Τελικά ακόμα και οι μεγαλύτερες μπαρούφες που έχουν ειπωθεί ή γραφτεί, όπως εκείνη με το σύμπαν που συνωμοτεί για να πετύχεις αυτό που θέλεις, μοιάζει να ισχύουν μετά τη χθεσινή μουσική εκδήλωση που έγινε στη Ραφήνα, στην εκβολή του Μεγάλου ποταμού της. Μία απλή διοργάνωση, ένα απλό κάλεσμα για μουσική, απελευθέρωση πουλιών από την ΑΝΙΜΑ και ενημέρωση, ξεκίνησε πριν από λίγες μέρες και εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό συμβάν. Κάτοικοι της Ραφήνας καλούσαν κι άλλους συμπολίτες για να ενημερωθούν για όσα δεινά και επικίνδυνα στήνει η κάκιστη διοίκηση εις βάρος τους. Το κάλεσμα και η εκδήλωση  υποστηρίχθηκαν από την Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος και πρόβαλλε τα προβλήματα που φορτώνει αυτή η κάκιστη διοίκηση σε πόλη και ανθρώπους. Ήταν μία εκδήλωση που ενεργοποίησε άτομα, παρέες, συλλόγους και πρωτοβουλίες κατοίκων.

Η Μαρία Γανωτή της ΑΝΙΜΑ απελευθερώνει το δεύτερο γεράκι της ημέρας μετά την αποθεραπεία του 

Από νωρίς φαινόταν πως επρόκειτο για μία πολύ πετυχημένη εκδήλωση. Όλοι ήταν στις θέσεις τους. Οι τεχνικοί του ήχου και της εικονοληψίας. Τα τραπεζάκια, τα καθίσματα, η ηχητική εγκατάσταση. Και οι μουσικοί και ο κόσμος βέβαια. Τα παιδιά του Μουσικού Σχολείου της Παλλήνης που θα έπαιζαν για τη στήριξη του αγώνα σωτηρίας του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και ο κόσμος που κατέφθανε για να παρακολουθήσει, να συμμετάσχει, να μιλήσει και να εκφραστεί.

Όσοι είχαν ενημερωθεί για την επικείμενη εκδήλωση είχαν έρθει από νωρίς στη γέφυρα της εκβολής. Σύντομα προστέθηκαν και όσοι δεν είχαν ενημερωθεί τις προηγούμενες μέρες αλλά βλέποντας τη συρροή του κόσμου, κατάλαβαν πως κάτι καλό ξεκινούσε εκείνη την ώρα. Ακόμα και όσοι δεν έχουν πάψει να αποδεικνύουν πως μισούν οτιδήποτε έχει σχέση με ελεύθερη βούληση, με λαϊκή πρωτοβουλία ή ελεύθερη έκφραση γνώμης, ήταν εκεί. Κλεισμένοι και κρυμμένοι μέσα σε καφετέριες και  πιο ιδιωτικούς  χώρους (αφού ο δημόσιος χώρος είναι γι’ αυτούς «ο εχθρός» ή η «λεία» τους, κατά περίπτωση) δεν αντέχουν στην δημόσια έκθεση εκτός αν περιστοιχίζονται από τα παπαγαλάκια τους ή τους «δικούς» τους.

Ήταν όλοι εκεί και στις 12:00  ξεκίνησε η εκδήλωση. Πλήθος φορέων με σημαντικούς χαιρετισμούς, εκδήλωσαν τη συμπαράσταση τους στον δίκαιο αγώνα όσων έχουν συνείδηση της ζημιάς που οργανώνεται για το κέρδος των λίγων και τη ζημιά των πολλών. Αυτό που συζητήθηκε πολύ ήταν η απάνθρωπη και πέρα από κάθε λογική, εγκατάσταση εργοταξίου μέσα στον οικιστικό ιστό, δίπλα σε 6 (ΕΞΙ) σχολεία και τη διακινδύνευση της υγείας, της ακεραιότητας ή και της ζωής μαθητών ή άλλων μελών της σχολικής κοινότητας. Και όλα για τη διευκόλυνση του εργολάβου. Υπέρ πάντων ο εργολάβος. Ακόμα και η ανθρώπινη ζωή εύκολα ανταλλάσσεται με κάποιο ικανό αντίτιμο. Όλα άλλωστε είναι θέμα αντιτίμου και όχι θέμα τιμής.

Όλοι συμφώνησαν πως ένα έργο που θα καταστρέψει την περιοχή και θα οδηγήσει σε κλιμάκωση τα πλημμυρικά φαινόμενα, ξεκινά ήδη με καταστροφές και κλιμάκωση των απειλών κατά της ανθρώπινης ζωής. Όλοι συμφώνησαν πάλι πως αυτοί που αποφασίζουν, έχουν ως πρώτο μέλημα την διατήρηση της καρεκλίτσας τους (που την ονομάζουν σαν μαντάμ Σουσούδες «θώκο») και δεν διστάζουν να θυσιάσουν την αξιοπρέπεια τους (αν ποτέ διέθεταν αξιοπρέπεια). Ένας εσμός υπεύθυνων για εγκληματικές αποφάσεις, που όταν έρθουν αντιμέτωποι με τις συνέπειες τους, θα δηλώνουν αμέτοχοι και ανεύθυνοι και θα επιρρίπτουν την ευθύνη ο ένας στον άλλο.

Το πανό για το εργοτάξιο που θέλει να στήσει η διοίκηση, σταθερά στεκόμενη στο πλευρό των εργολάβων αντί των πολιτών.

Όλα αυτά συζητήθηκαν και βοήθησαν να σκιαγραφηθεί η πορεία προς το μέλλον, η οποία είναι μονόδρομος αγώνων. Κοινωνικών, πολιτικών, δικαστικών Και όλα αυτά για να εξυπηρετηθούν οι εμμονές (μόνο;) ενός και μόνο, ελαχίστου ανθρώπου, υπηρέτη αλλότριων συμφερόντων.

Το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο και γκρίζο όσο οι στόχοι των διοικούντων, που αφορούν έργα και παρεμβάσεις, παραμένουν το κέρδος των λίγων (ή του ενός) και η ολοένα και εντονότερη αστικοποίηση.

Χθες οι κάτοικοι της Ραφήνας (αλλά και κάτοικοι από το Πικέρμι των χωματερών, των βιοαποβλήτων, των απορριμμάτων, των βιομηχανικών εγκαταστάσεων) μαζεύτηκαν στην εκδήλωση για τη σωτηρία του Μεγάλου Ρέματος και την προστασία του χώρου που θέλει να μετατρέψει σε εργοτάξιο ο δήμαρχος της πόλης.  Είναι ακόμα μία φάση του αγώνα για ποιότητα ζωής και η κλιμάκωση της γίνεται φανερή σε κάθε νέο κάλεσμα, αποδεικνύοντας την τεράστια διάσταση της κοινωνίας από τις επιθυμίες της άγριας και αυταρχικής, τοπικής εξουσίας.

ΥΓ: Ο τίτλος δεν έχει καμία σχέση με το αριστούργημα του J. Steinbeck. Δεν αναφέρεται σε μετανάστες ούτε σε εξαθλιωμένους. Ο τίτλος εδώ έχει να κάνει με ανθρώπους που βγαίνουν έξω, λειτουργούν και διεκδικούν το φως σε αντιδιαστολή με τα  ποντίκια που προτιμούν την ασφάλεια του "μέσα χώρου" και του σκοταδιού της τρύπας τους