Ανικανότητα ή δολιότητα, το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Η φίμωση των ενοχλητικών φωνών. Αυτό είναι το συμπέρασμα που προκύπτει, ακόμα και για τους πιο καλοπροαίρετους θεατές του δημοτικού συμβουλίου Ραφήνας (και Πικερμίου όπως μερικές φωνές ισχυρίζονται) της 18ης Σεπτεμβρίου 2024.

Παρακολουθώντας πολλές φορές το βίντεο που συνόδευε το δελτίο τύπου που εξέδωσε η κίνηση ανεξάρτητων πολιτών, "Γη & Ελευθερία" για την παράσταση που αυτοπροσδιορίζεται ως δημοτικό σύμβούλιο και έλαβε χώρα στις 18/9/2024, εντυπωσιαστήκαμε από την ωμότητα με την οποία η πρόεδρος φιμώνει δημοτική σύμβουλο που θέτει καίρια ζητήματα, την ώρα που επιτρέπει τη διεξαγωγή ανούσιων συζητήσεων και small talk μεταξύ των συμβούλων άλλων παρατάξεων.  Και εξηγούμαστε:

Η δημοτική σύμβουλος της Γη & Ελευθερία, Εμμανουέλα Τερζοπούλου, έθεσε τα ερωτήματα της, και περίμενε υπομονετικά την ολοκλήρωση των small talks των διαφόρων συμβούλων. Κουβεντούλες και μονόλογοι που η πρόεδρος επέτρεπε, αφήνοντας τον χρόνο να κυλά, την ώρα που γνωρίζει πως  από τον κανονισμό προβλέπεται μόνο μία ώρα για την υποβολή ερωτήσεων προς τη δήμαρχο, από τους συμβούλους και της απάντησης τους. Έτσι, κατάφερε να φιμώσει τη δημοτική σύμβουλο, η οποία έθεσε τα εξής ερωτήματα

• Γιατί έχει μπαζωθεί το ρέμα Καβουνίδου στο Πράσινο Λιμανάκι; Για ποιο λόγο έχουν πέσει μπετά; Τι έργο εκτελείται; Ποιος είναι ο φορέας ανάθεσης και ποιος ο φορέας υλοποίησης του «έργου»;
• Γιατί ο Δήμος σιωπά ενώ κόβονται αθρόα και «αθόρυβα» τα αλμυρίκια της εκβολής του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας; Γιατί δε διεκδικεί από την ΙΝΤΡΑΚΑΤ, που εκτελεί το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος, τη μεταφύτευση των δέντρων στο πάρκο Καραμανλή; Η περιβαλλοντική ευαισθησία του Δήμου περιορίστηκε μόνο στα πρώτα 17 αλμυρίκια του ποταμού;
• Σκοπεύει ή όχι ο Δήμος να στείλει εργαζόμενους της υπηρεσίας πρασίνου να δουλέψουν στους καθαρισμούς και θρυμματισμούς των καμένων της Πεντέλης, χωρίς ειδικά μέσα ατομικής προστασίας και χωρίς να λαμβάνουν επίδομα βαρέων και ανθυγιεινών;

Με την επίκληση της λήξης του ορισμένου από τον κανονισμό, χρόνου, η πρόεδρος δεν επέτρεψε το να δοθούν απαντήσεις στα σημαντικά αυτά ερωτήματα, ενώ σφύριζε αδιάφορα όση ώρα άλλοι δημοτικοί σύμβουλοι αερολογούσαν ή εξέτρεπαν τη διαδικασία προς άσχετες συζητήσεις.

Όπως ισχυρίζεται και όχι άδικα, η Γη & Ελευθερία στο δελτίο τύπου που εξέδωσε:

Η πρόεδρος προσπάθησε να μετακυλήσει την ευθύνη στους δημοτικούς συμβούλους που…μίλησαν πολύ, ενώ μεγάλο κομμάτι της προβλεπόμενης μίας ώρας καταναλώθηκε από απαντήσεις αντιδημάρχων στους οποίους δόθηκε χρόνος πάνω από 10 λεπτά για απαντήσεις! Όμως η τήρηση των χρόνων ομιλίας των δημοτικών συμβούλων και η εξασφάλιση του δικαιώματος ΟΛΩΝ των δημοτικών συμβούλων να θέσουν ερωτήματα και να πάρουν απαντήσεις από τη Δημοτική Αρχή είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ.

Μία ή ένας πρόεδρος δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο της κάθε συνεδρίασης. Έχει ρόλο και μάλιστα υψηλής ευθύνης. Το να λειτουργεί όπως λειτούργησε η συγκεκριμένη πρόεδρος στο επίμαχο δημοτικό συμβούλιο, δείχνει προς δύο κατευθύνσεις.

Είτε φίμωσε τη δημοτική σύμβουλο για να προστατέψει τη δήμαρχο, που όπως άπαντες έχουν διαπιστώσει επανειλημμένα, είναι επιρρεπής στις γκάφες, ειδικά όταν δέχεται κρίσιμα ερωτήματα για σφάλματα ή και εγκληματικές παραλείψεις της είτε είναι ανίκανη να φανεί συνεπής στις απαιτήσεις της θέσης της προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Ραφήνας. Όσο και να θέλει κανείς να απαλλάξει την πρόεδρο από τα λάθη της, ακόμα και ο πιο φανατικός υποστηρικτής της, δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ότι -για ακόμα μία φορά- αποδείχθηκε πως το δημοτικό συμβούλιο Ραφήνας φίμωσε δημοτική σύμβουλο και εμπόδισε τους πολίτες να λάβουν απαντήσεις σε καίρια ζητήματα. Είναι ένα συμβούλιο που ψευδεπίγραφα και προσβλητικά προς τη νοημοσύνη μας, φέρει τον τίτλο του "δημοκρατικού θέσμου". Και υπεύθυνη για αυτή την παρακμιακή εικόνα είναι μόνο η πρόεδρος που δεν μπορεί να συντονίσει ένα δημοτικό συμβούλιο, απλά τηρώντας χρόνους και διαδικασία.

Ένας κακοπροαίρετος θα έλεγε πως η πρόεδρος εκτέλεσε διατεταγμενη αποστολή, αλλά εμείς δεν είμαστε κακοπροαίρετοί, όσο και αν προσπαθεί η δημοτική αρχή να μας κάνει να το ξανασκεφτούμε.

Επισυνάπτουμε και το σχετικό δελτίο τύπου που εξέδωσε την αμέσως επόμενη μέρα (19/9) η ανεξάρτητη κίνηση Γη & Ελευθερία, όπως και το βίντεο της συνεδρίασης (ειδική επισήμανση στο 47:22 του βίντεο αν δεν αντέξετε να το παρακολυθήσετε όλο)

Παρασκευή 27/9, ώρα 21.00, κινηματογράφος ΑΕΛΛΩ, Ραφήνα

Θα προβληθούν βραβευμένες ελληνικές ταινίες από το 46ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (DISSF) του 2023

1. Αερολίν, διάρκεια 19’

2. Διάβαση, διάρκεια 21’

3. Αρκουδότρυπα, διάρκεια 38’

4. Buffer zone,  , διάρκεια 16’

5. Midnight Skin, διάρκεια 40’

6. Φως εκ φωτός, διάρκεια 13’

Συνολική διάρκεια: 147’

Σάββατο 28/9, ώρα 21.00, κινηματογράφος ΑΕΛΛΩ, Ραφήνα

θα προβληθούν επιλεγμένες διεθνείς ταινίες από το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Positively Different (PDSFF) του 2024

1. That doesn't fit, Ινδία, animation, διάρκεια 3’

2. Things Unheard of, Τουρκία, διάρκεια 15’

3. Good girls club – A Virginity Odyssey, Ελλάδα, διάρκεια 15’

4. On my father's grave, Μαρόκο, διάρκεια 24’

5. Summer holiday, Τουρκία, διάρκεια 15’

6. Suddenly TV, Σουδάν, διάρκεια 19

Συνολική διάρκεια: 91’

Ο αγώνας μας συνεχίζεται μέχρι την τελική δικαίωση:
Οι παραλίες μας θα μείνουν ανοιχτές στους πολίτες

Συντονιστικό Αγώνα για Ελεύθερες Παραλίες

Δημοσιεύουμε την ανακοίνωση του Συντονιστικού Αγώνα για Ελεύθερες Παραλίες  που ακολούθησε τη συνέντευξη τυπου που παραχώρησε από κοινού με τον δήμαρχο Σαρωνικού Δ. Παπαχρήστου. όπως δημοσιεύτηκε στη σελίδα του Συντονιστικού στο facebook

 Το βίντεο της εκδήλωσης (προχωρηστε το στο 31:54 που ξεκινάει η συνεντευξη)

Δημήτρης Παπαχρήστου: «Οι ενέργειες μας δεν έχουν κομματικό χαρακτήρα. Απευθύνουμε δημόσια και διαρκή πρόσκληση σε όλα τους πολιτικούς φορείς και τα πολιτικά πρόσωπα να σταθούν στο πλευρό μας».

Την αποφασιστικότητά τους να συνεχίσουν να αγωνίζονται με κάθε μέσο μέχρι την τελική δικαίωση των αιτημάτων τους για απρόσκοπτη, ανεμπόδιστη πρόσβαση στο παραλιακό μέτωπο της περιοχής, αποσαφήνισαν σε κοινή συνέντευξη τύπου ο δήμος Σαρωνικού και το Συντονιστικό του Αγώνα για Ελεύθερες Παραλίες.

Στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα δημοτικού συμβουλίου του δημαρχείου Σαρωνικού, ο δήμαρχος Σαρωνικού Δημήτρης Παπαχρήστου και οι εκπρόσωποι του Συντονιστικού για Ελεύθερες Παραλίες Γιώργος Βήχας, Χρήστος Κοτσιρέας και Στέλλα Κόλλια εμφανίστηκαν αποφασισμένοι να παλέψουν  για όσα ανήκουν στους πολίτες και εξυπηρετούν το κοινωνικό σύνολο, γίνονται, ωστόσο,  έρμαιο συναλλαγών και ανίερων συμφωνιών εδώ και 30 χρόνια.

Στη συνέντευξη αναλύθηκαν διεξοδικά όλα τα επιχειρήματα του Δήμου και του Συντονιστικού, αναδείχθηκε η δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο Δήμος καθώς δρομολογείται ο παντελής αποκλεισμός του παραλιακού μετώπου του και υπογραμμίστηκε ο κίνδυνος το δημόσιο αγαθό των ελεύθερων παραλιών να χαθεί. Τονίστηκε δε ότι ο αγώνας δεν θα σταματήσει μέχρι να βρεθεί μια λύση που θα σέβεται όλους τους πολίτες και το Σύνταγμα.

Οι δηλώσεις του Δημάρχου

«Σ’ αυτό τον αγώνα έχουμε αφήσει τις κομματικές μας ταυτότητες σπίτι. Γιατί σπίτι μας είναι ο Σαρωνικός και γι’ αυτόν αγωνιζόμαστε», σημείωσε ο Δήμαρχος δίνοντας τον χαρακτήρα των κινητοποιήσεων και των ενεργειών ενημέρωσης που έχουν γίνει όλο αυτό το διάστημα».

