Από την άλλη μεριά ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ περιμένουν να πέσει η Νέα Δημοκρατία σαν ώριμο φρούτο και, κατά συνέπεια, να έρθουν αυτοί στη θέση της ως άμεση συνέπεια της λαϊκής δυσαρέσκειας. Και πιστεύουν πως θα το πετύχουν έχοντας ως πολιορκητικούς κριούς το Χρήστο Σπίρτζη, τη Θοδώρα Τζάκρη, τον Γιάννη Ραγκούση, τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου (που αν ξυπνήσει κάποιος που έπεσε σε κώμα το 2012, θα νομίζει πως το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη εδώ, ενωμένο, δυνατό) και κάποιους θλιβερούς εναπομείναντες από την πάλαι ποτέ Ριζοσπαστική Αριστερά. Έχοντας ως μόνο τους πρόταγμα ότι θα τρώμε λιγότερο ξύλο και, ίσως, και κάποιο επίδομα

Κανείς από τους δύο δεν έχει αντιληφθεί το υπόγειο ρεύμα των εξαθλιωμένων και , ως εκ τούτου, εξαγριωμένων. Και αν το 2015 αυτό το ρεύμα είχε ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα δεν εμπιστεύεται κανέναν και είναι εντελώς απρόβλεπτες οι αντιδράσεις του. Ο Μιθριδάτης σε ένα τραγούδι του συνόψισε όσα κραυγάζει όλο αυτό το υπόγειο ρεύμα αυτών που είναι στην απέξω και υφίστανται την ανέχεια και την καταστολή. Και η ανταπόκριση που βρίσκει είναι εντυπωσιακή

Καλό είναι ο Μητσοτάκης να αναλογιστεί, αν μπορεί. Καλό είναι, επίσης, και ο Τσίπρας να μη χαίρεται. Και για τους δύο χτυπούν οι καμπάνες