Ο Άγιος Χριστοφόρος ως κυνοκέφαλος,φορητή εικόνα που εκτίθεται στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών. Ο Άγιος Χριστόφορος απεικονίζεται με το κεφάλι ενός σκύλου. Από τον 5ο αιώνα και μετά, στο Βυζάντιο πιστεύεται ευρέως ότι ο άγιος ήταν ένας από τους μυθικούς κυνοκέφαλους, μια βαρβαρική φυλή χωρίς το χάρισμα του ανθρώπινου λόγου. 

Τη Δευτέρα 10/3/25, ο βουλευτής της Νίκης Ν. Παπαδόπουλος έσπασε προθήκες και εκθέματα στην Εθνική Πινακοθήκη, θεωρώντας πως ήταν βλάσφημα για το Χριστιανισμό. Η ενέργεια αυτή πυροδότησε πολλές αντιδράσεις, αναδεικνύοντας για μια ακόμη φορά το βαθύ χάσμα που χωρίζει την ελληνική κοινωνία σε δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Ο ένας από αυτούς τους κόσμους, δυστυχώς, επιμένει – στο όνομα υποτίθεται της θρησκείας της αγάπης – να απαντά με γλώσσα μίσους, με βία και λογοκρισία.

Για το θέμα αυτό εξέδωσε ανακοίνωση η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Τη Δευτέρα, 10 Μαρτίου 2025, ο βουλευτής της Νίκης Ν. Παπαδόπουλος, εισήλθε στην Εθνική Πινακοθήκη και βανδάλισε έργα τέχνης στο πλαίσιο της περιοδικής έκθεσης «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου – Ενδιάμεσος Χώρος», σε ένα αδιανόητα βίαιο περιστατικό θρησκευτικής βίας που μας γυρίζει 13 χρόνια πίσω, στην εποχή του «γέροντα Παστίτσιου» και του «Corpus Christi». Προφανώς ο εν λόγω βουλευτής προέβη σε αυτόν τον βανδαλισμό επειδή η Έκθεση δεν λογοκρίθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και από τη Διεύθυνση της Εθνικής Πινακοθήκης, όπως ο ίδιος επιτακτικά ζητούσε εδώ και λίγες μέρες με ερωτήματα και επιστολές.

Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου καταδικάζει απερίφραστα αυτή την επίθεση -όπως και τα αιτήματα περί λογοκρισίας που προηγήθηκαν- η οποία υπό άλλες συνθήκες και άλλους πρωταγωνιστές θα είχε χαρακτηριστεί ακόμα και τρομοκρατική και υπενθυμίζει ότι η ελευθερία της τέχνης και η ελευθερία της έκφρασης προστατεύονται από το Σύνταγμα και δεν υπόκεινται στο προσωπικό γούστο και τις θρησκευτικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις αυτόκλητων κριτών και εν τέλει τιμωρών.

 Οι βεβηλώσεις έργων τέχνης και οι διώξεις για βλασφημία δεν έχουν καμία θέση σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό και κοσμικό κράτος (για το οποίο έχουμε δρόμο ακόμα να διανύσουμε) και αυτό θα πρέπει να γίνει αντιληπτό. Φονταμενταλιστικές αντιδράσεις ενδέχεται να υπάρχουν, αλλά θα πρέπει να λαμβάνουν τις πρέπουσες (και ποινικές) απαντήσεις. Ελπίζουμε αυτό να συμβεί και στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Ενόχλησε κάποιους το μεσαίο δάχτυλο της κοπέλας. Αυτούς που δεν φαίνεται να ενοχλήθηκαν ποτέ από τα δάχτυλα νουθεσίας και επιβολής που τόσα χρόνια τους κουνάνε τα κυβερνητικά στελέχη και η κάθε εξουσία. Που τους λένε να κάθονται ήσυχα, να μη μιλάνε, να μην κάνουν απεργίες, να μη διαδηλώνουν. Που "συμβουλεύουν" τις γυναίκες να κάνουν παιδιά. Που παριστάνουν πως τους πιάνει ο πόνος για τις καθαρίστριες του «Μεγάλη Βρετανία» που καθάριζαν την είσοδο του ξενοδοχείου από τις πέτρες και τα σπασμένα μάρμαρα της διαδήλωσης. Που επαινούν τις μανάδες που "πενθούν ήσυχα", σε αντίθεση με τη Μαρία Καρυστιανού και το Νίκο Πλακιά 

Τους ενόχλησε τόσο πολύ το μεσαίο δάχτυλο, που άρχισαν άμεσα και άκριτα να αναπαράγουν τους μύθους που κατασκεύασαν έμμισθα ή άμισθα δεξιόστροφα και νεοφιλελεύθερα τρολ. Μύθους που δεν έχουν απολύτως καμία σημασία για έναν σκεπτόμενο άνθρωπο. Ίσως όμως από ψυχαναλυτικής πλευράς, οι μύθοι αυτοί να είναι απαραίτητοι προκειμένου να δικαιολογήσουν και να απαλύνουν σε αυτούς τους ίδιους που τους αναπαράγουν, τη χρόνια νάρκωση και χρόνια αναισθησία τους. Ίσως οι μύθοι αυτοί να λειτουργούν λυτρωτικά γι' αυτά τα ανθρωπάκια που έχουν μαθεί να σκύβουν μονίμως το κεφάλι και να γλείφουν κάθε εξουσία περιμένοντας κάποιο ψίχουλο από το μεγάλο φαγοπότι. Να τους λυτρώνουν για όλα τα απωθημένα που ποτέ δεν τόλμησαν ή δεν θέλησαν να πραγματοποιήσουν

Είναι εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα ο μύθος άρχισε να αναπαράγεται άκριτα και με βεβαιότητα, ακόμη και από ανθρώπους που φαινομενικά έχουν ένα επίπεδο παιδείας και γνώσεων. Φαίνεται πως ο άνθρωπος δε θέλει με τίποτα να γκρεμίσει τους τοίχους της βεβαιότητάς του, ακόμη και όταν τους βλέπει να γκρεμίζονται μόνοι τους μπροστά στα μάτια του

Αποφάσισαν λοιπόν να πιστέψουν πως η 25χρονη Ελληνίδα κοπέλα η οποία στέκεται άφοβα μπροστά στην αύρα της αστυνομίας που εκτοξεύει πάνω της νερό με πίεση, είναι μια 55χρονη Γερμανίδα που της αρέσει να πηγαίνει σε διαδηλώσεις ή ακόμη και να πληρώνεται γι αυτό. Σαν όλο αυτό να μειώνει σε κάτι την ιστορική αξία του μεγαλειώδους συλλαλητηρίου των εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη την Ελλάδα. Λες και το αν ήταν 55χρονη Γερμανίδα, θα έσβηνε μονομιάς το έαν εκατομμύριο κόσμο που βρέθηκε στο δρόμο. Πώς το έλεγε ο μεγάλος Νικόλας Άσιμος; "Πες μου ένα ψέμα ν' αποκοιμηθώ". Άλλο εννούσε βέβαια ο ποιητής, αλλά ταιριάζει ακριβώς για το "φιλήσυχο" και "νομοταγές" νεοφιλελεύθερο ακροατήριο

Εν πάσει περίπτωση, το γελοίο ψέμα κατέπεσε αμέσως από βίντεο που τη δείχνουν να μιλάει και να ξεσηκώνει τον κόσμο αλλά και από το Νίκο Πλακιά που τη θαύμασε, την αναζήτησε, τη βρήκε και συνομίλησε μαζί της. Ακόμη και η "ελαφριά" Φαίη Σκορδά έσπευσε να αποκαταστήσει την αλήθεια

 Και, εν πάσει περιπτώσει, η κοπέλα δεν ήταν μόνη της μπροστά στην αύρα. Πίσω της βρίσκονταν πολλοί ακόμα. Μήπως ήταν και αυτοί 55χρονοι Γερμανοί και ήρθαν με πούλμαν;

Αξίζει όμως να αναφερθούμε λίγο σε αυτά τα δεξιόστροφα και νεοφιλελεύθερα τρολ, έμμισθα ή άμισθα, που η δουλειά τους είναι να διοχετεύουν ψευδείς ειδήσεις, διανθισμένες με ασύλληπτη χυδαιότητα και απίστευτη μισανθρωπία.