Και συνέχισε:  «Ο αγώνας μας εξελίσσεται σε τρείς άξονες: τον πολιτικό, τον νομικό και τον κινηματικό. Από την πρώτη στιγμή, στις αρχές Αυγούστου, που εμφανίστηκαν οι μπουλντόζες της ΕΤΑΔ για να γκρεμίσουν το μικρό αμφιθέατρο που βρίσκεται δίπλα στην παραλία Πεύκο, ανοίγοντας το δρόμο της απόδοσης του παραλιακού μας μετώπου στα επιχειρηματικά συμφέροντα, δείξαμε ότι δεν αιφνιδιαζόμαστε. Όσοι νόμιζαν ότι με αυτούς τους τρόπους θα εμπόδιζαν την αντίδρασή μας, έκαναν λάθος», υπογράμμισε ο δήμαρχος Σαρωνικού Δημήτρης Παπαχρήστου κατά την τοποθέτησή του. Και πρόσθεσε: «Είμαστε τυχεροί γιατί από την πρώτη στιγμή στάθηκε στο πλευρό μας το Συντονιστικό για «Ελεύθερες Παραλίες», δίνοντας μαζί μας τον ίδιο κοινό αγώνα για τη διασφάλιση αυτονόητων κοινωνικών δικαιωμάτων. Για εμάς είναι αδιανόητο να δρομολογείται η εφαρμογή μιας σκανδαλώδους σύμβασης και να μην λαμβάνεται υπόψη ο λαός και το δημόσιο συμφέρον».

Ο Δημ. Παπαχρήστου ευχαρίστησε, κατά την ομιλία του, όλους όσους στήριξαν και στηρίζουν τις δυναμικές κινητοποιήσεις δημοτών, πολιτών και όλων όσων αγωνίζονται για τις παραλίες και δεσμεύτηκε ότι οι ακτές θα παραμείνουν ανοιχτές και προσβάσιμες. 

Στη συνέχεια ο συνεργάτης δικηγόρος του δήμου Παλαιολόγος Παλαιολόγου αναφέρθηκε στο νομικό οπλοστάσιο, δίνοντας παράλληλα μεγάλη βαρύτητα στην μαζικοποίηση του αγώνα:

«Υπάρχει απόφαση του ΣτΕ που δικαιώνει τον δήμο όμως η Πολιτεία έβγαλε νόμο για να τον παρακάμψει. Είναι ευχής έργον το γεγονός ότι οι προσπάθειες του δήμου έχουν τόσο μεγάλη απήχηση. Ο δήμος και οι πολίτες έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να προστατεύουν το φυσικό περιβάλλον, ενεργείτε λοιπόν σύμφωνα με τους κανόνες της νομιμότητας».  

Υπενθυμίζεται πως ο Δήμος Σαρωνικού είχε απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση σε όλους τους πολιτικούς φορείς και τα κοινοβουλευτικά κόμματα, προκειμένου να ενημερωθούν. Στη σημερινή συνέντευξη τύπου παρευρέθηκαν η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου, οι βουλευτές της Νέας Αριστεράς Θεανώ Φωτίου και Νάσος Ηλιόπουλος και ο εκπρόσωπος του ΑΝΤΑΡΣΥΑ Κώστας Τουλγαρίδης (για τις δηλώσεις των πολιτικών παρακαλούμε ακολουθείστε τον σύνδεσμο (το ανωτέρω βίντεο)

Οι θέσεις του Συντονιστικού Αγώνα «Ελεύθερες Παραλίες»

Ο Χρήστος Κοτσιρέας, εκπρόσωπος του Συντονιστικού Αγώνα «Ελεύθερες Παραλίες» αναφέρθηκε στο αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών για ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες: «Το δικαίωμα που περιφρουρούμε αυτή τη στιγμή είναι ύψιστο και μείζον. Βαφτίζουν ως “δημόσιο συμφέρον” μια σύμβαση του 2003 που φέρει την υπογραφή υπουργού που κλείστηκε φυλακή για διαφθορά! Αυτή η σύμβαση παραχωρεί σε επιχειρηματία δυο παραλίες έναντι 15.000 ευρώ το χρόνο! Αυτό, το ονομάζουν “δημόσιο συμφέρον” εμείς το ονομάζουμε “δημόσια καταστροφή».

Για τη δημιουργία του Συντονιστικού Αγώνα «Ελεύθερες Παραλίες» μίλησε η Στέλλα Κόλλια. «Το Συντονιστικό γεννήθηκε μέσα από την αγωνία και την οργή του κόσμου που δεν θέλησε να αντιδράσει παρορμητικά αλλά οργανωμένα, στην προοπτική υφαρπαγής των παραλιών του. Καθημερινά οργανώνουμε εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις περιφρουρώντας τα δικαιώματά μας και εκφράζοντας την κάθετη αντίθεσή μας στα δρομολογούμενα σχέδια. Το κίνημά μας επεκτείνεται και γίνεται γνωστό και διεθνώς καθώς έχουμε ήδη έρθει σε επαφή με κινήματα της Ισπανίας και του Μεξικού που μας στηρίζουν». H ίδια, αποκάλυψε ότι ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος θα τελέσει τον Αγιασμό της νέας σχολικής χρονιάς, σε μια από τις επίμαχες παραλίες.

Ο Γιώργος Βήχας, επίσης εκπρόσωπος του Συντονιστικού, αναφέρθηκε εκτενώς στην ιδιαίτερη περιβαλλοντική αξία των παραλιών τονίζοντας ότι πρόκειται για περιοχές που πρέπει να διαφυλαχθούν καθώς συγκεντρώνουν, σύμφωνα με έκθεση του ΕΛΚΕΘΕ, μεγάλης αξίας λιβάδια Ποσειδωνίας και αποτελούν χώρους ωοτοκίας θαλάσσιας χελώνας. «Πολύ δυνατό μας όπλο», σημείωσε, «είναι ο μαχητικός δήμαρχος, είναι όμως και η ενότητα, η έλλειψη φόβου και η πεποίθηση ότι ο τελικός μας στόχος θα κερδηθεί γιατί είναι δίκαιος. Συστρατευόμαστε όλοι μαζί και είμαστε σίγουροι ότι η απόφαση να κερδίσουμε, είναι κοινή», πρόσθεσε. «Ο αγώνας μας έχει αρχίσει να γνωστοποιείται και στο εξωτερικό. Την αρχή έκανε γερμανική εφημερίδα και αναμένονται σχετικά δημοσιεύματα σε γαλλόφωνες ελβετικές εφημερίδες και σε ιταλικά μέσα», κατέληξε.

Η συνέντευξη ολοκληρώθηκε, με τους παριστάμενους να δίνουν την υπόσχεση ότι ο αγώνας για ελεύθερες παραλίες θα κερδηθεί.

Η ανεξάρτητη δημοτική κίνηση "Γη & Ελευθερία" μας έστειλε την ερώτηση της για την ειδική συνεδρίαση λογοδοσίας της 30ης Αυγούστου 2024 την οποία και  δημοσιεύουμε.

Την ώρα που οι εκπρόσωποι των δημοτών αλληλοκατηγορούνται για τα μικρά, την ώρα που η μεγάλη καταστροφή βρίσκεται σε εξέλιξη, η Γη & Ελευθερία κάνει την κρίσιμη ερώτηση για τη στάση της δημοτικής αρχής (και κατ' επέκταση και του δήμου) απέναντι στα κολοσσιαία ζητήματα που αφορούν την ύπαρξη όλων μας. Έφτασε βλέπετε η ώρα που ακαδημαϊκοί, τεχνικοί ακόμα και απλοί θεατές της καταστροφής, διατρανώνουν την αδήριτη ανάγκη προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, απέναντι σε μία επίθεση την οποία δέχεται, από μικρά και μεγάλα συμφέροντα και όποιος αρνείται να το δει δεν μπορεί πια να επικαλεστεί άγνοια, αδυναμία ή ελλιπή πληροφόρηση. Τα μικρά και η καθημερινότητα είναι σημαντικά (ούτε και εκεί τα πράγματα πάνε καλά για τη δημοτική αρχή) αλλά σε τέτοιους καιρούς που το περιβάλλον υποβαθμίζεται διαρκώς (και ανθρωπογενώς)  και ειδικά μετά από την καταστροφική πυρκαγιά της 11ης Αυγούστου, το κρίσιμο θέμα είναι αν θα συνεχιστεί η καταστροφή του τόπου και μάλιστα με τις ευλογίες, την αδιαφορία ή με την εσκεμμένη αδράνεια της δημοτικής αρχής και της δημάρχου προσωπικά (που όπως είχαμε εκτιμήσει παλαιότερα (1,2) τελικά αποτελεί θιασώτη των χειρότερων επιλογών και πολιτικών του αποπεμφθέντος υπ αυτήν, δημάρχου).

Ραφήνα, 26/8/2024

ΕΡΩΤΗΣΗ ΓΗ & ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΟΓΟΔΟΣΙΑΣ 30/8/2024 ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ;

Τι έκανε η δημοτική αρχή για να αποτρέψει την περιβαλλοντική καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, ενός ποταμού απαραίτητου για την επιβίωση της Αττικής μετά τη φωτιά;;;

Λίγες μόλις ημέρες μετά το προδιαγεγραμμένο έγκλημα της πυρκαγιάς της Αττικής, πολλοί επιστήμονες μεταξύ αυτών ο Ευθύμης Λέκκας, καθηγητής Τεκτονικής Εφαρμοσμένης Γεωλογίας και Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών και ο Παντελής Ξόφης, καθηγητής στο τμήμα Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδας δηλώνουν ότι η ήδη ημι-ερημοποιημένη Αττική, μετά την τελευταία φωτιά οδεύει προς την ερημοποίηση με επιταχυμένο ρυθμό. (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 13/8, «Η Πεντέλη θα θυμίζει Κυκλάδες). Ο καθ. Ευθ. Λέκκας  μάλιστα επισημαίνει  ότι «το κάθε δέντρο, μα το κάθε δέντρο στην Αττική πρέπει να αποκτήσει συγκεκριμένη οντότητα» και συστήνει δράσεις όχι μόνο για την κατά το δυνατό επέκταση των δασών της Αττικής, αλλά και για τη διαφύλαξη κάθε δέντρου ξεχωριστά.

Ο ρόλος που θα διαδραματίσουν τα ποτάμια και τα ρέματα τα επόμενα χρόνια θα είναι καίριος για την όποια φυσική αναγέννηση μπορεί να υπάρξει, για τις αναδασώσεις, για τον μετριασμό της ξηρασίας, της λειψυδρίας και εν γένει της ερημοποίησης της Αττικής.

Το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση από την θετική υποχρέωση των Κρατών για προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή με βάση τα βέλτιστα επιστημονικά δεδομένα και ήδη και τον Κανονισμό 2024/1991 της Ε.Ε. για την Αποκατάσταση της Φύσης, που τέθηκε σε ισχύ από 18.8.2024, και επιτάσσει την αποκατάσταση των ποταμών σε ελεύθερη ροή, μεταξύ άλλων και με αποκατάσταση της συνδεσιμότητάς τους με τα φυσικά πλημμυρικά τους πεδία. Το "παλαιάς κοπής αντιπλημμυρικό έργο διευθέτησης" στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας κατήγγειλαν 11 περιβαλλοντικές οργανώσεις με κοινό τους υπόμνημα στη διαβούλευση για τα Σχέδια Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας στις 29/7/24, ως αναποτελεσματικά για την πρόληψη κινδύνων πλημμύρας και μη συμβατό ως προς τις Ευρωπαϊκές οδηγίες για τις πλημμύρες, για τα ύδατα και γενικότερα για την θετική υποχρέωση προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή.

