Την πιο ταιριαστή υποδοχή για τον κάτοχο της υψηλότερης θέσης στο βάθρο των καταστροφών, Κ. Μητσοτάκη, επιφύλαξαν οι πολίτες κατά την επίσκεψη του στην Πεντέλη, χθες 20/8/2024. Οι διμοιρίες ΜΑΤ, "αστυνομικών της WIND* " και άλλων πολλών από τον υπερπληθυσμό των σωμάτων ασφαλείας που έχει φτιάξει ο ίδιος ο αποδοκιμαζόμενος, φάνταζαν περιττοί κομπάρσοι σε ένα σκηνικό που έβραζε από οργή για την ανεπάρκεια της κυβέρνησης, της περιφέρειας αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης, στον τομέα της προστασίας, πρόληψης και καταστολής των δασικών πυρκαγιών. Γιουχαϊσματα, αποδοκιμασίες αλλά και ιστορικά συνθήματα με καταγωγή από τη δεκαετία του 60 και τα Ιουλιανά, γέμισαν τον αέρα. Αλλά ο Μητσοτάκης "συσκεπτόταν". 'Οπως έκανε και μετά την καταστροφή της Εύβοιας, της Δαδιάς, των Γερανείων, της ανατολικής Αττικής (του 2022). Και οι συσκέψεις εκείνες οδήγησαν στα σημερινά αποτελέσματα

πηγή βίντεο από το fb profile Amalia Perperidou

Πηγή φωτογραφίας ΤΟ ΒΗΜΑ

Άν οι πρόσφατες πυρκαγιές την Αττική προκάλεσαν την οργή των συγκεντρωμένων, δεν έμειναν στο περιθώριο οι πρόσφατες καταστροφές στην υπόλοιπη Ελλάδα, με πλήθος αναφορών στην πυρκαγιά του Όρβηλου και του Μενοίκιου στις Σέρρες, την πυρκαγιά της Χαλκίδας (στα Φύλλα και στο Αφράτι), τις δύο πυρκαγιές στο Αλιβέρι (Ιούνιο και Αύγουστο) ή τη φωτιά στα Γιάννενα (Βαδίστρα). Την "πανηγυρική" φωτιά στην Ύδρα αλλά και αλλού στην Μητσοτακική επικράτεια.

Επιδόσεις πρωθυπουργών (πηγή: Jo Di)

O κάτοχος της πρώτης θέσης σε καμμένα δάση και καμένες εκτάσεις γενικά,, τόσο ανά έτος όσο και συνολικά, Κ. Μητσοτάκης, με  καμένα συνολικά 3,9 εκατομμύρια στρέμματα, ξεπέρασε ακόμα και τον Κ. Καραμανλή που ήταν πρωθυπουργός όταν την περίοδο 2007-2009 κάηκαν 3,7 εκατομμύrια στρέμματα. Δεν θα του άξιζε καλύτερη υποδοχή.

Ο "πρωταθλητής" των πυρκαγιών που ξέχασε τη Βόρεια Εύβοια και το εφιαλτικό 2021 με 1.300.000 καμένα στρέμματα μαζί με  Αρχαία Ολυμπία, Ανατολική Μάνη, Βίλια, Βαρυμπόμπη, Κρυονέρι, Πάρνηθα, Σχίνο. Που ξέχασε την πυρκαγιά που κατέκαψε το δάσος της Δαδιάς και την πιο πρόσφατα στα Γεράνεια Όρη, όπως και την πυρκαγιά της ανατολικής Αττικής του 2022. Και το πιο τρομερό στην αφασία και την ανεπάρκεια του, είναι πως μετά από κάθε καταστροφή εξαγγέλλει και καινούργιο, φρέσκο αέρα κοπανιστό προκειμένου να επενδύσει τα σχέδια του με φιλοπεριβαλλοντικό μανδύα, χωρίς πραγματικά να θέλει να συνειδητοποιήσει τις τραγικές ευθύνες του και της κυβέρνησης του στην περιβαλλοντική υποβάθμιση της χώρας. .

Σαν συνεπής νεοφιλελεύθερος, ο Μητσοτάκης και συν αυτώ, ομνύουν στο δόγμα των Αμερικάνων ομοϊδεατών τους, που αφήνουν τις πυρκαγιές στην Καλιφόρνια να καίνε ακόμα και για χρόνια, θεωρώντας οικονομικότερη την προστασία σπιτιών και περιουσιών έναντι της δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης. Οι καταστροφές όμως δεν είναι μόνο θέμα οικονομίας αλλά κυρίως θέμα υγείας και προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά αυτά είναι ακατανόητα για τους Μητσοτάκηδες όπου γης.

Ο νεοφιλελεύθερος βλέπει την "ευκαιρία" εκεί όπου όλος ο κόσμος βιώνει την καταστροφή και ο Μητσοτάκης μας το έχει καταστήσει σαφές ήδη από το 2021 όταν η απάντηση του  στον θρήνο που γέννησαν οι τότε πυρκαγιές, ήταν το "Νέο Δάσος" του Στ. Μπένου, δηλαδή ένα δίκτυο ειδικών πολεοδομικών σχεδίων για τις καμένες περιοχές της Β. Εύβοιας, Βέβαια δεν ήταν η παρθενική εμφάνιση αυτών των σχεδίων. Είχε προηγηθεί το Μάτι, το Κόκκινο Λιμανάκι και άλλες καμένες περιοχές, όπου η απάντηση στην καταστροφή λεγόταν  "Ειδικό πολεοδομικό" λες και δεν είχαν καταστραφεί και φυσικά αποθέματα μαζί με τους ανθρώπους το 2018.

