Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
RSF: Greek Media landscape
Greeks’ trust in the media has been consistently one of the lowest in Europe. A few large private groups like Skai coexist alongside hundreds of online media outlets, which contributes to a high fragmentation of the media landscape. The overwhelming majority of media is owned by a few individuals who are active also in other, highly-regulated business sectors. Moreover, some of them have close ties to the political elite. The press is thus very politically polarized.
https://rsf.org/en/country/greece
Ναι, την ξέρετε αυτή τη χώρα γιατί ζείτε σ’ αυτήν και είστε δέκτες πληροφοριών που διαμορφώνονται καθημερινά σε καταναλωτές ειδήσεων. Των όποιων ειδήσεων. Σοβαρών και γελοίων. Σημαντικών και ασήμαντων. Όποιες και αν είναι οι ειδήσεις που καταναλώνετε, όσες και αν είναι αυτές, τελικά δεν ενημερώνεστε αφού η ποιότητα της δημοσιογραφίας και της «δημοσιογραφίας» είναι εξαιρετικά χαμηλή, όπως προκύπτει από άλλους δείκτες και αυτής της παγκόσμιας οργάνωσης, οι οποίοι αφορούν στην ποιότητα και το βάρος αυτών που επιλέγουν τα Μέσα να σας «πουλήσουν».
Αν συνδυάσουμε την πλήρη ανελευθερία του τύπου που επικρατεί στην Ελλάδα και τον σχεδόν απόλυτο έλεγχο της ειδησεογραφίας από τις ποικίλες εξουσίες που θέλουν να μας ελέγξουν, ένα τοπίο ζόφου και αηδίας διαμορφώνεται μπροστά στα μάτια μας. Αποτύπωση του τοπίου αυτού με όρους στατιστικής έρευνας, αποτελούν οι σχετικές έρευνες του παγκόσμιου οργανισμού «Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα»
Ο Παγκόσμιος Δείκτης για την Ελευθερία του Τύπου απεικονίζει το επίπεδο ελευθερίας των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ, με βάση αξιολόγηση σχετικά με τον πλουραλισμό, την ανεξαρτησία των ΜΜΕ, την ποιότητα του νομοθετικού πλαισίου και την ασφάλεια των δημοσιογράφων σε κάθε χώρα. Δεν αποτελεί από μόνος του δείκτη της ποιότητας της δημοσιογραφίας. Από την άλλη, έρευνες κατατεθειμένες σε αποθετήρια μελετών, ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και που το αντικείμενο τους περιστρέφεται γύρω από την απαραίτητη δημοσιογραφική έρευνα και την τεκμηρίωση της κάθε είδησης, μαρτυρούν εξαιρετικά χαμηλή ποιότητα δημοσιογραφικής δουλειάς. Η Ελλάδα κατέχει και εκεί θέση που λίγο απέχει από τον παγκόσμιο βυθό.
Όσον αφορά στην ελευθερία του τύπου, η βαθμολογία κάθε χώρας προκύπτει από τις απαντήσεις εμπειρογνωμόνων σε ερωτηματολόγιο των RSF (Reporters Sans Frontiers), σε συνδυασμό με στοιχεία σχετικά με καταχρήσεις και πράξεις βίας κατά των δημοσιογράφων. Τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται στο ερωτηματολόγιο είναι ο πλουραλισμός, η ανεξαρτησία και το περιβάλλον των ΜΜΕ, η αυτολογοκρισία, το νομοθετικό πλαίσιο, η διαφάνεια και η ποιότητα των υποδομών που υποστηρίζουν την παραγωγή ειδήσεων και πληροφοριών.
Οι ακαδημαϊκές έρευνες από την άλλη, εκτιμούν δείκτες ποιότητας και με τον συνυπολογισμό του κοινωνικού οφέλους από την παραγόμενη ειδησεογραφία. Λόγου χάρη, lifestyle αρθρογραφία ή η αντίστοιχη του «κουτσομπολιού της γειτονιάς», αποτελούν άχρηστες πληροφορίες που μόνο θόρυβο προκαλούν, θολώνοντας έτσι τα νερά της αντικειμενικής ενημέρωσης. Ο τρόπος αυτός είναι πλάγια απόσπαση της προσοχής του κοινού από σοβαρά θέματα και είναι εξαιρετικά διαδεδομένος, τόσο σε κεντρικά media όσο και σε τοπικά. Στην Ελλάδα δε, αποτελεί προσφιλέστατη στις κυβερνήσεις και σε κάθε λογής εξουσίας, μέθοδο.