Φωτογραφία του οικότοπου, των υψηλών δέντρων της Πετρέζας που κινδυνεύουν από το ανθρώπινο χέρι και τα μηχανήματα. Τι λέει η δημοτική αρχή; "Δυστυχώς δεν δύναμαι;"

Το έργο διευθέτησης, είναι ολοφάνερο πλέον ότι εξυπηρετεί άλλα έργα της κακώς εννοούμενης «ανάπτυξης» (π.χ. επέκταση του λιμανιού της Ραφήνας, συγκοινωνιακά έργα και οικιστικής και εμπορική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής) και όχι την αντιπλημμυρική προστασία των πολιτών.

Γνωρίζετε ότι στα πλαίσια αυτού του αντι-κλιματικού έργου, έχουν ήδη κοπεί εκατοντάδες δέντρα μέχρι το ύψος της Βελανιδιάς, θα κοπούν πάνω από 2500-3000 δέντρα συνολικά και ότι άμεσα προγραμματίζεται να κοπούν τα 143 δέντρα της εκβολής, από τη θάλασσα μέχρι τον Σκλαβενίτη. Γνωρίζετε επίσης ότι για τα δέντρα αυτά έχει εγκριθεί από το Δασαρχείο Πεντέλης άδεια υλοτομίας βασισμένη σε καταφανώς ψευδή αυτοψία της Δ/σης Δασών Αν. Αττικής που χαρακτηρίζει τα 143 υγιή δέντρα του προστατευόμενου υγρότοπου Α΄ προτεραιότητας της εκβολής (μεταξύ των οποίων και τα 17 εύρωστα αλμυρίκια που μεταφυτεύθηκαν στο Μπλε Λιμανάκι) «ξερά – στρεβλά - ασθενικά-- καχεκτικά και κεκλιμένα επικινδύνως προς το οδικό δίκτυο». Το «πόρισμα» της  υποτιθέμενης αυτοψίας  έχει διαψευσθεί από έγκριτους επιστήμονες του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, του ΕΛΚΕΘΕ και από τη WWF Ελλάς, οι σχετικές γνωμοδοτήσεις των οποίων έχουν υποβληθεί στο Δήμο. 

Παρακαλούμε να μας απαντήσετε τι ενέργειες έχετε κάνει ώστε να αποτρέψετε την κοπή καταρχήν των 143, στη συνέχεια των 2500-3000 χιλιάδων δέντρων και εν τέλει για την αποτροπή της τεράστιας περιβαλλοντικής υποβάθμισης που θα επιφέρει το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος, ως επιστέγασμα της φετινής περιβαλλοντικής καταστροφής της Αττικής.

Η απάντησή σας παρακαλούμε να λάβει υπόψη την εκτίμηση των επιστημόνων ότι μετά τη φετινή φωτιά κάθε δέντρο και κάθε σταγόνα νερού είναι απαραίτητα για την υγεία και προϋπόθεση για την επιβίωση των κατοίκων της περιοχής μας και ολόκληρης της Αττικής.

Εμμανουέλα Τερζοπούλου

 Δημοτική σύμβουλος

      «Γη & Ελευθερία»

Είναι τόσο προβλέψιμοι. Την ώρα  που μαινόταν η πυρκαγιά που κατέκαψε για άλλη μία φορά, την Αττική, από Βαρνάβα μέχρι Χαλάνδρι, σε μία πορεία που σε μεγάλο ποσοστό ήταν η ίδια με την πυρκαγιά του 2009 (άρα και προβλέψιμη από όσους την είχαμε ζήσει). Μία πυρκαγιά που έκαψε εκτάσεις που είχαν ξανακαεί τα τελευταία 30 χρόνια, 2 και 3 φορές (και κάποιες ακόμα περισσότερες). Μία πυρκαγιά που κατέδειξε με τον πιο φρικτό τρόπο την  ανικανότητα αυτού του -δήθεν επιτελικού- κράτους να πράξει το αυτονόητο. Όπως ξεκάθαρο ήταν από πριν πως το ίδιο αυτό κράτος ήταν ανίκανο να οργανώσει την πρόληψη, ή να σχεδιάσει την καταστολή οποιασδήποτε πυρκαγιάς και αν ξεσπούσε (τα παραδείγματα αφθονούν).

Η φωτιά της 11^ης Αυγούστου 2024, μαζί με το δάσος που έκαψε, μαζί με τα σπίτια και τους ανθρώπους, έκαψε και εκείνο το γελοίο εφεύρημα του λεγόμενου «κανονισμού πυροπροστασίας». Αυτό το κυριολεκτικά meme ήταν μία επινόηση  της κυβέρνησης του Μητσοτάκη, η οποία γνωρίζοντας πως δεν έχει κάνει τίποτα για πρόληψη και τίποτα για αυτό που αποκαλεί καμαρώνοντας «Πολιτική Προστασία», θέλησε να μετατοπίσει την ευθύνη της (όπως κάνει πάντα άλλωστε) στους πολίτες. Μαζί και να εξυπηρετήσει τους φίλους της, τις ασφαλιστικές εταιρείες αλλά και να μειώσει τις δαπάνες που θα όφειλε να καταβάλλει στους πληγέντες. Τους πληγέντες από τη δική της ανεπάρκεια και ανικανότητα

Μπορεί η κυβέρνηση του Μητσοτάκη να μη θέλει να προλάβει, να μη θέλει να αντιμετωπίσει την καταστροφή αλλά σίγουρα δεν θέλει και να πληρώνει για την ανικανότητα της. Έτσι, ενώ η καμένη γη ακόμα αχνίζει, άνοιξε τον μπερντέ της και πρόβαλλε ως κομπέρ του τραγικού θεάματος, ο εκπρόσωπος της για να δηλώσει με θράσος πως «8 στα 10 σπίτια με σήμανση είχαν ακαθάριστα οικόπεδα». Προφανώς εννοούσε πως 8 στα 10 σπίτια δεν είχαν δηλώσει πως είχαν καθαρίσει τον περιβάλλοντα χώρο τους στη σχετική διαδικτυακή πλατφόρμα. Λες και η πρώτη έννοια του κάθε κατοίκου είναι να δηλώνει σε μία πλατφόρμα το αν καθάρισε το οικόπεδο του. Αλλά και σαν να είναι η πρώτη έννοια αυτού του Κράτους να διαπιστώνει αν όλες οι δηλώσεις είναι αληθείς. Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση που έχει κατακάψει την Ελλάδα σε 5 μόλις χρόνια (3,9 εκατομμύρια στρέμματα έχουν καεί με το επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη) έφτυσε στα μούτρα των πολιτών, με θράσος μία προσβολή κατά  της νοημοσύνης του, ένα ψέμα, προκειμένου να σκεπάσει (εδώ γελάνε πικρά)  την αποδεδειγμένη 3,9 εκατομμύρια φορές, ανικανότητα της.

Μαζί με το θράσος των ανίκανων έρχεται και ο κλαυσίγελος που προκαλεί το θέαμα του Κικίλια με νάρθηκα, κολλάρο, μούσι και όλα τα ψιμύθια της επαιτείας του οίκτου. Πιο θλιβερό και πιο γελοίο μαζί (αλλά ταιριαστό στην κυβέρνηση Μητσοτάκη), θέαμα ήταν αδύνατο να φανταστούν ακόμα και οι Monty Python.

Ας επιστρέψουμε όμως στον μακαρίτη και πλέον απαξιωμένο στην πράξη, «κανονισμό πυροπροστασίας»

Οι διατάξεις του κανονισμού, όπως είχε δημοσιευτεί, έχουν εφαρμογή σε ακίνητα που βρίσκονται μέσα σε δάση ή δασικά οικοσυστήματα ή δασικές εκτάσεις. Σε  χορτολιβαδικές εκτάσεις που βρίσκονται επί ημιορεινών, ορεινών και ανώμαλων εδαφών. Σε πεδινές χορτολιβαδικές εκτάσεις (μη ορεινές ή ημιορεινές και μη κείμενες επί ανώμαλων εδαφών). Μέσα σε περιαστικό πράσινο και σε κηρυγμένες δασωτέες ή αναδασωτέες εκτάσεις ή μέσα σε πάρκα και άλση πόλεων και οικιστικών περιοχών και για να το κάνουν ακόμα πιο "αλμυρό" αν βρίσκονται εντός ακτίνας τριακοσίων (300) μέτρων από τα όρια των  παραπάνω εκτάσεων

Αδόμητα ακίνητα, καλλιεργούμενες εκτάσεις και βοσκοτόπια τα οποία διέπονται από την 9η Πυροσβεστική Διάταξη οπότε εξαιρούνται από τον κανονισμό πυροπροστασίας

Από τους ορισμούς και μόνο καταλαβαίνει και ο πιο αστοιχείωτος περί τη δασική νομοθεσία, πως αφορά σπίτια που βρέθηκαν (πως άραγε; ) μέσα σε δάση, δημόσια ή ιδιωτικά. Και αυτός που επέτρεψε την κατά παρέκκλιση  (ή κατά συνταγματική παράβαση*) εγκατάσταση οικιών μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις, δηλώνει πως δεν φέρει ευθύνη για ό,τι συμβεί. Αντίθετα, ο αντισυνταγματικά εγκαταστημένος κάτοικος αυτών των σπιτιών, πρέπει να προχωρήσει στην απομάκρυνση της ξυλώδους δασικής βλάστησης από τον χώρο που κατέλαβε. Και όχι μόνο από τον χώρο που κατέλαβε το πρώην δασικό οικόπεδο ή το σπίτι του αλλά και 300 μέτρα γύρω από αυτό. Δημιουργεί έτσι μία νομιμοφανής  επέκταση των εκχερσώσεων τις οποίες έκαναν πριν από χρόνια οι οικοδομικού συνεταιρισμοί που κατέλαβαν τους ορεινούς όγκους της Αττικής. Η μεταβολή χρήσης που επιβλήθηκε τώρα νομότυπα, επεκτείνεται στην πράξη. Και άντε να επικαλεστεί κανείς την «προστασία» σπιτιών και περιουσιών για την εκχέρσωση αλλά ποιος μπορεί να βάλει το χέρι του -κυριολεκτικά-  στη φωτιά και να ορκιστεί πως η εκχέρσωση σε ακτίνα 300 μέτρων από το σπίτι του θα τον σώσει; Κανείς. Και το απέδειξε η πυρκαγιά της 11^ης Αυγούστου στην Αττική, όπως γελοιοποίησε και τον  τραγικό «κανονισμό πυροπροστασίας»

Όταν αναφερόμαστε σε δασικές πυρκαγιές και μάλιστα σε έντονα ξηροθερμικές συνθήκες, όπως αυτές που επικρατούν στη νότια Ελλάδα, της Αττικής συμπεριλαμβανόμενης, αναφερόμαστε σε γεγονότα κλίμακας. Δεν πρόκειται για αστικές πυρκαγιές που η μετάδοση τους γίνεται στο ύψος ενός σπιτιού και με ορίζοντα εξέλιξης το επόμενο σπίτι. Μιλάμε για πυρκαγιές που διαδίδονται και υπόγεια και επιφανειακά αλλά και επικόρυφα χάρις τον άνεμο. Τον κύριο άνεμο ή τα ρεύματα αέρα που δημιουργούνται από την ίδια την πυρκαγιά. Μόνη προστασία είναι αρχικά η πρόληψη με κατάλληλα διαχειριστικά μέτρα σε δάση και δασικές εκτάσεις και φυσικά εφόσον υπάρξει ανάφλεξη, η άμεση προσβολή και κατάσβεση με κατάλληλους τρόπους και μεθόδους. Στους κατάλληλους τρόπους περιλαμβάνεται και το νερό, είτε με εναέρια ή με επίγεια μέσα ή οι επιβραδυντικές ουσίες αλλά όχι ως κύριο μέσο κατάσβεσης. Περισσότερο ως επιβραδυντικά μέσα στην πορεία της. Αντίθετα, η δημιουργία συνθηκών που θα οδηγήσουν στο σβήσιμο της φωτιάς είναι το σοβαρότερο μέτρο. Αλλά για να εφαρμοστούν πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που διαβάζουν μία φωτιά και βλέπουν την κίνηση της. Όχι το  τσούρμο από «λαστιχοφόρους» πυροσβέστες παραταγμένους κατά μήκος των ασφάλτινων οδών που περιμένουν τη φωτιά να φτάσει μπροστά τους για να τη βρέξουν. Αυτοί διακινδυνεύουν άδικα τη ζωή τους.

