Love is care, restlessness, togetherness; To love is to revolt against norms and assigned roles.

Revolt is courage, dreaming, fire, urge to change. Revolt is an act of love for the self and for others.

Η αγάπη είναι φροντίδα, ανησυχία, συντροφικότητα. Το να αγαπάς,  σημαίνει να επαναστατείς ενάντια στους κανόνες και τους ρόλους που σου έχουν ανατεθεί.

Η εξέγερση είναι θάρρος, όνειρα, φωτιά, παρόρμηση για αλλαγή. Η εξέγερση είναι μια πράξη αγάπης για τον εαυτό σου και για τους άλλους.

Love and Revolt. Αγάπη και εξέγερση. Αυτό ήταν το μότο του φετινού 5^ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Positively Different (PDSFF) που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο ΑΣΤΟΡ της Αθήνας από 7 έως 10 Μαρτίου του 2024.

Επιλεγμένες και βραβευμένες ταινίες αυτού του φεστιβάλ θα παιχτούν το Σάββατο 28/9 στον κινηματογράφο ΑΕΛΛΩ της Ραφήνας στα πλαίσια του 5^ου (κι αυτού) Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Ραφήνας

Τυχαίο; Όχι και τόσο. Οι διοργανωτές του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκος της Ραφήνας έχουν παρακολουθήσει από τον πρώτο χρόνο του το πρωτοποριακό εγχείρημα του PDSFF, συνειδητοποιώντας την πολιτιστική αλλά και διδακτική δύναμη των Ταινιών Μικρού Μήκους. Αυτή η επαφή με το PDSFF ήταν που έδωσε και την ιδέα για τη διοργάνωση ενός Φεστιβάλ  στη Ραφήνα, με επίγνωση της δυσκολίας του εγχειρήματος

Γιατί το PDSFF, μέσω των ταινιών του, επιχειρεί να ταράξει τα λιμνάζοντα και δύσοσμα νερά της συντήρησης, της καταπίεσης, των διακρίσεων και του κοινωνικού αποκλεισμού. Αυτά τα νερά που είναι υπεύθυνα για τη διάχυτη βία, το  ρατσισμό, τον εθνικισμό και για κάθε μορφής επιβολή. Και κάτι τέτοιο, θέλει δουλειά πολλή. Αποφασιστικότητα, επιμονή και υπομονή

Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές του PDSFF : «Το φύλο, η σεξουαλικότητα, η φυλή, η τάξη, η εθνικότητα, η θρησκεία, η αρτιμέλεια – είναι παράγοντες που μπορούν να καθορίσουν το παρόν και το μέλλον, τα εμπόδια και τις προοπτικές μας. Το PDSFF εστιάζει στα σημεία τομής τους ακολουθώντας ιστορίες χαρακτήρων, ατόμων και κοινοτήτων που βιώνουν καταπίεση λόγω ταυτοτήτων που φέρουν. Φωτίζοντας πτυχές της διαδρομής ζωής των «άλλων» – άλλοτε με ρεαλισμό και χιούμορ κι άλλοτε με αφαίρεση και πειραματισμό – το φεστιβάλ φιλοδοξεί να δώσει χώρο στην από κοινού δημιουργία, τη δικτύωση και τη διαμόρφωση κοινών διεκδικήσεων. Επιδίωξή μας είναι να καταστήσουμε το PDSFF έναν θεσμό για την προώθηση της διαθεματικότητας και την εξοικείωση του κοινού με θέματα διακρίσεων και καταπίεσης ατόμων και κοινοτήτων που πέφτουν στις χαραμάδες της εκπροσώπησης των σύγχρονων πολιτειών»

Στο φετινό κάλεσμα που έκανε το PDSFF στους δημιουργούς, αναφέρει:

«Τα τελευταία πέντε χρόνια, το Positively Different Short Film Festival εξερευνά και αποκαλύπτει τα θέματα της πολυπολιτισμικότητας, της διαθεματικότητας, της δικαιοσύνης. Δουλέψαμε σκληρά για να δημιουργήσουμε ένα χώρο όπου μπορούμε να είμαστε ασφαλή και γενναία, και να υπερασπιστούμε δικαιώματα και ισότητα, να σηκώσουμε τις φωνές μας ενάντια στην διάκριση και τη βία. Έχουμε μοιραστεί τις κοινότητές μας, έχουμε χτίσει αντιστάσεις και έχουμε μιλήσει για αγάπη και εξέγερση.

