Μετά τη συμφορά και του φετινού καλοκαιριού μετράμε κοντά 3.000.000 στρέμματα καμένης γης, ως επί το πλείστο δασικής, μέσα στα μόλις 3 τελευταία χρόνια. Και αν θέλουμε να αποδώσουμε ευθύνες για την κακή μας μοίρα, έχουμε τον εύκολο εχθρό, άυλο και απροσδιόριστο αλλά και -για τους ίδιους λόγους- τρομακτικό, που αποκαλούμε κλιματική αλλαγή ή «κλιματική κρίση» ή ακόμα και «κακοτυχία», «συγκυρία». Έχουμε εσχάτως  και το ακόμα πιο συνωμοσιολογικό, αυτό του, υβριδικού πολέμου και άλλα εξίσου γελοία. Γιατί μόνο γελοίες μπορεί να είναι οι δικαιολογίες αυτές όταν ό,τι ζούμε γίνεται μέσα σε ένα περιβάλλον κακοδιοίκησης, κακοδιαχείρησης, προτεραιοποίησης των καλούμενων «στρατηγικών επιλογών για την οικονομία» και εν γένει σε ένα τοπίο που ακόμα και το φυσικό περιβάλλον ρευστοποιείται, για να γίνει καύσιμο μίας θνησιγενούς οικονομικής δραστηριότητας.

Δεν είναι μόνο τα καμένα δάση τα θύματα της ρευστοποίησης. Είναι και οι κατακρεουργημένες παραλίες, το ολοένα και πιο τσιμεντένιο αστικό τοπίο, οι σκληρές διευθετήσεις ρεμάτων και γενικότερα η μονότονη επιλογή των «γκρίζων λύσεων» της ανθρώπινης δραστηριότητας. Είναι μία κεντρική στρατηγική του ελληνικού κράτους το οποίο  δεν ντρέπεται να παριστάνει τη «βαρυπενθούσα χήρα» σε κάθε καταστροφή και είκοσι τέσσερεις ώρες μετά και πίσω από τους προβολείς, να εγκρίνει καταστροφικές επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον. Το ίδιο περιβάλλον για το οποίο «σκούπιζε τα δάκρυα του» ο κροκόδειλος της εξουσίας. Νομοθετικής, εκτελεστικής αλλά και δικαστικής όπως έχει επανειλημμένα αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια. Εξουσία που όχι μόνο εγκρίνει και προωθεί την καταστροφή αλλά παράλληλα τη διαφημίζει,  την παρουσιάζει  ως «ανάπτυξη» και καμαρώνει χωρίς αιδώ,  αποδεικνύοντας πως πέρα από το όριο του τραγικού, αρχίζει το γελοίο.

Παράλληλα με τον «ενεργητικό βιασμό του φυσικού περιβάλλοντος, το ίδιο αυτό εξουσιαστικό σύμπλεγμα, φροντίζει να εξαφανίσει ό,τι προστατευτικό είχε απομείνει από την παλαιότερη νομοθεσία, με κύριους στόχους την προστατευτική νομοθεσία για τα δάση αλλά και το φυσικό περιβάλλον, που περιεχόταν σε νόμους όπως ο 998/79. Γενικά ο κροκόδειλος της εξουσίας που κλαίει μπροστά στις κάμερες (ή τάχα οργίζεται όπως πρόσφατα ο «υπουργός Κικίλιας») έχει ήδη ανοίξει το στόμα του και ετοιμάζεται να κατασπαράξει ό,τι απέμεινε από το Σύνταγμα του 1975 και τους νόμους για την προστασία της Φύσης που απέρρευσαν από αυτό. Και το κάνει χοντροκομμένα και με τον άθλιο τρόπο που χαρακτηρίζει τους κροκόδειλους. Από τη μία η εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων με αυθαιρετούχους, καταπατητές, ιδιοκτήτες ξενοδοχείων, εργοστασίων ή βιομηχανικών ΑΠΕ και άλλα αδηφάγα και από την άλλη οι σχεδιασμοί «στο γόνατο» και πάντα στην υπηρεσία των «επενδυτών» δεν αφήνουν περιθώρια για να ελπίσουμε πως θα υπάρξει ποτέ αποκατάσταση της καταστροφής. Αντίθετα, η καταστροφή που έχει ξεκινήσει ήδη 30 χρόνια πριν, βρίσκεται σε εξέλιξη και μάλιστα τώρα αρχίζει η απόλυτη κορύφωση της. Τα τρία τελευταία χρόνια το κάνουν ξεκάθαρο αυτό.