Δυστυχώς αυτοί που ήξεραν να «διαβάσουν» μία δασική πυρκαγιά και να την αντιμετωπίσουν δεν είναι πια στις υπηρεσίες ή ανάμεσα μας. Οι ελάχιστοι που πια υπάρχουν δεν έχουν θέσεις επιχειρησιακής ευθύνης

Υπάρχει η δυνατότητα να ξαναγεννηθεί η δασοπυρόσβεση στην Ελλάδα;

Σίγουρα ναι, αλλά θα χρειαστεί χρόνος και επενδύσεις σε ανθρώπους και μέσα. Όχι σε  τριμηνίτες, εξαμηνίτες και λοιπούς εποχιακούς αλλά απαιτείται εδώ και τώρα επένδυση σε μόνιμο προσωπικό που θα αποτελέσει την ομάδα δασοπυρόσβεσης σε κάθε ορεινό όγκο σχηματίζοντας τη δύναμη δασοπυρόσβεσης της περιοχής ευθύνης σε του κάθε δασαρχείου. Οι δασοπυροσβέστες της Πεντέλης π.χ. θα μάθουν άριστα το βουνό τους και θα επιφορτιστούν με την ευθύνη της δασοπυρόσβεσης εκεί. Το ίδιο και οι δασοπυροβέστες της Πάρνηθας, του Παγγαίου, της Όχης  ή όποιου άλλου ορεινού όγκου.  Αυτοί οι γνώστες συνθηκών, τρόπων και μέσων θα είναι αυτοί που θα αξιοποιούν τη γνώση τους για την ταχύτερη καταπολέμηση της κάθε πυρκαγιάς. Αλλά θα χρειαστεί χρόνος και χρήμα, κάτι που δεν θέλει να διαθέσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.  Όπως απαιτείται και χρόνος και χρήμα για την επιτήρηση των δασών αλλά «ευρώ δεν δίδονται»

Αντίθετα, ακολουθώντας και πιθηκίζοντας τους Αμερικάνους στο νεοφιλελεύθερο δόγμα τους, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη θα προτιμήσει να ιδιωτικοποιήσει τη διαχείριση των δασών και μαζί με αυτή κα την δασοπυρόσβεση. Η εμπειρία έχει διδάξει πως αυτό αυξάνει τις καταστροφές αφού αυτό αυξάνει και το operation fee των ιδιωτών δασοπυροσβεστών. Όπως στις ΗΠΑ αποδείχθηκε πως ιδιωτικές εταιρείες δασοπυρόσβεσης μεθόδευαν εμπρησμούς ή ιδιοκτήτες (παραχωρησιούχοι)  φυλακών χρηματοδοτούσαν το «σύστημα παραγωγής κατάδικων» που επέβαλε φυλακίσεις διαρκείας ακόμα και για τα πιο μικρά εγκλήματα. Αυτοί οι καταχρηστικά αποκαλούμενοι «επιχειρηματίες» έβγαζαν κέρδη  από το λεγόμενο availability cost (το κόστος που προκύπτει από τη διαθεσιμότητα μέσων) αλλά το καλό κέρδος ήταν στο operation fee (το κόστος ενεργοποίησης / λειτουργίας του συστήματος), Και όσο πιο μεγάλες οι προκύπτουσες ανάγκες, τόσο μεγαλύτερα τα ποσά.  Στη δασική διαχείριση, στη διαθεσιμότητα ανθρώπων, μέσων,  εργαλείων και τη δασοπυρόσβεση από την άλλη, μπορούμε να βρούμε μία αντιστοιχία  availability cost και operation cost αντίστοιχα.

Ήδη το τραπέζι άρχισε να στρώνεται με τα μέσα της προπαγάνδας να αναπαράγουν τερατολογίες για «διαχειριστικές μελέτες» που θα είναι έτοιμες σε έναν μήνα από τον ΟΦΥΠΕΚΑ. Δηλαδή σε έναν μήνα θα γίνουν πιλοτικές διαχειριστικές, διαχειριστικά σχέδια, μελέτες ανάταξης δασικών οικοσυστημάτων, αντιπυρικές μελέτες και φυσικά οι μελέτες κλιματικής ανθεκτικότητας για να προκύψει ένα ολοκληρωμένο διαχειριστικό σχέδιο ανά περιοχή. Ποιοι αλήθεια πιστεύουν αυτά τα θηριώδη ψέματα;

Και τέλος, γιατί σέρνεται (από το 2018) η αίσθηση πως η «διαχειριστική μελέτη» των 30 ημερών θα τεκμηριώσει την «αδήριτη ανάγκη παραχώρησης της δασικής διαχείρισης και της δασοπυρόσβεσης, σε ιδιώτες» που μπορεί να περιλαμβάνουν και μικτά σχήματα ως άλλοθι (πχ Δασικούς Συνεταιρισμούς Εργασίας κλπ); Είναι άραγε μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία;

Διαβάστε σχετικά με τα καλά της ιδιωτικής δασοπυρόσβεσης και το άρθρο του The Press Project από το 2018

*Αναφέρεται στο Σύνταγμα του 1975 

Την πιο ταιριαστή υποδοχή για τον κάτοχο της υψηλότερης θέσης στο βάθρο των καταστροφών, Κ. Μητσοτάκη, επιφύλαξαν οι πολίτες κατά την επίσκεψη του στην Πεντέλη, χθες 20/8/2024. Οι διμοιρίες ΜΑΤ, "αστυνομικών της WIND* " και άλλων πολλών από τον υπερπληθυσμό των σωμάτων ασφαλείας που έχει φτιάξει ο ίδιος ο αποδοκιμαζόμενος, φάνταζαν περιττοί κομπάρσοι σε ένα σκηνικό που έβραζε από οργή για την ανεπάρκεια της κυβέρνησης, της περιφέρειας αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης, στον τομέα της προστασίας, πρόληψης και καταστολής των δασικών πυρκαγιών. Γιουχαϊσματα, αποδοκιμασίες αλλά και ιστορικά συνθήματα με καταγωγή από τη δεκαετία του 60 και τα Ιουλιανά, γέμισαν τον αέρα. Αλλά ο Μητσοτάκης "συσκεπτόταν". 'Οπως έκανε και μετά την καταστροφή της Εύβοιας, της Δαδιάς, των Γερανείων, της ανατολικής Αττικής (του 2022). Και οι συσκέψεις εκείνες οδήγησαν στα σημερινά αποτελέσματα

πηγή βίντεο από το fb profile Amalia Perperidou

Πηγή φωτογραφίας ΤΟ ΒΗΜΑ

Άν οι πρόσφατες πυρκαγιές την Αττική προκάλεσαν την οργή των συγκεντρωμένων, δεν έμειναν στο περιθώριο οι πρόσφατες καταστροφές στην υπόλοιπη Ελλάδα, με πλήθος αναφορών στην πυρκαγιά του Όρβηλου και του Μενοίκιου στις Σέρρες, την πυρκαγιά της Χαλκίδας (στα Φύλλα και στο Αφράτι), τις δύο πυρκαγιές στο Αλιβέρι (Ιούνιο και Αύγουστο) ή τη φωτιά στα Γιάννενα (Βαδίστρα). Την "πανηγυρική" φωτιά στην Ύδρα αλλά και αλλού στην Μητσοτακική επικράτεια.

Επιδόσεις πρωθυπουργών (πηγή: Jo Di)

O κάτοχος της πρώτης θέσης σε καμμένα δάση και καμένες εκτάσεις γενικά,, τόσο ανά έτος όσο και συνολικά, Κ. Μητσοτάκης, με  καμένα συνολικά 3,9 εκατομμύρια στρέμματα, ξεπέρασε ακόμα και τον Κ. Καραμανλή που ήταν πρωθυπουργός όταν την περίοδο 2007-2009 κάηκαν 3,7 εκατομμύrια στρέμματα. Δεν θα του άξιζε καλύτερη υποδοχή.

Ο "πρωταθλητής" των πυρκαγιών που ξέχασε τη Βόρεια Εύβοια και το εφιαλτικό 2021 με 1.300.000 καμένα στρέμματα μαζί με  Αρχαία Ολυμπία, Ανατολική Μάνη, Βίλια, Βαρυμπόμπη, Κρυονέρι, Πάρνηθα, Σχίνο. Που ξέχασε την πυρκαγιά που κατέκαψε το δάσος της Δαδιάς και την πιο πρόσφατα στα Γεράνεια Όρη, όπως και την πυρκαγιά της ανατολικής Αττικής του 2022. Και το πιο τρομερό στην αφασία και την ανεπάρκεια του, είναι πως μετά από κάθε καταστροφή εξαγγέλλει και καινούργιο, φρέσκο αέρα κοπανιστό προκειμένου να επενδύσει τα σχέδια του με φιλοπεριβαλλοντικό μανδύα, χωρίς πραγματικά να θέλει να συνειδητοποιήσει τις τραγικές ευθύνες του και της κυβέρνησης του στην περιβαλλοντική υποβάθμιση της χώρας. .

Σαν συνεπής νεοφιλελεύθερος, ο Μητσοτάκης και συν αυτώ, ομνύουν στο δόγμα των Αμερικάνων ομοϊδεατών τους, που αφήνουν τις πυρκαγιές στην Καλιφόρνια να καίνε ακόμα και για χρόνια, θεωρώντας οικονομικότερη την προστασία σπιτιών και περιουσιών έναντι της δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης. Οι καταστροφές όμως δεν είναι μόνο θέμα οικονομίας αλλά κυρίως θέμα υγείας και προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά αυτά είναι ακατανόητα για τους Μητσοτάκηδες όπου γης.

Ο νεοφιλελεύθερος βλέπει την "ευκαιρία" εκεί όπου όλος ο κόσμος βιώνει την καταστροφή και ο Μητσοτάκης μας το έχει καταστήσει σαφές ήδη από το 2021 όταν η απάντηση του  στον θρήνο που γέννησαν οι τότε πυρκαγιές, ήταν το "Νέο Δάσος" του Στ. Μπένου, δηλαδή ένα δίκτυο ειδικών πολεοδομικών σχεδίων για τις καμένες περιοχές της Β. Εύβοιας, Βέβαια δεν ήταν η παρθενική εμφάνιση αυτών των σχεδίων. Είχε προηγηθεί το Μάτι, το Κόκκινο Λιμανάκι και άλλες καμένες περιοχές, όπου η απάντηση στην καταστροφή λεγόταν  "Ειδικό πολεοδομικό" λες και δεν είχαν καταστραφεί και φυσικά αποθέματα μαζί με τους ανθρώπους το 2018.

