Σε τηλεοπτική εκπομπή ταπεινής ποιότητας και προπαγανδιστικού προσανατολισμού, πλήρως συμμορφούμενη με τις επιταγές του μέσου το οποίο την παράγει και την προάγει, ξεπρόβαλλε η νέα γενιά κομματόσκυλων -ή έστω δείγμα της-  που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα παλιά κομματόσκυλα παρά μόνο στην ηλικία. Τη βιολογική ηλικία γιατί τα κομματόσκυλα δεν είχαν ποτέ πνευματική ηλικία αφού αυτή προϋποθέτει παρουσία πνεύματος. Τα κομματόσκυλα δεν διαθέτουν πνεύμα αλλά αντ' αυτού διαθέτουν μεγάλη γλώσσα. Μεγαλύτερη απ'οτι διαθέτουν άλλες ράτσες σκύλων.

Το κομματόσκυλο του εκτροφείου εκπαιδεύεται να χρησιμοποιεί αυτή τη γλώσσα, αυτό το εργαλείο προόδου και αναρρίχησης και η συμμετοχή του εκπαιδευόμενου κομματόσκυλου σε τηλεοπτική εκπομπή ταπεινής ποιότητας και περιεχομένου, αποτέλεσε μαζί διαδικασία γυμναστικών επιδείξεων και προβιβαστικών εξετάσεων στη διαδικασία της εκπαίδευσης του. Στόχος του κομματόσκυλου είναι να τελειοποιήσει τη χρήση της γλώσσας του ώστε να γλείφει χωρίς να πασαλείβει το αφεντικό του με σάλια. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολη δοκιμασία, τόσο για σκυλιά όσο και για άλλα είδη του ζωικού βασιλείου που η γλώσσα τους είναι το μέσο της επιβίωσης τους, όπως για παράδειγμα, τα αμφίβια βατράχια ή οι μυρμηγκοφάγοι.

Μεγάλα εκτροφεία κομματόσκυλων διαφημίζουν το προϊόν τους σε όλα τα Μέσα. Τηλεόραση, ραδιόφωνο, διαδίκτυο και εφημερίδες βρίθουν από εικόνες γκρουμαρισμένων κομματόσκυλων, με φιόγκους και περίτεχνα χτενίσματα που αντιγράφουν καμιά φορά και τα χτενίσματα των αφεντικών τους, ονειρευόμενα να γίνουν και αυτά αφεντικά των επόμενων νέων κομματόσκυλων και των θυμάτων τους. Μάλιστα με αυτά που κάνουν και φοράνε, τα κομματόσκυλα γίνονται viral, πράγμα που προσμετράται στον τελικό έλεγχο προόδου που θα λάβουν είτε για να περάσουν στο επόμενο έτος σπουδών τους είτε για να λάβουν δημόσια αξιώματα, αντάξια κάθε πιστού κομματόσκυλου που η γλώσσα του έχει καταγράψει χιλιόμετρα έρπην πάνω στα φανερά και στα απόκρυφα των αφεντικών του.

Και κάπως έτσι, σε μία τέτοια, ήσυχη και τηλεοπτική κοινωνία, τα κομματόσκυλα γίνονται και πρότυπα για τις επόμενες γενιές κομματόσκυλων, εκτός από viral.

Όλα αυτά συμβαίνουν καθημερινά μπροστά μας, δίπλα μας, γύρω μας και διεκδικούν μέρος της καθημερινότητας μας, της ζωής μας. Είδατε πόσο αθόρυβα εθιζόμαστε στο ανάξιο, πως έρχεται η υποβάθμιση και τελικά ο εκμηδενισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας;

Χθες Κυριακή 31/8/25  έγινε η συγκέντρωση ομάδας ανθρώπων, κατοίκων ανατολικής Αττικής, από Παλλήνη έως Μαραθώνα, στη Λ. Μαραθώνος - διασταύρωση  Βγένας-  στο πλαίσιο της υποστήριξης του Global Sumud Flotilla. Ο στόλος αποτελείται από δεκάδες σκάφη με πληρώματα από 44 χώρες που σάλπαραν την Κυριακή από λιμάνια της Μεσογείου με προορισμό τη Γάζα ?? για να σπάσουν τον παράνομο αποκλεισμό και να μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια.
Το March to Gaza Greece συμμετέχει με καράβι στο Global Sumud Flotilla.

Ενώνουμε τη φωνή μας με χιλιάδες φωνές στην Ελλάδα και το κόσμο και συμμετέχουμε στη διεθνή κινητοποίηση.

ΥΓ: Θα πρέπει να παρατηρήσουμε τη συμπαράσταση αυτοκινητιστών που επέστρεφαν ενδεχομένως από διακοπές, με κόρνες και υψωμένες γροθιές. Την επόμενη φορά ελπίζουμε να είναι στο δρόμο.

Επίσης μαύρη εντύπωση δημιούργησε η εμφάνιση αστυνομικών με γκλομπ στα χέρια και μάλιστα την ώρα που οι συγκεντρωμένοι αποχωρούσαν αφού είχε πέσει το βράδυ για τα καλά.. Η ανεξήγητα απειλητική στάση των "οργάνων" δημιούργησε εξαιρετικά άσχημες εντυπώσεις. Σα να είχαν σταλεί από την κυβέρνηση του Νετανιάχου για να εμποδίσουν τις φωνές συμπαράστασης στον σφαγαζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Εάν τα όργανα έφεραν διακριτικά του IDF δεν το μάθαμε γιατί είχε ήδη σχεδόν σκοτεινιάσει.

Απόψε 31/8 στις 20:30 όλοι οι δρόμοι οδηγούν στου Νηρέα την πλατεία, Σύρου και Ναυτίλου σε ένα αποκαλοκαιρινό πανηγύρι.

Εξωραϊστικός Σύλλογος Νηρέας

Ραφήνα, Αττικής

Twitter: https://twitter.com/nireasrafinas

Facebook: http://www.facebook.com/pages/Εξωραϊστικός-Σύλλογος-Νηρέας-Ραφήνας/350426181701846

Βρισκόμαστε μπροστά σε μία μεγάλη αλλαγή στη χώρα. Η αλλαγή αφορά στον τρόπο διαχείρισης των απορριμμάτων και στο κέντρο της συζήτησης βρίσκεται το θέμα της κατασκευής εργοστασίων καύσης για την παραγωγή ενέργειας με τη γνωστή (και επιβαρυντική όπως έχει αποδειχθεί για τον οικογενειακό προϋπολογισμό) μέθοδο των ΣΔΙΤ*. Με αφορμή αυτά και συμμετέχοντας στη σχετική συζήτηση που έχει ξεκινήσει, περιμένοντας να δούμε τι θέση σκοπεύoυν να πάρουν οι δήμοι για το θέμα, κάνουμε μία μίνι ανασκόπηση στην πορεία που ακολουθεί ο  δήμος Ραφήνας – Πικερμίου, ο δήμος του οποίου δημότες είμαστε κι εμείς, εδώ και τουλάχιστον 20-25 χρόνια.

Εστιάζοντας στις επιλογές που έχει ακολουθήσει ο δήμος μας στα περιβαλλοντικά κυρίως αλλά και σε άλλα, κρίσιμα ζητήματα, είμαστε πολύ απαισιόδοξοι για την έκβαση που θα έχει και το συγκεκριμένο θέμα στον δήμο. Αλλά όχι μόνο στον δήμο αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση οι επιπτώσεις θα καλύψουν όλη την Αττική και με την πλήρη ανάπτυξη της καύσης, όλη την Ελλάδα.

Ραφήνα και Πικέρμι: Η πορεία προς  την οριστική και ανεπανόρθωτη υποβάθμιση.

Την τελευταία δεκαπενταετία βλέπουμε  την Ανατολική Αττική να μεταμορφώνεται. Να αλλάζει σιγά σιγά… όχι προς κάτι καλύτερο, αλλά προς τη χειρότερη εκδοχή της ίδιας της μεγαλούπολης. Αεροδρόμιο, Αττική Οδός, και τώρα τα σχέδια για νέο, μεγάλο λιμάνι στη Ραφήνα. Η ανάπτυξη που έμοιαζε με φάρμακο για την Αθήνα, για την περιοχή μας, τη Ραφήνα και το Πικέρμι,  αποδείχθηκε το ίδιο το δηλητήριο. Ήταν φαίνεται η σειρά της ανατολικής Αττικής να γνωρίσει τα καλά της «ανάπτυξης» τα οποία γνώρισε πρώτη η δυτική Αττική ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Όλα δείχνουν πως προορισμός της Αττικής στο σύνολο της είναι η πλήρης πολεοδόμηση και αστικοποίηση, με αυτή ή την αντίστροφη σειρά.

Οι δημοτικές αρχές στην ανατολική Αττική, βλέποντας ως παρατηρητές (και συχνά ως συναυτουργοί με τις κομματικά ομόχνωτες κυβερνήσεις)   αντί να προνοήσουν και να χτίσουν μια μακρόπνοη στρατηγική προστασίας του τόπου και των κατοίκων του, φλέρταραν με δύο λάθη, δύο παραλείψεις και τελικά  δύο εκφάνσεις ανικανότητας στην καλύτερη περίπτωση:

• Απραξία, σαν να λένε “αν δεν πάμε καλά, ας μην το πειράξουμε καθόλου” ή «Άσε την κυβέρνηση να πράξει. Αυτή ξέρει».
• Ψεύτικο και προσχηματικό έργο, με ελεγχόμενες και ύποπτες συνεργασίες που περισσότερο ενίσχυαν συμφέροντα εκτός τόπου παρά φρόντιζαν για το καλό του τόπου και την ουσία. Έργα -βιτρίνα σε σταθερά παράλληλη πορεία  με  καταστροφές στο περιβάλλον.

Η περίοδος Μπουρνούς: Μία περίοδος υποβάθμισης που ελέγχεται και ως περίοδος σκανδάλων

Πέρα από τα γνωστά περιβαλλοντικά εγκλήματα (καταστροφή Μεγάλου Ρέματος, βλαχομπαρόκ play / escape rooms σε δασικές εκτάσεις κλπ) και για να μην επεκταθούμε σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση που υπήρξε υποψία ή άλλη ένδειξη κακοδιαχείρισης, ας αρκεστούμε στα πιο πρόσφατα και σοβαρά. Ο πρώην δήμαρχος Ευάγγελος Μπουρνούς παραπέμφθηκε από την Εθνική Αρχή Διαφάνειας λόγω συμμετοχής σε διοικητικές αποφάσεις που παρακράτησαν 34,7 εκατομμύρια ευρώ από το λεγόμενο «τέλος ταφής» – χρήματα που προορίζονταν για ανακύκλωση αλλά κατέληξαν σε… αδιέξοδο κονδύλι ΕΔΣΝΑ όπως πληροφορούμαστε από τον ιστότοπο dimarxos.gr.  

