Αυτό όμως που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη οργή και προβληματισμό είναι η αντιμετώπιση της κοπέλας από την Ελληνική Αστυνομία, μια στάση που καταγγέλλεται τόσο από τη δικηγόρο Αντωνία Λεγάκη, όσο και από τον επίσης δικηγόρο Γιάννη Μυκονιάτη κάνοντάς μας για μια ακόμη φορά να αναρωτηθούμε για το ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες και να εδραιώσει ακόμη περισσότερο την πεποίθηση για την αναγκαιότητα της αυτοοργάνωσης των πολιτών προκειμένου να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους, ιδιαίτερα όταν αυτά απειλούνται από την αστυνομία

Η δικηγόρος, σε συνέντευξη που έδωσε στον Real fm και την μεταφέρουμε από το enikos.gr , καταγγέλλει πως η αστυνομία εμπόδιζε την επικοινωνία της με την κοπέλα και την μεταχειριζόταν πιο πολύ σαν κρατούμενη παρά σαν καταγγέλλουσα. Μια μεταχείριση που μπορεί να εξηγήσει γιατί είναι τόσο δύσκολο για ένα θύμα σεξουαλικής κακοποίησης να προχωρήσει σε καταγγελία. Πόσο μάλλον όταν ο θύτης βρίσκεται από τη μεριά της εξουσίας, οποιασδήποτε μορφής

Όπως καταγγέλλει η Αντωνία Λεγάκη « … όταν κάποιος πολίτης είναι θύμα εγκλήματος, κακουργήματος εν προκειμένω, οφείλει να απευθυνθεί στην Αστυνομία για να κάνει την καταγγελία του. Η Αστυνομία συλλαμβάνει τον δράστη και ο άνθρωπος φεύγει ελεύθερος να πάει στο νοσοκομείο να τον φροντίσουν και να περιποιηθούν τα τραύματά του σωματικά και ψυχικά, όπως είχε ανάγκη και η συγκεκριμένη κοπέλα από χθες το πρωί

… εχθές η κοπέλα με τη συνδρομή της σερβιτόρας της παρακείμενης καφετέριας που την είχε ξαναδεί χτυπημένη, φυγαδεύτηκε. Το κορίτσι έσπευσε και ζήτησε βοήθεια στην καφετέρια για να γλιτώσει από τον κακοποιητή της. Οι υπεύθυνοι την έκρυψαν, ο κακοποιητής την έψαχνε με τη μηχανή γύρω γύρω.  Ήταν σαν αστυνομική ταινία αυτό που έζησαν. Κάλεσαν στη συνέχεια την Αστυνομία η οποία κατέφτασε και πήγαν στο Τμήμα. Έσπευσαν επίσης άνδρες και γυναίκες από φεμινιστικές συλλογικότητες για να συμπαρασταθούν και ένας δικηγόρος ο Γιάννης Μυκονιάτης. Με ειδοποιούν κι εμένα λίγο αργότερα

  … εκεί στο τμήμα Ηλιούπολης περιμένουν όλοι να δώσει την κατάθεσή της. Συλλαμβάνεται ο κακοποιητής της, ο οποίος είναι όμως προσαχθείς. Και μένει προσαχθείς έως αργά το βράδυ. Το κορίτσι παραμένει στο τμήμα μέχρι αργά το απόγευμα χτυπημένο, ταλαιπωρημένο, να προσπαθεί να τελειώνει από εκεί. Δεν γίνεται τίποτα. Το λέει ο ένας στον άλλον. Μια γραφειοκρατία φοβερή και ανεξήγητη. Και κάποια στιγμή στις 6 μ.μ. λένε θα πάμε στο Εσωτερικών Υποθέσεων που έχει αρμοδιότητα. Παίρνουν την κοπέλα με ένα περιπολικό, λένε στον συνάδελφο "δεν χρειάζεσαι από εδώ και πέρα" - σημειωτέον απαγορεύεται να το κάνει αυτό η Αστυνομία- παίρνω τηλέφωνο στο Εσωτερικών Υποθέσεων και μου λένε εν ολίγοις: "ξέρουμε τη δουλειά μας, μην ανησυχείτε". Λέω "το κορίτσι έχει δικαίωμα συνηγόρου" και απαντούν "όχι όταν καταθέτει". Είναι πολιτικώς ενάγουσα, την ώρα που καταθέτει, καταθέτει χωρίς συνήγορο όλες τις άλλες ώρες είναι με τον δικηγόρο της. “Μην το στερείτε αυτό ουδεμία στιγμή”  τους είπα και απάντησαν ότι δεν τους είπε ότι θα κάνει πολιτική αγωγή. Τους είπα “πού να σας το πει αφού δεν την αφήνετε να έχει δικηγόρο;"

