του Αλέξη Κροκιδά

Ένα πολύ σύντομο, κάπως τηλεγραφικό σχόλιο για την ανάρτηση του ψυχολόγου Αντώνη Ανδρουλιδάκη όπως την αναδημοσίευσε η Attica Voice.

Η επίκληση της "πραγματικής πραγματικότητας" (sic) μπροστά σε όντως άθλιες, εξόφθαλμες, συστηματικές (και συστημικές) απόπειρες διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, είναι κατανοητή μεν, πολιτικά αφελής δε.

Να το θέσουμε κάπως αφοριστικά εδώ. Η πραγματικότητα δεν είναι και δεν ήταν ποτέ στην ιστορία κοινωνικών σχηματισμών, αδιαμεσολάβητη από συγκεκριμένες σχέσεις και μηχανισμούς εξουσίας. Καμία επιστημολογία δεν μπορεί ανενόχλητη και ανέμελη να ανακαλύψει την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι πάντα-ήδη (always-already ή Γερμανιστί για όποιον το προτιμά, immer schon) διαστρεβλωμένη, πολιτικά διαμορφωμένη και υπό περαιτέρω διαμόρφωση. Χωρίς να ισοπεδώνουμε τις ιστορικές διαφορές, μπορούμε να διακρίνουμε από την αρχαία Αίγυπτο, την αρχαία Ελλάδα, την Ευρώπη του μεσαίωνα (που δεν υπήρχε ως τέτοια βέβαια) μέχρι τις μέρες μας, τους τρόπους με τους οποίους κατασκευάζεται η πραγματικότητα.

Δείτε, ας πούμε, τον ρόλο της εξουσίας της εκκλησίας τον 14ο αιώνα στο να τρομοκρατεί τον κόσμο την περίοδο της πανώλης. Θα σας πρότεινα επίσης να δείτε και το σχετικό απόσπασμα από τους Monty Python, καθώς και την συγκλονιστική ταινία του Ingmar Bergman “Η Έβδομη Σφραγίδα”

Ο Μαρξ και αργότερα ο Γκράμσι και αργότερα ο Αλτουσέρ, επεξεργάστηκαν την προβληματική, αλλά προσεγγιστικά χρήσιμη, έννοια της κυρίαρχης ιδεολογίας. Χωρίς να υπεισέλθουμε εδώ στην ενδιαφέρουσα Μαρξιστική βιβλιογραφία, και, για μένα τουλάχιστον, την πιο ενδιαφέρουσα αναρχική βιβλιογραφία, αρκεί ίσως να σημειώσουμε εδώ ότι το ολοκληρωτικό gaslighting στο οποίο αναφέρεται ο Ανδρουλιδάκης, δεν είναι κάτι καινούργιο. Δεν είναι εφεύρεση του καθάρματος Μητσοτάκη και των συνεργατών του.

Θα έπρεπε, φρονώ, να σταματήσουμε να επικαλούμαστε την "πραγματική πραγματικότητα" και να παλέψουμε πρωτίστως συλλογικά, όπως μπορεί ο καθένας, ακόμα και μοναχικά, για την δική μας εκδοχή της πραγματικότητας κι ας μη φοβόμαστε την έννοια "εκδοχή". Πρόκειται για πάλη, για σύγκρουση. Κοινωνική-πολιτική-ηθική.

Αν και προσωπικά λειτουργώ ως μοναχικότητα και το αναγνωρίζω ανεπιφύλακτα αυτό ως ένας είδος πολιτικής αναπηρίας, συμφωνώ με τον συγγραφέα ότι το πιο βασικό είναι το κάλεσμα που απευθύνει να συναντήσουμε τον διπλανό μας Άλλο "στην πορεία κοινωνικής και πολιτικής διαμόρφωσης ενός ακηδεμόνευτου κινήματος που θα μας απελευθερώσει."

Τα άλλα, περί διατήρησης μιας νηφάλιας και αμερόληπτης ματιάς της πραγματικότητας, τα θεωρώ ανακουφιστικά φύλλα συκής.