Μπορεί η παραπάνω σκιά να είναι σκιά που βαραίνει εκτός από τους ελεγχόμενους, την περιφέρεια κυρίως αλλά είναι χαρακτηριστικό  νοοτροπίας και επιλογής τρόπου διαχείρισης και άσκησης διοίκησης γενικά. Δεν είναι υπεξαίρεση, αλλά είναι το ίδιο βρώμικη διαχείριση. Όπως αναφέρεται από τα δημοσιεύματα,  ο σκοπός του τέλους χανόταν σε  ένα… μπλόκ υπόγειων λογαριασμών (βλέπε ιστότοπο AtticaToday). Με αυτά και με εκείνα, στο τέλος τον λογαριασμό πλήρωσε ο ελληνικός λαός τον Δεκέμβριο του 2024.  Ο κρατικός προϋπολογισμός πλήρωσε το ποσό των 34,7 εκατομμυρίων που δεν απέδωσε ο ΕΔΣΝΑ με τις ενέργειες των ελεγχόμενων. Δηλαδή ο λογαριασμός πληρώθηκε από τα αιώνια θύματα προς δόξα και τιμή των επιτηδείων.

Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στη δικαστική εμπλοκή του πρώην δημάρχου στο Μάτι. Πάλι τα αιώνια θύματα, οι δημότες, πλήρωσαν χρυσούς δικηγόρους για να του φτιάξουν μία απολογία από  σπαράγματα ντροπής.  Και μέσα σε αυτούς που χρυσοπλήρωσαν δικηγόρους για την υπεράσπιση του ήταν και οι αντίδικοι του. Δηλαδή άνθρωποι που επλήγησαν σοβαρά και ανεπανόρθωτα από την τραγωδία για την οποία δικαζόταν.

Και σήμερα ο ίδιος παρουσιάζεται πάλι, χωρίς να έχει μάθει τίποτα από το χάος που άφησε πίσω. Τώρα -κρατώντας τα προσχήματα με κέντρο μία υπερύψωση δρόμου- λέει πλαγίως  “ναι στη μεγέθυνση του λιμανιού και όλα δείχνουν πως θα πει ναι και στην καύση απορριμμάτων” αφού είναι και ο ίδιος κομμάτι του κομματικού παιχνιδιού (με συμπαίκτες τους αναμεμιγμένους στο mega σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ) .

Η περίοδος Τσεβά: Ξεκάθαρα υψώνεται ως περίοδος πλήρους υποταγής στις κυβερνητικές επιλογές

Η περίοδος της διοίκησης Τσεβά είναι περισσότερο συνέχεια της διοίκησης Μπουρνούς παρά τομή. Καταβάλλεται από τη δήμαρχο προσχηματικά, μία προσπάθεια να εισαχθεί μια πιο ήπια, θεσμική εικόνα, σε έναν δήμο που κουβαλάει βαριά σκιά από σκάνδαλα και κακοδιαχείριση. Το κακό για τη δήμαρχο όμως είναι πως η σοβαρότητα δεν είναι αποτέλεσμα της θεσμικής εικόνας αλλά η θεσμική εικόνα είναι απότοκο της σοβαρότητας. Σοβαρότητα που δυστυχώς δεν υπάρχει, όπως δεν υπήρξε εδώ και πολλά χρόνια στον δήμο. Άλλωστε και η Τσεβά δεν είναι νέο πρόσωπο. Είναι επί χρόνια στη διοίκηση του δήμου και κουβαλάει μεγάλη ευθύνη για  τη βαριά και σκοτεινή κληρονομιά του.

Παρά τη βιτρίνα της δήθεν διαφοροποίησης από τη διοίκηση Μπουρνούς που θέλει απεγνωσμένα να προβάλλει η δήμαρχος, στα μεγάλα ζητήματα (λιμάνι, περιβάλλον, σκουπίδια), η γραμμή παραμένει κοινή. Ευθυγραμμισμένη με την κυβερνητική ατζέντα και τις «μεγάλες αναπτυξιακές εξαγγελίες». Δεν φαίνεται δηλαδή διαφοροποίηση ή αντίσταση. Και πως να υπάρξει αφού -όπως είχε πει και η ίδια η δήμαρχος σε δημοτική σύμβουλο- δεν πρέπει να κοντράρουμε την κυβέρνηση γιατί θα θυμώσουν και αυτό δεν κάνει καλό στον δήμο.

Στην καθημερινότητα, έγιναν κάποιες βελτιώσεις σε καθαριότητα, πολιτιστικές δράσεις και πιο «ήπια» επαφή με τους δημότες, αλλά χωρίς τις αναγκαίες τομές, για τίς οποίες άλλωστε ψηφίστηκε και κέρδισε τον αντίπαλο της στην τελική μάχη.

Ουσιαστικά, η Ραφήνα δεν βλέπει μια άλλη πορεία. Βλέπει και ζει τα τελευταία 2 χρόνια μια πιο εύπεπτη εκδοχή της ίδιας πορείας που ακολουθήθηκε και παλιότερα. Το μόνο καλό είναι πως δεν αναδίδει την οσμή σκανδάλων που ανέδιδε ο προκάτοχος της. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον.

Μετά από τις φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές έρχεται το νέο «δώρο»

Μετά τις πυρκαγιές της Πεντέλης, μετά την καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, μετά τα σχέδια για την επέκταση της ήδη εξελισσόμενης πολεοδόμησης της Πετρέζας, έρχεται ακόμα ένα «δώρο». Η κυβέρνηση προωθεί έξι μονάδες καύσης απορριμμάτων σε όλη τη χώρα – με στόχο να κάψει 1,3 εκατ. τόνους «RDF/SRF» κάθε χρόνο και να μειώσει την ταφή στο 10% μέχρι το 2030. Παρά τις διατάξεις καθαρισμού των αερίων εκπομπών και τα φιλτράκια, οι φορείς της υγείας και περιβαλλοντικές ομάδες κρούουν τον κώδωνα: διοξίνες, βαρέα μέταλλα, καρκινογόνα, τοξικά σωματίδια στον αέρα και συνεκδοχικά και στο χώμα. Με λίγα λόγια, η καύση είναι πολύ περισσότερο τοξική απ΄όσο  ονειρεύονται και τάζουν οι σχεδιαστές της. Εδώ ο δήμος καλείται να εκφράσει θέση στην εξελισσόμενη διαβούλευση που για ακόμα μία φορά είναι αδιαφανής (διαβούλευση με e-mail που δεν είναι προσβάσιμα από τους διαβουλευόμενους).

Η εισήγηση του δήμου που έχει κυκλοφορήσει είναι  σαφώς θετική θέτοντας ως προϋπόθεση το να αφορά η καύση τα υπολείμματα μετά την διαλογή και ανακύκλωση και όχι το σύνολο των συμμίκτων αστικών αποβλήτων. Δηλαδή λέει ναι σε ότι ακριβώς λέει και η κυβέρνηση. Η παγκόσμια εμπειρία που διαπιστώνει την υποχώρηση της ανακύκλωσης εκεί που αναπτύσσεται η καύση την παραβλέπεται αφού «στην Ελλάδα όλα γίνονται σωστά και ελεγχόμενα».

Επίσης δε γίνεται κουβέντα για τις οικονομικές παραμέτρους. Η ενέργεια που θα προκύπτει θα παρέχεται στους δημότες (παραγωγούς των απορριμμάτων που θα καίγονται) δωρεάν; Θα πληρώνουμε για την ενέργεια αλλά θα πληρωνόμαστε για τα καύσιμα (σκουπίδια) που θα παρέχουμε; Όλα ασαφή και άγνωστα και ο δήμος άφωνος. Χωρίς να διεκδικεί τίποτα για τους δημότες. Όχι ότι περιμέναμε τίποτα από τέτοιον δήμο που έχει δείξει τι είναι, από καιρό.

Η διοίκηση θα μας πει: «Κάψε, ελάφρωσε τον δήμο». Σε βάρος μας. Πάνε περίπατο οι πολιτικές ανακύκλωσης, διαλογής στην πηγή, πράσινης ανάπτυξης. Άλλωστε δεν τις πίστευαν ποτέ οι διοικούντες που πάντα τις χειρίζονταν ως ψιμύθια του πολιτικού τους πορτραίτου.

Συνολικά τώρα, τι να περιμένουμε την αμέσως επόμενη περίοδο;  Το μέλλον που διαγράφεται

• Η Ραφήνα θα χάσει τον παραθαλάσσιο χαρακτήρα της. Φορτηγά, ρυπογόνα νέφη. Θα αποτελεί άλλο ένα λιμάνι  στα χέρια κάποιου ιδιώτη παραχωρησιούχου όπως ο Πειραιάς. Έπεται περαιτέρω τσιμεντοποίηση της πόλης, οικοδόμηση υψηλών κτηρίων. Απομόνωση από το θαλάσσιο μέτωπο. Υποβάθμιση που περνά και μέσα από την πιθανή επέκταση οδικών αξόνων μεγάλης επιβάρυνσης
• Καύση απορριμμάτων : σήμα ότι η Ανατολική Αττική γίνεται… η αποστειρωμένη αυλή της μητρόπολης. Αυτό γίνεται προφανέστερο αν προχωρήσει και η χωροθέτηση εργοστασίου καύσης στον Γέρακα ή -ακόμα χειρότερα- στο Γραμματικό
• Δήμος με χρέη και σκάνδαλα, Δυστυχώς ο χρόνος περνά ανεκμετάλλευτος. Ο δήμος γίνεται παρακολούθημα επιλογών που δεν έχουν σχέση με το καλό του τόπου. Επιλογές χωρίς πνοή. Ανυπαρξία διάθεσης  για να σχεδιαστεί κάτι ουσιαστικό, βιώσιμο.

Για το Πικέρμι τα πράγματα είναι πιο οξυμένα, γιατί εκτός των όσων αναφέρονται στην προγούμενη παράγραφο, το Πικέρμι επιπλέον παραδοσιακά ένιωθε παραμελημένο σε αυτό το θνησιγενές υβρίδιο που λέγεται δήμος Ραφήνας - Πικερμίου.

