Στο πολεοδομικό συγκρότημα πρωτευούσης, όπως λέγαμε παλιά, φλεγόμενοι από ιερό πάθος και πιο έξαλλοι,  είναι ο Κηφισιάς και ο Νέας Σμύρνης. Ήταν και ο Αγίας Παρασκευής, αλλά μετά το κράξιμο που έφαγε, μάλλον έπαψε να είναι έξαλλος. Έξαλλοι οι δύο μητροπολίτες δήμαρχοι με τον συγχρωτισμό σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους των δήμων τους. Έξαλλος και ο Λαρίσης, αλλά με τις γεμάτες καφετέριες.

Ο ιός της εξαλλοσύνης πέρασε τη Μεσόγειο και έφτασε και στην Λάρνακα της Κύπρου και χτύπησε και τον εκεί δήμαρχο. Όχι για τον συγχρωτισμό αλλά για την κωλυσιεργία στο έργο κατασκευής μαρίνας. Ο καθείς και τα προβλήματα του.

Αλλά τι λέμε! Ας επιστρέψουμε στη γειτονιά μας.

Ο ιός χτύπησε και εδώ. Στη Ραφήνα. Ξαφνικά και δίχως προφανή  λόγο, αφού ποτέ δεν είχε κάνει αναφορά στην μπόχα των καυσαερίων των πλοίων, ο δήμαρχος χτυπημένος από τον ψευδοϊό της εξαλλοσύνης υποτίθεται πως εξερράγη και διοχέτευσε βέβαια την σπουδαία είδηση δια των servers του (server = εξυπηρετητής στα ελληνικά). Επρόκειτο για την πιο εντυπωσιακή έκρηξη, η οποία ήταν και δηλωτική μετάλλαξης. Του δημάρχου, όχι του ιού. Ο ίδιος δήμαρχος ήταν που ενώ τα καυσαέρια  έπνιγαν την πόλη της Ραφήνας, με 18 δρομολόγια πλοίων κάθε μέρα, δεν μιλούσε ή απλά ψιθύριζε. Αυτές τις μέρες, με ελάχιστα δρομολόγια στο λιμάνι και αυτά με μισά πρωτόκολλα, τον πρόσβαλλε ο ιός της εξαλλοσύνης και μάλιστα σε μορφή που του επέφερε παραλήρημα λεονταρισμών.  Επειδή για πρώτη φορά –τουλάχιστον στα λόγια- δείχνει να συμμερίζεται όσα φωνάζουν οι δημότες, εδώ και καιρό, δεν του ευχόμαστε περαστικά. Αντίθετα του ευχόμαστε να κρατήσει μία επιθετική στάση απέναντι σε αυτούς που επιδιώκουν διαρκείς αυξήσεις δρομολογίων, οι οποίες τελικά θα πνίξουν τη Ραφήνα στο δικό της, «δημοτικό» νέφος.

 ΥΓ: Ο ιός της εξαλλοσύνης μπορεί να μην είναι ευγενής και διάσημος, δίνει όμως πανδημίες  που χτυπούν επιλεκτικά δημάρχους, υπουργούς και γενικά πρόσωπα της εξουσίας. Τους προσβάλλει όταν διαπιστώνουν πως πλησιάζει ο καιρός να δώσουν λόγο για θέματα για τα οποία ελέγχονται ως προς την «καθαριότητα της φωλιάς τους». Συνήθως είναι επικοινωνιακά παραμύθια, τα οποία εμπνέονται διάφοροι «σύμβουλοι» παλιάς κοπής, ξεπερασμένοι και από τις εξελίξεις και από την κοινωνία. Ας ευχηθούμε για τη Ραφήνα, να πρόκειται για εξαίρεση