" Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν Τίποτα παραπάνω από το ότι Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό Και από τους θεατές περιμένουμε Τουλάχιστον να ντρέπονται"
To "Pave Paradise" είναι μία από τις ταινίες που θα παιχτούν το Σάββατο 27/9 στον κινηματογράφο ΑΕΛΛΩ της Ραφήνας την πρώτη ημέρα του 6ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας
Η ταινία
Αθήνα, 2018. Ανακοινώνεται η ανάπλαση της πλατείας Ομονοίας και ο σκηνοθέτης, με φορητή κάμερα, ακολουθεί τρεις κατοίκους της περιοχής που απειλείται από τη σκιά της ανάπλασης. Η ταινία κέρδισε το Βραβείο Ντοκιμαντέρ στο 47ο Φεστιβάλ Δράμας
Ο σκηνοθέτης
Ο Αλκαίος Σπύρου γεννήθηκε στο Ελμπασάν, Αλβανίας το 1991 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Διεθνής Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο την Βιέννης αλλά σύντομα αποφάσισε να εξερευνήσει τον χώρο του δημιουργικού ντοκιμαντέρ. Συνέχισε τις σπουδές του για Καλλιτεχνική Ερευνα στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών της Χάγης με την υποτροφία του ιδρύματος ΝΕΟΝ και Mondriaan Fonds. Ο φακός του καταγράφει εργατικά τοπία και χαρακτήρες, συνήθως κατά την διάρκεια μιας σημαντικής μετάβασης. Η πρώτη του ταινία μικρού μήκους «Ανίνα» (2018) προβλήθηκε σε διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου. Το «Pave Paradise» είναι η δεύτερη ταινία μικρού μήκους που έχει σκηνοθετήσει.
Σε συνέντευξή του στο flix.gr και στο ερώτημα "Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;", ο σκηνοθέτης απαντά:
"Στην Ομόνοια έχω μεγαλώσει και περάσει τα παιδικά μου χρονιά, όταν μεταναστεύσανε οι γονείς μου το 1991 από την Αλβανία. Ήτανε ένα πολύπλοκο σπίτι μέχρι την στιγμή που το εγκατέλειψα το 2009 για το εξωτερικό. Για πολύ καιρό έβρισκα δύσκολο να εξηγήσω την περιοχή και την ιδιαίτερη θέση που κατέχει στο υποσυνείδητο της πόλης: καθώς είναι μια ζώνη που υπάρχει και επιβιώνει “το άλλο”. Με αφορμή την 2018 ανάπλαση της πλατείας και την παράλληλη βία που συνόδεψε το γεγονός, μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να καταγράψω το προηγούμενο στάδιο της πλατείας, πριν ξεχαστεί από το συνειδητό της πόλης. Αποφάσισα να καταγράψω ένα πορτραίτο της πλατείας φιλτραρισμένο από τις συνήθεις εικόνες βίας και εξευτελισμού της ανθρώπινης ζωής, έτσι ώστε ο θεατής να έχει την πιθανότητα να δημιουργήσει μια νέα εντύπωση για την περιοχή και τους κάτοικους της"