Τώρα όλα δείχνουν πως ακόμα μία φορά, η κυβερνητική απάντηση στην καταστροφή θα είναι ένα νέο δίκτυο "Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων" για τις πληγείσες (και πολλαπλά πληγείσες) περιοχές. Δεν είναι να απορούμε λοιπόν γιατί δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται να υπάρξει δασοπροστασία και πυροπροστασία με τον Μητσοτάκη και τη νεοφιλελεύθερη παρέα του στο τιμόνι της χώρας. Πως θα εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που γεννούν οι καταστροφές και που με τον "δικό τους τρόπο" θα δώσουν  "αναπτυξιακή ώθηση" σε αυτούς που πρόκειται να τη δώσουν; Οι καταστροφές θα αφήνονται απλά να "συμβούν" γιατί "γεννούν ευκαιρίες".

  ---

*Αστυνομικοί της WIND: ευφημισμός για τους αστυνομικούς της κάποτε λεγόμενης "πανεπιστημιακής αστυνομίας" και νυν  αποκαλούμενης "ΟΔΟΣ" που μοιάζουν με τις πωλήτριες και τους πωλητές της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας λόγω εκπληκτικής ομοιότητας της στολής τους (βλ. φωτογραφίες).

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε τις ώρες που βρίσκεται σε εξέλιξη άλλη μία πυρκαγιά στην ανατολική Αττική και ειδικά στο πολύπαθο Πεντελικό βουνό το οποίο από το 1995 έχει καεί και ξανακαεί με 5 πυρκαγιές (1995,1998,2009,2018,2022) και πολύ πιθανό πλέον 6 (με τη φετινή) να έχουν διαστάσεις μεγάλης καταστροφής. Είναι σκέψεις που έρχονται αυτόματα στον νου όσω ανθρώπων έχουν ζήσει λίγο ή πολύ τις πυρκαγιές της τελευταίας δεκαπενταετίας η οποία χαρακτηρίστηκε από τα τραγικότερα περιστατικά που συνδέονται με τις δασικές πυρκαγιές της Πεντέλης. Δεν διεκδικεί δάφνες πραγματείας ούτε αποτελεί πλήρως στοιχειοθετημένη καταγραφή των γεγονότων αλλά συγκεντρώνει τις πολύ βασικές πληροφορίες γύρω από αυτά τα γεγονότα που ακόμα μία φορά εκτυλίσσονται στο ίδιο μέρος και με σχεδόν την ίδια πορεία,

Αρχικά, στον πίνακα που ακολουθεί μαζεύουμε πρόχειρα μεγάλες καταστροφές από δασικές πυρκαγιές και τα πρόσωπα που βρίσκονταν σε θέσεις ευθύνης τον καιρό της κάθε καταστροφής. Σε θέσεις υψηλής ευθύνης (πρωθυπουργοί) και θέσεις τοπικής διοικητικής ευθύνης (δήμαρχοι).

Εφόσον το επίκεντρο της ανάρτησης είναι η ανατολική Αττική και πιο συγκεκριμένα η Πεντέλη στα διοικητικά όρια της Ραφήνας (και του Πικέρμίου), δεν έχουν περιληφθεί στον παραπάνω  πίνακα τα παρακάτω:

οι πυρκαγιές του 2007  που σε εθνική κλίμακα κόστισαν τη ζωή σε 84 ανθρώπους (οι περισσότεροι στην Πελοπόννησο) και έκαψαν 2.700.000 στρέμματα

οι πυρκαγιές του 2018 στα Γεράνεια (Κινέτα), που έκαψαν 60.000 στρέμματα χωρίς όμως νεκρό, σε αντίθεση με τη σχεδόν ταυτόχρονη πυρκαγιά στο Μάτι, που είχε 104 νεκρούς σε 2 ώρες και μέσα σε 18.000 στρέμματα καμένης γης

και οι μεγάλες πυρκαγιές του 2021 με τρεις νεκρούς. Οι πυρκαγιές εκδηλώθηκαν στη Βόρεια Εύβοια (511.000 στρ) στην  Αρχαία Ολυμπία (150.000 στρ.), στην Ανατολική Μάνη  (101.000 στρ), στα Βίλια (94.600 στρ.),  στη Βαρυμπόμπη (83.774 στρ.) και  στο Σχίνο (69.600 στρ.) που έκαψαν  συνολικά 1.000.000 στρέμματα και μαζί με άλλες μικρότερες, έκαψαν 1.300.000  στρέμματα περίπου

Στις μεγάλες καταστροφές των τελευταίων 15 ετών στην ανατολική Αττική, 2 είναι τα ονόματα που εμφανίζονται συχνότερα σε θέσεις ευθύνης (2 φορές το καθένα). Ο Κ. Μητσοτάκης στη θέση ύψιστης ευθύνης, εκείνη του πρωθυπουργού της χώρας και του Ευ. Μπουρνούς, στη θέση του τοπικού υπεύθυνου (θέση δημάρχου). Μάλιστα παρά τις ευθύνες που συνεπάγονται οι «θέσεις ευθύνης» και οι δύο αρνούνται την ευθύνη τους! Στην Ελλάδα η ευθύνη είναι κάτι που ο νόμος, ο πολιτισμός και η συνείδηση μας το θεωρούν «λάστιχο». Εύκαμπτο και πάντα αορίστου μορφής.