•  Από τη μεριά των δημοτών του Πικερμίου, η θητεία Τσεβά δεν άλλαξε αυτή τη σχέση. Ούτε ενίσχυσε την αποκέντρωση πόρων, ούτε σχεδίασε κάτι στρατηγικό για τον τόπο.
• Η αίσθηση παραμένει πως το Πικέρμι είναι ο “δορυφόρος” της Ραφήνας, χωρίς δική του αναπτυξιακή και βιώσιμη ταυτότητα. Αλλά με δεδομένα αυτά που συμβαίνουν στη Ραφήνα, ίσως το Πικέρμι να είναι πιο τυχερό απ’ ότι πιστεύουν οι Πικερμιώτες

Συνολικά το μέλλον διαφαίνεται μαύρο στον δήμο Ραφήνας – Πικερμίου, όπως ακριβώς διαφαινόταν ήδη από το 2016 αλλά με την προσθήκη επιπλέον απειλών στο πέρασμα του χρόνου.

Αν δεν υπάρξουν αντιδράσεις, συνείδηση των όσων συμβαίνουν, συμμετοχή των πολιτών, τοπικός ξεσηκωμός, σχέδιο, εναλλακτική φωνή, τότε αυτός ο δήμος θα εκπέσει σε κάτι πιο μίζερο από εγκατάλειψη: θα γίνει το “πίσω προάστιο” της Αθήνας – μακριά από τη ζωή, κοντά στην καταστροφή.

Είναι πια πολύ, μα πάρα πολύ κοντά στο σημείο αυτό.

--

*ΣΔΙΤ= αρκτικόλεξο: Σύμπραξη Δημοσίου Ιδιωτικο΄Τομέα

--

Υποσημειώσεις – Στοιχεία αντλήθηκαν και από:

1. Παραπομπή Μπουρνούς (τέλος ταφής, ΕΑΔ, 34,7 εκ. €): (news-ta.gr, dimarxos.gr).
2. Πειθαρχική διαδικασία, όχι υπεξαίρεση, αλλά μεταφορά σε λάθος κωδικούς: (AtticaToday).
3. Υπόθεση Μάτι – απολογία Μπουρνούς (βίντεο): (Facebook).
4. Σχέδιο για 6 μονάδες καύσης, 1,3 εκατ. τόνους, στόχος 10% ταφή ως 2030: (Kathimerini, ProtoThema).
5. Περιβαλλοντικές ανησυχίες: εκπομπές, υγεία – καρκινογόνα; ΣΜΠΕ & αντιδράσεις: (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, My OTA, newshub.gr).

Πριν από 116 χρόνια, σαν σήμερα γεννήθηκε ο Νίκος Τσιφόρος στην Αίγυπτο. Το έργο του γνωστό, σχεδόν στο σύνολο του, αφού ήταν ένας δημοφιλής συγγραφέας με τεράστιο έργο που στην περίπτωση  των ιστορικών του βιβλίων, μοιάζει να αφηγείται την Ιστορία (της Αγγλίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ, της Αθήνας, των Σταυροφοριών, της εισβολής στη Λατινική Αμερική κ.ά.) με έναν μοναδικό τρόπο. Τρόπο τέτοιο  που ξεπερνά σε ακρίβεια, πλάτος, βάθος και ποιότητα το σύνολο των σχολικών βιβλίων Ιστορίας, καμιά φορά και κάποιων «πιο ειδικών» Ιστορικών μελετών.

Όμως ο Τσιφόρος ήταν και δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, χρονογράφος, ευθυμογράφος, σεναριογράφος, σκηνοθέτης (χρισμένος ως τέτοιος από τον Φίνο και από τη δεκαετία του 40) και πολλά άλλα. Ένας γραφιάς δηλαδή που έφερε τον τίτλο «άνθρωπος των γραμμάτων» στην αύρα και το έργο του, σε αντιδιαστολή με πολλούς που τον φέρουν μόνο στις card visit τους.  Έργο του Τσιφόρου που ξεχωρίζει για τη γλώσσα του, την αμεσότητα του, τους χαρακτήρες του και σίγουρα την αλήθεια του, είναι «Τα παιδιά της πιάτσας», μία συλλογή ιστοριών. εύθυμων και θλιβερών που έγραψε και κατέγραψε ο συγγραφέας συχνά συναναστρεφόμενος τους ίδιους τους πρωταγωνιστές των ιστοριών του, τουλάχιστον τους υπαρκτούς. Και πού αλλού θα έβρισκε κανείς παιδιά της πιάτσας αν δεν πήγαινε στην ίδια την πιάτσα, που μέρος της αποτελούσαν και οι κακόφημες γειτονιές της Τρούμπας ή του Ψυρρή (τότε) αλλά ακόμα και οι υπεράνω υποψίας του Κολωνακίου ενίοτε. Ακόμα και οι φυλακές.

Σήμερα, 27 Αυγούστου 2025, σα να πρόκειται για εκδήλωση μνήμης, κυκλοφόρησε στο inside story  ένα άρθρο του Τάσου Θεοφίλου με τίτλο «Οι μόνιμοι κάτοικοι των ελληνικών φυλακών» και υπότιτλο «Τι σημαίνει να είσαι ισοβίτης στις ελληνικές φυλακές; Ή να έχεις ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου ως κρατούμενος; Υπάρχει ελπίδα για κοινωνική επανένταξη; Είναι τελικά η υποτροπή μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία του σωφρονιστικού συστήματος;». Δεν είναι ένα εκτενές άρθρο που «ανατέμνει τα πρόσωπα και την κοινωνία της φυλακής σήμερα» όπως θα έλεγε κάποιο διαφημιστικό κλισέ. Είναι ένα ωραίο άρθρο όμως που παρουσιάζει έναν μικρό αριθμό τροφίμων των φυλακών, με συγγραφική χάρη και σοβαρότητα, αλλά και με διάθεση που μας θύμισε την αύρα  των κειμένων του Ν. Τσιφόρου. Τόσο στην αστεία όσο και στην μελαγχολική τους όψη. Είναι τα παιδιά μίας νέας «πιάτσας». Μιας χειρότερης πιάτσας που ακολούθησε στην παρακμή και την επιδείνωση το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

(απόσπασμα του άρθρου του Τ. Θεοφίλου)

[…Ο Δημήτρης τόσο καιρό ήταν στη φυλακή, που μου μύριζε σαν βρεγμένο σανίδι. Το στυλ που μιλούσε θύμιζε καλτ ελληνική ταινία της δεκαετίας του 1980 και η γκρίζα του κοτσίδα ήταν εντελώς παράταιρη με τα γυαλιά πρεσβυωπίας. Η ζωή του ήταν μια σειρά από μεγάλες ή μεσαίες ποινές, όλες συνδεόμενες με τα παρελκόμενα της χρήσης ηρωίνης, ενώ τα διαστήματα ελεύθερου βίου του ήταν πιο αραιά και από τα δόντια του]

Και αλλού

[…Μέχρι τη δεύτερη φυλάκισή του, αυτή τη φορά για ληστεία, μεσολάβησε ένα διάστημα έξι μηνών. Το ίδιο διάστημα μεσολάβησε περίπου και από την δεύτερη φορά στη τρίτη. «Ταχύτατος», σχολίαζε αυτοσαρκαστικά.

Μια φορά μπήκε στο κελί και με βρήκε να διαβάζω ρωτώντας να μάθει τι.

-Άντζελα Ντέιβις (Angela Davis), του απάντησα χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις καθώς δεν γνώριζα πως ήταν μύστης.

-Ποια; Την ξοφλοβίζιτα των Μαύρων Πανθήρων;», μου απάντησε κάνοντάς με να νιώθω εγκλωβισμένος όχι στη φυλακή, αλλά σε ένα καρέ του «Ισοβίτη» που ψάχνει τρόπους να διασταυρωθεί με το βλέμμα του αναγνώστη..]

Το πλήρες άρθρο του Τ. Θεοφίλου βρίσκεται στο inside story που δίνει τη δυνατότητα ανάγνωσης σε μη συνδρομητές, υπό κάποιους περιορισμούς. Σας το συνιστούμε να το διαβάσετε ακόμα και αν δεν σας ενδιαφέρει το θέμα ή ο συγγραφέας και η γραφή του. Διαβάστε το αν κάποτε σας ενθουσίασε ο Τσιφόρος. Διαβάστε το σαν μία προσπάθεια αναζήτησης της κοινωνίας που περιέγραψε ο Τσιφόρος στο παρακμασμένο της σήμερα.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο του Τ. Θεοφίλου εδώ

Η ανεξάρτητη κίνηση δημοτών Ραφήνας - Πικερμίου Γη & Ελευθερία εξέδωσε χθες, 24 Αυγούστου, την παρακάτω ανακοίνωση με αφορμή την έναρξη της δημόσιας διαβούλευσης για την κατασκευή 6 εγκαταστάσεων καύσης απορριμμάτων σε όλη την Ελλάδα, την οποία και δημοσιεύουμε

Ανακοίνωση Γη & Ελευθερία, 24/8/25

Η κυβέρνηση της ΝΔ έβγαλε σε δημόσια διαβούλευση μέσα στον Αύγουστο (1/8/25-4/9/25 !!!) το νομοσχέδιο που αφορά σε ένα από τα πιο κρίσιμα περιβαλλοντικά θέματα, τη διαχείριση των απορριμμάτων και συγκεκριμένα την "στροφή" της πολιτείας στην πολιτική της καύσης των απορριμμάτων. Το θέμα απασχολεί όλους τους Δήμους και πολίτες της Ελλάδας και κατά κύριο λόγο την Αττική, που φιλοξενεί περίπου τον μισό πληθυσμό της Ελλάδας (μαζί με τα σκουπίδια του). Είναι σαφές ότι το σχέδιο είναι ήδη έτοιμο και ότι οι κάποιες μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες ήδη περιμένουν το μερίδιο τους από το...μεγάλο φαγοπότι της εκμετάλλευσης των σκουπιδιών. Επίσης σαφές είναι ότι το όλο σχέδιο "βρωμάει από παντού", γι΄αυτό και η κυβέρνηση με τους μελλοντικούς ιδιώτες εταίρους της το έβγαλαν σε δήθεν διαβούλευση ντάλα καλοκαίρι, προσπαθώντας να αποφύγουν τις αντιδράσεις. Επομένως θεωρούμε ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ Δήμοι και πολίτες να ζητήσουν καταρχήν παράταση της διαβούλευσης, τουλάχιστον μέχρι το τέλος του Οκτώβρη ώστε να διασφαλιστεί ότι Δήμοι, συλλογικότητες και πολίτες θα προλάβουν να μελετήσουν και να γνωμοδοτήσουν επί της ΣΜΠΕ. Το σχέδιο επιβολής της καύσης των απορριμμάτων ως βασική μέθοδο διαχείρισης είναι αντιπεριβαλλοντικό και πανάκριβο. - Είναι καταστροφικό για το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία και τη ζωή των κατοίκων.Απελευθερώνουν διοξίνες, φουράνια, βαρέα μέταλλα και άλλους επικίνδυνους αέριους ρύπους, όπως και τοξική τέφρα και υγρά απόβλητα, που ενδέχεται να καταλήξουν στο νερό και το έδαφος και από εκεί στην τροφική αλυσίδα. - Η κατασκευή των ΜΕΑ, με βασικό προσανατολισμό την παραγωγή ΑΕΠΥ αντιστρατεύεται και καθηλώνει σε χαμηλά επίπεδα την προδιαλογή των υλικών και την ανακύκλωση. 

