Τουρισμός για πλούσιους. Αυτό είναι το μέλλον που επιφυλάσσεται για όση Ελλάδα έχει απομείνει ακόμη όμορφη και ανέγγιχτη. Τεράστιες εκτάσεις γης στην Ιθάκη συσσωρεύονται στα χέρια λίγων, με απώτερο σκοπό την ανάπτυξη τουρισμού για πλούσιους. Με τα εστιατόριά τους, τις πισίνες τους σε εποχή κλιματικής κρίσης, με τα δικά τους λιμάνια, τις δικές τους παραλίες, τους δικούς τους σκλάβους-υπαλλήλους. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τουλάχιστον πέντε περιπτώσεις συγκέντρωσης εκατοντάδων στρεμμάτων η κάθε μία. Εφοπλιστές, επενδυτικοί όμιλοι και πάσης φύσεως κοράκια καραδοκούν να φράξουνε τη γη και τις παραλίες και να παρέχουν τουρισμό στους πλούσιους, τάζοντας στους ντόπιους καθρεφτάκια και κούφιες υποσχέσεις. 

Αν θέλουμε να σώσουμε ό,τι έχει απομείνει στα μικρά νησιά που δεν έχουν ακόμη αλωθεί από τον υπερτουρισμό, υπάρχει λύση, αλλά αυτή είναι βέβαιο πως δεν μπορεί να δοθεί από τη σημερινή κυβέρνηση της καταστροφής και του ξεπουλήματος. Και η λύση δεν είναι άλλη από την απαγόρευση της εκτός σχεδίου δόμησης και την αποτροπή μεγάλης συγκέντρωσης ιδιοκτησίας

Και αν τα παραπάνω φαντάζουν γραφικά σε όσους έχουν γοητευθεί από το παραμύθι της ανάπτυξης, ας αναφέρουμε ότι στην πραγματικότητα η εκτός σχεδίου δόμηση είναι αυτή που φαντάζει γραφική και τριτοκοσμική σε οποιονδήποτε Ευρωπαίο, καθώς δεν συναντάται σε καμία ανεπτυγμένη χώρα. «Απλώς ακατανόητο» χαρακτηρίζει ο διευθυντής του Γραφείου Ευρωπαϊκής Πολιτικής του WWF κ. Τόνι Λονγκ το δικαίωμα δόμησης εκτός των εγκεκριμένων σχεδίων που δίνεται στην Ελλάδα. «Κάτι παρόμοιο δεν ισχύει σε άλλη χώρα της ΕΕ» συμπληρώνει με έκπληξη.

Σε συζήτηση επίσης που έγινε στο πλαίσιο ημερίδας που διοργάνωσε η Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ και το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας με θέμα «Σχεδιάζοντας (σ)τα όρια των μικρών νησιών» οι επιστήμονες ανέφεραν πως «Διεθνώς γίνεται μια εμπορευματοποίηση του χώρου, που στη χώρα μας ροκανίζει και κατασπαταλάει την ύπαιθρο, μια εξέλιξη μη αναστρέψιμη. Όσο συμβαίνουν αυτά, ζούμε τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής όπως την έλλειψη νερού, τις πλημμύρες, την υποβάθμιση της βιοποικιλότητας».

Οι επιστήμονες πρότειναν ως λύση

α) τη θεσμική προστασία της αγροτικής γης ώστε να αποτραπεί η αλλαγή χρήσης της (για δόμηση σπιτιών, εξοχικών, ξενοδοχείων κ.ο.κ.)

β) τη θέσπιση «κόφτη» ώστε να αποτραπούν οι μεγάλες συγκεντρώσεις ιδιοκτησίας και

γ) την ενίσχυση της δικτύωσης των παραγωγικών τομέων (λ.χ. γεωργία με τουρισμό) ώστε να διατηρηθεί, έστω εν μέρει, η επισιτιστική αυτάρκεια στα μικρά νησιά. Και αυτό γιατί η προστασία του αγροτικού τοπίου και της αγροτικής γης είναι το μόνο που μπορεί να διασώσει ό,τι έχει απομείνει στα μικρά νησιά

Δείτε το ποστ της Κίνησης για την Προστασία των Νησίδων  για την περίπτωση που δεν δουλεύει το viewer σας για την προβολή της παρακάτω ενσωμάτωσης