Στον αριθμό των νεκρών, τα θλιβερά πρωτεία κατέχουν οι Ευ. Μπουρνούς και Αλ. Τσίπρας αφού είναι οι θεσμικοί παράγοντες που έχουν την ευθύνη τη χρονική στιγμή της φωτιάς στο Μάτι. Όλα όσα χρησιμοποιούνται για να διαχυθεί η ευθύνη προς τα κάτω ή προς κάθε άλλη κατεύθυνση, μοιάζουν με σενάριο κακής ποιότητας.

Ο πρωταθλητής σε καμένες εκτάσεις δεν είναι δύσκολο να αναδειχθεί αφού με 2.700.000 στρέμματα και 84 νεκρούς το 2007, μαζί με το ολοκαύτωμα του 2009 στην Πεντέλη (πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής) τα νούμερα είναι αμείλικτα. Όμως από το 2010 μέχρι το 2018 -χρόνια της σκληρής ύφεσης-  παρατηρείται μείωση του αριθμού των δασικών πυρκαγιών και των καμένων εκτάσεων. Από το 2018, πρώτα με τα Γεράνεια και μέχρι το 2019, παρατηρείται αύξηση περιστατικών, καμένων στρεμμάτων και δυστυχώς νεκρών. Μόνο οι φωτιές σε Γεράνεια και Μάτι μετρούν συνολικά  80.000 στρέμματα και 104 νεκρούς. Ασύλληπτα μεγέθη. Από το 2019 και μετά, το πράγμα ξεφεύγει και κορυφώνεται το 2021. Μέχρι σήμερα, ο Κ. Μητσοτάκης φέρει τη θεσμική ευθύνη για τουλάχιστον άλλο 1,5 εκατομμύριο καμένων εκτάσεων που σίγουρα μετά τη φετινή πυρκαγιά (2024) στην ανατολική Αττική θα ξεπεραστεί κατά πολύ.

Σε επίπεδο διοικητικής ευθύνης, σε ό,τι αφορά στους πληγέντες δήμους, οι δήμοι Ραφήνας – Πικερμίου και Μαραθώνα, κατέχουν τις πιο μαύρες επιδόσεις. Δεν είναι μόνο οι αριθμοί των θυμάτων και των καμένων εκτάσεων αλλά και η επανάληψη των καταστροφών μέσα σε μικρά διαστήματα από τα ίδια πρόσωπα. Εκεί μόνο μπορεί ο δήμος του Μαραθώνα να παραθέσει το επιχείρημα πως υπέστη ζημιές με δύο διαφορετικούς δημάρχους (Ηλ. Ψινάκη και Στ. Τσίρκα) τα τελευταία χρόνια και συνεπώς να διασκορπίσει τις θεσμικές ευθύνες των προσώπων μέχρι αυτές να χαθούν τελείως από τη μνήμη. Σε αντίθετη κατάσταση βρίσκεται ο δήμος Ραφήνας Πικερμίου, ο οποίος απέδειξε πως επιλέγει πάντα αυτόν που «δεν έχει καμία ευθύνη». Έτσι τουλάχιστον ισχυρίστηκε ο Ευ, Μπουρνούς, τόσο το 2018 όσο και το 2022, όντας εκλεγμένος σε δύο διαφορετικές θητείες. Εκεί όμως μπορεί να βασιστεί και να αποτινάξει τις ευθύνες του ισχυριζόμενος πως «οι πολίτες τον εμπιστεύονται» άσχετα αν είναι ο θεσμικός υπεύθυνος για ό,τι συνέβη στον δήμο του οποίου ήταν επικεφαλής. Αν τον εμπιστεύτηκαν, σίγουρα δεν θα είναι για τις επιδόσεις του σε θέματα πολιτικής προστασίας (ποιος ξεχνάει εκτός από τις πυρκαγιές και τα χιόνια του 2022; ). Αλλά το 2024 μία νέα δήμαρχος έχει πια τη θέση ευθύνης στον δήμο, Η Δήμητρα Τσεβά - Μήλα. Γιατί όμως προαισθανόμαστε όλοι πως μετά την πυρκαγιά που καίει από χθες και τον δήμο που διοικεί, θα αρνηθεί πως έχει οποιαδήποτε ευθύνη αφού αυτά είναι θέματα «υπουργείου πολιτικής προστασίας» ή οποιουδήποτε άλλου;

Σκέψεις και απορίες που γεννούν οι εξελίξεις. Οι καταστροφές που χτυπούν καθημερινά την πόρτα μας και τίποτα δεν δείχνει ικανό να τις αποτρέψει. Ούτε τα δήθεν προληπτικά μέτρα που λαμβάνονται ούτε η ακατάσχετη κενολογία αυτών που κατέχουν θέσεις ευθύνης χωρίς να ξέρουν τι σημαίνει η λέξη ευθύνη. Απόδειξη πως την αρνούνται στην πρώτη περίπτωση που θα τους ζητηθεί ο λογαριασμός για όσα έπραξαν μέσα στα όρια ευθύνης τους. Υπάρχουν βέβαια  και αυτοί που έχουν πέσει στη χύτρα με το αθωωτικό φίλτρο εκ γενετής και ποτέ δεν φέρουν ευθύνη, ούτε και όταν αυτή είναι δομικό στοιχείο του θεσμικού τους ρόλου.

