Όταν αρχαίο Πέρσες και Βαβυλώνιοι, εκεί στο 450 π.Χ. έβλεπαν να σχηματίζονται λιμνούλες από ένα μαύρο υγρό στα χωράφια τους, μάλλον δυσφορούσαν. Πάλευαν με τα μέσα της εποχής να εξασφαλίσουν τη σοδειά τους και να! Ξαφνικά μία μαύρη λιμνούλα από το πουθενά, κατέστρεφε και σοδειά και χωράφι. Αλήθεια και μάρτυς τους ο Ηρόδοτος. Ο Ηρόδοτος ήταν άλλωστε που τους είδε και να μαζεύουν το μαύρο υγρό και το κατακάθι του και να το χρησιμοποιούν σαν συγκολλητική και μονωτική ουσία σε κάστρα και τείχη. Ακόμα και σε σπίτια

Περίπου την ίδια εποχή, το ίδιο υγρό και το κατακάθι του, το μάζευαν και στην Κίνα. Για τους ίδιους σκοπούς. Επειδή οι Κινέζοι όμως –ειδικά οι αρχαίοι-  ήταν και μεγάλοι εφευρέτες, αλλά και φρικτοί δουλοκτήτες, προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα. Έσκαψαν (οι δούλοι τους) στο μέρος που εμφανίζονταν οι μαύρες λιμνούλες, μέχρι και 240 μέτρα βάθος και με σύστημα από καλάμια (σωλήνες από μπαμπού) άρχισαν να αντλούν το μαύρο υγρό, χωρίς να χρειάζεται να περιμένουν πότε αυτό θα αναβλύσει στην επιφάνεια. Έφτιαξαν δηλαδή την πρώτη καταγεγραμμένη ιστορικά, πετρελαϊκή γεώτρηση. Μας το μαρτυράει το Ι Τσίνγκ, το βιβλίο των Αλλαγών που μετράει 5000 χρόνια ζωής και διαρκούς ενημέρωσης, προφανώς.

Η συνέχεια γνωστή.  Έφτασε η εποχή που αφενός η βιομηχανική επανάσταση και αφετέρου η εφεύρεση του κινητήρα εσωτερικής καύσης, έκαναν το πετρέλαιο ρυθμιστή της ζωής στον πλανήτη. Πόλεμοι ξεκινούσαν με αιτία το πετρέλαιο. Οι αφορμές άλλαζαν και προσαρμόζονταν στις συνθήκες (πχ εθνικά θέματα, κατάλυση αυτοκρατοριών, προαιώνιες έχθρες, θρησκευτικές έριδες, πόλεμος φυλών κλπ) ανάλογα με το πολιτισμικό επίπεδο και την πολιτική και ταξική κατάρτιση κάθε λαού. Συνήθως οι λαοί που ήταν πιο εξελιγμένοι πολιτισμικά και μορφωτικά, καλλιεργούσαν «εθνικά μίση» και έριδες μεταξύ των «υποψηφίων νεκρών» ενός πολέμου,  προκειμένου οι πρώτοι να καρπωθούν την -μαύρη σαν το πετρέλαιο που κατείχαν, τύχη των δεύτερων. Το πετρέλαιο. Έτσι οι πετρελαιοφόρες περιοχές γέμιζαν πτώματα ιθαγενών και μία διορισμένη ελίτ υποταγμένων στις πετρελαϊκές πολυεθνικές, που ουσιαστικά πια, κυβερνούσαν.

Οι χώρες που το πετρέλαιο ήταν στα πιο ανώτερα στρώματα της γεωλογίας του τόπου τους, ήταν και αυτές που οι λαοί τους είχαν την πιο μαύρη τύχη. Η τύχη τους ήταν πιο μαύρη και από το πετρέλαιο τους. Εξαίρεση δεν αποτελούν και οι ΗΠΑ, οι οποίες διέθεταν μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Οι πρώτοι αγρότες και παράλληλα ιδιοκτήτες πετρελαιοφόρων εκτάσεων δέχτηκαν αφόρητες πιέσεις από τα οργανωμένα συμφέροντα, ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα, με αποτέλεσμα το να γίνουν πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα. Βλέπετε δεν είναι οι «κακοί Αμερικάνοι» ή οι «κακοί Εγγλέζοι»  που παίρνουν το πετρέλαιο, αλλά οι «καλές πολυεθνικές με τις διαφημίσεις με χαμόγελα και ευτυχισμένες οικογένειες, που καλύπτουν με χρώμα τη δυστυχία που προκαλούν. Το Κεφάλαιο δεν είχε ποτέ ούτε πατρίδα ούτε εθνικότητα

Όσο εξαντλούνταν τα επιφανειακά αποθέματα πετρελαίου, οι γεωτρήσεις βάθαιναν και οι έρευνες εξαπλώνονταν πάνω στον πλανήτη. Έπρεπε να βρεθούν νέα εδάφη για να τρυπήσουν και νέοι λαοί για να γίνουν πρόσφυγες και να αφήσουν τον τόπο τους στο πιάτο των πολυεθνικών. Έτσι είναι άλλωστε το σύστημα. Στον καπιταλισμό ή εξαπλώνεσαι και μεγαλώνεις ή πεθαίνεις. Και κανείς από τους καλούς καπιταλιστές δεν θέλει να πεθάνει. Σπρώχνει άλλους στον θάνατο και οι ισορροπίες εξασφαλίζονται...

Η σειρά μας τώρα

Εσχάτως συστηματοποιήθηκαν οι έρευνες για υδρογονάνθρακες και στην γειτονιά μας. Ήρθε η σειρά μας, αφού οι πηγές υδρογονανθράκων μειώθηκαν πάνω στον παγκόσμιο χάρτη. Η γειτονιά που λέγεται Ανατολική Μεσόγειος, αυλή του αρχαίου παραδείσου και σημερινής Κόλασης, που εντοπίζεται στη Μέση Ανατολή, μπήκε στο μάτι των «καλών πολυεθνικών». Η παγκόσμια οικονομία ρυθμίζεται πάντα από τα ενεργειακά, ξεκάθαρα πετρελαϊκά, συμφέροντα. Και αφού από αυτούς ρυθμίζεται η οικονομία, ρυθμίζεται και η παγκόσμια πολιτική.

Η οικονομία διδάσκει πως είναι οικονομικότερο να πάρεις ένα εγκαταλελειμμένο οικόπεδο, που οι πρώην πια, ιδιοκτήτες του το παράτησαν και άρχισαν να τρέχουν για τη ζωή τους, παρά να διαπραγματευτείς την αγορά του. Και τα ξένα αυτά οικόπεδα είναι πια ολόκληρες χώρες. Με χιμαιρικά οράματα περί «εθνικής ανάπτυξης», που έχουν αντικαταστήσει τα καθρεφτάκια και τις χάντρες που μοίραζαν οι αποικιοκράτες πριν 400 χρόνια, βρίσκουν πρόθυμους συνεργάτες μέσα στον κάθε τόπο. Συνεργάτες στην καταστροφή και με αποστολή την απομάκρυνση των ενοχλητικών ιθαγενών. Και μόλις οι συνεργάτες εγκαταστήσουν το δικό τους τοπικό σύστημα εξουσίας, οι τόποι και οι χώρες παραδίδονται με χαρακτηριστική ευκολία στα χέρια των δημίων τους.

Αν δεν το κάνουν, υπάρχει και πόλεμος, ο θάνατος ή η προσφυγιά, γιατί βλέπετε όταν δεν παραδίδουν οι ιθαγενείς τον τόπο τους οικειοθελώς, φυτρώνουν «εθνικά θέματα» διεκδικήσεις και «εθνικές απειλές». Και αν οι απειλές δεν δουλέψουν υπέρ του προστάτη, έρχεται και ο πόλεμος

Η ίδια πάντα ιστορία. Με μόνες αλλαγές τα ονόματα των τόπων και των νεκρών.

Οι ντόπιοι συνεργάτες

Όταν ξεκινάει η διαδικασία εγκατάστασης του «φιλικού δικτύου για τις προστάτιδες δυνάμεις (τις πολυεθνικές του πετρελαίου), η ομάδα των προσώπων που αναλαμβάνει τη «βρώμικη δουλειά» ξεκινάει και τροφοδοτεί έναν ιδιότυπο εμφύλιο πόλεμο. Αφού διακηρύξει το «θαύμα» των ερευνών πετρελαίου και της «ανάπτυξης που έρχεται», αρχίζει τις εκκαθαρίσεις των ενοχλητικών που δεν αντιλαμβάνονται το «όραμα». Πρόσφατα, στις 17/12 στην ιστοσελίδα Candiadoc της Κρήτης δημοσιεύτηκε η περίπτωση της εξόφθαλμης αυθαιρεσίας της συντονίστριας της Αποκεντρωμένης Διοίκηση Κρήτης, η οποία καθαίρεσε τους προϊσταμένους της Δασικής Υπηρεσίας Λασιθίου που υπερασπίστηκαν την προστασία της νήσου Χρυσής!

Η Χρυσή (το Γαϊδουρονήσι) νότια από την Ιεράπετρα, ήταν και είναι ακόμα ένας παράδεισος. Μπορεί ασυνείδητοι να φόρτωσαν για οικοδομικά υλικά τα εκατομμύρια όστρακα που κάλυπταν τις παραλίες του, ξεπερνώντας σχεδόν, την άμμο. Μπορεί να έστησαν καντίνα πάνω στην παραλία και μέσα στο ευαίσθητο και ανεκτίμητης αξίας κεδροδάσος. Μπορεί να έβαλαν και ξαπλώστρες για τους «κουρασμένους» τουρίστες και νωθρούς κολυμβητές, αλλά η ομορφιά του είναι μοναδική ακόμα.