Το κράτος -κροκόδειλος κλαίει σε εθνικό δίκτυο. Κλαίει και υπόσχεται πως θα αποκαταστήσει τις καταστροφές. Το έχει ξανακάνει. Ποιος δεν θυμάται το 2007 όταν ο Καραμανλής επαναλάμβανε μονότονα το «Όπου δάσος πάλι δάσος». Ποιος δεν θυμάται και το ότι πέρα από κάτι «κηποτεχνικά» που έγιναν στην αρχαία Ολυμπία και κάτι μικροαναδασώσεις σε παλαιότερα καμένα, τίποτα άλλο και ουσιαστικό  δεν έγινε. Αλλά ούτε και οι προσχηματικές αναδασώσεις είναι το θέμα αφού συνήθως αυτές γίνονται βεβιασμένα και για διαφημιστικούς λόγους. Όπως πέρυσι ο δήμαρχος της Ραφήνας πήγε και έκανε «δενδροφυτεύσεις» και «σβωλορίψεις»(!!!!) στα φρεσκοκαμένα του ανατολικού Πεντελικού, προκαλώντας ανεπανόρθωτη ζημιά στα καμένα εδάφη και προωθώντας έτσι την περαιτέρω διάβρωση τους. Το θέμα λοιπόν είναι η φυσική αναδάσωση, η βλάστηση των σπόρων που βρίσκονται στο έδαφος και η αναβλάστηση των ζωντανών  πρέμνων ή των ριζών, για τα είδη που έχουν αυτή την ικανότητα. Ακολουθεί υποχρεωτικά η απόλυτη προστασία τους από τον άνθρωπο και τις εντεταλμένες γι’ αυτό υπηρεσίες του.  Αλλά ακόμα και αν το καμένο δάσος ξαναγεννηθεί, πως θα προστατευτεί από υπηρεσίες που είναι μεν εντεταλμένες αλλά όχι στελεχωμένες;

Γι’ αυτό γίνεται αμέσως αντιληπτό πως ό,τι κάηκε χάθηκε ανεπιστρεπτί. Με δασική υπηρεσία «φάντασμα» που δεν έχει ούτε ανθρώπους ούτε μέσα για να προστατέψει το δάσος που αναγεννιέται, δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξει δάσος. Οι πιέσεις είναι αφόρητες. Είτε παράνομες, από καταπατητές, εκχερσωτές που λειτουργούν ως άτομα ή ως οικοδομικοί συνεταιρισμοί, είτε «νόμιμες» όπως απεδείχθη από τις «οικιστικές πυκνώσεις» (sic) και κυρίως με το «νέο δάσος» του Μπένου στην Εύβοια που αποσκοπούσε σε εγκατάσταση νέων χρήσεων με τη συνέργεια ανυστερόβουλων(;;; ) «μεγάλων χορηγών». Αλλά και σε μικρότερη κλίμακα, με την προώθηση «Ειδικών Πολεοδομικών» στην Αττική. Στο Μάτι και σε γειτονικές του περιοχές. Και όλα αυτά με την έγκριση ή την ανοχή μίας δασικής υπηρεσίας «μαριονέτα», εξαρτημένης, υποστελεχωμένης και γι’ αυτό ανίκανης πια να δράσει και να υπερασπιστεί το καμένο δάσος. Παρηκμασμένης και οδηγούμενης σταθερά στην απαξίωση* και τον θάνατο (την κατάργηση, για να μη γινόμαστε μακάβριοι).