Ας ευχηθούμε να τελειώσει το γρηγορότερο ο εφιάλτης που ζώνει τη χώρα και περισσότερο την Αττική, κάθε καλοκαίρι και αυτές τις ώρες βρίσκεται σε εξέλιξη στα ανατολικά παράλια της, Μετά θα έχουμε όλον τον απαραίτητο χρόνο για να ξεχάσουμε και πάλι και να συνεχίσουμε να θεωρούμε εαυτούς αφυπνισμένους και ενεργούς πολίτες. Άλλωστε αυτό δεν κάνουμε τόσα χρόνια τώρα, σε κάθε μας πολιτική (υποτίθεται) πράξη;

Μετά τη συμφορά και του φετινού καλοκαιριού μετράμε κοντά 3.000.000 στρέμματα καμένης γης, ως επί το πλείστο δασικής, μέσα στα μόλις 3 τελευταία χρόνια. Και αν θέλουμε να αποδώσουμε ευθύνες για την κακή μας μοίρα, έχουμε τον εύκολο εχθρό, άυλο και απροσδιόριστο αλλά και -για τους ίδιους λόγους- τρομακτικό, που αποκαλούμε κλιματική αλλαγή ή «κλιματική κρίση» ή ακόμα και «κακοτυχία», «συγκυρία». Έχουμε εσχάτως  και το ακόμα πιο συνωμοσιολογικό, αυτό του, υβριδικού πολέμου και άλλα εξίσου γελοία. Γιατί μόνο γελοίες μπορεί να είναι οι δικαιολογίες αυτές όταν ό,τι ζούμε γίνεται μέσα σε ένα περιβάλλον κακοδιοίκησης, κακοδιαχείρησης, προτεραιοποίησης των καλούμενων «στρατηγικών επιλογών για την οικονομία» και εν γένει σε ένα τοπίο που ακόμα και το φυσικό περιβάλλον ρευστοποιείται, για να γίνει καύσιμο μίας θνησιγενούς οικονομικής δραστηριότητας.

Δεν είναι μόνο τα καμένα δάση τα θύματα της ρευστοποίησης. Είναι και οι κατακρεουργημένες παραλίες, το ολοένα και πιο τσιμεντένιο αστικό τοπίο, οι σκληρές διευθετήσεις ρεμάτων και γενικότερα η μονότονη επιλογή των «γκρίζων λύσεων» της ανθρώπινης δραστηριότητας. Είναι μία κεντρική στρατηγική του ελληνικού κράτους το οποίο  δεν ντρέπεται να παριστάνει τη «βαρυπενθούσα χήρα» σε κάθε καταστροφή και είκοσι τέσσερεις ώρες μετά και πίσω από τους προβολείς, να εγκρίνει καταστροφικές επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον. Το ίδιο περιβάλλον για το οποίο «σκούπιζε τα δάκρυα του» ο κροκόδειλος της εξουσίας. Νομοθετικής, εκτελεστικής αλλά και δικαστικής όπως έχει επανειλημμένα αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια. Εξουσία που όχι μόνο εγκρίνει και προωθεί την καταστροφή αλλά παράλληλα τη διαφημίζει,  την παρουσιάζει  ως «ανάπτυξη» και καμαρώνει χωρίς αιδώ,  αποδεικνύοντας πως πέρα από το όριο του τραγικού, αρχίζει το γελοίο.

Παράλληλα με τον «ενεργητικό βιασμό του φυσικού περιβάλλοντος, το ίδιο αυτό εξουσιαστικό σύμπλεγμα, φροντίζει να εξαφανίσει ό,τι προστατευτικό είχε απομείνει από την παλαιότερη νομοθεσία, με κύριους στόχους την προστατευτική νομοθεσία για τα δάση αλλά και το φυσικό περιβάλλον, που περιεχόταν σε νόμους όπως ο 998/79. Γενικά ο κροκόδειλος της εξουσίας που κλαίει μπροστά στις κάμερες (ή τάχα οργίζεται όπως πρόσφατα ο «υπουργός Κικίλιας») έχει ήδη ανοίξει το στόμα του και ετοιμάζεται να κατασπαράξει ό,τι απέμεινε από το Σύνταγμα του 1975 και τους νόμους για την προστασία της Φύσης που απέρρευσαν από αυτό. Και το κάνει χοντροκομμένα και με τον άθλιο τρόπο που χαρακτηρίζει τους κροκόδειλους. Από τη μία η εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων με αυθαιρετούχους, καταπατητές, ιδιοκτήτες ξενοδοχείων, εργοστασίων ή βιομηχανικών ΑΠΕ και άλλα αδηφάγα και από την άλλη οι σχεδιασμοί «στο γόνατο» και πάντα στην υπηρεσία των «επενδυτών» δεν αφήνουν περιθώρια για να ελπίσουμε πως θα υπάρξει ποτέ αποκατάσταση της καταστροφής. Αντίθετα, η καταστροφή που έχει ξεκινήσει ήδη 30 χρόνια πριν, βρίσκεται σε εξέλιξη και μάλιστα τώρα αρχίζει η απόλυτη κορύφωση της. Τα τρία τελευταία χρόνια το κάνουν ξεκάθαρο αυτό.