Τώρα όλα δείχνουν πως ακόμα μία φορά, η κυβερνητική απάντηση στην καταστροφή θα είναι ένα νέο δίκτυο "Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων" για τις πληγείσες (και πολλαπλά πληγείσες) περιοχές. Δεν είναι να απορούμε λοιπόν γιατί δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται να υπάρξει δασοπροστασία και πυροπροστασία με τον Μητσοτάκη και τη νεοφιλελεύθερη παρέα του στο τιμόνι της χώρας. Πως θα εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που γεννούν οι καταστροφές και που με τον "δικό τους τρόπο" θα δώσουν  "αναπτυξιακή ώθηση" σε αυτούς που πρόκειται να τη δώσουν; Οι καταστροφές θα αφήνονται απλά να "συμβούν" γιατί "γεννούν ευκαιρίες".

  ---

*Αστυνομικοί της WIND: ευφημισμός για τους αστυνομικούς της κάποτε λεγόμενης "πανεπιστημιακής αστυνομίας" και νυν  αποκαλούμενης "ΟΔΟΣ" που μοιάζουν με τις πωλήτριες και τους πωλητές της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας λόγω εκπληκτικής ομοιότητας της στολής τους (βλ. φωτογραφίες).

Η ΛΑΡΚΟ διαθέτει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα νικελίου κοβαλτίου που βρίσκονται σε ευρωπαϊκό έδαφος και έχει τις δυνατότητες να είναι μία από δέκα μεγαλύτερες παραγωγούς σιδηρονικελίου στον κόσμο. Η ανάπτυξή της ανακόπηκε, καθώς οι εκάστοτε διοικήσεις επέδειξαν ασυγχώρητη αδράνεια και ολιγωρία, αγνοώντας για παράδειγμα τη δυνατότητα καθετοποίησης της παραγωγής και "θάβοντας" τη μέθοδο της υδρομεταλλουργίας, που ανέπτυξε το 2006 το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και η οποία έδινε τη δυνατότητα διαχωρισμού νικελίου και κοβαλτίου.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αποφάσισε την ιδιωτικοποίησή της. Η διαδικασία ιδιωτικοποίησης της βιομηχανίας ΛΑΡΚΟ μαζί με τα μεταλλευτικά δικαιώματα που αυτή κατέχει, όδευε προς ολοκλήρωση. Η συμφωνία προέβλεπε  την εξαγορά με μόλις 6 εκατομμύρια ευρώ των μεταλλείων της Εύβοιας, της Καστοριάς και της Λάρυμνας - δηλαδή το σύνολο των κοιτασμάτων νικελίου και κοβαλτίου όλης της Ελλάδας - ενός λιγνιτωρυχείου στα Σέρβια, δύο οικισμών, του  εργοστασιακού συγκροτήματος της Λάρυμνας και του λιμανιού της, καθώς και έναν πρότυπο ΧΥΤΑ που κόστισε πάνω από 40 εκατομμύρια ευρώ

Όμως, τη Δευτέρα 5/8/2024 το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών ανακοίνωσε και επίσημα αυτό που η αγορά πιθανολογούσε εδώ και μήνες: πως οι διαγωνισμοί για την πώληση των  περιουσιακών στοιχείων της ΛΑΡΚΟ καθώς και των μεταλλευτικών δικαιωμάτων του Δημοσίου ,ακυρώνονται, καθώς ο προτιμητέος επενδυτής που είχε αναδειχθεί (ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και AD Holdings) γνωστοποίησε ότι απέσυρε το ενδιαφέρον του 

Σύμφωνα με το υπουργείο οικονομικών "η κυβέρνηση σε συνεργασία με το ΤΑΙΠΕΔ, θα προχωρήσει στην επισκόπηση και -αν κριθεί απαραίτητο- στην επανασχεδίαση της δομής της συναλλαγής με σκοπό την προκήρυξη νέου διαγωνισμού με στόχο την εξεύρεση βιώσιμης λύσης"

Οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους αναφέρουν, ως πιθανό αίτιο της απόσυρσης,   όρους και  περιορισμούς που υπήρχαν στη συμφωνία, όπως ο όρος για διατήρηση της υφιστάμενης παραγωγικής διαδικασίας , εικάζοντας ότι με το νέο διαγωνισμό θα αρθούν και οι τελευταίοι  περιοριστικοί όροι

Η απόσυρση του επενδυτή έρχεται τεσσεράμισι χρόνια μετά τον Φεβρουάριο του 2020, οπότε και η εταιρεία τέθηκε σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης. Και όλα αυτά, σχεδόν δύο χρόνια από την ανάδειξη προτιμητέου επενδυτή

Όλα αυτά τα χρόνια, οι εργαζόμενοι ζουν μέσα σε ένα καθεστώς αβεβαιότητας που έρχεται να επιτείνει ο κυβερνητικός εμπαιγμός με "προγράμματα απασχόλησης και αποκατάστασης των απολυμένων" από τη ΔΥΠΑ και την κυβέρνηση. Δεν εγκαταλείπουν όμως και συνεχίζουν τον αγώνα για την επιβίωση, στους σκοτεινούς καιρούς που η χώρα ξεπουλά και τους τελευταίους (αλλά μοναδικούς και υπερπολύτιμους για όλον τον κόσμο) φυσικούς της πόρους.

Η Attica Voice επισκέφθηκε τη Λάρυμνα στις 21 Ιουλίου, λίγες ημέρες πριν την ανακοίνωση της απόσυρσης ενδιαφέροντος από τον προτιμητέο επενδυτή (= αγοραστή) και συνομίλησε με το γραμματέα του Σωματείου εργαζομένων της #ΛΑΡΚΟ, Δημήτρη Παπαϊωάννου.

Η συζήτηση αποκάλυψε πολλές πλευρές της εμβληματικής αυτής απόπειρας ξεπουλήματος της βαριάς βιομηχανίας της χώρας μαζί με τον ορυκτό πλούτο που αυτή διαχειρίζεται και εκμεταλλεύεται. Η αποβιομηχάνιση της χώρας είναι η μία μόνο όψη ενός εγκλήματος που επιχειρείται από τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ, να παρουσιαστεί ως "η μόνη λύση" σε ένα αδιέξοδο που οδήγησαν τη χώρα αυτοί που σχεδιάζουν τώρα και το ξεπούλημα του φυσικού της πλούτου.

Ακολουθεί η συζήτηση με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και το σχετικό βίντεο

Κύριε Παπαϊωάννου καλημέρα, είστε ο Γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, ευχαριστούμε πάρα πολύ για τη φιλοξενία εδώ στη Λάρυμνα στα γραφεία του σωματείου σας.

Γνωρίζουμε - και διορθώστε με αν κάνω λάθος  - ότι η ΛΑΡΚΟ είναι μία από τις 5 μεγαλύτερες παραγωγούς σιδηρονικελίου παγκοσμίως, ενώ τα αποθέματα νικελίου και κοβαλτίου που διαθέτει είναι της τάξεως των 130 εκατομμυρίων τόνων. Ταυτόχρονα έχει διαμορφωθεί μία ενεργειακή οικονομία στην οποία τόσο το νικέλιο όσο και το κοβάλτιο θεωρούνται κρίσιμες ορυκτές πρώτες ύλες. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν μέσα σε αυτό το ενεργειακό οικονομικό πλαίσιο και με αυτόν τον ορυκτό πλούτο , η ΛΑΡΚΟ να μην είναι κερδοφόρα;

Καταρχάς, όντως η ΛΑΡΚΟ είχε φτάσει σε αυτή την παγκόσμια κατάταξη ως παραγωγός σιδηρονικελίου . Πλέον όμως, λόγω των μέτρων που αποφασίστηκαν κατά τη διαδικασία της «εξυγίανσης» και εκκαθάρισης, έχει ανασταλεί οποιαδήποτε παραγωγική δραστηριότητα και άρα δεν είναι πλέον σε αυτή τη θέση ως παραγωγός. Είχε όμως μία δυναμική της τάξεως των 20.000 τόνων ετησίως με τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις, κάτι που θα την έβαζε όντως στην 1^η δεκάδα, αν σκεφτούμε ότι το 2021 οι Ηνωμένες Πολιτείες παρήγαγαν 18.000 τόνους και ήταν ένατες στην παγκόσμια κατάταξη. Είχαμε λοιπόν  τις δυνατότητες να είμαστε πιο ψηλά από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην παραγωγή.

Όντως η συζήτηση γύρω από το νικέλιο και το κοβάλτιο έχει τραβήξει το παγκόσμιο ενδιαφέρον και πλέον ο διεθνής στόχος για την πράσινη μετάβαση απαιτεί μεγάλες ποσότητες νικελίου και κοβαλτίου. Μην ξεχνάμε ότι είναι δύο εκ των 5 βασικών μετάλλων για την παραγωγή μπαταριών σε ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα μαζί με το λίθιο και άλλα. Και η  Ελλάδα όντως έχει το πλεονέκτημα να είναι η μοναδική χώρα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατέχει κοιτάσματα λατεριτών  (Σ.Σ ο λατερίτης είναι ένας τύπος εδάφους πλούσιος σε σίδηρο και αλουμίνιο. Οι συγκεκριμένοι λατερίτες περιέχουν επίσης ποσότητες νικελίου και κοβαλτίου)

Τα κοιτάσματα αυτά πού βρίσκονται;

Τα πρώτα ήταν στον Αϊ Γιάννη Βοιωτίας, δίπλα στη Λάρυμνα και ένας από τους λόγους που το εργοστάσιο δημιουργήθηκε εδώ ήταν αυτός. Το επόμενο ήταν στην Εύβοια και το άλλο στην Καστοριά, αλλά υπάρχουν αναφορές για εμφανίσεις μέχρι και στην Πάρνηθα. Δε συνεχίστηκαν οι μεταλλευτικές έρευνες για να ξέρουμε ακριβώς την έκταση των κοιτασμάτων. Σίγουρα, μία βασική αρχή της μεταλλευτικής έρευνας είναι ότι όσο ψάχνεις βρίσκεις, όμως οι έρευνες έχουν διακοπεί εδώ και πολλά χρόνια. Τα γνωστά βέβαια κοιτάσματα είναι της τάξεως που προσδιορίσατε.