Κοχύλια σκέπαζαν τις παραλίες της Χρυσής

Τώρα τη Χρυσή απόκτησε γείτονα, το «ενεργειακό» οικόπεδο 15. Κατά την ψήφιση του ελεεινού νόμου Χατζηδάκη, ο αρμόδιος εισηγητής της ΝΔ ανέφερε ως κορυφαίο παράδειγμα εγκατάλειψης φυσικού περιβάλλοντος  τη νήσο Χρυσή. Εγκατάλειψης που προωθήθηκε  από τη συστηματική παρεμπόδιση της Δασικής Υπηρεσίας να κάνει τη δουλειά της. Προτεραιότητα δινόταν πάντα στους κατασκηνωτές, τους καντινιέρηδες, του ιδιοκτήτες ξαπλώστρας και πλαστικής ρύπανσης.

Διαβάζουμε απόσπασμα σχετικής ανάρτησης του καθαιρεμένου από τη «Συντονίστρια»  Κοζυράκη πια, αναπληρωτή προϊσταμένου της Διεύθυνσης Δασών Λασιθίου,  Ματθαίου Φιλιππάκη, δασολόγου που είχε επιδιώξει και είχε πετύχει άλλοτε την ένταξη της Χρυσής στο προστατευτικό καθεστώς της δασικής νομοθεσίας (dasarxeio.com 1/9/2020)

“Πρόσφατα τη νήσο επισκέφτηκε και ο υπουργός κος Χατζηδάκης  συνοδεία της Συντονίστριας της Α.Δ.Κ.  και λοιπών φορέων και η οποία δεν κάλεσε την Δ/νση Δασών Λασιθίου επειδή είχε διαφορετική άποψη για τα συζητούμενα, ήτοι επειδή πρόβαλε την διάσωση του οικοτόπου ως δημόσιο δάσος. Και ποια ήταν τα συζητούμενα που δεν ανακοινώθηκαν για τον οικότοπο αυτό που έχει ενθυλακωθεί στο ενεργειακό οικόπεδο 15, για το οποίο οι εταιρείες εκδηλώνουν το μέγιστο ενδιαφέρον, λόγω και της Χρυσής;  Ας απαντήσουν. Για  να αναπτυχθούν όμως «αναπτυξιακά»  προγράμματα  γνωρίζουμε πως θα πρέπει να αρθούν τα εμπόδια, θα πρέπει να  απομονωθεί  η σπεύδουσα κατά νόμο αρμοδιότητα της Δ/νσης Δασών Λασιθίου, να αλλάξει το αυστηρότατο πλαίσιο προστασίας ως δημόσιο δάσος αμμοθίνας, να  μην ενεργοποιηθούν τα στοιχεία της έρευνάς μας που το καθιστούν δημόσιο, να επανέλθουν οι ιδιοκτήτες με οικόπεδα.

Και σήμερα η συντονίστρια της Α.Δ.Κ. ενεργοποιώντας συγκεκριμένο συνταγματικά νεκρό άρθρο Δ.Υ Κώδικα, κατάργησε  επί της ουσίας του πράματος την οργανική αυτοτέλεια της Δ/νσης Δασών Λασιθίου, της απαγόρευσε να ενημερώσει τον Υπουργό, ξεκίνησε τη δίωξη των διαφορετικών απόψεων του Δ/ντου και Αναπληρωτού και εντελώς αναιτιολόγητα τους έπαυσε  με αυταρχικό και μη σύννομο τρόπο,  αφήνοντας την Υπηρεσία ακέφαλη. Εν κρυπτώ δε και με μεθόδευση επιδιώκει να ορίσει νέο Δ/ντη Δασών δασολόγο υπάλληλο του περιβάλλοντος του «Σκανδάλου» Πευκιανάκη εκθέτοντας τη μνήμη του και εγκαινίασε ούτως και το «σκάνδαλο» Χατζηδάκη εκθέτοντας τη φήμη του. Τα παραπάνω τα εκθέτω δημόσια ώστε και πάλι να απλωθεί από την κοινωνία ομπρέλα προστασίας των νήσων Χρυσής και Μικρονήσι και για λόγους επαπειλούμενου μέγιστου δημοσίου συμφέροντος. Υπηρετώ ήδη 36 χρόνια συνεχών διώξεων, δεν έχω ανάγκη από καμία προσωπικού χαρακτήρα στήριξη, πετώ τη καρέκλα στην εξουσία, κρατώ τα καρεκλοπόδαρα και προς το παρόν σιωπώ για τα χειρότερα.»

Τα ίδια περίπου συμβαίνουν παντού στην χώρα. Ποτάμια, ρέματα, βουνά, νησιά και σχηματισμοί ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, όπως αμμοθίνες, ύφαλοι, κεδροδάση, παραλίες – φυσικά αποθέματα και ό,τι οι θιασώτες του χιμαιρικού οράματος της καταστροφής (της ψευδεπίγραφης ανάπτυξης) αντιμετωπίζουν σαν εμπόδιο, απειλούνται. Ο Ματθαίος Φιλιππάκης δεν έμεινε άπραγος απέναντι στην απειλή. Η δοτή συντονίστρια τον έπαυσε. Γιατί και η ίδια χρειάζεται το περιβάλλον της, από κόλακες και από υποχείρια δικά της.

Μένει στους συνειδητοποιημένους κατοίκους αυτής της χώρας, να δείξουν πως δεν τρέφονται με κουτόχορτο και δεν αφήνουν τον τόπο στο έλεος «οραματιστών επαγγελματιών ψευδολόγων» που στην πραγματικότητα στόχο τους έχουν τα κέρδη των λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών –«ευεργετών», ως προϊόν της καταστροφής του τόπου των πολλών.

Μένει να αποδείξουμε πως διαθέτουμε το πολιτισμικό υπόβαθρο, την αξιοπρέπεια και την αγάπη για τον τόπο μας, που θα μας καταστήσουν προστάτες του.

Εκτός αν τελικά δεν διαθέτουμε τίποτα από αυτά.

Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, ενόψει των καθαρισμών που σχεδιάζει η Περιφέρεια, στα πλαίσια ευρύτερης εργολαβίας που περιλαμβάνει τα εναπομείναντα ρέματα της Αττικής, έστειλε την ακόλουθη επιστολή στους

κ.κ.  Ασπρουλάκη και Ψαρομιχαλάκη,  της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Περιφέρειας

στο γραφείο του Αντιπεριφερειάρχη Ανατολικής Αττικής και

στη Γενική Διεύθυνση Αναπτυξιακού Προγραμματισμού της Περιφέρειας Αττικής

Ραφήνα 15/10/2020

Ενόψει του επερχόμενου καθαρισμού του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και προκειμένου να αποφευχθεί μια περαιτέρω υποβάθμιση του ποταμού που αποσταθεροποιεί το οικοσύστημα και θέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο τους κατοίκους  αντί να τους προστατεύει από μία ενδεχόμενη μεγάλη/ασυνήθιστη  βροχόπτωση, θα θέλαμε να επισημάνουμε ορισμένες ενέργειες που θεωρούμε ότι επιβάλλεται να γίνουν και ορισμένες που πρέπει να αποφευχθούν:  

α/ Χρειάζεται να γίνει μία επιτόπια αυτοψία  για να διαπιστωθεί αν  υπάρχουν μέσα στην κοίτη ή στις όχθες μπάζα και ογκώδη φερτά υλικά  που μπορεί να εμποδίσουν την ελεύθερη απορροή των υδάτων. Από την αυτοψία που κάναμε μέσα από την κοίτη στο  τμήμα της εκβολής , δεν παρατηρήθηκε πουθενά να έχει γίνει ρίψη μπάζων ή ογκωδών μέσα στην κοίτη. 

Ελλάδα, Νοέμβριος 2019.

Ιδιωτική εταιρεία ανακύκλωσης συσκευασιών με παρελθόν γεμάτο καταγγελίες, έπειτα από πολυετή κόντρα με τον αρμόδιο ελεγκτικό φορέα του Δημοσίου στη διάρκεια δύο κυβερνητικών θητειών, επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο και γίνεται γνωστή σε ολόκληρο το πανελλήνιο.

Πώς;

Πρωτοκλασάτος υπουργός της κυβέρνησης συγκαλεί συνέντευξη Τύπου, ανακοινώνει πιλοτικό πρόγραμμα ανακύκλωσης με τη συμμετοχή πέντε δήμων, υιοθετεί τα βασικά σλόγκαν της εταιρείας, «υποκαθιστώντας» στην ουσία τα στελέχη της κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου και επιπλέον, εντάσσει την επιχειρηματική δραστηριότητα της εταιρείας σε έναν εθνικό περιβαλλοντικό στόχο.

(από την Εφημερίδα των Συντακτών 27.11.2019)

Ελλάδα 2019, επί κυβέρνησης Κυρ. Μητσοτάκη, που επιβεβαιώνει ότι δεν έχει… ταμπού και προκαταλήψεις στην προώθηση ιδιωτικών συμφερόντων. Βέβαια δεν έχει ούτε ταμπού ούτε προκαταλήψεις, όταν παρουσιάζει την ιδιωτική εταιρεία ως φορέα «μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα», εγκεκριμένο από το υπουργείο Περιβάλλοντος.