- Η εξασφάλιση της βιωσιμότητας των κατασκευασμένων με ΣΔΙΤ μονάδων καύσης, απαιτεί μακροχρόνια και εγγυημένη τροφοδοσία με απορριμματογενή καύσιμα, τα οποία θα χρειαστεί να εισάγουμε προκειμένου να λειτουργούν οι μονάδες. - Δεσμεύει τεράστια ποσά δημόσιου χρήματος και δεν χρηματοδοτείται από την ΕΕ. Παράλληλα με την συνθετότητα και τις τεχνολογικές απαιτήσεις των μονάδων αυτών, οδηγούμαστε σε σχεδόν αναγκαστική επιβολή της ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των αποβλήτων (αρχικά ΣΔΙΤ).  Η ΣΜΠΕ δεν λαμβάνει υπόψη το κόστος που θα επωμιστούν από το 2030 οι μονάδες καύσης ανά την Ε.Ε. λόγω της συμμετοχής τους στο σύστημα εμπορίας ρύπων, πράγμα που θα υπερδιπλασιάσει το gate fee που πληρώνουν σήμερα οι Δήμοι για τα σύμμικτα απορρίμματα. Η επιλογή θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε αύξηση των δημοτικών τελών.- Παραβιάζει την κλασική ιεράρχηση της διαχείρισης των αποβλήτων, αφού δίνει προτεραιότητα σε κάποιο στάδιο («ανάκτηση» με ενεργειακή αξιοποίηση), χωρίς να έχουν εξαντληθεί οι δυνατότητες προηγούμενων σταδίων. - Οι συγκεκριμένες μονάδες δεν καταφέρνουν να πετύχουν ποσοστό ενεργειακής απόδοσης μεγαλύτερο του 65%, επίδοση που προϋποθέτει παραγωγή και κατανάλωση ΚΑΙ θερμικής ενέργειας σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. 

Αναφορικά με τις χωροθετήσεις των μονάδων καύσης, η Αττική θα εξυπηρετείται από δύο μονάδες, μία στην Αττική και μία στην Βοιωτία. Η χωροθέτηση της μονάδας στην Αττική μοιάζει εκ πρώτης να βρίσκεται στον Γέρακα, υπάρχει όμως μία ευελιξία, ανάλογα με τις τοπικές αντιδράσεις. 

Οι Δήμοι, οι συλλογικότητες και οι πολίτες πρέπει να αντιταχθούμε καθολικά.

Η πραγματική λύση στο πρόβλημα των απορριμμάτων είναι η μείωση των απορριμμάτων, η ανακύκλωση, η κομποστοποίηση.   

"Η πολιτεία οφείλει να εξηγήσει στους πολίτες γιατί αδυνατεί να φέρει αποτελέσματα στην πρόληψη, στην επαναχρησιμοποίηση και την ανακύκλωση και γιατί σχεδιάζει εν κρυπτώ μεθόδους που δεν συνάδουν με την προστασία του περιβάλλοντος και την κυκλική οικονομία. Πρέπει να εξηγήσει στην Κομισιόν γιατί εν έτει 2025 στρέφεται προς την καύση, όταν η τάση στην Ε.Ε. είναι αντίστροφη", δηλώνει ο Αχιλλέας Πληθάρας,υπεύθυνος «αποτυπώματος» της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF Ελλάς. 

Το υπουργείο Περιβάλλοντος, μέσα στον Αύγουστο (τι πιο σύνηθες για όποιος δεν θέλουν διαβούλευση και τέτοιες ανοησίες)  έστειλε για διαβούλευση διάρκειας 30 ημερών(!!!) –δηλαδή έως τις 4 Σεπτεμβρίου 2025– τη  Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) για το σχέδιο δημιουργίας δικτύου μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης απορριμματογενών ενεργειακών πρώτων υλών (ΑΕΠΥ) από αστικά στερεά απόβλητα (ΑΣΑ). Η ΣΜΠΕ αποτελείται από  347 σελίδες.

Είναι γεγονός πως πάντα οι νεολογισμοί που επινοεί αυτό το κράτος όταν θέλει να παρακάμψει τη συμμετοχή του πολίτη, είναι ευφυέστατα ασαφείς. Όπως το αρκτικόλεξο ΑΕΠΥ που με το «απορριμματογενή» εννοεί απλά τα απορρίμματα, δηλαδή τα σκουπίδια. Και η ταυτότητα των εννοιών γίνεται ξεκάθαρη αφού η πρώτη ύλη που τροφοδοτεί την καύση είναι απορρίμματα και όχι «απορριμματογενή» έννοια που προϋποθέτει αρχική επεξεργασία των …απορριμμάτων. Αλλά μακάρι να ήταν μόνο αυτό το ζήτημα.

Διαβάσαμε τη ΣΜΠΕ και επειδή οι κυβερνητικές οδηγίες έχουν συχνά πολλούς πρόθυμους θιασώτες και προπαγανδιστές της αποδοχής τους «με κλειστά μάτια», προσπαθήσαμε να ψάξουμε μέσα στο κείμενο και στα σχόλια που έχουν μέχρι στιγμής διατυπωθεί, για να κάνουμε μία πιο κατανοητή παρουσίαση του θέματος. Και αν σας εμπνέει και το θέλετε, να συμμετάσχετε όλες και όλοι στη διαβούλευση με την αποστολή e-mail με τα σχόλια σας στη ΔΙ.Π.Α (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.) ή με παραδοσιακή επιστολή στη Διεύθυνση Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης (ΔΙ.Π.Α.) του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και την ταχυδρομική  διεύθυνση: Λ. Αλεξάνδρας 11, ΤΚ 11473 Αθήνα

Ας ξεκινήσουμε από την ίδια τη ΣΜΠΕ και τα βασικά της στοιχεία όπως αυτή τα περιγράφει

1. Σκοπός και Στρατηγική του Σχεδίου (το γιατί)

Στόχος της ΣΜΠΕ είναι η μείωση της ταφής αστικών στερεών αποβλήτων (ΑΣΑ) κάτω από το 10% έως το 2030, όπως απαιτεί το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ).  Το σενάριο με έξι μονάδες ενεργειακής αξιοποίησης (καύσης) θεωρείται ως το πιο αποτελεσματικό περιβαλλοντικά, τεχνικά, οικονομικά και κοινωνικά.

Φυσικά δεν γίνεται λόγος για το κατά πόσο θα συντελούσε στον στόχο μείωσης της ταφής, η ανακύκλωση η οποία μάλλον θεωρείται αποτυχημένη στη χώρα μας. Και όμως είναι μέρος του ίδιου σχεδίου. Του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων, της αναθεωρημένης του έκδοσης και των περιφερειακών αντιστοίχων

2. Χωροταξική Κατανομή (4 Διαχειριστικές Ενότητες — Δ.Ε.) (το πού)

Οι διαχειριστικές ενότητες (ΔΕ)  μοιράζονται ως εξής. Αναφέρεται η κατανομή τους και η εκτιμώμενη δυναμικότητα τους σε τόνους απορριμμάτων προς καύση  κατά έτος:

Δ.Ε.1 (Βόρεια Ελλάδα):

Ροδόπη ή Ξάνθη – 62.000 τόνοι/έτος

Κοζάνη – 288.000 τόνοι/έτος

Δ.Ε.2 (Δυτική Ελλάδα & Πελοπόννησος):

Αρκαδία ή Αχαΐα ή Ηλεία – 154.000 τόνοι/έτος

Δ.Ε.3 (Αττική, Στερεά, Β. & Ν. Αιγαίο):

Βοιωτία – 141.000 έως 221.000 τόνοι/έτος

Περιφέρεια Αττικής – 321.000 έως 401.000 τόνοι/έτος

Δ.Ε.4 (Κρήτη & Νότιο Αιγαίο):

Ηράκλειο – 140.000 τόνοι/έτος

Συνολική δυναμικότητα: 1.184.000 τόνοι/έτος

3. Τεχνολογίες & Περιβαλλοντικά Μέτρα  (το πως)

Επιλογή τεχνολογίας καύσης με κινούμενη εσχάρα (moving grate) — θεωρείται ώριμη, με υψηλή απόδοση και συμμόρφωση στα ευρωπαϊκά όρια εκπομπών

Εφαρμογή Best Available Techniques- BAT (Βέλτιστες Διαθέσιμες Τεχνικές): προηγμένα φίλτρα και τεχνολογικά συστήματα καθαρισμού των καυσαερίων, ετήσιες εκθέσεις επιδόσεων, επίβλεψη εκπομπών, θορύβου και οσμών

Ποιες είναι οι BAT;

Καύση πάνω από 850 °C (προσοχή: Κάποιοι πονηροί -ή άσχετοι- ήδη κυκλοφορούν το ψέμα της «πυρόλυσης» κάτι που δεν υφίσταται αφού η πυρόλυση είναι άλλη διαδικασία)

Εκπομπή ~1 τόνος CO₂ ανά τόνο αποβλήτων, ενώ μειώνεται η μεθανική ρύπανση από την ταφή

Έσοδα από πώληση ηλεκτρικής ενέργειας (~80 €/MWh), θερμότητας, μετάλλων (scrap), καθώς και θερμότητας για τηλεθέρμανση

4. Οικονομικά & Κοινωνικά Ζητήματα

Το "Gate Fee" (κόστος εισόδου στον ΧΥΤΑ ή σε χώρο διαχείρισης απορριμμάτων για δήμους) εκτιμάται πως θα ανέλθει στα 100–138 €/τόνο, σημαντικά υψηλότερο από τα 35–75 €/τόνο της ταφής. Η τιμή της ταφής δεν είναι σταθερή αλλά διαμορφώνεται από πολλούς παράγοντες. Εδώ η ΣΜΠΕ μας λέει πως παρόλο που το μοντέλο είναι ακριβότερο κατά 10–26%,  θεωρείται αναγκαίο για να επιτευχθεί ο στόχος μείωσης της ταφής. Έτσι, ο ήδη γονατισμένος από την οικονομική πολιτική πολίτης, θα κληθεί να πληρώσει κι άλλα από αυτά που δεν έχει. Χωρίς οικονομική στήριξη ή αναδιάρθρωση, αυτό το κόστος θα  επιβαρύνει δήμους και πολίτες. Ένα κόστος που θα αφορά και την αμοιβή του διαχειριστή που θα είναι κάποιος ιδιώτης, σύμφωνα με τη λογική και τον σχεδιασμό του σχετικού ΣΔΙΤ.

