Στη Ραφήνα ανατέλλει ο «θαυμαστός καινούργιος κόσμος» του Aldus Huxley

Η παρωδία συνεχίζεται, όσο βολεύει τον αυταρχισμό της διοίκησης του δήμου Ραφήνας (κάποιοι επιμένουν να λένε «και Πικερμίου»)

Σκοτάδι έχει πλακώσει σε συνεδριάσεις, συμβούλια, διαβούλια. Οι πολίτες, από την παρασκιά των γεγονότων παρακολουθούν (τρόπος του λέγειν πια) αμέτοχοι στα γεγονότα, εικονικές πλειοψηφίες να διατείνονται πως αποφασίζουν για τη ζωή και την καθημερινότητα. Σε ακόμα πιο αθέατες και πιo αμφισβητούμενες διαδικασίες.

Τα παραδείγματα άφθονα. Τελευταίο κρούσμα η πρόσκληση για ην σύγκληση της επιτροπής ποιότητας ζωής «δια περιφοράς», δηλαδή εν κρυπτώ και δίχως να υπάρχει καμία δυνατότητα διαβούλευσης, εξακρίβωσης της συμμετοχής, ακόμα και παρέμβασης από τους δημότες, για την ποιότητα της ζωής των οποίων, υποτίθεται πως φροντίζει η επιτροπή. (ο βαρβαρισμός «δια περιφοράς συνεδρίαση» οσονούπω θα παγιωθεί στο λεξικό της κοινής νεοελληνικής)

Ένας δήμαρχος  συμπεριφερόμενος ως δικτατορίσκος, αντιδήμαρχοι και σύμβουλοι της πλειοψηφίας καμωμένοι από το ίδιο φύραμα, δεν αντιδρούν. Αντιπολίτευση που δεν αντιδρά επίσης, μοιάζοντας με …συμπολίτευση. Διοικούντες εραστές του αυταρχισμού, βρήκαν στην σχεδόν αδιάφορη (ή στη συνεργαζόμενη αντιπολίτευση) και στην αναγκαστική -λόγω πανδημίας- νομοθεσία, τη χρυσή ευκαιρία.

Στη νομοθεσία  του υπουργού Θεοδωρικάκου και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη, βρήκαν τη λύση στο πρόβλημα τους. Τη δυνατότητα νομότυπης φίμωσης κάθε αντίθετης φωνής. Τη φίμωση κάθε πολίτη που ζητά δημοκρατικές διαδικασίες και διαφάνεια στον δήμο.

Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου και οι κυρωτικοί της νόμοι δίνουν την ευκολία της συνεδρίασης εν κρυπτώ και της λήψης αποφάσεων στα βολικά, για την αυθαιρεσία, σκοτάδια. Σε ένα περιβάλλον το οποίο είναι νομικίστικα προστατευμένο, αλλά  πολιτικά αθεμελίωτο, αστήρικτο.

Δεν ελπίζουμε τίποτα. Δεν περιμένουμε καμία δημοκρατική αναλαμπή από ένα δήμο που αποδεδειγμένα πια, κακοδιοικείται. Σίγουρα το μέλλον θα αποκαλύψει πολλά άσχημα. Τίποτα δεν μπορεί να μείνει εσαεί θαμμένο και μακριά από το φως της αλήθειας. Το κρίσιμο στην όλη κατάσταση είναι το να μπορούν αυτά που θα βγουν στον ήλιο κάποτε, να διορθωθούν. Να είναι δηλαδή, τουλάχιστον μερικώς, αναστρέψιμα.