Μια συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη προμηνύεται πάντα μαγική. Πόσο μάλλον όταν ο Αλκίνοος συνοδεύεται από την ιστορική του μπάντα με την οποία επανασυνδέθηκε μετά από είκοσι χρόνια. Το προμήνυμα αυτό επαληθεύτηκε και όσοι βρέθηκαν χθες, Δευτέρα, στο κολυμβητήριο της Ραφήνας έζησαν πράγματι μια μαγική βραδιά

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στο τραγούδι και στην κιθάρα, ο Σταύρος Λάντσιας στα πλήκτρα, ο Μιλτιάδης Παπαστάμου στο ηλεκτρικό βιολί, ο Γιώτης Κιουρτσόγλου στο ηλεκτρικό μπάσο και ο Μιχάλης Καπηλίδης στα τύμπανα συνέθεσαν ένα εκρηκτικό σύνολο που γέμισε το χώρο της συναυλίας με συγκίνηση και ενέργεια

Εκτός από τα δικά του αγαπημένα τραγούδια, ο Αλκίνοος ερμήνευσε και τραγούδια από τα Διάφανα Κρίνα, τον Τζίμη Πανούση, τον Ορφέα Περίδη, το Μάνο Λοΐζο, το Μάνο Χατζιδάκι αλλά και παραδοσιακά τραγούδια όπως το «Κόκκινα χείλη»

Το πρόγραμμα ξεκίνησε στις 9.30 και λίγο πριν τις 11.30 η μπάντα αποσύρθηκε από τη σκηνή δίνοντας την εντύπωση πως η συναυλία θα τελείωνε εκεί. Μετά από μεγάλη απαίτηση του κοινού όμως, ανέβηκε ο Αλκίνοος μόνος του στη σκηνή και συνέχισε για τουλάχιστον μισή ώρα. Ίσως αυτές ήταν και οι πιο προσωπικές του στιγμές. Δεν είναι τυχαίο που το μέρος αυτού του προγράμματος ξεκίνησε με το «Νερό των Σταγιατών» και έκλεισε με τον «Κεμάλ» του Μάνου Χατζιδάκι

Δεν ήταν δε λίγες οι φορές όπου ο τραγουδοποιός αναφέρθηκε στο δυσοίωνο αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών και καλούσε σε εγρήγορση γιατί «από αδιαφορία θα πεθάνουμε» όπως είπε χαρακτηριστικά. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε όταν, προλογίζοντας το «Πάντα θα ξημερώνει» που έχει γραφεί εις μνήμη του Παύλου Φύσσα, είπε πως το τραγούδι αυτό καθίσταται , μετά τα αποτελέσματα των εκλογών, τραγικά επίκαιρο

Η συναυλία τελικά ολοκληρώθηκε στις 12.00 μέσα σε αποθέωση από το κοινό, υπόκλιση από την μπάντα και τον Αλκίνοο εμφανώς ευχαριστημένο από την αγάπη και την αποδοχή που εισέπραξε από το κοινό

ΥΓ. Στα παραλειπόμενα της συναυλίας αξίζει να αναφέρουμε (επιγραμματικά εδώ και πιο αναλυτικά σε επόμενη ανάρτηση) πως κατά τη διάρκεια της συναυλίας έγινε παρέμβαση με πανό από μέλη της Κίνησης για την προστασία του Μεγάλου Ρέματος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια προσεκτική μεν, χρήσιμη και διδακτική δε τοποθέτηση του Αλκίνοου που χειροκροτήθηκε. Τέλος, το κωμικό ενσταντανέ της βραδιάς συνέβη στην πύλη της εξόδου όταν ο δήμαρχος της πόλης σε ρόλο απασφαλισμένου σεκιουριτά προσπαθούσε να αποσπάσει δια της βίας το πανό από τα μέλη της Κίνησης λέγοντας σε εμφανή κατάσταση σύγχυσης πως ο χώρος του Δημοτικού Πάρκου είναι ιδιωτικός (!). Και όλα αυτά συγκρατούμενος από αντιδημάρχους και δημοτικούς υπαλλήλους που προσπαθούσαν να τον επαναφέρουν στη λογική ενώ με το ένα χέρι κρατούσε το πανό και με το άλλο προσπαθούσε να χτυπήσει την κάμερα που τραβούσε στιγμιότυπα (!). Για του λόγου το αληθές υπάρχει σχετικό φωτογραφικό υλικό , περισσότερα όμως σε επόμενη ανάρτηση. Μην περιμένετε πάντως να διαβάσετε αυτά τα παραλειπόμενα , όπως και τις πολιτικές τοποθετήσεις του Αλκίνοου κατά τη διάρκεια της συναυλίας, από τα δύο "επίσημα" Μέσα της Ραφήνας