Ποια είναι αυτή η εταιρεία, αυτός ο «μη κερδοσκοπικός Φορέας» κατά τον ευλύγιστο, άλλοτε γραμματέα της ΚΝΕ, που σήμερα βρίσκεται επικεφαλής στο υπουργείο Εσωτερικών;

Είναι η γνωστή «Ανταποδοτική Ανακύκλωση ΑΕ», της οποίας η άδεια είχε ανακληθεί, αφού συστηματικά παρείχε πλαστά στοιχεία, όπως είχε αποκαλύψει το site aftodioikisi.gr, ήδη από το  2012.

Τον προπερασμένο Ιούνιο (2019), η Ανταποδοτική Ανακύκλωση ΑΕ κάνει τη δυναμική επανεμφάνιση της, με την υποβολή 6ετούς επιχειρησιακού σχεδίου,  στο πλαίσιο του Νόμου 4496/2017, το οποίο όμως χώλαινε σε πολλά σημεία και διαφαινόταν η απόρριψη του από τον Εθνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης, δηλαδή το αρμόδιο κρατικό όργανο εποπτείας όλων των Συλλογικών Συστημάτων Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΣΣΕΔ). Τέσσερις συνεδριάσεις όπου θα εξεταζόταν το επιχειρησιακό σχέδιο εμποδίστηκαν με ευθύνη της εταιρείας, σύμφωνα με τον κ. τότε πρόεδρο του ΕΟΑΝ. Η Ανταποδοτική Ανακύκλωση ζητούσε να εξαιρεθούν από την επίμαχη συνεδρίαση συγκεκριμένα μέλη του ΕΟΑΝ (μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος του οργανισμού και εκπρόσωποι της ΚΕΔΕ). Η «Ανταποδοτική Ανακύκλωση» ισχυριζόταν ότι τα συγκεκριμένα μέλη παραβίαζαν την αρχή της αμεροληψίας, επειδή σχετίζονταν με την Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης (ΕΕΑΑ), άλλη ιδιωτική εταιρεία (στην οποία συμμετέχει η ΚΕΔΕ με ποσοστό κοντά στο 40%) που σχεδόν μονοπωλεί τον τομέα της ανακύκλωσης συσκευασιών.

Στην συνεδρίαση η εταιρεία κάλεσε την αστυνομία, ζητώντας προσαγωγές μελών του ΕΟΑΝ για μήνυση που θα υπέβαλλε. «Νόμιμο» και «Επιστημονικό» bullying θα έλεγε κανείς.

Παρά το ότι η εταιρεία, θα έπρεπε να περιμένει πρώτα να εξεταστεί ο φάκελος, να εγκριθεί το νέο επιχειρησιακό σχέδιο και μετά να προβεί σε δράσεις, εκείνη προχώρησε σε δράσεις που ανακοινώθηκαν από το υπουργείο Εσωτερικών. Κανείς δεν ξέρει όμως αν θα εγκριθούν ή όχι από το διοικητικό συμβούλιο του ΕΟΑΝ. Βέβαια ο υπουργός Εσωτερικών, με την ανακοίνωση του πιλοτικού προγράμματος, ουσιαστικά δημιουργεί τετελεσμένα ενόψει της εξέτασης του σχεδίου της εταιρείας από τον ΕΟΑΝ.

Από το 2013

Τον Μάρτιο του 2013 ο ΕΟΑΝ είχε απευθυνθεί στον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια (με αφορμή εκδηλώσεις προβολής που εμφανίζονταν να τελούν υπό την αιγίδα του), ενημερώνοντάς τον ότι υπήρχε σοβαρή αντιδικία με το συγκεκριμένο σύστημα ανακύκλωσης αλλά και ότι εναντίον της Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης είχαν κινηθεί νομικά μεγάλοι δήμοι της χώρας (ανάμεσά τους οι Δήμοι Αθηναίων και Θεσσαλονίκης), καθώς η εταιρεία τούς εμφάνιζε ως μετόχους της.

Σε ακόλουθη επιστολή του ΕΟΑΝ στην εταιρεία αναφερόταν ακόμη ότι, σε ελέγχους που έγιναν, «στον βαθμό που τους επιτρέψατε», προέκυψαν «σοβαρές αποκλίσεις μεταξύ των παρατηρηθέντων στοιχείων και εκείνων που περιλαμβάνονται στις εκθέσεις σας προς τις αρμόδιες αρχές». Είναι μία ακόμα χρήση των λεγόμενων Greek Statistics ή Δημιουργικής Λογιστικής, στα πιο λόγια ελληνικά.

Οι σωστές προωθητικές ενέργειες

Ο υπουργός Εσωτερικών, αντίθετα προς τον θεσμικό του ρόλο, έχει συγκεκριμένες προτιμήσεις. Αρχικά  «καρφώνει» την ΕΕΑΑ και τους μπλε κάδους,  για την αναποτελεσματικότητα του συστήματος τους. Απόδειξη το ότι στην Ελλάδα επιτυγχάνεται ανακύκλωση σε ποσοστό 18%, όταν υποχρεούται να πετύχει 50% έως το 2020, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος ανέρχεται σε 45%.

Επιπλέον το μεγάλο υπόλειμμα 40%-50% που οδηγείται σε ταφή, είναι άλλη μία παράμετρος κόλαφος για την ΕΕΑΑ. Μία ισχυρή απόδειξη  της αναποτελεσματικότητας των μπλε κάδων.

Έτσι ο υπουργός δείχνει την προτίμηση του, ανάμεσα στις δύο εταιρείες.

Σύμφωνα με παλαιότερα στοιχεία του ΕΟΑΝ, η ΕΕΑΑ αντιπροσωπεύει το 85% της ανακύκλωσης συσκευασιών και η Ανταποδοτική Ανακύκλωση το 15%.

Ενώ ακόμη εκκρεμεί η εξέταση του εξαετούς επιχειρησιακού σχεδίου και της ΕΕΑΑ από τον ΕΟΑΝ, σύμφωνα με πληροφορίες από τον δημόσιο οργανισμό, σχέδια συμβάσεων συνεργασίας της εταιρείας με δήμους «περπατάνε» στα δημοτικά συμβούλια, ήδη από πέρυσι. «Οικολογικά πάρκα», «Πράσινα σπιτάκια» στήνονται, όλα σε κοινή θέα, σε προνομιακή θέση «βιτρινάτη». Φάτσα στον δρόμο, στην «πλατεία του χωριού» και ας την πληρώνει και κανένα δέντρο που και που. (Έλα μωρέ….θα τους πούμε πως θα το μεταφυτέψουμε, ότι εποχή και να ’ναι). Χωρίς άδεια ακόμα, χωρίς έγκριση από καμία επιτροπή, αλλά ποιος νοιάζεται γι’ αυτά;

Εξαιρετικά μεγάλη επιτυχία για μη αδειοδοτημένη εταιρεία, το να εξασφαλίζει συμβάσεις, δίχως οι δήμοι να εξετάζουν το αν διαθέτει ή όχι την απαραίτητη άδεια. Η σωστή προώθηση τελικά έχει τεράστια σημασία. Μπορεί να σου εξασφαλίσει το έργο, ακόμα και πριν αποκτήσεις άδεια λειτουργίας.

Αξίζει να διαβάσετε και το ποιοι δήμοι είναι αυτοί που έτρεξαν να δείξουν ευπείθεια στην επίσημη κυβερνητική προώθηση και τις παραινέσεις του υπουργού.

Πάντως μετά από τα παραπάνω, μάλλον δεν υπάρχει λόγος λειτουργίας ενός απαξιωμένου στην πραξη, οργανισμού, όπως ο Εθνικός Οργανισμός Ανακύκλωσης.

Δράση της ΑΑ στη Ραφήνα. Οικολογικό πάρκο επί χάρτου.  Ως καλοί και γαλαντόμοι άνθρωποι επαναλαμβάνουν 5 φορές μέσα στο κείμενο πως το προσφέρουν "άνευ ανταλλάγματος".

Προσέξτε τη φράση "Επιπλέον, δεν καταλαμβάνονται θέσεις parking στους δρόμους της πόλης (όπου υπάρχει ήδη πρόβλημα χώρου για την τοποθέτηση των κάδων απορριμμάτων)". Αυτο το λενε promotion! Το ξεριζωμα που εκαναν λεγεται Discredit!

Πηγές

Ανταποδοτική Ανακύκλωση ΑΕ

Η Ναυτεμπορική Διεκόπη μετά από επέμβαση αστυνομικών το δ.σ. του ΕΟΑΝ

Η Εφημερίδα των Συντακτών Πριμ σε ιδιώτες με ανοιχτούς λογαριασμούς

Η Αυγή Έκθετος ο Γ. Πατούλης για την προνομιακή σχέση του με την «Ανταποδοτική Ανακύκλωση»

 UPDATE 1/9/2020

Όσο περίεργη και αν φαντάζει η προνομιακή θέση της «Ανταποδοτική Ανακύκλωση ΑΕ» στις σχέσεις της με όσους συνεργάζονται μαζί της, ακόμα και αν είναι ΟΤΑ ή υπουργεία, τα πάντα  ερμηνεύονται, με τον παραδοσιακό τρόπο. Τον τρόπο που ισχύει που εξηγεί τις σχέσεις εξουσίας μεταξύ «αφεντικού» και «υπαλλήλου» ή εκτελεστικού οργάνου.