Ένα από αυτά τα τρολ είναι η Έλια Ζερβού. Όπως είδαμε από μια πρόχειρη αναζήτηση στο Διαδίκτυο, διατηρεί δύο τουλάχιστον προφίλ στο facebook, από όπου προκύπτουν η απέχθεια προς την Αριστερά και ο απεριόριστος θαυμασμός της προς τον πολιτικό γίγαντα Κυριάκο Μητσοτάκη. Υπήρξε επίσης υποψήφια βουλευτής στο κόμμα του Θάνου Τζήμερου, αυτού του εκτυφλωτικού αστέρα του νεοφιλελευθερισμού. Το να αποκαλεί πάντως κάποιος "πολιτικό γίγαντα" τον  Mr Bean του Μαξίμου, δείχνει το μέγεθος της αντιληπτικής του ικανότητας 

Η συγκεκριμένη προσωπικότητα έχει μέχρι τώρα καταδικαστεί δύο φορές για συκοφαντική δυσφήμηση της Έλενας Ακρίτα και, σύμφωνα με την Έλενα Ακρίτα, είναι το ίδιο πρόσωπο με αυτό που διατηρεί λογαριασμό στο Χ (Twitter) με το όνομα Lexotanil

Όπως είπε η Έλενα Ακρίτα μετά την εκδίκαση της δεύτερης αγωγής, «Χρόνια ολόκληρη η οικογένειά μου κι εγώ υφιστάμεθα την εμμονική στοχοποίηση, το stalking, τη λάσπη και τις συκοφαντίες της Έλιας Ζερβού

Είμαστε πλέον σε θέση να αποδείξουμε με ατράνταχτα στοιχεία στο δικαστήριο ότι πίσω από τους λογαριασμούς "Elia Zervou” στο Facebook, "Lexotanil” στο Twitter, "Elena Akrita Fake news” στο Facebook, "Elena Akrita Fake news” στο Twitter, κρύβεται η εν λόγω χρήστρια η οποία μοναδικό της στόχο έχει τη δολοφονία του χαρακτήρα μου, πιθανότατα ως εντεταλμένο όργανο παραπολιτικών κύκλων γνωστής ιδεολογίας»

Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο λογαριασμός στο Twitter με το όνομα Lexotanil ήταν αυτός που είχε κάνει μια από τις πιο χυδαίες επιθέσεις στη Μαρία Καρυστιανού.

Δεν είναι όμως μόνο το μέγεθος της ύβρεως που διαπράττει, ειρωνευόμενη μια χαροκαμένη μάνα. Είναι και το ότι διαπράττει συνειδητή πλαστογραφία. Όπως αναδεικνύει η Έλενα Ακρίτα : "Πήρε μια φωτογραφία της κ. Μαρίας Καρυστιανού με την αδικοχαμένη κορούλα της  σε ευτυχισμένους καιρούς, ποζάρουν γελαστές κι ευτυχισμένες. Έκοψε από τη φωτό το παιδί κι άφησε μόνο τη μάνα για να φαίνεται ότι φωτογραφήθηκε πρόσφατα, μετά το θάνατο του κοριτσιού της, γελαστή κι ότι έχει κάνει και μποτοξ. Το ρυπαρογράφημα της είναι ό,τι πιο κατάπτυστο, ό,τι πιο ελεεινό μπορεί να διανοηθεί κανείς. Θαυμάστε την"

"Οραμά μου είναι όλες οι φυλακές να αποκτήσουν αυτό που έχουν οι φυλακές Αυλώνα. 

Μας αξίζει να έχουμε ένα τέτοιο σωφρονιστικό σύστημα.
Το αξίζουμε σαν χώρα. Το αξίζουμε στους εαυτούς μας "

Ο Πέτρος Δαμιανός είναι ο Δάσκαλος που έχει πετύχει ένα μικρό θαύμα για τα ελληνικά δεδομένα, καθώς με πολύ κόπο και απεριόριστη υπομονή κατάφερε να χτίσει από το 2000 στις φυλακές Αυλώνα μια άρτια εκπαιδευτική μονάδα.
Οραματιστής και πρωτοπόρος είδε ένα από τα οράματά του να υλοποιείται κ μαζί με αυτό να αλλάζει η ζωή πολλών ανθρώπων.

H Attica Voice συνομίλησε μαζί του και άκουσε τη φιλοσοφία του και την άποψή του για ένα σύστημα που θα είναι σωφρονιστικό, εκπαιδευτικό και υποστηρικτικό και όχι τιμωρητικό.

Ένα εκτενές μέρος της συνομιλίας, μπορείτε να διαβάσετε στο κείμενο που ακολουθεί

«Η μόρφωση δεν είναι ζήτημα γνώσης, είναι ζήτημα ζωής» έγραφε ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας Δημήτρης Γληνός .

Πόσο μάλλον για μια ζωή  μονότονη,  περιορισμένη σε λίγα τετραγωνικά με τον  ουρανό της χωρισμένο σε λωρίδες από κάθετα κάγκελα.

«Είναι δικαίωμα του κρατούμενου η μόρφωση» αναφέρει ο  Πέτρος Δαμιανός, πρώην διευθυντής των εκπαιδευτικών δομών (Δημοτικό – Γυμνάσιο – Λύκειο - ΙΕΚ) του Ειδικού Κέντρου Κράτησης Νέων Αυλώνα

«Μόνο το δικαίωμα κίνησης έχει αφαιρεθεί στους κρατούμενους. Όλα τα άλλα δικαιώματα, το δικαίωμα στην υγεία, στην αξιοπρεπή διαβίωση, το δικαίωμα στην Παιδεία, παραμένουν.

Αφού δεν του επιτρέπεις να πάει σε σχολείο έξω από τη φυλακή, πρέπει να του φτιάξεις ένα σχολείο μέσα σε αυτήν, για να εξασκήσει το δικαίωμα που έχει».

Το ειδικό κατάστημα Αυλώνα είναι φυλακές νέων καθώς αρχικά κρατούνταν άτομα  από  14  έως  21 ετών... και πλέον  από  18 έως 21

Το 85-90 τοις εκατό των κρατουμένων εκεί, επιλέγουν να είναι μαθητές. Πρόκειται για ένα μικρό θαύμα που πέτυχε ο Πέτρος Δαμιανός μαζί με συνεργάτες του.

Ξεκίνησε το 1994 ως εθελοντής καθηγητής, παρέχοντας τις υπηρεσίες του περιστασιακά και παροτρύνοντας συναδέλφους του από το φροντιστήριο που διατηρούσε, να κάνουν το ίδιο.

Σιγά σιγά, κατάφερε πρώτα να δημιουργήσει μαθητές και έπειτα οι μαθητές γέννησαν την ανάγκη του σχολείου .

Με επιμονή και κόπο πέτυχε  να "χτίσει" από το 2000 στις φυλακές Αυλώνα μια  εκπαιδευτική μονάδα που όχι μόνο έχει όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες -Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο  και  ΙΕΚ- αλλά διαθέτει άρτια κτιριακή και στελεχιακή υποδομή .

«Το μεγαλύτερο επίτευγμα για το οποίο είμαι περήφανος, δεν είναι οι 40 μαθητές που πέρασαν στο Πανεπιστήμιο, όπως ο Κώστας Τζανέτος, που και αυτό είναι σπουδαίο, αλλά κυρίως το γεγονός ότι αυτή η ολοκληρωμένη εκπαιδευτική μονάδα έχει τη δυνατότητα να ικανοποιεί όλες τις αιτήσεις και αυτό είναι πολύ σοβαρό.

