Σε κάθε σκάνδαλο που σκάει, έχουμε το ίδιο πάνω κάτω μοτίβο:  

α) Αρχική άρνηση του σκανδάλου

β) Μόλις τα δεδομένα είναι τέτοια που το σκάνδαλο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, βγαίνει μπροστά ο Μητσοτάκης και παριστάνει τον θυμωμένο και τον ανήξερο

γ) προκαλεί διάχυση ευθυνών ισχυριζόμενος ότι το σκάνδαλο είναι συνέπεια μιας χρόνιας παθογένειας του συστήματος, παραβλέποντας προκλητικά το γεγονός ότι ο ίδιος κυβερνά τη χώρα επί έξι συναπτά έτη

δ) και τέλος, υπόσχεται πως θα βάλει το μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο, πως θα αποδοθούν οι ευθύνες εκεί που πρέπει και πως δεν πρόκειται να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο

ε) σε κάποιες παραλλαγές του μοτίβου, μέλη της κυβέρνησης και δημοσιογραφικά παπαγαλάκια αφήνουν να εννοηθεί ότι ο πρωθυπουργός γνώριζε από την αρχή τα πάντα και βοήθησε στην αποκάλυψη του σκανδάλου

Βίντεο Μητσοτάκη, έτοιμο να παιχτεί για κάθε σκάνδαλο που αποκαλύπτεται. Προέρχεται από επιλογή και συρραφή τμημάτων από το διάγγελμα Μητσοτάκη όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο των υποκλοπών. Ιδανικό για το κλείσιμο του δελτίου ειδήσεων του ΣΚΑΪ

Σε όλα τα προηγούμενα σκάνδαλα, το μοτίβο πετύχαινε το στόχο του. Άλλωστε, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη είχε την τύχη (;) να απολαμβάνει την ασυλία της δικαστικής εξουσίας και τη στήριξη σχεδόν όλων των μεγάλων Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας. Σημαντικός ήταν επίσης και ο ρόλος της διαδικτυακής αυτοαποκαλούμενης «Ομάδας Αλήθειας», η οποία αποδείχθηκε ότι είναι όργανο της Νέας Δημοκρατίας και μισθοδοτούμενη μέσω μιας τριγωνικής συναλλαγής. Στο θέμα των Τεμπών βέβαια, είχαμε για πρώτη φορά την αποστασιοποίηση του MEGA από την Ομερτά της Σιωπής των Μέσων. Μια αποστασιοποίηση η οποία μπορεί να συνέβη εξαιτίας της διαρρηχθείσας σχέσης του Βαγγέλη Μαρινάκη με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, εν τούτοις όμως είχε αρχίσει να προκαλεί ρωγμές στη στιβαρή μέχρι τότε εικόνα της κυβέρνησης

Όπως είπαμε, επί έξι χρόνια το μοτίβο αυτό δούλευε ρολόι. Όποιος άνοιγε την τηλεόραση μεταφερόταν σε ένα εικονικό σύμπαν, όπου όλα λειτουργούσαν τέλεια, η οικονομία πήγαινε πολύ καλά και η χώρα έκανε τεράστια βήματα προόδου. Παράλληλα, οι υπουργοί της κυβέρνησης – όσο γελοίοι ή διεφθαρμένοι μπορεί να φαίνονταν στα μάτια ενός μέσου πολίτη - αντιμετωπίζονταν από τα Μέσα ως αξιόπιστα πρόσωπα που άξιζαν το σεβασμό

Την ίδια στιγμή βέβαια, από τα διεθνή Μέσα και από το Διαδίκτυο μπορούσαμε να μάθουμε πως υπάρχει και ένα άλλο σύμπαν - πέρα από το εικονικό - όπου η Ελλάδα κατατασσόταν ανάμεσα στις πρώτες χώρες στην Ευρώπη στη διαφθορά και στην περιστολή της ελευθερίας του τύπου και πως οι Έλληνες έχουν βρεθεί στην τελευταία θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε αγοραστική δύναμη

Ώσπου ξαφνικά (;) ήρθε το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ένα σκάνδαλο που δεν είχε την τύχη των προηγούμενων. Και αυτό γιατί η έρευνα έγινε από ευρωπαίους εισαγγελείς, οι οποίοι είχαν γνώση του εγχώριου συστήματος συγκάλυψης που θα κουκούλωνε το ζήτημα εν τη γενέσει του και δούλεψαν με μέθοδο αποκαλύπτοντας απίστευτους διαλόγους μεταξύ κυβερνητικών στελεχών και ανώτερων στελεχών Οργανισμών. Όχι πως πέσαμε από τα σύννεφα δηλαδή, αλλά είναι η πρώτη φορά που καταγράφονται και δημοσιοποιούνται τέτοιας μαζικής έκτασης διάλογοι με ύφος και περιεχόμενο που παραπέμπουν σε εγκληματική οργάνωση τύπου Μαφίας