Το χαρακτηριστικό των ελληνικών κοιτασμάτων είναι ότι είμαστε πλούσιοι σε φτωχά κοιτάσματα, δηλαδή ενώ είναι της τάξεως περίπου του 1 τοις εκατό σε περιεκτικότητα, ταυτόχρονα είναι πάρα πολλά. Βέβαια, ένα κοίτασμα έχει και οικονομικές προεκτάσεις, είναι οικονομοτεχνικός όρος και εννοώ ότι πριν 10 χρόνια άλλη ήταν η έννοια του οικονομικά εκμεταλλεύσιμου. Μετά από 5 χρόνια ή 10 , αυτό μεταβάλλεται και αυτό συνδέεται , με την παραγωγή, την σπανιότητα, την τεχνολογία, τις εφαρμογές που μπορεί να προκύψουν‧ γεωπολιτικοί παράγοντες επίσης επιδρούν σε αυτό. Μην ξεχνάμε ότι η Ευρώπη είναι εξαρτημένη. Παρά το γεγονός ότι τεχνολογικά υπερέχει και πρωτοστατεί στον τομέα των νέων τεχνολογιών -  στην πράσινη μετάβαση ίσως να είναι και από τους πρώτους εμπνευστές - είναι όμως τρομερά εξαρτημένη όσον αφορά τις πρώτες ύλες για να μπορέσει να το υποστηρίξει. Μάλιστα έχουν προχωρήσει σε διάφορες συμφωνίες και δράσεις συντονισμού με τελευταία απόφαση τις ποσοστώσεις εισαγωγών που θα πρέπει να έχουν, συγκεκριμένους στόχους όσον αφορά την αξιοποίηση των δικών τους κοιτασμάτων προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτή την έλλειψη πρώτων υλών. Μέρος αυτού του παζλ είναι η ΛΑΡΚΟ

Γιατί η ΛΑΡΚΟ δεν κατάφερε να είναι κερδοφόρα;

Υπήρχαν περίοδοι που ήταν. Δεν υπήρχε μία σταθερή κατάσταση, όπως αρέσκονται να λένε διάφοροι που αναπαράγουν κάτι που δεν είναι αλήθεια. Άρα, ακόμα και αν το δούμε με τους δικούς τους όρους, με όρους ισολογισμού, υπήρχαν περίοδοι που ήταν κερδοφόρα. Σίγουρα η στρατηγική που εφάρμοσαν στην ΛΑΡΚΟ δεν ήταν στρατηγική ανάπτυξης. Δεν έγιναν οι απαραίτητοι εκσυγχρονισμοί, ενώ αυτό που δεν κάναμε ως χώρα - και εκεί βρισκόταν η λύση του προβλήματος - ήταν η καθετοποίηση της παραγωγής προκειμένου να παράγεις ανοξείδωτο χάλυβα εδώ στη χώρα. Και με όρους εθνικού συμφέροντος, ήταν εγκληματικό που δεν έγινε. Χωρίς καθετοποίηση της παραγωγής, την προστιθέμενη αξία την καρπώνονταν τα μονοπώλια του ανοξείδωτου χάλυβα που ήταν στις ισχυρές οικονομίες, όπως της Γερμανίας

Σου παίρνουν δηλαδή φτηνά την πρώτη ύλη και σου φέρνουν ακριβότερα τα προϊόντα.

Επί της ουσίας αυτό ήταν. Κάποτε σου έπαιρναν το μετάλλευμα, για παράδειγμα στη γερμανική κατοχή. Μετά κατέληξαν ότι για 1,8 ή 2 τοις εκατό ο τόνος σε νικέλιο δεν συμφέρει να μεταφέρεις το χώμα –μετάλλευμα έξω. Οπότε μπήκες σε μία πρώτη φάση καθετοποίησης,  να παράγεις εδώ το μέταλλο και να το εξάγεις έξω. Αλλά τελικά, εκεί που είναι η ουσία και τα λεφτά, η αξία και οι περισσότερες θέσεις εργασίες, δηλαδή στην περαιτέρω καθετοποίηση και την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα , αυτό δεν έγινε ποτέ.

Ήταν λοιπόν οι πολιτικές τους που εμπόδισαν την ανάπτυξη της ΛΑΡΚΟ

Οι πολιτικές και οι γεωπολιτικές. Τη δεκαετία του ’80 ο Μποδοσάκης δεν ήταν χαζός να μην ξέρει ό τι όλη η αξία ήταν στην καθετοποίηση της παραγωγής και την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα. Όχι μόνο το ήξερε, αλλά είχε κάνει και πειράματα και είχε παράξει 50 τόνους ανοξείδωτου χάλυβα, εξαιρετικής ποιότητας αλλά δεν προχώρησε ποτέ.

Γιατί δεν προχώρησε;

Γιατί υπήρχε και η Ένωση άνθρακα - χάλυβα

Και το εμπόδισε;

Προφανώς. Είναι αυτό που είπε πρόσφατα ένας καθηγητής του Πολυτεχνείου σε μία επιστημονική ημερίδα που κάναμε σχετικά με τη ΛΑΡΚΟ. Πως «η λύση είναι εκεί, αλλά τα λόμπι δε σε αφήνουν». Διότι ειδικά στην κατηγορία του ανοξείδωτου χάλυβα, τα λόμπι είναι πολύ ισχυρά. Το αντιλαμβάνομαι, αλλά δεν συμβιβάζομαι με αυτή την ιδέα

Υπήρχε επίσης η ιδέα από το 2006 για μετάβαση από την πυρομεταλλουργία -που δεν δίνει τη δυνατότητα στη Λάρκο διαχωρισμού του κοβαλτίου από το νικέλιο και ούτε τη δυνατότητα νομίζω για παραγωγή καθαρού νικελίου- στη μετάβαση στην υδρομεταλλουργία.  Πρόκειται για μία διεθνώς αναγνωρισμένη, πρωτοποριακή μέθοδο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου,  η οποία ήταν στοχευμένη στα δικά μας κοιτάσματα λατεριτών και έδινε τη δυνατότητα τόσο του διαχωρισμού του κοβαλτίου από το νικέλιο, όσο και της παραγωγής καθαρού νικελίου. Μάλιστα εφαρμόστηκε και πιλοτική μονάδα εδώ στη Λάρυμνα. Τι συνέβη, απέτυχε; Γιατί δεν έγινε επένδυση σε αυτόν το τομέα; Διότι, από ό,τι διαβάσαμε, θα εκτόξευε τα κέρδη της ΛΑΡΚΟ μία τέτοια στροφή

Και μόνο το γεγονός ότι έκανες κερδοφόρο ένα μέρος των κοιτασμάτων  που δεν μπορούσε να τα αξιοποιήσεις αλλιώς γιατί ήταν πολύ φτωχά και με αυτή την μέθοδο τα άχρηστα κοιτάσματα τα μετέτρεπες σε πλούτο, αυτό και μόνο έπρεπε να αρκεί για να συγκεντρώσουν τις προσπάθειές τους στην αξιοποίηση αυτής της μεθόδου. Πράγματι δημιουργήθηκε μία πιλοτική μονάδα με συνεργασία Πολυτεχνείου, ΙΓΜΕ και ΛΑΡΚΟ

Πήγε καλά αυτό; Είχε αποτελέσματα;

Κατ’αρχάς, δεν ολοκληρώθηκε. Κάποια στιγμή την μπαζώσανε άρον άρον. Μάλιστα, ο πρόεδρος της εταιρείας εκείνη την περίοδο ήταν ο κ. Δασκαλάκης. Ήταν πρόεδρος στη ΛΑΡΚΟ επί σειρά ετών, διορισμένος από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και έπαψε τα καθήκοντά του επί Νέας Δημοκρατίας. Εκείνη λοιπόν την περίοδο, όχι απλά το εμπόδισαν, αλλά δεν το άφησαν να λειτουργεί ούτε για ακαδημαϊκούς λόγους, δηλαδή για να έρχονται έστω οι μεταλλειολόγοι και γεωλόγοι να βλέπουν αυτή τη μέθοδο. Και όμως την μπάζωσαν, παρόλο που είναι εφαρμόσιμη μέθοδος και ήδη εφαρμόζεται από εταιρεία του εξωτερικού.

Έχει μια αξία να πούμε και το εξής. Τώρα ο κ. Δασκαλάκης συμμετέχει σε έναν εκ των ομίλων της κοινοπραξίας που θα αγοράσει τη ΛΑΡΚΟ. Ο κ .Δασκαλάκης που τότε, ως πρόεδρος της ΛΑΡΚΟ, έθαψε τη μέθοδο, πριν από τρία χρόνια έκοβε κορδέλες στην Κύπρο, πηγαίνοντας να εφαρμόσει την μέθοδο σε βιομηχανία παραγωγής χαλκού. Είναι λοιπόν μία αντίφαση αυτό, ο ίδιος που την θάβει ως πρόεδρος στη ΛΑΡΚΟ, τώρα να την αναδεικνύει για τα συμφέροντα μιας ιδιωτικής εταιρείας

Καταλαβαίνουμε ότι οι πολιτικές των διοικήσεων δεν είχαν στόχο την ανάπτυξη

Είχαν έναν τυχοδιωκτικό χαρακτήρα, οι κυβερνήσεις διόριζαν συγκεκριμένους με ημερομηνία λήξης

Έχουν γίνει κατά καιρούς αναφορές στη διοίκηση του κ. Σκρέκα, σε προεκλογικές προσλήψεις…

Οι προσλήψεις δεν ήταν από μόνες τους πρόβλημα. Ήταν παιδιά που ήδη δούλευαν στη ΛΑΡΚΟ. Είναι λάθος αυτή η τοποθέτηση. Αυτά τα παιδιά δούλευαν σε εργολαβικό καθεστώς και απλά έγιναν μονιμοποιήσεις. Ήταν αίτημα όλων των εργαζομένων να μονιμοποιηθούν γιατί, εγώ που ήμουν μόνιμος και εσύ που δεν ήσουν, είχαμε την ίδια δουλειά αλλά εσύ είχες λιγότερα δικαιώματα, κάτι που δεν ήταν ούτε δίκαιο, ούτε σωστό. Ήταν από τους πιο εκμεταλλευόμενους εργαζόμενους, ήταν εργαζόμενοι δεύτερης κατηγορίας.

Από το 2020 και μετά μπήκατε σε ειδικό καθεστώς διαχείρισης, οι μισθοί συνέχισαν να καταβάλλονται από το κράτος και ανέρχονται στο ποσό των 120 εκατομμυρίων ευρώ, κάτι που οδήγησε υπουργούς, όπως τον κύριο Χατζηδάκη, να χαρακτηρίζει την ΛΑΡΚΟ ως την πιο προβληματική της χώρας και να κάνει δηλώσεις, όπως ότι επιτέλους βάζουν τέλος στο μπάχαλο που δημιουργήθηκε όλα αυτά τα 30 χρόνια. Ποιοι το κάνανε αυτό το μπάχαλο; Τι συνέβη από το 2020 και μετά, όσον αφορά στη λειτουργία και την παραγωγή της ΛΑΡΚΟ, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στην πληρωμή των μισθών;

Ο κύριος Χατζηδάκης έχει σε ένα σημείο δίκιο. Η ΛΑΡΚΟ έχει πράγματι παθογένειες και τις παθογένειες τις έχει γιατί τη ΛΑΡΚΟ τη διοικούσαν οι ¨Χατζηδάκηδες¨. Είτε μιλάμε για αυτόν καθ’αυτόν, είτε μιλάμε για τον Σταϊκούρα, είτε μιλάμε συνολικά για τους υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας και των άλλων κυβερνήσεων που πέρασαν, γιατί το κράτος έχει πάντα συνέχεια. Άρα λοιπόν έχει δίκιο ο Χατζηδάκης, αλλά θα πρέπει πρώτα να κοιτάζεται στον καθρέφτη όταν τα λέει αυτά. Ειδικά ο συγκεκριμένος, που με τις σούπερ δυνάμεις του για τις οποίες καμαρώνει, έχει καταφέρει να κάνει σε διάφορους τομείς της οικονομίας και του πλούτου της χώρας ζημία. Ο κύριος Χατζηδάκης λοιπόν, επειδή η  ΛΑΡΚΟ δεν πάει καλά, επειδή ρυπαίνει και επειδή έχει όλες αυτές τις ευαισθησίες, έρχεται λέει να εξυγιάνει και να καθαρίσει. Να τελειώσει με αυτή την παθογένεια και να βάλει σε τάξη τη ΛΑΡΚΟ. Και τι κατάφερε; Από το 2020 καταργήθηκε η παραγωγή. Πήρε 5 καμίνια, 4 περιστροφικές, παραγωγή 1.600 τόνων εκείνη την περίοδο με δυνατότητα να φτάσει τους 1.800 και παρέδωσε μηδέν. Πήρε πάνω από 1000 θέσεις εργασίας, πάνω από 12.000 ΑΦΜ αν βάλεις και τους εργολαβικούς και τους μικροεργολάβους γύρω από τη ΛΑΡΚΟ και αυτή τη στιγμή είμαστε μηδέν, γιατί από την Τρίτη και οι τελευταίοι εναπομείναντες, γύρω στους 700, είμαστε απολυμένοι. Αυτός είναι ο λογαριασμός

Το 2020 πόσοι ήσασταν;

Μαζί με τους εργολαβικούς, ξεπερνούσαμε τα 1200 άτομα. Συνολικά, μιλάμε για μία δραστηριότητα που συνδέει 12.000 ΑΦΜ γιατί είναι οι προμηθευτές και μία σειρά επαγγελματιών που συνδέονται με τη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ

Σε ποιους πωλείται η ΛΑΡΚΟ;

Στην κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – ΑD Holdings

Έναντι ποιού ποσού;

6 εκατομμύρια στο σύνολο

Ένα ποσό δηλαδή, σαν αυτό που δίνεται για έναν μικρομεσαίο Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή.