Γιατί ας υποθέσουμε ότι έχουμε 50 θέσεις και 200 αιτήσεις.  Τότε ποιός προηγείται;

Σε αυτή την περιπέτεια που έχω ξεκινήσει, θα έλεγα ότι το όραμά μου είναι ολοκληρωμένο και αισθάνομαι ότι είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους αφού είδα ένα από τα οράματά μου υλοποιημένο»

Όταν δέχτηκε τη θέση του διευθυντή των εκπαιδευτικών μονάδων Αυλώνα, έθεσε δύο όρους:

«Δεν θα μου στείλετε ποτέ κανέναν εκπαιδευτικό που να μην το επιθυμεί. Να μην το έχει ζητήσει να έρθει σε αυτό το σχολείο. Και δεύτερον, δε θα μου στείλετε ωρομίσθιους, δηλαδή για πέντε ώρες την εβδομάδα και να μην αποκτούν αντίληψη του περιβάλλοντος. Θέλω να βρίσκονται συνέχεια εκεί, από τις 8:00 το πρωί έως τις δυόμιση το μεσημέρι, να είναι συνέχεια εκεί για να καταλαβαίνουν πού βρίσκονται»

Πόσο εύκολο όμως είναι να διδάσκεις σε ένα τέτοιο σχολείο και πόσο εύκολο να το διευθύνεις;

Ο Πέτρος Δαμιανός μας λέει ότι αν, για παράδειγμα, στη φυλακή γίνουν δέκα φασαρίες, στο σχολείο δε θα γίνει καμία ή στη χειρότερη περίπτωση μία, και αυτή μικρή.

«Πολλά παιδιά φροντίζουν για την ηρεμία του σχολείου. Έχουν πειστεί από τους δασκάλους τους, ότι αυτός ο χώρος είναι ιερός, ότι αυτός ο χώρος έχει φτιαχτεί  γι’ αυτούς και πρέπει να τον προστατεύουν. Και ότι οι μόνοι που μπορούν να το προστατεύσουν είναι αυτοί. Και το κάνουν

Ξέρετε, είναι παιδιά που έχουν πάψει από καιρό να είναι μαθητές. Έχουν εκδιωχθεί από τα σχολεία, έχουν βγει στο δρόμο και μετά από 2-3 χρόνια μπήκαν στη φυλακή. Άρα έχουν πάψει από καιρό να είναι μαθητές. Ξαναβρίσκουν την ιδιότητα του μαθητή μέσα στη φυλακή και καταλαβαίνουν ότι αυτό δεν είναι ίδιο με το σχολείο από το οποίο έφυγαν και με το οποίο ήταν θυμωμένοι για τον τρόπο που τους αντιμετώπισε. Εδώ βρίσκονται σε ένα άλλο περιβάλλον που υπάρχει έγνοια, που υπάρχει φροντίδα, που έχουμε τους κανόνες μας και προχωρούμε.

Ξέρετε, έχω έναν μόνο κανόνα όλα αυτά τα χρόνια, τον οποίο εφαρμόζουμε εκπαιδευτικοί και μαθητές. Και ο κανόνας αυτός είναι: “Σε σέβομαι και με σέβεσαι”. Τίποτε άλλο. Λέω στα παιδιά, “ρώτησε τον εαυτό σου εάν με αυτό που έκανες με σεβάστηκες; Αν με σεβάστηκες, είσαι σωστός. Αν όχι, είσαι λάθος και πρέπει να το διορθώσεις”. Και ξέρετε, όταν μετράνε τον εαυτό τους, τον βρίσκουν σωστά. Δηλαδή παραδέχονται ότι έχουν κάνει ή δεν έχουν κάνει λάθος.

Όσον αφορά τις συμβουλές που με ρωτάτε, δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές. Δεν μπορώ να τους δώσω κάποια συμβουλή πέρα από αυτό που θα μπορούσε να τους πει ο πατέρας τους. Τα παιδιά είναι σφουγγάρια και κάνουν αυτό που βλέπουν. Το έχω διαπιστώσει σε πολύ ειδικές περιπτώσεις. Βλέπουν πώς συμπεριφέρεσαι εσύ, πώς συμπεριφέρονται οι συνάδελφοι, πώς συμπεριφέρεται η κοινωνία του σχολείου και ακολουθούν. Υπάρχουν πολλά παιδιά που δεν τα γνώρισαν ποτέ αυτά τα πράγματα και δεν τους είπαμε πρέπει να κάνεις αυτό ή το άλλο. Είδανε πώς το κάναμε και ακολούθησαν. Ακολούθησαν  το παράδειγμα. Πέρυσι βραβεύσαμε ένα παιδί για την προσωπική βελτίωση που πέτυχε. Επρόκειτο για ένα παιδί Ρομά που όταν ήρθε ήταν σαν αγρίμι, αλλά παρατηρούσε πώς συμπεριφέρονται οι υπόλοιποι και άρχισε σιγά σιγά με το παράδειγμα να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Ποτέ δεν του υποδείξαμε τι να κάνει. Τα έκανε όμως από μόνος του, έτσι όπως έπρεπε. Και αυτό μου λέει ότι καλά κάνουμε. Το παράδειγμα είναι που θα βοηθήσει αυτούς που έχουν μείνει λίγο πίσω, να προχωρήσουν μαζί μας»

Συνηθίζω να λέω ότι ένας καλός δάσκαλος δεν ξεχνιέται ποτέ. Θα αφήσει μέσα σου ένα σημάδι που με παράδοξο τρόπο ο χρόνος ολοένα το δυναμώνει. Οι μαθητές του Αυλώνα  ανέπτυξαν  στενούς δεσμούς με τον Δάσκαλο Πέτρο Δαμιανό.

«Έχουν το τηλέφωνο μου. Όταν θέλουν με καλούν. Όσοι τα καταφέρνουν βγαίνοντας έξω -  γιατί δεν είναι εύκολο - κρατάνε επαφή μαζί μου. Όσοι δεν τα καταφέρνουν δεν επικοινωνούν… μάλλον γιατί ντρέπονται. Υπάρχουν και αυτοί που κάποιες φορές χάνονται και καταλαβαίνω ότι την ώρα που χάνονται ξανάπεσαν… όταν κρατηθούν πάλι στα πόδια τους, έρχονται ξανά σε επαφή…

Το “μετά” την φυλακή είναι μια τεράστια υπόθεση και ο μεγάλος μου θυμός . Δεν υπάρχει το “μετά”... δεν υπάρχει η έγνοια και η φροντίδα.

Έπρεπε να το έχουμε φροντίσει από πριν. Να κάνουμε πρόληψη. Δεν την κάναμε την πρόληψη. Μπήκανε στη φυλακή. Το “μετά” όμως είναι πιο εύκολο, γιατί δεν είναι επί του γενικού πληθυσμού, όπως είναι η πρόληψη. Το “μετά” έχει το ονοματεπώνυμο των παιδιών που φεύγουν. Μπορούμε να στοχεύσουμε, αν έχουμε τη διάθεση και την επιθυμία. Αλλά, ούτε αυτό το κάνουμε. Αποφυλακίζονται με μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που τους έβαλαν μέσα. Γιατί, όσο βρίσκονταν στη φυλακή, κανείς δεν τα φρόντισε, οπότε τα προβλήματα μεγαλώσανε. Με μικρότερα προβλήματα μπήκαν φυλακή και όταν βγαίνουν με μεγαλύτερα, περιμένουμε να κάνουν τι;

Τα Πανεπιστήμιά μας βγάζουν ειδικούς των ανθρωπιστικών σπουδών που θα μπορούσαν να βοηθήσουν, αλλά δυστυχώς δεν στελεχώνουν τα σχολειά μας και τις κοινωνικές δομές και μένει η κοινωνία απροστάτευτη, Έχουμε ένα κοινωνικό κράτος πάρα πολύ αδύναμο. Γιατί, κοιτάξτε,  τα παιδιά που ζούνε σε ένα δυσλειτουργικό περιβάλλον είναι δικά μας παιδιά. Εμείς, και όταν λέω εμείς εννοώ οι πιο δυνατοί της κοινωνίας, πρέπει να τα φροντίσουμε, και η Πολιτεία φυσικά. Εγώ δεν τα ξεχωρίζω. Η Πολιτεία και η κοινωνία πρέπει να λειτουργούν σε αρμονία»

Ο Δάσκαλος Πέτρος Δαμιανός μας μίλησε και για  παλιούς μαθητές του. Μας μίλησε για τον Κώστα Τζανέτο, φοιτητή στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών και Πολιτισμού που βρίσκεται σε απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμά του να μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού και να παρακολουθήσει με ηλεκτρονική επιτήρηση τα εργαστήρια τη Σχολής ώστε να μπορέσει να την ολοκληρώσει.