Το κράτος -κροκόδειλος κλαίει σε εθνικό δίκτυο. Κλαίει και υπόσχεται πως θα αποκαταστήσει τις καταστροφές. Το έχει ξανακάνει. Ποιος δεν θυμάται το 2007 όταν ο Καραμανλής επαναλάμβανε μονότονα το «Όπου δάσος πάλι δάσος». Ποιος δεν θυμάται και το ότι πέρα από κάτι «κηποτεχνικά» που έγιναν στην αρχαία Ολυμπία και κάτι μικροαναδασώσεις σε παλαιότερα καμένα, τίποτα άλλο και ουσιαστικό  δεν έγινε. Αλλά ούτε και οι προσχηματικές αναδασώσεις είναι το θέμα αφού συνήθως αυτές γίνονται βεβιασμένα και για διαφημιστικούς λόγους. Όπως πέρυσι ο δήμαρχος της Ραφήνας πήγε και έκανε «δενδροφυτεύσεις» και «σβωλορίψεις»(!!!!) στα φρεσκοκαμένα του ανατολικού Πεντελικού, προκαλώντας ανεπανόρθωτη ζημιά στα καμένα εδάφη και προωθώντας έτσι την περαιτέρω διάβρωση τους. Το θέμα λοιπόν είναι η φυσική αναδάσωση, η βλάστηση των σπόρων που βρίσκονται στο έδαφος και η αναβλάστηση των ζωντανών  πρέμνων ή των ριζών, για τα είδη που έχουν αυτή την ικανότητα. Ακολουθεί υποχρεωτικά η απόλυτη προστασία τους από τον άνθρωπο και τις εντεταλμένες γι’ αυτό υπηρεσίες του.  Αλλά ακόμα και αν το καμένο δάσος ξαναγεννηθεί, πως θα προστατευτεί από υπηρεσίες που είναι μεν εντεταλμένες αλλά όχι στελεχωμένες;

Γι’ αυτό γίνεται αμέσως αντιληπτό πως ό,τι κάηκε χάθηκε ανεπιστρεπτί. Με δασική υπηρεσία «φάντασμα» που δεν έχει ούτε ανθρώπους ούτε μέσα για να προστατέψει το δάσος που αναγεννιέται, δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξει δάσος. Οι πιέσεις είναι αφόρητες. Είτε παράνομες, από καταπατητές, εκχερσωτές που λειτουργούν ως άτομα ή ως οικοδομικοί συνεταιρισμοί, είτε «νόμιμες» όπως απεδείχθη από τις «οικιστικές πυκνώσεις» (sic) και κυρίως με το «νέο δάσος» του Μπένου στην Εύβοια που αποσκοπούσε σε εγκατάσταση νέων χρήσεων με τη συνέργεια ανυστερόβουλων(;;; ) «μεγάλων χορηγών». Αλλά και σε μικρότερη κλίμακα, με την προώθηση «Ειδικών Πολεοδομικών» στην Αττική. Στο Μάτι και σε γειτονικές του περιοχές. Και όλα αυτά με την έγκριση ή την ανοχή μίας δασικής υπηρεσίας «μαριονέτα», εξαρτημένης, υποστελεχωμένης και γι’ αυτό ανίκανης πια να δράσει και να υπερασπιστεί το καμένο δάσος. Παρηκμασμένης και οδηγούμενης σταθερά στην απαξίωση* και τον θάνατο (την κατάργηση, για να μη γινόμαστε μακάβριοι).

Η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει τις επιλογές της και μέσα σε αυτές δεν βρίσκεται ούτε το δάσος ούτε το φυσικό περιβάλλον γενικότερα. Αυτά είναι τα αναλώσιμα για μία αδιέξοδη πορεία προς την καταστροφή των πολλών στο όνομα του κέρδους των ολίγων και εκλεκτών της. Κάθε μέρα το αποδεικνύει άλλωστε στην πράξη και όσα λόγια και αν εκφωνήσει από το auto-cue ο κυβερνητικός κροκόδειλος, θα είναι για να πείσει τους ευκολόπιστους πως «το δάσος ξαναγίνεται».

Όπως ξαναδασώθηκε η Πεντέλη, ο Υμηττός και τόσα άλλα -κάποτε υπέροχα- βουνά.

_

*Ενδεικτική ήταν η έλλειψη κάθε αντίδρασης το 2018, όταν μετά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι, τη Νταού,τον Βουτζά, το Κόκκινο Λιμανάκι, αλαλάζοντα πλήθη είχαν ξεχυθεί με πριόνια εξαπολύοντας πογκρόμ κατά των πεύκων. Λες και τα δέντρα ήταν υπεύθυνα για την καταστροφή. Έκοβαν ζωντανά και καμένα αδιακρίτως χωρίς καμία επίπληξη έστω. Σήμερα η έρημος που απλώνεται στην περιοχή είναι αδιάψευστος μάρτυρας πως το φυσικό περιβάλλον απειλείται κυρίως από τον άνθρωπο που ακόμα και μετά την πυρκαγιά και την ολοκλήρωση της καταστροφής που προκαλεί, θα έρθει ο ανθρωπος να ολοκληρώσει το έγκλημα

Σε προηγούμενο δημοσίευμα μας, στις 30/11, αναφερόμασταν στην εξαφάνιση των ΕΛΠΕ από το πεδίο των έργων προστασίας  και αποκατάστασης των καένων περιοχών του Σχίνου, για τις οποίες είχε μάλιστα ανακηρυχθεί "Ανάδοχος Αποκατάστασης"

Σήμερα τα ΕΛΠΕ απάντησαν στα σχετικά δημοσιεύματα ξεκαθαρίζοντας πως "λόγω των ιδιαίτερων απαιτήσεων του έργου, ενημέρωσε εξαρχής ότι από την στιγμή που δεν υπάρχουν προ-εγκεκριμένοι εργολάβοι με τους οποίους μπορεί να συνεργαστεί, θα ακολουθήσει συγκεκριμένη διαδικασία για την εξεύρεση και επιλογή των αναδόχων του έργου. Για τον λόγο αυτό εκτιμήθηκε ότι για την ολοκλήρωση του έργου, απαιτείται το χρονικό περιθώριο των 5 μηνών από την ημερομηνία έναρξης εκτέλεσης των εργασιών και όχι από την έκδοση της απόφασης ορισμού αναδόχου. "

