Μετά τη Μάνδρα, ήρθε η σειρά της Κινέτας. Αντί να περιμένουμε το επόμενο χτύπημα δε θα ήταν καλύτερα να σχεδιάζαμε ένα μακρόπνοο σχέδιο; Η λύση είναι όλο και περισσότερο φανερό πως βρίσκεται στη συγκράτηση του νερού ψηλά στα βουνά

Αντιγράφουμε από τον Γιώργο Σταματόπουλο και την Εφημερίδα των Συντακτών

Μάλιστα. Ήταν πολύ ισχυρή η βροχόπτωση –τι να κάνουμε;– αλλά και η πυρκαγιά του 2018; Πού τα πάμε αυτά; Αν δεν είχαν καεί τα δέντρα και ήσαν εκεί να στομώνουν τους χειμάρρους και εάν η βροχή δεν ήταν καταρρακτώδης και άφθονη, μα τόσο άφθονη, δεν θα παρατηρούσαμε αυτά τα φαινόμενα των πλημμυρισμένων σπιτιών και τον κίνδυνο να χαθούν ανθρώπινες και κάθε είδους ζωές. Τα λένε αυτά «ειδικοί» και δεν αισχύνονται.

Δεν θα πείραζαν δηλαδή τα μπαζώματα των ρεμάτων και η ανόρθωση πάνω σ’ αυτά οικιών ούτε η ανέγερση αυθαιρέτων μέσα στα πανέμορφα κατά τα άλλα ελληνικά δάση, ορεινά, αστικά, περιαστικά; Α, μπα. Από δικαιολογίες αριστεύουμε, από λύσεις σε προβλήματα είμαστε κουμπούρες.

Και η λύση είναι πάνω στα βουνά, από κει που ξεκινάνε τα νερά και όχι μέσα στο Λεκανοπέδιο· εκεί πρέπει να συγκρατηθούν τα όμβρια ύδατα – και τα μικρά φράγματα φαίνονται μια κάποια λύση, όπως τουλάχιστον έχει προκύψει από μελέτες του Τεχνολογικού Επιμελητηρίου (ΤΕΕ) και του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Εχουν πει οι ειδικοί επιστήμονες ότι τα αντιπλημμυρικά έργα που σχεδιάζονται, από τη μια καθυστερούν ή δεν εκτελούνται, από την άλλη δεν αρκούν να λύσουν το πρόβλημα που δημιουργούν οι ισχυρές βροχοπτώσεις. Μελέτη για το ίδιο θέμα [λύση στην «πηγή», στα βουνά] έχει εκπονήσει εδώ και δεκαετίες ο Νίκος Ράπτης, το βιβλίο του όμως δεν είναι γνωστό στους Ελληνες.

Ο Μανώλης Γλέζος το έχει κάνει αυτό στο χωριό του, στ’ Απεράθου της Νάξου, εδώ και τριάντα χρόνια, όταν ήταν τότε πρόεδρος της κοινότητας. Εάν θυμάμαι καλά, πάνω από εκατόν πενήντα μικρά φράγματα έχουν κατασκευαστεί στα γύρω βουνά και έχουν νερό να ποτίσουν όλο το νησί. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορεί να εφαρμοστεί το ίδιο στην Κινέττα, στη Μάνδρα ή όπου αλλού [σε όλη την Ελλάδα, εννοείται, αφού παντού έχουν μπαζωθεί τα ρέματα] εμφανίζονται τα ίδια προβλήματα;

Οι μικροί ταμιευτήρες λειτουργούν ανασχετικά για τη ροή των υδάτων αφενός και αφετέρου συντελούν στα εξής: στον εμπλουτισμό του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα· στην άρδευση των καλλιεργειών· στην πιθανή παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας· στην ετήσια ρύθμιση ροής [και άρα έλεγχο] των υδάτων· στην αντιπλημμυρική προστασία προφανώς αλλά και στην ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής.

Τι εμποδίζει τους κρατικούς και τους περιφερειακούς φορείς να προβούν στην κατασκευή αυτών των μικρών φραγμάτων; Τόσο ισχυρά συμφέροντα κρύβονται πίσω από την αδιαφορία των αρχών και τη γραφειοκρατική μάστιγα; Το δε κόστος κατασκευής δεν είναι απλησίαστο, αντιθέτως. Το να προσπαθούν οι εκάστοτε κυβερνώντες να πετάξουν απλώς από πάνω τους τις ευθύνες καταντά θλιβερό· κατ’ αρχάς υποτιμούν τη νοημοσύνη μας [και τη συνείδησή μας] και ας μη γίνει λόγος για την απαίσια συμπεριφορά τους απέναντι στη φυσική ροή των πραγμάτων [των υδάτων], αφού δεν διστάζουν να αλλάξουν τον ρουν και να υψώσουν κτίρια στα φυσικά περάσματα των νερών της βροχής. Συνηθισμένοι [και εθισμένοι;] να βεβηλώνουν τη φύση προς όφελος αφύσικων απαιτήσεων του ανθρώπου.

Μια ζωή τα ίδια και τα ίδια. Πάνε στράφι και οι πανεπιστημιακές και άλλες μελέτες και βεβαίως χάνονται ζωές όλου του ζωικού βασιλείου.