Αλέξης Κροκιδάς

Με τον διεθνή αγγλικό όρο gaslighting αποδίδεται η μέθοδος ψυχολογικής χειραγώγησης με την οποία ο θύτης προσπαθεί να σπείρει αμφιβολίες στο θύμα, έτσι ώστε να μην είναι βέβαιο για την ίδια του τη μνήμη, την αντίληψη και τη λογική.

Με άλλα λόγια, το gaslighting είναι μια μορφή συναισθηματικής κακοποίησης, όπου κάποιος χειραγωγείται ώστε να «αμφισβητήσει τις αντιλήψεις, τις εμπειρίες ή την κατανόηση των γεγονότων», σύμφωνα με την Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση (APA).

Ήταν ανθρώπινο το λάθος … υπήρχε τηλεδιοίκηση …. δεν υπήρξε μπάζωμα …. τα έλαια σιλικόνης ήταν αυτά που προκάλεσαν την πυρόσφαιρα … οι πραγματογνώμονες των οικογενειών των θυμάτων δεν έχουν τα κατάλληλα προσόντα … η Καρυστιανού έχει πολιτικές βλέψεις … η κοπέλα που σήκωσε το δάχτυλο στην αύρα της αστυνομίας ήταν Γερμανίδα και 55χρονη

Ένα ολοκληρωτικό  gaslighting εξαπολύεται εναντίον όλης της ελληνικής κοινωνίας με μοναδικό σκοπό να συσκοτίσουν το μεγάλο έγκλημα της ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ των δύο τρένων και το δεύτερο μεγάλο έγκλημα του ΜΠΑΖΩΜΑΤΟΣ και της ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ. Στην υπηρεσία αυτού του ολοκληρωτικού gaslighting τα περισσότερα συστημικά Μέσα αλλά και τα Hellenic Hoaxes

Σε αυτό το gaslighting αναφέρεται με ανάρτησή του ο ψυχολόγος Αντώνης Ανδρουλιδάκης. Ας τον διαβάσουμε

H ελληνική κοινωνία δέχεται τις ημέρες αυτές ένα από τα ισχυρότερα gaslighting που έχουν εξαπολυθεί ποτέ ενάντια σε συλλογικότητες.

Οι συστημικοί μηχανισμοί με την συνεπικουρεία ή την αιδήμονα σιωπή του συνόλου του πολιτικού συστήματος επιχειρούν την ψυχολογική χειραγώγηση και την συναισθηματική κακοποίηση του Λαού μας, προσπαθώντας να ανατρέψουν την αντίληψή μας για την πραγματικότητα.

Ό,τι ορίζουμε ως πολιτικό σύστημα, με τα διάφορα θεσμικά και αντιθεσμικά εξαπτέρυγα του, επιχειρεί να μας μπερδέψει, να αντικρούσει την ολοφάνερη αλήθεια, να μας πει ψέματα και να μας υποτιμήσει.

Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας που επιχειρούν είναι τέτοια ώστε να μας αναγκάσουν να αναρωτιόμαστε αν είμαστε με τα καλά μας, αν βλέπουμε καλά ή να μπορούμε να δούμε την πραγματική πραγματικότητα. Όπως το λέει ο Λαός μας κυριολεκτικά είναι σαν να "θέλουν να μας τρελάνουν" και να μας οδηγήσουν για μια ακόμη φορά να τα στραφούμε ενάντια στον ίδιο το συλλογικό μας εαυτό.

Μπροστά στην κατάσταση αυτή, όπως και σε κάθε περίπτωση gaslighting, η απάντηση μας δεν μπορεί να είναι άλλη από την ενίσχυση της συλλογικής και ατομικής μας αυτοπεποίθησης, η διεκδικητικότητα, η απεμπλοκή μας από το συναισθηματικό παιχνίδι των εξουσιαστών μας, η διατήρηση μιας νηφάλιας και αμερόληπτης ματιάς της πραγματικότητας και, το πιο βασικό, η συνάντηση μας με τον διπλανό Άλλο στην πορεία κοινωνικής και πολιτικής διαμόρφωσης ενός ακηδεμόνευτου κινήματος που θα μας απελευθερώσει.