Μετά τη συνάντηση που είχαν οι δύο υποψήφιες - επικεφαλής δημοτικών συνδυασμών , αφενός η Εμμανουέλα Τερζοπούλου (κίνηση Γη & Ελευθερία) και αφετέρου η συμμετέχουσα στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών στη Ραφήνα και το Πικέρμι, Δήμητρα Τσεβά Μήλα, εξέδωσαν τα παρακάτω ανακοινωθέντα με ελάχιστη χρονική διαφορά

• ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ "ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ" ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ: 

Σχεδόν ταυτόχρονα εκδόθηκε και το παρακάτω δελτίο τύπου από την κίνηση Γη & Ελευθερία και την επικεφαλής της

• ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ "ΓΗ & ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" ΕΝΟΨΕΙ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 15.10.2023 ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΡΑΦΗΝΑΣ-ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ

Καταδικάζουμε τις αντιπεριβαλλοντικές και αντιδημοκρατικές πρακτικές της διοίκησης Μπουρνού, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει δρομολογήσει και ξεκινήσει την υλοποίηση εργολαβιών που καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον της περιοχής μας και έχουν ήδη υποβαθμίσει δραματικά την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.

Μεταξύ αυτών είναι το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, η καταστροφή δημοτικού χώρου πρασίνου για εργοτάξιο της ΙΝΤΡΑΚΑΤ, η καταπάτηση της δασικής έκτασης στο Οχυρό, σχέδια που αντιβαίνουν στον προστατευόμενο χαρακτήρα του υγροτόπου των Μαρικών, η ΜΕΒΑ στο Πικέρμι κ.α.

Στον αντίποδα, οι περιβαλλοντικές δεσμεύσεις της Δήμητρας Τσεβά-Μήλα, επικεφαλής του συνδυασμού «ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΑΦΗΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΚΕΡΜΙ», που έγιναν κατόπιν της σημερινής μας συνάντησης, βρίσκονται στην κατεύθυνση των περιβαλλοντικών μας αγώνων και προσδοκούμε την άμεση υλοποίησή τους .

Οι αγώνες μας για την ΓΗ και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ συνεχίζονται μέσα και έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο.

O Immanuel Kant είχε διατυπώσει στη "Μεταφυσική των Ηθών" του ξεκάθαρα, πως το ηθικό είναι νόμιμο, αλλά το νόμιμο δεν είναι πάντα ηθικό. Και ο άνθρωπος - μέλος της οργανωμένης κοινωνίας του 2023, οφείλει να αγωνίζεται κατά της ανηθικότητας που κρύβουν πολλές τεχνητές, νομιμοφανείς αποφάσεις της όποιας διοίκησης, είτε τοπικής είτε εθνικής ή υπερεθνικής. Είναι αυτό που τελικά αναδεικνύει τον άνθρωπο ως έλλογο ον, με κοινωνική συγκρότηση, άξιο ενός υψηλού πολιτισμικού εποικοδομήματος. 

Αυτή η παλιά αντιδιαστολή μεταξύ του νόμιμου και του ηθικού έρχεται στις ζωές μας ακόμα μία φορά με τη μορφή της απειλής έναντι της ύπαρξης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Ένα ποτάμι που η παλιά, γλώσσα με μία αφέλεια που αγνοούσε το πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο όρος από επιτήδειους, το ονομάτισε "ρέμα", φορτώνοντας του όλους τους αρνητικούς συσχετισμούς που συνδέονται με τον όρο.  Αρνητικούς συσχετισμούς που ακόμα και στις πιο ακραίες περιπτώσεις αρνητικής προπαγάνδας, δεν οφείλονται στον ίδιο τον φυσικό σχηματισμό, την υδάτινη ροή αλλά στις παρεμβάσεις του ανθρώπου. Με έωλα λοιπόν προσχήματα περί "αντιπλημμυρικής θωράκισης" (1) και εναντίον κάθε λογικής, επιχειρείται η απόσπαση της δημόσιας γης που αποτελούν τα ρέματα και η μετατροπή της σε "αξιοποιήσιμη οικονομικά γη". Οι συνέπειες αυτής της ύβρεως είναι γνωστές στους ανθρώπους από την κοινή εμπειρία. Ειδικά τους κατοίκους της Αττικής από την οποία εξαφανίστηκαν τα 500 σχεδόν ρέματα της και από τότε ξεκίνησαν οι πλημμύρες. Έτσι ο σύγχρονος άνθρωπος, με την γνώση της μεγάλης απώλειας της φυσικής ισορροπίας, δεν μπορεί να δεχτεί ακόμα μία απώλεια και μάλιστα εξαιρετικά μεγάλη. Το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας είναι ένα ποτάμι (αφού είναι συνεχούς ροής) που έχει προστατεύσει την ανατολική Αττική από πλημμύρες τύπου Μάνδρας. Σε αυτό συντελούν και τα πλημμυρικά του πεδία, τα οποία πρέπει εξίσου να προστατευτούν μαζί με τον κύριο αποδέκτη και τους κλάδους του. Το Μεγάλο Ρέμα είναι και ένα οργανωμένο και ισορροπημένο οικοσύστημα του οποίου η διατάραξη θα σημάνει την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης  για τις μεγάλες καταστροφές που θα προκληθούν από τα νερά που δεν θα μπορεί πια να δεχτεί και να απορροφήσει το ποτάμι..