Στη δική μας περίπτωση, με έξι εκατομμύρια παίρνει τα δικαιώματα νικελίου και κοβαλτίου όλης της Ελλάδας , δύο οικισμούς σαν αυτόν που βλέπετε

Συγνώμη, μία διευκρίνιση. Και της Εύβοιας και της Καστοριάς και της Λάρυμνας;

Ναι. Και ένα λιγνιτωρυχείο στα Σέρβια

Τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε τα αγοράζει; Είναι μίσθωση για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, είναι άδεια παραχώρησης μεταλλευτικών δικαιωμάτων για πόσο καιρό;

Είναι άδεια παραχώρησης εκμετάλλευσης. Στα μεταλλεία επ’ αορίστου, στο εργοστάσιο μίσθωση‧ δε θυμάμαι ακριβώς, πιθανόν για 100 χρόνια

Άρα τα μεταλλευτικά δικαιώματα όλης της χώρας που είναι τα μοναδικά στην Ευρώπη, το λιγνιτωρυχείο στα Σέρβια, 2 οικισμούς, όλο το εργοστασιακό συγκρότημα της Λάρυμνας, το λιμάνι του συγκροτήματος με τους γερανούς

Άδεια για βιομηχανική δραστηριότητα, έναν πρότυπο ΧΥΤΑ εδώ κοντά που υποτίθεται ότι είχε σχεδιαστεί για την εναπόθεση της σκουριάς. Δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ για αυτό, αλλά έχει όλα τα τεχνικά χαρακτηριστικά να συγκεντρώσει απορρίμματα όλης της Ελλάδας. Μπορεί να αξιοποιηθεί και να είναι προσοδοφόρο

Η ΛΑΡΚΟ μάλιστα είχε κάνει και πολύ μεγάλη επένδυση για αυτόν τον ΧΥΤΑ.

Ναι, γύρω στα 40 εκατομμύρια , δε θυμάμαι το ακριβές ποσό. Και έχει και άδεια επέκτασης. Τα παλιοσίδερα μόνο να πάρεις του εργοστασίου, η αξία είναι μεγαλύτερη

Από τα 600 εκατομμύρια που είναι το χρέος, τα 136 εκατομμύρια αφορούν πρόστιμο της ευρωπαϊκής ένωσης, μαζί με τις προσαυξήσεις, λόγω παράνομης κρατικής ενίσχυσης διότι δεν υποβλήθηκε σχέδιο εξυγίανσης και ανάπτυξης όπως προβλεπόταν.

Όσον αφορά στο πρόστιμο των 136 εκατομμύρια ευρώ, δεν οφειλόταν ακριβώς σε κρατική ενίσχυση αλλά σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και δανεισμό και το πρόστιμο επιβλήθηκε  επειδή δεν τηρήθηκε το απαιτούμενο πρότυπο που ακολουθείται σε ανάλογες περιπτώσεις

Ποιος δεν τήρησε το απαιτούμενο πρότυπο;

Η κυβέρνηση. Το χρέος όμως αυτό, διαγράφεται από τη στιγμή που η επιχείρηση ιδιωτικοποιείται. Δηλαδή, το πρόστιμο ισχύει μέχρι να πουληθεί. Μέχρι τότε, σε στραγγαλίζουν οικονομικά, γιατί σε εμποδίζουν να έχεις οποιαδήποτε συμμετοχή σε οποιαδήποτε μορφή χρηματοδότησης. Απαγορεύεται να έχεις είτε ερευνητικά προγράμματα είτε μέσω ΕΣΠΑ χρηματοδοτικά, ακόμα και  δανεισμό από τράπεζα. Σε αποκλείουν από παντού και ουσιαστικά σου βάζουν μία θηλιά στο λαιμό μέσω του τεχνητού κατ΄ εμάς προστίμου για να σε οδηγήσουν σε ένα τέτοιο σημείο ώστε να μην μπορείς να ανταπεξέλθεις και να έρθει μετά ο Χατζηδάκης να σε βάλει σε τάξη

Υπήρχε εναλλακτικό σενάριο διάσωσης; Δηλαδή να χαρακτηριστεί στρατηγικής σημασίας βιομηχανία όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη, ώστε να ενταχθεί σε ένα σχέδιο πράσινης, βιώσιμης ανάπτυξης αλλά και καθετοποίησης της παραγωγής όπως είπατε ότι γίνεται σε όλες τις χώρες του εξωτερικού, όπως στη Φινλανδία, στη Σουηδία…

Θα το δούμε στην Τουρκία σε λίγο..

Τι ακριβώς γίνεται στην Τουρκία;

Πριν από 20 χρόνια είχαν γίνει ενέργειες για να κατοχυρώσουμε μεταλλευτικά δικαιώματα στην Τουρκία και πλέον μέσα στα επόμενα χρόνια θα δούμε την Τουρκία όχι απλά να κάνει παραγωγή νικελίου, αλλά και να κάνει καθετοποίηση της παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα. Ενώ η Ελλάδα, με 60 χρόνια πορείας στον κλάδο αυτό, διάλεξε να χρηματοδοτεί τους μεγάλους ομίλους της ΕΕ. Αυτή είναι η διαφορά

Αν υπήρχε πολιτική βούληση, θα μπορούσε η ΛΑΡΚΟ να έχει άλλη πορεία;

Αν υπήρχε πολιτική βούληση… ναι, θα μπορούσαμε να βάλουμε αυτόν τον γενικό τίτλο. Η κατεύθυνση όμως είναι να ακολουθούνται πιστά οι οδηγίες της ΕΕ, που σημαίνει πρώτον ότι μεθοδεύω ιδιωτικοποίηση και δεύτερον αλλάζω αποστολή για τους ελληνικούς λατερίτες. Η αποστολή τους όλα αυτά τα χρόνια ήταν να τροφοδοτούν με νικέλιο την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα, ενώ τώρα πρέπει να στηρίξουν την πράσινη ανάπτυξη. Επί της ουσίας, η συνάντηση με την ΤΕΡΝΑ αυτό μας έδειξε. Αυτό είπαν και οι ίδιοι, ότι στο πλαίσιο της πράσινης μετάβασης και για να καλυφθούν οι ανάγκες σε μπαταρίες, συσσωρευτές κ.α πρέπει οι ελληνικές λατερίτες να ακολουθήσουν και να εξυπηρετήσουν αυτόν τον στρατηγικό στόχο. Και γιατί δεν το κάνουν από εδώ, θα ρωτήσει κανείς. Γιατί η μορφή του νικελίου που βγαίνει ως κράμα σιδηρονικελίου είναι ακατάλληλο για αυτή τη χρήση, για αυτή την αγορά. Έτσι στρέφονται σε άλλη μέθοδο παραγωγής για να βγάλουν σε άλλη μορφή νικέλιο.

Είναι απαραίτητα κακό αυτό;

Θα το σχολιάσω, θα βάλουμε σε λίγο πρόσημο αν είναι καλό ή κακό. Ας εξετάσουμε όμως πρώτα τι είναι. Έτσι  λοιπόν, στρέφονται στη μέθοδο της υδρομεταλλουργίας.

Ίσως αν είχε γίνει η υδρομεταλλουργία από τότε, να είχε και άλλη πορεία η ΛΑΡΚΟ

Μιλάνε για μεγάλη επένδυση. Όμως η οικονομία είναι εξαιρετικά ασταθής, με δεδομένα να αλλάζουν συνεχώς στο κομμάτι της ενέργειας - ακόμα και οι πόλεμοι συντελούν σε αυτό - που τόσο μακρόπνοα σχέδια τα καθιστούν ευάλωτα.

Τώρα για το πρόσημο. Εμείς θεωρούμε ότι όλα καλύπτουν ανάγκες. Ανάγκη είναι και το να μπορέσεις να φτιάξεις μπαταρίες και συσσωρευτές, ανάγκη είναι και ο ανοξείδωτος χάλυβας. Η ανθρωπότητα δε σταμάτησε να χρειάζεται ανοξείδωτο χάλυβα και δεν θα σταματήσει ποτέ. Είναι πιο σταθερό στρατηγικό πλάνο, διότι ο ανοξείδωτος χάλυβας υπήρχε και πριν την ηλεκτροκίνηση, αλλά θα υπάρχει ως ανάγκη και μετά από αυτήν. Ειδικά αυτού του τύπου οι ανοξείδωτοι χάλυβες - οι λεγόμενοι ωστενιτικοί - είναι απαραίτητοι στη χημική βιομηχανία, στους αγωγούς LNG, στην πετρελαιοβιομηχανία, στα ναυπηγεία, στην αεροναυπηγική, σε στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα τομείς. Έτσι, αν ήθελες σαν χώρα, θα μπορούσες να έχεις εδώ παραγωγή και όχι να είσαι απλά εισαγωγέας ,θα μπορούσες να αξιοποιήσεις όλη την παραγωγική ικανότητα που έχει η ΛAΡKO και η χώρα. Τελικά όμως, έχεις επιλέξει να κάνεις απλά γάμους τουριστών στη Σαντορίνη.

Η καθετοποίηση λοιπόν της παραγωγής και ο έλεγχος της αξιακής αλυσίδας των προϊόντων θα αρκούσε για να είναι κερδοφόρα η ΛΑΡΚΟ;

Θα μπορούσε να είναι η βάση για να συγκροτήσεις συνολικά βιομηχανία. Όμως δεν ήταν αυτός ο στόχος τους.  Ήταν μία ληστρική τυχοδιωκτική διαχείριση. Η μεγαλύτερη ληστεία γινόταν από τους πελάτες της ΛΑΡΚΟ, καθώς καρπωνόντουσαν την προστιθέμενη αξία. Η υπεραξία ήταν στην παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα. Σου έπαιρναν την πρώτη ύλη ως χώρα και στην έφερναν με πολλαπλάσια προστιθέμενη αξία σαν πιρούνι, αμάξι, κατσαρόλα κτλ. Εκεί έγινε η μεγαλύτερη ληστεία που έκανες στον εαυτό σου ως χώρα

Στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας, ακόμη και η σκουριά, επειδή είναι σιδηρούχος, θα μπορούσε να είναι πρώτη ύλη για σίδηρο και για χάλυβα. Εκεί έχει στραφεί η επιστήμη τώρα. Διάφοροι όμιλοι για παράδειγμα, θέλουν να εκμεταλλευτούν την ερυθρά ιλύ, που μέχρι τώρα πετιούνταν ως απόρριμμα.

