Όπως πάντα, εμείς οι ανυποψίαστοι πολίτες αυτής της ευνομούμενης χώρας, πέσαμε για μια ακόμη φορά από τα σύννεφα. Επί δεκαετίες τα Ιχθυοτροφεία Ιθάκης ρύπαιναν την περιοχή, χωρίς όπως φαίνεται κάποιος να τους ελέγχει. Ούτε ο Δήμος Ιθάκης, ούτε η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, ούτε το Λιμενικό. Αλλά ακόμη και μετά την εγκατάλειψη των Ιχθυοτροφείων, εννιά ολόκληρα χρόνια μετά, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα για την αποκατάσταση του κάποτε μαγευτικού τοπίου. Ούτε από το Δήμο Ιθάκης, ούτε από την Περιφέρεια. 

Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το άρθρο είναι του Γιώργου Λίλα, όπως και αυτές του προηγούμενου άρθρου, και τις αλιεύσαμε από την προσωπική του σελίδα στο fb, όπως και το παρακάτω κείμενο που ακολουθεί

« Εικόνες από την κατάσταση του βυθού στα κλειστά, εδώ και 9 χρόνια, ιχθυοτροφεία Ιθάκης στη θέση Μακριά Πούντα …

Μετά τις φωτογραφίες των παραλιών, της επιφάνειας της θάλασσας και της χερσαίας έκτασης έρχονται και οι υποβρύχιες φωτογραφίες ώστε να συμπληρώσουν το παζλ της απόλυτης καταστροφής της φύσης μιας όμορφης γωνιάς του νησιού μας.

Τόνοι πλαστικών σωλήνων βιομηχανικού τύπου από τα κλουβιά των ιχθυοκαλλιεργειών, πλαστικά δίχτυα, σχοινιά νάυλον, τσιμεντένια μπλόκια και σίδερα κάθε είδους κάνουν την εικόνα του βυθού τραγική και εντελώς ακατάλληλη για τον τουρισμό. Η ρύπανση της περιοχής έχει ήδη και θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για το οικοσύστημα και τους κατοίκους της περιοχής.

Η ποσειδωνία όλης της περιοχής έχει καταστραφεί με εξαίρεση κάποιες τούφες στα ρηχά και η αδυναμία του οικοσυστήματος να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση είναι εμφανέστατη.

Παρατηρώντας τις δορυφορικές φωτογραφίες του Google Earth βλέπει κανείς ότι μεταξύ 2003 και 2007 απομακρύνθηκαν όλα τα μεταλλικά κλουβιά και έκτοτε υπήρχαν στη θάλασσα μόνο τα μεγάλα πλαστικά κλουβιά. Το ερώτημα είναι το που πήγαν τα μεταλλικά κλουβιά; Η απάντηση στις φωτογραφίες. Στον βυθό που αντιμετωπίζεται παραδοσιακά από τις ιχθυοκαλλιέργειες ως ο σκουπιδοντενεκές ή η χωματερή της μονάδας. Η λογική τους είναι ότι κανείς δε θα δει τον βυθό ποτέ, άρα ας τον ξεσκίσουμε. Κάποια κλουβιά τεμαχίστηκαν και τοποθετήθηκαν στον μόλο και από εκεί έχουν σκορπιστεί σε όλο το νησί ως αυτοσχέδιοι μόλοι Τα υπόλοιπα είναι προφανώς υποβρυχίως.

Σε φωτογραφία του 2003 μετρήσαμε 100 σχεδόν κλουβιά και μας έκανε να απορούμε τι γίνεται σε μεγαλύτερα βάθη γύρω από τη μονάδα. Αλλά δε βαριέσαι, ποιος θα δει τι γίνεται κάτω στα 50-150 μέτρα βάθος.

Το κάθε επαγγελματικό σκάφος οφείλει μια φορά τα 2 χρόνια να περνάει από έλεγχο για ανανέωση της άδειας του και αν κάτι δεν είναι όπως πρέπει τότε δεν ανανεώνεται η άδεια εάν δεν το τακτοποιήσεις. Άρα δε μπορείς να δουλέψεις., Γιατί και στις μονάδες ιχθυοκαλλιέργειες δεν γίνονται επιθεωρήσεις από ανεξάρτητους δύτες κάθε 1-2 χρόνια και αν παρατηρηθεί ρύπανση να αναστέλλεται η λειτουργία τους μέχρι να επαναφέρουν το περιβάλλον στην κατάσταση που τους παραχωρήθηκε; Γιατί δεν γίνονται έλεγχοι ποιότητας του βυθού και του νερού τριγύρω από τις μονάδες;»