Η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει τις επιλογές της και μέσα σε αυτές δεν βρίσκεται ούτε το δάσος ούτε το φυσικό περιβάλλον γενικότερα. Αυτά είναι τα αναλώσιμα για μία αδιέξοδη πορεία προς την καταστροφή των πολλών στο όνομα του κέρδους των ολίγων και εκλεκτών της. Κάθε μέρα το αποδεικνύει άλλωστε στην πράξη και όσα λόγια και αν εκφωνήσει από το auto-cue ο κυβερνητικός κροκόδειλος, θα είναι για να πείσει τους ευκολόπιστους πως «το δάσος ξαναγίνεται».

Όπως ξαναδασώθηκε η Πεντέλη, ο Υμηττός και τόσα άλλα -κάποτε υπέροχα- βουνά.

_

*Ενδεικτική ήταν η έλλειψη κάθε αντίδρασης το 2018, όταν μετά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι, τη Νταού,τον Βουτζά, το Κόκκινο Λιμανάκι, αλαλάζοντα πλήθη είχαν ξεχυθεί με πριόνια εξαπολύοντας πογκρόμ κατά των πεύκων. Λες και τα δέντρα ήταν υπεύθυνα για την καταστροφή. Έκοβαν ζωντανά και καμένα αδιακρίτως χωρίς καμία επίπληξη έστω. Σήμερα η έρημος που απλώνεται στην περιοχή είναι αδιάψευστος μάρτυρας πως το φυσικό περιβάλλον απειλείται κυρίως από τον άνθρωπο που ακόμα και μετά την πυρκαγιά και την ολοκλήρωση της καταστροφής που προκαλεί, θα έρθει ο ανθρωπος να ολοκληρώσει το έγκλημα

Σε προηγούμενο δημοσίευμα μας, στις 30/11, αναφερόμασταν στην εξαφάνιση των ΕΛΠΕ από το πεδίο των έργων προστασίας  και αποκατάστασης των καένων περιοχών του Σχίνου, για τις οποίες είχε μάλιστα ανακηρυχθεί "Ανάδοχος Αποκατάστασης"

Σήμερα τα ΕΛΠΕ απάντησαν στα σχετικά δημοσιεύματα ξεκαθαρίζοντας πως "λόγω των ιδιαίτερων απαιτήσεων του έργου, ενημέρωσε εξαρχής ότι από την στιγμή που δεν υπάρχουν προ-εγκεκριμένοι εργολάβοι με τους οποίους μπορεί να συνεργαστεί, θα ακολουθήσει συγκεκριμένη διαδικασία για την εξεύρεση και επιλογή των αναδόχων του έργου. Για τον λόγο αυτό εκτιμήθηκε ότι για την ολοκλήρωση του έργου, απαιτείται το χρονικό περιθώριο των 5 μηνών από την ημερομηνία έναρξης εκτέλεσης των εργασιών και όχι από την έκδοση της απόφασης ορισμού αναδόχου. "

Άρα δεν έχουν εξαφανστεί αλλά απλά κινούται σε προγραμματισμό πενταμήνου. Όμως δεν ξέρουμε αν στον προγραμματισμό που τροποποίησε το υπουργείο κατλά τις επιθυμίες της εταιρείας - αναδόχου είναι και προγραμματισμός του καιρού. Αν τα δύο προγράμματα συμφωνούν, πάει καλά. Αν όμως διαφωνούν, θαθέλαμε να ξέρουμε ποιος θα έχει την ευθύνη στις απευκταίες πλημμύρες και τη μεγάλη στερεοπαροχή που θα πνίξει τον Σχίνο και τα κατάντη με νερό και λάσπη.