Έτσι, άλλος ένας ιδιώτης θα πλουτίζει εκμεταλλευόμενος ένα από αυτά τα εργοστάσια καύσης απορριμμάτων αφού μεγάλο μέρος του κόστους θα το έχουν επωμιστεί δήμοι και δημότες. Και μη βιαστείτε να πείτε πως ΑΝ υπάρχει έλεγχος αυτό δεν θα συμβεί γιατί αυτό ήδη συμβαίνει. Από τα ΣΔΙΤ μέχρι τις παραχωρήσεις που ήδη υφίστανται. Το ελληνικό Κράτος αποδεδειγμένα ποτέ δεν δουλεύει για τη στήριξη των πολιτών αλλά μόνο των δικών του επιχειρηματιών και των επιχειρήσεων τους. Αυτό άλλωστε μπορείτε να το καταλάβετε από το γεγονός πως για τη δημιουργία των μονάδων,  προβλέπεται διαγωνιστική διαδικασία για ιδιώτες κατασκευαστές με πιθανές συμβάσεις 25 ετών. Σε πρώτη φάση. Μετά μπορεί να γίνει και 40 ετών. Ανάλογα με το ποιος κυβερνά και το ποιοι είναι οι φίλοι του.

5. Αναγνώριση Κοινωνικής Αντίδρασης

Από τη ΣΜΠΕ αναγνωρίζεται ως κρίσιμη η κοινωνική αποδοχή. Η ΣΜΠΕ προτείνει εκτενή διαβούλευση, ενημέρωση των τοπικών κοινωνιών, και διαφάνεια στη λήψη αποφάσεων. Τονίζεται μάλιστα πως ελλιπής διαβούλευση μπορεί να οδηγήσει σε ακυρώσεις έργων — τοπικές αντιδράσεις είναι συχνές σε αντίστοιχες περιπτώσεις .

Όντως, τέτοιες αντιδράσεις προκάλεσαν διακοπή των έργων σε άλλες χώρες όπως στην Ινδία και πιο συγκεκριμένα στη Βομβάη όπου οι δεσμεύσεις για νέα μονάδα στην περιοχή Deonar έχουν αμφισβητηθεί νομικά, καθώς θεωρούνται επικίνδυνες για την υγεία λόγω πυκνοκατοικημένων περιοχών με ήδη υψηλή ρύπανση — και με ανεπαρκή διαβούλευση.

Στην Κίνα ομοίως, υπήρξαν έντονες αντιδράσεις πολιτών ενάντια σε νέες εγκαταστάσεις καύσης, με επιτυχημένες διαμαρτυρίες που οδήγησαν σε ακυρώσεις έργων. Στο Πεκίνο, στην Guangzhou, και αλλού — λόγω ζητημάτων χωροθέτησης- θέσης εγκατάστασης και διαδικασιών που ακολουθήθηκαν στη σύνταξη των σχετικών Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.

Να παρατηρήσουμε πως η Κίνα και η Ινδία είναι οι ταχύτερα αναπτυσσόμενες χώρες, μέλη των BRICS και σκληρά δοκιμασμένες από περιβαλλοντικά εγκλήματα

Στην Κένυα, στο Ναϊρόμπι, το έργο Dandora WtE Power Station (Ισχύς 45 MW) βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά αντιμετώπισε προσωρινή αναστολή λόγω αγωγής κατοίκων που απαιτούσαν συμμετοχή στη διαβούλευση. Τελικά, τον Μάιο του 2024 το έργο επανεκκίνησε. Εκεί φαίνεται δεν ήξεραν την τεχνική των προσχηματικών και με συνοπτικές διαδικασίες, διαβουλεύσεων. Τις έμαθαν όμως για να ξεκολλήσουν τα έργα τους (ή τα έργα των μεγάλων επενδυτών τους)

6. Πολιτικές Αντιδράσεις

Η καύση απορριμμάτων γενικά θεωρείται μη βιώσιμη και επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία λόγω τοξικών εκπομπών (π.χ. διοξίνες, βαρέα μέταλλα, PM2.5). Είναι γεγονός πως οι υποσχέσεις για «φίλτρα και σύγχρονες διατάξεις» προσκρούουν στο ότι ακόμα και η διάθεση των μεταχειρισμένων φίλτρων ή η συντήρηση τους, είναι μία πολύ προβληματική διαδικασία που απλά μεταφέρει μέρος της αέριας ρύπανσης σε έδαφος και νερό και δεν καθαρίζει τίποτα.

Μάλιστα στην αναζήτηση μας για αντιδράσεις κομμάτων και πολιτικών φορέων, είδαμε πως το ΜέΡΑ25 κάνει σοβαρή και εκτενή αναφορά στα παραπάνω θέματα και επίσης τονίζει το υψηλό κόστος κατασκευής και λειτουργίας των μονάδων, καθώς και τον κίνδυνο «εγκλωβισμού» περιοχών σε δαπανηρές μακροχρόνιες συμβάσεις .

7. Τελικά έχουμε θέση για το ζήτημα; Τα συν και τα πλην.

(+) Στα θετικά της κατασκευής των μονάδων καύσης απορριμμάτων μπορούμε να προσμετρήσουμε τη δυνατότητα ουσιαστικής μείωσης της ταφής απορριμμάτων και συμμόρφωσης με τους στόχους της ΕΕ.

(-) Στα αρνητικά πάλι θα αναφέρουμε το υψηλό κόστος για δήμους και πολίτες, συγκριτικά με τέλη ταφής. Και δεδομένων των λαθροχειριών που εντοπίστηκαν στη διαχείριση των τελών ταφής στον ΕΔΣΝΑ, φανταστείτε τι πεδίο κέρδους λαμπρό ανοίγεται σε ανθρώπους σαν κι αυτούς που ήδη ελέγχονται για τις υπεξαιρέσεις.

(+) Άλλο θετικό είναι η παραγωγή ηλεκτρικής και θερμικής ενέργειας — συμβολή σε ενεργειακό ισοζύγιο.

(-) Απέναντι του βάζουμε τις πολύ πιθανές τοξικές εκπομπές και φυσικά τις -δικαιολογημένες- ανησυχίες για τη δημόσια υγεία

(+) Ανάπτυξη θέσεων εργασίας, τεχνολογική πρόοδος, αξιοποίηση σκουπιδιών ως πόρων

(-) Κίνδυνος κοινωνικής έκρηξης στις τοπικές κοινωνίες λόγω ελλιπούς, ή προσχηματικής και ανεπαρκούς  διαβούλευσης.

Ούτε θετική ούτε αρνητική θεωρείται η κάλυψη αναγκών μέσω ιδιωτικών επενδύσεων, χωρίς ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Οι ιδιωτικές επενδύσεις δεν είναι άνευ ανταλλάγματος και επιπλέον προέρχονται κυρίως από τραπεζικό δανεισμό. Έναν δανεισμό που στη χώρα μας  συνήθως καταλήγει να τον αποπληρώνει ο ελληνικός λαός με «ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών». Όσο δεν υπάρχει αυστηρός έλεγχος στις τράπεζες οι «επενδύσεις» ιδιωτών σε ΣΔΙΤ  δεν μπορούν να εκτιμώνται ως θετικές εξελίξεις για τη χώρα. Έτσι μία φαινομενικά θετική επίδραση (αύξηση του επενδεδυμένου χρήματος) καταλήγει να είναι αρνητική (μέσω των κρατικοδίαιτων τραπεζών που αναπληρώνουν τις απώλειες τους από τη φορολογία μας)

(-) Σαφώς αρνητικές επιπτώσεις στους τόπους θα έχει η ανταπόδοση που θα λάβει ο ιδιώτης για την «επένδυση» του. Η ανταπόδοση θα έχει τη μορφή δεσμευτικών μακροχρόνιων συμβολαίων που θα περιορίσουν την ανάπτυξη ή και θα οδηγήσουν στην υποβάθμιση των περιοχών που θα έχουν δεσμευτεί για αυτόν τον σκοπό.

Σε γενικές γραμμές, η ΣΜΠΕ παρουσιάζει μια μελετημένη προσέγγιση που εστιάζει στην επίτευξη περιβαλλοντικών στόχων και ενεργειακής αξιοποίησης, αλλά συνοδεύεται από σημαντικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Η επιτυχία του σχεδίου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πραγματική λειτουργική βιωσιμότητα, την περιβαλλοντική προστασία στην πράξη και την αποδοχή από τις τοπικές κοινωνίες.

Για την Ελλάδα όπως την ξέρουμε, το σχέδιο δεν θα έχει καλή τύχη, εννοώντας ως καλή τύχη τα οφέλη για το κοινωνικό σύνολο. Αντίθετα, για τους ιδιώτες επιχειρηματίες που θα αναμιχθούν στα συγκεκριμένα ΣΔΙΤ θα είναι πολύ προσοδοφόρα επιλογή.

Κάναμε και μία αναζήτηση των μεθόδων και τεχνολογιών καύσης απορριμμάτων σε άλλες χώρες προκειμένου να δούμε αν για ακόμα μία φορά γινόμαστε εμείς το πειραματόζωο ή αν έχουν εφαρμοστεί αυτά και αλλού. Διαβάστε και κρίνετε

Καύση απορριμμάτων στον κόσμο (WtE) – Παραδείγματα και μαθήματα από άλλες χώρες που εφαρμόζουν την καύση των απορριμμάτων (WtE)

Ευρώπη

Ιρλανδία: Από το 2011 λειτουργεί μονάδα Waste-to-Energy (WtE) στην περιοχή Meath, ικανή να μετατρέπει 235.000 τόνους αποβλήτων ετησίως σε ρεύμα, συμβάλλοντας στην αποφυγή εκπομπών λόγω διαφόρων ωφελειών.