Στην Ελλάδα είναι χαρακτηριστικό πως μετά την φετινή πτώση 38 θέσεων στον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου, η χώρα βρίσκεται σε χειρότερη θέση από την αυταρχική Ουγγαρία του Όρμπαν, τη Μάλτα της δολοφονίας της Ντάφνι Καρουάνα Γκαλίζια και της δίωξης της Μαρίας Εφίμοβα, που είχε αποκαλύψει σκάνδαλο διαφθοράς υψηλόβαθμων αξιωματούχων.
Ακόμα πιο χαρακτηριστικό είναι πως, όχι μόνο είμαστε τελευταίοι στην Ε.Ε. όσον αφορά στην Ελευθερία του Τύπου, αλλά βρισκόμαστε και σε απόσταση αναπνοής από την Τουρκία των λευκών κελιών και τη Ρωσία του καθεστώτος Πούτιν. Με μία διαφορά. Αν στην Τουρκία, τη Ρωσία, αλλά και σχεδόν στο σύνολο των αποσχισμένων πρώην σοβιετικών «δημοκρατιών», η διαφθορά και ο έλεγχος της ενημέρωσης αφορά τις κεντρικές εξουσίες, στην Ελλάδα το φαινόμενο είναι καθετοποιημένο. Διατρέχει δηλαδή, κάθετα τον κοινωνικό ιστό σε όλον τον πολιτικό του βίο. Από την κεντρική εξουσία μέχρι τις τοπικές μικροεξουσίες.
Σύμφωνα με το Reporters Sans Frontiers Index, τα δεδομένα δεν είναι στατικά. Δεν αποτελούν «φωτογραφία της στιγμής». Δείχνουν και μία προοπτική εξαιρετικά αρνητική, η οποία στην περίπτωση της Ελλάδας παίρνει τρομακτικές διαστάσεις. Η προοπτική της χώρας είναι δυσοίωνη και αναμένεται περαιτέρω πτώση. Ίσως ένας από τους κύριους λόγους να είναι η καθετοποίηση της διαφθοράς των μέσων, ίσως και άλλοι παράγοντες, με περισσότερο ακόμα βάρος. Όπως και να είναι όμως, μην ανησυχείτε. Καταναλώστε τις ειδήσεις που σας σερβίρουν άφοβα. Κανείς δεν πέθανε καταναλώνοντας ψυχοφθόρες ειδήσεις, άχρηστες, σάπιες πληροφορίες. Μόνο φροντίστε να τα καταναλώνετε το βράδυ για να κοιμάστε πιο ήσυχοι.
Και μη ξεχνάτε: Ακόμα και αν σας σερβίρουν πληρωμένα ψέματα, "κάτι πρέπει να κάνουν και αυτοί οι άνθρωποι για να ζήσουν, όσο απαράδεκτο και αν είναι αυτό". Η επιλογή είναι δική σας
Η δολοφονία της Μαλτέζας δημοσιογράφου Δάφνης Καρουάνα Γκαλιζία τον Οκτώβριο του 2017 ήταν η κατάληξη 48 αγωγών SLAPP που είχε δεχθεί από ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, επειδή είχε αποκαλύψει κύκλωμα ξεπλύματος μαύρου χρήματος.
Ήταν 3 το μεσημέρι. της 16ης Οκτωβρίου 2017, όταν η ερευνήτρια δημοσιογράφος Δάφνη Καρουάνα Γκαλιζία δολοφονήθηκε κοντά στο σπίτι της στην Μπιντνίζα. Το νοικιασμένο Peugeot 108 της, ήταν παγιδευμένο και εξερράγη. Η μεγάλη έκρηξη σκόρπισε το αυτοκίνητο και την ίδια σε πολλά κομμάτια, στα διπλανά χωράφια. Η ίδια βρισκόταν στη θέση του οδηγού. Λείψανά της βρέθηκαν από το γιο της Μάθιου 80 μέτρα μακριά από το σημείο της έκρηξης, αφότου άκουσε την έκρηξη από το σπίτι τους. Έγραψε στο Facebook: «κοίταξα κάτω και εκεί ήταν μέρη του σώματος της μητέρας μου παντού τριγύρω μου». Επρόκειτο για την πέμπτη επίθεση με παγιδευμένο με βόμβα αυτοκίνητο στην Μάλτα τα τελευταία δύο χρόνια
Το αυτοκίνητο της Δάφνης, μετά τη δολοφονία της (16/10/2017)
Η Καρουάνα Γκαλιζία είχε καταγγείλει στην αστυνομία ότι απειλείτο περίπου δύο εβδομάδες πριν το θάνατό της. Εκτός της περιόδου των εκλογών, το σπίτι της δεν ήταν υπό αστυνομική προστασία από το 2010. Η τελευταία ανάρτηση στο ιστολόγιό της πριν φύγει για το αυτοκίνητο της έγραφε «Υπάρχουν παντού απατεώνες όπου και να κοιτάξει κανείς τώρα. Η κατάσταση είναι απελπιστική.»
