Μαθαίνοντας τα νέα της Αττικής, ειδικά της ανατολικής από μία απόσταση, ο ψύχραιμος παρατηρητής θα αποφαινόταν με μεγάλη άνεση  πως η εισαγγελική έρευνα για τους υπεύθυνους της καταστροφής της 23ης Ιουλίου 2018 μάλλον κρούει ανοιχτές θύρες.

Από «δημοσιογραφικές» πηγές κυκλοφόρησαν στοιχεία του πορίσματος του εμπειρογνώμονα που όρισε η Εισαγγελία και αμέσως άρχισαν να δημιουργούνται και να καλλιεργούνται έτι περαιτέρω εντυπώσεις. Άλλες σωστές, άλλες υπερβολικές, αλλά και μερικές σκόπιμα συσκοτιστικές.

Η αξιολόγηση τους και η απόδοση του ειδικού βάρους του κάθε επιμέρους πορίσματος, στο βαθμό που αφορά το κάθε αναμεμιγμένο στην τραγωδία πρόσωπο, είναι τελικά η κατακλείδα της ίδιας της έρευνας, η κρίσιμη φάση της και η φάση εκείνη που ακολουθείται με την έναρξη των σχετικών δικαστικών παραπομπών. Εδώ είναι που οι κύριοι ένοχοι παρεμβαίνουν με φωνές και επενδεδυμένη με θεατρικά μονόπρακτα, κενολογία. Δεν είναι όμως μόνοι. Τα πληρωμένα παπαγαλάκια που κελαηδούν καταπώς ορίζουν τα αφεντικά τους, έχουν αναλάβει το ρόλο των πρώτων βιολιών στην επιχείρηση αθώωσης των χεριών που τα ταΐζουν. Γράφουν, προβάλλουν, συχνά ανοσιουργούν και βυσσοδομούν επί της αλήθειας και επί της αναζητούμενης δικαίωσης των νεκρών.  Με θράσος που αντλούν από τα -ένοχα- χέρια που τα  ταΐζουν, επιτίθενται σε όποιον αναρωτηθεί για την ευθύνη των προστατών τους.

Οι τελευταίοι που θα επιχειρηματολογούσαμε υπέρ των σωμάτων ασφαλείας θα ήμασταν οι συντάκτες της AtticaVoice. Γενικά έχουμε μία αλλεργία σε ότι αναφέρεται σε ανθρώπους που προφυλάσσουν από άλλους ανθρώπους. Σε ανθρώπους που εξορισμού χωρίζουν τους αυθαίρετα αποκαλούμενους «κακούς» από του επίσης αυθαίρετα αποκαλούμενους «καλούς» της γειτονιάς μας, της πόλης μας της κοινωνίας μας. Αλλεργία στους πραιτοριανούς του καιρού μας. Όμως, βλέποντας τους μέσα στην πανθομολογούμενη συνενοχή τους για την τραγωδία στο Μάτι, να μπαίνουν στο στόχαστρο των άλλων συνενόχων τους, προκειμένου να τους φορτώσουν το σύνολο της ευθύνης, πραγματικά αισθανόμαστε αηδία.

Μέχρι σήμερα, ο υποτιθέμενος δήμαρχος Μαραθώνα έχει κρατήσει μία στάση περισσότερο σοβαρή, μεταξύ των υπολοίπων συνενόχων του. Εκείνοι που τον ξεπερνούν κα μάλιστα τον υπερφαλαγγίζουν σε κραυγές και θεατρικότητα είναι η περιφερειάρχισσα με τους αντιπεριφερειάρχες Αττικής, που κουβαλούν και την ενοχή για τη Μάνδρα και βέβαια ο τραγικός δήμαρχος Ραφήνας, ο οποίος μάλιστα είναι και εκείνος που κραυγάζει περισσότερο, θυμίζοντας μας πόσο μεγάλος και οξυδερκής στοχαστής ήταν ο Κάτων.

Φωνάζουν για την «επιχειρησιακή δυνατότητα που δεν έχουν» λες και του εγκαλούν γιατί δεν έσβησαν την φωτιά. Για το ότι ήταν εντελώς «ξεβράκωτοι την κρίσιμη ώρα δεν απαιτείται επιχειρησιακή δυνατότητα. Μόνο υπευθυνότητα και πάνω απ’ όλα συνείδηση και φιλότιμο. Είδη εν ανεπαρκεία στους επαγγελματίες αθώους.

Τα έχουμε ξαναγράψει. Τα έχουμε ξαναπεί. Ακόμα και αν δικαστικά εισπράξουν καμία «με αναστολή» ή ακόμα και καμία «αθώωση» πρέπει να είναι περισσότερο χοντρόπετσοι απ’ ότι φαίνεται σε περίπτωση που θέλουν να συνεχίσουν την «πολιτική» καριέρα τους. Γιατί πρέπει να είναι κανείς τελείως αναίσθητος για να υποδύεται το περιστέρι των καλών προθέσεων, όταν είναι βουτηγμένος ως το λαιμό στον βούρκο της μικροψυχίας και το αίμα των αθώων

______________________________

*Από το να μιλάς,καλύτερα να σιωπάς

Αφορμή για το παρόν ήταν μία τηλεοπτική εμφάνιση της περιφερειάρχισσας Δούρου και  η νέα μικρόψυχη κραυγή του δημαρχου Ραφήνας σε αγαπημένο του τοπικό μέσο