από ανάρτηση της Δέσποινας Κουτσούμπα

Ανδρομάχη

"Γυναίκα εγώ γεννήθηκα στη Φθία

Από παιδί μου λέγαν: "Σώπασε, θα σκύβεις το κεφάλι.

Ο λόγος του δεσπότη σου η σιωπή σου"

Αυτή η σιωπή, μεγάλη τέχνη

Ξένη, ανάξιο ζώο, θηλυκό

Το αίμα σου τραβάει τους λύκους.

Μη στέκεσαι σε βωμούς σφαχτάρι

Η δυστυχία σου λεκιάζει τους υψηλούς τους Οίκους.

Άνιση μάχη αρχίζεις και σίγουρα θα χάσεις.

Τρέξε ή λούφαξε. Μαζί τους μην τα βάζεις.

Το κράτος θα πέσει επάνω σου να σε συνθλίψει"

Τα λόγια της Ανδρομάχης του Ευριπίδη, σε μετάφραση Γ.Β.Τσοκόπουλου από τον Αργύρη Ξάφη στην εκπληκτική παράσταση της Μαρίας Πρωτόπαππα, ακούγονταν σε όλο το Ηρώδειο. Μου φάνηκε πως όλο το Ηρώδειο, για μια στιγμή, σκεφτόταν το ίδιο πράγμα: τις μανάδες των Τεμπών. Τη Μαρία Καρυστιανού. Τη Μιρέλλα Ρούτσι. Λες και για αυτήν έγραψε το έργο ο Ευριπίδης.

Μετά σκέφτηκα ότι είναι ιδέα μου, ότι όλα τα μεγάλα έργα τέχνης μας μιλάνε για αυτό που έχουμε στο μυαλό μας. Κοίταξα γύρω μου: αποκλείεται όλες αυτές οι καθιστές φιγούρες στο Ηρώδειο να σκέφτηκαν το ίδιο με μένα.

Πηλέας

"Κι εσείς έτσι ατσαλάκωτοι καρπώνεστε τους ξένους κόπους

Στην εξουσία θρονιάζεστε Ατρείδες,

περιφρονείτε τον λαό, όχλο τον θεωρείτε

Κι αντί να υπηρετείτε αυτή τη χώρα, δυνάστες γίνεστε"

Πριν προλάβει να πει τον επόμενο στίχο ("Εμπρός, αδειάστε μου τον τόπο") ο εξαιρετικός Δημήτρης Πιατάς ως Πηλέας, ένα χειροκρότημα δόνησε το Ηρώδειο. Στο άκουσμα της φράσης "δυνάστες γίνεστε".

Ναι, μάλλον σκεφτόμασταν σχεδόν όλοι οι θεατές το ίδιο πράγμα εκείνο το βράδυ...

Γι' αυτό η Ανδρομάχη και ο Πηλέας, παρά τις τόσες τους καταστροφές, στο τέλος θα τα καταφέρουν. Και μόνο τότε θα έρθει η κάθαρση.