Φέτος στην Attica Voice τις ευχές μας αποφασίσαμε να σας  τις προσφέρουμε μαζί με ένα κείμενο του Μάνου Χατζιδάκι από  τα ιστορικά του πια "Σχόλια στο  Τρίτο", μία πεντάλεπτη εκπομπή της περιόδου 1975-1981, όταν για πρώτη και μοναδική φορά σε ένα μέσο μαζικής ενημέρωσης έλαμψε το κύρος, η δημιουργία, ο πολιτισμός και η ελευθερία των ιδεών και των ανθρώπων. Το κείμενο προέρχεται από την εκπομπή του ίδιου του διευθυντή του Τρίτου, του Μάνου Χατζιδάκι, εκπομπή  την οποία όλοι περίμεναν με ανυπομονησία, για να απολαύσουν τον λόγο και το περιεχόμενο της. Έργο ενός σπό τους μεγαλύτερους στοχαστές της χώρας και του κόσμου.  Από τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1979 ο Μάνος Χατζιδάκις, με γλώσσα γάργαρη και απολαυστική, σχολιάζει τα πράγματα (και όχι μόνο) με ένα κείμενο που αν εξαιρέσουμε πολύ συγκεκριμένες και χρονικά τοποθετημένες αναφορές, θα μπορούσε να είχε γραφεί και σαν σχόλιο για την εποχή μας και τα φετινά Χριστούγεννα.

Σας ευχόμαστε καλές γιορτές, με δυσανεξία στους καταχραστές της εμπιστοσύνης μας, με πάθος και δύναμη για να αποπέμψουμε τη φτήνια τους και το παράλογο της εποχής. Έτσι τελικά να αξιώσουμε επιτέλους με προσωπικούς και κοινωνικούς αγώνες, μία καλύτερη Πολιτεία αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και προόδου.

Η σιωπηλή γιορτή του Ιησού και η λιτανεία των δακρυσμένων και των απερχομένων

(Μάνος Χατζιδάκις από τα "Σχόλια στο Τρίτο" 23/12/1979, ακριβώς 43 χρόνια πριν)

Ο κόσμος πια δεν είναι μαγικός. Και τα Χριστούγεννα, μια οργανωμένη μηχανή. Μάταια οι παπάδες προσπαθούν να δώσουν περιεχόμενο στις μέρες, με φραστικούς ξεπερασμένος τύπους της Αγίας Γραφής και άλλων ιερών βιβλίων. Η εκκλησία έγινε τμήμα – σκηνικό μιας τηλεοπτικής σειράς που επιμελώς σκηνοθετείται, πολυτελώς προετοιμάζεται από παραγωγούς ασήμαντους της εθνικής τηλεοράσεως.

Το Άγιον Όρος καιροφυλακτεί να σχηματίσει μια κυβέρνηση. Δεν πείθουνε κανέναν τα διαγγέλματα. Τα φονικά γίναν μια καθημερινή απασχόληση, έτσι για να προσφέρουν  ευκαιρίες γι’ αποκάλυψη. Τα πτώματα οδηγούνται στο νεκροτομείο γιορταστικά, με αγγέλους χρωματιστούς και αστέρια χρυσαφιά, καρφιτσωμένα στο φορείο  ή στο ακίνητον στήθος του δολοφονημένου ανδρός. Μασάνε τσίχλα οι δολοφόνοι και με προσήλωση χορεύουνε θρησκευτικούς ρυθμούς στις ντισκοτέκ. Ο κόσμος πληγωμένος πηγαινοέρχεται κάνοντας ύστατη προσπάθεια να ξεφύγει, να χωθεί. Μα όλα τα σπίτια έχουν επιταχθεί και τα κλειδιά παρέλαβαν χιλιάδες μετανάστες εκ του εσωτερικού, που παθιασμένα επιθυμούν δύναμη, χρήμα και μια σημαντική παράσταση στη δημοσία ζωή.  Σκορπίστε πόνον, φωνάζουν οι αστοί. Εις τους αιώνες των αιώνων, ψάλλουν οι πιστοί. Χωρίς αμφιβολία ζούμε την εποχή των δολοφόνων. Ποιος θα τ’ ομολογήσει και ποιος θα το πει;

Έτσι ο Χριστός γεννιέται σιωπηρός. Κανείς δεν τον αναζητά, κανείς δεν τόνε σκέφτεται , κι έρχεται μόνος, σιωπηλός για να πεθάνει μόνος. Κι αυτό τ’ αστέρτι της Βηθλεέμ, τι θέλει πάλι κι ήρθε ετούτη τη χρονιά… Α! τα Χριστούγεννα, δεν είναι φέτος ούτε και για τα παιδιά. Άλλωστε απέκτησαν, και αυτά χάρις την βιομηχανικήν ανάπτυξη, μιαν εντελώς προσωπική και ιδιαίτερη  μυθολογία που απέχει χιλιάδες μέτρα μακριά από τη μυθολογία της γέννησης και του Χριστού. Τι να τον κάνουν τον Χριστό, το Θείο Βρέφος όταν το βράδυ ονερεύονται τον Σούπερμαν, τον Ντόναλντ και την Πίγκυ;

Ο Παζολίνι ας ειν’ καλά. Τα είπε αυτά προφητικά πριν δέκα χρόνια στο «Θεώρημα»*. Γι’ αυτό και τον εφόνευσαν. Πλήρωσε κι αυτός το χρέος του κι απήλθεν. Έτσι πληθαίνουν οι σταυροί και η λιτανεία των απερχομένων.

Η σιωπηλή αυτή γέννηση, μέσα στον άσχετο κι θορυβούντα κόσμο μας, φαντάζει ακόμα πιο ιερή και πιο σημαντική, από τη γραφική των τυπικών χριστιανών, που εννοούν να βλέπουν τον Χριστό, Θεό απ’ τη γέννηση του, εξ αρχής και όχι μετά στον θάνατο, στο τέλος, στην κατάληξη του. Όμως δεν είναι πρόθεση μου να μπω σε θεολογικά προβλήματα μονάχα προσπαθώ να μη τα δω ολ’ αυτά αισθητιακά και παραδοσιακά, μια και για τα λιτά και αποσαφηνισμένα πλαίσια που προσπαθώ να κινηθώ, θα μου ήσαν άχρηστα. Αλλά να βρω ένα πεδίον δράσεως προσιτό, στην ιδιοσυγκρασία μου και στους καιρούς μας. Γιατί τις τελετές τις διοργανώνει η Ακαδημία αι η συνομοσπονδία οδηγών ταξί. Οργανισμοί υπεύθυνοι, καθιερωμένοι στη συνείδηση του κόσμου, άκρως ευαίσθητοι και παραδοσιακοί. Λειτουργούν με υποαπασχόληση, κυκλοφορούν εκτάκτως καθυστερημένα,  και περέχουν εθνικούς ήρωες και λαϊκούς τραγουδιστές.

Οι Ακαδημαϊκοί και οι οδηγοί ταξί έχουν πολλά κοινά, που φανερώνονται ιδιαίτερα στις άγιες τούτες μέρες των γιορτών. Και οι δυο αρνούνται να εργαστούν και καθιερώνουν επιτακτικό το φιλοδώρημα. Έχουν μανία με τη μουσική ανατολικής υφής, την οποία και επιβάλλουν ετσιθελικά, στον κάθε ανύποπτο που θα τολμήσει να ‘χει μιαν οποιαδήποτε σχέση, με την Ακαδημία ή με τα ταξί. Αλλά το θέμα δεν είναι κει. Στο κάτω κάτω της γραφής, τα Χριστούγεννα δεν έγιναν για να δοξάσουν την Ακαδημία και τους οδηγούς των ταξί. Άσχετα αν επωφελούνται και αλληλοβραβεύονται.

Βλέπετε η αναφορά μου σε όλα αυτά, είναι γιατί μ’ αρέσει πολλές φορές να ‘μαι μες τα κοινά και τα καθημερινά, ν’ ανασκαλεύω τον θαυμάσιο βίο μας, και με την κάθε λεπτομέρεια, ν’ αγανακτώ, να καταγγέλλω, να απωθώ, ν’ αρνούμαι και να συμπαθώ. Κι άλλες φορές να νιώθω κουρασμένος και να επιζητώ να φύγω πιο ψηλά, πιο μακριά από τα κοινά, και να εισέρχομαι μες στις βαθύτερες γραμμές του νου και του αισθήματος, μη ανεχόμενος  την καθημερινή συνάφεια και φθορά του κόσμου τούτου. Σήμερα είμαι και στα δυο. Πότε στην απομακρυσμένη απόκρημνη γωνιά της μνήμης και του νου και πότε μες στην κόλαση της καθημερινής πράξης. Και προσπαθώ και να μιλήσω.

Αλλά τι να μιλήσω, τι να πω; Ο καθένας λέει τα δικά του και περιμένει μια λέξη σύνθημα – βοήθημα για να την πάρει σπίτι του, να την οργώσει και να επιτεθεί.

Μας είπε κότες μας είπε φρακοφορεμένους, μας είπε νήπια, ψίχουλα στον άγνωστο στρατιώτη, αρρώστους, αντιδραστικούς.  Είπε τη λέξη αηδιάζω, άρα εννοεί εμάς. Είπε τη λέξη αγαπώ, άρα εννοεί δικούς του – αν να ‘ταν δυνατόν ποτέ να εννοούσα αυτούς.

