Προσπαθώντας να πάρουμε την ενημέρωση στα χέρια μας και να σπάσουμε την ένοχη σιωπή που πλανάται στην πόλη της Ραφήνας και του Πικερμίου, παρουσιάζουμε την εξαιρετικά επιτυχημένη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 23/4 στη Ραφήνα, όπου πλήθος κόσμου είχε την ευκαιρία να ακούσει όλους όσοι αγωνίζονται ενάντια στην τσιμεντοποίηση του δεύτερου μεγαλύτερου ποταμού της Αττικής. Μιλάμε για ένα φαραωνικό έργο που οφείλεται σε μια κοντόφθαλμη και οπισθοδρομική αντίληψη σε συνδυασμό με την εξυπηρέτηση πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Την ώρα που στην υπόλοιπη Ευρώπη έχουν πάρει το μάθημά τους και ανοίγουν τα ποτάμια που έχουν κλείσει τις προηγούμενες δεκαετίες, στην Ελλάδα συνεχίζουμε αμετανόητοι το ίδιο εγκληματικό λάθος, επικαλούμενοι δήθεν αντιπλημμυρικούς λόγους ενώ την ίδια στιγμή ψελλίζουμε υποκριτικά λόγια περί κλιματικής αλλαγής. Μιας αλλαγής που οφείλεται ακριβώς σε αυτή τη λάθος νοοτροπία

Ακολουθούν τα βίντεο με τις ομιλίες των τεσσάρων ομιλητών. Με διαφορετική στόχευση ο καθένας, με έναν όμως κοινό στόχο. Τη σωτήρία ενός μεγάλου πνεύμονα ζωής της Ανατολικής Αττικής

................................................................................................................

Ο Αντώνης Λαζαρής, βιoλόγος και διακεκριμένος στην κοινωνία, εκπαιδευτικός Μέσης Εκπαίδευσης, ένας από τους εμβριθέστερους γνώστες του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας μιλάει για την επικείμενη καταστροφή του. ΄Ένας σπάνιας αξίας βιότοπος, ο οποίος έχει αναπτυχθεί με κεντρικό άξονα το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας απειλείται. Ένας τόπος - εργαστήριο της Φύσης, όπου οι μαθητές παίρνουν πραγματικά μαθήματα οικολογίας και βιολογίας, ερχόμενοι σε επαφή με τις σχέσεις των ειδών και με τον άνθρωπο τελεί υπό κατάργηση. Ο ρυθμιστής του κλίματος της ανατολικής Αττικής κινδυνεύει και οι επιπτώσεις της ανθρώπινης εγκληματικής ανοησίας δεν θα αργήσουν να φανούν

Ο Ηλίας Ταρναράς, πολιτικός μηχανικός, εξειδικευμένος μελετητής υδραυλικών έργων και κάτοικος Ραφήνας με κοινωνική δράση, αφού ήταν και πρόεδρος του Εξωραϊστικού Συλλόγου του Νηρέα Ραφήνας, μιλάει για τις λάθος επιλογές που περιλαμβάνονται στο έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Αναφέρεται στην ευεργετική επίδραση των πλημμυρικών πεδίων του, τα οποία επί χιλιετίες συγκρατούν την απορροή και προστατεύουν τη Ραφήνα από πλημμύρες. Το στένεμα της κοίτης με τον εγκιβωτισμό και η μετατροπή της σε ανοιχτό αγωγό και μάλιστα ανεπαρκή για τα απορρέοντα ύδατα, αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης πλημμυρών, οι οποίες θα έχουν και μεγαλύτερη ένταση από παλαιά

Ο Γιώργος Μπάλιας, δικηγόρος και αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου Αθηνών, επισημαίνει για όσους ακόμη πιστεύουν πως ο εγκιβωτισμός του Μεγάλου Ρέματος πρόκειται για δήθεν αντιπλημμυρική θωράκιση : "Τέλος θα ήθελα να τονίσω ότι διαβάζοντας την τελευταία εργασία που μου την έστειλε η Εμμανουέλα, που τη ζητήσαμε από το υπουργείο, από το 2018, εκεί νομίζω, κατά τη γνώμη μου προκύπτει με τον πιο ανενδοίαστο τρόπο ότι ό,τι γίνεται δεν γίνεται για την αντιπλημμυρική προστασία. Ό,τι γίνεται είναι μία παρέμβαση στο ποτάμι - θα το πως, ίσως φανεί λίγο σκληρό - για της εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων. Δεν βρίσκω άλλη εξήγηση. Ίσως να είναι σκληρό αυτό, αλλά πράγματι δεν βρίσκω καμία άλλη εξήγηση. Η κοινή λογική μας οδηγεί προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Εάν κάποιος ή κάποια έχει κάτι επ' αυτού να μου πει, πολύ ευχαρίστως"

Η Εμμανουέλα Τερζοπούλου, ιδρυτικό μέλος της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, παρουσιάζει τα συμφέροντα που υπαγορεύουν την καταστροφή του ποταμιού της Ραφήνας. Δίνει μία εικόνα του ζοφερού αύριο της πόλης που θα υποβαθμιστεί και θα είναι ασύνδετη πλέον με τα οργανικά της στοιχεία, όπως οι παραλίες και το τωρινό λιμάνι της. Αναφέρεται και στο εργοτάξιο του αναδόχου, μέσα στον οικιστικό ιστό και σε γειτνίαση με σχολεία, πράγμα που εκθέτει σε κινδύνους παιδιά και περαστικούς. Μιλάει για τα συνεχή ψεύδη περί απόρριψης των προσφυγών από το ΣτΕ. αφού η δεύτερη προσφυγή δεν έχει συζητηθεί ακόμα. Ψεύδη που καλλιεργεί ανερυθρίαστα ο δήμος και οι εκπρόσωποι του.Σημαντική είναι η αναφορά της στον μη αναστρέψιμο χαρακτήρα των παρεμβάσεων, πράγμα που προκαλεί οριστική υποβάθμιση και στον τόπο και στην Αττική ολόκληρη τελικά