Μία ιστορία που ξεκινάει από πιο παλιά, πριν ακόμα αναλάβει την προώθηση της ο πρώην γραμματέας της ΚΝΕ και νυν υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης συνασπισμού, δεξιάς και ακροδεξιάς. Η εκκίνηση δόθηκε στον χαιρετισμό του πρέσβη των ΗΠΑ Pyatt στα εγκαίνια της συνεργασίας του ελληνικού υπουργείου άμυνας και της Envipco Hellas*, ο οποίος ξεκινούσε με τη φράση

Thank you Minister Kammenos. It is a great honor for me to be here at the Ministry of Defense and to join you today in celebrating this partnership between the Ministry of Defense and Envipco Hellas.

*Ennvipco = Αμερικάνικη εταιρεία παραγωγής μηχανημάτων ανακύκλωσης. Συνεργάτης (και προφανώς προνομιακός εταίρος, της «Ανταποδοτική Ανακύκλωση ΑΕ»

Για να γίνει σαφέστερη η εικόνα του ποιοι μάχονται στα «χαρακώματα» ττηε αναξκύκλωσης στην Ελλάδα (και ίσως αποτελεί και την εξήγηση γιατί ποτέ δεν προχώρησε η ανακύκλωση στη χώρα μας ) σας ενημερώνουμε πως στην ΕΕΑΑ ( Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης-Ανακύκλωσης Α.Ε) μετέχουν από το 2001 με εναλλαγές, οι: ARTENIUS HELLAS SA,COCA – COLA 3Ε Ελλάδος, Ανώνυμος Βιομηχανική και Εμπορική Εταιρεία, COLGATE PALMOLIVE (HELLAS) AEBE, CROWN HELLAS CAN A.E., FRIESLANDCAMPINA HELLAS SA, ION A.E., NESTLE ΕΛΛΑΣ Α.Ε., PEPSICO – HBH ABE, VIVARTIA ABEE, ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΖΥΘΟΠΟΙΙΑ ΑΕ, ΕΛΑΪΣ – UNILEVER HELLAS A.E., ΕΛΒΑΛ Α.Ε., ΜΕΒΓΑΛ Α.Ε., ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ ΑΒΕ ΣΙΓΑΡΕΤΤΩΝ, ΠΡΟΚΤΕΡ & ΓΚΑΜΠΛ ΕΛΛΑΣ ΕΠΕ, ΤΕΤΡΑ ΠΑΚ ΕΛΛΑΣ Α.Ε., ΥΑΛΟΥΡΓΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΓΙΟΥΛΑ Α.Ε., ΦΑΓΕ Α.Ε. και ΨΥΓΕΙΑ ΘΕΟΔ. ΚΛΙΑΦΑ

Για την Ανταποδοτική Ανακύκλωση ΑΕ, πέρα από τους δήμους που κάποτε και με σκοτεινές διαδικασίες, που οδήγησαν στην αποκάλυψη της «Ανταποδοτικής Απάτης», συμμετέχουν ή συμμετείχαν οι Καρφούρ - Μαρινόπουλος, Info Quest, Ανώνυμη εταιρεία εμφιάλωσης νερού «Σουρωτή», Σούπερ Μάρκετ «Ατλάντικ», Alfa Alfa Εnergy. Αλλά οι υπερατλαντικές συνεργασίες της, είναι εκείνες που όπως είδαμε πιο πάνω καθορίζουν πια το μέλλον της ανακύκλωσης στην Ελλάδα.

Και θυμηθείτε πως όταν στον βάλτο τσακώνονται βουβάλια, στο τέλος την πληρώνουν τα βατράχια

Με την τραγική συγκυρία της απομάκρυνσης της Μανόλιας από την πλατεία του Πικερμίου, για να μπει ένας κάδος συλλογής της «Ανταποδοτική Ανακύκλωση ΑΕ», ας δούμε λίγο πιο βαθιά περί τίνος πρόκειται. Τι είναι αυτή η εταιρεία που υποκατέστησε ή αντικατέστησε ή συνεχίζει με άλλο όνομα, την ΕΕΕΑ (Ελληνική Εταιρεία Επαναχρησιμοποίησης και Ανακύκλωσης) με χαρακτηριστικό τους «μπλε κάδους».

Στο δημοτικό συμβούλιο Ραφήνας, που ψηφίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες η «συνεργασία» με τον Δήμο, οι συνοπτικές διαδικασίες που ακολουθήθηκαν δεν άφησαν περιθώρια για να φωτισθεί λιγάκι το σκοτεινό πρόσωπο της εταιρείας που κερδοσκοπεί από τα προϊόντα μειωμένης αξίας, τα οποία πετάμε ονομάζοντας τα «σκουπίδια». Μία υφαρπαγή πλούτου, από πολίτες και δήμους «απρόθυμους» να  κερδίσουν από τη χρηστή διαχείριση απορριμμάτων.

Μία κατάσταση που διαρκεί χρόνια, από τότε που ξεκίνησε η ανακύκλωση στην Ελλάδα, όπως γίνεται και που συνήθως καταλήγει σε πυρκαγιές στους τόπους συγκέντρωσης (ΚΔΑΥ)

Ο Ριζοσπάστης της 19/10/2016, αφιερώνει άρθρο του με τίτλο «Σύμβαση εμπορευματοποίησης της διαχείρισης απορριμμάτων» στη δράση της «καλής εταιρείας». Επίσης το Δυτικό  Μέτωπο έχει πλούσιο υλικό και πληροφορίες πάνω στους στόχους και τον τρόπο λειτουργίας  του οικονομικού αυτού μοντέλου, των εταιριών διαχείρισης απορριμμάτων.

Κυριακή 23/8/2020. Μία ζεστή μέρα ακόμα για την Αττική. Επέτειος μίας άλλης τραγωδίας, της πυρκαγιάς του 2009 που κατέστρεψε 210.000 στρέμματα δάσους, από το Γραμματικό μέχρι την Παλλήνη. Είναι Κυριακή και η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας εξέδωσε ήδη τον σχετικό χάρτη εκτίμησης κινδύνου πυρκαγιάς. Για την Αττική, ο δείκτης είναι υψηλός. Ο ενδεχόμενος κίνδυνος πυρκαγιάς βάφει την Αττική κίτρινη και ο βαθμός που της αποδίδεται είναι 3 (υψηλός). Ευτυχώς δεν είναι 4 (πολύ υψηλός), ούτε και 5 (συναγερμός), αλλά βρισκόμαστε μέσα στο ελληνικό καλοκαίρι, μέσα στην επικίνδυνη περίοδο και σε έναν τόπο που οι άνεμοι αποκτούν ή χάνουν ένταση και αλλάζουν κατεύθυνση, με μεγάλη συχνότητα.

Δεν είναι πολύς καιρός που διαβάζαμε στο ιστολόγιο της ανεξάρτητης πρωτοβουλίας πολιτών «Δασαμάρι SOS», σχόλιο αναγνώστη σε δημοσίευση με τίτλο «Το έγκλημα ήταν προδιαγεγραμμένο», το οποίο έθετε σειρά ερωτημάτων, αυτονόητων, όπως άλλωστε τα τεκμηρίωνε και η σχετική έκθεση του πραγματογνώμονα Ανδριανού Γκουρμπάτση, για την τραγωδία της 23ης Ιούλη 2018, στο Μάτι. Όπως το ποιος είναι υπεύθυνος για τον έγκαιρο καθαρισμό των ξερόχορτων στην περιοχή, ή το ποιος είναι υπεύθυνος για την οργάνωση και στελέχωση του πυροφυλακείου της Διώνης.

Το πιο καυτό ερώτημα όμως που θέτει ο σχολιαστής, αλλά και η τεχνική έκθεση του πραγματογνώμονα Ανδριανού Γκουρμπάτση —η οποία επισυνάπτεται σε pdf αρχείο— είναι το ακόλουθο, που αναλύεται σε τρία υποερωτήματα:

Τα πυροσβεστικά μέσα της Πολιτικής Προστασίας Ραφήνας πού βρίσκονταν όταν ξέσπασε η πυρκαγιά;

Υπήρχε διασπορά των πυροσβεστικών μέσων στις δασικές εκτάσεις του Πικερμίου και της Ραφήνας που γειτνιάζουν με το Νταού Πεντέλης;

Πόσα λεπτά έκανε το κάθε πυροσβεστικό όχημα από το σημείο όπου βρισκόταν μέχρι το σημείο της φωτιάς;

Τα ερωτήματα αυτά είναι και αυτά που θα καταδείξουν τους υπεύθυνους για την τραγωδία. Κάποιοι υπεύθυνοι μπορεί να έκαναν πολλά συγκινητικά, μετά την καταστροφή, την οποία ενώ ήταν αρμόδιοι να προλάβουν, δεν πρόλαβαν. Αλλά αυτό είναι κάτι που βρίσκεται υπό δικαστική διερεύνηση και δεν επεκτεινόμαστε.