Νομικά τμήματα εταιρειών κατελήφθησαν από περίεργες ανησυχίες. Πρώτοι - πρώτοι οι δικηγόροι της τράπεζας Pilatus Bank, οι οποίοι λίγες μόλις ώρες μετά τη βομβιστική επίθεση απέσυραν αγωγή λιβέλου ύψους 40 εκατομμυρίων δολαρίων που είχαν καταθέσει εναντίον της. Όπως αποδείχθηκε, την περίοδο του θανάτου της, η Γκαλιζία αντιμετώπιζε 48 ανάλογες αγωγές. H περίπτωση της Pilatus όμως είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Η Pilatus Bank κατηγορούνταν για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Η αντίδραση της ήταν να προσφύγει σε δικαστήριο των ΗΠΑ αντί σε δικαστήριο της Μάλτας, αφού είχε επικοινωνήσει με όλες τις εφημερίδες της χώρας απειλώντας ότι αν προχωρήσουν σε δημοσίευση των καταγγελιών θα προσέφευγε και εναντίον τους. Τα ΜΜΕ της Μάλτας δεν είχαν χρήματα ούτε για να στείλουν έναν δημοσιογράφο στις ΗΠΑ – πόσο μάλλον να εμπλακούν σε μια μακροχρόνια δικαστική διαδικασία με κόστος εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων. Όλα λοιπόν απέσυραν τα δημοσιεύματά τους αφήνοντας την Γκαλιζία μόνη στην πρώτη γραμμή του πυρός.
Η Pilatus δεν ενδιαφερόταν να κερδίσει το δικαστήριο, ήθελε απλώς να στείλει το μήνυμα ότι όποιος τολμούσε να ασχοληθεί με την υπόθεσή της, θα αντιμετώπιζε οικονομική πανωλεθρία, ακόμη και αν έπειθε τους δικαστές με αδιάσειστα στοιχεία. Πρόκειται για μια από τις κλασικότερες περιπτώσεις της λεγόμενης πρακτικής SLAPP, (Strategic lawsuits against public participation) δηλαδή Στρατηγικές αγωγές κατά της συμμετοχής του κοινού. Οι πρακτικές αυτές ονομάστηκαν έτσι από τον καθηγητή George W. Pring και την καθηγήτρια Penelope Canan που παρατήρησαν το 1989, μια μεγάλη αύξηση στις αγωγές που ασκούνταν με σκοπό την αποσιώπηση δημόσιας κριτικής. Σύμφωνα με τον George W. Pring, σκοπός των SLAPP είναι: “να σταματήσουν τους πολίτες από το να ασκούν τα πολιτικά τους δικαιώματα ή να τους τιμωρήσει που το έκαναν. Οι αγωγές SLAPP στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα: ότι υπάρχει "τίμημα" για την ανοικτή πολιτική έκφραση”.
Η Deutsche Welle σε άρθρο της Μπετίνα Στεκέμπερ (επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου) με τίτλο "Η Κομισιόν κατά των αγωγών εκφοβισμού" στις 31/1/2022 αναφέρει πως "Καταγράφεται ανησυχητική αύξηση αγωγών που στόχο έχουν να εκφοβίσουν πολίτες που καταγγέλλουν οικολογικά και κοινωνικά προβλήματα. Υπάρχει όμως και αντίσταση.". Χαρακτηριστικά, το άρθρο της Στεκέμπερ αναφέρεται στην περίπτωση του Καρλ Μπερ, ο οποίος είναι αυτή τη στιγμή το πιο γνωστό θύμα μιας πιθανής μήνυσης για λόγους εκφοβισμού.
Το «έγκλημά» του Μπερ χρονολογείται από το καλοκαίρι του 2017. Μαζί με τους συναδέλφους του, επεσήμανε με μια σατιρική αφίσα την υψηλή χρήση φυτοφαρμάκων στις καλλιέργιες μήλων στο Νότιο Τιρόλο. Περισσότεροι από 1.370 αγρότες από το Νότιο Τιρόλο δεν το βρήκαν καθόλου αστείο και μήνυσαν τον Μπερ για συκοφαντική δυσφήμηση.