Σουηδία: Εδώ και δεκαετίες καίγεται περίπου το 50% των απορριμμάτων. Ωστόσο, αυτό έχει σταθεροποιήσει ή ακόμα και περιορίσει την πρόοδο στην ανακύκλωση. Να σημειώσουμε πως το συμπέρασμα αυτό το αντλήσαμε από έρευνα του Reuters, γεγονός που δείχνει πως το θέμα της υποχώρησης της ανακύκλωσης λόγω καύσης, έχει απασχολήσει αρκετά και άλλες χώρες

Ιταλία: Με εξαίρεση το Μιλάνο που αποφεύγει την καύση κι επενδύει στην οργανική διαλογή και ανακυκλώσιμες λύσεις, η υπόλοιπη χώρα "στέλνει" υλικό στη φωτιά. Το Μιλάνο όμως  πλέον επεξεργάζεται το 87 % των βιο-απορριμμάτων του, μειώνοντας τις εκπομπές μεθανίου κατά 15–20 %.

Η περίπτωση της Ιταλίας παρουσιάζει …ελληνικό ενδιαφέρον αφού είναι νωπή η μνήμη της είδησης περί αποστολής απορριμμάτων από την Ιταλία στον Βόλο του Μπέου για καύση. Δηλαδή στο εσωτερικό της η Ιταλία προωθεί τη διαλογή και επεξεργασία, στέλνοντας τα σκουπίδια της για κάψιμο στο εξωτερικό, που τόπος υποδοχής τους είναι και ο Βόλος.

Γενικά στην Ευρώπη μπορούμε να πούμε πως η καύση υλοποιείται ευρέως —αλλά με διαφοροποιημένα μοντέλα, όρους και στόχους ανά χώρα.

Αυστραλία

Λειτουργεί πρόσφατα η πρώτη μεγάλη μονάδα καύσης απορριμμάτων κοντά στο Περθ.  Παρά τα οφέλη στη μείωση ταφής και παραγωγή ενέργειας, η κριτική επικεντρώνεται στο ότι η πρακτική αυτή υπονομεύει την ανακύκλωση και τον κύκλο της κυκλικής οικονομίας. Και χαριτολογώντας υποψιαζόμαστε ως η περιοχή πρέπει να έχει πολλούς Έλληνες μετανάστες.

Στη Βικτώρια έχουν εγκριθεί πλέον 7 νέες μονάδες WtE, με συνολική δυναμικότητα πάνω από 2,35 εκατομμύρια τόνους απορριμμάτων ετησίως — δηλαδή έχει διπλασιαστεί η προηγούμενη αποδοχή (1 εκατομμύριο τόνοι). Υπάρχουν ανησυχίες αλλά και καταγγελίες  για ανεπαρκή δημόσια διαβούλευση, περιβαλλοντικές και υγειονομικές συνέπειες, καθώς και για το γεγονός ότι οι αρμόδιοι επιλέγουν  υποβαθμισμένες κοινότητες για να εγκαταστήσουν μονάδες.

Ασία - Αφρική

Για την Ινδία και την Κίνα αναφερθήκαμε παραπάνω, στην ενότητα 1 και την παράγραφο 5: αναγνώριση κοινωνικής αντίδρασης.

Στην ίδια ενότητα αναφερθήκαμε και στην Κένυα (Ναϊρόμπι)

Στην Τουρκία λειτουργεί ήδη ένα μεγάλο έργο WtE στην Κωνσταντινούπολη, δυναμικότητας ~78 MWh ηλεκτρικά, από το 2021 — χρηματοδοτούμενο με διεθνή υποστήριξη. Πρόθεση των Τούρκων είναι να προχωρήσουν και σε άλλα τέτοια εργοστάσια. Άλλα δεδομένα δεν μπορέσαμε να βρούμε

Πολλές χώρες ήδη επενδύουν σε σχέδια «Από Σκουπίδια σε Ενέργεια» (Waste to Energy – WtE) για ενεργειακή και περιβαλλοντική βιωσιμότητα.  Όπως και να είναι όμως, η ανακύκλωση και η διαλογή στην πηγή προτιμώνται ως καθαρότερες, πιο βιώσιμες επιλογές αλλά όπως έχει διαπιστωθεί, η επιλογή καύσης απορριμμάτων όπου αυτή υπήρξε, οδήγησε σε μείωση τόσο της διαλογής των απορριμμάτων όσο και της ανακύκλωσης / επαναχρησιμοποίησης. Εξαιρέσεις υπήρξαν αλλά είναι μάλλον ελάχιστες.

Πόσο όμως έχει υποχωρήσει η ανακύκλωση ή η επαναχρησιμοποίηση στις χώρες που εφαρμόζεται η καύση των απορριμμάτων;

Κατ’ αρχάς, δεν υπάρχει καθολική απάντηση — η επίδραση της καύσης απορριμμάτων (WtE) στην ανακύκλωση διαφέρει ανάλογα με το πλαίσιο κάθε χώρας, το πολιτισμικό επίπεδο κάθε λαού, τη σχετική πολιτική, τις συμβάσεις διαχείρισης αποβλήτων και την κοινωνική παιδεία.

Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, η ανακύκλωση στην ήπειρο μας έχει αυξηθεί σταδιακά — το 2022 έφτασε στο 44 % συνολικά, με 65 % για συσκευασίες και 49 % για αστικά απόβλητα. Πρόσφατα μόνο παρατηρήθηκε  στασιμότητα ή και μικρή υποχώρηση σε κάποιες χώρες

Βόρεια Ευρώπη: Σε χώρες με πολύ υψηλή χρήση καύσης, όπως η Σουηδία (περίπου το ήμισυ των αποβλήτων καίγεται), οι ρυθμοί ανακύκλωσης έχουν σχετικά σταθεροποιηθεί πρόσφατα χωρίς όμως να βελτιώνονται. Και αυτό σε μία χώρα σαν τη Σουηδία με υψηλό πολιτισμικό επίπεδο και κυρίως με κοινωνική κουλτούρα. Η αιτία θεωρείται η αποθάρρυνση των επενδύσεων στην ανακύκλωση που προκαλούν οι συμβάσεις που καταρτίζονται για την καύση των απορριμμάτων.

Ηνωμένο Βασίλειο: Ο οργανισμός UKWIN (United Kingdom Without Incineration Network – Ηνωμένο Βασίλειο χωρίς Αποτέφρωση) επισημαίνει ότι «υπάρχει σαφής συσχέτιση μεταξύ υψηλών ποσοστών καύσης και χαμηλών ποσοστών ανακύκλωσης» σε τοπικές αρχές.  Πολλές από τις Αρχές αυτές βρίσκονται δεσμευμένες από μακροχρόνιες συμβάσεις με εργοστάσια καύσης, που αποθαρρύνουν επενδύσεις σε ανακύκλωση. Αυτό είναι κάτι που στην Ελλάδα μοιάζει να συμβεί και να επικρατήσει από την πρώτη μέρα εφαρμογής της καύσης.

Δεν θα αναφέρουμε την Ιταλία (με το Μιλάνο να έχει τα σκήπτρα στην ανακύκλωση) για τους λόγους που αναφέρουμε πιο πάνω (εξαγωγή απορριμμάτων προς καύση στον …Βόλο)

Η Αυστραλία ξεκίνησε πρόσφατα με WtE με στόχο μείωση της ταφής. Ωστόσο, η ανακύκλωση παραμένει κολλημένη σε πολύ χαμηλά επίπεδα — μόνο 14 % ανάκτηση πλαστικών απορριμμάτων το 2023 σε σύγκριση με περίπου 14,7 % το 2005  (πηγή Guardian)

Το έργο στο Κουινάνα του Περθ που αναφέραμε πιο πάνω (Καύση απορριμμάτων στον κόσμο– Παραδείγματα και μαθήματα από άλλες χώρες) αντιμετωπίζεται ως πιλοτικό, αλλά οι περισσότεροι επιστήμονες περιβαλλοντολόγοι και τα περιβαλλοντικά κινήματα  υποστηρίζουν ότι τέτοιες εγκαταστάσεις υπονομεύουν τις προσπάθειες ανακύκλωσης και της κυκλικής οικονομίας

Διεθνείς Μέσοι Όροι (χώρες του ΟΟΣΑ)

Στις ευρωπαϊκές  χώρες μέλη του ΟΟΣΑ, το 2018 το ποσοστό καύσης αυξήθηκε από 15 % στο 27 %, ενώ η ανακύκλωση επιβράδυνε φτάνοντας το μέγιστο της στο 25 %  από προσδοκώμενο 35%. Μάλιστα η αύξηση της ανακύκλωσης σημειώθηκε κυρίως πριν το 2010, ενώ τα επόμενα χρόνια—παρά την καύση—η δυναμική βελτίωσης επιβραδύνθηκε περισσότερο

Τελικά, είμαστε θετικοί ή αρνητικοί στην καύση των απορριμμάτων που εμείς παράγουμε, τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά;

Η καύση απορριμμάτων (WtE) φαίνεται να μην συμβάλλει στην προώθηση της ανακύκλωσης· σε πολλές περιπτώσεις, αποθαρρύνει την επένδυση σε αυτήν, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν συμβάσεις που εξασφαλίζουν συνεχή ροή αποβλήτων προς τα εργοστάσια καύσης. προώθηση της κυκλικής οικονομίας.

Με δυο λόγια, η καύση των απορριμμάτων όχι μόνο ρυπαίνει, όσα φίλτρα και διατάξεις και αν χρησιμοποιηθούν αλλά επιβραδύνει ή ακόμα και σταματά την προσπάθεια ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης. Επίσης εντατικοποιεί περαιτέρω τη σπατάλη φυσικών πόρων και σπρώχνει σε μία κατεύθυνση καταλήστευσης του πλανήτη.