Ακόμα και τα χρώματα τ’ ακούνε ύποπτα. Το γαλανό, το πράσινο, το κόκκινο ειδικά. Καλά και που το λέει ο Ηράκλειτος: Βλαξ άνθρωπος επί παντί λόγω επτοήσθαι φιλεί**. Γιατί αν το  ‘λεγα μόνον εγώ, την επομένη η Γενική Διεύθυνσις κι ένα-δυο σύμβουλοι, διοικητικοί, θ’ αναζητούσαν τη μαγνητική ταινία να την ελέγξουν και να δουν, πως ακριβώς το είπα. Κι αυτό, αφού τους το πληροφορούσαν οι άλλοι. Γιατί από μόνοι τους δεν έχουν όρεξη ν’ ακούσουν τίποτ’ από μας – του Τρίτου εννοώ.

Όμως με τον Ηράκλειτο, το πράμα αλλάζει.  Ό,τι κι αν λέει είναι σεβαστό, άσχετ’ αν τους αρέσει ή όχι. Πρόγονος ειν’ αυτός, σοφός και όχι παίξε γέλασε.

Είναι και οι εφημερίδες, οι συμπλεγματικές. Αυτές που προασπίζουν κατ’ αποκλειστικότητα την ελληνική οικογένεια, το ποδόσφαιρο, το ήθος, τον φορολογούμενο, το μονοδιάστατο σςξ, τη βολική εθνικοφροσύνη, τον ανδρισμό τον αποδεικνυόμενο δι’ ερωτικών πράξεων, τις γυμνόστηθες καλλονές, την συγκινητική παράδοση εφησυχασμένων προγόνων και την λίαν πολυτελώς ανθρώπινη και κοινωνική μας βαρβαρότητα.

Αυτές οι εφημερίδες ακριβώς, θα διαμαρτυρηθούν με μια διακριτική ένταση κι επιμονή, ζητώντας από τους αρμοδίους της κυβερνήσεως, και μ’ όλον τον φαρισαϊκό τους σεβασμό προς το ταλέντο μου, να φύγω από τη δημόσια ζωή. Να φύγω ως άκρως επικίνδυνος δια τη νεότητα και δια την μέσην ηλικίαν την μη απονεκρωμένην. Κι αν τύχει τώρα κι αντιδράσω και διαμαρτυρηθώ, με τη σειρά μου, θα μου θυμίσουν πως τα μέσα τα ενημερωτικά είναι πρωτίστως κρατικά, πως οι φορολογούμενοι πολίτες είναι Έλληνες αξιοπρεπείς που δεν μπορούν να συμφωνούν με τις απόψεις μου, κι ακόμα πως καλό θα ’ναι να σέβομαι τους ανωτέρους μου, στη δημοσιοϋπαλληλική ιεραρχία.

«Ζήτω που μας κάψανε», όπως θα τραγουδούσε ο αγαπητός Σαββόπουλος. (Τώρα αν δεν του αρέσει του Σαββόπουλου αυτό το «Ζήτω που μας κάψανε», το παίρνω πίσω και το δίνω αμέσως στον Μικρούτσικο ή και στον Θεοδωράκη, για να συνθέσουνε τραγούδι ερωτικό που θα το τραγουδήσει η Ζορμπαλά, για η Μαρία Δημητριάδη)

Λοιπόν τι να μιλήσω και τι να πω; Ανήκω στους μελλοντικά απερχόμενους και δεν λυπάμαι πια γι’ αυτό. Το θέλω. Αυτοί που δεν το θέλουν είναι ανυποψίαστοι.

Δεν συμπαθώ βέβαια τους επερχόμενους., κι όχι γιατί δεν μ’ έχουνε μαζί τους. Ίσως γιατί στο πρόσωπο τους αναγνωρίζω μιαν ανεπαίσθητη ασκήμια, που τους χαράζει η άγνοια περί τα κοινά, περί τ’ ανθρώπινα και περί τα όσα θα συμβούν μελλοντικώς – που θα ‘ναι και οι ίδιοι υπεύθυνοι κι ανεύθυνοι μαζί. Την ίδια ασκήμια που θα είχα κάποτε κι εγώ, αν δεν ετύγχανε συγχρόνως να περιέχω δυο ισχυρά μου πάθη. Τον έρωτα και την αναθεώρηση. Γιατί η νεότητα, χωρίς αυτά τα δύο πρωτογενή της πάθη, και μάλιστα σ’ έναν βαθμό καταστροφής, είναι απωθητική, όσο και ένα πρόπλασμα δίχως μορφή και δίχως φόρμα.

Μ’ αυτό δεν θέλω να ισχυριστώ πως οι απερχόμενοι δεν είναι δακρυσμένοι. Αντίθετα.  Δεν έχουν τρόπο να μας πουν τι νιώθουν, κι ας μας αγαπούν. Καταλαβαίνουν μέσα στη σοφία των τελευταίων στιγμών πως κι αν μπορούσαν να μας αποκαλύψουν ότι κατενόησαν ετούτη τη στερνή στιγμή τους, πάλι δεν θα παρείχαν σωτηρία, ούτε σ’ αυτούς που αφήνουν πίσω αγαπώντας τους. Γι’ αυτό δακρύζουν. Γιατί σε τελευταία ανάλυση ο Σταυρός πονάει αφόρητα μονάχ’ αυτόν που βρίσκεται εσταυρωμένος, κι ας είναι απελπισμένοι οι άλλοι γύρω του για τον χαμό του. Ο Εσταυρωμένος μόνο γνωρίζει το άθροισμα, το αποτέλεσμα, χιλιάδων μαθηματικών υπολογισμών ενός βίου ολόκληρου, που θα το παραλάβει μαζί του εις τους ουρανούς, για να το θέσει μυστικά, προσεκτικά στην κορυφή οροσειράς  λαμπρού αστερισμού, προσθέτοντας στο άπειρον ένα μυστήριο ακόμη, αιωνίως.

Κυριακή 23  Δεκεμβρίου 1979

*    Η γνωστή, πλούσια σε σουρεαλιστικούς συμβολισμούς, ταινία του 1968

**  Ο βλάκας θέλει να πτοείται με το παραμικρό

Αναδημοσιεύουμε μαρτυρίες από τη δίκη των ελεγχόμενων ως υπαιτίων (των υπόδικων) για το Αττικό Ολοκαύτωμα του 2018, Ημερομηνία διαδικασίας 21/12/2022

Συγκλονίζουν οι περιγραφές των μαρτύρων κατά τη δίκη για τη φωτιά το Μάτι. «Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι αυτό που νόμιζα καμένη κουρτίνα μπάνιου, ήταν η μητέρα μου» κατέθεσε ο Νίκος Γιαννόπουλος, που υπογράμμισε ότι παρέλαβε το απανθρακωμένο σώμα της «σε μια σακούλα σούπερ μάρκετ»…

Όπως είπε στο δικαστήριο, ο κατηγορούμενος δήμαρχος της περιοχής καθησύχασε τον κόσμο στο Μάτι υποστηρίζοντας ότι η φωτιά θα πάει βόρεια προς τον Διόνυσο.

«Φτάνοντας στις 17.20 στα φανάρια της Αττικής Οδού, ακούω τον κ. Μπουρνούς (σ.σ. ο δήμαρχος Ραφήνας – Πικερμίου) να λέει κατά λέξη ότι υπάρχει φωτιά στο Νταού και εκκενώνεται το Λύρειο Ίδρυμα και ότι αν ξεφύγει θα πάει βόρεια προς Διόνυσο», είπε και σε άλλη αποστροφή του λόγου τόνισε: «Πήρα τη μητέρα μου “έρχομαι να σε πάρω μην ανησυχείς”. Ήταν η τελευταία συνομιλία με τη μητέρα μου… Γύρω στις 20.30 που είχε πέσει ο αέρας πήγα προς το Μάτι. ‘Άφησα το αμάξι λίγο πριν τα ξενοδοχεία. Δεν ξέρω πώς είναι η κόλαση, αλλά αυτό που αντίκρισα ήταν 10 φορές χειρότερο…» είπε ο κ. Γιαννόπουλος, που βρήκε το σπίτι της μητέρας του στο Μάτι καμένο, χωρίς να γνωρίζει πως μέσα στις στάχτες ήταν και εκείνη.

«Τον ρώτησαν αν κάηκε από κατσαρόλα, μετά άρχισε να φτάνει κόσμος»

Από την πλευρά της η Μαρίνα Λαμπρίδου, που έχασε τον πατέρα της, κατέθεσε πως άκουγαν για την φωτιά στην Κινέττα και εν συνεχεία για την φωτιά στο Νταού, αλλά ήταν ήσυχοι πως δεν κινδυνεύουν. «Ο πατέρας μου ήταν έξω. Όταν κάποια στιγμή μπήκε στο σπίτι φώναζε “καίγομαι, πονάω”. Την ώρα που φεύγαμε η φωτιά είχε μπει στο οικόπεδο. Βγαίνοντας από το σπίτι είχε καύτρες παντού. Μέχρι την πρώτη είσοδο του Βουτζά δεν ακούσαμε τίποτα. Βρήκαμε μετά ένα περιπολικό και ο πατέρας μου φώναζε “καίγομαι, πονάω”. Φτάσαμε στη Νέα Μάκρη στο Κέντρο Υγείας. Δεν είχαν ιδέα για φωτιά. Μάλιστα τον ρώτησαν αν κάηκε από κατσαρόλα με νερό! Μετά άρχισε να φτάνει κόσμος. Ο μπαμπάς μου κατέληξε στις 26 Ιουλίου στο ΚΑΤ».

«Θα καούμε ζωντανοί»

Την ίδια ώρα, η αδελφή της μάρτυρα, Βασιλική Λαμπρίδου, είπε πως: «Ο σύζυγός μου στις 17.45, μου λέει “πάμε να φύγουμε από το σπίτι γιατί θα καούμε ζωντανοί”. Από το παράθυρο του σαλονιού έβλεπα το σπίτι των γονιών μου. Δεν έβλεπα σπίτι πλέον, μόνο μαύρους πυκνούς καπνούς. Πήραμε το παιδί και βγήκαμε έξω. Έπεφταν καύτρες. Είχε πέσει το ρεύμα. Προσπάθησα να καλέσω τους γονείς μου αλλά τίποτα. Μπήκα με το παιδί στο αμάξι, ο σύζυγός μου στο δικό του. Οδηγούσα σαν μια τρελή με ένα 8 μηνών παιδί και δεν ήξερα που πηγαίνω. Φτάσαμε στο Μάτι, ξεκίνησε το μποτιλιάρισμα αλλά ήμασταν από τους τυχερούς».

