Εικόνα που πάρθηκε από τον ιστότοπο physiccsgg.me  . Και, όχι ο Godzilla δεν υπήρχε στο πραγματικό διαγώνισμα. Μόνο αυτός έλειπε

Η Μέρα της Μαρμότας είναι μια αμερικανική κωμωδία φαντασίας, παραγωγής του 1993, όπου ο πρωταγωνιστής βρίσκεται παγιδευμένος στο χρόνο και αναγκασμένος να ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά.

Τη μέρα της Μαρμότας όμως τη ζουν, έστω μια φορά το χρόνο,  και όσοι καθηγητές ασχολούνται με την προετοιμασία των μαθητών για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις στη Φυσική και αναγκάζονται κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, να νιώσουν έκπληξη, απογοήτευση, ίσως και αηδία.

Δε θα σταθούμε μόνο στην πανθομολογούμενη δυσκολία των θεμάτων, ούτε στο χρόνο που απαιτείται για την ανάγνωση, την κατανόηση, την επίλυση και τον τελικό έλεγχο. Χρόνος που, όπως οι περισσότεροι καθηγητές συμφωνούν, είναι αρκετά μεγαλύτερος από αυτόν που είχαν στη διάθεσή τους οι μαθητές.

Δε θα σταθούμε, φυσικά, στις διαστάσεις που έδωσε σε ένα μάλλον ανύπαρκτο θέμα ο Παύλος Πολάκης (ο γνωστός) που άφησε το προσφιλές του θέμα των εμβολίων και αποφάσισε να ασχοληθεί και με τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, ισχυριζόμενος ότι ένα ερώτημα σε μια άσκηση που έπιανε μόλις 5 από τις 100 μονάδες – και που δεν ήταν κάποιο πρωτότυπο θέμα αλλά μια απόδειξη μέσα από το σχολικό βιβλίο – είχε πέσει και στις ενδοσχολικές εξετάσεις του Βαρβακείου. Πέρα από το άτοπο του ζητήματος, η εμμονή σε αυτό το θέμα, μάλλον αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά ζητήματα που προκάλεσαν τα θέματα της Φυσικής. Γιατί , όπως ευφυώς έγραψε ένα συνάδελφος φυσικός , «όλοι μιλούν για τ’ άρματα κι ο Γιάννης για την πίτα»

Τα ζητήματα που προκαλούν τα θέματα της Φυσικής είναι μόνιμο φαινόμενο τα τελευταία χρόνια, ειδικά φέτος όμως ξεπέρασαν κάθε όριο ανοχής, εκνευρίζοντας όσους καθηγητές προετοιμάζουν μαθητές για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις και που βλέπουν ότι καταπατείται κάθε λογική, κάθε κανόνας και τελικά κάθε ηθική σε μια προσπάθεια των θεματοδοτών να αποδείξουν τι, άραγε; την εξυπνάδα και τη φαντασία τους ;

Καλό είναι επιτέλους οι θεματοδότες να καταλάβουν πως αυτοί που διαγωνίζονται είναι οι μαθητές και όχι οι ίδιοι και να πάψουν να προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με διεστραμμένα θέματα που δεν έχουν σχέση με πραγματική Φυσική. Με θέματα που δεν  καταφέρνουν να εξετάσουν σε βάθος ή σε εύρος την ύλη,  με θέματα που είναι ένα ανούσιο και αντιαισθητικό puzzle, με θέματα που δείχνουν πως ο σκοπός τους είναι πρωτίστως να αιφνιδιάσουν και να τρομοκρατήσουν  τους υποψηφίους

Και, τελικά, καταφέρνουν να οδηγήσουν στην ταπείνωση πολλούς μαθητές που μπορεί να κατέβαλλαν φιλότιμη προσπάθεια όλη τη χρονιά και αυτό που ελάχιστα τους άξιζε, ήταν θέματα που θα μπορούσαν να αξιολογήσουν σωστά την προσπάθεια που έκαναν, τις γνώσεις τους και την ικανότητά τους.

Όπως αναφέραμε και παραπάνω, τα φετινά θέματα ξεπέρασαν κάθε όριο. Ίσως να ταίριαζαν περισσότερο σε διαγωνισμό Φυσικής, αν δεν είχαν φτιαχτεί με προχειρότητα και δεν είχαν και λάθη. Γιατί είχαμε και τέτοια ζητήματα.