Αυτή τη χρονιά αναζητούμε ιστορίες για τους κόσμους που ονειρευόμαστε.

Προσκαλούμε κινηματογραφιστές, ντοκιμαντερίστριες, δημιουργά οπτικού περιεχομένου, μαθητές και ανερχόμενες καλλιτέχνιδες να υποβάλουν τις ταινίες μικρού μήκους τους. Ενδιαφερόμαστε ιδιαίτερα για τη διαθεματικότητα, για τις ιστορίες χαρακτήρων, κοινοτήτων και ατόμων που, εξαιτίας των ταυτοτήτων και των εμπειριών τους, παραμένουν στην αφάνεια»

«… Οι σχέσεις φροντίδας συνιστούν από μόνες τους μια εξέγερση. Η επιθυμία για εξέγερση είναι πάνω από όλα η επιθυμία για αγάπη, για την ένταξη σε μια κοινότητα, για το ανήκειν. […] Η μάχη για να βρει ο καθένας/η καθεμιά/ το καθένα από εμάς την αλήθεια του και να αντιμετωπίσει τους εσωτερικούς του δαίμονες είναι μια μάχη με αβέβαιη έκβαση, ταυτόχρονα όμως είναι μια μάχη που αξίζει να δοθεί. […] καμία λύση δεν πρόκειται να έρθει από έξω για να βοηθήσει τους ήρωες. Θα βασιστούν στις δικές τους δυνάμεις, όσο δύσκολο κι αν μοιάζει αυτό. Η μοναξιά της αναμέτρησης με τον ύστερο καπιταλισμό: «Είμαστε αυτά που περιμέναμε». […] (Εξ)εγείρομαι. Οι ταυτότητές μας δεν μπορούν πια να καθορίζουν το μέλλον μας, να αποτελούν πεπρωμένο που μας εμποδίζει. Οι φραγμοί στο τι μπορούμε να γίνουμε υπάρχουν μονάχα για να τους υπερβούμε»

Η Κριτική Επιτροπή της φετινής διοργάνωσης απαρτίστηκε από τη Σοφία Εξάρχου, σκηνοθέτη και σεναριογράφο, την Carol Sansour, ιδρύτρια και διευθύντρια του Φεστιβάλ Παλαιστινιακού Κινηματογράφου της Αθήνας, την Chipo Zhou, επιχειρηματία και επιμελήτρια κινηματογραφικών φεστιβάλ και τον Τάσο Μελεμενίδη, υπεύθυνο προγράμματος στο Cinobo. 
Τέλος, οι θεάτριες και οι θεατές είχαν την ευκαιρία επιλέξουν μέσω ψηφοφορίας την αγαπημένη τους ταινία για να αποδώσουν το Βραβείου Κοινού

Τελικά, το βραβείο καλύτερης ταινίας απονεμήθηκε στο ντοκιμαντέρ Suddenly Tv της Roopa Gogineni και το βραβείο καλύτερης ελληνικής παραγωγής στο Good Girls Club: A Virginity Odyssey των Λήδα Βαρτζιώτη και Δημήτρη Τσακαλέα. Επίσης, δόθηκαν 2 εύφημε μνείες  μνείες στις ταινίες Raticide και Mariam του João Niza και του Lionel Meta αντίστοιχα. Το κοινό ψήφισε την αγαπημένη του ταινία, το Things Unheard of του Ramazan Kilic, ενώ η επιμελητική ομάδα του Φεστιβάλ έδωσε το βραβείο της στο Summer Holiday της Mehtap Samiloglu.

Στη Ραφήνα, το Σάββατο 28/9, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε έξι από τις ταινίες του φετινού PDSFF και πιο συγκεκριμένα τις

1. That doesn't fit, Ινδία, animation, διάρκεια 3’

2. Things Unheard of, Τουρκία, διάρκεια 15’

3. Good girls club – A Virginity Odyssey, Ελλάδα, διάρκεια 15’

4. On my father's grave, Μαρόκο, διάρκεια 24’

5. Summer holiday, Τουρκία, διάρκεια 15’

6. Suddenly TV, Σουδάν, διάρκεια 19’