Η χαρούμενη παρέα με τα ποδήλατα και τις μοτοσυκλέτες στον εθνικό Δρυμό. Νομιμότητα ala Carte

Αλλά ας μη σταθούμε στους απολογητές και τους δημοσιολογούντες δια των προσανατολισμένων μέσων. Ας θαυμάσουμε την υπέρκομψη παρανομία στο βίντεο και τη θριαμβευτική ιαχή που συνοδεύει την πορεία της μοτοσυκλέτας μέσα στον εθνικό δρυμό της Πάρνηθας. Ας αναρωτηθούμε, ας σκεφτούμε, ας αξιολογήσουμε. Άλλοι θα δικαιολογήσουν την υπέρκομψη παρανομία, άλλοι όχι.

{youtube}vpN-0pEQZus{\youtube}

Τα ξένα μέσα και η ελληνική πραγματικότητα

Το καλοκαίρι και πριν το  «άνοιγμα του τουρισμού», στις 16/6  ο Guardian* προειδοποιούσε πως «Ενώ η πανδημία υποχωρεί, οι Έλληνες θα θελήσουν γρήγορα απαντήσεις για τα δημόσια οικονομικά». Παράλληλα διαπίστωνε από το ρεπορτάζ του πως  «έχει επίσης γίνει ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη χρησιμοποιεί την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ως πρόσχημα για να αδιαφανείς και αμφισβητήσιμες χρηματοδοτήσεις» (ό.π) και στο πρωτότυπο «It has also become increasingly clear that the Mitsotakis government is using the emergency as a pretext to rush through highly opaque and questionable public-finance deals.»

Βέβαια όλα τα παραπάνω αξιοποιήθηκαν από την αντιπολίτευση, με δημοσιεύματα και ανακοινώσεις, που τα πιο ανώδυνα για την κυβέρνηση, πέρασαν και στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά μέσα (όχι σε όλα) και στον έντυπο τύπο (κυρίως στον αντιπολιτευόμενο). Το θέμα είναι όμως, τι έφτασε τελικά στον «αιώνιο ένοχο», δηλαδή στον ψηφοφόρο.

Ακόμα και αν ο κύριος όγκος αυτών των κραυγαλέων ολισθημάτων της κυβερνώσας ομάδας και του αρχηγού της έφτασαν στη βάση, ανέλαβε η στρατιά (καλο-)πληρωμένων εμπόρων ειδήσεων και άλλων απολογητών, να τα ξεπλύνει. Μπορεί όχι τόσο άγαρμπα και εξόφθαλμα, όπως με την υπόθεση NOVARTIS, που ξεδιάντροπα επιστρατεύτηκαν οι βαθύτεροι μηχανισμοί ενός διεφθαρμένου κράτους, για να μη γίνει στην Ελλάδα ό,τι έγινε σε άλλες χώρες**, εκεί που διαπιστώθηκε σκάνδαλο, αλλά με τον γνωστό πλάγιο τρόπο. Τον τρόπο της σταθερής επανάληψης της εξαγορασμένης αλήθειας» μέχρι αυτή να εμπεδωθεί στη συνείδηση των κουρασμένων, ενδεών, αγωνιούντων για τον βιοπορισμό τους, τηλεθεατών.

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως, ο καταναλωτής ειδήσεων, στην Ελλάδα του σήμερα, στέκεται είτε καχύποπτα (στην καλύτερη περίπτωση) απέναντι στην σερβιρισμένη ενημέρωση είτε αδιαφορεί. Αυτό εξηγεί και τις πτώσεις στους δείκτες κυκλοφορίας και αναγνωσιμότητας των εφημερίδων και περιοδικών, της θεαματικότητας των καναλιών, της ακροαματικότητας των ραδιοφώνων. Δεν είναι τυχαία άλλωστε και η μετατόπιση των ωρών των βραδινών δελτίων, τα οποία εκτοπίστηκαν από καθημερινές σειρές (ευτυχώς και ελληνικής μυθοπλασίας).

Είναι και το διαδίκτυο με τα ΜΚΔ (μέσα κοινωνικής δικτύωσης). Λόγω της ψευδαίσθησης της ελευθερίας επιλογής μέσου από τον επισκέπτη, το διαδίκτυο γεννά μία αίσθηση αλήθειας. Πόσο ψευδής εντύπωση αλήθεια! Το διαδίκτυο είναι γεμάτο από προπαγάνδα, όσο και από αλήθεια. Υπάρχουν εκείνοι που τιμούν την αλήθεια και την καταγράφουν σκέτη και γυμνή, απαλλαγμένη από σάλτσες και (κυρίως) διαφημίσεις ψητοπωλείων, εσωρουχάδικων, καφενείων κλπ. Υπάρχουν και αυτοί που «πουλάνε» την είδηση στον ενδιαφερόμενο (που είναι συνήθως ο πρωταγωνιστής της) και παράλληλα γεμίζουν τις σελίδες τους με clickbaits και διαφημίσεις, σε σημείο που δεν ξεχωρίζει η είδηση από τη διαφήμιση, η αλήθεια από το ψέμα.