Στα καθ' ημάς έχουμε την περίπτωση του Χρήστου Λοβέρδου Στελακάτου, ιχθυολόγου, ο οποίος κατήγγειλε τη χρήση χημικών ουσιών, όπως η χρήση φορμόλης στις ιχθυοκαλλιέργειες που εκμεταλλεύεται η εταιρία ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ καθώς και άλλες πρακτικές της εν λόγω εταιρίας. Η απάντηση ήταν άμεση: Αγωγή της εταιρίας με την οποία ζητείται το ποσό του 1.000.0055 ευρώ ως αποζημίωση για ηθική βλάβη και διαφυγόντα κέρδη καθώς και μηνύσεις από τους υπαλλήλους της εταιρίας.
Χρήστος Λοβέρδος Στελλακάτος. Ένα ακόμα θύμα SLAPP από εταιρείες ιχθυοκαλλιέργειας. Δικαιώθηκε στην αγωγή που του είχε υποβάλλει η ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ
Στη χώρα μας έχουμε επίσης την αγωγή της WRE ΕΛΛΑΣ κατά του δημοσιογράφου Τάσου Σαραντή και της εφημερίδας στην οποία εργάζεται (τη συνεταιριστική Εφημερίδα των Συντακτών), την δίωξη του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου από την ΟΝΕΧ, τη δίωξη της Σταυρούλας Πουλημένη και του alterthess από υψηλόβαθμα στελέχη της "Ελληνικός Χρυσός", τη δίωξη 100 τηνιακών επειδή αντέδρασαν στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών από την "Ενεργειακή Κυκλάδων" και σε πιο τοπική κλίμακα η μήνυση που δέχτηκαν η Attica Voice και το ιστολόγιο "Δασαμάρι SOS" από τα τοπικά σάιτ της Ραφήνας RPN και I Rafina. για την κριτική τους στάση απέναντι σε αντιπεριβαλλοντικές ενέργειες της διοίκησης και τη σάτιρα (!!!) της υποβαθμισμένης πολιτικής σκηνής.
Και ο κατάλογος δυστυχώς συνεχίζεται ελέω Β. Βενιζέλου την τυποκτόνα νομοθεσία του (Ν. 2328/1995)
Ας επανέλθουμε στη δολοφονημένη Δάφνη Καρουάνα Γκαλίζια.
Η Deutsche Welle αναφέρει στο προαναφερθέν άρθρο της Μπετίνα Στεκέμπερ τις 48 αγωγές για λίβελο που αντιμετώπιζε η δολοφονηθείσα δημοσιογράφος. Όχι βέβαια για να συγκρίνει τις εταιρείες και τους δικηγόρους με τους δολοφόνους της Γκαλιζία, αλλά για να μας θυμίσει ότι όσο και αν διαφέρουν οι πρακτικές, πάντα εξυπηρετούν τον ίδιο στόχο: να φιμώσουν επαγγελματίες δημοσιογράφους ή ακόμη και απλούς μπλόγκερ ή ακτιβιστές.
Οι SLAPP αποτελούσαν το αγαπημένο όπλο των πιο χυδαίων πολιτικών ή/και επιχειρηματιών, όπως ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος ζήτησε αποζημίωση 5 δισ. δολαρίων από έναν δημοσιογράφο που σχολίασε ότι δεν ήταν τόσο πλούσιος όσο διέδιδε στα ΜΜΕ. Το ιδανικό σενάριο για τους δικηγόρους πολιτικών και εταιρειών που επιδίδονται στο SLAPP είναι το θύμα τους να εξουθενωθεί από το νομικό bullying πριν η υπόθεση φτάσει στα έδρανα του δικαστηρίου. Γιατί αν ο κατηγορούμενος δημοσιογράφος ή απλός πολίτης αντέξει το οικονομικό βάρος της διαδικασίας, το επικοινωνιακό κόστος για τον ενάγοντα ενδέχεται να είναι τεράστιο.
