Στο Χάντλβιλ του 1865, οι εορτασμοί για τον γάμο του τοπικού σερίφη Γουίλ Κέιν με την καλή του διακόπτονται απότομα από την είδηση πως στην κωμόπολη θα έρθει ο άρτι αποφυλακισθείς αρχηγός μιας συμμορίας που ο ίδιος ο Κέιν είχε στείλει στη φυλακή. Είναι να καταφθάσει με το τρένο των 12.00, μαζί με τους συντρόφους του, για να τον εκδικηθεί. Παρά τις αντιρρήσεις της γυναίκας του, το ήθος του υπαγορεύει στον Κέιν να μείνει να τους περιμένει. Όμως γρήγορα διαπιστώνει πως κανείς δεν είναι διατεθειμένος να τον βοηθήσει. Μόνος και φοβισμένος, ετοιμάζεται να τους αντιμετωπίσει. Λίγη ώρα μένει μέχρι το τριπλό σφύριγμα της άφιξης της αμαξοστοιχίας…

Η ταινία “ Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές” θεωρείται η ταινία που έβγαλε το κάποτε περιφρονημένο είδος του γουέστερν από τη μεταπολεμική αφάνεια. Η υπόθεσή της εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο δράσης και περιστρέφεται γύρω από ένα και μόνο κεντρικό πρόσωπο. Ο Γκάρι Κούπερ ενσαρκώνει ιδανικά έναν λιγομίλητο, αποφασισμένο,  ηθικά ακέραιο ήρωα που η ηθική του τον κάνει να αρνείται να εγκαταλείψει τις ιδέες του και να πολεμήσει για αυτές.

Η ταινία αυτή αποτελεί ταυτόχρονα και μια αλληγορία αλλά και μια μαχαιριά στο Μακαρθισμό, βάζοντας στο στόχαστρό της όσους έκαναν ότι δεν έβλεπαν τις απάνθρωπες διώξεις καλλιτεχνών της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Το φανταστικό Χάντλβιλ του 1860 ήταν μια αλληγορική μεταφορά του πραγματικού Χόλιγουντ του 1950.

Σεναριογράφος της ταινίας, ήταν ο Καρλ Φόρμαν, που ήταν τα προηγούμενα χρόνια μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και είχε ήδη κληθεί σε μακαρθικές ακροάσεις , ενώ το φιλμ βρισκόταν στα γυρίσματα. Χαρακτηρίστηκε δε ως μάρτυρας μη συνεργάσιμος, με την έννοια ότι δεν κατέδωσε άλλους συναδέλφους του, κάτι που είχε κάνει για παράδειγμα ο Ηλίας Καζάν

Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν ο παραγωγός της ταινίας, συμφώνησε με τα μεγάλα αφεντικά και την παντοδύναμη εκείνη την εποχή Επιτροπή Αντιαμερικάνικων Ενεργειών, να κόψει από τους τίτλους της ταινίας τον Καρλ Φόρμαν, βρήκε αντίδραση από τον Γκάρι Κούπερ. Ο μεγάλος σταρ, ο οποίος αρχικά ήταν μέλος της Επιτροπής για τα Αμερικάνικα Ιδεώδη που είχε συστήσει ο Τζον Γουέιν και στη συνέχεια πολέμιός της και αντίθετος σε κάθε δίωξη καλλιτεχνών, είχε γίνει στενός φίλος του Φόρμαν και απείλησε ότι θα αποχωρήσει από τα γυρίσματα αν κοπεί ο Φόρμαν, αναγκάζοντας τον παραγωγό να υπαναχωρήσει.

Η ταινία βρέθηκε τελικά να διεκδικεί επτά Όσκαρ χάνοντας αυτό της “Καλύτερης Ταινίας” αλλά κερδίζοντας τελικά τέσσερα αγαλματίδια και ανάμεσά τους ο Γκάρι Κούπερ του Α’ Ανδρικού Ρόλου, για την ανεπανάληπτη ερμηνεία του.

Όσο για τον Φόρεμαν, μπήκε στη μαύρη λίστα και αναγκάστηκε να συνεχίσει την καριέρα του στην Αγγλία με σενάρια όπως τη «Γέφυρα του Ποταμού Κβάι» που, η ειρωνεία της τύχης τον έφερε να βραβεύεται με το αντίστοιχο Oσκαρ από τους ίδιους ανθρώπους που τον είχαν έμμεσα εξορίσει.

Η.Π.Α., 1952, Ασπρόμαυρο

Παραγωγή: Στάνλεϊ Κρέιμερ

Σκηνοθεσία: Φρεντ Τσίνεμαν

Σενάριο: Καρλ Φόρμαν

Φωτογραφία: Φλόιντ Κρόσμπι

Μοντάζ: Ελμο Γουίλιαμς

Μουσική: Ντιμίτρι Τιόμκιν

Πρωταγωνιστούν: Γκάρι Κούπερ, Τόμας Μίτσελ, Λόιντ Μπρίτζες, Γκρέις Κέλι, Kέιτι Τζουράντο, Λι Βαν Κλιφ

Διάρκεια: 85 λεπτά

Χώρα παραγωγής: HΠΑ

Έτος παραγωγής: 1952