Στο μεταξύ, μιλώντας για τον πατέρα της ανέφερε: «Τον παρέλαβαν στο ΚΑΤ και τον έριξαν σε κώμα για να μη νιώθει τον πόνο. Ήταν μέσα κι έξω καμένος περίπου στο 67%. Εμείς μάθαμε τον θάνατο του πατέρα μας από τις ειδήσεις. Δεν μας ενημέρωσαν έγκαιρα από το νοσοκομείο. Τον είχε κάψει το θερμικό κύμα και θεώρησε ότι έπρεπε να μπει στην πισίνα για να ηρεμήσει, οι γιατροί μας είπαν ότι ήταν λάθος αυτό βέβαια».

Πηγές

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Κουτί της Πανδώρας

euronews

Το έχουν αποκαλέσει «κουπόνι» ή «δελτίο σίτισης» αλλά όπως και αν το αποκαλούν, το διαβόητο food pass δεν παύει να είναι μία ψηφιακή μορφή ενός voucher τροφίμων. Όπως είναι όλα τα passes που μοιράζει ο Μητσοτάκης, αποφεύγοντας από επιλογή να προχωρήσει σε αποφάσεις  που θα οδηγήσουν σε δραστική αύξηση του εισοδήματος των χαμηλότερων τάξεων.

Από τον Φεβρουάριο του 2023 και για έξι μήνες (έως τον Ιούλιο 2023) η κυβέρνηση του Μητσοτάκη δίνει ενίσχυση ύψους 10% επί των αγορών νοικοκυριών που πληρούν τα κριτήρια ένταξης  στο πρόγραμμα. Αυτό αφορά σουπερμάρκετ και άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο λιανικό εμπόριο τροφίμων (φούρνους, μινι-μάρκετ, οπωροπωλεία, κρεοπωλεία, ιχθυοπωλεία, γαλακτοπωλεία κτλ.).

Το βασικό εισοδηματικό κριτήριο είναι να μην ξεπερνά το ετήσιο εισόδημα του αιτούντα τα 16.000 ευρώ τον χρόνο. Με λίγα λόγια απευθύνεται σε όσους έχουν μηνιαίο εισόδημα 1.330 ευρώ και δεν δικαιούνται επιδόματα (Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι) ή σε όσους αμείβονται με 14 μισθούς τον χρόνο και παίρνουν 1140 ευρώ τον μήνα. Μαζί και όλοι εκείνοι που αμείβονται με λιγότερα ακόμα.  Όλοι αυτοί οι δικαιούχοι, σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις, αποτελούν το 83% των νοικοκυριών (ενδεικτικό της άσχημης κατάστασης της χώρας). Από εκεί και πέρα υπάρχει ένα 17% που έχει εισόδημα από 16.001 ευρώ και πάνω. Μέσα σ’ αυτούς υπάρχει και ένα πολύ  μικρότερο ποσοστό που το ετήσιο εισόδημα τους φτάνει για να αγοράσουν ολόκληρες τις εφοδιαστικές αλυσίδες μαζί με τους εργαζόμενους τους, οι οποίοι είναι και δικαιούχοι του food pass. Αυτό το μικρό ποσοστό δεν παίρνει food pass αλλά μαζεύει  όλο το δημόσιο ταμείο, με τις ευλογίες των κυβερνώντων.

Δύο (μεταξύ άλλων) είναι τα τραγικά στην περίπτωση των δικαιούχων. Το ύψος του δελτίου (από 22 ευρώ τον μήνα μέχρι 72 για ζευγάρι με τέσσερα παιδιά!!!) και ο πεπερασμένος χρόνος που αυτό θα διατεθεί (μέχρι τον Ιούλιο του 23). Και τα δύο χαρακτηριστικά αυτά αρκούν για να το χαρακτηρίσουν ως ελεημοσύνη και μάλιστα προσβλητικότατη. Αποτελεί προσβολή για όλους τους εργαζόμενους. Ακόμα και αν δινόταν σε μόνιμη βάση, πάλι θα ήταν προσβλητικό γιατί δεν εντάσσεται ως ελάχιστη αύξηση στην αμοιβή τους ως εργαζομένων. Όχι ότι έτσι θα ήταν πιο «αξιοπρεπές». Απλά θα ήταν πιο εύπεπτο αλλά θα παρέμενε το ίδιο κακόβουλο και καταστροφικό για τους πολλούς.

Tο όποιο pass αποτελεί εργαλείο εφαρμογής ακραία νεοφιλελεύθερης πολιτικής αφού αφαιρεί χρήμα από τα δημόσια ταμεία για να το προωθήσει στις επιχειρήσεις, πολλές από τις οποίες βρίσκουν έτσι ασφαλή τρόπο για να ανεβάσουν τις τιμές λιανικής πώλησης, αυξάνοντας παράλληλα τα έσοδα τους. Ακόμα και αν οι πληθωριστικές τάσεις από μόνες τους πιέζουν για αυξήσεις, η ελεημοσύνη του food pass τις κάνει ακόμα πιο άγριες αφού ο «λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται». Έτσι, η αγοραστική δυνατότητα του ενδεούς θα μειωθεί περαιτέρω για να διατηρήσουν οι επιχειρήσεις λιανικής τα έσοδα τους και αν αυτές συγκαταλέγονται ανάμεσα στις μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ, να τα αυξήσουν ακόμα περισσότερο. Το ίδιο ισχύει για κάθε pass και κάθε voucher.

Η ρίζα του κακού

Τα passes και τα vouchers έχουν τη ρίζα τους στις προτάσεις της Ρεπουμπλικανικής  Επιτροπής Μελετών (RSC)*, για το άνοιγμα της οικονομίας της Νέας Ορλεάνης στην αγορά, το 2005.  Η επιτροπή συγκροτήθηκε μετά τις καταστροφές που προκάλεσε ο τυφώνας Κατρίνα και με αφορμή την αναζήτηση λύσης για την εκπαίδευση, αφού τα σχολεία είχαν γκρεμιστεί και ο κόσμος είχε φύγει από την πόλη. Επικεφαλής της επιτροπής ήταν τότε ο Μάικ Πενς, ο μέχρι το 2020 αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επί Τραμπ. Ο δε πάπας του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρήντμαν  επίσης έκανε παρόμοια πρόταση αλλά   με καθυστέρηση λίγων μηνών. Μέσα στο 2005  πρότεινε περίπου την ίδια πολιτική των vouchers «για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της καταστροφής».  Μετά ο Φρήντμαν πέθανε.

Ο στόχος του εσμού των νεοφιλελεύθερων think tanks ήταν να διοχετευθεί δημόσιο χρήμα μέσω των «κουπονιών» σε ιδιωτικά σχολεία και κολλέγια. Η ιδέα των νεοφιλελεύθερων που βλέπουν ευκαιρίες στις καταστροφές παρήγαγε αυτήν την απαράδεκτη πολιτική της «επιδότησης» ή αλλιώς, της ελεημοσύνης.

Στην Ελλάδα του Μητσοτάκη

Σήμερα ο νεοφιλελεύθερος κυβερνητικός εσμός στην Ελλάδα, εφαρμόζει ακριβώς την ίδια πολιτική. Όχι απέναντι σε έναν τυφώνα, αλλά με αφορμή κρίσεις που γεννήθηκαν από την αδηφάγα συμπεριφορά των τραπεζών και των μεγαλοκεφαλαιούχων. Όπως η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία η οποία στάθηκε πρώτης τάξης φερετζές και πρόσχημα για τα χειρότερα (που μάλλον δεν έχουν έρθει ακόμα στην Ελλάδα).  Η κερδοσκοπία του Κεφαλαίου ακμάζει και αυτό είναι ξεκάθαρο σε ό,τι ζούμε τα τελευταία χρόνια. Σίγουρα το τραπεζικό σύστημα δεν περίμενε τον Πούτιν να εισβάλλει στην Ουκρανία ούτε τις ακόλουθες πληθωριστικές τάσεις για  να ακριβύνουν το χρήμα (αύξηση επιτοκίων). Η καταστροφή κεφαλαίων που χρειάζονταν επετεύχθη τη δεκαετία 2010-2020. Τότε μάζεψαν «παγωμένες αξίες» όπως ακίνητα, δάνεια κλπ. Τώρα το χρήμα που  έχουν πρέπει να ξαναποκτήσει αξία για να τους εξασφαλίσει και να τους διατηρήσει στην εξουσία επί πάντων ημών. Και αυτό γίνεται με τη μεσολάβηση νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων όπως αυτή του Μητσοτάκη, που φροντίζει να αδειάζει τα δημόσια ταμεία, γεμίζοντας παράλληλα εκείνα των μεγάλων επιχειρήσεων και μάλιστα με πρόθυμο μεσάζοντα τον ενδεή λαό που περιμένει την ελεημοσύνη, για να φάει στις γιορτές (γι απαράδειγμα)

Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος δηλαδή.

Πάρτε pass και voucher και επιβιώστε στο σήμερα. Η ελεημοσύνη των vouchers προστατεύει την εξουσία από την αντίδραση του εξουσιαζόμενου. Ευγνωμονείτε τον κάθε Μητσοτάκη, τον κάθε πρόθυμο υπάλληλο των τραπεζών και των εφοπλιστών. Αύριο θα είναι μία άλλη μέρα. Σκοτεινή και ακόμα χειρότερη και από το σήμερα και από το χθες.