Είναι αλήθεια πως η ελληνική κυβέρνηση χορεύει στον ρυθμό των χορηγών και ευεργετών (της;) Τα σύννεφα και ο καιρός όμως;

Ελπίζουμε να μη γίνει τίποτα και να περάσει το πεντάμηνο (που δεν έχει αρχίσει ακόμα σύμφωνα με τα ΕΛΠΕ) χωρίς μεγάλα ύψη ραγδαίας βροχής, διαβρώσεις και έντονη στεροπαροχή, Αν όμως δεν συμβεί έτσι, τότε μάλλον θα φταίει και πάλι ένας άγνωστος ηλικιωμένος που ξεκίνησε τη φωτιά

Σημείωση: Στο αναφερθέν προηγούμενο άρθρο τονίζουμε την παράγραφο 

"Ιδού τα σχετικά αποσπάσματα από τις δύο αποφάσεις Γκουντούφα:

• 21 Οκτώβρη: «Ως καταληκτική προθεσμία ολοκλήρωσης των εργασιών ορίζεται η 21η Ιανουαρίου 2022».
• 26 Οκτώβρη: «Ως καταληκτική προθεσμία ολοκλήρωσης των εργασιών ορίζεται διάστημα 5 μηνών από την έναρξη εκτέλεσης των εργασιών».

Κρατήστε την για να μην ψάχνετε ηλικωμένους ενενηντάρηδες μετά

Αναδημοσίευση αποκαλυπτικής ανάρτησης του ιστολογίου Δασαμάρι SOS 

Δημοσιεύθηκε πριν μερικές εβδομάδες στη Διαύγεια [ΑΔΑ 6ΖΓ9Ω16-4ΕΩ] το επικαιροποιημένο σχέδιο (ονόματι «Ιόλαος») του Δήμου Ραφήνας για την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών στην περιοχή μας. Το σχέδιο ψηφίστηκε ομόφωνα από 26 «παρόντες» δημοτικούς συμβούλους σε «δια περιφοράς» συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου [απόφ. 51/6-4-2021] με τις γνωστές αντιδημοκρατικές διαδικασίες της ιντερνετικής/τηλεφωνικής επικοινωνίας, χωρίς να διεξαχθεί συζήτηση.*

Στο σχέδιο επιχειρείται να καθοριστούν οι ευθύνες και η συντονισμένη δράση όλων των θεσμικών φορέων που είναι αρμόδιοι για την προστασία μας από τις δασικές πυρκαγιές. Είναι ευνόητο ότι μια αναγκαία προϋπόθεση για την ορθή εφαρμογή του σχεδίου είναι να έχουν οριστεί με σαφήνεια τα όρια της χωρικής αρμοδιότητας του Δήμου ώστε να γνωρίζουν όλοι οι φορείς με ακρίβεια ποια είναι η περιοχή ευθύνης τους και πού επιχειρούν πριν από μια πυρκαγιά, κατά την πυρκαγιά και μετά την πυρκαγιά. Η χωρική παράμετρος των διοικητικών ορίων του Δήμου είναι καθοριστική και αναφέρεται επανειλημμένα στο σχέδιο. Για παράδειγμα:

«Ο Δήμος Ραφήνας-Πικερμίου ως φορέας πολιτικής προστασίας (αρθ. 3 του Ν.3013/2002 της ισχύει), μετά την εκδήλωση δασικών πυρκαγιών κινητοποιεί και δρομολογεί δράσεις εντός της χωρικής αρμοδιότητάς του που αποβλέπουν στην εκπλήρωση του σκοπού της πολιτικής προστασίας που συνδέεται κατά κύριο λόγο με την προστασία της ζωής και της περιουσίας των πολιτών από καταστροφές, στη διαχείριση των συνεπειών σε υποδομές αρμοδιότητάς του, καθώς και την υποστήριξη του έργου του Πυροσβεστικού Σώματος στην καταστολή των δασικών πυρκαγιών που διενεργείται υπό την ευθύνη, τον έλεγχο και τον συντονισμό του.