Άρα δεν έχουν εξαφανστεί αλλά απλά κινούται σε προγραμματισμό πενταμήνου. Όμως δεν ξέρουμε αν στον προγραμματισμό που τροποποίησε το υπουργείο κατλά τις επιθυμίες της εταιρείας - αναδόχου είναι και προγραμματισμός του καιρού. Αν τα δύο προγράμματα συμφωνούν, πάει καλά. Αν όμως διαφωνούν, θαθέλαμε να ξέρουμε ποιος θα έχει την ευθύνη στις απευκταίες πλημμύρες και τη μεγάλη στερεοπαροχή που θα πνίξει τον Σχίνο και τα κατάντη με νερό και λάσπη.

Είναι αλήθεια πως η ελληνική κυβέρνηση χορεύει στον ρυθμό των χορηγών και ευεργετών (της;) Τα σύννεφα και ο καιρός όμως;

Ελπίζουμε να μη γίνει τίποτα και να περάσει το πεντάμηνο (που δεν έχει αρχίσει ακόμα σύμφωνα με τα ΕΛΠΕ) χωρίς μεγάλα ύψη ραγδαίας βροχής, διαβρώσεις και έντονη στεροπαροχή, Αν όμως δεν συμβεί έτσι, τότε μάλλον θα φταίει και πάλι ένας άγνωστος ηλικιωμένος που ξεκίνησε τη φωτιά

Σημείωση: Στο αναφερθέν προηγούμενο άρθρο τονίζουμε την παράγραφο 

"Ιδού τα σχετικά αποσπάσματα από τις δύο αποφάσεις Γκουντούφα:

• 21 Οκτώβρη: «Ως καταληκτική προθεσμία ολοκλήρωσης των εργασιών ορίζεται η 21η Ιανουαρίου 2022».
• 26 Οκτώβρη: «Ως καταληκτική προθεσμία ολοκλήρωσης των εργασιών ορίζεται διάστημα 5 μηνών από την έναρξη εκτέλεσης των εργασιών».

Κρατήστε την για να μην ψάχνετε ηλικωμένους ενενηντάρηδες μετά

Αναδημοσίευση αποκαλυπτικής ανάρτησης του ιστολογίου Δασαμάρι SOS 

Δημοσιεύθηκε πριν μερικές εβδομάδες στη Διαύγεια [ΑΔΑ 6ΖΓ9Ω16-4ΕΩ] το επικαιροποιημένο σχέδιο (ονόματι «Ιόλαος») του Δήμου Ραφήνας για την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών στην περιοχή μας. Το σχέδιο ψηφίστηκε ομόφωνα από 26 «παρόντες» δημοτικούς συμβούλους σε «δια περιφοράς» συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου [απόφ. 51/6-4-2021] με τις γνωστές αντιδημοκρατικές διαδικασίες της ιντερνετικής/τηλεφωνικής επικοινωνίας, χωρίς να διεξαχθεί συζήτηση.*

Στο σχέδιο επιχειρείται να καθοριστούν οι ευθύνες και η συντονισμένη δράση όλων των θεσμικών φορέων που είναι αρμόδιοι για την προστασία μας από τις δασικές πυρκαγιές. Είναι ευνόητο ότι μια αναγκαία προϋπόθεση για την ορθή εφαρμογή του σχεδίου είναι να έχουν οριστεί με σαφήνεια τα όρια της χωρικής αρμοδιότητας του Δήμου ώστε να γνωρίζουν όλοι οι φορείς με ακρίβεια ποια είναι η περιοχή ευθύνης τους και πού επιχειρούν πριν από μια πυρκαγιά, κατά την πυρκαγιά και μετά την πυρκαγιά. Η χωρική παράμετρος των διοικητικών ορίων του Δήμου είναι καθοριστική και αναφέρεται επανειλημμένα στο σχέδιο. Για παράδειγμα:

«Ο Δήμος Ραφήνας-Πικερμίου ως φορέας πολιτικής προστασίας (αρθ. 3 του Ν.3013/2002 της ισχύει), μετά την εκδήλωση δασικών πυρκαγιών κινητοποιεί και δρομολογεί δράσεις εντός της χωρικής αρμοδιότητάς του που αποβλέπουν στην εκπλήρωση του σκοπού της πολιτικής προστασίας που συνδέεται κατά κύριο λόγο με την προστασία της ζωής και της περιουσίας των πολιτών από καταστροφές, στη διαχείριση των συνεπειών σε υποδομές αρμοδιότητάς του, καθώς και την υποστήριξη του έργου του Πυροσβεστικού Σώματος στην καταστολή των δασικών πυρκαγιών που διενεργείται υπό την ευθύνη, τον έλεγχο και τον συντονισμό του.

... ο Δήμαρχος κινητοποιεί δια του Γραφείου Πολιτικής Προστασίας του Δήμου, το επιχειρησιακά εμπλεκόμενο δυναμικό και τα μέσα πολιτικής προστασίας του Δήμου, προκειμένου να δρομολογήσουν δράσεις που συνδέονται με: ... την περαιτέρω συλλογή πληροφοριών σχετικά με την εξέλιξη του καταστροφικού φαινομένου και της επηρεαζόμενες περιοχές εντός των διοικητικών ορίων του Δήμου σε επικοινωνία με της κατά τόπους υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ., του Π.Σ. και του Ε.Κ.Α.Β.

