της Μαρίας Νάτση

Καλοστημένο σκηνικό, καλοδουλεμένοι διάλογοι και αρκετοί κομπάρσοι δημοσιογράφοι έδωσαν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα ιλαροτραγωδίας στην Διεθνή Έκθεση (Κυβερνητικού) Θιάσου η οποία έκλεισε προχθές, ημέρα Κυριακή, την αυλαία της με μεγάλη επιτυχία, όπως φροντίζει να μας ενημερώσει η κρατική τηλεόραση.

Τα λόγια  του πρωταγωνιστή για την κατάσταση της χώρας,  θα μπορούσαν  να γεννήσουν  στίχους  του Σουρή, αποσπάσματα από τον  Βυσσινόκηπο του Τσέχωφ ή τους διαλόγους στον θρυλικό Μπακαλόγατο με τον Ζήκο να λέει στον Κιτσάρα που τόλμησε να ζητήσει κασέρι  (που, παρεμπιπτόντως, έχει φτάσει πλέον περί τα 20 ευρώ το κιλο) : "Κασεράκι; Γιατί, έτρωγες και στο χωριό σου κασεράκι, που κόβατε τον πατσά με το ψαλίδι; "

Τι να πρωτογράψουμε για όλα όσα ακούσαμε. Μερικές φορές πιστεύεις πως είναι μάταιος κόπος. Άλλες φορές, πως δεν αξίζει να ασχολείσαι με ασχήμιες. Και, τελικά, έτσι, σαν ημερολόγιο, παίρνουμε την απόφαση να καταγράψουμε όσα μας έκαναν εντύπωση από τον άνθρωπο που παριστάνει τον πρωθυπουργό, διατηρώντας πάντα  τη σκωπτική μας διάθεση

"Κάποιοι συνταξιούχοι δουλεύουν για να αισθάνονται παραγωγικοί και δημιουργικοί" 

Ναι καλά ακούσατε. Έλα κι εσύ λοιπόν  στην Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων  Μητσοτάκης.  

Κηπουρική, περπάτημα, εγγόνια; Ξέχασέ τα… είναι όλα  ξεπερασμένα ...

Ξέχασέ τα και πιάσε το μυστρί, τη σφουγγαρίστρα, το κατσαβίδι, το τιμόνι και εάν είσαι από τους τυχερούς, απλά το πληκτρολόγιο.

Δεν πειράζει που υπάρχει ανεργία στους νέους. Κράτα εσύ τη θέση εργασίας που σε κάνει ευτυχισμένο.

Εδώ, στη Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων Μητσοτάκης, δεν θα αναγκαστείς να εγκαταλείψεις βάναυσα τη ζωογόνα ρουτίνα των 40 χρόνων εργασίας και ούτε θα βρεις το χρόνο να πλήξεις

"Πολλοί νέοι επιλέγουν (!) να κάνουν δύο δουλειές. Παλιά εργάζονταν σε δύο διαφορετικές δουλειές, τώρα μπορούν να δουλεύουν 13 ώρες στον ίδιο εργοδότη. Γιατί είναι  αυτό αντιεργατικό; "

Αντιεργατικό; Όχι βέβαια. Πού να  αλλάζεις γαλέρα πάνω στη φούρια της δουλειάς.

 13 ώρες εργασίας, πρόσθεσε και τα διαλείμματα που με νόμο  ψήφισες να εξαιρούνται του ωραρίου, συν το χρόνο μετακίνησης, πάμε στις 15 ώρες.

Σου έμειναν 9 ώρες. Γιατί να τις χαραμίσεις σε μετακινήσεις; Πού να πηγαίνεις σπίτι σου για ύπνο; Μείνε στη γαλέρα. Κοιμήσου εκεί. Μια νέα τάση στην αγορά εργασίας γεννιέται : Mitsotakis sleep over...

Πάρε ξαπλώστρα παραλίας. Κι αν δεν έχεις, γιατί δεν προλαβαίνεις να πας στη θάλασσα, αυτοσχεδίασε με δύο καρέκλες ή ακόμα καλύτερα ακολούθησε τη μόδα της αναπληρώτριας καθηγήτριας και κοιμήσου  στο αμάξι. Αν φυσικά έχεις.

Κι επειδή δεν θα είσαι μόνος στη γαλέρα της 13ωρης εργασίας, ένα πιτζάμα πάρτυ με τους συναδέλφους επιβάλλεται.

Τι σε ακούω να λες; «Η υπερβολική εργασία είναι το χειρότερο είδος καταναγκασμού, γιατί κλέβει απ’ τον άνθρωπο τον χρόνο να είναι άνθρωπος;»   Άσε τις φιλοσοφικές ανοησίες του Άρθουρ Σοπενχάουερ και άκου τον Κυριάκο που ξέρει το καλό σου και στηρίζει την επιλογή σου.