* Πληροφορία από Εφημερίδα των Συντακτών Άρης Χατζηστεφάνου 25/4/2020

Το δεκαπεντάμηνο που έρχεται θα είναι μία εκλογική χρονιά. Θα είναι μία χρονιά που η δημοκρατία θα (ξανά-) γιορτάσει. Κάλπες παντού, κάλπες για όλα τα γούστα. Μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουλίου έρχονται εκλογές βουλευτικές, με ισχυρά ενδεχόμενη επανάληψη τους σε δεύτερο γύρο.  Τον Οκτώβριο έρχονται 2  γύροι αυτοδιοικητικών εκλογών. Και την Άνοιξη του 2024 οι ευρωεκλογές. Να χαίρεσαι να ψηφίζεις και να λυπάσαι τελικά που ψήφισες με λίγα λόγια.

Όλες οι εκλογικές διαδικασίες που έρχονται, από εκείνες των τοπικών κοινοτήτων μέχρι εκείνες που αφορούν στη «μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια», είναι βουτηγμένες σε κάθε λογής λαθροχειρίες που καμία σχέση δεν έχουν με τη δημοκρατία όπως την εννοούσαν οι γεννήτορες της. Στους συμμετέχοντες (και τελικά στην ίδια τη διαδικασία των εκλογών) υπάρχουν λεκέδες που δεν συνάδουν με την καθαρότητα που θα έπρεπε να υπάρχει. Στις εκλογές συμμετέχουν υπόδικοι, συμμετέχουν αξιωματούχοι που κατηγορούνται για εγκλήματα κατά της ίδιας της δημοκρατίας, συμμετέχουν υποψήφιοι που τους σκιάζουν υποψίες για χρηματισμό και διαφθορά. Και αυτό ο νόμος το επιτρέπει αφού το σύστημα των τετραετιών επιτρέπει σ’ αυτόν που βαρύνεται με την υποψία ή την κατηγορία, να είναι ο ίδιος  ρυθμιστής και νομοθέτης. Αν για παράδειγμα οι αιρετοί θα μπορούσαν να ανακληθούν αμέσως μόλις προκύψουν ενδείξεις διαφθοράς ή εγκληματικών ενεργειών ή παραλείψεων εις βάρος τους, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Αλλά δεν ζούμε σε «Σοβιετία» για να έχουμε τη δυνατότητα  να ανακαλέσουμε τους ελεγχόμενους. Ζούμε σε αστική δημοκρατία και γι΄ αυτό οι ελεγχόμενοι προστατεύονται και μάλιστα με τη δική μας έγκριση.

Απαιτεί θράσος η εκλογική διαδικασία στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας. Απαιτεί το θράσος που εκπορεύεται από ελαστικές συνειδήσεις που γνωρίζουν πως το παιχνίδι των εκλογών δεν απαιτεί ακεραιότητα και εντιμότητα ως βασικά εφόδια του κάθε υποψηφίου. Αυτές οι αρετές για επιζώσες συνειδήσεις μόνο, αποτελούν εμπόδιο για τις εκλογικές επιδιώξεις των «αρχόντων». Πως αλλιώς θα μπορούσε για παράδειγμα κάποιος να θέσει υποψηφιότητα όντας υπόδικος ή ακόμα και ύποπτος για εγκλήματα κατά της ίδιας της διαδικασίας;  Μόνο αν διαθέτει μία απονεκρωμένη συνείδηση και πλήρη απουσία ενσυναίσθησης. Δηλαδή να μην αισθάνεται  ντροπή απέναντι σε αυτούς που καλεί να τον ψηφίσουν ενώ κατηγορείται και ήδη δικάζεται.

Ας ξεκινήσουμε με  ένα παράδειγμα από την πρόσφατη «Ευρωπαϊκή εμπειρία» μας για να μην αρχίσουμε από  τα πιο κοντινά μας, όπως η αυτοδιοίκηση και η κυβέρνηση που ο κύκλος των υποψηφίων περιλαμβάνει άτομα που φέρουν από καιρό βαρύτατες σκιές και κατηγορίες εις βάρος τους. Πως θα σας φαινόταν αν οι ευρωβουλεύτριες που πρόσφατα πιάστηκαν «κλέπτουσες οπώρας» ζητούσαν εκ νέου την ψήφο σας; Αν τη ζητούσαν τώρα και ενώ δεν έχει εκδικαστεί καμία υπόθεση και φυσικά δεν έχει τελεσιδικήσει. Θα τις ψηφίζατε; Ακόμα και με τα «πλυντήρια της ενημέρωσης» να σας βομβαρδίζουν καθημερινά με το επιχείρημα περί μη τελεσιδικίας των υποθέσεων τους, εσείς θα διατηρούσατε την αποστροφή σας προς τα  βαρυνόμενα με υποψίες ή κατηγορίες, πρόσωπα;

Το ίδιο ερώτημα θα μπορούσε να τεθεί και για τις αυτοδιοικητικές και τις βουλευτικές εκλογές. Θα ψηφίζατε κάποιον ο οποίος βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου για κάποιο έγκλημα ή κάποιον που βαρύνεται με κατηγορίες για υποκλοπές ή για κάλυψη αρπάγων της λαϊκής κατοικίας; Αλλά δεν θέτουμε τέτοιο ερώτημα εμείς. Το ερώτημα οφείλουμε να το θέσουμε στους εαυτούς μας όλοι εμείς, οι ψηφοφόροι. Και η απάντηση που θα δώσουμε στον εαυτό μας θα είναι ενδεικτική για το αν διαθέτουμε ακόμα καθαρή συνείδηση και αν εξακολουθούμε να διατηρούμε ένα υγιές σύστημα αξιών. Στον εαυτό του άλλωστε κανείς δεν μπορεί να πει ψέματα

Όπως σημειώνει και ο Κορνήλιος Καστοριάδης στον 3^ο τόμο της «Ελληνικής Ιδιαιτερότητας»

 «Δημοκρατία δεν είναι απλώς η εξουσία της πλειονοψηφίας, ούτε η άμεση συμμετοχή στη ζωή της πόλης μέσω της ψηφοφορίας, την οποία εφάρμοζαν εξάλλου και οι ολιγαρχίες· είναι, πάνω απ’ όλα, η δυνατότητα διαβούλευσης και δράσης, που παρέχεται σε όλους τους πολίτες, και η θέσπιση εγγυήσεων για τη διαφύλαξη αυτής της δυνατότητας.» (τόμος Γ. σελ. 37)

Αυτή η διατύπωση αποτυπώνει μία κατάσταση που το «αρνητικό» της επικρατεί στον δημόσιο βίο σήμερα. Από το μικρότερο χωριό και το τοπικό συμβούλιο του μέχρι την κεντρική διοίκηση της χώρας. Οι άνθρωποι έχοντας εγκαταλείψει κάθε δυνατότητα διεκδίκησης της συμμετοχής τους σε διαβουλεύσεις που κρίνουν το μέλλον τους και το μέλλον του τόπου τους, αναθέτουν συστηματικά  σε μειοψηφίες τη λήψη των αποφάσεων. Σε μειοψηφίες που χρησιμοποιώντας τα σύγχρονα μέσα διαβρώνουν συστηματικά τις συνειδήσεις και χειραγωγούν αποτελέσματα κατά το δικό τους, «κοτζαμπάσικο» συμφέρον. Είμαστε όμως ώριμοι να συμπεριφερθούμε ως λαός; Λαός που είναι υπεύθυνος για την ιστορία του και την εξέλιξη του;

«Μεγάλη συζήτηση» θα πει κανείς από αυτούς που ανήκουν είτε στους «βολεμένους», δηλαδή στα χαϊδεμένα παιδιά της κάθε εξουσίας ή στους ανερμάτιστους που προτεραιοποιούν τη δική τους, ιδιωτική ή οικογενειακή ευωχία έναντι της προόδου της κοινωνίας. «Μεγάλη συζήτηση» γιατί δεν μπορούν να δουν  τίποτα πέρα από το προσωπικό τους συμφέρον. Και αυτοί είναι που στη σημερινή εποχή, δεν βλέπουν γύρω τους μία κοινωνία ανθρώπων αλλά μία ομάδα ψηφοφόρων, έτοιμων να εμπορευθούν την άποψη που έχουν για τον κόσμο (αν έχουν) έναντι ανταλλάγματος.

Αποδελτιώσαμε μία φανταστική συνέντευξη που «πήρε» ο Τζίμης Πανούσης από τον (ηδη νεκρό τότε) Κορνήλιο Καστοριάδη, στην οποία ο φιλόσοφος «απαντώντας» στις ερωτήσεις του καλλιτέχνη εκλαϊκεύει όσο γίνεται, την ερμηνεία του νεοελληνικού φαινομένου, το οποίο μόνο ως φαινόμενο μπορεί να χαρακτηριστεί αφού εξακολουθεί και υπάρχει ακόμα, ακόμα και στους  αιώνες της ταχύτητας, όπως ήταν ο 20^ος και ήδη διαπιστώνεται πως είναι και θα είναι και ο 21^ος.

Όπως σημειώνει και ο ιδιοκτήτης του καναλιού από το οποίο δανειστήκαμε το βίντεο (rovespieros maxi):

«Σύγχρονοί ''Νεκρικοί Διάλογοι'' και στην θέση του Λουκιανού ο ανεπανάληπτος Τζιμακος ...

Σάτιρα, ιστορία , βαθιά ουσία και νοήματα ξεκάθαρα δυστυχώς όμως απόλυτα ξένα για τον μέσο Νεοέλληνα . Επική* ''συνέντευξη'' απευθείας από τον Άδη ...»