Είναι βέβαιο πως και φέτος θα βρεθούν μαθητές που θα γράψουν άριστα. Πάντα υπάρχει μια τέτοια ομάδα ξεχωριστών και ιδιαίτερων μαθητών που έχουν μια έμφυτη ικανότητα και που προετοιμάζονται με θαυμαστή προσήλωση για τις Εξετάσεις αυτές. Και γι αυτό δεν πρέπει να στεκόμαστε στις επιδόσεις των μαθητών αυτών για να κρίνουμε την ποιότητα των θεμάτων

Η ποιότητα των θεμάτων πρέπει να κρίνεται από τη συνολική επίδοση όλων των μαθητών. Ήδη, τα πρώτα αποτελέσματα από τα βαθμολογικά κέντρα αποδεικνύουν πως οι θεματοδότες απέτυχαν σε αυτό που είναι ζητούμενο σε τέτοιου είδους εξετάσεις. Να φτιάξουν δηλαδή μια διαβάθμιση στη δυσκολία των θεμάτων. Μια διαβάθμιση που θα οδηγούσε στην απαιτούμενη κλιμάκωση βαθμολογιών και η οποία θα μπορούσε να ξεχωρίσει τον άριστο, τον πολύ καλό, τον καλό, τον μέτριο

Τα αποτελέσματα λοιπόν δείχνουν ότι περίπου το 60% έχει γράψει κάτω από τη βάση, ενώ ένα σχεδόν 10% έχει γράψει άριστα. Το υπόλοιπο 30% συγκεντρώνει βαθμολογίες από 10 έως 18,5. Αυτή η εντελώς άνιση κατανομή βαθμολογίας αποδεικνύει την αποτυχία κυρίως των θεματοδοτών και όχι των μαθητών

Για του λόγου το αληθές όμως, ας ακούσουμε και άλλες φωνές διαμαρτυρίας, που φέτος ήταν περισσότερες από κάθε άλλη χρονιά

Η Ένωση Ελλήνων Φυσικών μιλάει για έκπληξη και απογοήτευση

«Απογοήτευση γιατί:

Η έκταση των θεμάτων είναι ιδιαιτέρως αυξημένη, ιδιαίτερα σήμερα, που υπάρχει και κλιματολογική επιβάρυνση. Έτσι, ο διαθέσιμος χρόνος δεν ήταν επαρκής.

Δεν υπάρχει διαβάθμιση της δυσκολίας των θεμάτων, με προφανές αποτέλεσμα τη «σαλαμοποίηση» των βαθμολογιών των παιδιών «προς τα κάτω».

Οι θεματοδότριες/θεματοδότες δεν φαίνεται να ενστερνίζονται την αποφυγή των λεγόμενων «υπερπαραγωγών», οι οποίες τρομοκρατούν τα παιδιά, τα απομακρύνουν από το γνωστικό αντικείμενο και απέχουν πολύ από τις οδηγίες διδασκαλίας του μαθήματος. Έτσι, απαξιώνεται η διδασκαλία του μαθήματος στο δημόσιο Σχολείο και ο σεβασμός στους συντελεστές του»

Η Πανελλήνια Ένωση Υπευθύνων Εργαστηριακών Κέντρων Φυσικών Επιστημών καταγγέλλει την επιλογή των θεμάτων τονίζοντας πως 

«... τερατώδεις και εξωπραγματικές  διατάξεις όπως αυτές του τέταρτου θέματος παρουσιάζονται σαν απόλυτα φυσιολογικές και η επιστήμη της Φυσικής παρουσιάζεται σαν μια διαδικασία επίλυσης ασυνήθιστων και σύνθετων γρίφων.

Γι’ άλλη μία φορά, η επιστήμη της Φυσικής παρουσιάζεται με απόλυτα στρεβλή εικόνα, αφού όλα τα θέματα αναφέρονται σε ένα παράλληλο σύμπαν, που δεν έχει καμία σχέση με τα καθημερινά φυσικά φαινόμενα και τις σύγχρονες τεχνολογικές εφαρμογές που βασίζονται κυρίως στη Φυσική.

Στα χρόνια που η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων έχει τεθεί μετ’ επιτάσεως θεωρούμε ότι πρέπει να τεθεί το θέμα της αξιολόγησης των θεμάτων και των θεματοδοτών/τριών στις Πανελλήνιες Εξετάσεις.

