Μας αρέσει να λέμε πως η λέξη φιλότιμο δεν έχει αντίστοιχη λέξη σε άλλη γλώσσα, θέλοντας μάλλον να πούμε πως μόνο εμείς, οι Έλληνες, είμαστε ένας λαός με φιλότιμο. Προφανώς, πρόκειται για άλλον έναν αστικό μύθο από αυτούς που μας αρέσει ως λαός να αναπαράγουμε, προκειμένου να αυτοθαυμαζόμαστε. Δυστυχώς όμως για εμάς, τα γεγονότα, για πολλοστή φορά, δεν μας επιβεβαιώνουν.

Αν υπήρχε φιλότιμο, ο τότε υπουργός,   ο Καραμανλής ο τρίτος , θα έπρεπε να έχει αποσυρθεί από τιη πολιτική ζωή του τόπου δια παντός. Πόσο μάλλον όταν λίγες ημέρες πριν, από το βήμα της Βουλής, ειρωνευόταν όσους τον καλούσαν να πάρει μέτρα για την έλλειψη ασφαλείας στα σιδηροδρομικά δρομολόγια.

Αν υπήρχε φιλότιμο, οι πολίτες του νομού Σερρών δεν θα τον εξέλεγαν βουλευτή.

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Άδωνις Γεωργιάδης να πει … «Σήμερα στην Ελλάδα πόσοι πιστεύετε από τους εκατό συμπολίτες μας, αν τους ρωτήσουμε, ενδιαφέρονται για εξεταστική ή για προανακριτική επιτροπή για τα Τέμπη;»

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Άρης Πορτοσάλτε να πει …«Έχω την αίσθηση πως όταν έγινε το ναυάγιο του Εξπρές Σαμινα και χάθηκαν άνθρωποι έξω από την Πάρο εκσυγχρονίσαμε την ακτοπλοΐα. Μπήκαν καινούρια καράβια. Όταν έγιναν τρία δυστυχήματα, δύο στα Τέμπη με τους φίλους του ΠΑΟΚ και ένα με τα μαθητούδια από την Ημαθία και το τρίτο στον Άγιο Κωνσταντίνο πάλι με μαθητές, αποφασίσαμε να κάνουμε οδικό δίκτυο, φτιάξαμε σήραγγες και τρένου και δρόμων. Άρα, έπρεπε δυστυχώς να πεθάνουν… και εκεί παιδιά. Παιδιά σχολείου. Δυστυχώς. Αν μου επιτρέπετε, η θυσία είναι θυσία, έγινε, δυστυχώς. Έχω την αίσθηση ότι θα προχωρήσουμε εκτός και αν έχουμε αποφασίσει να κλείσουμε τον ΟΣΕ και πεθάνουμε το τρένο στην Ελλάδα».

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Παύλος Τσίμας να πει  …. «κάποτε έγιναν τα δύο ατυχήματα στα Τέμπη με τα πούλμαν και δόθηκε η ευκαιρία να γίνει μια υπέροχη εθνική οδός. Ελπίζω τώρα με αυτό το ατύχημα να φτιάξουμε και ένα υπέροχο και σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο»

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Γιάννης Πρετεντέρης από το δελτίο ειδήσεων του MEGA να απoρεί που κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι πολλά τα αίτια της τραγωδίας και όχι μόνο το ανθρώπινο λάθος, και να βγάλει ο ίδιος πόρισμα μόλις λίγες ημέρες μετά το δυστύχημα .... "Τι άλλο μπορεί να είναι;" (εννοούσε εκτός από το ανθρώπινο λάθος).

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο σχολιαστής του ΣΚΑΙ, Βασίλης Χιώτης, να δώσει συμβουλές στην κυβέρνηση  του Μητσοτάκη για το πώς θα διαχειριστεί επικοινωνιακά το δυστύχημα στα Τέμπη προκειμένου να μην έχει πολιτικό κόστος … «Αν η κυβέρνηση έχει μια πιθανότητα να αντισταθμίσει το πολιτικό κόστος, που οπωσδήποτε θα έχει μετά το δυστύχημα, είναι ακριβώς αυτό: Να συγκριθεί με προηγούμενες κυβερνήσεις. Να βάλει και αυτό το δίλημμα στις εκλογές ο πρωθυπουργός και να πει 'κοιτάξτε πως το διαχειριστήκαμε εμείς και πως το διαχειρίστηκαν οι άλλοι»

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα είχε μπαζωθεί ο τόπος του δυστυχήματος, λίγες ημέρες μετά, χωρίς να αντιδράσει κανείς

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα ψάχναμε ακόμη, ένα χρόνο μετά, τα βαγόνια που λείπουν.