«Μου τηλεφωνεί συχνά. Απορρίφθηκε η αίτησή του για λόγους υπερπληρότητας του Κορυδαλλού. Συμφωνώ ότι υπάρχει υπερπληρότητα, όμως εδώ πρόκειται για τη συνέχιση των σπουδών και θα πρέπει να το εξετάσουνε λίγο διαφορετικά. Ο Κώστας Τζανέτος έχει βραβευτεί και από το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου με τριπλό κριτήριο την παρουσία, την συμπεριφορά και την απόδοση και ο Κώστας πληρούσε και τα τρία»

Αναφέρθηκε και στο Νίκο Ρωμανό που κινδύνευσε η ζωή του από απεργία πείνας αλλά και στον πρόσφατο θάνατο του Βασίλη Δημάκη ο οποίος, παρά το νεαρό της ηλικίας του, είχε πάθει μόνιμες βλάβες λόγω των απεργιών πείνας, με αποτέλεσμα να λαμβάνει φάρμακα, ενώ  οιδήματα των κάτω άκρων περιόριζαν σημαντικά την κινητικότητά του.

Μας μιλάει για τους μαθητές του με έγνοια και αγωνία. Και αυτοί στο πρόσωπό του Δασκάλου και των άλλων εκπαιδευτικών βρίσκουν τη φροντίδα που ίσως δεν είχαν αλλού.

«Ξέρετε τι είναι για μας το σχολείο ;» λένε οι μαθητές στους καθηγητές. «Η ανάσα μας. Όταν έρχεται Παρασκευή και εσείς φεύγετε και λέτε ο ένας στον άλλον καλό Σαββατοκύριακο, εμείς έχουμε Μεγάλη Παρασκευή … μαυρίλα»

Μα ο Δάσκαλος δε σταματάει εδώ, αναγνωρίζει την ανάγκη και συνεχίζει ακούραστος

«Όραμά μου είναι όλες οι φυλακές να αποκτήσουν αυτό που έχουν οι φυλακές Αυλώνα, δηλαδή να υπάρχουν όλες οι βαθμίδες εκπαίδευσης και οποιοσδήποτε επιθυμεί, να κάνει αίτημα και να γίνεται δεκτός, Μας αξίζει να έχουμε ένα τέτοιο σωφρονιστικό σύστημα.

Το αξίζουμε σαν χώρα. Το αξίζουμε στους εαυτούς μας».

Ένας στίχος από το αγαπημένο ποίημα του Δασκάλου “Γράμμα σε Αδαή”  του Τάσου Κουράκη, συνοψίζει τη ματιά του στη ζωή και στους ανθρώπους

«Αν δεν δεις το είδωλό σου στον Άλλον, τον μετανάστη, τον άνεργο, τον εξαρτημένο, τον φυλακισμένο, τον άστεγο, τότε δεν βλέπεις τον καθρέπτη αλλά την κορνίζα»

Για την Attica Voice: Μαρία Νάτση, Νίκος Σίμος, Χρήστος Κωστούλας

Εκτός από το όργιο αστυνομικής βίας και καταστολής που βίωσαν όσοι κατέβηκαν στη μεγαλειώδη συγκέντρωση της Παρασκευής, την ίδια μέρα είχαμε τη σύλληψη 25 μελών του Ρουβίκωνα επειδή ανέβηκαν στο άδειο κτίριο της Hellenic Train και ανάρτησαν δύο πανό στο μπαλκόνι του τελευταίου ορόφου, ενώ παράλληλα έκαναν χρήση μαύρου καπνού ως ένδειξη πένθους για τα θύματα.

Αυτή η κίνηση προκάλεσε την επέμβαση της αστυνομίας, η οποία συνέλαβε τα μέλη του Ρουβίκωνα ύστερα από μήνυση της Hellenic Train  και τα οδήγησε στα κρατητήρια του ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ όπου τους αποδόθηκαν δύο ανυπόστατες κατηγορίες.

Η πρώτη κατηγορία είναι η διατάραξη οικιακής ειρήνης, παρόλο που η επιχείρηση δε λειτουργούσε καν εκείνη την μέρα και δεν υπήρχε κανείς μέσα στο κτίριο. Η δεύτερη κατηγορία έχει να κάνει με την παράνομη χρήση φωτοβολίδων, για τα καπνογόνα που δεν είναι παράνομα

Όπως δήλωσε στην Εφημερίδα των Συντακτών το μέλος του Ρουβίκωνα Γιώργος Καλαϊτζίδης, « … επειδή η κατάσταση των κατασταλτικών μηχανισμών είναι ανεξέλεγκτη, δεν θα πέσουμε από τα σύννεφα, ούτε είμαστε απροετοίμαστοι, αν το δικαστήριο μας επιβάλλει να εκτίσουμε μέρος της ποινής. Εξετάζουμε εδώ και καιρό αυτά τα ενδεχόμενα, είμαστε προετοιμασμένοι να κάνουμε απεργία πείνας, αν μπούμε στη φυλακή και η Ελλάδα του 2025 να έχει 24-25 απεργούς πείνας επειδή άνοιξαν ένα πανό»

Ακολουθεί η πλήρης ανάρτηση του Ρουβίκωνα, όπως αυτή γράφτηκε μέσα από τα κρατητήρια στις 2/3

Κείμενο των 25 συλληφθέντων μελών του Ρουβίκωνα από τα κρατητήρια της "ελληνικής δημοκρατίας"

Χαιρετίζουμε τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις που έγιναν την Παρασκευή 28/2 σε όλη την Ελλάδα, ως ένδειξη τιμής και μνήμης στους 57 δολοφονημένους νεκρούς του εγκλήματος των Τεμπών.

Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους συλληφθέντες των μαζικών κινητοποιήσεων, που όπως και εμείς, κατέληξαν στα κρατητήρια την "ελληνικής δημοκρατίας" επειδή τόλμησαν να διαδηλώσουν, ζητώντας δικαιοσύνη και διεκδικώντας το τέλος της συγκάλυψης του εγκλήματος.

Ως Ρουβίκωνας συμμετείχαμε στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, και παράλληλα πραγματοποιήσαμε την ίδια μέρα παρέμβαση στο κτίριο της Hellenic Train, της εταιρείας που είναι άμεσα υπεύθυνη για το έγκλημα και συνεχίζει να έχει κέρδη εκατομμυρίων, ενώ ταυτόχρονα διαχειρίζεται έναν άθλιο σιδηρόδρομο, μη έχοντας παράλληλα καμία νομική και ποινική συνέπεια για όλα αυτά. Στα κελιά της "δημοκρατίας" άλλωστε κρατούνται αυτοί που διαμαρτύρονται για το μαζικό έγκλημα και όχι αυτοί που είναι άμεσα υπεύθυνοι.

Εδώ να τονίσουμε επίσης πως την Παρασκευή 28/2 οι δυνάμεις καταστολής ακολούθησαν την γνωστή τακτική των μαζικών, τυφλών, προσαγωγών, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στα κρατητήρια δεκάδες άτομα που δεν είχαν καν σχέση με τη συγκέντρωση, μεταξύ αυτών και ανήλικα παιδιά.