Λαοί με πολιτισμό και περιβαλλοντική συνείδηση έχουν καταβάλλει προσπάθειες  για τον συνδυασμό των διαθέσιμων επιλογών διαχείρισης απορριμμάτων αλλά δεν έχουν καταφέρει να κάνουν την καύση να μην αντιστρατεύεται την ανακύκλωση  αφού το κύριο θέμα είναι τα συμβόλαια και τα κέρδη και όχι ο πλανήτης. Στην Ελλάδα ακόμα περισσότερο και με οδοδείκτη το πρόσφατο προηγούμενο του ελέγχου των υπεξαιρέσεων από την ομάδα Πατούλη, του τέλους ταφής των απορριμμάτων, θα πρέπει να περιμένουμε ακόμα χειρότερα εντός του νέο - διαμορφούμενου περιβάλλοντος της καύσης.

Ενός οικονομικού περιβάλλοντος που -και με τη βούλα πλέον- θα έχει σημαία του το ιδιωτικό όφελος που θα προκύπτει μέσω των ΣΔΙΤ.

Όπως είπαμε τρέχει μία διαβούλευση, έστω και προσχηματική. Καλό είναι να πάρουμε όλες και όλοι θέση, τόσο στην ανοιχτή διαβούλευση όσο και στους τόπους μας, δήμους και κοινωνίες που σύντομα και υπό την πίεση του χρόνου θα κληθούμε να συζητήσουμε επί του θέματος.

Εδώ είναι η ΣΜΠΕ (το λινκ βρίσκεται και στην πρώτη παράγραφο)

Τα σχόλια σας τα στέλνετε εδώ: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Αναδημοσιεύουμε την ...αναδημοσίευση του γνωστού δικηγόρου, ανένταχτου της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, πρώην μέλους του Δ.Σ. του Δ.Σ.Α και του Δημοτικού Συμβουλίου Αθήνας, Κώστα Παπαδάκη, στην οποία αναφέρεται στην απάντηση του Π. Παπανικολάου προς τον φερόμενο ως υπουργό Υγείας. 

Τόσο η ίδια η απάντηση του Π. Παπανικολάου όσο και οι προσθήκες από τον Κ. Παπαδάκη είναι ασπίδα και στιβαρή βάση της κοινής λογικής και της σοβαρής πολιτικής η οποία βάλλεται διαρκώς από τη χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος στη Μεταπολίτευση και μία από τις χειρότερες από ιδρύσεως νεοελληνικού κράτους.  Μίας κυβέρνησης μαριονέτας, τραπεζών και ολιγαρχών που πρόθυμο αναξιοπρεπές μειρακιο της αποτελεί το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Ακουθεί το κείμενο του Κ. Παπαδάκη από τη σελίδα του στο facebook

Μια εξαιρετικη σημερινη απαντηση του σπουδαιοτατου Πανου Παπανικολαου στον....να μην τον χαρακτηρισω Υπουργο Υγειας.

Πριν σας αφησω να την διαβασετε να επισημανω οτι ο Πανος, που κακως παραλειπει να αναφερει και την ιδιοτητα του κατ επαναληψη δημοτικου συμβουλου Περιστεριου, προσφερει περηφανεια σε οσους αγωνιζονται απο την ιδια πλευρα της ιστοριας.

Για τον Αδωνη απλα να θυμισω οτι συμφωνα με δημοσιευματα για την περιουσιακη του κατασταση απο τις δηλωσεις ποθεν εσχες χρωσταει περιπου 600.000 € στις τραπεζες.

Εξ αυτου, περα απο ολα τα αλλα, συναγεται οτι ο ανθρωπος αυτος εχει οικονομικη αναγκη να μενει στην πολιτικη για να ξεχρεωσει (καιτοι φαινεται να αποτυγχανει και σε αυτο αν και ειναι βουλευτης απο το 2007) με τον υψηλο βουλευτικο και υπουργικο του μισθο και εχει καθε λογο να ειναι πειθηνιος. Ειναι δε φαιδρο το οτι υπηρξε και Υπουργος Αναπτυξης, δηλαδη πολιτικα υπευθυνος για τις τραπεζες. Ειναι δυνατο ομως να ασκησει οποιαδηποτε εξουσια στις τραπεζες ενας οφειλετης τους ; Η μηπως συμβαινει το αντιθετο ;

Προς τον κ. Άδωνι Γεωργιάδη

Πάνος Παπανικολάου, Νευροχειρουργός στο Γ.Ν. Νίκαιας – Πειραιά, Διδάκτορας Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, ΓΓ ΟΕΝΓΕ, μέλος ΔΣ ΕΙΝΑΠ, εκλεγμένος εκπρόσωπος των γιατρών στην διοίκηση του νοσοκομείου

23/8/25

Νοσοκομείο Νίκαιας

Ένας αιώνας επιστημονικής και κοινωνικής προσφοράς. Έχει σώσει αμέτρητες χιλιάδες ζωές κοινών θνητών και "επώνυμων", φτωχών και πλούσιων. Από την Μικρασιατική καταστροφή, τον Β'ΠΠ, την Κατοχή, τον Εμφύλιο μέχρι την φτωχοποίηση του πληθυσμού λόγω μνημονίων και την σύγχρονη προσφυγιά των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Πάντα με αυτοθυσία, αυταπάρνηση, ανιδιοτέλεια.

Ένα τεράστιο σχολείο για γενιές και γενιές νέων γιατρών που έκαναν την ειδικότητά τους στο νοσοκομείο μας. Και έμαθαν να ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΝΕ ΠΟΤΕ όταν "σηκώνουν τα χέρια ψηλά" διάφοροι Αρχικαθηγηταί των Αμπελοκήπων. Και έμαθαν να μην κοιτούν τον ασθενή στην τσέπη ή στα στοιχεία ταυτότητας. Και έμαθαν να μάχονται ενάντια στον χάρο ως το τέλος, να πολεμάνε στα "Μαρμαρένια Αλώνια" των δυσκολιών και των ελλείψεων. Γιατί "αν μάθεις στο Νίκαιας, θα μπορείς να στέκεσαι παντού". Γιατί "αν μάθεις στο Νίκαιας" μαθαίνεις πως ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ όταν λείπουν νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, εργαλεία. Γιατί "αν μάθεις στο Νίκαιας" μαθαίνεις σε καιρό ειρήνης αυτό που μαθαίνουν πικρά άλλοι σε συνθήκες πολέμων ή μαζικών καταστροφών.

Για να απαριθμήσουμε γεγονότα από αυτά με τα οποία αρέσκονται να ασχολούνται οι εκάστοτε πολιτικάντηδες λόγω "δημοσιότητας" : τραγωδία στην Θύρα 7, τραγωδία στην Πετρόλα, ομαδικές δηλητηριάσεις - εγκληματικές ενέργειες, πιο πρόσφατα οι αστυνομικοί της ΔΙΑΣ στου Ρέντη, ο αστυνομικός των ΜΑΤ με την φωτοβολίδα κλπ, κλπ, κλπ ... Εκατοντάδες χιλιάδες που σώσαμε, άλλοι που δεν καταφέραμε να τους σώσουμε. Με την επιμονή μας και την αυτοθυσία μας σήμερα νοσοκομείο πρότυπο στο Τραύμα, στην Επεμβατική Αιμοδυναμική Καρδιολογία, στην Εντατική Θεραπεία, στην Γαστρεντερολογική Ενδοσκόπηση, στην σύγχρονη Νευροχειρουργική, σε όλους τους τομείς.

Τώρα 2025 ο "υπουργός Υγείας" αποκαλεί δημοσίως τους γιατρούς και τους λοιπούς υγειονομικούς αυτού του νοσοκομείου "κομμουνιστοσυμμορίτες" φέρνοντας στην επικαιρότητα φρασεολογία περιόδου Εμφυλίου πολέμου και θέλοντας να μας γυρίσει 80 χρόνια πίσω.

Που όταν εμείς σώζαμε ζωές και ταυτόχρονα με αυταπάρνηση παλεύοντας με χίλιες δυο δυσκολίες απογειώσαμε επιστημονικά το νοσοκομείο, εκείνος εξαπατούσε τον κοσμάκη με αντιεπιστημονική ψέκα πουλώντας στην τηλεόραση "βιονικά νανογιλέκα". Και που τα τελευταία 18 χρόνια όταν εμείς ματώνουμε και ξενυχτούμε καθημερινά δίπλα στους ασθενείς μας με εξευτελιστικούς μισθούς, εκείνος ζεσταίνει την βΟλευτική καρεκλίτσα δέκα χιλιάδες ευρώπουλα τον μήνα μαζί με τα εξτραδάκια πηδώντας σαν το καγκουρό από κόμμα σε κόμμα και γλείφοντας εκεί που έφτυνε προκειμένου να κρατά αυτή την τόσο βΟλική καρεκλίτσα.

Εμ είσαι πολύ μικρός και ασήμαντος για να πιάσεις ΕΣΥ στο στόμα σου ΕΜΑΣ Άδωνι Γεωργιάδη.

Φρόντισε όσο είσαι υπουργός να εγκρίνεις τις αναγκαίες προσλήψεις που ζητάμε ΩΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗ (και όχι ως "κομμουνιστοσυμμορίτες συνδικαλιστές") που εκκρεμούν μπλοκαρισμένες στο υπουργικό σου γραφείο. Φρόντισε να ορίσεις Διοικητικό Συμβούλιο στο Νοσοκομείο που ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ δεν ορίζεις εδώ και 8 ολόκληρους μήνες. Φρόντισε να δώσεις έστω ένα μικρό μέρος της χρηματοδότησης που χρωστάς στο Νοσοκομείο μας και που ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ την κατακρατάς.

Και άσε τα υπόλοιπα, τα ταχαρητορικά εμφυλιοπολεμικά.

ΔΕΝ ΣΕ ΠΑΙΡΝΕΙ.

Ξαφνικά ο ουρανός της Ευρώπης γέμισε με περιστέρια της ειρήνης. Της αμερικάνικης ειρήνης, της Pax Americana. Ο Trump (Τρόμπ τον προφέρουν οι Αμερικάνοι) συναντήθηκε με τον Πούτιν και τώρα θα συναντηθεί με τον διάσημο κωμικό Ζελένσκι. Μετά θα ενημερώσει και το υπηρετικό προσωπικό που βρίσκεται σε υπηρεσία στην Ευρώπη. Αυτά βέβαια αφού το φόρτωσε με πρόσθετες δαπάνες για το μαγαζί του, το ΝΑΤΟ.

Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η εξέλιξη, ευχόμαστε να είναι εκείνη που θα σταματήσει αρχικά τη σφαγή που τώρα τη βαρέθηκε το αφεντικό αλλά θέλει να τη συνεχίσει το υπηρετικό προσωπικό. Τέλος πάντων ας σταματήσει κάποτε τουλάχιστον η σφαγή, σε αυτό το μέτωπο.