Σε ένα τέτοιο παραμορφωτικό περιβάλλον, η ενημέρωση από τα ελληνικά ΜΜΕ είναι σαφής προσβολή στο πρόσωπο του κοινού. Ως εκ τούτου η προσφυγή στον ξένο τύπο μοιάζει με μονόδρομο. Είναι βέβαιο πως αποκτάμε την πιο καθαρή εικόνα του εαυτού μας όταν τον δούμε με τα μάτια των άλλων. Των ξένων. Ακόμα και αν θέλουν να κερδίσουν κάτι που δεν ξέρουμε, έχουν ικανή απόσταση από τον τόπο, γεγονός που τους καθιστά πιο αξιόπιστους από τους –αποδεδειγμένα πια- εξαγορασμένους ελληνικούς διαύλους ενημέρωσης.

Είναι βέβαιο πως οι απλοί εργαζόμενοι, οι δημοσιογράφοι που διαθέτουν δεοντολογία, οι ρεπόρτερς, οι φωτορεπόρτερς και άλλοι, δεν είναι αυτοί που ενθυλακώνουν τα αργύρια του ξεπουλήματος. Αυτοί που ενθυλακώνουν τον παρά είναι τα μεγαλομεσαία στελέχη. Αυτό ισχύει για τα μεγάλα ελληνικά συγκροτήματα της εξημέρωσης. Αυτά που πουλάνε το κύρος του σοβαρού και υπεύθυνου, στην κατάλληλη πάντα τιμή. Τα μικρά και τοπικά είναι τοπικές βιοτεχνίες προπαγάνδας, που δουλεύουν χοντροκομμένα και άγαρμπα και γι’ αυτό ο ρόλος τους αποκαλύπτεται διαρκώς, εκμηδενίζοντας την αξιοπιστία τους. Έτσι, οι τοπικές αυτές οικοτεχνίες προπαγάνδας εξαγοράζονται ευκολότερα και φτηνότερα.

Η ενημέρωση στην Ελλάδα δυστυχώς μας άφησε χρόνους. Πέθανε μαζί με τη  σοβαρή και υπεύθυνη δημοσιογραφία. Πέθανε, όπως πέθανε κάθε παραγωγική και δημιουργική δομή της χώρας. Δεν λυπόμαστε τα ελληνικά ΜΜΕ. Τα αντιπαθούμε γιατί ξεπουλήθηκαν για να θησαυρίσουν οι ιδιοκτήτες τους, ενώ η κατηφόρα αυτή οδήγησε παράλληλα στην ένδεια και την ανέχεια έντιμους, ικανούς  δημοσιογράφους και πλήθος –πρώην πια-  εργαζομένων.

Μέχρι να αποκατασταθεί η χαμένη τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας θα αναζητούμε την ενημέρωση από τους συντάκτες των μέσων του εξωτερικού. Από όσους απέμειναν να σέβονται το κοινό τους και να υπηρετούν τη δημοσιογραφική δεοντολογία, όσο αυτό αποτελεί και κριτήριο της αξίας τους, για το μέσο για το οποίο δουλεύουν

*O Guardian ο οποίος μετά την εκλογή Μητσοτάκη του είχε αφιερώσει ένα επαινετικό άρθρο που έβλεπε πως ο νεοεκλεγείς «πατούσε το γκάζι της οικονομίας»

**Η Γαλλία επέβαλε πρόστιμο 385.000.0000 € ενώ οι ΗΠΑ με τον εξωδικαστικό συμβιβασμό αποκόμισαν 233,9 εκατομμύρια δολάρια στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και 112,8 εκατομμύρια στην επιτροπή κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ. Στην Ελλάδα απλά δεν υπάρχει σκάνδαλο και αυτή που ψέλλισε κάτι περί σκανδάλου εδιώχθη και επαύθη από Εισαγγελέας διαφθοράς. Έτσι μας είπαν τα κατεστημένα μέσα που δεν τολμούν να ερευνήσουν ευθύνες (μεγαλο-)γιατρών, οι οποίοι αποτελούν το άλλο μεγάλο lobby εξουσίας, μετά τους εργοδότες των μέσων.