Donald Trump και Devin Nunes. Χρησιμοποίησαν συστηματικά την κατηγορία της "συκοφαντικής δυσφήμισης" σε SLAPP αγωγές. Τυπικά παραδείγματα διωκτών
Το παράδειγμα του "βασιλιά των ορυχείων άνθρακα" στις ΗΠΑ, Ρόμπερτ Μάρεϊ, είναι χαρακτηριστικό της αποτυχίας του SLAPP, εφόσον το θύμα αντέξει για μεγάλο διάστημα. Ο Murray (Μάρεϊ) χρησιμοποιούσε για δεκαετίες την τεχνική του SLAPP, για να φιμώσει όσους διαμαρτύρονταν για την εξορυκτική του δραστηριότητα. Έφτασε όμως ο καιρός που έκανε το λάθος να στραφεί εναντίον του κωμικού Τζον Ολιβερ και της εκπομπής Last Week Tonight. Η αγωγή του Μάρεϊ δεν έγινε δεκτή, γεγονός που επέτρεψε στον Τζον Ολιβερ να απαντήσει στήνοντας ένα επικό μουσικοχορευτικό θέαμα με τον τίτλο «Φάε σκατά, Μάρεϊ».
Το κόστος της αντιπαράθεσης όμως ήταν τεράστιο. To δίκτυο HBO, που μεταδίδει την εκπομπή, δαπάνησε περίπου 250.000 δολάρια σε δικαστικά έξοδα και παρά το γεγονός ότι δικαιώθηκε στα δικαστήρια, είδε τα ασφάλιστρα που πληρώνει για αγωγές να εκτοξεύονται στα ύψη. Η Ιστορία όμως δεν γράφεται μόνο από τις συγκρούσεις γιγάντων αλλά και από τις σαρωτικές νίκες ορισμένων Δαβίδ απέναντι στις πολυεθνικές Γολιάθ. Η αλυσίδα εστιατορίων McDonald’s όταν τη δεκαετία του ’90 στράφηκε εναντίον δύο Αγγλων ακτιβιστών που την κατηγορούσαν για πώληση ανθυγιεινών προϊόντων, για ανήθικες επιθέσεις σε συνδικαλιστές, για βάναυση αντιμετώπιση ζώων αλλά ακόμη και για τη συμβολή της σε φαινόμενα ασιτίας στον Τρίτο Κόσμο. Προς μεγάλη έκπληξη του νομικού τμήματος του αμερικανικού κολοσσού, χιλιάδες πολίτες σε όλο τον κόσμο συνέβαλαν στα δικαστικά έξοδα των δύο ακτιβιστών, οι οποίοι μετέτρεψαν τη δίκη σε ένα διεθνές «εκθεσιακό φόρουμ» για τις απαράδεκτες πρακτικές της εταιρείας. Η συγκεκριμένη αγωγή, που έμεινε στην Ιστορία ως McLibel αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα επικοινωνιακά λάθη στα οποία έχει υποπέσει εταιρεία από την έναρξη του καπιταλισμού μέχρι τις ημέρες μας.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δια της αντιπροέδρου της Βέρα Γιουρόβα, παραδέχτηκε στην DW ότι οι αγωγές για λόγους εκφοβισμού είναι «ένα σοβαρό πρόβλημα με αυξανόμενη τάση» ενώ «ο αριθμός των διασυνοριακών περιπτώσεων αυξάνεται». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Κομισιόν ξεκίνησε την πρωτοβουλία της κατά των αγωγών εκφοβισμού. Η Βέρα Γιουρόβα εκτιμά πως περιμένει ισχυρές αντιστάσεις εντός των χωρών της ΕΕ.
Το σίγουρο είναι πως στην αυτοαποκαλούμενη "κοιτίδα της δημοκρατίας", στην Ελλάδα, ο "δημοκράτης" (πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τότε) Βαγγέλης Βενιζέλος, με τον Ν. 2328/1995 (ΦΕΚ 159Α/1995) που αποτελεί τροποποίηση των Ν. 1178/1981 του οποίου μία αυστηρότατη διάταξη επαυξήθηκε με τον νόμο 2243/30 φρόντισε για τη δίωξη με θηριώδη ποσά, του ελεύθερου λόγου. Ο ΣΥΡΙΖΑ δια νόμου Παρασκευόπουλου φρόντισε μόνο να σβήσει τις θηριώδεις απαιτήσεις αλλά ο νόμος Βενιζέλου παραμένει. Μόνο το ΜέΡΑ25 κατέθεσε αντι-SLAPP πρόταση, σε τροπολογία που κατέθεσε στη συζήτηση για τον "αναπτυξιακό" νόμο, πρόσφατα. Φυσικά υπάρχει και το άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα περί κατάχρησης δικαιώματος, το οποίο αποτελεί βάση για μία αντι SLAPP νομοθετική ρύθμιση.
