Έλαια σιλικόνης … Αναφλέγονται ή δεν αναφλέγονται; Σε πρωϊνή εκπομπή του MEGA, ο καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Μιχάλης Χάλαρης, σε σχετική ερώτηση που του έγινε, είπε πως για να αναφλεγούν απαιτούνται τρεις ταυτόχρονες προϋποθέσεις: α) θερμοκρασία πάνω από 300⁰C  (που είχαμε)    β) ισχυρή πηγή ανάφλεξης (που είχαμε από τη δημιουργία του ηλεκτρικού τόξου) και γ) υψηλή πίεση (που δεν είχαμε).

Δεν συνέτρεχαν λοιπόν και οι τρεις απαραίτητες προϋποθέσεις. Ωστόσο, οι υπεύθυνοι της εκπομπής βιάστηκαν να βάλουν υπότιτλο «Τα έλαια σιλικόνης αναφλέγονται σε θερμοκρασία πάνω από 300⁰C». Είναι βέβαιο πως αν οι υπεύθυνοι της εκπομπής ήταν μαθητές του συγκεκριμένου καθηγητή, θα κόβονταν στο συγκεκριμένο μάθημα. Αλλά προφανώς δεν είναι και δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια

Δυστυχώς, όλη η συζήτηση για τα Τέμπη έχει μετατοπιστεί στο αν αναφλέγονται τα έλαια σιλικόνης και όχι στο έγκλημα αυτό καθ’ εαυτό (που είναι η σύγκρουση των δύο τρένων που κινούνταν αντίθετα στην ίδια τροχιά) και στο έγκλημα που έγινε στη συνέχεια (αυτό του μπαζώματος του χώρου του εγκλήματος).

Είναι σα να έχει γίνει δολοφονία και ο κατηγορούμενος να προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν έκλεψε τον δολοφονημένο. Και κάτι τέτοιο να αρκεί για την αθώωσή του

Εν πάσει περιπτώσει, και άσχετα με τα προηγούμενα - έτσι είναι το ανθρώπινο μυαλό, πετάει από θέμα σε θέμα όπως οι μέλισσες από λουλούδι σε λουλούδι - αυτή η επίμονη επανάληψη της φράσης «Έλαια σιλικόνης»… «έλαια σιλικόνης» είχε κολλήσει στο μυαλό μας. Κάτι μας θύμιζε. Και όχι από τη Χημεία. Μετά από καιρό το θυμηθήκαμε και το παρουσιάζουμε

Μόνο που δεν ήταν τα «έλαια σιλικόνης» αλλά τα «όνειρα σιλικόνης» από τον πρώτο δίσκο των Υπόγειων Ρευμάτων που κυκλοφόρησε το 1994.

"Ο μάγος που κοιτάζει την πόλη" ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, γέννημα μιας εποχής που ανέδειξε πλήθος ελληνόφωνων ροκ συγκροτημάτων

Ανάμεσα στα τραγούδια του δίσκου ήταν και οι μελοποιήσεις δύο ποιημάτων. Τα «Ανδρείκελα» του Κώστα Καρυωτάκη και η «Βροχή» του Χ.Λ.Μπόρχες. Ένα από τα τραγούδια του δίσκου ήταν και το «όνειρα σιλικόνης» …που δεν παν πουθενά

Προτεινόμενες λύσεις, φιλικές συμβουλές

η ζωή σου περνάει από οθόνες θολές

Το παρόν που ήταν μέλλον είναι πια παρελθόν

αναδεύω τις κοίτες των αρχαίων ποταμών

Όνειρα σιλικόνης που δε παν πουθενά

Όνειρα σιλικόνης που δε παν πουθενά

Κατακόμβες της Ρώμης και κεριά ζωντανά

ό, τι πέρασε πάει στο βαθύ πουθενά

οι χορδές μου που τρίζουν και ζητούν γιατρειά

θα χαθούνε με μένα στις βραδιές του μετά

Θυμάμαι την πρώτη φορά που πρωτάκουσα αυτό το δίσκο. Ήταν ένα μουντό πρωϊνό κι εγώ ήμουν στριμωγμένος σα σαρδέλα, σε ένα τρόλεϊ που πάσχιζε να προχωρήσει σε μια μποτιλιαρισμένη Πατησίων. Δεν υπήρχαν βέβαια τα smartphones, υπήρχαν όμως τα θρυλικά walkman και δεκάδες ραδιοφωνικοί σταθμοί που έπαιζαν καλή μουσική

Ήταν το «Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά» το τραγούδι που με πήρε και μ' έκανε να πετάξω πάνω από την πόλη εκείνο το άχαρο πρωϊνό. Θυμάμαι και την ημέρα που αγόρασα το δίσκο αυτό. Αυτή τη φορά ήταν ένα ηλιόλουστο μεσημέρι στην Πανεπιστημίου. Ο δίσκος ήταν «Ο μάγος κοιτάζει την πόλη», ο πρώτος – και καλύτερος δίσκος – των Υπόγειων Ρευμάτων.

Ο δίσκος αυτός στάθηκε ένας από τους πιο επιτυχημένους της ελληνικής ροκ σκηνής της δεκαετίας του ’90. Ο άνθρωπος που τους “ανακάλυψε” ήταν ο μουσικός παραγωγός Δημήτρης Χατζόπουλος ο οποίος, προλογίζοντας το δίσκο που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1994, γράφει: « Υπόγεια Ρεύματα σημαίνει μουσικές αναζητήσεις που ξεκινούν από τον προσωπικό κόσμο πέντε παιδιών, συγκροτούνται στο κέντρο της πόλης (περιοχή Ψυρρή, αν αρέσκεσθε στις λεπτομέρειες) και για πρώτη φορά καταγράφονται για να ταξιδέψουν στην πόλη και πέραν αυτής. Αγαπάμε την ποίηση, αγαπάμε τη μουσική … τώρα προσπαθούμε ν’ αγαπήσουμε και τους εαυτούς μας. Παιδιά καλό ταξίδι, υπόγεια και υπέργεια …»

Οι στίχοι των τραγουδιών είναι δικοί τους, εκτός από δύο ποιήματα, τα «Ανδρείκελα» του Κώστα Καρυυωτάκη και η «Βροχή» του Χ.Λ. Μπόρχες. Καλή ακρόαση!