Την Παρασκευή 28/2 στις 11:00, την ώρα δηλαδή που είχε καλεστεί η συγκέντρωση στο Σύνταγμα, ο Ρουβίκωνας άνοιξε δύο πανό στο μπαλκόνι του τελευταίου ορόφου των γραφείων της Hellenic Train. Παράλληλα, έγινε χρήση μαύρου καπνού ως ένδειξη πένθους για τα θύματα. Παραμείναμε στο μπαλκόνι του τελευταίου ορόφου για περίπου μισή ώρα φωνάζοντας συνθήματα, στα οποία ανταποκρίνονταν εκατοντάδες διαδηλωτές που εκείνη την ώρα περνούσαν δίπλα από το κτίριο και κατευθύνονταν στη συγκέντρωση.

Το γεγονός πως καταφέραμε να εισέλθουμε στη Hellenic Train παρά τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας πέριξ του κτιρίου, προκάλεσε τη λυσσαλέα επέμβαση της αστυνομίας, η οποία με κράνη, γκλοπ και ασπίδες εισέβαλε στο μπαλκόνι και μας επιτέθηκε. Εδώ φυσικά να τονίσουμε πως παρά τα χτυπήματα από τα γκλοπ κρατήσαμε τη θέση μας και δεν κάναμε βήμα πίσω. Ωστόσο, η επίθεση της αστυνομίας στον τελευταίο όροφο των γραφείων ήταν εγκληματική και το γεγονός πως δεν έπεσε κάποιος στο κενό ήταν καθαρά αποτέλεσμα της ψυχραμίας μας.

Τι θα γινόταν κύριοι του ΥΠ.ΠΡΟ.ΠΟ αν μέλος του Ρουβίκωνα σκοτωνόταν την Παρασκευή 28/2, την ημέρα της συγκέντρωσης, επειδή έπεσε από τον τελευταίο όροφο τους κτιρίου της Hellenic Train με άμεσα υπεύθυνη την ΕΛ.ΑΣ λόγω της επίθεσης που πραγματοποιήσε;

Μετά την επέμβαση της αστυνομίας οδηγηθήκαμε στα κρατητήρια του ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ όπου μας αποδόθηκαν οι δύο γελοίες κατηγορίες της διατάραξης οικιακής ειρήνης και για τον νόμο περι φωτοβολίδων, ύστερα από μήνυση της Hellenic Train. Ναι, καλά διαβάσατε, η Hellenic Train, υπεύθυνη μεταξύ άλλων για το έγκλημα των Τεμπών, είχε το θράσος να μας κάνει μήνυση. Το θέατρο του παραλόγου συνεχίστηκε με την παράταση της κράτησής μας μέχρι την Τρίτη, οπότε και θα δικαστούμε.

Η παράταση της κράτησής μας φυσικά συνδέεται και με τον νέο ποινικό κώδικα-έκτρωμα και εντάσσεται στην ευρύτερη τακτική των δικαστικών αρχών που δεν αίρουν την κράτηση σε ένα πλήθος περιπτώσεων δικαστηρίων, υποθέσεων πλημμεληματικού χαρακτήρα.

Τελειώνοντας, καλούμε τον κόσμο του αγώνα, την κοινωνική βάση, να συνεχίσει τη μάχη για την απόδοση δικαιοσύνης στην υπόθεση του εγκλήματος των Τεμπών.

Ραντεβού στα δικαστήρια

Η ΟΡΓΗ ΔΕΝ ΜΠΑΖΩΝΕΤΑΙ

ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ

02/03/2025

Η Μαρία Καρυστιανού απαντάει στο θλιβερό ανθρωπάκι που βρίσκεται γαντζωμένος στο τιμόνι της χώρας και δεν λέει να παραιτηθεί.  Η Μαρία Καρυστιανού δεν πέφτει στην παγίδα της αναζήτησης της ταυτότητας των ανθρώπων που συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ. Αντιθέτως, μιλάει για ενότητα του λαού ενάντια στην αυθαιρεσία της εξουσίας και απαντάει στην υποκριτική ομιλία του περί Δικαιοσύνης. "Τα δακρυγόνα σε μια ειρηνική συγκέντρωση νέων, ηλικιωμένων οικογενειών, ενάρετων πολιτών, ΔΕΝ είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ κύριε ΠΘ. Και η Δικαιοσύνη, την  ηγεσία της οποίας εσείς έχετε διορίσει, έχει γίνει ο συνεργός του  εγκλήματος  των Τεμπών και της συγκάλυψης του!"

Ακολουθεί η πλήρης ανάρτηση

Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου τα εκατομμύρια των συμπολίτων μας,  που ήταν παρόντες μαζί μας στα μνημόσυνα  των παιδιών μας,  στις πόλεις τις Ελλάδας, της Ευρώπης, της Αμερικής και του κόσμου όλου!

Άγγιξαν τις καρδιές όλων μας, όχι όμως και των υπευθύνων για την κατάντια της χώρας μας, οι οποίοι εμφανίστηκαν ως δήθεν συμπάσχοντες μαζί μας μιλώντας στα λόγια για Δημοκρατία, πλην όμως πολύ γρήγορα  με άνεση και σιγουριά είπαν, σας κατανοούμε μεν αλλά …..ό,τι πει η δικαιοσύνη!

Τα δακρυγόνα σε μια ειρηνική συγκέντρωση νέων, ηλικιωμένων οικογενειών, ενάρετων πολιτών, ΔΕΝ είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ κύριε ΠΘ

Και η Δικαιοσύνη, την  ηγεσία της οποίας εσείς έχετε διορίσει, έχει γίνει ο συνεργός του  εγκλήματος  των Τεμπών και της συγκάλυψης του!

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ…

Η «δικαιοσύνη»….. η οποία δεν είδε καμία ευθύνη για την επί χρόνια μη εκτέλεση της Σύμβασης 717 και τη διασπάθιση των εκατομμυρίων που δόθηκαν για τα συστήματα ασφαλείας των σιδηροδρόμων και  αρχειοθετώντας  την ποινική δικογραφία της Σύμβασης 717,  άνοιξε  διάπλατα τον δρόμο για τη δολοφονία των παιδιών μας.

Χρειάστηκε να έρθει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για να ανασύρει την αρχειοθετημένη αυτή μελανή  δικογραφία, στην οποία ουδέν μεμπτόν είχαν εντοπίσει οι Εισαγγελείς της χώρας μας!

Η «δικαιοσύνη»….η οποία δεν έχει βάλει  εδώ και δυο χρόνια  στη  δικογραφία των Τεμπών και δεν παραδίδει στους διαδίκους τα  αρχεία ΗΧΟΥ και ΕΙΝΟΝΑΣ που κατασχέθηκαν  από το Εγκληματολογικό άμεσα μετά το έγκλημα των Τεμπών!

Η «δικαιοσύνη»….που ενώ έχει αυτό το χρυσάφι στα χέρια της και δεν μας το παραδίδει, καταδέχεται να ασχοληθεί με μονταρισμένα video που βρέθηκαν το 2025! σε κάδο σκουπιδιών υπολογιστών!

Η «δικαιοσύνη»…..που έδωσε εντολή να καταστραφεί το βιολογικό υλικό των παιδιών μας 40 μέρες μετά το έγκλημα των Τεμπών μέσα από το οποίο  άμεσα  θα μπορούσε να ανιχνευτεί η ύπαρξη χημικών!

Η «δικαιοσύνη»…..η οποία δεν έκανε το στοιχειώδες που ορίζει ο νόμος! Δεν διαφύλαξε τα πειστήρια του εγκλήματος και τα κόκαλα  των παιδιών μας! Και επέτρεψε στους κυβερνώντες να μπαζώσουν  τα πάντα στον χώρο του εγκλήματος των Τεμπών και έτσι να χαθούν όλα τα αποδεικτικά στοιχεία! Όλα τα στοιχεία που άμεσα θα έβγαζαν την αλήθεια στο φως!