Ακολουθεί η το κείμενο της «συνομιλίας» και στο τέλος η ίδια η «συνέντευξη»

Σημειώσεις:

Τζ (Τζίμης Πανούσης)

ΚΚ (Κορνήλιος Καστοριάδης)

 Το βίντεο της συνέντευξης από το κανάλι του rovespieros maxi

Σήμερα που αναδημοσιεύουμε την αποδελτιωμένη «συνέντευξη» του Καστοριάδη στον Τζιμάκο, σίγουρα τα λένε πια από κοντά, κάπου που δεν μπορούμε να τους δούμε, έχοντας αφήσει όμως και οι δυο πίσω τους, στο μέτρο και την κλίμακα του καθενός, σπόρους πάνω σε έναν δρόμο που πρέπει να δοκιμάσει όποιος αναζητά επιτέλους τον τρόπο να απαλλαγεί από την αφασία που μας χαρακτηρίζει εδώ και 2.5000 χρόνια. Είναι κάτι που αν απαλλαγούμε από τις αυταπάτες μας, θα μας βοηθήσει να πετάξουμε από πάνω μας τη νεοελληνική haute couture κουρελού του νεοέλληνα και να δώσουμε νέα, υψηλή αξία στην υπόσταση μας ως πολίτες που μπορούν να φτιάξουν έναν νέο, πολιτικά υγιή, κόσμο.

* Σημείωση της Attica Voice: Ο χαρακτηρισμός «επική» δεν μας εκφράζει. Το επίθετο «επικός –ή –ό» το θεωρούμε άστοχο και σχεδόν πάντα γελοιοποιεί το ουσιαστικό το οποίο προσδιορίζει.

Είναι δύσκολο πια να αρνηθεί ακόμα και ο πιο «Ευωπαϊκόφρων» το γεγονός πως η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι δομικοί της θεσμοί αποτελούν μήτρα διαφθοράς. Η διαφθορά στις χώρες της Ευρώπης δεν είναι και δεν ήταν ποτέ κάτι ξένο άλλωστε. Από την οριζόντια –στα υψηλά κοινωνικά στρώματα[ διαφθορά των χωρών του Βορρά μέχρι την καθετοποιημένη διαφθορά που διατρέχει όλον τον κοινωνικό ιστό στον Νότο, η διαφθορά αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο των ευρωπαϊκών κρατών και των κοινωνιών τους.

Η παγκόσμια κυριαρχία του τραπεζικού κεφαλαίου δημιουργεί το καλύτερο υπόστρωμα για την ανάπτυξη της διαφθοράς, είτε αφορά τον γιατρό, τον δικηγόρο, τον δικαστή, τον εφοριακό, τον δημοτικό σύμβουλο, τον βουλευτή και φυσικά τον ευρωβουλευτή. Αναγνωρίζοντας όλοι αυτοί πως ποτέ δεν πρόκειται να πλουτίσουν με τη μισθωτή ή την έντιμη επιχειρηματική τους δραστηριότητα, ακολουθούν την παλιά και διαρκώς επαληθευόμενη προτροπή, που στην Ελλάδα την χρησιμοποιούμε ως παροιμία: «Δούλεψε να φας και κλέψε για να έχεις». Και στις άλλες χώρες υπάρχουν σχετικές εκφράσεις, ηπιότερες συνήθως, προσαρμοσμένες στον καλβινικό πουριτανισμό των Αγγλοσαξώνων ή την κραταιά ακόμα θρησκοληψία των υπολοίπων Ευρωπαίων.

Στην Ελλάδα η διαφθορά έχει μεγάλη ιστορία. Από τα αρχαία χρόνια υπάρχουν μαρτυρίες για απατεώνες τραπεζίτες, κλέφτες του δημοσίου πλούτου, λιποτάκτες, αποσυνάγωγους, γλείφτες της εξουσίας, δολοπλόκους, δωσίλογους, μαυραγορίτες και λοιπούς αντικοινωνικούς χαρακτήρες. Φυσικά αυτό πέρασε από τα χρόνια της Ρωμαϊκής κατάκτησης, από την  Τουρκοκρατία, από την επαναστατημένη Ελλάδα, από τη ληστοκρατία, τους πολέμους του 20ου αιώνα και φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Το κωμικοτραγικό  είναι πως έχουμε όλοι επίγνωση του γεγονότος της διαφθοράς αλλά το αρνούμαστε ως αλήθεια, προτιμώντας τη δική μας, κατασκευασμένη, ψευδοϊστορική και «ηρωική» αλήθεια. Τα βιβλία της Ιστορίας μας είναι γεμάτα με φωτεινές σελίδες, μετά όμως από το σχίσιμο των σκοτεινών.

Φυσικά δεν είμαστε οι μόνοι που θεσμικά αποκρύπτουμε την πραγματική Ιστορία από τα παιδιά μας. Και άλλοι το κάνουν αυτό αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Εμείς όμως αν θέλουμε πράγματι να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, πρέπει να αναθεωρήσουμε τη στάση μας στο θέμα. Και όχι μόνο σε ό,τι αφορά στην Ιστορία μας αλλά και σε ό,τι αφορά στην καθημερινότητα μας. Οι ιστορίες διαφθοράς των τελευταίων 40 χρόνων, τα γεγονότα της διαφθοράς, επιπλέουν σταθερά μπροστά μας και πολλαπλασιάζονται με τη βοήθεια και της ανοχής μας, αν όχι της συμμετοχής μας. Γιατί τι άλλο εκτός από συμμετοχή στη διαφθορά, είναι ο ενδόμυχος θαυμασμός πολλών εξ ημών, προς τους διεφθαρμένους; Δεν το ομολογούμε γιατί έτσι «επιβάλλεται» αλλά όλοι έχουμε κάνει την σκέψη «γιατί αυτός/αυτή και όχι εγώ;», Φυσικά πριν κάτι τελικά στραβώσει. Μετά γινόμαστε εισαγγελείς και δήμιοι για τους παραβάτες που μέχρι τότε ζηλεύαμε.  Ποιος μπορεί να αρνηθεί πως βλέποντας τις βαλίτσες της Καϊλή  με τις δεσμίδες τα ευρώ, δεν σκέφτηκε κάπως έτσι; Ειδικά σήμερα που ο βίος έχει πάρει τον σκληρό δρόμο της φτώχιας, της ανέχειας, της απελπισίας και η πλειονότητα των κατοίκων της χώρας ελπίζουν καθημερινά σε κάποιο «Food Pass» ή κάποιο «Life Pass» για να επιβιώσουν.

Με αυτόν τον τρόπο σκέψης, η μαγιά που θα φουσκώσει το ζυμάρι των γενεών προετοιμάζει τους νέους πρωταγωνιστές, νέων σκανδάλων διαφθοράς. Και το «οργανωμένο» Κράτος δεν διαφέρει πια σε τίποτα από το οργανωμένο έγκλημα, αφού στελεχώνεται από μονάδες που αφενός η επιδίωξη της προσωπικής ή οικογενειακής τους ευωχίας σε συνδυασμό με την εξουσία που τους δίνεται από τους εξουσιαζόμενους, φτιάχνει νέες κοιτίδες διαφθοράς. Αυτό γίνεται ορατό δια γυμνού οφθαλμού  αλλά αντί η κοινωνία να επιδιώξει τον κολασμό του φαινομένου και των πρωταγωνιστών, εκείνη (μερικώς ή ολικώς) προσεταιρίζεται τη διαφθορά για να αποκομίσει κάτι από τα «ψίχουλα» που πέφτουν από το τραπέζι της αρπαγής. Ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθαίνουν, λοιπόν.

Η διαφθορά από την πόλη ξεκινά και στην Ευρώπη ταξιδεύει

Στις 12/12/2022, ο Μιχ. Τρεμόπουλος, πρώην ευρωβουλευτής, συν-εκπρόσωπος των Πράσινων, δημοσίευσε στην Εφημερίδα των Συντακτών ένα άρθρο για την υπόθεση χρηματισμού της Εύας Καϊλή, με τίτλο «Χρηματισμός Εύας Καϊλή: Το μήλο κάτω από τη μηλιά!». Στο άρθρο του ο κ. Τρεμόπουλος εντοπίζει την αφετηρία της δράσης της Εύας Καϊλή στην σχετική προπαίδεια δια της εμπειρίας προφανώς, που έλαβε από τον πατέρα της, Αλ. Καϊλή στο προνομιακό για τη διαφθορά πεδίο της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Σημειώνει ο Μ. Τρεμόπουλος:

Όσοι παρακολουθούμε από κοντά τον βίο και την πολιτεία του συστήματος Ψωμιάδη, ξέρουμε πολύ καλά τον ρόλο που έχει παίξει ο πατέρας της Εύας, Αλέξανδρος Καϊλής, στη συγκάλυψη των ευθυνών, της αδιαφάνειας και της διαπλοκής που υπήρχε στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης.

Φαίνεται, μάλιστα, πως ο πατέρας της Εύας συμμετείχε όχι μόνο στην ηθική ενθάρρυνση της κόρης του για χρηματισμό, αλλά και στη μεταφορά και απόκρυψη του μαύρου χρήματος. Και η αποκάλυψη αυτή είναι πραγματική Κατάρ(α) για την εξέλιξη της δίκης του συστήματος Ψωμιάδη στις 19.1.2023. Μιλάμε για τον βασικό μάρτυρα υπεράσπισης του συστήματος Ψωμιάδη, που τώρα μένει στον αέρα, εκτός και αν ισχυριστεί κώλυμα του ανθρώπου του, επειδή βρίσκεται σε άλλη… δίκη.

