Δεν είναι μόνο τα λόγια που τόλμησε και είπε μπροστά στον Ντόναλντ Τραμπ και το σκληροπυρηνικό επιτελείο του. Είναι κυρίως, για εμάς τους Έλληνες, η θλιβερή και αναπόφευκτη σύγκριση με τους δικούς μας επισκόπους. Ποιος από αυτούς θα μιλούσε τη γλώσσα της αγάπης και της συμπόνιας; Ποιος θα ζητούσε έλεος για τους ξένους, τους αλλόθρησκους, τους διαφορετικούς; Ποιος από αυτούς θα απεκδυόταν τα χρυσοποίκιλτα άμφια και τη χρυσή μίτρα; 

Και όμως, η  Επίσκοπος Μάριαν Ένγκαρ Μπάντι, από τον άμβωνα της λειτουργίας στον Καθεδρικό Ναό της Ουάσιγκτον, έκανε τα αυτονόητα για έναν κήρυκα του χριστιανισμού. Μίλησε για αγάπη και συμπόνια προς όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνικότητα, την υπηκοότητα, τον σεξουαλικό προσανατολισμό

Ίσως δεν είναι τυχαίο που η συγκεκριμένη Επίσκοπος είναι γυναίκα. Και με τη συνειδητοποίηση αυτή, νέα ερωτήματα μας πλημμυρίζουν και μας βασανίζουν. Γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν δέχεται γυναίκες ιερείς; Γιατί δεν επιτρέπεται στις γυναίκες να μπαίνουν στο ιερό της εκκλησίας; Γιατί όταν η γυναίκα έχει περίοδο θεωρείται βρώμικη από την Εκκλησία και δεν θεωρείται ευπρόσδεκτη εκείνες τις ημέρες;

Δυστυχώς, όταν ακόμη και μέσα στο στενό πλαίσιο του – αποκαλούμενου από εσένα - ποιμνίου σου βάζεις διαχωρισμούς, δεν γίνεται να γίνεις πιστευτός

Ας διαβάσουμε όμως την ομιλία της θαρραλέας και χριστιανής επισκόπου που μας θυμίζει ότι σε πολλούς χώρους, ακόμα και εκεί που δεν το περιμένουμε, υπάρχουν άνθρωποι που αντιστέκονται και αγωνίζονται για το καλό και το δίκαιο.

“Υπάρχουν γκέι, λεσβίες και τρανς παιδιά σε οικογένειες Δημοκρατικών, Ρεπουμπλικάνων και ανεξάρτητων, κάποια από τα οποία φοβούνται για τη ζωή τους”

“Έχετε νιώσει το θεϊκό χέρι του στοργικού Θεού” απευθύνθηκε στον Τραμπ, κάνοντας αναφορά στην ομιλία του νέου προέδρου μετά την ορκωμοσία του, όπου ο ίδιος είχε αναφέρει πως ο Θεός τον έσωσε από τη σφαίρα του δολοφόνου για να “κάνει την Αμερική σπουδαία ξανά”

Και συνέχισε:

“Στο όνομα του Θεού μας, σας ζητώ να δείξετε έλεος στους ανθρώπους στη χώρα μας που τώρα φοβούνται.

Οι άνθρωποι που μαζεύουν τις καλλιέργειές μας και καθαρίζουν τα γραφεία μας· που εργάζονται σε πτηνοτροφικές μονάδες και εργοστάσια συσκευασίας κρέατος· που πλένουν τα πιάτα αφού φάμε στα εστιατόρια και δουλεύουν τις νυχτερινές βάρδιες στα νοσοκομεία, μπορεί να μην είναι πολίτες ή να μην έχουν τα κατάλληλα έγγραφα.

Αλλά η συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών δεν είναι εγκληματίες. Πληρώνουν φόρους και είναι καλοί γείτονες. Είναι πιστά μέλη των εκκλησιών μας, των τζαμιών και των συναγωγών μας, των γκουρντβάρας και των ναών μας.

Σας ζητώ να δείξετε έλεος, κύριε πρόεδρε, σε αυτές τις κοινότητες όπου τα παιδιά φοβούνται ότι θα τους πάρουν μακριά τους γονείς τους, να βοηθήσετε αυτούς που φεύγουν από εμπόλεμες ζώνες και καταδιώκονται στις χώρες τους, ώστε να βρουν συμπόνια και φιλοξενία εδώ.

Ο Θεός μας διδάσκει να είμαστε ελεήμονες προς τον ξένο, γιατί και εμείς κάποτε ήμασταν ξένοι σε αυτή τη γη"