Ναι, επιλογή σου είναι το 13ωρο, να το θυμάσαι αυτό. Κι αν εσύ τώρα δυσκολεύεσαι, για  την επόμενη γενιά που δε θα έχει χρόνο να  διαβάσει τις πεσιμιστικές φιλοσοφίες του  Άρθουρ, τις κοινωνικές ανησυχίες του  Ντοστογιέφσκι και του Τολστόι, αλλά ούτε και θα έχει χρόνο να προβληματιστεί, το 13ωρο θα φαίνεται φυσιολογικό. Ίσως μάλιστα και λίγο.

" Δεν θα επιτρέψω σε μία πολύ μικρή μερίδα συνδικαλιστών να ακυρώσουν την εικόνα του ΕΣΥ.  Έχουν μία ντουντούκα με την οποία επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια και δεν μπορείς να συνομιλήσεις μαζί τους".

Εδώ, το σενάριο απαξίωσης  των διαμαρτυρόμενων Διευθυντών Κλινικών αλλά και κάθε μάχιμου μέλους του υγειονομικού προσωπικού είναι αδύναμο. Ευτυχώς συμπληρώνεται ικανοποιητικά  από τον "αδιευκρίνιστο"  Άδωνη ο οποίος με το μελίρρυτο στόμα του και την διατυμπανίζουσα αρχαιομάθεια,  τους αποκαλεί "αχαΐρευτους"  εκ της τουρκικής λέξης hayir (προκοπή)

Πλειστηριασμοί, κόκκινα δάνεια, προστασία πρώτης κατοικίας; Πέρασαν και δεν μας άγγιξαν...

Άλλωστε, με μια κατοικία θα ασχοληθούμε; Να ήταν 39 όπως  του πρωταγωνιστή μας, θα άξιζε τον κόπο.

Όσο για τα δάνεια, ε ναι...800 ευρώ δάνειο έχεις και δεν μπορείς να το πληρώσεις, θέλεις και σπίτι; Άντε, γιατί πολύ αέρα έχετε πάρει όλοι. Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης μας το έχουν τονίσει σε κάθε ευκαιρία. Είναι πολύ μεγάλο, λέει, το ποσοστό των Ελλήνων που έχουν δικό τους σπίτι. Καιρός να μειωθεί

Και, επιτέλους, πώς θα επιβιώσει η τράπεζα; Κάπως πρέπει να πάρει τα λεφτά της και αυτή. Από πού θα τα πάρει; Από τη Νέα Δημοκρατία που χρωστάει 500 εκατομμύρια; Τι να πρωτοδώσει κι αυτός ο Μητσοτάκης;

«Δεν γνωρίζω το θέμα καν. Δεν είμαι σε θέση να σας απαντήσω».

Μα γιατί να γνωρίζει ο πρωθυπουργός για τη μη εναρμόνιση της χώρας με την Ευρωπαϊκή Οδηγία για τη μείωση μέχρι και μηδενισμό του ΦΠΑ στα τρόφιμα και στα φάρμακα και αύξηση του ορίου απαλλαγής ΦΠΑ για μικρές επιχειρήσεις με τζίρο ως 85.000€, για την οποία η Κομισιόν έχει απειλήσει πως θα παραπέμψει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο;

Δεν οφείλει να γνωρίζει. Το έχει πει άλλωστε και παλαιότερα για το δυστύχημα στα Τέμπη. «Δεν γνωρίζω και δεν οφείλω να γνωρίζω»

Ούτε για τον ΟΠΟΚΕΠΕ γνωρίζει. Ούτε για τα Τέμπη γνωρίζει. Ούτε για την υποχρέωση να μειώσει τον ΦΠΑ γνωρίζει. Ούτε για τη γενοκτονία στη Γάζα γνωρίζει

Πιστός στο πλατωνικό ρητό, ο πρωθυπουργός της χώρας, εν οίδε: ότι ουδέν οίδε

Και μαζί μ αυτόν, έτσι πορεύονται και οι θεατές της παράστασης

Χωρίς να γνωρίζουν, χωρίς να οφείλουν να γνωρίζουν, χωρίς να ενδιαφέρονται να μάθουν.

Καμιά φορά βέβαια τους ακούς να παραπονιούνται και να προσπαθούν να βρουν τι φταίει:

“Φταίει το ζαβό το ριζικό μας …φταίει ο Θεός που μας μισεί …φταίει το κεφάλι το κακό μας …φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!”

Ποιός φταίει; ποιός φταίει; Κανένα στόμα δεν το ’βρε και δεν το ’πε ακόμα.

Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα

πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.

Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα

όπου μας έβρει μας πατεί.

Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

Κυρίες και κύριοι, καληνύχτα!