Ο Αλέξανδρος Καϊλής συντόνιζε εδώ και χρόνια ένα πολυμελές και ιδιοτελές κύκλωμα στη Νομαρχία και στην Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας. Το κύκλωμα αυτό είχε αναγάγει σε… επιστήμη τους «πρόχειρους διαγωνισμούς» (δηλ. τις απευθείας αναθέσεις), διασπώντας και δίνοντας 465 έργα μέχρι 45.000 ευρώ σε ημετέρους, τα περιβόητα 45άρια. Επιπλέον, μεταξύ άλλων, εξέδιδαν ψευδείς βεβαιώσεις ότι έχουν υλοποιηθεί έργα που δεν έγιναν ποτέ και υπέγραφαν συμβάσεις έργου με πρόσωπα που δεν πατούσαν ποτέ στις υπηρεσίες τους.

Κάποιοι συμμετέχοντες στο… πάρτι έχουν παραπεμφθεί για κακούργημα ως καταχραστές του Δημοσίου, με ζημία εκατομμυρίων ευρώ.

Ο Αλ. Καϊλής κυνήγησε βασικούς μάρτυρες κατηγορίας του συστήματος Ψωμιάδη, όπως ο Ι. Σιάννης, για τον οποίο ζήτησε από τον εισαγγελέα να διεξαχθούν ανακρίσεις εναντίον του για παραβατική συμπεριφορά, ώστε να εξουδετερώσει τις καταγγελίες του υπαλλήλου. Ευτυχώς, όμως, οι ανακρίσεις οδήγησαν σε αμετάκλητο απαλλακτικό βούλευμα.

Μετά τις καταγγελίες μας στον οικονομικό επιθεωρητή, ο Καϊλής έκανε έντονες προσπάθειες να μην υπάρξει συνέχεια. Αλλά και μετά την έκδοση του πορίσματος, επιχείρησε να εμποδίσει την παραπομπή σε δίκη. Σε συνεννόηση με το σύστημα Ψωμιάδη, όρισαν, το 2013, ΕΔΕ για τα 45άρια κατά των εμπλεκόμενων υπαλλήλων, με την οποία τους απάλλαξε όλους. Ευτυχώς, όμως, από τον εισηγητή εισαγγελέα το πόρισμα της ΕΔΕ χαρακτηρίστηκε ως αναξιόπιστο. Και εκδόθηκε παραπεμπτικό βούλευμα για τους καταχραστές, με βάση το οποίο γίνεται η δίκη στις 19.1.2023, έπειτα από αλλεπάλληλες αναβολές. Ως βασικός μάρτυρας υπεράσπισης του συστήματος Ψωμιάδη, ο Αλ. Καϊλής υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει παραβατική συμπεριφορά κανενός!

Η παράγκα που υπήρχε στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης ήταν κοινή ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. Και ο Αλ. Καϊλής ήταν ένας ακροδεξιός από τα φοιτητικά του χρόνια, που πέρασε στην ΕΠΕΝ, φλερτάρισε με τον Καρατζαφέρη και κατέληξε στο ΠΑΣΟΚ. Οι γέφυρές του με το σύστημα Ψωμιάδη, όμως, δεν είχαν ιδεολογικό περιεχόμενο. Μετακινήθηκε σε αυτό, όταν άρχισε η παράγκα με τα 45άρια και άλλες δύσοσμες υποθέσεις. Και έγινε αναπληρωτής διευθυντής των Τεχν. Υπηρεσιών της ΝΑΘ, όταν ο Π. Ψωμιάδης εκλέχτηκε περιφερειάρχης (2010), ορίζοντας ταυτόχρονα τον προκάτοχό του ως τεχνικό σύμβουλο του «Ζορό».

Μετά το ξήλωμα του Ψωμιάδη από το αξίωμα, ο Καϊλής παρέμεινε στη θέση του για να αποκρούει ο ίδιος τις καταγγελίες και τους ελέγχους που γίνονταν. Και, μετά τις έγγραφες διαμαρτυρίες μου, αναβαθμίστηκε σε αναπληρωτή γεν. διευθυντή Μεταφορών και Επικοινωνιών -στη θέση αυτή παραμένει μέχρι σήμερα. Και είναι ουσιαστικό αφεντικό σε ένα νευραλγικό πόστο, όπου συναλλάσσονται χιλιάδες πολίτες. Και, παράλληλα, συνέχισε να εμπλέκεται επί της ουσίας στις τεχνικές υπηρεσίες, λόγω «πείρας».

Καμιά ανοχή στα φαινόμενα διαφθοράς! Αυτές τις πολιτικές τις πλήρωσε ο ελληνικός λαός. Γι’ αυτό:

• Η Δικαιοσύνη, που μετά τις καταγγελίες μας ανακάλυψε, επιτέλους, πώς λειτουργούσε το κύκλωμα και έχει εκδώσει βουλεύματα - καταπέλτες, δε θα πρέπει να δώσει άλλες αναβολές. Η αλήθεια θα πρέπει να λάμψει και να αποδοθούν ευθύνες για όλα αυτά που επί χρόνια καταγγέλλουμε με στοιχεία.
• Ο περιφερειάρχης Απ. Τζιτζικώστας να ενημερώσει την Αποκεντρωμένη Διοίκηση για κυρώσεις και ταυτόχρονα να στείλουν τον Αλ. Καϊλή στο Πειθαρχικό με κλήση προς απολογία και με το ερωτηματικό της απόλυσης.

Παραθέσαμε το δημοσίευμα του κ. Τρεμόπουλου για να δείξουμε την κλιμάκωση που μπορούν να πάρουν τα φαινόμενα διαφθοράς αν βρουν και πρόσφορο έδαφος. Δεν εξάγουμε μόνο εμείς διαφθορά. Οι «φίλοι και εταίροι» είναι παλιότερες και εμπειρότερες καραβάνες. Έχουν know how που μας κάνει να μοιάζουμε με «κορασίδες παρθεναγωγείου» μπροστά τους. Επίσης έχουν και ισχυρότερους πάτρονες που όμως δεν λένε όχι αν βρουν μία πρόθυμη να τους εξυπηρετήσει Ελληνίδα ευρωβουλευτίνα. Άλλωστε η «κοινή Ευρωπαϊκή μας κουλτούρα» το επιβάλλει!

Παραθέσαμε το άρθρο του κ. Τρεμόπουλου για πολλούς άλλους λόγους επίσης. Ένας από αυτούς είναι  για να καταδείξουμε πως δεν υπάρχει πιο χυδαία έκφραση από το «πέφτω από τα σύννεφα» που εκστομίζεται ειδικότερα από Θεσσαλονικείς, αλλά και από άλλους Έλληνες που έμειναν ανυποψίαστοι, ακόμα και όταν βαριές κατηγορίες κατά του συστήματος Παπαγεωργόπουλου και Ψωμιάδη οδήγησαν τον πρώτο στη φυλακή και τον άλλο σε αλλεπάλληλες δίκες και καταδίκες. Πως γίνεται να μην είχαν έστω μία ενοχλητική οσμή που απλωνόταν στην πόλη τους, στα ρουθούνια τους;

Υπάρχει κι άλλος λόγος όμως για την εξέταση –έστω και τώρα- της υπόθεσης του Αλ. Καϊλή αλλά και της κόρης του αφού είχε και ο ίδιος εμπλοκή. Φυσικά είναι κατανοητό πως δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη αλλά εξίσου είναι προφανές πως το modus operandi είναι κοινό σε πατέρα και κόρη. Ο λόγος της εκτενούς παράθεσης του άρθρου Τρεμόπουλου είναι η αναφορά στα 45άρια, δηλαδή στις κατατμημένες απευθείας αναθέσεις που μοίραζε το αυτοδιοικητικό σύστημα Ψωμιάδη και την εμπλοκή του Καϊλή μ’ αυτές. Είναι άραγε πάντα αμαρτωλές αυτές οι συμβάσεις; Μάλλον όχι πάντα, αλλά αποτελούν πρώτης τάξης ευκαιρία για να αναρωτηθούν οι πολίτες (και πιο πολύ ως  δημότες) επί της ακεραιότητας της κάθε δημοτικής αρχής.

Όπως και να ‘ναι, όλα δείχνουν πως άνθρωποι αμφιβόλου ποιότητας και ουδόλως αγαθών προθέσεων υπάρχουν παντού. Και αν αυτοί στελεχώνουν κυβερνητικές θέσεις, αυτό μπορεί να μην το μάθουμε ή να μην το αποδείξουμε ποτέ. Θα το διαπιστώσουμε εκ των υστέρων, πέφτοντας κι εμείς από τα σύννεφα. Όταν όμως στελεχώνουν αυτοδιοικητικές θέσεις είναι δίπλα μας, με λίγα λόγια θα είμαστε αδικαιολόγητοι να δηλώνουμε την έκπληξη μας στο τέλος. Εκτός αν  θέλουμε να πούμε προς τα έξω πως δεν είχαμε καταλάβει τίποτα. Άλλωστε οι δηλωμένοι ως αφελείς έχουν πάντα πειστική δικαιολογία την αφέλεια τους.

Πηγές:

Χρηματισμός Εύας Καϊλή: Το μήλο κάτω από τη μηλιά! ΕΦΣΥΝ 12/12/2022

Κάθε Ψωμιάδης έχει τον Καϊλή του ΕΦΣΥΝ 17/12/2022

Στις 9 Δεκεμβρίου 2022 η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ και στο ρεπορτάζ της Μίνας Μουστάκα, για τη δίκη των κατηγορουμένων για τη φονική πυρκαγιά που κατέκαψε τον Νέο Βουτζά και το Μάτι Αττικής στις 23/7/2018 ανέφερε μεταξύ άλλων, τα παρακάτω:

Με την έναρξη της διαδικασίας η υπεράσπιση του κατηγορούμενου δημάρχου Ραφήνας– Πικερμίου Ευάγγελου Μπουρνούς, για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι έθεσε θέμα αμεροληψίας του δικαστηρίου γιατί επέτρεψε την ανάρτηση των φωτογραφιών των νεκρών από την πύρινη λαίλαπα.