Η «δικαιοσύνη»…..η οποία καμία ευθύνη δεν αναζήτησε από τους Ιατροδικαστές, οι οποίοι  δεν έκαναν τις υποχρεωτικές κατά τα πρωτόκολλα τοξικολογικές εξετάσεις, από τις οποίες επίσης θα μπορούσε άμεσα να προκύψει ύπαρξη χημικών!

Η «δικαιοσύνη»…..η οποία δεν έχει καλέσει τους επιζώντες μάρτυρες, οι οποίοι δηλώνουν στα κανάλια ότι μέσα στα  συντρίμμια της τραγωδίας μύριζαν καύση καυσίμων -χημικών!

Η «δικαιοσύνη»……η οποία δεν έψαξε από τι προκλήθηκαν τα εγκαύματα από χημικά στο σώμα των πυροσβεστών.

Η «δικαιοσύνη»…..που δεν ακουμπά τίποτα που έχει να κάνει με τη μεταφορά των χημικών, που έκαψαν τα παιδιά μας. Ούτε καν το ερευνά!

Μπροστά στα χημικά η δικαιοσύνη στρίβει το κεφάλι αλλού, δεν θέλει να ξέρει τίποτα που τα αφορά!

Αυτή η «δικαιοσύνη»!

Η «δικαιοσύνη»…..η οποία δεν αναζήτησε τις ευθύνες όλων όσων με θράσος και με δόλο  παρέδωσαν αλλοιωμένο και παραπλανητικό  αποδεικτικό υλικό, με «πειραγμένες» συνομιλίες και μονταρισμένα πλάνα.

Η «δικαιοσύνη»…..η οποία είπε όχι  στο αίτημα που έκανε γονέας για εκταφή του νεκρού παιδιού του  ώστε να γίνουν οι εξετάσεις που μπορούν να αποδείξουν την ύπαρξη χημικών!

Αλήθεια πόσο απάνθρωπος πρέπει να είσαι για να απαγορεύεις στον χαροκαμένο  γονιό την εκταφή  του παιδιού του για να βρει το δίκιο του!

Η «δικαιοσύνη»….που μπροστά σε αυτά τα έκτροπα υποχρεούνταν να έχει κινήσει κάθε προβλεπόμενη πειθαρχική και ποινική διαδικασία κατά δικαστών, εισαγγελέων και ανακριτικών υπαλλήλων που παρέβησαν επανειλημμένα και κατάφωρα το καθήκον τους.

Η «δικαιοσύνη»……η οποία αδιαφορεί και δεν διατάσσει όπως υποχρεούται διώξεις για το ότι ακόμη και σήμερα! τα τρένα μεταφέρουν ανθρώπινες ζωές,  χωρίς να έχουν τοποθετηθεί  τα συστήματα ασφαλείας που απαιτεί ο νόμος! Και άρα οποιαδήποτε στιγμή μπορούμε να έχουμε τα επόμενα Τέμπη!

Αυτή είναι η  φθηνή «δικαιοσύνη», στην οποία με άνεση μας παραπέμπουν οι κυβερνώντες!

Τόσο πολύ υποτιμούν τη νοημοσύνη μας!

Δεν έχουν ακόμη καταλάβει ότι έχουμε αφυπνιστεί! έχουμε κρίση και μπορούμε να καταλάβουμε πολύ καλά τα συνεχή  εγκλήματα συγκάλυψης που γίνονται μπροστά στα μάτια όλων μας!

Δεν είμαστε άβουλα όντα!

Το αποδείξαμε όλοι μαζί, ενωμένοι για άλλη μια φορά την Παρασκευή 28/2!

Επιτέλους! Είμαστε δυνατοί και έχουμε λόγο! Θέλουμε αλήθεια, φως και ηθική και θα τα έχουμε!

Η Λεμονιά θέλει να ξεφύγει από  τη  δύναμη της βίας  που παραβιάζει το δικαίωμά της να ορίζει μόνη της τη ζωή της. Πολλές είναι οι γυναίκες που θέλουν να ξεφύγουν από ένα φαύλο κύκλο βίας, αλλά όμως δεν τολμούν να το κάνουν. Και πολλές από αυτές, όταν το τολμούν, δολοφονούνται

Την προσπάθεια της Λεμονιάς να ξεφύγει από ένα ασφυκτικό πλαίσιο βίας στο οποίο ο κοινωνικός περίγυρος στην καλύτερη περίπτωση κλείνει τα μάτια και πολλές φορές συμβάλλει σε αυτό, πραγματεύεται η ταινία «Πορφυρή Λεμονιά» που δημιούργησε η ανεξάρτητη κινηματογραφική ομάδα Creative Icon Films.

Η «Πορφυρή Λεμονιά» με θέμα την Γυναικοκτονία, αφού ολοκλήρωσε το ταξίδι της στα κινηματογραφικά φεστιβάλ, είναι πλέον ελεύθερη για να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει τους θεατές.

Σκηνοθέτης: Δημήτρης Άντζους

Διεύθυνση Φωτογραφίας & Μοντάζ: Νικόλαος Κακωνάς

Σενάριο & Παραγωγή: Καλλιόπη – Βίλλυ Κωτούλα

Ενδυματολόγος: Μάγδα Καλορίτη

Μακιγιαζ:  Μαρία Ταχτζόγλου

Red Dragon Camera: Αλέξης Τσούπρας

 Ήχος: Γιώργος Κουρμπέλης

Παραγωγή: Creative Icon Films ,  www.creativeiconfilms.com

Ηθοποιοί: Δάφνη Λιανάκη, Χάρης Γεωργιάδης,  Κωνσταντίνα – Matwali Κουτουλάκη , Ελένη Τζώρτζη & Μαρία Χαλεπλή.

Και λίγα λόγια από τους συντελεστές του έργου

Η Creative Icon Films, ξεκίνησε ως μια ανεξάρτητη κινηματογραφική ομάδα το 2014 και πήρε νομική της μορφή το 2015 με  ιδρυτές  τους: Νικόλαο Κακωνά και την Καλλιόπη Βίλλυ Κωτούλα.

Παραμένουμε ανεξάρτητοι , οραματιζόμαστε και μαχόμαστε για ένα ελεύθερο σινεμά υλοποιώντας ταινίες μικρού μήκους.

Αντλούμε ανθρωπιστικά θέματα μέσα από τον πυρήνα της κοινωνίας ή ας μου επιτραπεί ο παραλληλισμός «μέσα από το ηφαίστειο της κοινωνίας», το οποίο είναι ενεργό και αναβλύζει λαβωμένα κοινωνικά ζητήματα.

Εμείς με την σειρά μας, τα μεταφέρουμε, δημιουργώντας μικρές ιστορίες: στην οθόνη του κινητού, του υπολογιστή, της τηλεόρασης, του διαδικτύου και όταν οι ταινίες μας συμμετέχουν σε Κινηματογραφικά Φεστιβάλ, προβάλλονται και στους κινηματόγραφους εντός και εκτός Ελλάδος.

Στοχεύουμε στην ανάδειξη των κοινωνικών θεμάτων και ευελπιστούμε ότι βάζουμε ένα μικρό λιθαράκι ενσυναίσθησης, ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης , στον κάθε θεατή που κλικάρει το «play» για να δει τις ταινίες μας.

Για τους παραπάνω λόγους όλες οι ταινίες μας είναι ελεύθερα προσβάσιμες , από τον ιστότοπο μας.

Στην ιστοσελίδα μας https://www.creativeiconfilms.com στη κατηγορία Cinema / Short Films μπορείτε να δείτε τις ταινίες μας , όπως: Η Ρουτίνα (Ψυχική Υγεία Αυτισμός), Βραχιόλι Φιλίας (Φιλοζωία και Αστεγία) , Nο Offense (για το bullying cyber bullying) και πολλές άλλες.

Και βρήκες, μωρέ κοκορόμυαλε, απάνω στο βουνό τη δικαιοσύνη;

-Όχι, σύντροφε, ακόμα. όμως βρήκα την ελπίδα.

-Ποιαν ελπίδα;

-Πως μια μέρα θα 'ρθει η δικαιοσύνη. Δε θα 'ρθει μοναχή της, δεν έχει πόδια. Εμείς θα την σηκώσουμε στους ώμους μας και θα τη φέρουμε...

