Παραμονή επαναληπτικής εκλογικής αναμέτρησης με μόνο διακύβευμα την εκλογή δημάρχου σε Ραφήνα και Πικέρμι και όλων των δορυφορικών οικισμών τους. Θεωρητικά πρόκειται για μέρα περισυλλογής, προκειμένου να αποφασίσουν ανεπηρέαστα οι ψηφοφόροι ώστε να εκφράσουν την απόφαση τους αυτή στην κάλπη. Αυτά λέει η θεωρία αλλά και ο νομοθέτης (ναι αυτός που αποφάσισε πως η πλειοψηφία δεν είναι 50%+1 ψήφος αλλά 43%+1). Ο νομοθέτης, βγαλμένος από τη δεκαετία του 1950 νεκρανάστησε το πλειοψηφικό σύστημα εκλογών χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, όπως και σε πλείστες όσες ρυθμίσεις έχει προβεί τα τελευταία χρόνια. Τουλάχιστον διατήρησε την «ημέρα περισυλλογής» την παραμονή δηλαδή της ψηφοφορίας.

Φυσικά, η μέρα περισυλλογής ήταν μία ακόμα μέρα για συγκεκριμένους υποψήφιους που την αξιοποίησαν για να πιέσουν, να εκβιάσουν να συνδιαλλαγούν για μία ακόμα ψήφο, αν θα μπορούσαν να την κερδίσουν. Και μάλιστα όλα αυτά να γίνονται σε κοινή θέα…. Θλιβερό μεν αλλά επειδή το ανοίκειο έχει γίνει πια κανόνας και ελεεινή συνήθεια, δεν κουνήθηκε φύλλο. Σαν να ήταν όλα κανονικά, γίναμε μάρτυρες μίας κορύφωσης της χυδαιότητας, την οποία περιμέναμε άλλωστε, από την πλευρά που αν και εμφανιζόταν ως κυρίαρχη στον πρώτο γύρο -μέχρι την περασμένη Κυριακή- τώρα αποδεικνύεται με τις πράξεις και τα λόγια της, πως η βεβαιότητα της έχει κλονιστεί.

Δεν θα επεκταθούμε περαιτέρω αλλά έτσι, για να χαλαρώσουμε λίγο την σημερινή ένταση ας ακούσουμε ένα ωφέλιμο τραγούδι του Δ. Μητσοτάκη (του καλού του Μητσοτάκη όχι του άλλου) που μας τραγουδά μαζί με τη Σαββέρια Μαργιολά για το άγχος αυτού που όντας εθισμένος στην εξουσία, φοβάται να χάσει την καρέκλα του, γιατί…..

αυτή η καρέκλα είναι η πρέζα

που όποιος τη χάνει ξαπλώνει τέζα

και πέφτει κάτω και τα στυλώνει

ή ρίχνει βούτα απ' το μπαλκόνι.