«Σε βρήκα έξω απ’ την Ιεριχώ

να κλαις στων σαλπισμάτων το σκοπό

φωτόνια στην παλάμη να κρατάς

πέντε δηνάρια το ’να να πουλάς.

Και οι τυφλοί τα οράματα

πώς κοίταζαν κατάματα

παραμυθάκι μου ακριβό,

να ’ξερες πόσο Σ’ αγαπώ.

Και καθώς δεν επέφτανε τα τείχη

να φύγουμ’ είπες κι όπου μας βγάλει η τύχη

και πάει στη νύχτα ακέφαλη η πορεία

μας φέγγει μια ετερόφωτη λυχνία.

Τώρα ανακάλυψες μεμιάς

σαράντα αιώνες μοναξιάς

παραμυθάκι μου ακριβό,

βαλκανικά σε χαιρετώ»

Η “Ωδή σε ένα δρομέα ημιαντοχής” γράφτηκε από τον Άλκη Αλκαίο και το Θάνο Μικρούτσικο και συμπεριλήφθηκε στο δίσκο “Eμπάργκο” του 1982

Λέγεται ότι αποτελεί κριτική απέναντι στο Διονύση Σαββόπουλο και τις πολιτικές μεταμορφώσεις του

Ένα έργο τέχνης όμως δεν είναι ποτέ μονοσήμαντο – δε χωράει σε μία μόνο ερμηνεία. Κάθε ακροατής. θεατής ή αναγνώστης το αγγίζει και το προσαρμόζει στο σημείο όπου, κατά τη δική του κρίση, κουμπώνει καλύτερα

Και εμένα μου κούμπωσε στον Αλέξη Τσίπρα. Μπορεί να έκανα λάθος – μπορεί και όχι. Είναι όλα θέμα ερμηνείας

«Παραμυθάκι μου ακριβό … των 28 ευρώ». Κρίμα …