Το πόρισμα για την τραγωδία

Ο πραγματογνώμονας Α. Γκουρμπάτσης, τόσο στην προκαταρκτική του έρευνα όσο και στο πόρισμα του για την πυρκαγιά στο Μάτι, που δόθηκε στη δημοσιότητα (εν μέρει) τον Ιούλιο του  2020, καταγράφει το χρονικό της τραγωδίας

16:15 -16:30 έναρξη πυρκαγιάς

16:41 Αναγγελία

16:56 πρώτη επέμβαση από όχημα της πυροσβεστικής υπηρεσίας

(Γκουρμπάτσης 2020)

 Ειδικά για το θέμα της αναγγελίας της ήδη εξαπλούμενης πυρκαγιάς, ανατρέχουμε στην προκαταρκτική έκθεση του πραγματογνώμονα Γκουρμπάτση, όπου αναφέρει πως η πρώτη ειδοποίηση δόθηκε στο ΕΣΚΕ (Ενιαίο Συντονιστικό Κέντρο Επιχειρήσεων) από τον π ι σ τ ο π ο ι η μ έ ν ο  εθελοντή Μανώλη Τσαλιαγκό , ο οποίος «είδε καπνό να εξέρχεται πίσω από λόφους....»   (Γκουρμπάτσης 2018 σελ. 12).

Όπως προκύπτει και από την αποτίμηση των γεγονότων από τον Α. Γκουρμπάτση, σε συνδυασμό με τις κρατούσες μετεωρολογικές συνθήκες, για να εκπέμπονται καπνοί ήδη διακριτοί, πίσω από κάποιους απροσδιόριστους λόφους, η φωτιά πρέπει ήδη να έκαιγε πάνω από 10-15 λεπτά και να είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις.

«Υπήρξε μεγάλο χρονικό διάστημα και συγκεκριμένα περίπου 30 λεπτά της ώρας από την εκκίνηση της πυρκαγιά μέχρι και την κινητοποίηση των πρώτων πυροσβεστικών δυνάμεων»

(Γκουρμπάτσης 2018 σελ. 61)

Όλα δείχνουν λοιπόν πως δεν υπήρξε καμία διασπορά δυνάμεων, ειδάλλως δεν θα έφτανε τη μισή ώρα ο χρόνος αντίδρασης των δυνάμεων, σε μία μέρα που λόγω των ανέμων, ο χρόνος αντίδρασης έπρεπε να τείνει στο μηδέν (ακαριαία αντίδραση από κοντινές θέσεις).

Η έλλειψη δ ι α σ π ο ρ ά ς των δυνάμεων, για την όσο το δυνατό πιο έγκαιρη  επέμβαση ήταν ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους της τραγωδίας, σύμφωνα με τον πραγματογνώμονα αλλά και σύμφωνα με την απλή λογική. Άλλωστε στη σελίδα 75  της προκαταρκτικής έκθεσης του Ανδριανού Γκουρμπάτση αναφέρεται ρητά πως

«Ειδικότερα τα ως άνω σοβαρά εγκληματικά λάθη, ενέργειες, παραλείψεις, ολιγωρίες, αρρυθμίες και δυσλειτουργίες εντοπίζονται κυρίως στη ΓΓΠΠ, το ΠΣ, στην Ελληνική Αστυνομία και στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Περιφέρεια και Δήμους)»

(σελ. 75 Γκουρμπάτσης 2018).

Η πραγματογνωμοσύνη είναι αμείλικτη και ας έτρεχαν κατόπιν συμφοράς, όλοι οι συνένοχοι να επιδείξουν πνεύμα συμπαράστασης. Και ας πλημμύριζαν λεκάνες με τα δακρύβρεχτα  σενάρια τους, κατάλληλα για σινερομάντζα, όσοι την κρίσιμη ώρα παρίσταναν του «δαιμόνιους ρεπόρτερ των ελληνικών ΜΜΕ, διψώντας για προβολή πάνω σε μία τραγική εκατόμβη.

Στο σήμερα (23/8/2020 - Καλοκαίρι 2020)

Το πάθημα, δυστυχώς και παρά τις διαπιστώσεις των ειδικών, δεν έγινε μάθημα. Μόλις στα τέλη Ιουλίου του 2020  συνετάχθη σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση καταστροφών από δασικές πυρκαγιές, για τον Δήμο Ραφήνας, ο οποίος στο ίδιο πόρισμα του Ανδριανού Γκουρμπάτση, κρίνεται ως συνυπεύθυνος, μαζί με την Περιφέρεια Αττικής, όπως είδαμε και παραπάνω.

 Στο σχέδιο δράσης, το οποίο περιλαμβάνει και τα μέτρα πρόληψης,  αναγνωρίζεται η ανάγκη διασποράς δυνάμεων για την πρόληψη και έγκαιρη καταστολή αναφλέξεων (σχέδιο Ιόλαος). Δεν ξέρουμε ακόμα για τον συντονισμό τον αρμοδίων υπηρεσιών ή τις παρατηρήσεις τους στην κατάρτιση του.  Παρότι το αναρτούμε εδώ, δεν γνωρίζουμε ακόμα, αν αυτό  είναι το σχέδιο δράσης για την προστασία του Δήμου από τα δασικές πυρκαγιές παρόλο που στην σχετική απόφαση 130/2020 του Δημοτικού Συμβουλίου αναφέρεται ότι «Τα σχέδια των Δήμων, μετά την έγκρισή τους από το Δημοτικό Συμβούλιο, θεωρούνται άμεσα εκτελεστά.»  Δικαιολογημένα, αφού όπως λέει και ο υπεύθυνος (που δεν δηλώνει ποτέ υπεύθυνος). το σχέδιο δεν είναι για να το γνωρίζουν οι πολίτες, αφού μόνο οι επιτελείς πρέπει να το γνωρίζουν.  Φυσικά για το πότε θα προλάβουν να το μάθουν οι πολίτες και να το «προβάρουν» για την  κρίσιμη ώρα, ο «υπεύθυνος» δήμαρχος μάλλον υπολογίζει στη θεία επιφοίτηση.

 Τα σχέδια δράσης είναι διαβαθμισμένα σύμφωνα με τον υπεύθυνο δήμαρχο

Αυτό το αυστηρά διαβαθμισμένο σχέδιο πρόσφατα αναρτήθηκε στη Διαύγεια ως σχέδιο αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών λόγω δασικών πυρκαγιών, του Δήμου Ραφήνας (κάποιοι επιμένουν «και Πικερμίου»)  με κωδική ονομασία «Ιόλαος» (ΑΔΑ 9ΚΡΧΩ16-ΑΡ3)

το οποίο στη σελίδα 98 αναφέρει επί λέξει

Δράσεις αυξημένης ετοιμότητας για της περιοχές που το επόμενο 24-ωρο είναι μεγάλη η επικινδυνότητα εκδήλωσης και εξάπλωσης δασικών πυρκαγιών:

Επανδρώνει και προχωρά σε διασπορά των πυροσβεστικών και υδροφόρων οχημάτων του Δήμου. Σε όλη την αντιπυρική περίοδο, το Γραφείο Πολιτικής Προστασίας, ειδικότερα το Επιχειρησιακό Κλιμάκιο του, επανδρώνει τα πυροσβεστικά και υδροφόρα οχήματα του Δήμου και σε περιόδους αυξημένου κινδύνου πρόκλησης, πυρκαγιάς, τα διασπείρει σε περιοχές με αυξημένη επικινδυνότητα του Δήμου, προς άμεση επέμβαση όταν απαιτηθεί, πάντα υπό τις οδηγίες του Πυροσβεστικού Σώματος. Η Εθελοντική Ομάδα (ΕΘ.Ο.Ρ.Π.) συνδράμει στην επάνδρωση των πυροσβεστικών και υδροφόρων οχημάτων του Δήμου, με πιστοποιημένο και εγκεκριμένο προσωπικό."

Σχέδιο "Ιόλαος" του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου, Ιούνιος 2020 [ΑΔΑ 9ΚΡΧΩ16-ΑΡ3]

Η εφαρμογή του σχεδίου ΙΟΛΑΟΣ σε φωτογραφίες,  την Κυριακή 23/8/2020, με εκτίμηση βαθμού κινδύνου 3 (υψηλός)

23/8/2020 Πυροσβεστικά οχήματα της Πολιτικής Προστασίας του Δήμου Ραφήνας, διάσπαρτα στους ορεινούς όγκους

Οι φωτογραφίες που ελήφθησαν την Κυριακή 23/8/2020 με βαθμό εκτίμησης κινδύνου πυρκαγιάς 3 (Υψηλός κίνδυνος) εμφανίζουν το σύνολο των οχημάτων που διαθέτει ο δήμος Ραφήνας, να είναι σταθμευμένα στο Οχυρό, στο πυροφυλάκειο αντί να βρίσκονται  δ ι ά σ π α ρ τ α  στο ορεινό δασώδες μέρος του δήμου (Δασαμάρι, Ντράφι, Διώνη, Καλλιτεχνούπολη, Περιβολάκια, Βουτζά κ.α.), εκεί που ελλοχεύει ο κίνδυνος ανάφλεξης, όπως επιτάσσει άλλωστε και  ο «Ιόλαος»

Στο υποθετικό σενάριο της εμφάνισης ανάφλεξης, στο ίδιο σημείο της Νταού, την Κυριακή 23/8/2020, η πρώτη επέμβαση στην εστία δεν θα μπορούσε να είναι ταχύτερη από μισή ώρα και πάλι, παρά την τραγική εμπειρία του 2018.

