρθρωση και λειτουργία περιφερειακών υπηρεσιών
• Ευθύνες, υποχρεώσεις  και  λειτουργία των δήμων

Ακόμα δεν τελείωσε η έρευνα για τους εγκληματίες και το έγκλημα στον Μάτι, στον Βουτζά και στο ανατολικό Πεντελικό και την θάλασσα του νοτίου Ευβοϊκού και οι ενορχηστρωτές του παιχνιδιού της συγκάλυψης έχουν επιδοθεί σε συστηματικό ξέπλυμα των αυτοδιοικητικών και ενόψει εκλογών

Οι κατεξοχήν υπεύθυνοι για την απουσία των βασικών δομών πρόληψης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης κινδύνων, στέκονται με απύθμενο θράσος και πυροβολούν τα σώματα ασφαλείας, Αστυνομία και Πυροσβεστική, νομίζοντας πως όσο πιο πολύ φωνάζουν, τόσο αποτελεσματικότερα θα κρύψουν την ανικανότητα τους και τον ενδεχόμενο δόλο  τους, στην διάλυση κάθε δομής δασικής και πολιτικής προστασίας  που θα όφειλαν  να διατηρούν,  στα  αδίκως επονομαζόμενα «κύτταρα δημοκρατίας», που για την κακή μας μοίρα διοικούν .

Τραγικές  αλλά και γελοίες φιγούρες ταυτόχρονα, μικροπρεπείς και άνοες  μαζί, προσπαθούν να πείσουν πως «δεν έχουν καμία σχέση» με το έγκλημα.

Περιφερειάρχισσα που διατείνεται πως είναι επιχειρησιακά ανεύθυνη και δεν γνωρίζει τι σημαίνει πολιτική προστασία.

Δήμαρχοι που μας φτύνουν ξεδιάντροπα και δεν έχουν μία στάλα φιλότιμα, τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια να παραδεχτούν πως –κατ’ εικόνα και ομοίωση της περιφέρειας- δεν διαθέτουν σχέδια διαχείρισης και αντιμετώπισης κινδύνων. Η ευθύνη τους εξαντλείται στην κατοχή ενός κινητού τηλεφώνου και στην αποδοχή ενός sms, που θα τους «δίνει την εντολή» για να πράξουν το αυτονόητο. Τόσο ανθρωπάκια που τελικά το να ασχολείται ο Εισαγγελέας μαζί τους, αποτελεί τη μοναδική  τους διάκριση,  σε αυτή τη μίζερη ζωή τους.

Όταν  ο Καλλικράτης πέρασε εξουσίες και δομές στην τοπική αυτοδιοίκηση, ο νομοθέτης νόμιζε πως αυτή διαθέτει ικανά στελέχη να οργανώσουν και να διαχειριστούν τα μεγάλα και τα κρίσιμα. Αποδείχθηκε, σε μία σειρά τραγικών γεγονότων, πως επρόκειτο για πλάνη γιατί παρέδωσε ακόμα και την πολιτική προστασία, σε ένα συνονθύλευμα υπερφίαλων, κενόδοξων και εντέλει ανίκανων ανδραρίων και γυναίων.

Μόνο η εξουσία και ο τίτλος ήταν γι’ αυτούς το κρίσιμο.  Όσες υποχρεώσεις συνεπάγεται η εκλογή τους στο αξίωμα, τις είχαν περάσει ήδη σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Δεν πέρασαν σε δεύτερη μοίρα εκείνα που διαθέτουν ή παράγουν προστιθέμενη οικονομική αξία, που η ανοησία τους τα επικέντρωνε σε ψευδεπίγραφα αναπτυξιακά και ουσιαστικά καταστρεπτικά σχέδια για τον τόπο.  Ο άνθρωπος δε σημαίνει τίποτα για τα όντα αυτά. Η φύση είναι ένα μηδέν για τις ασήμαντες αυτές υπάρξεις.  Αυτό δεν άργησε να αποδειχτεί. με τραγικό, ολέθριο τρόπο. Και τα ολέθρια σχέδια τους εξακολουθούν να βρίσκονται σε εξέλιξη, υποσχόμενα τα ακόμα χειρότερα.

Είναι ευκαιρία, δεδομένων των επρχόμενων εκλογών, να εξαφανίσουμε τους ενόχους. Να τους κάνουμε να πληρώσουν και να καταλάβουν γιατί πληρώνουν. Να δείξουμε έτσι και στους επόμενους πως δεν είμαστε κοπάδι υπό διαχείριση. Δεν είμαστε ζωικό κεφάλαιο, κτήμα του καθενός που εύκολα ξεγελά για το ποιόν του. Τα έργα του καθενός μιλάνε και όχι τα λόγια.

Ακόμα και αν η Δικαιοσύνη τους βρει ελαφρυντικά και τους αποθέσει σε πουπουλένιο πάπλωμα (ο ζοφερός κύκλος των δημοσιοσχεσιτών και των μέσων ανάλογα με τα συμφέρον των ιδιοκτητών τους καλά κρατεί)  οι ψηφοφόροι πρέπει να διατηρήσουμε την αξία της γνώμης μας αλώβητη.

Ειδικά στους θρασείς που αξιώνουν και επιβράβευση της ανικανότητας τους  δια της ψήφου του εκλογικού σώματος, το μάθημα πρέπει να είναι ηχηρό ώστε να εμπεδωθεί από όλους πως δεν μπορούν να παίζουν μαζί μας. Δεν μπορούν να παίζουν με τις ζωές μας, με τον τόπο μας  αλλά ούτε και με τη λογική μας.