Πριν από σαράντα χρόνια, ο Παύλος Σιδηρόπουλος τραγουδούσε σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη

"Και όταν θα `ρθουν οι καιροί
που θα `χει σβήσει το κερί στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα"

Το παιδί μεγάλωσε και έγινε έφηβος. Ανέκδοτα ανέκδοτα ποιήματα του Παύλου μελοποιήθηκαν από τον Δημήτρη Καρρά και κυκλοφόρησαν στο δίσκο «Εξακρίβωση». Ένα από αυτά είναι το «ο φράχτης είναι ανοιχτός» που ερμηνεύουν ο Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας. Είναι το οδοιπορικό ενηλικίωσης ενός έφηβου που αρχίζει με την αμφισβήτηση της γονεϊκής κυριαρχίας, της πρώτης εξουσίας που αμφισβητεί ο νέος στην προσπάθειά του να καταλάβει μία αυτόνομη θέση μέσα στον κόσμο. Είναι ταυτόχρονα και μια ευχή προς αυτόν για να τα καταφέρει

"Ο φράχτης ήτανε ανοιχτός
και το παιδί φευγάτο
Ο κήπος έμεινε αδειανός
κι ένας καινούργιος ποταμός
μας φέρνει το μαντάτο.

Μου ψιθυρίζουν τα νερά
πως το παιδί μιλάει
Σκότωσε τον πατέρα του
κι η εφηβική παντιέρα του
προς τ΄ανοιχτά τραβάει.

-«Ε, Ψηλορείτη, μάνα του
και Καύκασε, πατέρα
στείλτε φωτιά στο διάβα του
μην πέσει και χτυπήσει» "

ΥΓ. Και ας ευχηθούμε να μην συναντήσει κάποιον αστυνομικό στο δρόμο του