Επιπλέον πρέπει να τονιστεί ότι τα θέματα των φετινών εξετάσεων δεν πρόκειται να επηρεάσουν μόνο τους μαθητές που διαγωνίστηκαν φέτος, αλλά και τις επόμενες γενιές γιατί ορίζουν την  κατεύθυνση στην  διδασκαλία του μαθήματος τόσο στα σχολεία όσο και στα φροντιστήρια»

Ανακοίνωση όμως εξέδωσε και ο Οργανισμός Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας (ΟΕΦΕ) ,για πρώτη φορά τόσο σκληρή, όπου ανάμεσα στα άλλα μιλάει για

«Πολλά και δύσκολα θέματα, γεμάτα ανούσιες και αχρείαστες παγίδες. Τα δυσκολότερα των τελευταίων ετών.

 Ο χρόνος επίλυσής τους ξεπερνά κατά πολύ τις 3 ώρες κάτι που γίνεται εύκολα και γρήγορα αντιληπτό.

Δεν υπήρχε διαβάθμιση θεμάτων, με αποτέλεσμα να αδικηθούν οι μαθητές με μεσαίες βαθμολογίες.

Ο βαθμός δυσκολίας τους δεν ανταποκρίνεται στον αριθμό ωρών διδασκαλίας της φυσικής στο Λύκειο.

Δεν έλαβαν υπόψη τις σημερινές καιρικές συνθήκες για να κινηθούν ανάλογα»

Ο καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ, Χρήστος Τουραμάνης γράφει για τα συγκεκριμένα θέματα

«Τα θέματα αυτά στις Πανελλήνιες εξετάσεις δεν εξετάζουν ούτε την κριτική σκέψη, ούτε την βαθύτερη κατανόηση της φύσης. Αποτελούν διαγωνισμό δεξιοτεχνίας που χρειάζεται και χρόνο και ηρεμία, ένα ΣΚ για να το απολαύσει κάποιος και μάλιστα με παρέα (ομαδική άσκηση).

Το θέμα με το σχήμα που προκαλεί ζαλάδα σε εξετάσεις με στενό χρονικό περιθώριο και φοβερή πίεση αφού κρίνεται το μέλλον των παιδιών αποτελεί έκφραση σαδισμού, και αυτή είναι η ηπιότερη έκφραση που μπορώ να βρω. Το να κρύψω την συχνότητα μέσα σε έναν τύπο δεν εξετάζει αν ο μαθητής καταλαβαίνει πως δουλεύει το μέλαν σώμα, αλλά ποιος έχει γερά νεύρα, ψυχραιμία και είναι καλός στο κυνήγι θησαυρού.

Εάν εγώ στον Ηλεκτρομαγνητισμό του τρίτου έτους βάλω τέτοια θέματα-σπαζοκεφαλιές ο εξωτερικός εξεταστής του τμήματος θα μου τα γυρίσει πίσω. Η σαφήνεια και καθαρότητα στις ερωτήσεις είναι απαιτούμενο στα θέματα που βάζουμε.

Τα άλλα είναι εκβιασμός της κοινωνίας ώστε να ακουμπάει τις οικονομίες της, συχνά αιματηρές, στα φροντιστήρια. Απωθεί τα παιδιά αφού εξαφανίζει την ομορφιά της φυσικής κάτω από σχολαστικισμούς και βυζαντινισμούς»

Δυστυχώς, έχουμε σιγή ιχθύος από την ΟΛΜΕ και από τους καθηγητές των Δημοσίων σχολείων, από αυτούς δηλαδή που θα έπρεπε να έχουν τον πρώτο λόγο, καθώς είναι αυτοί που θα κληθούν να διορθώσουν τα γραπτά των μαθητών. Είναι ικανοποιημένοι από τα θέματα; Ή  μήπως δεν πρέπει να θιγούν οι συνάδελφοί τους που επέλεξαν τα θέματα, σαν να αγνοούν τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η προετοιμασία στα σχολεία. Αναγνωρίζουμε τις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργεί το δημόσιο σχολείο, δεν παύει όμως να αποτελεί και αυτό μία πραγματικότητα και, ως πραγματικότητα, πρέπει να αναφέρεται

Και τελικά, ποια μπορεί να είναι τα αίτια της επιλογής τέτοιων θεμάτων;  Είναι αποτέλεσμα μόνο ανικανότητας και άγνοιας της πραγματικότητας; Είναι αποτέλεσμα μόνο μιας προσπάθειας από πλευράς των μελών της επιτροπής να αυτοεπιβεβαιωθούν και να αποδείξουν ότι μπορούν να βάζουν θέματα που «δεν κυκλοφορούν πουθενά»;