23/8/2020 Υδροφορες  του δήμου Ραφήνας, διάσπαρτες στους ορεινούς όγκους

Και η εκτίμηση κινδύνου πυρκαγιάς της 23ης Αυγούστου 2020. Τα σχόλια για τη "διασπορά δυναμεων και την εφαρμογή του σχεδίου ΙΟΛΑΟΣ δικά σας

- Έχοντας διαβάσει τις εκθέσεις του Ανδριανού Γκουρμπάτση,

- γνωρίζοντας τον χρόνο που θέλει ένα όχημα να μεταβεί από το Οχυρό στη Νταού, π.χ.,

- έχοντας την εμπειρία της αναγγελίας συμβάντος 15 λεπτά από την εκδήλωση του (κάτι καπνοί σε κάποιους λόφους) και

- πάντα γνωρίζοντας πως η δασική πυρκαγιά, αν δεν προσβληθεί στο πρώτο 15λεπτο, μπορεί να λάβει τραγικές διαστάσεις,

αναρωτιόμαστε τι επιτέλους έμαθαν οι «υπεύθυνοι» από την τραγωδία, την ευθύνη της οποίας μοιράστηκαν και με άλλους εξίσου αρμόδιους.

Η εικόνα που αντικρύσαμε την Κυριακή 23/8/2020, μας έκανε να αναρωτηθούμε πόσος χρόνος θα περάσει μέχρι την επόμενη τραγωδία, αφού αντικρύσαμε τα οχήματα άμεσης προσβολής της ενδεχόμενης φωτιάς, στο …Οχυρό της Ραφήνας, δίπλα στη θάλασσα και σε απόσταση τουλάχιστον 20 λεπτών από τις ορεινές δασικές εκτάσεις.

Σύμφωνα δηλαδή με τον κανόνα, που θέλει τις δασικές πυρκαγιές να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά στα 15 πρώτα λεπτά, ενδεχόμενη ανάφλεξη κάπου μεταξύ Ντραφιού, Δασαμαριού, Διώνης, Καλλιτεχνούπολης, Βουτζά, Περιβολακίων, θα οδηγήσει σε νέα τραγωδία.

Τα οχήματα από το Οχυρό της Ραφήνας μέχρι την Νταού θα χρειαζόντουσαν τουλάχιστον 20 λεπτά, χωρίς να υπολογίσουμε τον επιπλέον χρόνο, περίπου 10 λεπτών, που απαιτείται από την ανάφλεξη μέχρι την πρώτη ειδοποίηση. Ο χρόνος αυτός οδηγεί μαθηματικά σε καταστροφή.

Για να μετριάσουμε την αλγεινή εντύπωση, πρέπει να αναφέρουμε ότι ένα πυροσβεστικό όχημα (αντλία) σταθμεύει σταθερά κοντά στον …χώρο των πρόσφατων παλαιοντολογικών ανασκαφών στο Πικέρμι. Ένα (1) όχημα και όχι πάνω στο βουνό. Ένα όχημα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας στα παλαιοντολογικά και 4 πυροσβεστικά οχήματα (συν 2 βυτία) της Πολιτικής Προστασίας του Δήμου Ραφήνας, σταθμευμένα στο Οχυρό. Σε απόσταση 20+10 κρίσιμων λεπτών από ενδεχόμενη ανάφλεξη στους ορεινούς δασικούς όγκους του δήμου.

Η ζωή συνεχίζεται, σαν να μην έγινε ποτέ τίποτα….

Μέχρι την επόμενη φωτιά.

UPDATE  - Ενημέρωση 10/9/2020

Απολογήθηκε ο κατηγορούμενος για τον εμπρησμό στη Νταού Πεντέλη απ' όπου ξεκίνησε η πυρκαγιά-εκατόμβη της 23ης Ιούλη 2018. Ανεξάρτητα από τις ευθύνες του οι οποίες θα διερευνηθούν δικαστικά, στην απολογία του —στο μικρό απόσπασμα που δόθηκε στη δημοσιότητα— δίνει κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Επαληθεύονται οι εκτιμήσεις μας για την εθελοντική ομάδα πολιτικής προστασίας του Δήμου Ραφήνας και πολύ περισσότερο επαληθεύεται το πόρισμα του Ανδριανού Γκουρμπάτση.

Μέχρι τις 16:49 (η φωτιά ξεκίνησε μεταξύ 16:15 και 16:30) κανένα πυροσβεστικό δεν είχε εμφανιστεί στο σημείο έναρξης της φωτιάς. Δηλαδή η φωτιά έκαιγε χωρίς καμία πυροσβεστική επέμβαση επί 19 λεπτά,  τουλάχιστον!

Οταν κάποια στιγμή το πυροσβεστικό της εθελοντικής ομάδας πολιτικής προστασίας της Ραφήνας έφτασε στη Νταού, δεν είχε νερό!

Οι Δήμοι Πεντέλης και Ραφήνας δεν είχαν κάνει αποψίλωση των ξερόχορτων στους γύρω δρόμους αλλά μόνο στους κεντρικούς —για το φαίνεσθαι.

Σήμερα, όλοι ξεχνάνε και αυτοπροσδιορίζονται ως ..... "οι ήρωές".

Γι' αυτό και δεν πρόκειται να φτιάξει τίποτα σε αυτόν τον τόπο. 

Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος μας καλεί το Σάββατο 1/8 στην πλατεία Νηρέα (Δωρίδος & Ναυτίλου, περιοχή Μαρίκες) σε μία Ημέρα Ενίσχυσης και Ευαισθητοποίησης για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας.

Ο δήμος Μαρκοπούλου Μεσογαίας, στο πλάι των δημοτών του, οργανώνει διαμαρτυρία το απόγευμα της Κυριακής 12-07-2020 και ώρα 19:00 στο Πόρτο Ράφτη στο παλαιό Super Market «ΓΕΓΟΣ», κόντρα στη μεταφορά λυμάτων του παραλιακού μετώπου του Δήμου Σαρωνικού στην θάλασσα της Χαμολιάς.

Θυμίζουμε πως ο δήμος Μαρκοπούλου Μεσογαίας, σε θέματα υποβάθμισης του περιβάλλοντος της περιοχής, φαίνεται πως έχει σταθερές θέσεις. Στάθηκε πλάι στους δημότες του όταν του ζητήθηκε από τον περιφερειάρχη Πατούλη, να εγκαταστήσει ΜΕΒΑ (τη μονάδα επεξεργασίας βιοαποβλήτων από τους γύρω δημους).

Σε αντίθεση με τον συμπαριστάμενο στους δημότες δήμαρχο, την ΜΕΒΑ, όπως και το ΚΕΛ στο Μέγα Ρέμα για τα λύματα από τις γύρω περιοχές, σταθμό μεταφόρτωσης απορριμμάτων και αλλα “αγαθά και αυταρχικά”, πρόθυμα δέχτηκαν τα υποπόδια της περιφέρειας, δηλαδή οι δήμαρχοι της Ραφήνας αλλά και της Νέας Μάκρης)

Οφείλουμε όλοι οι κάτοικοι της Ανατολικής Αττικής να στηρίξουμε την προστασία του ποταμού Ερασίνου και της εκβολής του, δηλαδή της της Χαμολιάς, ενός από τους λίγους εναπομείναντες, ζωντανούς παραδείσους της περιοχής μας Το κάλεσμα του δήμου κυκλοφόρησε σε σχετικό δελτίο τύπου, το οποίο επισυνάπτουμε

Καύση σκουπιδιών στον Βόλο. H Lafarge και το καμίνι της σε δράση

Ένας κόσμος που αναπτύσσεται χρειάζεται μονάδες παραγωγής. Όταν δε το μοντέλο ανάπτυξης είναι το καπιταλιστικό, απαιτούνται μονάδες εντατικής παραγωγής. Εφόσον το χρήμα κινείται πια αενάως και με την ταχύτητα των ηλεκτρονικών συναλλαγών, πρέπει και η ταχύτητα παραγωγής των προϊόντων που η αξία τους εκπροσωπείται ως κλάσμα των παγκοσμίως διακινούμενων χρηματιστηριακών αξιών, να είναι περίπου αντίστοιχη. Έτσι η παραγωγή και διάθεση απαιτούν περισσότερους πόρους (πρώτες ύλες, γη, νερό και αέρα), περισσότερες μηχανές, εξυπνότερες άρα και περισσότερες μονάδες ελέγχου, περισσότερα καύσιμα, περισσότερα λιπάσματα, φάρμακα, βελτιωτικά, συσκευασίες και ένα σωρό άλλα προϊόντα. Αγαθά, πόροι και προϊόντα που ενσωματώνονται ως αξίες στην τελική αξία του εμπορεύματος και συντελούν στην ανάπτυξη του  καπιταλιστικού κύκλου παραγωγής.  

Δεν είναι όμως μόνο τα παραπάνω που μετέχουν στον κύκλο της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Μαζί με την υποχρεωτική αύξηση της παραγωγής στην καπιταλιστική οικονομία, έρχεται και η αύξηση των αποβλήτων. Προϊόντων δηλαδή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που μετά την παραγωγή και διάθεση τους, απλά έχουν μειωμένη αξία. Ο συνεπής καπιταλιστής το ξέρει αυτό και δεν αφήνει να του ξεφύγει η –μειωμένη έστω-  αξία.  Έτσι σήμερα παράγει κέρδη και από τα απόβλητα.