Μέχρι να αποκατασταθεί λοιπόν η δημοκρατία στον δημόσιο λόγο, μόνο η αλληλεγγύη μεταξύ των υφιστάμενων διώξεις τύπου SLAPP, μπορεί να βοηθήσει. Το παράδειγμα της Δάφνης Καρουάνα Γκαλιζία βέβαια δείχνει πως μετά από 48 αγωγές εναντίον της και αφού η ίδια είχε ήδη κερδίσει πολλές από αυτές, οι διώκτες της βρήκαν τον τρόπο να την κάνουν να σωπάσει οριστικά. Εκτός της απόδειξης πως η Γκαλίζια είχε αποκαλύψει δραστηριότητες του οργανωμένου εγκλήματος, πρόκειται και για μία ένδειξη του πως ενδεχομένως σκέφτονται και που μπορεί να φτάσουν αυτοί που ασκούν διώξεις SLAPP για να φιμώσουν ελεύθερες φωνές. Θέλουν να εξασφαλίσουν τη σιωπή των πολιτών με κάθε μέσο και δεν σταματούν πουθενά.
Πηγές
Ελληνικό κοινοβούλιο: Συζήτηση επί του νομοσχεδίου «Στρατηγικές επενδύσεις και βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος μέσω της επιτάχυνσης διαδικασιών στις ιδιωτικές και στρατηγικές επενδύσεις και δημιουργία πλαισίου για τις εταιρείες τεχνοβλαστούς»
Αναδημοσιεύουμε το κείμενο της Συνέλευσης Εργαζόμενων, Ανέργων και Φοιτητών στα ΜΜΕ, ενοψη της SLAPP (Στρατηγικής Αγωγής κατά της Συμμετοχής σε Δημοσία Ζητήματα) κατά του σημοσιογράφου Τάσου Σαραντή και της Εφημερίδας των Συντακτών.
Επισημαίνουμε πως παρόμοιες περιπτώσεις ήταν οι αγωγές της ONEX κατά του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου και μελών του, η αγωγή κατά της Σταυρούλας Πουλημένη και του σάιτ alterthess της Θεσσαλονίκης, η αγωγή που κατέθεσε η ελληνογερμανική εταιρεία «Ενεργειακή Κυκλάδων» με την οποία απαιτεί την καταβολή 328.000 ευρώ από 100 Τηνιακούς για διαφυγόντα κέρδη και ηθική βλάβη, όπως ισχυρίζεται, αλλά και για έρθουμε και στα καθ' ημάς, η μήνυση που δέχτηκαν η Attica Voice και το ιστολόγιο "Δασαμάρι SOS" από τα τοπικά σάιτ της Ραφήνας RPN και I Rafina.
Είναι μία πραγματικότητα πως η ελευθερία του Λόγου πυροβολείται και διώκεται στην Ελλάδα του σήμερα, όπως δηλώνει ξεκάθαρα και η αντιπρόεδροε της Κομισιόν, Βιέρα Γιούροβα με την αμβλυμένη διατύπωση της πως "Η Ελλάδα είναι μία προβληματική χώρα σε ό,τι αφορά την ελευθερία της έκφρασης. Απέναντι λοιπόν στο ΣΚΑΣΕ που προσπαθούν να επιβάλλουν, εμείς θα είμαστε με το ΜΙΛΑ.
Η αφίσα της εκδήλωσης
Κεφάλαιο και κράτος λεηλατούν τη φύση και τρομοκρατούν
Για να πραγματοποιήσουν τις επενδύσεις τους, επιστρατεύουν την καταστολή και επιπλέον διώξεις με μηνύσεις και εκφοβιστικές αγωγές (SLAPP) απαιτώντας υπέρογκες οικονομικές αποζημιώσεις ενάντια σε αγωνιστές που αντιστέκονται στα σχέδιά τους και, πλέον, ενάντια σε δημοσιογράφους.
Ούτε βήμα πίσω!
Οι απόπειρες ποινικοποίησης των υπερασπιστών του περιβάλλοντος και οι απόπειρες φίμωσης δημοσιογράφων δεν θα περάσουν.
* Ανοιχτή εκδήλωση με θέμα «Η διάπραξη των περιβαλλοντικών εγκλημάτων συνοδεύεται από διώξεις και αγωγές (SLAPP) ενάντια σε αγωνιστές και δημοσιογράφους» με ομιλητές αγωνιστές, υπερασπιστές του περιβάλλοντος και δημοσιογράφους που μπήκαν στο στόχαστρο των εταιρειών στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής (ΑΚΝ), την Παρασκευή 4/2 στις 19:30 (είσοδος από Μασσαλίας).
