Τι και αν ξεκίνησε ΕΔΕ για τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης; Όλοι ξέρουμε πως ή δεν θα τελειώσει ποτέ, χαμένη σε αντιγνωμίες και χρονοτριβές ή θα κλείσει απαλλακτικά για τους ενόχους. Η ταξική δικαιοσύνη (με όσο πιο μικρό όμικρον γίνεται) φροντίζει να περιθάλπει τα όργανα των αφεντικών της.

Οι εξαφανισμένοι πρωταίτιοι της βαρβαρότητας (σύμφωνα προφανώς με τις οδηγίες των επικοινωνιολόγων), Χρυσοχοΐδης και Μητσοτάκης περιμένουν την έλευση του χρόνου για να συνεχίσουν το έργο τους. Και όσο περιμένουν στα βουβά, έχουν ξαμολήσει τα  ανδροειδή τους να σπείρουν τον τρόμο. Τον επίσημο, κρατικό τρόμο.

Και με τη διασπορά του φόβου στην κοινότητα (όπως και του ιού) στρέφουν το βλέμμα του κόσμου από το άλλο έγκλημα. Του φόνου του ήδη κολασμένου, που οδεύει  πια στον θάνατο. Όπως αποφάσισε η οικογένεια Μητσοτάκη και οι υπηρέτες της που κατέλαβαν τα πόστα που τους μοίρασε η φαμίλια για να εκτελέσουν τις επιθυμίες της.

Δεν ξεμπερδεύουμε εύκολα με τον φόβο. Με την κρατική ανομία. Με τους ραβδούχους του κάθε ελάχιστου, του κάθε οικογενειακά εθισμένου στην εξουσία και στο αίμα που χρειάζεται για να τρέφεται.

Σύντομα μάλλον θα έχουμε και την κορύφωση του δράματος, που δεν μπορούμε να ξέρουμε τι μορφή και τι θύμα θα έχει, αλλά σε κάθε περίπτωση είμαστε ανίκανοι να την εμποδίσουμε να συμβεί. Θα συμβεί όπως συμβαίνει η αστυνομοκρατία, η επιβολή της  χρυσοχολερικής βαρβαρότητας και όλη η δυστυχία που σκορπίζει ο γόνος Μητσοτάκης, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε, ίσως ακόμα και πριν αναλάβει, την ευθύνη  της δύστυχης χώρας.

Το δράμα μας θα πάει μέχρι τέλους. Έτσι γινόταν πάντα, με όλες τις δικτατορίες. Πάντα αποχωρούσαν αφήνοντας πίσω τους μία μεγάλη, μία αθεράπευτη και διαρκώς αιμορραγούσα πληγή στο σώμα της χώρας και του λαού της.

Του όχι και τόσο ανεύθυνου λαού της, αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση, που επί δεκαετίες δεν έχει βρει απάντηση

 Πριν αναρτήσουμε το κείμενο είδαμε το παρακράτος να εργάζεται με το γνωστό του σχέδιο, με τον ίδιο πάντα τρόπο.  Να δημιουργεί επεισόδια με τους "δικούς του" που έσπευσαν να παρεισφρύσουν στην συγκέντρωση και να τη διαλύσουν σε συνεργασία με τον στρατό από ένστολους γορίλες, που μαζεύτηκε από νωρίς. Η ίδια πάντα ιστορία. Όταν και η κρατική βία αποτύχει, έρχεται η παρακρατική δράση

Και το δράμα δεν έχει κορυφωθεί ακόμη