... Εντολή στο Γραφείο Πολιτικής Προστασίας του Δήμου για άμεση κινητοποίηση των υπαλλήλων του Γραφείου Πολιτικής Προστασίας του Δήμου, για συλλογή περαιτέρω πληροφοριών, μετά από σχετική ενημέρωση για έναρξη πυρκαγιάς εντός των διοικητικών ορίων από το Γραφείο Πολιτικής Προστασίας του Δήμου ή την αρμόδια Πυροσβεστική Υπηρεσία και σε συνεννόηση με αυτή.

... Το Κέντρο Επιχειρήσεων Πολιτικής Προστασίας του Δήμου ... συλλέγει τις πληροφορίες σχετικές με την εξέλιξη της πυρκαγιάς στα διοικητικά όρια του Δήμου, μέσω της άμεσης επικοινωνίας με ΕΛ.ΑΣ, Π.Σ, ΕΚΑΒ.»

____

Τον τελευταίο χρόνο έχει ξεκινήσει στο Πικέρμι μια συζήτηση για την προστασία του Βαλανάρη και των καταρρακτών του από τους επισκέπτες-τουρίστες. Οι καταρράκτες του Βαλανάρη βρίσκονται εντός της καμένης δασικής και αναδασωτέας έκτασης Δασαμάρι, μεταξύ των οικισμών Ντραφίου και Διώνης (πρώην Αγ. Σπυρίδωνα). Το Δασαμάρι αποτελεί το ευρύτερο οικοσύστημα των καταρρακτών και δ ι ο ι κ η τ ι κ ά  ανήκει στην Κοινότητα Πικερμίου. Με αφορμή αυτήν την συζήτηση και σχετικά αιτήματα δημοτών ο δήμαρχος Ραφήνας, Ευ. Μπουρνούς, εκτόξευσε πριν από μερικές εβδομάδες μια δήλωση-πυροτέχνημα ιδιαίτερα επικίνδυνη: «Ο καταρράκτης του Βαλανάρη δεν ανήκει στον Δήμο Ραφήνας Πικερμίου». Η δήλωσή του πήρε δημοσιότητα μέσω τοπικών φερεφώνων και μέσω της πλατφόρμας διοικητικής κοινωνικής δικτύωσης facebook...

«το οικοσύστημα αυτό [σ.σ. Δασαμάρι] ανήκει ξεκάθαρα στα διοικητικά όρια του Δήμου Πεντέλης και ουδεμία σχέση έχει με τη διαχείριση που ανήκει σε ευθύνη της διοίκησης Ραφήνας-Πικερμιου

... Τα διοικητικά όρια του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου σταματούν ξεκάθαρα στα όρια του εντός σχεδίου οικισμού του Ντραφίου και η εκτός σχεδίου περιοχή [σ.σ. Δασαμάρι] ανήκει στο Δήμο Πεντέλης

... Το οικοσύστημα καταρρακτών Βαλανάρη ανήκει στο Δήμο Πεντέλης

... Τα ορια στην εκτος σχεδιου περιοχη [σ.σ. Δασαμάρι] δεν εχουν οριστει ποτε

... Σιγουρα οι εντος σχεδιου περιοχες Ντραφι και Διωνη ανηκουν στο δημο Ρ-Π. Περαν τουτου ομιχλη...»

Προς επίρρωση των ισχυρισμών του επικαλείται μια μη πλήρη απάντηση-έγγραφο της Δ/νσης Οικονομικών Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Υπουργείου Εσωτερικών που τον ενημερώνει ότι στα Αρχεία της συγκεκριμένης υπηρεσίας δεν υπάρχουν εκθέσεις ή αποφάσεις που να ορίζουν τα διοικητικά όρια μεταξυ Πεντέλης και Πικερμίου. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει να υπάρχει σχετική έκθεση σε κάποια άλλη δημόσια υπηρεσία ή σε πρώην νομαρχία ή η έκθεση να έχει εκδοθεί προ δεκαετιών και σήμερα να έχει χαθεί. Οι σύγχρονοι διοικητικοί χάρτες Υπουργείων, της Περιφέρειας Αττικής και των Δήμων προσδιορίζουν, εν τούτοις, με εγκυρότητα και ακρίβεια τα διοικητικά χωρικά όρια.**

Το πυροτέχνημα του δημάρχου Ραφήνας στήριξε facebookικά με ανάλογους ομιχλώδεις και έωλους ισχυρισμούς και ο μηχανικός της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Ραφήνας. «Μύλος δηλαδή» !!!;;;

----

Σημειώνουμε ότι εδώ και πολλά χρόνια στον Δήμο Ραφήνας έχουν ληφθεί πλήθος αποφάσεων για ποικίλα θέματα, που συνοδεύονται από επίσημους διοικητικούς χάρτες, όπου προσδιορίζονται εμφανώς τα σύνορα του Πικερμίου με την Πεντέλη και, επακόλουθα, το βόρειο σύνορο της δασικής έκτασης Δασαμάρι με την Πεντέλη. To όριο αυτό είναι η οδός Βεργίνας που συνδέει το Ντράφι με τον οικισμό Νταού Πεντέλης. Από εκεί και πάνω είναι ο Δήμος Πεντέλης, από εκεί και κάτω είναι η Κοινότητα Πικερμίου και το δασικό Δασαμάρι.

Πριν λίγους μήνες, άλλωστε, ο ίδιος ο δήμαρχος Ραφήνας κυκλοφόρησε έναν χάρτη του δήμου για να προωθήσει ένα Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ). Σ' αυτόν τον χάρτη, που υπάρχει μέχρι σήμερα στην ιστοσελίδα του Δήμου, είναι ευδιάκριτο το όριο του δήμου Πεντέλης και του Πικερμίου, βόρεια της δασικής έκτασης Δασαμάρι: η οδός Βεργίνας.

