Στις 29   Απριλίου του 1933 πεθαίνει ο Κωνσταντίνος Καβάφης, σε ηλικία 70 ετών. Ένα από τα πιο γνωστά του ποιήματα, ίσως το πιο γνωστό, είναι η «Ιθάκη». Ένας ύμνος στην αξία του ταξιδιού, ένας ύμνος στο πιο μεγάλο ανθρώπινο ταξίδι, την ίδια τη ζωή. Μία παρότρυνση να ζούμε την κάθε στιγμή, άσχετα με τον προορισμό μας, άσχετα με το στόχο μας. Αλλά και οι στόχοι που βάζουμε, ακόμη και αν τους ξεπεράσουμε, ακόμη κι αν τελικά φτωχούς τους βρούμε, η μεγάλη τους αξία είναι ότι μας χάρισαν το πλούσιο ταξίδι

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, 
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, 
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, 
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι, 
τέτοια στο  δρόμο σου ποτέ σου δέν θα βρεις, 
αν μέν᾿ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους  Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, 
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, 
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, 
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι να ῾ναι μακρύς ο δρόμος. 
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι 
που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά 
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·

να σταματήσεις σ᾿ εμπορεία Φοινικικά, 
και τες καλές πραγμάτειες ν᾿ αποκτήσεις, 
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ᾿ έβενους, 
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής, 
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά.

Σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας, 
να μάθεις και να μάθεις απ᾿ τους σπουδασμένους. 
Πάντα στο νου σου νάχης την Ιθάκη. 
Το φθάσιμον εκεί ειν᾿ ο προορισμός σου.

Αλλά μη βιάζης το ταξείδι διόλου. 
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει. 
Και γέρος πια ν᾿ αράξης στο νησί, 
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο, 
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώση η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ᾿ έδωσε τ᾿ ωραίο ταξίδι. 
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο. 
Άλλα δεν έχει νά σε δώσει πιά.

Κι αν πτωχική την βρης, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. 
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, 
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.