* Συγκέντρωση στα δικαστήρια της Ευελπίδων στις 10 Φεβρουαρίου όπου εκδικάζεται η αγωγή με εξωφρενικές οικονομικές και περιοριστικές λογοκριτικές απαιτήσεις κατά συναδέλφου μας δημοσιογράφου από την εταιρεία αιολικών «WRE Ελλάς».
Συνέλευση εργαζόμενων, ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο της συνέλευσής μας για το ζήτημα.
Ακόμη μία δίωξη δημοσιογράφου βρίσκεται στο επίκεντρο διεθνών οργανισμών προστασίας της ελευθεροτυπίας. Αυτή τη αφορά πρόκειται για αγωγή της εταιρείας ενέργειας WRE ΗELLAS κατά του δημοσιογράφου της Εφημερίδας των Συντακτών Τάσου Σαραντή. Όπως αναφέρει η Media Freedom Rapid Response ο δημοσιογράφος πρόκειται να παρουσιαστεί ενώπιον δικαστηρίου στις 10 Φεβρουαρίου του 2022 κατηγορούμενος για «ψευδείς δημοσιεύσεις» για την κατασκευή αιολικού πάρκου στην Πελοπόννησο.
Στην αγωγή της, η ενάγουσα εταιρεία ενέργειας WRE HELLAS κατηγόρησε την εφημερίδα για συκοφαντική δυσφήμιση, υποστήριξε ότι είχε υπονομεύσει την εικόνα της και παρεμπόδισε την ικανότητά της να δραστηριοποιείται επιχειρηματικά. Η εταιρεία κατέθεσε αγωγή εναντίον του δημοσιογράφου και της εφημερίδας στις 23 Ιουνίου 2020, αλλά η ακροαματική διαδικασία είχε καθυστερήσει πολλές φορές λόγω της πανδημίας.
SLAPP με στόχο την οικονομική εξάντληση
Η ΜFRR αναφέρει ότι: «ο Τ. Σαραντής χαρακτήρισε τη μήνυση ως «χαρακτηριστικό παράδειγμα» Στρατηγικής Αγωγής κατά της Συμμετοχής σε Δημοσία Ζητήματα (SLAPP), η οποία, όπως είπε, έχει στόχο να πιέσει όσους επικρίνουν τις επιχειρηματικές επιλογές της εταιρείας επιδιώκοντας την οικονομική τους εξάντληση. Η αγωγή αφορά ρεπορτάζ που συνέταξε ο Σαραντής με τίτλο «Οι ανεμογεννήτριες “γεννούν” βιομηχανία διώξεων» που δημοσιεύτηκε στην ΕΦΣΥΝ στις 29 Δεκεμβρίου 2019. Στην αγωγή της η WRE HELLAS ζήτησε 225.000 ευρώ από τη συνεταιριστική εφημερίδα και τον Σαραντή υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για δημοσίευση ψευδών, συκοφαντικών και προσβλητικών αξιώσεων κατά της εταιρείας, που δημιουργούν προβλήματα στην εταιρεία και βλάπτουν άμεσα την επιχειρηματική της δραστηριότητα (…) στο πλαίσιο ενορχηστρωμένου σχεδίου”. Η WRE Hellas ζήτησε επίσης άλλα 1000 ευρώ για κάθε αναφορά στο όνομά της και 12μηνη κράτηση τόσο του δημοσιογράφου όσο και του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου της εφημερίδας. Αν και πρόκειται για αστική αγωγή, η WRE Hellas μπορεί να απαιτήσει ποινή φυλάκισης γιατί η ελληνική νομοθεσία ορίζει ότι τα μέρη που δεν συμμορφώνονται με τη δικαστική απόφαση πρέπει να εκτίσουν φυλάκιση. Η ΕΦΣΥΝ απέρριψε τις κατηγορίες της WRE Hellas και είπε ότι η εφημερίδα εμμένει πλήρως στο ρεπορτάζ του Σαραντή. Η εφημερίδα αρνήθηκε να αφαιρέσει το άρθρο από την ιστοσελίδα της κατά το αίτημα της εταιρείας ενέργειας, καθώς εξακολουθεί να υποστηρίζει το μήνυμά του».