Παραβιάζετε το τεκμήριο της αθωότητας

«Η κίνηση της ανοχής του δικαστηρίου με την ανάρτηση των φωτογραφιών παραβιάζει το τεκμήριο της αθωότητας και κλονίζεται η αμεροληψία σας έναντι των κατηγορουμένων. Σας υπεβλήθη αίτημα στο δικαστήριο να αποφασίσετε και δεν απαντήσατε και αυτό σημαίνει έλλειψη ακροάσεως. Δεν υπήρξε απαθές το δικαστήριο σας.

Ενημέρωσα την προϊσταμένη σας και ζητώ να δηλώσετε αποχή από τα καθήκοντα σας. Έχετε εγγράψει υποθήκη για αγωγή κακοδικίας και αίτηση εξαίρεσης. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στο πρόσωπο σας» είπε ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορούμενου Θρασύβουλος Κονταξής.

Η πρόεδρος του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών Μαρία Γκιαούρη, η οποία διευθύνει τη διαδικασία διέκοψε για λίγο τη συνεδρίαση και αμέσως μετά ανακοίνωσε με ψυχραιμία και νηφαλιότητα ότι για το δικαστήριο «δεν τίθεται κανένα ζήτημα για γιατί ο καθένας από εμάς μπορεί να ασκήσει αμερόληπτος τα καθήκοντα του και γι’ αυτό βρίσκεται εδώ».

Καταλαβαίνουμε την αγωνία του επαγγελματία, δηλαδή του δικηγόρου Κονταξή να εντοπίσει το σημείο που θα βασίσει μία επιχειρηματολογία υπέρ του φερόμενου ως πελάτη του, ήτοι του δημάρχου Ραφήνας Μπουρνούς, όμως του θυμίζουμε πως πελάτης του είναι ο δήμος και όχι ο δήμαρχος.

Ως δημότες που πληρώνουμε τον κ. Κονταξή για τις υπηρεσίες του προς τον κατηγορούμενο δήμαρχο -αφού έτσι θέλησε το  δημοτικό συμβούλιο Ραφήνας-  και συνεπώς ουσιαστικοί πελάτες του, διαφωνούμε με τις δικολαβίστικες πρακτικές του. Διαφωνούμε γιατί αυτές οι πρακτικές αποτελούν προσβολή στο πρόσωπο των πασχόντων εναγόντων, αλλά και του συνόλου των δημοτών. Αισθανόμαστε την υποχρέωση να του ξεκαθαρίσουμε πως δεν μπορούμε να ανεχτούμε δικολαβίστικες πρακτικές σε μία τέτοια σοβαρότατη υπόθεση. Αυτό άλλωστε έγινε σαφές από τις εκδηλώσεις του ακροατηρίου στη δικαστική αίθουσα μόλις η πρόεδρος ξεκαθάρισε πως δεν τίθεται κανένα ζήτημα, όπως εσείς τι θέσατε.

Κύριε Κονταξή, ως δικηγόρος οφείλετε να κάνετε το παν για την υπεράσπιση του πελάτη σας, μόνο που πελάτης σας είναι ο δήμος και όχι ο κύριος Μπουρνούς. Έτσι, υπερασπιστείτε τον κ. Μπουρνούς αν για αυτό σας είπαν ότι πληρώνεστε, αλλά τουλάχιστον μη προσβάλλετε αυτούς που σας πληρώνουν και αποτελούν τελικά τον πραγματικό πελάτη σας.

Ευτυχώς η πρόεδρος του δικαστηρίου σας έδωσε μία ικανοποιητική απάντηση στις αιτιάσεις σας. Μείνετε σ' αυτό και μην αποπειραθείτε πλέον να εγείρετε θέματα αμφισβήτησης κανενός τεκμηρίου αθωότητας γιατί αυτό θα ισοδυναμεί με αμφισβήτηση κάθε έννοιας δικαίου.

Πηγή της είδησης

Από το 2020, όταν δημότες υπέβαλλαν αίτημα ένταξης της βελανιδιάς της Ραφήνας, στον κατάλογο των διατηρητέων μνημείων της Φύσης, ένας λαβύρινθος διαδικασιών έχει καταπιεί και αυτήν ακόμα τη διαδικασία του χαρακτηρισμού, με αιχμή την αδυναμία (;) ή την ανικανότητα των φορέων να εξετάσουν και να ανταποκριθούν σε ένα απολύτως δίκαιο αίτημα. Ένα δέντρο 700 και πλέον ετών, το οποίο επιβιώνει ως εκ θαύματος στα όρια του πιο εχθρικού προς τα δέντρα και τη Φύση γενικότερα, δήμου, βρίσκεται εκτός της κρατικής μέριμνας λόγω γραφειοκρατικών διαδικασιών.

Τι και αν συντάχθηκε μελέτη από ειδικούς επιστήμονες (δασολόγο, χημικό και βιολόγο) σύμφωνα με τα οριζόμενα από την τότε ισχύουσα νομοθεσία, κανένας φορέας δεν προώθησε τη διαδικασία, ως όφειλε και πολύ περισσότερο δεν συνέδραμε προκειμένου να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες. Έτσι το θέμα παραμένει βαλτωμένο και φυσικά ο φόβος για κάποια "αναπτυξιακή παρέμβαση" από πλευράς δήμου, περιφέρειας ή υπουργείου στην περιοχή, παραμένει ενεργός. Ειδικά από πλευράς δήμου και ενδεχόμενων ενεργειών του, ο φόβος της καταστροφής του υπεραιωνόβιου δέντρου, είναι μεγαλύτερος.

Εκεί που όλα έδειχναν πως τίποτα δεν επρόκειτο να προχωρήσει, μία ελπίδα γεννήθηκε. Δημοσιεύτηκε η απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δασών και του Γενικού Γραμματέα Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων για τη σύσταση και συγκρότηση επιτροπής για τον καθορισμό των εξειδικευμένων κριτηρίων βάσει των οποίων δύνανται να χαρακτηριστούν αιωνόβια – υπεραιωνόβια δέντρα ως μνημεία της φύσης 

Η υπό σύσταση Επιτροπή θα αποτελείται από:

Δύο (2) εκπροσώπους του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) με τους αναπληρωτές τους, ένας (1) εκ των οποίων ορίζεται ως Πρόεδρος της επιτροπής,
έναν (1) εκπρόσωπο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ), με τον αναπληρωτή του.
Γραμματέας της επιτροπής ορίζεται, με τον αναπληρωτή του, υπάλληλος της Δ/νσης Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος & Βιοποικιλότητας του ΥΠΕΝ.

Βέβαια η απόφαση που έχει όλες τις δυνατότητες να προωθήσει τον χαρακτηρισμό της Βελανιδιάς της Ραφήνας ως διατηητέο μνημείο της Φύσης, περιέχει τα απαισιόδοξα σημεία της.

1. Το αίτημα ένταξης κάθε δέντρου που εξετάζει η επιτροπή πρέπει να έχει υποβληθεί από δημόσιους φορείς και οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης. Για τη Βελανιδιά της Ραφήνας και οι δημόσιοι φορείς και ο οικείος ΟΤΑ έχουν αποδειχθεί, χρόνια τώρα ανεπαρκείς, επιδεικνύοντας χαρακτηριστική -έως ύποπτη- αδράνεια

2. Εφόσον αποφασίσει η επιτροπή για τα κριτήρια ένταξης, τα προωθεί  μαζί με σχετική εισήγηση προς το αρμόδιο όργανο του ΥΠΕΝ για την έκδοση σχετικής απόφασης. Όμως επίσης, το "αρμόδιο όργανο του ΥΠΕΝ" για την περίπτωση της  Βελανιδιάς της Ραφήνας, έχει επιδείξει την ίδια ανεπάρκεια με εκείνους που είναι επιφορτισμένοι με το καθήκον της υποβολής σχετικού αιτήματος.

Ο καιρός θα δείξει, αλλά πιστεύουμε πως επειδή πρόκειται για ολοκαίνουργια απόφαση των δύο γενικών γραμματέων, οι υπηρεσιακοί φορείς θα επιδείξουν ζέση για την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Απομένει να δούμε αν την ίδια ζέση θα επιδείξουν οι "δημόσιοι φορείς" (λέγε με δασαρχείο Πεντέλης) και ο οικείος ΟΤΑ (εδώ μάλλον γελάνε). Άλλωστε ο οικείος ΟΤΑ επέδειξε καταστροφική διάθεση, μόλις πρόσφατα, όταν υποστήριξε δράση καταστροφής του καμένου ανατολικού Πεντελικού με την εισβολή ορδών "εθελοντών αναδασωτών" μέσα στις φρεσκοκαμένες εκτάσεις, παραβιάζοντας κάθε επιστημονική οδηγία και κάθε αναδασωτική εμπειρία, στο όνομα της προεκλογικής του "προβολής".

Ακολουθεί η απόφαση των δύο γραμματέων, όπως δημοσιεύτηκε στη Διαύγεια με ΑΔΑ 9ΡΣ54653Π8-ΦΓΥ

Πρωτοφανής  αντιδημοκρατική μεθόδευση από το Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου,  προκειμένου να περάσει από το Δημοτικό Συμβούλιο (Δ.Σ.) η παραχώρηση 12 στρεμμάτων δημοτικών εκτάσεων στο κέντρο της Ραφήνας  δίπλα σε 6 σχολεία για κατασκευή εργοταξίου της ΙΝΤΡΑΚΑΤ.

Στην υπ' αριθμόν 38/15-11/2022 μεικτή συνεδρίαση του Δ.Σ. με αρ.174/2022 που ψηφίστηκε με μικρή πλειοψηφία(14-11) στη συνεδρίαση της 15/11/2022, παραχώρησε απευθείας τις εν λόγω εκτάσεις στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ για 5+2 χρόνια με αντάλλαγμα ανταποδοτικές εργασίες που όμως απαγορεύονται σε ζώνη Α(πρασίνου).