Τα εμπορεύματα του καπιταλισμού είναι προϊόντα (και εσχάτως φυσικά αγαθά τείνουν να εμπορευματοποιηθούν ως «προϊόντα» και στη χώρα μας) τα οποία έχουν έναν κύκλο ζωής.  Όσο διατηρούν την αξία τους ως διακινούμενα εμπορεύματα, οι αγορές  και τα σπίτια μας είναι οι χώροι στους οποίους αποθηκεύονται και διακινούνται. Όταν η αξία τους υποστεί μείωση και τα κατατάξει στα απόβλητα, ο δρόμος τους αλλάζει και είτε ανακυκλώνονται –τα λίγα που  διατηρούν μία χαμηλή αξία-  είτε επαναχρησιμοποιούνται –τα ελάχιστα που διατηρούν αξία χρήσης ή τους τη δίνει η ανάγκη) είτε ακολουθούν το δρόμο του αφανισμού (ταφή, πυρόλυση, καύση) αφού η γη δεν είναι απέραντη και η αξία της πρέπει να προστατευτεί. Έτσι, χώρες που διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα, πληρώνουν ελάχιστα σε άλλες χώρες (φτωχές ή φτωχότερες) για να υποδεχθούν τα συσσωρευμένα απόβλητα των πρώτων.

Η μείωση της αξίας της γης, στις πλούσιες χώρες, αν κρατούσαν τα απόβλητα εντός των συνόρων τους, δικαιολογεί τη δαπάνη για την αποστολή τους σε κάποια χώρα που δεν θα προβληματιστεί για το φυσικό περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων της, προκειμένου να βγάλει το κάτιτις της.

Η Ελλάδα, ευρισκόμενη ήδη στο περιθώριο της καπιταλιστικής Ευρώπης και ενώ κοιμάται βιώνοντας την αναπτυξιακή ονείρωξη, δέχεται τα απόβλητα της ανάπτυξης των άλλων χωρών και μαζί με τα δικά της, τα καίει στα καμίνια της πολυεθνικής Lafarge στον Βόλο. Επειδή η ανάπτυξη της «καινοτόμου και καινοφανούς» δραστηριότητας είναι μεγάλη (θέλουν όλο και περισσότεροι να μας στείλουν τα σκουπίδια τους), φαίνεται πως και άλλα σβησμένα καμίνια ενδιαφέρονται να «επαναλειτουργήσουν». Εκείνα του ΤΙΤΑΝΑ στην Θεσσσαλονίκη έχουν πάρει σειρά, παρότι μέχρι πέρυσι οι ιθύνοντες δεσμεύονταν πως δεν είναι στα σχέδια τους κάτι τέτοιο.

Η Θεσσαλονίκη με την ΤΙΤΑΝ παίρνει σειρά;

Δημοτικές αρχές τύπου Μπέου στον Βόλο, αυταρχικές και υποκοσμικές πρωτοστατούν στο έγκλημα που θα σημαδεύσει τις επόμενες γενιές στην Ελλάδα. Η «ανάπτυξη» καλπάζει, η πρόοδος όμως διαρκώς υποχωρεί.

Οι πολίτες του Βόλου διαδηλώνουν κατά της καύσης σκουπιδιών στις εγκαταστάσεις της Lafarge (πρώην ΑΓΕΤ Ηρακλής) και η δημοτική αρχή τους αντιμετωπίζει με τη βία των ΜΑΤ, εξυπηρετώντας την πολυεθνική Lafarge και την Ευρωπαϊκή Ένωση. H ΑΓΕΤ εισάγει σκουπίδια από την Ιταλία, όπου η καύση τους γινόταν παλιότερα από την ιταλική μαφία.

Το INFO-WAR  μας πληροφορεί πως με την Κίνα να απαγορεύει από το 2018 την εισαγωγή σκουπιδιών, η Δυτική Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να πετά τα σκουπίδια της στην πάλαι ποτέ περιφέρεια του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Τα μεταφέρει στην περιφέρεια της Ε.Ε. και συγκεκριμένα σε χώρες όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία και προσφάτως και η Ελλάδα.

Το INFO-WAR επίσης  παρουσιάζει ένα σύντομο ιστορικό της καύσης σκουπιδιών, από την ιταλική μαφία μέχρι τον Βόλο, σε κείμενα του Χρήστου Αβραμίδη και επιμέλεια του Αλέξανδρου Λιτσαρδάκη.

(πηγή πληροφοριών INFO-WAR)

Το χρώμα της ντροπής, το μωβ χρώμα του αποσπασμένου δάσους δεσπόζει πια στην κάποτε "Πιτυούσα" Αττική

Στην παλέτα των χρωμάτων της απεικόνισης της Αττικής, το πράσινο έχει αποχωρήσει, δίνοντας τη θέση του στο πένθιμο αλλά ευρωφόρο για τους θρασείς εμπόρους του μέλλοντος και της ζωής, μωβ.

Πράγματι, παρατηρώντας τον ορθοφωτοχάρτη της Αττικής με την δασική πληροφορία, οι περιοχές που εξαιρέθηκαν «προσωρινά» (αλλά ουδέν μονιμότερο του προσωρινού) από τη δασική ανάρτηση, καταλαμβάνουν εντυπωσιακά μεγάλη έκταση. Τα «ιώδη περιγράμματα» έγιναν θηλιές και προκαλούν αργή, βασανιστική ασφυξία σε έναν τόπο που κάποτε, άλλοι κάτοικοι του που τον σέβονταν, τον δόξασαν. Αυτό που η Φύση ενέταξε στην αγκαλιά της, ως δάσος ή δασική εν γένει έκταση, ο άνθρωπος, με τη δύναμη της φωτιάς και του νόμου το απέσπασε, το κατακρεούργησε και το έκανε «δομημένο», που πάει να πει νεκρό. Ακίνητο και πεθαμένο.

 Η άσχημη σημερινή εικόνα της Αττικής έχει ρίζες. Εδώ θα κάνουμε μία αναζήτηση των ριζών αυτών, καθώς επίσης θα δούμε τις πηγές των φόβων που εκφράζουμε κάθε καλοκαίρι, όταν βλέπουμε νεκρή βιομάζα να μαζεύεται στα εναπομείναντα δάση και στις τελευταίες δασικές εκτάσεις του της Αττικής. Τώρα δεν είναι το δάσος που κινδυνεύει να καεί. Τώρα είναι οι άνθρωποι, που αντικατέστησαν το δάσος και που διατρέχουν τον κίνδυνο.

Πεντέλη 1995. Ένα μακάβριο ιστορικό

Από τις πλέον καταστροφικές φωτιές που κατέκαψαν την Αττική ήταν αυτές του Ιουλίου του 1995. Οι φλόγες ξεκίνησαν από χωράφι κοντά στον Αγιο Πέτρο. Και φυσικά την ημέρα που ξεκίνησε η πυρκαγιά, στην περιοχή έπνεαν εντονότατοι άνεμοι.

Πικέρμι, Παλλήνη, Ντράφι, Ανθούσα και Πεντέλη παραδόθηκαν σχεδόν αμέσως στις φλόγες.

Ολοσχερώς κάηκε το δάσος της Ραπεντώσας από τον Αγιο Πέτρο ώς το Γερμανικό Νεκροταφείο. Επί τρεις ολόκληρες ημέρες η Πεντέλη καιγόταν. Το μόνο που έμεινε όταν οι φλόγες κατέφαγαν τα πάντα στο πέρασμά τους ήταν στάχτες, αποκαΐδια και απόγνωση. Συντηρητικοί απολογισμοί έκαναν τότε λόγο για περισσότερα από 150 σπίτια καμένα, ενώ έγιναν στάχτη πάνω από 100.000 στρέμματα δάσους. Η πύρινη καταστροφή έφτασε στο Ντράφι, την Καλλιτεχνούπολη και τον Νέο Βουτζά. Την ίδια περίοδο κάηκαν και 9.000 στρέμματα στον Ωρωπό. Καταστροφικές πυρκαγιές ξέσπασαν και στο Σχηματάρι και τα Βίλια.

25 χρόνια μετά, στην Αττική έχει επικρατήσει η τσιμεντένια παρακμή, είτε επιβλήθηκε «νόμιμα» είτε εγκαταστάθηκε αυθαίρετα. Χρειάστηκαν μόνο 3-4 μεγάλες φωτιές, η μία πίσω από την άλλη, για να αφανίσουν σημαντικότατες δασικές εκτάσεις και να δώσουν τη σκυτάλη στην τρελή οικοδόμηση που γέννησε τα βορειοανατολικά  προάστια της Αθήνας.

Δασολόγοι και ειδικοί μιλούν  για «φιλέτα» που εσκεμμένα φαγώθηκαν προκειμένου να γίνουν κατοικίες ανερχόμενων μικροαστών, μεσοαστών αλλά σίγουρα  εχόντων.  Έπρεπε φυσικά να κάνουν το χρήμα να «κυκλοφορεί» μεταξύ αυτών που καρπώθηκαν από τις πύρινες καταστροφές. Η ανάπτυξη της οικοδομής πατούσε για μία φορά ακόμα στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Όπλα της ανάπτυξης, η φωτιά και ο νόμος του ψευτοκυρίαρχου νεοέλληνα.

Μετά τη φωτιά του 1995 ήρθαν οι διαρκείς παραβιάσεις της δασικής νομοθεσίας του 1979  και η αδηφάγος πελατεία των τοπικών παραγοντίσκων. Ήρθαν μικροί και μεγάλοι συνεταιρισμοί, αρπακτικά του ζωντανού βουνού, πτωματοφάγα του καμένου σώματος του. Μηχανές μεταβολισμού του μέλλοντος σε σημερινό, άμεσα καταναλώσιμο χρήμα.