Πάνω αριστερά διακρίνεται η οδός Βεργίνας, βόρειο σύνορο της δασικής έκτασης Δασαμάρι της Κοινότητας Πικερμίου με τον Δήμο Πεντέλης.

Και ο Δήμος Πεντέλης τι λέει για τα διοικητικά όρια του; Οι χάρτες που είναι αναρτημένοι στην ιστοσελίδα του Δήμου Πεντέλης είναι πεντακάθαροι και χωρίς «ομίχλες». Διοικητικό όριο του Δήμου Πεντέλης με την Κοινότητα Πικερμίου είναι η οδός Β ε ρ γ ί ν α ς.

Προκειμένου να έχουμε την επίσημη θέση του Δήμου Πεντέλης, υποβάλαμε αίτημα να μας προσδιορίσει τα διοικητικά όριά του στην περιοχή. Ο Δήμος Πεντέλης απάντησε άμεσα και θεσμικά, όχι μέσω διαμεσολαβητών και facebook... Παραθέτουμε το σχετικό έγγραφο:

Ο Δήμος Πεντέλης επιβεβαιώνει, λοιπόν, ότι η περιοχή που βρίσκεται μεταξύ του Ντραφίου (οικισμός Συνεταιρισμού ο Παν) και της Διώνης (πρώην οικισμός Συνεταιρισμού ο Αγ. Σπυρίδων) και νότια της οδού Βεργίνας, δηλ. το δασικό Δασαμάρι, βρίσκεται ΕΚΤΟΣ διοικητικών ορίων του Δήμου Πεντέλης και άρα ανήκει στην Κοινότητα Πικερμίου. Μπορεί για τον οποιοδήποτε λόγο να μην υπάρχει συγκεκριμένη διοικητική απόφαση ορισμού των διοικητικών ορίων, ΟΜΩΣ τα όρια προκύπτουν σαφώς από τα ρυμοτομικά σχέδια των οικισμών Ντραφίου και Διώνης και μάλιστα είναι όμοια. Αρα το διοικητικό όριο μεταξύ Πεντέλης και Πικερμίου στην περιοχή είναι όντως η οδός Βεργίνας.

☲

Μετά από όλα τα προαναφερθέντα, ας συνοψίσουμε. Σήμερα ξεκινάει η αντιπυρική περίοδος και μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο του Δήμου Ραφήνας για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών («Ιόλαος»). Αναγκαία προϋπόθεση για την εφαρμογή του σχεδίου είναι να γνωρίζει η Πολιτική Προστασία του Δήμου Ραφήνας τα διοικητικά όρια εντός των οποίων παρεμβαίνει. Σύμφωνα με τον Δήμο Πεντέλης, η δασική έκταση Δασαμάρι είναι ε κ τ ό ς  των διοικητικών ορίων του Δήμου Πεντέλης. Σύμφωνα με τον δήμαρχο Ραφήνας (και την Τ.Υ. του Δήμου), η δασική έκταση Δασαμάρι είναι  ε ν τ ό ς  των διοικητικών ορίων του Δήμου Πεντέλης και «ουδεμία σχέση έχει με τη διαχείριση που ανήκει σε ευθύνη της διοίκησης Ραφήνας-Πικερμίου». Τα συμπεράσματα είναι ανησυχητικά και αποκαρδιωτικά. Το δασικό Δασαμάρι μένει ακάλυπτο και απροστάτευτο. Ο αρμόδιος φορέας πολιτικής προστασίας αποσείει και δεν αναλαμβάνει τις δ ι ο ι κ η τ ι κ έ ς  ε υ θ ύ ν ε ς για την προστασία του από την απειλή πυρκαγιάς σε μια περίοδο που, μετά την  πρόσφατη ανάρτηση των δασικών χαρτών, έχουν αναζωπυρωθεί παλιές διεκδικήσεις παλαιοτσιφλικάδων της περιοχής.*** Τελικά, μήπως η «ομίχλη» που βλέπει ο δήμαρχος Ραφήνας προέρχεται από καπνό;

---

Υποσημειώσεις:

* Η προχειρότητα με την οποία έχει γραφεί το σχέδιο είναι εμφανής από τα πολλά συντακτικά λάθη και τα copy/paste που περιέχει. Αποκορύφωμα της προχειρότητας είναι η αναφορά σε χάρτη με τα όρια των δασικών υπηρεσιών και των δήμων της Περιφέρειας Αττικής όπου ο χάρτης που παρατίθεται είναι της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης! [Ιόλαος, σελ. 20] Μάλλον οι δημοτικοί σύμβουλοι έχουν μπερδευτεί με τον όρο «δια περιφοράς» συνεδρίαση κι έτσι ψηφίζουν εισηγήσεις που τις διαβάζουν «δια της περιφερειακής» όρασης, όταν τις διαβάζουν.

** Τις εξηγήσεις αυτές μας έδωσε η υπηρεσία που εξέδωσε το έγγραφο που επικαλείται ο Μπουρνούς.

*** Θεωρούμε ύποπτη την αναφορά στο σχέδιο «Ιόλαος» (σελ. 128) σε 15 σπίτια εκτός σχεδίου στο νότιο Δασαμάρι, ως «οικισμό εκτός σχεδίου» και μάλιστα με το όνομα εφοπλιστικής οικογένειας.

(πηγή)