Αν υπήρχε φιλότιμο, θα είχαμε μάθει τα φορτία που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έλεγε η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου στη Μαρία Καρυστιανού … «Τι να κάνουμε; Αυτά συμβαίνουν. Πάτε στην εκκλησία να σας βοηθήσει. Κοιτάξτε μπροστά τη ζωή σας»

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Μητροπολίτης Λάρισας να ζητήσει από τους συγγενείς των  θυμάτων να μην κάνουν θόρυβο για τους νεκρούς  … «Να ξέρετε ότι έναν κεκοιμημένο τον τιμάς πολύ με τη σιωπή και την προσευχή, δεν τον τιμάς με τον θόρυβο … ακούγονται πολλά λόγια που απλά κουράζουν. Το πολλά λόγια είναι φτώχεια. Τόσα πολλά που δεν νομίζω ότι δικαιώνουν τις ψυχές που έφυγαν»

Αν υπήρχε φιλότιμο, θα υπήρχε και εμπιστοσύνη προς τις δικαστικές αρχές. Και δε εξαναγκαζόταν η Μαρία Καρυστιανού να πει … «δεν ελπίζω τίποτα από την ελληνική δικαιοσύνη. Το έλεγα από την πρώτη στιγμή και ήλπιζα μέσα μου να κάνω λάθος και να χρειαστεί να ζητήσω συγγνώμη για τις δημόσιες τοποθετήσεις μου. Πλέον όμως λέω ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη στη χώρα και το φωνάζω πιο δυνατά. Προκαλώ οποιονδήποτε εισαγγελέα να έρθει και να μου αποδείξει το αντίθετο. Οι μέχρι τώρα κινήσεις και πράξεις επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά μου. Υπάρχει μία καθολική συμπαράσταση και συγκάλυψη προς την κυβέρνηση κι όχι προς την αλήθεια»

Αν υπήρχε φιλότιμο, θα υπήρχε και ελπίδα για να αλλάξει κάτι σ’ αυτό τον τόπο. Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν

Έπρεπε από τις 10 πρώτες μέρες να μπούνε φυλακή και ερχόμαστε ένα χρόνο μετά να δούμε αν υπάρχουν ευθύνες;

Μ. Καρυστιανού (από την κατάθεση της στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για το έγκλημα των Τεμπών)

Αν οι υπαίτιοι δεν το είχαν σκεφτεί πιο πριν -το ερώτημα του τίτλου- θα έπρεπε να το σκέφτονται από σήμερα. Ακόμα και οι πιο κυνικοί. Ακόμα και οι πιο σκληροί και πιο ταγμένοι σε σχέδια συγκάλυψης ευθυνών των μελών της κορυφής της πολιτικής σκηνής. Τα μέλη μιας επιτροπής που θεωρητικά και μόνο συγκλήθηκε για να "διερευνήσει την ύπαρξη ευθυνών" για ένα από τα πιο τραγικά δυστυχήματα της ελληνικής ιστορίας και όχι μόνο, δυστυχώς.

Για ένα έγκλημα που αποκαλείται απλά "δυστύχημα", γελοιοποιώντας κάθε έννοια τεκμηρίου αθωότητας αφού η πλειονότητα των όσων θα έπρεπε ήδη να έχουν τεθεί στην κρίση της δικαιοσύνης, απολαμβάνει τη ζωή (και μερικοί ελέω της ακόμα εγκληματικότερης ασυλίας τους ως βουλευτές) χωρίς καν να βρίσκονται ενώπιοι ανακριτών και κατηγόρων. Ένα έγκλημα που από την πρώττη στιγμή αποκαλύφθηκαν έγγραφα και άλλα τεκμήρια ενοχής συγκεκριμένων προσώπων και αντί τα πρόσωπα αυτά να δικάζονται ήδη, η βουλή έφτιαξε επιτροπή που θα αποφασίσει αν θα δικαστούν ή -ακόμα χειρότερα- αν έχουν ευθύνες για το έγκλημα.