Νίκος Καζαντζάκης “Οι αδερφοφάδες”

Ο ανθρώπινος πόνος δεν μπορεί ούτε να μετρηθεί ούτε να μπει στη ζυγαριά. Όταν κάποιος χάνει τον άνθρωπό του, ο πόνος είναι ίδιος είτε αυτό συμβαίνει στο Μάτι είτε στα Τέμπη είτε οπουδήποτε αλλού.

Αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε εξαρχής. Δεν θα ζυγίσουμε πόνο, δε θα συγκρίνουμε δάκρυα και οδύνη. Και αυτό το λέω απευθυνόμενος ειδικά προς εκείνους που κουνάνε το δάχτυλο και εγκαλούν τους διαμαρτυρόμενους γιατί δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία και την ίδια κινητοποίηση και για το Μάτι

Και πρώτος από όλους αυτούς ο Μάκης Βορίδης, αυτό το θρασύ γέννημα της χούντας που σε τηλεοπτική εκπομπή τόλμησε να πει: «από τους 100 νεκρούς που υπήρχαν στο Μάτι είδατε κανέναν από τους συγγενείς να παίζει τον ρόλο που παίζει σήμερα η κυρία Καρυστιανού; Και δεν πήγε κανένας να τους παρακινήσει να κάνουν τέτοια πράγματα».

Ποιος μπορεί άραγε να είναι ο ρόλος της Μαρίας Καρυστιανού εκτός από το να βρεθούν οι αιτίες που οδήγησαν στο θάνατο την κόρη της; Είναι δυνατόν να εννοεί αυτό το ακροδεξιό απολίθωμα πως μια μάνα προσπαθεί να εκμεταλλευθεί το θάνατο του παιδιού της;

Είναι βέβαιο πως πολύ θα βόλευε τον Βορίδη να καθόταν η Μαρία Καρυστιανού στο σπίτι της και να έκανε προσευχές για την ψυχή της κόρης της, όπως τη συμβούλεψε η θλιβερή εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Γεωργία Αδειλίνη.

Η Καρυστιανού όμως δεν έκατσε στο σπίτι της . Όπως και πολλοί άλλοι από τους γονείς των αδικοχαμένων παιδιών. Γιατί έβλεπαν πως πέρα από την κρατική ανικανότητα και την εγκληματική έλλειψη τηλεδιοίκησης που οδήγησε στη μοιραία σύγκρουση, άρχισαν να συμβαίνουν απανωτά εγκλήματα που είχαν ως σκοπό όχι μόνο τη συγκάλυψη των ευθυνών όγια τη σύγκρουση, αλλά και άλλων ζητημάτων που έβγαιναν σιγά-σιγά στην επιφάνεια

Αυτό ήταν που πείσμωνε τους γονείς και τους έδινε δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Αυτή είναι και η βασική διαφορά με αυτό που έγινε στο Μάτι. Και η σύγκριση που επιχειρούμε να κάνουμε δεν έχει να κάνει διόλου με την τραγικότητα των δύο τρομερών δυστυχημάτων που η ευθύνη του κράτους γι αυτά τα καθιστά εγκλήματα, αλλά με όσα απίστευτα ακολούθησαν το έγκλημα των Τεμπών

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι στο Μάτι έγιναν εγκληματικά λάθη και τρομερές παραλείψεις. Λάθη που οφείλονταν στην αδιανόητη ανικανότητα  διοικητικών και υπηρεσιακών. Αστυνομία, πυροσβεστική, Λιμενικό, υπουργεία, περιφέρεια και δήμαρχοι αποδείχθηκαν εντελώς ανίκανοι να συντονιστούν και να σώσουν τον κόσμο. Ανίκανοι να σβήσουν τη φωτιά, ανίκανοι να εκκενώσουν τον οικισμό, ανίκανοι να διασώσουν τον κόσμο που είχε καταφύγει στη θάλασσα. Και την ίδια στιγμή, έστελναν αυτοκίνητα από τη λεωφόρο Μαραθώνος στο Μάτι και τα καράβια που έφταναν στη Ραφήνα αποβίβαζαν τον κόσμο σα να μη συνέβαινε τίποτα. Και, όπως δείχνει και η προανακριτική έρευνα, και στο Μάτι έγινε προσπάθεια συγκάλυψης και απόσεισης ή μετάθεσης ευθυνών.

Αυτό όμως που συνέβη στα Τέμπη από την επόμενη μέρα της σύγκρουσης - ίσως και από τις πρώτες ώρες - ξεπερνάει κάθε μέτρο και κάθε φαντασία, καθώς εδώ έχουμε διαχείριση του ζητήματος σε δεύτερο χρόνο με τρόπο που παραπέμπει σε Μαφία

Το αρχικό έγκλημα, που είναι η απουσία συστημάτων ασφαλείας και κυρίως η απουσία κέντρου τηλεδιοίκησης, άρχισε να πλαισιώνεται από πλήθος άλλων εγκλημάτων που φαινόταν σαν όλα  να γίνονται για να καλυφτεί η ύπαρξη κάποιου παράνομου και μυστηριώδους φορτίου που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία

Μια αλυσίδα εγκλημάτων αποκαλυπτόταν μπροστά μας, που όσο υποψιασμένοι και αν ήμασταν για τη διάβρωση του πολιτικού προσωπικού, αυτό που βλέπαμε μπροστά στα μάτια μας ξεπερνούσε κάθε φαντασία.

Είδαμε:

• εκχέρσωση και τσιμέντωμα του σημείου των ερευνών
• μεταφορά των ερειπίων του τρένου σε άγνωστη τοποθεσία
• μεταφορά των εκσκαφέντων χωμάτων σε άλλο μέρος
• απουσία στοιχείων της εμπορικής αμαξοστοιχίας
• διαγραφή βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας
• αλλοίωση ηχητικών συνομιλίας του σταθμάρχη
• καταστροφή των φιαλιδίων με το ιστολογικό υλικό των θυμάτων
• απαγόρευση της εκταφής για τη λήψη δειγμάτων DNA
• απόκρυψη ηχητικών των επιβατών μετά τη σύγκρουση
• ανακάλυψη βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, 2 χρόνια μετά το έγκλημα
• δολοφονία χαρακτήρα συγγενών των θυμάτων

Είδαμε ακόμη μια παρωδία εξεταστικής επιτροπής που δεν επέτρεπε να καταθέσουν μάρτυρες κλειδιά και που ο ανεκδιήγητος πρόεδρός της φίμωνε κάθε άβολη φωνή. Και την ίδια στιγμή είδαμε – ως ανταμοιβή άραγε ; – να υπουργοποιούνται μέλη της

Είδαμε τρεις ύποπτους θανάτους. Είδαμε:

α) στις 24 Μαρτίου 2023 να σκοτώνεται ο Κώστας Πρασάς, σταθμάρχης του ΟΣΕ 

β) δύο μέρες αργότερα, στις 26 Μαρτίου, ο Κωνσταντίνος Χρυσάγης, διευθυντής κυκλοφορίας του ΟΣΕ, να σκοτώνεται με τη μοτοσυκλέτα του στο Λαγονήσι, λίγες μέρες πριν καταθέσει ότι εξαναγκάστηκε να συμμετέχει στην αλλοίωση των ηχητικών ντοκουμέντων του Σταθμάρχη με τους Μηχανοδηγούς

γ) να βρίσκεται νεκρός, σαράντα μέρες μετά την εξαφάνισή του, ο γιος της προϊσταμένης της Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας Σοφίας Αποστολάκη