Αναλογιζόμενοι περί της εξέλιξης των πραγμάτων, είπαμε να μιλήσουμε με αριθμούς, με οικονομικά στοιχεία. Δηλαδή με νούμερα που κρίνουν το ποιος θα ζήσει και αν θα ζήσει, το πως θα ζήσει. Αν δεν ζήσει, οι αριθμοί δεν θα έχουν καμία αξία για τον ίδιο αλλά όπως είναι ο κόσμος, αναρωτιόμαστε αν θα έχουν μία αξία για όσους παραμείνουν άνθρωποι ή έστω απομείνουν ζωντανοί.

Οι αριθμοί που ακολουθούν προέρχονται κυρίως από την παρουσίαση τους στο βιβλίο του Λ. Βατικιώτη «Ουκρανία – Το μεγάλο πλάνο» και οι πηγές τους είναι οι έντυπες ή ηλεκτρονικές εκδόσεις των Financial Times, του SIPRI, του POLITICO,  του περιοδικού Foreign Policy. Όποια και όποιος θέλει να τα διαβάσει πιο εκτεταμένα τον παραπέμπουμε στο βιβλίο του Λεωνίδα Βατικιώτη και φυσικά στις ίδιες τις πηγές που κάποιες είναι μάλιστα προσβάσιμες από το διαδίκτυο και δωρεάν.  

Ανθρώπινη δυστυχία και χρηματιστηριακή ευημερία

Μέχρι το Σεπτέμβριο του 2024 (έναν χρόνο πριν γραφτει το παρόν) με αφετηρία τον Ιανουάριο του 2021, ο δείκτης Dow Jones με ηγέτη τις μετοχές των μεγαλύτερων αμερικάνικων πολεμικών βιομηχανιών που είχαν τη θεαματικότερη άνοδο, ανέβηκε κατά 16%. Από 35.131 πήγε στις 40.756 μονάδες. Η μεγάλη άνοδος αφορά την προετοιμασία ενός πολέμου που ερχόταν με τις συνεχείς προκλήσεις που ασκούνταν στη Ρωσία. Οι γνωστές, απρόσωπες «αγορές» βλέποντας το σχέδιο που προετοιμαζόταν ήδη από το 2014  να εξελόσσεται, άρχισαν να προεξοφλούν τα κέρδη τους.

Και τι έκαναν οι εταιρείες του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ η κάιε μία χωριστά και τελικά όλες μαζί;

Raytheon Technology (RTX). Η κατασκευάστρια των Patriot, Tomahawk και του Aegis με συνεταίρο και συμμέτοχο της τη διαβόητη Black Rock, είδε τη μετοχή της να ανεβαίνει 87%. Από 64 στα 120 δολάρια ανά μετοχή.

Northrop Grumman Corporation (NOC). Η κατασκευάστρια των βμβαρδιστικών Stealth (B-2 Spirit), πυραύλων -και με πυρηνικές κεφαλές, Drones (Global Hawk), υποβρυχίων αλλά και συμπαραγωγός του F-35, είδε τη μετοχή της να πετάει από τα 287 δολάρια στα 519. Δηλαδή αυξήθηκε 80%

Lockheed Martin (LMT). O βασικός παραγωγός του F-35 ξέρουμε πως ελέω Ούρσουλας και των προϊσταμένων της εξασφάλισε παραγγελίες πολλών εκατομυρίων αλλά και μέχρι το 2024 είδε τη μετοχή της να κερδίζει 76% της αξίας της. Από 322 σε 450 δολάρια ανά μετοχή. Η Lockheed Martin μάλιστα ως κύριος παραγωγός του F-35 μάλλον καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα λόγω του προβληματικού αεροσκάφους που όπως σημειώνει ο Λ. Βατικιώτης, δικαιώνει τον Ιβάν Σελίν (αξιωματούχος του Πενταγώνου το 1960) που έλεγε πως «παράγουμε όπλα που δεν δουλεύουν για απειλές που δεν υφίστανται»

General Dynamics (GD) Κατασκευάστρια πολεμικών πλοίων, αρμάτων αλλά και αεροπλάνων πολυτελείας. Η μετοχή της πέταξε από τα 147 στα 297 δολάρια ανά μετοχή (αύξηση 102%)

Και από πίσω και οι «πολιτισμένοι» ευρωπαίοι

Οι «πολιτισμένοι» της γηραιάς ηπείρου δεν άφησαν την ευκαιρία να τους ξεφύγει. ‘Ετσι έβαλαν μπροστά την από χρόνια βαλτωμένη πολεμική τους βιομηχανία για να μπουν στο παζάρι των συμβολαίων και των εξοπλισμών.  Ο Βρετανός υπουργός Άμυνας (των Εργατικών) John Healy τον περασμένο Ιούλιο δήλωσε πως θα αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες, νωρίτερα μάλιστα απ’ ότι το δήλωσε η «ευρωπαία» πρόεδρος της Κομισιόν. Το περιοδικό POLITICO τον βάφτισε mr. Ukraine αλλά αν περίμενε λίγο θα του έβρισκε την mrs Ukraine στο πρόσωπο της κας Ούρσουλα.

Χαράς Ευαγγέλια στη Βρετανική πολεμική βιομηχανία. Ενδεικτικά

Η BAE Systems (BA.L.) παραγωγός συστημάτων παρακολούθησης (με ό,τι περιλαμβάνει ο όρος) για την αεροπορία, το ναυτικό και τον …κυβερνοχώρο, είδε τη μετοχή της να εκτινάσσεται από 462 σε 1.316 λίρες. Αύξηση 284%

Η Rolls Royce (RR.L) Η παραγωγός κινητήρων για την αεροπορία, το ναυτικό και για οχήματα στρατιωτικών μεταφορών, είδε τη μετοχή της να πενταπλασιάζει την αξία της. Πέταξε από τις 92 στις 475 λίρες ανά μετοχή (αύξηση 516%)

Η Cohort (CHRT.L) που παράγει λογισμικό για συστήματα μάχης, για παρακολούθηση και για συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου είδε τη μετοχή της να κερδίζει 87%. Από 460 σε 864 λίρες ανά μετοχή.

Τα κέρδη των αμερικανών και βρετανών «χάρων» ζήλεψαν και οι άλλοι ευρωπαίοι «χάροι». Και να τα κέρδη τους:

Rheinmetall (RHM.DE). Η γερμανική βιομηχανία παραγωγής των Leopard, έχοντας αφήσει σχεδόν στο παρελθόν την παραγωγή οικιακών συσκευών και υλικού ευρείας κατανάλωσης, είδε τη μετοχή της να πετά από τα 203 στα 515 ευρώ πάνω 153%. Δεν συζητάμε τι έχει πάρει ακόμα με το νέο πρόγραμμα της ΕΕ Rearm Europe – Readiness 2030 και βέβαια και το μερίδιο από τους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς από τα ψίχουλα που θα πέσουν από το τραπέζι των θηρίων

SAAB  από τη Σουηδία (και με μετόχους και από τη Γερμανία). Η μετοχή της αυξήθηκε από 86 σε 226 κορόνες (162%) και το χρηματιστήριο της Στοκχόλμης ακολούθησε με συν 28%

Η ιταλική Leonardo, συμπαραγωγός των ελικοπτέρων Agusta kai tvn Eurofighter (μαζί με BAE και Airbus) είδε τη μετοχή της να ανεβαίνει από 6,38 ευρώ σε 20,38 ανά μετοχή, δηλαδή τριπλασιάστηκε. Μαζί και το χρηματιστήριο του Μιλάνου που παρασύρθηκε στην άνοδο κερδίζοντας 25%, από 26.603 στις 33.291 μονάδες.

Η Γαλλική πολεμική βιομηχανία με την υπερπαραγωγή της, όπως περιγράφει και το in.gr δεν μπόρεσε να έχει τις αποδόσεις που είχαν οι άλλοι «πολιτισμένοι» ευρωπαίοι, όπως οι Βρετανοί ή οι Γερμανοί (και δι’ αυτών και οι Σουηδοί) αντιμετωπίζοντας έλλειψη πελατείας. Ένα κενό το κάλυψαν χώρες όπως η Ελλάδα (Belharra, Rafale) και η Τουρκία αλλά και άλλες. Φτάνουν όμως αυτές οι παραγγελίες σε έναν κόσμο που το χρήμα συγκεντρώνεται από τους μεγαλους ανταγωνιστές της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας; Η απάντηση είναι όχι και αυτό εξηγεί την εμμονή Μακρόν να συνεχιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία. Έχει να δώσει πολύ πράγμα ακόμα. Έρχεται και το REARM Europe οπότε εκεί θα γίνει το μεγάλο παιχνίδι για τους Γάλλους

Φωτιά και κέρδη. Και από τα κέρδη αφήσαμε εξω τα νούμερα που περιγράφουν τα οφέλη  του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος από τα μέτωπα των ετών 2024-2025.  Μέτωπα σε πολέμους που διεξάγονται ή μελλοντικά μέτωπα  πολέμων που σχεδιάζονται. Γιατί άλλωστε Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι ξεφορτώθηκαν το απηρχαιωμένο οπλισμό τους στέλνονας τον στην Ουκρανία με αδιαφανείς διαδικασίες και κατασκευάζοντας έτσι μία νέα αποικία χρέους ενώ παράλληλα παραγγέλνουν νέο οπλοστάσιο, γεμίζοντας τις τσέπες της πολεμικής βιομηχανίας, κυρίως της Αμερικανικής.

Θα έρθει η ειρήνη λοιπόν. Έτσι μας λένε τα «σοβαρά» Μέσα. Με τα παραπάνω οικονομικά και αριθμητικά δεδομένα και με πλήρη συνείδηση του πως λειτουργεί ο χρηματιστηριακός καπιταλισμός, πιστεύετε πως θα υπάρξει ειρήνη; Στην Ουκρανία, γιατί στη Γάζα το μέτωπο είναι ενεργό και έχει μόνο έναν στρατό που απέναντι του έχει αμάχους. Συνεπώς το μέτωπο της Γάζας δεν είναι πολεμικό αλλά απλά ένα σφαγείο ανθρώπων.

Στην Ουκρανία όμως πιστεύει κανείς σοβαρά πως θα υπάρξει ειρήνη όσο τουλάχιστον τα χρηματιστήρια των «πολιτισμένων» αυτού του κόσμου κερδίζουν από τον πόλεμο;

Οι πηγές και οι σχετικέ αναφορές υπάρχουν μέσα στο κείμενο