 Τα τελευταία 10-15 χρόνια προστέθηκαν στο σχέδιο πόλεως  περισσότερα από 100.000 στρέμματα. Για να μη μιλήσουμε για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων που χτίστηκαν στα καμένα.  Σήμερα ειδικά, το απαράδεκτο «δίκαιο Χατζηδάκη»  με την επινόηση που παρέλαβε από τον ψευτοοικολόγο Τσιρώνη και τον τρισχειρότερο Φάμελο, έρχεται να βουλώσει στόματα και συνειδήσεις, νομιμοποιώντας τους καταστροφείς και καταπατητές υπό το όνομα «οικιστικές πυκνώσεις». Όπως με θράσος προφασίζονταν για το έγκλημα τους οι δήμιοι του τόπου «Είναι μία πραγματικότητα, τι να κάνουμε; Να την αρνηθούμε;»

Δεν χρειάζεται να τονίσουμε ότι οι τιμές της γης σε Διόνυσο, Εκάλη, Πεντέλη και τα γύρω βόρεια προάστια είναι ακόμα αστρονομικές. Σύμφωνα με ειδικούς,  τα περισσότερα σπίτια στις περιοχές αυτές χτίστηκαν μετά τις πρώτες πυρκαγιές, στα μέσα δηλαδή και τα τέλη της δεκαετίας του 1980.

Η επικίνδυνη αμορφωσιά και η ξιπασιά ενός λαού που υποβαθμίζει το φυσικό περιβάλλον και θεωρεί το δάσος απλά  «πράσινο», οδηγεί πια μαθηματικά στον αφανισμό. Όχι μόνο του δάσους και του πρασίνου, αλλά του τόπου ολόκληρου και της ζωής που αυτός φιλοξενεί. Το δάσος, αλλά και το υποβαθμισμένο σε ανθρώπινη κλίμακα  «πράσινο»,  δεν είναι ούτε αιώνια ούτε αειθαλή, ούτε θα υπάρχουν από μόνα τους όσο φροντίζουμε επιμελώς να το καταστρέφουμε.

Εικόνες για να μαθαίνουν οι νέοι (οι παλιοί ούτε θυμούνται ούτε θέλουν να θυμούνται)

Οι τηλεοπτικές μεταδόσεις της πυρκαγιάς της Πεντέλης του 1995 είναι ακόμα ζωντανές, όπως και οι ίδιες οι μνήμες και οι εμπειρίες εκείνης της καταστροφής. 300.000 στρέμματα δάσους έδωσαν σε μεγάλο ποσοστό τη θέση τους σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς, μεμονωμένους «προνομιούχους» οικιστές και λοιπά αδηφάγα της ελληνικής πραγματικότητας.

Ένα χρονικό μιας μακάβριας διαδοχής που οδηγεί στα ακόμα χειρότερα.  Τα χειρότερα που βλέπουμε καθημερινά να ξεπροβάλουν την απαίσια μορφή τους μέσα από τον σκουπιδοσωρό της νέας κοινωνίας που στήθηκε στις στάχτες του καμένου δάσους της Πεντέλης

Ας το κρατήσουμε στον νου μας (ως παράμετρο) όταν θα φωνάζουμε σαν τον τύπο στo βίντεο «,,,ένα βυτίο ρε παιδιά να γλιτώσει η οικοδομή» (που με κάποιο μαγικό τρόπο βρέθηκε μέσα στο δάσος)

Ας κρατήσουμε στον νου μας, πως το 1945 η πεντελική γη ήταν καλυμμένη από πευκοδάση, μεγάλες θαμνώδεις εκτάσεις και αρκετές καλλιέργειες. Δεν υπήρχαν οικισμοί. Από το 1995 (δηλαδή πριν και από τη δεύτερη μεγάλη φωτιά των τελευταίων ετών, αυτή του 1998), ένα μεγάλο τμήμα της περιοχής έχει καλυφθεί αποκλειστικά και μόνον από οικισμούς.

Αν πάνω στον πλέον πρόσφατο χάρτη (πάρτε τον από το site του Κτηματολογίου) τοποθετήσει κανείς μικρές κουκίδες στα σημεία που έχουν εκδηλωθεί εστίες φωτιάς, από το 1970 μέχρι το 1995, θα δει πως όλα βρίσκονται πολύ κοντά το ένα στο άλλο: οι οικισμοί στις φωτιές και οι φωτιές στους οικισμούς.

 Όσοι κατοικούμε στην ανατολική Αττική, είτε εντός οικισμών με εγκεκριμένο σχέδιο ήδη πριν το 1923, ή σε οικισμούς των επίσημων και εθνικών καταπατητών (συνεταιρισμοί, ΑΟΟΑ κλπ), είτε εκτός σχεδίου (και αυτό είναι ακόμα χειρότερο), είμαστε κληρονόμοι του φόβου. Του φόβου της φωτιάς, της επανάληψης της καταστροφής, που σε πολλές περιπτώσεις γέννησε το ίδιο μας το σπίτι. Και φέτος ο φόβος αυτός είναι μεγαλύτερος, αφού οι συνθήκες του χειμώνα αύξησαν την παραγωγή βιομάζας η οποία είναι πια νεκρή, ξερή και αποτελεί τεράστιο παράγοντα κινδύνου.

Μοιάζει με μαύρο, με πικρό  χιούμορ που διαθέτει η ίδια η Φύση και μας το προσφέρει για να ξανασκεφτούμε τη ζωή μας, κάθε φορά που ενδεχομένως επικαλεστούμε το «νόμιμο» της εγκατάστασης μας. Εκεί που κάποτε απλώνονταν τα φημισμένα πευκοδάση του Πεντελικού ή ακόμα αρχαιότερα τα πλούσια δρυοδάση του.

Πηγές:

-ΤΑ ΝΕΑ 21/10/2000 - Σταμάτη Λαμπρινή:  Η Πεντέλη χτίστηκε γύρω από τις εστίες της μεγάλης πυρκαγιάς

-ΤΟ ΒΗΜΑ 25/11/2008 -Αποκαΐδια σαν άλλοτε

-ΤΑ ΝΕΑ 4/8/2008 - ΔΕΝ ΦΥΤΡΩΝΕΙ ΞΑΝΑ ΠΡΑΣΙΝΟ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΜΕΝΗ ΓΗ

ΝΕΚΡΑ ΔΑΣΗ

- Youtube

Διώνη Πεντέλης. Ιούνιος 2020.  Ο παρόδιος καθαρισμός  είναι καθοριστικός  παράγοντας για την αποτροπή της μετάδοσης της πυρκαγιάς

Σίγουρα δεν πρόκειται για ένα «κανονικό» καλοκαίρι. Η πανδημία του CoVID-19 αποτελεί σίγουρα τον πιο καθοριστικό παράγοντα της νέας μας καθημερινότητας, χειμερινής ή καλοκαιρινής. Δεν κάνουμε αναφορά σε Άνοιξη και Φθινόπωρο, αφού η διαδοχή των εποχών, αυτή η κλιματολογική «ταλάντωση» έχει αλλάξει εδώ και αρκετό καιρό και σίγουρα όχι από μόνη της. Αν ο άνθρωπος δεν είναι τόσο δυνατός (ακόμη;) ώστε να αλλάξει το κλίμα, ωστόσο είναι ικανότατος στο να επιταχύνει την όλη διαδικασία. Μέρος της επιταχυμένης πια διαδικασίας αποτελεί ο ουσιαστικό αφανισμός των δύο μεταβατικών εποχών και η κατίσχυση των δύο ακραίων.

Μελετώντας το κλιματολογικό δελτίο για τον μήνα Απρίλιο του 2020, όπως είναι δημοσιευμένο στη σελίδα της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, βλέπουμε πως οι βροχές ήταν αυξημένες. Όχι όμως παντού, αλλά σε μία παράδοξη αντίστιξη ήταν πολύ αυξημένες στον βορρά, όπως αρκετά μειωμένες ήταν στον νότο της χώρας. Στην Αττική οι βροχές ήταν επίσης αυξημένες, τόσο σε ύψη (χιλιοστά βροχής) όσο και σε συχνότητα βροχοπτώσεων. Στην κεντρική περιοχή της βλαστικής περιόδου, ένας από τους κρίσιμους παράγοντες για την εξέλιξη της, ήταν αυξημένος. Έτσι, η φυσική και άφθονη άρδευση οδήγησε σε έντονη βλαστική δραστηριότητα, φαινόμενο που εύκολα διαπίστωσε ο κάτοικος της περιοχής, βλέποντας τον τόπο  να χορταριάζει με γοργούς και εντατικούς ρυθμούς.

Από τα δεδομένα του μήνα Μαίου και από τις υψηλές επικρατούσες θερμοκρασίες, μέχρι τα ακρότατα (41^οC) του δεύτερου δεκαημέρου του, τεκμηριώνεται η ασφυκτική ένταση αύξησης της βλάστησης που εκπτύχθηκε από τις βροχές του Απριλίου. Παράλληλα με τις αυξημένες θερμοκρασίες του Απριλίου, είχαμε και βροχές που ενίσχυσαν περαιτέρω την ανάπτυξη της βλάστησης, πάλι σύμφωνα με το αντίστοιχο κλιματολογικό δελτίο.