Το ηθικό λοιπόν είναι η προάσπιση αυτού του θείου δώρου που προστατεύει επί χιλιετίες τον τόπο.

Οι εξουσίες, πάντα στενά συνδεδεμένες με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τους σχεδιασμούς τους πέτυχαν να χαρακτηρίσουν μέσα από γραφειοκρατικές διαδικασίες την παρέμβαση πάνω στο ποτάμι ως "νόμιμη". Όμως δεν πρόκειται για τίποτα άλλο από μία γραφειοκρατική πράξη που καμία σχέση δεν έχει με όσα συντελούνται καθημερινά "εκεί έξω". Πρόκειται για μία χυδαία προβολή σχεδιασμών γραφείου, με κατεύθυνση την οικειοποίηση φυσικού, ελεύθερου χώρου  (προστατευόμενου από το Σύνταγμα ως δημοσίου χαρακτήρα) προκειμένου να αναπτυχθούν οικονομικές δραστηριότητες προς όφελος των ολίγων. Η κοινωνία μένει έξω και μόνο ως παρατηρητής. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται ως εργαλεία υπεράσπισης των επιλογών της εξουσίας μέσω της προπαγάνδας, η οποία τους εμποδίζει να δουν το πόσο αναλώσιμοι θεωρούνται από αυτήν.

Στον αγώνα αυτόν, που διεξάγει επί χρόνια η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (ΚΠΑΜΡΡ) βρίσκει καθημερινά νέους συμπαραστάτες, όλο και περισσότερους. Κατοίκους της περιοχής, περιβαλλοντικές οργανώσεις, ευαισθητοποιημένους ανθρώπους από παντού. Ακόμα και από ξένες χώρες. Ο κόσμος όλο και συσπειρώνεται κατά της βαρβαρότητας που προσπαθεί να καλύψει τον τόπο, έχοντας σαν μοχλό τοπικές και άλλες εξουσίες και μία συστηματική, εξόφθαλμα αντιεπιστημονική και χυδαία προπαγάνδα. 

Σήμερα έγινε συγκέντρωση έξω από το εργοτάξιο της ΙΝΤΡΑΚΑΤ, δηλαδή του αναδόχου του νομιμοποιημένου εγκλήματος και η εισβολή των βαρβάρων εμποδίστηκε. Χρειάζεται όμως κι άλλος κόσμος που να καταλάβει πως δεν γίνεται να μένει αδρανής, δίνοντας έτσι ισχύ στην πλευρά της νομιμοφανούς βαρβαρότητας. Οι λαοί οφείλουν να στέκονται στο πλευρό του ηθικού που είναι και νόμιμο, όπως γράφει και ο Κάντ και όχι στην πλευρά του νομιμοφανούς παράνομου, που στην περίπτωση αυτή είναι κατάφωρα ανήθικο και υπονομεύει τον τόπο και το μέλλον του. Δεν πρόκειται για δίλημμα. Πρόκειται για πρόσκληση σε λαϊκή συμπαράταξη για την ακύρωση των σχεδίων που προσπαθούν να μας επιβάλλουν ένα σκοτεινό και απάνθρωπο μέλλον

(1) Δείτε και ακούστε την ομιλία του Γ. Μπάλια, δικηγόρου, ειδικού στο δίκαιο του περιβάλλοντος και αναπληρωτή καθηγητή του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου στο τμήμα Γεωγραφίας

Μια σημειολογική φωτογραφία.