Ό,τι και να γραφτεί, όπου και αν αυτό γραφεί, είναι απλά ψίθυρος. Πολύ φτωχό μπροστά στο οδυνηρό μεγαλείο της σημερινής κατάθεσης της Μαρίας Καρυστιανού, προέδρου Συλλόγου Θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών, στην επιτροπή της βουλής. Την επιτροπή που συστάθηκε καθυστερημένα και που από την αρχή άφηνε ίχνη και οσμές συγκάλυψης. Συγκάλυψης ενός εγκλήματος που οι υπεύθυνοι έχουν την αναισθησία να βλέπουν κάθε πρωί τα μούτρα τους στον καθρέφτη.

Βρήκαμε την πλήρη κατάθεση της κυρίας Καρυστανού και την κοινοποιούμε γιατί σίγουρα δεν πρόκειται να μεταδοθει ακέραια από τα "επίσημα" ΜΜΕ. Είτε λόγω αλήθειας, βάρους και εγκυρότητας (το πιο πιθανό) είτε λόγω διάρκειας (μία πάντα καλή πρόφαση για την προπαγάνδα της αποσιώπησης). Τη βρήκαμε στο YT κανάλι του Κόμματος Περατών Ελλάδας με άδεια Creative Commons και σας την αναμεταδίδουμε

Μια σημειολογική φωτογραφία.

Η διαμαρτυρία που οργάνωσε η Ένωση Συλλόγων Γονέων Ραφήνας Πικερμίου την Κυριακή 20/3 πορεύεται δίπλα από τα πετσοκομμένα από τα συνεργεία του Δήμου αρμυρίκια, παράλληλα με την όχθη του Μεγάλου Ρέματος της Ραφήνας αφήνοντας πίσω της ένα τεράστιο εργοτάξιο που στήνεται ανάμεσα από έξι σχολεία με σκοπό να τσιμεντώσει και να εγκιβωτίσει το εν λόγω Ρέμα. Μια λιτανεία για ένα τραγικό έγκλημα που ήρθε ως αποτέλεσμα μιας κακοδιοίκησης, πορεύεται εν μέσω των πληγών ενός τόπου που κακοδιοικείται και τραυματίζεται βάναυσα

Το κεντρικό σύνθημα της πορείας ήταν ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ. Οι διοργανωτές της πορείας απαίτησαν σε έντονο ύφος, με μία ανακοίνωση που βγήκε σε δεύτερο χρόνο, να μην θιγεί κανένα θέμα από καμία συλλογικότητα που μάχεται για τα παραπάνω θέματα και να υψωθεί μόνο ένα ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ, έτσι σαν μία προσευχή που θα εισακουστεί από κάποιο υπέρτατο και φιλεύσπλαχνο ον.

Δεν μπορούμε άραγε να συνειδητοποιήσουμε πως για να πετύχουμε αυτό το ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ πρέπει κι εμείς ως πολίτες να κάνουμε κάτι παραπάνω, πέρα από το να διαμαρτυρόμαστε μόνο εκ των υστέρων; Πως πρέπει κάποια στιγμή να ανοίξουμε τα μάτια μας και να ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντι σε όσα αποφασίζουν οι άλλοι για εμάς χωρίς εμάς; Και πως για να το πετύχουμε αυτό θα χρειαστεί να συγκρουστούμε με εξουσίες και συμφέροντα;

Γιατί σε κάθε άλλη περίπτωση το ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ, όπως πολύ εύστοχα έγραψε κάποιος/α, είναι μια φωνή μασκαράδων σε ένα ετεροχρονισμένο αποκριάτικο πάρτυ

Ανήμερα της μεγάλης πανελλαδικής απεργίας της Πέμπτης 16/3, οι Κοινοί Θνητοί κυκλοφόρησαν το νέο τους τραγούδι «Θ’ αργήσω απόψε», συμπυκνώνοντας όλα όσα νιώσαμε αυτές τις ημέρες.

Το ακούσαμε και σήμερα , Παρασκευή 17/3, από το Δεύτερο Πρόγραμμα και την εξαιρετική εκπομπή του ραδιοφωνικού παραγωγού Μιχάλη Γελασάκη, ο οποίος πολλές φορές έχει δείξει την ευαισθησία και την ανεξαρτησία του. Βέβαια, όταν ήταν να παιχτούν οι δύο τελευταίες στροφές του τραγουδιού, το πρόγραμμα διακόπηκε για διαφημίσεις. Μπορεί να ήταν και τυχαίο, έτσι δεν είναι; Ας μην είμαστε λοιπόν συνωμοσιολόγοι, ο παραγωγός το έκανε το καθήκον του, εμείς ας το ψάξουμε λίγο παραπάνω  και ας το ακούσουμε ολόκληρο. 