 … με αυτές τις διαδικασίες ξεκινάμε να δώσουμε δημοσιότητα γιατί καταλαβαίνουμε ότι το κορίτσι και η υπόθεση χειραγωγείται με σκοπό να αποκλειστεί από οποιονδήποτε άνθρωπο θα μπορούσε να την ενημερώσει για τα δικαιώματά της. Αυτή η κατάσταση αποκλεισμού συνεχίστηκε για ολόκληρο το βράδυ. Εγώ στις 6.30 μ.μ. ήμουν έξω από τη Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων, ζητούσα να μπούμε μέσα και δεν μας το επέτρεπαν. Κάποια στιγμή στη 1 π.μ. είπα ότι ακόμη κι αν καταθέτει έως αυτή την ώρα το κορίτσι είναι πια από το πρωί - πάνω από 12 ώρες- και είναι βασανιστήριο. Φυσικά, δεν κατέθετε, την κρατούσαν αποκλεισμένη από εμάς. Μου είπαν τότε ότι δεν κάνουμε καλό στην υπόθεση που δώσαμε δημοσιότητα και μετά με ενημέρωσαν ότι έχει τελειώσει η κατάθεση και ότι θα τη δω σε πέντε λεπτά. Σε πέντε λεπτά, αντί να μου επιτρέψουν την είσοδο, βλέπω ένα πολιτικό αυτοκίνητο με το κορίτσι μέσα να φεύγει προς άγνωστη κατεύθυνση με μεγάλη ταχύτητα, σαν τρελό".

 … Ελπίζω να μιλήσω κάποια στιγμή το απόγευμα, περιμένω να με ειδοποιήσουν. Αντιλαμβάνομαι ότι έχει αφεθεί ελεύθερη. Πληροφορηθήκαμε ότι πήγε στο νοσοκομείο, από δική μας πηγή πληροφόρησης όχι από την Αστυνομία. Οι αστυνομικοί έμπαιναν μέσα ακόμη και στα εξεταστήρια και έλεγαν ότι είναι κρατούμενη. Αυτό  είναι παραβίαση του μισού Ποινικού Κώδικα. Η Αστυνομία σε ένα θέατρο, σε όλους τους ρόλους, του διώκτη, του συνηγόρου, του ψυχολόγου κ.α. Χειραγώγηση μέχρι τέλους. Τι έχει να κρύψει η Αστυνομία; Γιατί αποκλείουν τους πάντες;»

Αλλά και ο Γιάννης Μυκονιάτης, σε ανάρτησή του στο facebook, αποδομεί την προσπάθεια της αστυνομίας να πείσει πως όλα έγιναν νομότυπα. Όπως γράφει ο δικηγόρος:

«Χθες το μεσημέρι χάρη στο θάρρος μίας εργαζόμενης σε καφέ της Ηλιούπολης η οποία αντί "να κοιτάξει την δουλειά της" επέλεξε να κάνει το σωστό, μία 18χρονη κοπέλα την οποία ο αστυνομικός σύντροφος της κακοποιούσε και εξέδιδε συστηματικά έσπασε τον φόβο και τον κατήγγειλε.

Χάρη στα άμεσα αντανακλαστικά που έδειξε η συλλογικότητα Witches of the South, η οποία ήταν αυτή που έλαβε πρώτη την καταγγελία, εξασφαλίστηκε η αναγκαία δημοσιότητα ώστε να σταματήσει κάθε σκέψη από την πλευρά του κράτους για συγκάλυψη.

Ωστόσο ακόμα και τώρα που η Ελληνική Αστυνομία αναγκάστηκε να απαντήσει με ανακοίνωση της γιατί χθες για τόσες ώρες δεν μας επετράπη ως συνήγοροι (μαζί με την εξαιρετική συνάδελφο Αντωνία Λεγάκη) να δούμε την κοπέλα στο Εσωτερικών Υποθέσεων, παρά για λίγα λεπτά επιμένουν εμμονικά να αναφέρουν ότι ως μάρτυρας δεν είχε δικαίωμα να έχει συνήγορο.

Προφανώς και δεν αναφέρουν πως η κοπέλα είχε εμφανιστεί ώρες πριν στο ΑΤ Ηλιούπολης με πρόθεση να καταθέσει μήνυση και ως εκ τούτου να δηλώσει παράσταση για υποστήριξη της κατηγορίας και άρα να παρίσταται μετά συνηγόρου σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και με αποκλειστικά δικιά τους ευθύνη δεν έλαβαν την κατάθεση της αλλά την μετέφεραν στο Εσωτερικών Υποθέσεων. Είναι η ίδια αστυνομία εξάλλου που μετά από κάθε σύλληψη σε πορεία δεν επιτρέπει σε συλληφθέντες να δουν δικηγόρο παρά μόνο μετά από πολλές ώρες και ενώ έχει ήδη καταστρατηγηθεί κάθε σχετική δικονομική διάταξη προστασίας των δικαιωμάτων όσων έχουν συλληφθεί.

Εγώ, παρ' όλα αυτά θα κρατήσω την ουσία και αυτό που έχει σημασία στο τέλος.

Η κοπέλα είναι πλέον μακριά από το κακοποιητικό της περιβάλλον. Γι αυτό από αύριο ακόμα περισσότερη αλληλεγγύη, κοινότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά και κυρίως ακόμα περισσότερο φεμινισμό.

Αυτά σώζουν ζωές όπως αποδείχτηκε. Για το κράτος θα κρατάω ακόμα μερικές αμφιβολίες»