Στην αναφορά του οργανισμού βρίσκονται και οι πολλές αγωγές από την WRE Hellas, εταιρεία ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, κατά ατόμων και οργανώσεων που διαμαρτυρήθηκαν για την εγκατάσταση αιολικού πάρκου στο χωριό Κουλέντια του δήμου Μονεμβασιάς στην Πελοπόννησο. Μεταξύ αυτών που στοχοποιούνται στις μηνύσεις είναι ο δήμαρχος του χωριού και ολόκληρο το δημοτικό συμβούλιο Μονεμβασιάς, αποτελούμενο από 27 μέλη, και άλλα 10 άτομα. Επίσης, η εταιρεία μήνυσε τη «Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα ενάντια στην εγκατάσταση Αιολικών Σταθμών και Δικτύου Υψηλής Τάσης», τον Περιβαλλοντικό & Πολιτιστικό Σύλλογο Μονεμβασίας/Χερσονήσου Μαλέα «ΑΡΤΕΜΙΣ» καθώς και δύο περιφερειακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς (Μουσικός Παλμός 94,5 FM και Fly FM 89,7) γιατί φιλοξένησαν τις απόψεις ορισμένων από τους προαναφερθέντες.
ΕΣΗΕΑ: Να σταματήσει επιτέλους η βιομηχανία διώξεων κατά δημοσιογράφων και ΜΜΕ
Σε ανακοίνωσή του το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ χαρακτήρισε την υπόθεση σε βάρος του Σαράντη «την τελευταία περίπτωση του ακήρυχτου πολέμου κατά του ρεπορτάζ και της τεκμηριωμένης κριτικής στις επιχειρήσεις». Η ΕΣΗΕΑ διαμαρτυρήθηκε για τις αγωγές επιχειρηματικών ομίλων κατά δημοσιογράφων και μέσων ενημέρωσης «με προφανή στόχο την υπονόμευση της ελευθεροτυπίας». «Το φαινόμενο λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις και στη χώρα μας, ενώ βρίσκεται στο επίκεντρο των παρεμβάσεων τόσο της Ευρωπαϊκής όσο και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων», προσθέτοντας ότι «οι απόπειρες εκφοβισμού, ηθικής και οικονομικής εξόντωσης των λειτουργών της Ενημέρωσης δεν είναι δυνατόν να γίνουν ανεκτές».
Πηγή: Alterthess
.
Σημείωση: Παρόμοια SLAPP μήνυση έχουν δεχτεί και η Attica Voice και το ιστολόγιο Δασαμάρι SOS από τις τοπικές ιστοσελίδες ης Ραφήνας, RPN και IRafina, για τη σάτιρα και την κριτική που ασκούν. Είναι της μόδας η φίμωση των ελεύθερων φωνών και της κριτικής με την εργαλειοποίηση της δικαιοσύνης, πράγμα που αποκτά διαστάσεις απειλής για τη δημοκρατία και την ελευθερια της έκφρασης.
Μέσα και έξω από την αίθουσα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Σύρου, όπου αυτή την ώρα συζητιούνται οι 3 αγωγές, συνολικού ύψους €3.000.000, της ΟΝΕΧ εναντίον του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου και 2 μελών του, το ΠΠΠΣ και τα εναγόμενα μέλη του απευθύνονται προς όλη τη συριανή κοινωνία, αλλά και όλα τα φυσικά πρόσωπα, τους φορείς και τις συλλογικότητες που τους συμπαραστέκονται και εκδήλωσαν την αλληλεγγύη τους, το εξής μήνυμα:
Απέναντι στα "ΣΚΑΣΤΕ!", θα είμαστε πάντα με το "ΜΙΛΑ!":
Σώπα, μη μιλάς. Ποίημα του Αζίζ Νεσίν Απαγγέλει η Μαριέτα Ριάλδη
--------
Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε: "εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!"
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου 'λεγε:
"κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ ... σώπα!"
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρεις το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα!"
Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε:
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα."
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε, όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτήκαμε πολλοί,
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Εύκολα, μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν' τη να σωπάσει.
Κόψ' την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου
και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς,
χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς".
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
Και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.
Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ' την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις.
Κόψε τη γλώσσα σου.
Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου,
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς
κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει: ΜΙΛΑ!
Σώπα, μη μιλάς. Ποίημα του Αζίζ Νεσίν
Η Attica Voice, συμπαραστεκόμενη στο Παρατηρητήριο Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου και των μελών του και αντιμετωπίζοντας και η ίδια, άλλη μία απόπειρα SLAPPing εναντίον της, επαναλαμβάνει το κέλευσμα του ΠΠΠΣ, προς όλη την κοινωνία. Είτε είναι της Σύρου είτε της Ραφήνας
Απέναντι στα "ΣΚΑΣΤΕ!", θα είμαστε πάντα με το "ΜΙΛΑ!"
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