... ο Δήμαρχος κινητοποιεί δια του Γραφείου Πολιτικής Προστασίας του Δήμου, το επιχειρησιακά εμπλεκόμενο δυναμικό και τα μέσα πολιτικής προστασίας του Δήμου, προκειμένου να δρομολογήσουν δράσεις που συνδέονται με: ... την περαιτέρω συλλογή πληροφοριών σχετικά με την εξέλιξη του καταστροφικού φαινομένου και της επηρεαζόμενες περιοχές εντός των διοικητικών ορίων του Δήμου σε επικοινωνία με της κατά τόπους υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ., του Π.Σ. και του Ε.Κ.Α.Β.

... Εντολή στο Γραφείο Πολιτικής Προστασίας του Δήμου για άμεση κινητοποίηση των υπαλλήλων του Γραφείου Πολιτικής Προστασίας του Δήμου, για συλλογή περαιτέρω πληροφοριών, μετά από σχετική ενημέρωση για έναρξη πυρκαγιάς εντός των διοικητικών ορίων από το Γραφείο Πολιτικής Προστασίας του Δήμου ή την αρμόδια Πυροσβεστική Υπηρεσία και σε συνεννόηση με αυτή.

... Το Κέντρο Επιχειρήσεων Πολιτικής Προστασίας του Δήμου ... συλλέγει τις πληροφορίες σχετικές με την εξέλιξη της πυρκαγιάς στα διοικητικά όρια του Δήμου, μέσω της άμεσης επικοινωνίας με ΕΛ.ΑΣ, Π.Σ, ΕΚΑΒ.»

____

Τον τελευταίο χρόνο έχει ξεκινήσει στο Πικέρμι μια συζήτηση για την προστασία του Βαλανάρη και των καταρρακτών του από τους επισκέπτες-τουρίστες. Οι καταρράκτες του Βαλανάρη βρίσκονται εντός της καμένης δασικής και αναδασωτέας έκτασης Δασαμάρι, μεταξύ των οικισμών Ντραφίου και Διώνης (πρώην Αγ. Σπυρίδωνα). Το Δασαμάρι αποτελεί το ευρύτερο οικοσύστημα των καταρρακτών και δ ι ο ι κ η τ ι κ ά  ανήκει στην Κοινότητα Πικερμίου. Με αφορμή αυτήν την συζήτηση και σχετικά αιτήματα δημοτών ο δήμαρχος Ραφήνας, Ευ. Μπουρνούς, εκτόξευσε πριν από μερικές εβδομάδες μια δήλωση-πυροτέχνημα ιδιαίτερα επικίνδυνη: «Ο καταρράκτης του Βαλανάρη δεν ανήκει στον Δήμο Ραφήνας Πικερμίου». Η δήλωσή του πήρε δημοσιότητα μέσω τοπικών φερεφώνων και μέσω της πλατφόρμας διοικητικής κοινωνικής δικτύωσης facebook...

«το οικοσύστημα αυτό [σ.σ. Δασαμάρι] ανήκει ξεκάθαρα στα διοικητικά όρια του Δήμου Πεντέλης και ουδεμία σχέση έχει με τη διαχείριση που ανήκει σε ευθύνη της διοίκησης Ραφήνας-Πικερμιου

... Τα διοικητικά όρια του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου σταματούν ξεκάθαρα στα όρια του εντός σχεδίου οικισμού του Ντραφίου και η εκτός σχεδίου περιοχή [σ.σ. Δασαμάρι] ανήκει στο Δήμο Πεντέλης

... Το οικοσύστημα καταρρακτών Βαλανάρη ανήκει στο Δήμο Πεντέλης

... Τα ορια στην εκτος σχεδιου περιοχη [σ.σ. Δασαμάρι] δεν εχουν οριστει ποτε

... Σιγουρα οι εντος σχεδιου περιοχες Ντραφι και Διωνη ανηκουν στο δημο Ρ-Π. Περαν τουτου ομιχλη...»