Η απόφαση αναρτήθηκε στη Διαύγεια την Παρασκευή 18/11/22 και μόλις έγινε γνωστή προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από φορείς και κατοίκους, οι οποίοι κάλεσαν τη Δευτέρα 28/11/22 συνάντηση συλλόγων των άμεσα θιγόμενων με τους επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων, όπου αποφασίστηκε ομαδική προσφυγή στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση.

Την Τρίτη 29/11/22, μόλις έγινε γνωστή η πρόθεση προσφυγής στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση, δημοσιεύθηκε στη Διαύγεια https://diavgeia.gov.gr/decision/view/v/72dfadb1-1891-4e3d-9e97-39657bbc77ca"}">ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου με προσθήκη στοιχείων που ουδέποτε αναφέρθηκαν στη συνεδρίαση. Ήταν μία  προσπάθεια να νομιμοποιηθεί η ολοκλήρωση κατασκευής του γιαπιού που βρίσκεται δίπλα στο χώρο απόθεσης μπάζων, ογκωδών και προϊόντων κήπου του Δήμου, που είχε προσδιοριστεί ως μία από τις ανταποδοτικές εργασίες της ΙΝΤΡΑΚΑΤ έναντι της παραχώρησης, αφού ανέγερση κτιρίων δεν επιτρέπεται σε ζώνη Α (πρασίνου).

Την Πέμπτη 1/12/22 τρείς επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων,  μία ανεξάρτητη δημοτική σύμβουλος,  επτά  σύλλογοι και δεκαεννέα κάτοικοι κατέθεσαν https://megalo-rema.blogspot.com/2022/12/blog-post.html"}">προσφυγή κατά της παράνομης απόφασης στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση για ανάκληση της παράνομης απόφασης που θέτει σε κίνδυνο τους μαθητές, δημιουργεί κυκλοφοριακό χάος και μετατρέπει μία  ζώνη πρασίνου σε εργοτάξιο και μάλιστα μέσα από την παράνομη διαδικασία της απευθείας εκμίσθωσης.

Την Παρασκευή 2/12/22 δημοσιεύθηκε στη Διαύγεια https://diavgeia.gov.gr/doc/%CE%A85%CE%98%CE%92%CE%A916-%CE%9F47?inline=true"}">ΔΕΥΤΕΡΗ ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ της απόφασης του Δ.Σ. με προσθήκη ολόκληρου κειμένου που προσπάθησε να δικαιολογήσει την παρανομία στη διαδικασία παραχώρησης, με επίκληση του δημοσίου συμφέροντος. Για δεύτερη φορά τίποτα από τα αναφερόμενα στην προσθήκη δεν είχε αναφερθεί στη συνεδρίαση του Δ.Σ..

Τη Δευτέρα 5/12/22, ενόψει της ανακοινωμένης συνεδρίασης Δ.Σ. για την Τρίτη 6/12/2022, κατατέθηκε σε Δήμο και Δ.Σ.  https://megalo-rema.blogspot.com/2022/12/68.html"}">αίτημα 68 κατοίκων και φορέων που ζητά από το Δ.Σ.  την εκ νέου συζήτηση του θέματος παρουσία κατοίκων προκειμένου να ανακληθεί η παραχώρηση των εκτάσεων για εργοτάξιο, ενώ παράλληλα κατατίθεται αίτημα παρέμβασης φορέων στη συνεδρίαση του Δ.Σ. προκειμένου να εκτεθούν οι απόψεις των φορέων στους Δημοτικούς Συμβούλους.

Την Τετάρτη 6/12/2022 9:00-10:00, η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής (ΕΠ.ΠΟΙ.ΖΩ.)αποφασίζει να εισηγηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο  τη διενέργεια  πλειοδοτικού διαγωνισμού για εκμίσθωση(!!!) των δημοτικών εκτάσεων που είχαν παραχωρηθεί στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ(!!!), σε μία προσπάθεια κάλυψης των βαρύτατων πειθαρχικών ευθυνών που βαραίνουν όλους τους Δημοτικούς Συμβούλους που ψήφισαν την παράνομη απόφαση. Το θέμα ήρθε στην Επιτροπή ως κατεπείγον, εκτός ημερήσιας διάταξης, χωρίς να αιτιολογηθεί το κατεπείγον του θέματος και ενώ είχε προηγηθεί η απόφαση 174/2022 του Δ.Σ.  για το θέμα της παραχώρησης.

Στο https://www.facebook.com/1368874272/videos/1190215411571573/"}">Δ.Σ. που έγινε το ίδιο βράδυ (Τρίτη 6/12/2022, 21:00-23:00) το θέμα δεν τέθηκε προς συζήτηση, οι δε φορείς που είχαν αιτηθεί συμμετοχή σε αυτό δεν έλαβαν λινκ για τη συμμετοχή τους, ούτε έλαβαν κάποια γραπτή απάντηση από τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου.

Το πρωί της Τετάρτης 7/12/22 στις 12:20 ο πρόεδρος του Δ.Σ. έστειλε στους Δημοτικούς Συμβούλους πρόσκληση «κατεπείγουσας» δια περιφοράς συνεδρίασης Δ.Σ. (μέσω μέιλ και τηλεφώνων) με θέμα τη διενέργεια πλειοδοτικού διαγωνισμού για εκμίσθωση των εν λόγω εκτάσεων που ήδη είχαν παραχωρηθεί στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ με απόφαση του Δ.Σ.  Η πρόσκληση ήταν  για την αμέσως επόμενη ημέρα Πέμπτη 8/12/2022. Όμως 40λεπτά αργότερα και συγκεκριμένα στις 13:05 ο πρόεδρος έστειλε ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ   επισπεύδοντας τη συνεδρίαση για να γίνει την ίδια μέρα Τετάρτη 7/12/22(!!!) και μάλιστα στις 14:30 δλδ. σε λιγότερο από 1,5  ώρα από την πρόσκληση!!! Να σημειωθεί ότι για την Πέμπτη 8/12/22 το απόγευμα υπήρχε ήδη πρόσκληση σε Δημοτικό Συμβούλιο δια ζώσης,  στο οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να τεθεί το θέμα εκτός ημερήσιας διάταξης και να παραστούν και οι φορείς που είχαν ζητήσει να παρέμβουν. Εξάλλου, αφού το θέμα είχε θεωρηθεί κατεπείγον από το πρωί της Τρίτης 6/12/22 στην ΕΠ.ΠΟΙ.ΖΩ., τότε γιατί δεν συζητήθηκε στη συνεδρίαση μέσω τηλεδιάσκεψης που έγινε το ίδιο απόγευμα με συμμετοχή των φορέων που είχαν αιτηθεί παρέμβαση? Και αν στη συνεδρίαση της Τρίτης 6/12/22 το θέμα δε θεωρήθηκε κατεπείγον για να συζητηθεί, πώς έγινε κατεπείγον ξαφνικά την άλλη μέρα το πρωί της Τετάρτης 7/12/22???

 ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ:

• ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ  ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΑΝΑΚΛΗΣΗΣ ΤΗΣ,
• ΤΗΝ  ΕΣΚΕΜΜΕΝΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΜΕΣΩ  «ΔΙΑ ΠΕΡΙΦΟΡΑΣ»  ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,  ΠΟΥ ΑΠΕΚΛΕΙΣΕ  ΚΑΘΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ  ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΑΙΤΗΘΗΚΑΝ  ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ,
• ΟΤΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ  ΠΑΡΕΚΑΜΨΕ  ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΩΝ  68 ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙ ΦΟΡΕΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΖΗΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚ ΝΕΟΥ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ «ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ» ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΕΥΡΕΘΟΥΝ  ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ

Οι πρωτοφανείς αυτές μεθοδεύσεις θέτουν σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών στην πόλη μας και επιδιώκουν με αντιδημοκρατικές και παράτυπες διαδικασίες την επιβολή ειλημμένων αποφάσεων που αλλάζουν τη φυσιογνωμία της Ραφήνας και υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της για την ερχόμενη δεκαετία τουλάχιστον.

(Καταγγελία της Κίνησης για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας)

Επισυνάπτεται το κείμενο που λάβαμε

Τι σου είναι το διαδίκτυο. Γράφεις κάτι εν βρασμώ ψυχικής ορμής και μετά, όταν ο politically correct εαυτός σου πιεί έναν καφέ, σου φωνάζει

"Τι έκανες; Πως τώρα θα αποφύγεις την ξεφτίλα; Δεν είπαμε να μη καρφώνεσαι; Έχεις και ένα σχεδόν δημόσιο προσωπείο που πρέπει να φαίνεται καθαρό.  Τρέχα αμέσως και μάζεψε ό,τι βρωμιά ξαμόλησες".

Και τρέχεις ο/η δυστυχής να αναιρέσεις τα αποκαλυπτήρια του αληθινού σου εαυτού και να σβήσεις τη λαδιά από το πολιτικά ορθό κοστούμι σου. Η λαδιά όμως αποθηκεύτηκε από τις μηχανές αναζήτησης. Και μένει εκεί και στη μνήμη όσων διάβασαν. Είτε σε επιδοκίμασαν είτε σε αποδοκίμασαν.

Τέλος πάντων, επειδή δεν θέλουμε να λερώνουμε την Attica Voice με φασιστικά και ρατσιστικά κρωξίματα, δεν θα επεκταθούμε άλλο επ' αυτών. Μόνο θα αφιερώσουμε το καταπληκτικό βίντεο του Χριστόφορου Ζαραλίκου, από το πρόγραμμα 1againstracism.

Δεν είναι ρατσίστρια, αλλά...