Πες στους δικούς μου

Ότι θ’ αργήσω απόψε

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε

Γι’αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε

Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί

Φεύγω να πάρω τρένο ίσα που προλαβαίνω

Για μια καλύτερη ζωή σε μια άλλη χώρα

Εδώ που ζω κι υπάρχω μετά βίας ανασαίνω και άμα πεθάνω θα μου πουν ήταν κακιά η ώρα

Πάμε και όπου μας βγάλει πάμε κι ότι γίνει

Βιάσου λιγάκι μην αργείς και τα εισιτήρια κόψε

Δική μας η επιλογή δική μας και η ευθύνη

Δεν έχει σημασία για αυτούς εάν χαθούμε απόψε

Σανίδωσε το γκάζι το αύριο μας προστάζει γλυκοχαράζει ο ουρανός και όμως δεν ξημερώνει

Ακούω σφύριγμα στις ράγες μας κάτι μας τρομάζει σε λίγα δευτερόλεπτα μάλλον θα είμαστε σκόνη

Θα έχουμε γίνει και εμείς θέμα σε μια οθόνη θα έχουμε γίνει αφορμή για έκτακτο δελτίο

Που είναι ο γιος μου που είναι η κόρη μου δεν το σηκώνει

Ταξίδευε με το Intercity 62

Σε αυτό το τρένο μπήκα αλλά ποτέ δεν βγήκα

Φρόντισαν κάποιοι να μην φτάσω στον προορισμό μου

Έγινα και εγώ του κράτους τους μια προίκα για να τιμούνε κάθε χρόνο δήθεν το χαμό μου

Είπανε φταίει ο ένας είπανε φταίει ο άλλος αλλά ποτέ δεν μάθαμε ποιός φταίει πραγματικά

Την πλήρωσε ο μικρός για να μην χρεωθεί ο μεγάλος και να την βγάλουν καθαρή πάλι τα αφεντικά

Κήρυξαν μέρες πένθους τα αρπακτικά του έθνους ψεύτικα δάκρυα βάλανε και εκφράσανε οδύνη

Οι εκλογές τους αίσχους πρέπει να είναι δικές τους δεν έχουν ίχνος ανθρωπιάς καθόλου αυτά τα κτήνη

Είναι η στροφή στα Τέμπη που το λαό θεριεύει και τον γεμίζει με αδικία μίσος και οργή

Είναι η στροφή στα Τέμπη φωνή ψυχών που εκπέμπει το έγκλημα τους μην αφήσουμε να ξεχαστεί

Πες στους δικούς μου

Ότι θ’ αργήσω απόψε

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε

Γι’αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί Είναι μεγάλο το κακό

Και το καλό είναι λίγο Όσο κι αν θέλω δεν μπορώ να του ξεφύγω

Ειναι μεγάλο το κακό

Ζούμε στο έλεος του

Και το μεγάλο αφεντικό είναι υπάλληλός του

Δεν βρίσκει λόγια να μιλήσει η οργή μας

Για αυτούς που βάφουν με το αίμα μας τη γη μας

Μονάχα να βρει το κουράγιο μια νύχτα

Να τους στείλει στο διάολο και να πει καληνύχτα

Είναι μεγάλο το κακό

Και οι κακοί γουστάρουν

Κι όλο τη φάτσα τους στο δέκτη μας μοστράρουν.

Όσο και να προσποιηθούν ότι τους νοιάζει

Το πένθος είναι ταξικό και του λαού μαράζι

Είναι μεγάλο το κακό

Κι οι παπαγάλοι του

Μας παρουσιάζουνε για θρίαμβο το χάλι του.