Αυτή η έρευνα των Ευρωπαίων Εισαγγελέων απέδειξε κάτι που όλοι υποψιαζόμασταν σε όλα τα προηγούμενα σκάνδαλα. Σκάνδαλα που είτε δεν έφταναν ποτέ στη Δικαιοσύνη, είτε όταν έφταναν οι κατηγορούμενοι έβγαιναν αλώβητοι και καθαροί. Απέδειξε πως υπάρχουν απειλές σε όσους δεν εναρμονίζονται με τις μαφιόζικες πρακτικές της εγκληματικής οργάνωσης, πως όσοι συνεργάζονται ανταμείβονται ποικιλοτρόπως και πως γίνεται συγκάλυψη με κάθε τρόπο

Ας γυρίσουμε όμως στο κλασσικό πλέον αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη πως δεν γνώριζε τίποτα, πως έπεφτε από τα σύννεφα και πως θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο.

Τον ακούσαμε τον Αύγουστο του 2022, όταν ξεσκεπάστηκε η υπόθεση παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη, να λέει :

«…Είπατε ότι εγώ έδωσα εντολή παρακολούθησης Ανδρουλάκη… Εγώ κοίταξα τον ελληνικό λαό στα μάτια και είπα ότι ουδέποτε γνώριζα»

Μας κοίταξε στα μάτια, λέει ο σωσίας του Ρόουαν Άτκινσον. Κι εμείς τον πιστέψαμε και σκουπίσαμε στοργικά ένα δάκρυ που είχε αρχίσει να κυλάει στο μάγουλό του

Το ίδιο τροπάριο ακούσαμε λίγες ημέρες μετά την τραγωδία στα Τέμπη: 

«Ένα πράγμα μπορώ να εγγυηθώ, ότι θα μάθουμε τα αίτια της τραγωδίας…»

Δύο χρόνια αργότερα, το Φεβρουάριο του 2025, όχι μόνο δεν είχε δώσει τις απαντήσεις που υποσχέθηκε, αλλά με φόντο τη λαϊκή οργή προσπαθούσε να αποσείσει από πάνω του οποιαδήποτε υπόνοια προσωπικής ευθύνης λέγοντας : «Αν πάρθηκαν επιχειρησιακές αποφάσεις… αυτές δεν τις γνωρίζω και δεν οφείλω να τις γνωρίζω»

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ . Και εδώ ο Μητσοτάκης υπόσχεται έρευνα και διαλεύκανση του θέματος αναλαμβάνοντας, λέει,  την ευθύνη και για όσους άλλους κυβέρνησαν και δεν άλλαξαν τίποτα! Μεγάλη καρδιά ο Μητσοτάκης! Σαν τον Ιησού που σταυρώνεται, παίρνοντας πάνω του τις αμαρτίες όλου του κόσμου!

«Αναμένω αποτελέσματα γρήγορα. Θα ερευνήσουμε άμεσα και εξαντλητικά τις περιπτώσεις σύμφωνα με την εσωτερική και ευρωπαϊκή νομοθεσία.[…] δεν θα διστάσω να αναλάβω την ευθύνη και στο όνομα όσων κυβέρνησαν και δεν άλλαξαν ένα κράτος που πρέπει να αλλάξει»

Το δούλεμα συνεχίζεται σε όλους τους τόνους. Όταν τα πράγματα φαίνεται να πηγαίνουν καλά, ο Μητσοτάκης αυτοθαυμάζεται ως αυτός που κινεί τα νήματα της κυβέρνησης. Όταν όμως τα πράγματα στριμώχνονται, ο Μητσοτάκης παριστάνει τον ανήξερο

 Ο ...ήξερος και ο ανήξερος

Πόσο όμως μπορεί να αντέξει μια κυβέρνηση που εξελέγη με παραμύθια περί αριστείας και προσπάθειας καταπολέμησης χρόνιων παθογενειών και κατάφερε μέσα σε έξι χρόνια να σπάσει κάθε κοντέρ σε παράνομες δραστηριότητες;

Πιο σωστά όμως, πόσο θα αντέξει η ίδια η χώρα; Όπως όλα δείχνουν, η χώρα μας μπαίνει στο μικροσκόπιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για πλήθος άλλων περιπτώσεων και αναμένεται να χάσει και τα τελευταία ψήγματα εθνικής ανεξαρτησίας, αν υπάρχουν ακόμη τέτοια

Όσον αφορά δε στο πρόστιμο, τα 410 εκατομμύρια είναι μόνο η αρχή, καθώς αυτό το πρόστιμο αφορά μόνο στις χρονιές 2016 έως 2023, με το σημαντικά μεγαλύτερο μέρος να αφορά στην περίοδο 2019-2023. Έπονται οι χρονιές 2024 και 2025, όπου όλα δείχνουν ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει τελείως και έτσι το πρόστιμο πιθανότατα να φτάνει τα μερικά δις ευρώ, δημιουργώντας έναν πρόσθετο βραχνά στη Σισσύφεια προσπάθεια της Ελλάδας να καταφέρει να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος της.