Η διαμαρτυρία που οργάνωσε η Ένωση Συλλόγων Γονέων Ραφήνας Πικερμίου την Κυριακή 20/3 πορεύεται δίπλα από τα πετσοκομμένα από τα συνεργεία του Δήμου αρμυρίκια, παράλληλα με την όχθη του Μεγάλου Ρέματος της Ραφήνας αφήνοντας πίσω της ένα τεράστιο εργοτάξιο που στήνεται ανάμεσα από έξι σχολεία με σκοπό να τσιμεντώσει και να εγκιβωτίσει το εν λόγω Ρέμα. Μια λιτανεία για ένα τραγικό έγκλημα που ήρθε ως αποτέλεσμα μιας κακοδιοίκησης, πορεύεται εν μέσω των πληγών ενός τόπου που κακοδιοικείται και τραυματίζεται βάναυσα

Το κεντρικό σύνθημα της πορείας ήταν ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ. Οι διοργανωτές της πορείας απαίτησαν σε έντονο ύφος, με μία ανακοίνωση που βγήκε σε δεύτερο χρόνο, να μην θιγεί κανένα θέμα από καμία συλλογικότητα που μάχεται για τα παραπάνω θέματα και να υψωθεί μόνο ένα ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ, έτσι σαν μία προσευχή που θα εισακουστεί από κάποιο υπέρτατο και φιλεύσπλαχνο ον.

Δεν μπορούμε άραγε να συνειδητοποιήσουμε πως για να πετύχουμε αυτό το ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ πρέπει κι εμείς ως πολίτες να κάνουμε κάτι παραπάνω, πέρα από το να διαμαρτυρόμαστε μόνο εκ των υστέρων; Πως πρέπει κάποια στιγμή να ανοίξουμε τα μάτια μας και να ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντι σε όσα αποφασίζουν οι άλλοι για εμάς χωρίς εμάς; Και πως για να το πετύχουμε αυτό θα χρειαστεί να συγκρουστούμε με εξουσίες και συμφέροντα;

Γιατί σε κάθε άλλη περίπτωση το ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ, όπως πολύ εύστοχα έγραψε κάποιος/α, είναι μια φωνή μασκαράδων σε ένα ετεροχρονισμένο αποκριάτικο πάρτυ

Τελικά ακόμα και οι μεγαλύτερες μπαρούφες που έχουν ειπωθεί ή γραφτεί, όπως εκείνη με το σύμπαν που συνωμοτεί για να πετύχεις αυτό που θέλεις, μοιάζει να ισχύουν μετά τη χθεσινή μουσική εκδήλωση που έγινε στη Ραφήνα, στην εκβολή του Μεγάλου ποταμού της. Μία απλή διοργάνωση, ένα απλό κάλεσμα για μουσική, απελευθέρωση πουλιών από την ΑΝΙΜΑ και ενημέρωση, ξεκίνησε πριν από λίγες μέρες και εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό συμβάν. Κάτοικοι της Ραφήνας καλούσαν κι άλλους συμπολίτες για να ενημερωθούν για όσα δεινά και επικίνδυνα στήνει η κάκιστη διοίκηση εις βάρος τους. Το κάλεσμα και η εκδήλωση  υποστηρίχθηκαν από την Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος και πρόβαλλε τα προβλήματα που φορτώνει αυτή η κάκιστη διοίκηση σε πόλη και ανθρώπους. Ήταν μία εκδήλωση που ενεργοποίησε άτομα, παρέες, συλλόγους και πρωτοβουλίες κατοίκων.

Η Μαρία Γανωτή της ΑΝΙΜΑ απελευθερώνει το δεύτερο γεράκι της ημέρας μετά την αποθεραπεία του 

Από νωρίς φαινόταν πως επρόκειτο για μία πολύ πετυχημένη εκδήλωση. Όλοι ήταν στις θέσεις τους. Οι τεχνικοί του ήχου και της εικονοληψίας. Τα τραπεζάκια, τα καθίσματα, η ηχητική εγκατάσταση. Και οι μουσικοί και ο κόσμος βέβαια. Τα παιδιά του Μουσικού Σχολείου της Παλλήνης που θα έπαιζαν για τη στήριξη του αγώνα σωτηρίας του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και ο κόσμος που κατέφθανε για να παρακολουθήσει, να συμμετάσχει, να μιλήσει και να εκφραστεί.

Όσοι είχαν ενημερωθεί για την επικείμενη εκδήλωση είχαν έρθει από νωρίς στη γέφυρα της εκβολής. Σύντομα προστέθηκαν και όσοι δεν είχαν ενημερωθεί τις προηγούμενες μέρες αλλά βλέποντας τη συρροή του κόσμου, κατάλαβαν πως κάτι καλό ξεκινούσε εκείνη την ώρα. Ακόμα και όσοι δεν έχουν πάψει να αποδεικνύουν πως μισούν οτιδήποτε έχει σχέση με ελεύθερη βούληση, με λαϊκή πρωτοβουλία ή ελεύθερη έκφραση γνώμης, ήταν εκεί. Κλεισμένοι και κρυμμένοι μέσα σε καφετέριες και  πιο ιδιωτικούς  χώρους (αφού ο δημόσιος χώρος είναι γι’ αυτούς «ο εχθρός» ή η «λεία» τους, κατά περίπτωση) δεν αντέχουν στην δημόσια έκθεση εκτός αν περιστοιχίζονται από τα παπαγαλάκια τους ή τους «δικούς» τους.