Αναρωτιέμαι, τι έχει μέσα η καρδιά τους;

Τι θα λέγαν αν στο τρένο ήταν μέσα τα παιδιά τους;

Κακό μεγάλο τούτοι οι δημοσιογράφοι

Την τραγωδία λένε η μοίρα μας τη γράφει

Λάθος ανθρώπινο, εκείνο που τα φταίει

Οι έσχατοι είναι πρώτοι και οι πρώτοι τελευταίοι

Αλλά στερεύει του λαού η εμπιστοσύνη

Στην τηλεόραση και την δικαιοσύνη

Το δίκιο των παιδιών, πρέπει να γίνει νόμος

Απέναντι στο κράτος που είναι ο μόνος δολοφόνος

Είναι μεγάλο το κακό

Και τους συμφέρει

Και όσο χειρότερα, τόσο θα απλώνουν χέρι

Όσο χρειάζεται η πατρίδα σωτηρία

Θα μας πουλάν ελπίδα σε τιμή ευκαιρία.

Είναι μεγάλο το κακό

Και το καλό μια στάλα

Εμείς το ψάρι το μικρό, τροφή για τα μεγάλα

Ν’ αναποδογυρίσει η γη, ήλιος να βγει το βράδυ

Να βρει το στόχο της η οργή σαν βάλουμε σημάδι

Πες στους δικούς μου

Ότι θ’ αργήσω απόψε

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε

Γι’αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε

Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί

Αν δεν τους στείλουμε εμείς στο διάολο μια μέρα

Θα φροντίζουν να μας στέλνουν αυτοί στο διάολο, πρώτοι, κάθε μέρα.

Εμάς και τα παιδιά μας.

Ο λαός πενθεί το λαό, όπως ο λαός είναι κι εκείνος που τον σώζει.

Γι’ αυτούς είναι δίκαιο να μην έχει αξία η ανθρώπινη ζωή

Είναι μέρος της ιδεολογίας τους

Για αυτούς δεν θα είμαστε ποτέ ίσοι

Μπροστά στο τέρας που λέγεται κεφαλαιοκρατία

το μόνο θεριό που μπορεί να σταθεί απέναντι και να το λυγίσει

είναι ο λαός, όταν ξυπνήσει.

Με πορεία από τη Νέα Μάκρη έως το Πικέρμι, διαμαρτυρήθηκαν σήμερα για το έγκλημα στα Τέμπη εκατοντάδες μαθητές από τα Λύκεια του Μαραθώνα, της Ν. Μάκρης και της Ραφήνας, του ΕΠΑΛ Ραφήνας και άλλων σχολείων της περιοχής, διεκδικώντας παράλληλα μέτρα προστασίας στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, στα νοσοκομεία, στις μεταφορές και αλλού.

Η πολύ μεγάλη κινητοποίηση των μαθητών έγινε μετά τις αποφάσεις των συλλογικών τους οργάνων, ενώ σε αυτή συμμετείχαν γονείς, αλλά και καθηγητές, μετά από κάλεσμα της Ένωσης Γονέων των σχολείων Νέας Μάκρης - Μαραθώνα και του Σωματείου των εκπαιδευτικών της ανατολικής Αττικής (Ε' ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής).

 

 

Στο Πικέρμι, χαιρέτισε η γραμματέας της Ένωσης Γονέων, Ελένη Μπέλλου, που καταδίκασε την πολιτική της εμπορευματοποίησης των δημοσίων υπηρεσιών και δήλωσε ότι μαθητές και γονείς από κοινού μάχονται για τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Από την πλευρά της ΕΛΜΕ χαιρέτισε ο αντιπρόεδρος του σωματείου, Μιχάλης Ρούσσος, που κάλεσε τη νέα γενιά να μην σκύψει το κεφάλι μπροστά στην διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων, και μαζί καθηγητές, γονείς και μαθητές να συμμετάσχουν στην μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση την Πέμπτη 16 Μάρτη. 

 

Πηγή: 902.gr

 

Σημείωση της Attica Voice: Να στηλιτεύσουμε εδώ την απαράδεκτη και αντιπαιδαγωγική πρακτική κάποιων -κατ' όνομα και μόνο- εκπαιδευτικών που αντέδρασαν στις αυθόρμητες εκδηλώσεις των μαθητών τους. Εκπαιδευτικοί που θέλουν τα παιδιά πειθήνια όργανα, τυφλά και χωρίς προσωπικότητα, είναι ακατάλληλοι για λειτουργοί αφού ο στόχος τους δεν είναι η διαμόρφωση  ενεργών πολιτών αλλά η κατασκευή άβουλων και τρομαγμένων όντων, δίχως πολιτική σκέψη και συνείδηση, άκριτα υποταγμένων στα κελεύσματα των εξουσιών, ακόμα και των πιο εγκληματικών από αυτές