Ένα χρέος που καλό είναι να θυμίζουμε πως πριν από τα Μνημόνια το 2009 βρισκόταν στα  300 δις ευρώ, ενώ σήμερα, μετά από 15 ολόκληρα χρόνια λιτότητας και ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά αυξήθηκε στα 370 δις, την ίδια στιγμή που η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων έχει μειωθεί δραματικά και το μέλλον της χώρας κάθε άλλο παρά ευοίωνο προοιωνίζεται

Και τα ερωτήματα συνεχίζονται:

Ποιος θα πληρώσει για το αδιέξοδο στο οποίο μας οδηγεί μια κυβέρνηση όχι απλώς ανίκανη, αλλά που λειτουργεί στα πρότυπα μιας εγκληματικής οργάνωσης καθιστώντας συνένοχους και ομήρους της ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας;

Ποιος θα πληρώσει για τον εξευτελισμό και το διασυρμό της χώρας;

Και το πιο σημαντικό: 

Ποιος θα μπορέσει να διώξει αυτή την κυβέρνηση και με ποιον τρόπο;

Χωρίς καμία ντροπή, αυτή η κυβέρνηση μεταχειρίζεται το κράτος ως λάφυρο πολέμου και μοιράζει την περιουσία του στο στρατό της. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν πρόκειται να συμβεί τρομακτική κατάρρευση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί θα συνεχίσουν να τη στηρίζουν όσοι έφαγαν από αυτήν και όσοι ελπίζουν να φάνε ή να ξαναφάνε. Ίσως είναι η πρώτη φορά που τα ποσοστά ενός κόμματος αναδείξουν και το μέγεθος της πολιτικής διαφθοράς στη χώρα μας

Το θέμα είναι το τι θα κάνουν από δω και πέρα όλοι οι υπόλοιποι. Είτε εκλογικά είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

Η μεγάλη συγκέντρωση των Τεμπών μας δείχνει το δρόμο. Θα τον ακολουθήσουμε;

Δεν αποτελεί είδηση. Χρόνια τώρα, όλοι σχεδόν οι Έλληνες ξέρουμε πως για να πληροφορηθούμε έγκυρα (ή σχεδόν έγκυρα), θα πρέπει να ανατρέξουμε σε ιστοσελίδες ξένων μέσων. Από τη μία η δημοσιογραφική δεοντολογία, η οποία επιβιώνει όπως-όπως ακόμα, σε αρκετά μέσα ενημέρωσης του εξωτερικού και από την άλλη το γνωστό πια μπούκωμα με χρήμα, των ελληνικών ΜΜΕ, μας έχουν στρέψει σχεδόν ολοκληρωτικά, στα μέσα του εξωτερικού για να μάθουμε ό,τι διαδραματίζεται στη χώρα μας. Δυστυχώς.

Από κοντά και η αποκαλούμενη «κρίση» που επικρατεί στα ελληνικά ΜΜΕ, τα οποία ξεπουλώντας την αξιοπιστία τους, ξεπούλησαν και το μέλλον τους.

Κυκλοφόρησε πρόσφατα, ευρέως στην Ελλάδα, η δημοσίευση του Politico (ηλεκτρονική έκδοση) για την προκλητική ποδηλατάδα του Κούλη Μητσοτάκη (του petit Koulis της ελληνικής εξουσιαστικής  δυναστείας κατά την έγκυρη Liberation). Το Politico εισάγει το δημοσίευμα του  χρησιμοποιώντας και τη διατύπωση πως (ο Κούλης) «…has come under fire for apparently breaking his own government’s lockdown rules…». Ήταν προφανής δηλαδή η παραβίαση του «δικού του « lockdown κατά το Politico. Αυτό δηλαδή που δεν είναι προφανές για τα καλοταϊσμένα, ελληνικά μέσα. Τα ελληνικά μέσα που διαδίδουν  πως «οι περιορισμοί δεν ισχύουν για πολιτικά πρόσωπα» (ακούστηκε από τον Ρ/Σ Παραπολιτικά FM το απόγευμα της 2/12/2020.

ΑΠΕ λοιπόν (Άμα Πιάσει Έπιασε)