Θέλαμε τις γυναίκες να μας κοιτούν με πόθο

και να μας ψιθυρίζουν γλυκόλογα στο αυτί

για ν' αποκοιμηθούμε,

τα μπαρ

να χαμηλώνουν από μόνα τους το φως

για να αφήνουν χώρο στο τυχαίο

και την πόλη γενναιόδωρη,

περισσότερο ίσως

απ' όσο θα μας άξιζε.

Γύρω μας κυριαρχούσαν

οι αγράμματοι νεόπλουτοι, οι ντεμέκ επενδυτές,

τ' αστραφτερά καγιέν,

η σιλικόνη και η βίζιτα.

Όμως εμείς παρ' όλα αυτά

επινοούσαμε επικράτειες αυτονομίας

με σελίδες, σελιλόιντ, πειραματικές γραφές

και τραγικούς αυτοσχεδιασμούς,

καταδικασμένοι να περιφερόμαστε,

αμφιλεγόμενοι μποέμ,

μεταξύ Καρούζου και Μποντλέρ,

Κουροσάουα και Βογιατζή,

Φρανκ Ζάπα και Φωκίωνος Νέγρη,

προκλητικά ευγενικοί,

αφηγητές των εμμονών μας,

ακούραστοι ακροατές και πότες.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος, 16.12.2020

Καλές γιορτές.

Με υγεία στους φίλους και στις φίλες της atticavoice.gr