Ήταν όλοι εκεί και στις 12:00  ξεκίνησε η εκδήλωση. Πλήθος φορέων με σημαντικούς χαιρετισμούς, εκδήλωσαν τη συμπαράσταση τους στον δίκαιο αγώνα όσων έχουν συνείδηση της ζημιάς που οργανώνεται για το κέρδος των λίγων και τη ζημιά των πολλών. Αυτό που συζητήθηκε πολύ ήταν η απάνθρωπη και πέρα από κάθε λογική, εγκατάσταση εργοταξίου μέσα στον οικιστικό ιστό, δίπλα σε 6 (ΕΞΙ) σχολεία και τη διακινδύνευση της υγείας, της ακεραιότητας ή και της ζωής μαθητών ή άλλων μελών της σχολικής κοινότητας. Και όλα για τη διευκόλυνση του εργολάβου. Υπέρ πάντων ο εργολάβος. Ακόμα και η ανθρώπινη ζωή εύκολα ανταλλάσσεται με κάποιο ικανό αντίτιμο. Όλα άλλωστε είναι θέμα αντιτίμου και όχι θέμα τιμής.

Όλοι συμφώνησαν πως ένα έργο που θα καταστρέψει την περιοχή και θα οδηγήσει σε κλιμάκωση τα πλημμυρικά φαινόμενα, ξεκινά ήδη με καταστροφές και κλιμάκωση των απειλών κατά της ανθρώπινης ζωής. Όλοι συμφώνησαν πάλι πως αυτοί που αποφασίζουν, έχουν ως πρώτο μέλημα την διατήρηση της καρεκλίτσας τους (που την ονομάζουν σαν μαντάμ Σουσούδες «θώκο») και δεν διστάζουν να θυσιάσουν την αξιοπρέπεια τους (αν ποτέ διέθεταν αξιοπρέπεια). Ένας εσμός υπεύθυνων για εγκληματικές αποφάσεις, που όταν έρθουν αντιμέτωποι με τις συνέπειες τους, θα δηλώνουν αμέτοχοι και ανεύθυνοι και θα επιρρίπτουν την ευθύνη ο ένας στον άλλο.

Το πανό για το εργοτάξιο που θέλει να στήσει η διοίκηση, σταθερά στεκόμενη στο πλευρό των εργολάβων αντί των πολιτών.

Όλα αυτά συζητήθηκαν και βοήθησαν να σκιαγραφηθεί η πορεία προς το μέλλον, η οποία είναι μονόδρομος αγώνων. Κοινωνικών, πολιτικών, δικαστικών Και όλα αυτά για να εξυπηρετηθούν οι εμμονές (μόνο;) ενός και μόνο, ελαχίστου ανθρώπου, υπηρέτη αλλότριων συμφερόντων.

Το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο και γκρίζο όσο οι στόχοι των διοικούντων, που αφορούν έργα και παρεμβάσεις, παραμένουν το κέρδος των λίγων (ή του ενός) και η ολοένα και εντονότερη αστικοποίηση.

Χθες οι κάτοικοι της Ραφήνας (αλλά και κάτοικοι από το Πικέρμι των χωματερών, των βιοαποβλήτων, των απορριμμάτων, των βιομηχανικών εγκαταστάσεων) μαζεύτηκαν στην εκδήλωση για τη σωτηρία του Μεγάλου Ρέματος και την προστασία του χώρου που θέλει να μετατρέψει σε εργοτάξιο ο δήμαρχος της πόλης.  Είναι ακόμα μία φάση του αγώνα για ποιότητα ζωής και η κλιμάκωση της γίνεται φανερή σε κάθε νέο κάλεσμα, αποδεικνύοντας την τεράστια διάσταση της κοινωνίας από τις επιθυμίες της άγριας και αυταρχικής, τοπικής εξουσίας.

ΥΓ: Ο τίτλος δεν έχει καμία σχέση με το αριστούργημα του J. Steinbeck. Δεν αναφέρεται σε μετανάστες ούτε σε εξαθλιωμένους. Ο τίτλος εδώ έχει να κάνει με ανθρώπους που βγαίνουν έξω, λειτουργούν και διεκδικούν το φως σε αντιδιαστολή με τα  ποντίκια που προτιμούν την ασφάλεια του "μέσα χώρου" και του σκοταδιού της τρύπας τους