Μιλάμε για άπειρες δυνατότητες που θάφτηκαν συστηματικά και μεθοδευμένα. Γι αυτό το σκοπό έβαλαν άλλωστε στις θέσεις αυτές τους κατάλληλους ανθρώπους, τους κατάλληλους διοικητές, τα κατάλληλα στελέχη. Μιας και πολλές φορές μιλάμε για λάθη των διοικήσεων, αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν ακατάλληλοι. Ήταν κατάλληλοι για να κάνουν ακριβώς τη δουλειά που τους ανέθεσαν

Αυτή είναι λοιπόν η κατάσταση …  είναι πολύ μελαγχολικό, θλιβερό και στενάχωρο

Πράγματι, τι κλίμα είναι πολύ βαρύ, το είδαμε κι εμείς φτάνοντας στη Λάρυμνα και βλέποντας τον κόσμο

Πρέπει να επισκεφτείτε και τον οικισμό. Να σκεφτείτε ότι στον οικισμό υπάρχει ζωή και δραστηριότητα εδώ και πενήντα χρόνια. Πολλοί εδώ είναι και 3ης γενιάς εργαζόμενοι.

Ξέρεις, ο πατέρας μου ήταν οικοδόμος και δούλεψε στα κατασκευαστικά έργα του εργοστασίου τη δεκαετία του ‘60. Θυμάμαι μια φωτογραφία του πάνω στην καμινάδα

 Ο πατέρας σου την είδε να χτίζεται … εσύ θα τη δεις να γκρεμίζεται….

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε τις ώρες που βρίσκεται σε εξέλιξη άλλη μία πυρκαγιά στην ανατολική Αττική και ειδικά στο πολύπαθο Πεντελικό βουνό το οποίο από το 1995 έχει καεί και ξανακαεί με 5 πυρκαγιές (1995,1998,2009,2018,2022) και πολύ πιθανό πλέον 6 (με τη φετινή) να έχουν διαστάσεις μεγάλης καταστροφής. Είναι σκέψεις που έρχονται αυτόματα στον νου όσω ανθρώπων έχουν ζήσει λίγο ή πολύ τις πυρκαγιές της τελευταίας δεκαπενταετίας η οποία χαρακτηρίστηκε από τα τραγικότερα περιστατικά που συνδέονται με τις δασικές πυρκαγιές της Πεντέλης. Δεν διεκδικεί δάφνες πραγματείας ούτε αποτελεί πλήρως στοιχειοθετημένη καταγραφή των γεγονότων αλλά συγκεντρώνει τις πολύ βασικές πληροφορίες γύρω από αυτά τα γεγονότα που ακόμα μία φορά εκτυλίσσονται στο ίδιο μέρος και με σχεδόν την ίδια πορεία,

Αρχικά, στον πίνακα που ακολουθεί μαζεύουμε πρόχειρα μεγάλες καταστροφές από δασικές πυρκαγιές και τα πρόσωπα που βρίσκονταν σε θέσεις ευθύνης τον καιρό της κάθε καταστροφής. Σε θέσεις υψηλής ευθύνης (πρωθυπουργοί) και θέσεις τοπικής διοικητικής ευθύνης (δήμαρχοι).

Εφόσον το επίκεντρο της ανάρτησης είναι η ανατολική Αττική και πιο συγκεκριμένα η Πεντέλη στα διοικητικά όρια της Ραφήνας (και του Πικέρμίου), δεν έχουν περιληφθεί στον παραπάνω  πίνακα τα παρακάτω:

οι πυρκαγιές του 2007  που σε εθνική κλίμακα κόστισαν τη ζωή σε 84 ανθρώπους (οι περισσότεροι στην Πελοπόννησο) και έκαψαν 2.700.000 στρέμματα

οι πυρκαγιές του 2018 στα Γεράνεια (Κινέτα), που έκαψαν 60.000 στρέμματα χωρίς όμως νεκρό, σε αντίθεση με τη σχεδόν ταυτόχρονη πυρκαγιά στο Μάτι, που είχε 104 νεκρούς σε 2 ώρες και μέσα σε 18.000 στρέμματα καμένης γης

και οι μεγάλες πυρκαγιές του 2021 με τρεις νεκρούς. Οι πυρκαγιές εκδηλώθηκαν στη Βόρεια Εύβοια (511.000 στρ) στην  Αρχαία Ολυμπία (150.000 στρ.), στην Ανατολική Μάνη  (101.000 στρ), στα Βίλια (94.600 στρ.),  στη Βαρυμπόμπη (83.774 στρ.) και  στο Σχίνο (69.600 στρ.) που έκαψαν  συνολικά 1.000.000 στρέμματα και μαζί με άλλες μικρότερες, έκαψαν 1.300.000  στρέμματα περίπου

Στις μεγάλες καταστροφές των τελευταίων 15 ετών στην ανατολική Αττική, 2 είναι τα ονόματα που εμφανίζονται συχνότερα σε θέσεις ευθύνης (2 φορές το καθένα). Ο Κ. Μητσοτάκης στη θέση ύψιστης ευθύνης, εκείνη του πρωθυπουργού της χώρας και του Ευ. Μπουρνούς, στη θέση του τοπικού υπεύθυνου (θέση δημάρχου). Μάλιστα παρά τις ευθύνες που συνεπάγονται οι «θέσεις ευθύνης» και οι δύο αρνούνται την ευθύνη τους! Στην Ελλάδα η ευθύνη είναι κάτι που ο νόμος, ο πολιτισμός και η συνείδηση μας το θεωρούν «λάστιχο». Εύκαμπτο και πάντα αορίστου μορφής.

Στον αριθμό των νεκρών, τα θλιβερά πρωτεία κατέχουν οι Ευ. Μπουρνούς και Αλ. Τσίπρας αφού είναι οι θεσμικοί παράγοντες που έχουν την ευθύνη τη χρονική στιγμή της φωτιάς στο Μάτι. Όλα όσα χρησιμοποιούνται για να διαχυθεί η ευθύνη προς τα κάτω ή προς κάθε άλλη κατεύθυνση, μοιάζουν με σενάριο κακής ποιότητας.

Ο πρωταθλητής σε καμένες εκτάσεις δεν είναι δύσκολο να αναδειχθεί αφού με 2.700.000 στρέμματα και 84 νεκρούς το 2007, μαζί με το ολοκαύτωμα του 2009 στην Πεντέλη (πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής) τα νούμερα είναι αμείλικτα. Όμως από το 2010 μέχρι το 2018 -χρόνια της σκληρής ύφεσης-  παρατηρείται μείωση του αριθμού των δασικών πυρκαγιών και των καμένων εκτάσεων. Από το 2018, πρώτα με τα Γεράνεια και μέχρι το 2019, παρατηρείται αύξηση περιστατικών, καμένων στρεμμάτων και δυστυχώς νεκρών. Μόνο οι φωτιές σε Γεράνεια και Μάτι μετρούν συνολικά  80.000 στρέμματα και 104 νεκρούς. Ασύλληπτα μεγέθη. Από το 2019 και μετά, το πράγμα ξεφεύγει και κορυφώνεται το 2021. Μέχρι σήμερα, ο Κ. Μητσοτάκης φέρει τη θεσμική ευθύνη για τουλάχιστον άλλο 1,5 εκατομμύριο καμένων εκτάσεων που σίγουρα μετά τη φετινή πυρκαγιά (2024) στην ανατολική Αττική θα ξεπεραστεί κατά πολύ.

Σε επίπεδο διοικητικής ευθύνης, σε ό,τι αφορά στους πληγέντες δήμους, οι δήμοι Ραφήνας – Πικερμίου και Μαραθώνα, κατέχουν τις πιο μαύρες επιδόσεις. Δεν είναι μόνο οι αριθμοί των θυμάτων και των καμένων εκτάσεων αλλά και η επανάληψη των καταστροφών μέσα σε μικρά διαστήματα από τα ίδια πρόσωπα. Εκεί μόνο μπορεί ο δήμος του Μαραθώνα να παραθέσει το επιχείρημα πως υπέστη ζημιές με δύο διαφορετικούς δημάρχους (Ηλ. Ψινάκη και Στ. Τσίρκα) τα τελευταία χρόνια και συνεπώς να διασκορπίσει τις θεσμικές ευθύνες των προσώπων μέχρι αυτές να χαθούν τελείως από τη μνήμη. Σε αντίθετη κατάσταση βρίσκεται ο δήμος Ραφήνας Πικερμίου, ο οποίος απέδειξε πως επιλέγει πάντα αυτόν που «δεν έχει καμία ευθύνη». Έτσι τουλάχιστον ισχυρίστηκε ο Ευ, Μπουρνούς, τόσο το 2018 όσο και το 2022, όντας εκλεγμένος σε δύο διαφορετικές θητείες. Εκεί όμως μπορεί να βασιστεί και να αποτινάξει τις ευθύνες του ισχυριζόμενος πως «οι πολίτες τον εμπιστεύονται» άσχετα αν είναι ο θεσμικός υπεύθυνος για ό,τι συνέβη στον δήμο του οποίου ήταν επικεφαλής. Αν τον εμπιστεύτηκαν, σίγουρα δεν θα είναι για τις επιδόσεις του σε θέματα πολιτικής προστασίας (ποιος ξεχνάει εκτός από τις πυρκαγιές και τα χιόνια του 2022; ). Αλλά το 2024 μία νέα δήμαρχος έχει πια τη θέση ευθύνης στον δήμο, Η Δήμητρα Τσεβά - Μήλα. Γιατί όμως προαισθανόμαστε όλοι πως μετά την πυρκαγιά που καίει από χθες και τον δήμο που διοικεί, θα αρνηθεί πως έχει οποιαδήποτε ευθύνη αφού αυτά είναι θέματα «υπουργείου πολιτικής προστασίας» ή οποιουδήποτε άλλου;

Σκέψεις και απορίες που γεννούν οι εξελίξεις. Οι καταστροφές που χτυπούν καθημερινά την πόρτα μας και τίποτα δεν δείχνει ικανό να τις αποτρέψει. Ούτε τα δήθεν προληπτικά μέτρα που λαμβάνονται ούτε η ακατάσχετη κενολογία αυτών που κατέχουν θέσεις ευθύνης χωρίς να ξέρουν τι σημαίνει η λέξη ευθύνη. Απόδειξη πως την αρνούνται στην πρώτη περίπτωση που θα τους ζητηθεί ο λογαριασμός για όσα έπραξαν μέσα στα όρια ευθύνης τους. Υπάρχουν βέβαια  και αυτοί που έχουν πέσει στη χύτρα με το αθωωτικό φίλτρο εκ γενετής και ποτέ δεν φέρουν ευθύνη, ούτε και όταν αυτή είναι δομικό στοιχείο του θεσμικού τους ρόλου.

Ας ευχηθούμε να τελειώσει το γρηγορότερο ο εφιάλτης που ζώνει τη χώρα και περισσότερο την Αττική, κάθε καλοκαίρι και αυτές τις ώρες βρίσκεται σε εξέλιξη στα ανατολικά παράλια της, Μετά θα έχουμε όλον τον απαραίτητο χρόνο για να ξεχάσουμε και πάλι και να συνεχίσουμε να θεωρούμε εαυτούς αφυπνισμένους και ενεργούς πολίτες. Άλλωστε αυτό δεν κάνουμε τόσα χρόνια τώρα, σε κάθε μας πολιτική (υποτίθεται) πράξη;