Προς επίρρωση των ισχυρισμών του επικαλείται μια μη πλήρη απάντηση-έγγραφο της Δ/νσης Οικονομικών Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Υπουργείου Εσωτερικών που τον ενημερώνει ότι στα Αρχεία της συγκεκριμένης υπηρεσίας δεν υπάρχουν εκθέσεις ή αποφάσεις που να ορίζουν τα διοικητικά όρια μεταξυ Πεντέλης και Πικερμίου. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει να υπάρχει σχετική έκθεση σε κάποια άλλη δημόσια υπηρεσία ή σε πρώην νομαρχία ή η έκθεση να έχει εκδοθεί προ δεκαετιών και σήμερα να έχει χαθεί. Οι σύγχρονοι διοικητικοί χάρτες Υπουργείων, της Περιφέρειας Αττικής και των Δήμων προσδιορίζουν, εν τούτοις, με εγκυρότητα και ακρίβεια τα διοικητικά χωρικά όρια.**

Το πυροτέχνημα του δημάρχου Ραφήνας στήριξε facebookικά με ανάλογους ομιχλώδεις και έωλους ισχυρισμούς και ο μηχανικός της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Ραφήνας. «Μύλος δηλαδή» !!!;;;

----

Σημειώνουμε ότι εδώ και πολλά χρόνια στον Δήμο Ραφήνας έχουν ληφθεί πλήθος αποφάσεων για ποικίλα θέματα, που συνοδεύονται από επίσημους διοικητικούς χάρτες, όπου προσδιορίζονται εμφανώς τα σύνορα του Πικερμίου με την Πεντέλη και, επακόλουθα, το βόρειο σύνορο της δασικής έκτασης Δασαμάρι με την Πεντέλη. To όριο αυτό είναι η οδός Βεργίνας που συνδέει το Ντράφι με τον οικισμό Νταού Πεντέλης. Από εκεί και πάνω είναι ο Δήμος Πεντέλης, από εκεί και κάτω είναι η Κοινότητα Πικερμίου και το δασικό Δασαμάρι.

Πριν λίγους μήνες, άλλωστε, ο ίδιος ο δήμαρχος Ραφήνας κυκλοφόρησε έναν χάρτη του δήμου για να προωθήσει ένα Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ). Σ' αυτόν τον χάρτη, που υπάρχει μέχρι σήμερα στην ιστοσελίδα του Δήμου, είναι ευδιάκριτο το όριο του δήμου Πεντέλης και του Πικερμίου, βόρεια της δασικής έκτασης Δασαμάρι: η οδός Βεργίνας.

Πάνω αριστερά διακρίνεται η οδός Βεργίνας, βόρειο σύνορο της δασικής έκτασης Δασαμάρι της Κοινότητας Πικερμίου με τον Δήμο Πεντέλης.

Και ο Δήμος Πεντέλης τι λέει για τα διοικητικά όρια του; Οι χάρτες που είναι αναρτημένοι στην ιστοσελίδα του Δήμου Πεντέλης είναι πεντακάθαροι και χωρίς «ομίχλες». Διοικητικό όριο του Δήμου Πεντέλης με την Κοινότητα Πικερμίου είναι η οδός Β ε ρ γ ί ν α ς.

Προκειμένου να έχουμε την επίσημη θέση του Δήμου Πεντέλης, υποβάλαμε αίτημα να μας προσδιορίσει τα διοικητικά όριά του στην περιοχή. Ο Δήμος Πεντέλης απάντησε άμεσα και θεσμικά, όχι μέσω διαμεσολαβητών και facebook... Παραθέτουμε το σχετικό έγγραφο:

Ο Δήμος Πεντέλης επιβεβαιώνει, λοιπόν, ότι η περιοχή που βρίσκεται μεταξύ του Ντραφίου (οικισμός Συνεταιρισμού ο Παν) και της Διώνης (πρώην οικισμός Συνεταιρισμού ο Αγ. Σπυρίδων) και νότια της οδού Βεργίνας, δηλ. το δασικό Δασαμάρι, βρίσκεται ΕΚΤΟΣ διοικητικών ορίων του Δήμου Πεντέλης και άρα ανήκει στην Κοινότητα Πικερμίου. Μπορεί για τον οποιοδήποτε λόγο να μην υπάρχει συγκεκριμένη διοικητική απόφαση ορισμού των διοικητικών ορίων, ΟΜΩΣ τα όρια προκύπτουν σαφώς από τα ρυμοτομικά σχέδια των οικισμών Ντραφίου και Διώνης και μάλιστα είναι όμοια. Αρα το διοικητικό όριο μεταξύ Πεντέλης και Πικερμίου στην περιοχή είναι όντως η οδός Βεργίνας.

☲

Μετά από όλα τα προαναφερθέντα, ας συνοψίσουμε. Σήμερα ξεκινάει η αντιπυρική περίοδος και μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο του Δήμου Ραφήνας για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών («Ιόλαος»). Αναγκαία προϋπόθεση για την εφαρμογή του σχεδίου είναι να γνωρίζει η Πολιτική Προστασία του Δήμου Ραφήνας τα διοικητικά όρια εντός των οποίων παρεμβαίνει. Σύμφωνα με τον Δήμο Πεντέλης, η δασική έκταση Δασαμάρι είναι ε κ τ ό ς  των διοικητικών ορίων του Δήμου Πεντέλης. Σύμφωνα με τον δήμαρχο Ραφήνας (και την Τ.Υ. του Δήμου), η δασική έκταση Δασαμάρι είναι  ε ν τ ό ς  των διοικητικών ορίων του Δήμου Πεντέλης και «ουδεμία σχέση έχει με τη διαχείριση που ανήκει σε ευθύνη της διοίκησης Ραφήνας-Πικερμίου». Τα συμπεράσματα είναι ανησυχητικά και αποκαρδιωτικά. Το δασικό Δασαμάρι μένει ακάλυπτο και απροστάτευτο. Ο αρμόδιος φορέας πολιτικής προστασίας αποσείει και δεν αναλαμβάνει τις δ ι ο ι κ η τ ι κ έ ς  ε υ θ ύ ν ε ς για την προστασία του από την απειλή πυρκαγιάς σε μια περίοδο που, μετά την  πρόσφατη ανάρτηση των δασικών χαρτών, έχουν αναζωπυρωθεί παλιές διεκδικήσεις παλαιοτσιφλικάδων της περιοχής.*** Τελικά, μήπως η «ομίχλη» που βλέπει ο δήμαρχος Ραφήνας προέρχεται από καπνό;

---

Υποσημειώσεις:

* Η προχειρότητα με την οποία έχει γραφεί το σχέδιο είναι εμφανής από τα πολλά συντακτικά λάθη και τα copy/paste που περιέχει. Αποκορύφωμα της προχειρότητας είναι η αναφορά σε χάρτη με τα όρια των δασικών υπηρεσιών και των δήμων της Περιφέρειας Αττικής όπου ο χάρτης που παρατίθεται είναι της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης! [Ιόλαος, σελ. 20] Μάλλον οι δημοτικοί σύμβουλοι έχουν μπερδευτεί με τον όρο «δια περιφοράς» συνεδρίαση κι έτσι ψηφίζουν εισηγήσεις που τις διαβάζουν «δια της περιφερειακής» όρασης, όταν τις διαβάζουν.

** Τις εξηγήσεις αυτές μας έδωσε η υπηρεσία που εξέδωσε το έγγραφο που επικαλείται ο Μπουρνούς.

*** Θεωρούμε ύποπτη την αναφορά στο σχέδιο «Ιόλαος» (σελ. 128) σε 15 σπίτια εκτός σχεδίου στο νότιο Δασαμάρι, ως «οικισμό εκτός σχεδίου» και μάλιστα με το όνομα εφοπλιστικής οικογένειας.