Ίσως η απάντηση στο ερώτημα αυτό να βρίσκεται σε δημοσιεύματα σαν κι αυτό , όπου μεταξύ άλλων αναφέρονται

« το κίνημα «δεν δίνω πανελλαδικές» των νέων έχει φουντώσει, με μεγάλα ποσοστά μαθητών και μαθητριών που πλέον αρνούνται να συμμετάσχουν στις εθνικές εξετάσεις για τα ΑΕΙ

Από την πλευρά τους, τα δημόσια πανεπιστήμια της χώρας πρέπει επίσης να ωριμάσουν, να κλείσουν τμήματα, να ανανεώσουν προσωπικό και προγράμματα.

Η εποχή των πανελλαδικών εξετάσεων με τον τρόπο που γίνονται σήμερα τελείωσε»

Να κλείσουν τμήματα του Δημοσίου Πανεπιστημίου, λέει το άρθρο. Για να ανοίξουν ιδιωτικά;  ρωτάμε εμείς. Όπου κάποιος θα εγγράφεται με μια απλή αίτηση, την ταυτότητά του και δύο φωτογραφίες, όπως βλέπουμε στο site της αυτοπροσδιοριζόμενης ως "πρώτης ιδιωτικής πολυτεχνικής σχολής στην Ελλάδα".

Την ίδια στιγμή που το μηντιακό σύστημα παλεύει να πείσει με νύχια και με δόντια το μέσο πολίτη ότι δεν μπορεί να πιάνει θέση στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο κάποιος που έχει γράψει κάτω από τη βάση, την ίδια στιγμή αυτός θα μπορεί να γράφεται σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο, χωρίς να νοιάζεται για τα θέματα των Πανελληνίων και να έχει τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με αυτόν που έχει περάσει με καλή βαθμολογία στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο

Πρόκειται για παραλογισμό; Όχι, νεοφιλελευθερισμός λέγεται. Εκεί, όπου το χρήμα κινεί τα πάντα και δικαιολογεί τα πάντα

ΥΓ1. Καλό είναι να υπενθυμίσουμε πως το μάθημα της Φυσικής εξετάστηκε υπό συνθήκες ακραίου καύσωνα, σε συνθήκες όπου όλο το δημόσιο υπολειτουργούσε και τα δημοτικά σχολεία είχαν κλείσει λόγω ζέστης. Την ίδια στιγμή, το επιτελικό κράτος ζητούσε από τους μαθητές να φέρουν ανεμιστήρες από το σπίτι τους (!)

ΥΓ2. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε πως δεν διαγωνίζονται όλα τα παιδιά με τα ίδια εφόδια. Κάποια παιδιά δεν μπορούν να έχουν καμία βοήθεια, πέρα από αυτή του σχολείου. Από κει και πέρα, όσο οι οικονομικές δυνατότητες της οικογένειας αυξάνουν, υπάρχουν τα φροντιστήρια, τα ιδιαίτερα μαθήματα, τα ιδιωτικά σχολεία, τα Πανεπιστήμια του εξωτερικού και οσονούπω τα ιδιωτικά Πανεπσιτήμια. Αυτό είναι ο καπιταλισμός και η εγγενής του φύση να συντηρεί τις ταξικές ανισότητες. 

ΥΓ3. Καλό είναι επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι η υψηλή ιεράρχηση που έχουν οι Πανελλήνιες στην ελληνική κοινωνία, αποτελεί άλλο ένα δείγμα της στρέβλωσης που παρατηρείται στην κοινωνία αυτή και δεν είναι τίποτε περισσότερο από το αποτέλεσμα της έλλειψης εναλλακτικών διεξόδων. Το βασικό ζητούμενο δεν είναι να βρεθεί ένα πιο «αξιοκρατικό» σύστημα, το βασικό ζητούμενο είναι να βρεθούν παράλληλοι και εναλλακτικοί δρόμοι για τους νέους. Δρόμοι που θα τους εξασφαλίζουν αξιοπρεπή εργασία και αξιοπρεπείς αμοιβές. Μέχρι τότε, οι Πανελλήνιες θα φαντάζουν μονόδρομος για τους περισσότερους μαθητές

Χρήστος Κωστούλας, Φυσικός