(πηγή)

Μετά τις καταγγελίες μας και την επιστολή [βλ. 1/5/2021 και 23/5/2021] που στείλαμε σε φορείς Πολιτικής Προστασίας σχετικά με την διοικητική ευθύνη του Δήμου για την αντιπυρική προστασία της δασικής έκτασης Δασαμάρι, η γραφειοκρατική αδιαφορία και αβελτηρία των φορέων Πολιτικής Προστασίας μας αναγκάζει να επανέλθουμε στο ζήτημα με δεύτερη επιστολή.

Την επιστολή συνόδευαν τα ακόλουθα 4 συνημμένα

1. Η διαβίβαση της πρώτης επιστολής  από την ΓΓ Πολιτικής Προστασίας προς τους δήμους Ραφήνας και Πεντέλης

2. Η απάντηση της Δ/νσης Συντονισμού και Επιθεώρησης Δασών

3. Απάντηση μέσω email του Αντιπεριφερειάρχη Πολιτικής Προστασίας και Περιβάλλοντος

4. Οι απόψεις του δήμου Ραφήνας

 Το καλοκαίρι είναι μπροστά μας και η πυρκαγιά στα Γεράνεια, η οποία ανέδειξε, ακόμα μία φορά την αδράνεια των υπευθύνων (οι οποίοι πάντα αρνούνται την ευθύνη που έχουν)  δεν αποτελεί και τον καλύτερο οιωνό για την εξέλιξη του

Στον ιστότοπο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας διαβάζουμε:

Ο Πρόεδρος της ΚΕΔΕ, Δημήτρης Παπαστεργίου ενημέρωσε  ότι η Ένωση σε συνεργασία με τους Δήμους της χώρας και το Κεντρικό Κράτος, αλλά και με τη συνδρομή ιδιωτών χορηγών, θα υλοποιήσει το επόμενο διάστημα μια σειρά από «πράσινες δράσεις», που στόχο θα έχουν αφενός την αποκατάσταση των φυσικών καταστροφών. Αφετέρου τη θωράκιση των πόλεων  απέναντι στις συνέπειες της Κλιματικής Αλλαγής.

Μια από τις δράσεις αυτές είναι η πρωτοβουλία  «ΔΕΣ ΤΟ ΔΑΣΟΣ» , μέσα από την οποία θα επιδιωχθεί να συγκεντρωθούν πόροι από Δήμους , προγράμματα αλλά και ιδιώτες χορηγούς, με τους οποίους θα χρηματοδοτηθούν αναδασώσεις πληγέντων περιοχών, με στόχο την όσο το δυνατόν συντομότερη αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος.

Η Κ.Ε.Δ.Ε. στο επόμενο Διοικητικό της Συμβούλιο θα πάρει απόφαση και θα καταθέσει ένα σημαντικό ποσό, για την υλοποίηση της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας.

Όπως είναι γνωστό, από τη θεωρία και ως παροιμία και βίωμα, ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται. Όπου ο απλός, λαϊκός άνθρωπος αντικρύζει ή βιώνει την καταστροφή, ο νεοφιλελεύθερος βλέπει την ευκαιρία. Έτσι, ενώ το καλοκαίρι του περιβαλλοντικού ολοκαυτώματος δεν έχει ακόμα φύγει και βρισκόμαστε πάνω στα αποκαΐδια της Εύβοιας, της Αττικής, της Ζήρειας, της Κοζάνης, των Γρεβενών, της Αρκαδίας, της Ηλείας, της Μεσσηνίας, της Μάνης κ.ά. η ΚΕΔΕ, λειτουργεί σαν λαγός των κυβερνητικών σχεδιασμών για την παραχώρηση και του τελευταίου τετραγωνικού δημόσιας γης. Των δασών και της δημόσιας δασικής γης εν γένει (περιλαμβανομένων βραχωδών, ασκεπών εκτάσεων, αλυκών, παραλιών κλπ).