Είδαμε την εξοργιστική συστράτευση των κυρίαρχων Μέσων Ενημέρωσης  με το κυβερνητικό αφήγημα (η εξαίρεση των Μέσων του Μαρινάκη δεν έχει να κάνει με δημοσιογραφική δεοντολογία, αλλά μάλλον με τσακωμό βουβαλιών στον πολιτικό και κοινωνικό βάλτο). Μια στάση βέβαια  που αρχίζει σιγά-σιγά να μεταβάλλεται, προφανώς κάτω από τη διαπίστωση της γενικευμένης οργής που προκαλεί, αλλά και την αίσθηση ότι κάτι πολύ μεγάλο ξημερώνει την Παρασκευή

Είδαμε τα δύο ακροδεξιά αγκωνάρια της κυβέρνησης να σηκώνουν - μόνα τους σχεδόν - το βάρος της υπεράσπισής της και να προκαλούν με την έπαρσή τους και με το θράσος τους, βάζοντας στο στόχαστρο ακόμη και τους συγγενείς των θυμάτων

Είδαμε συνολικά μια κυβέρνηση που, εκτός από τραγικά ανίκανη, δίνει την αίσθηση - που σιγά σιγά μετατρέπεται σε πλήρη βεβαιότητα με το πλήθος των στοιχείων που διαρκώς προκύπτουν - πως δρα σαν εγκληματική συμμορία που καλύπτει τα ίχνη της. Σαν μια Μαφία που ελέγχει τη Νομοθετική, την Εκτελεστική και τη Δικαστική Εξουσία και μαζί με αυτές και την επονομαζόμενη τέταρτη εξουσία, τα Μέσα Ενημέρωσης μέσω οικονομικής συνδιαλλαγής υπό το πρόσχημα της στήριξης σε καιρούς κρίσης.

Μια Μαφία που – πέρα από το έγκλημα των Τεμπών – ξεπουλάει την περιουσία του λαού, παρακολουθεί τους πολίτες, διαλύει κάθε δημόσια υποδομή παραδίνοντάς την στα χέρια των γερακιών, καταστρέφει ανεπανόρθωτα τα νησιά και τα βουνά μας και μετατρέπει την κοινωνία σε άθροισμα ανεξάρτητων ατόμων που θα παλεύουν μόνο για την προσωπική τους επιβίωση.

Την κοινωνική ζούγκλα, το φόβο της οποίας επισείει ο Πορτοσάλτε για να τρομάξει, δε θα την φέρει η οργή του λαού.

Η ζούγκλα  είναι ήδη εδώ. Την έχει ήδη φέρει ο Μητσοτάκης και οι συνεργοί του. Θα τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν το έγκλημα;

Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο του φίλου και συνεργάτη Αλέξη Κροκιδά με αφορμή την πρόσφατη δολοφονία στο Δαφνί, όπως αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών

Ως μία απάντηση στις διάφορες αναρτήσεις και ανακοινώσεις από συλλογικότητες, επαγγελματικούς συλλόγους, σωματεία και ομοσπονδίες, σχετικά με την πρόσφατη δολοφονία στο Δαφνί, θα ήθελα να σημειώσω κάπως τηλεγραφικά τα εξής:

Κατ' αρχήν, η κριτική που ασκείται στην κυβέρνηση αλλά και σε προηγούμενες κυβερνήσεις, καθώς και στην ΕΕ, είναι απόλυτα σωστή. Η εσκεμμένη και συστηματική εξόντωση του ΕΣΥ και η ενορχηστρωμένη παράδοση υπηρεσιών ψυχικής (και όχι μόνο) υγείας στον ιδιωτικό τομέα και Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (βλέπε ΜΚΟ), είναι πλέον τεκμηριωμένη. Δεν έχω κάτι παραπάνω να πω για να υπερθεματίσω και προφανώς είναι άθλιο να στοχοποιούνται κάποιοι μεμονωμένοι επαγγελματίες που έκαναν την βάρδια τους εκείνη τη νύχτα.

Ωστόσο, όσον αφορά τις προτεινόμενες λύσεις, πχ, την επαρκή στελέχωση σύμφωνα με τις οδηγίες του ΠΟΥ, την συνεχιζόμενη εκπαίδευση των επαγγελματιών, δημιουργία κοινοτικών δομών και υπηρεσιών, δημιουργία υπηρεσιών που εστιάζονται στην πρόληψη, (δέστε ας πούμε ενδεικτικά το μοντέλο της πρώιμης παρέμβασης στην ψύχωση, ως ένα παράδειγμα δήθεν πρόληψης, το οποίο όμως σχεδόν τριάντα χρόνια μετά την αρχική εφαρμογή του σε Αυστραλία και διάφορες χώρες της Ευρώπης έχει πια απαξιωθεί ως προς τις υποχέσεις σχετικά με τις εκβάσεις νέων ανθρώπων που υπέστησαν την εν λόγω παρέμβαση), διατηρώ ναι, κάποιες σοβαρές ενστάσεις, ή τουλάχιστον εγώ τις θεωρώ σοβαρές. Σε καμία περίπτωση αυτές δεν δίνουν το παραμικρό άλλοθι στην κυβέρνηση για την βάρβαρη και εκδικητική αδιαφορία που επιδεικνύει, για πολλοστή φορά σε εργαζόμενους στο ΕΣΥ αλλά και σε ευάλωτους ή περιθωριοποιημένους ανθρώπους, οικογένειες και κοινότητες.

1. Αν δεν αλλάξει ριζικά το κυρίαρχο ψυχιατρικό παράδειγμα, που δυστυχώς το έχουν ενστερνιστεί και Ψυχολόγοι και Κοινωνικοί Λειτουργοί και Νοσηλευτές και άλλοι επαγγελματίες που εμπλέκονται στην παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αμφισβητώ την ανθρωπιά τους) η τραγωδία του τρόπου που προσεγγίζουμε και αντιμετωπίζουμε / φροντίζουμε ανθρώπους που βιώνουν ψυχική οδύνη, θα συνεχίζεται και θα αναπαράγεται και μάλιστα τραγικά, ως μη τραγωδία. Ως μία αναπόφευκτη κανονικότητα. Θα θεωρούμε δηλαδή ότι όλα είναι καλά επειδή έχουμε και πολλούς νοσηλευτές και πολλούς ψυχιάτρους και πολλούς κοινωνικούς λειτουργούς. Αν δεν αλλάξει όμως ο τρόπος που προσεγγίζουμε την ψυχική οδύνη και επιμένουμε να την θεωρούμε μια πάθηση, μία νόσο με βιολογική αιτιολογία και ότι άρα η φαρμακευτική αγωγή είναι απολύτως απαραίτητη... σύν κάποια διακοσμητική πλαισίωση για τα μάτια του κόσμου, τότε οι "ασθενείς" θα παραμείνουν τα ζομπι που ξέρουμε καλά, με το απλανές βλέμα, να σέρνουν τα πόδα τους, τα σάλια να τρέχουν, με αμβλυμένο συναίσθημα, με ένα σκασμό παθολογικά προβλήματα, από το μεταβολικό σύνδρομο και σοβαρά ιατρογενή καρδιολογικά και νευρολογικά προβλήματα, συν και ας μη το ξεχνάμε ούτε αυτό, ότι πολλοί, αν και φαρμακωμένοι μέχρι τα μπούνια, θα συνεχίσουν να βιώνουν την αρχική ψυχική / συναισθηματική / υπαρξιακή δυσφορία που βίωναν πριν τους φέρουμε δεμένους με χειροπέδες στα ψυχιατρεία κι αρχίσουμε να τους "θεραπεύουμε". Κι εμείς θα λέμε, ε, αυτή είναι η νόσος. Τί να κάνουμε?

2. Ριζική αλλαγή σημαίνει, ολοκληρωτική κατάργηση κάθε μορφής θεσμοποιημένου καταναγκασμού και καταστολής χωρίς εξαιρέσεις (ούτε το λεγόμενο κριτήριο επικινδυνότητας), όπως η ακούσια νοσηλεία, η καταναγκαστική, δηλαδή χωρίς ελεύθερη και ενημερωμένη συναίνεση, φαρμακοθεραπεία, ηλεκτροσπασμοθεραπεία (κοινώς ηλεκτροσόκ) και άλλες μορφές ιατρικής "φροντίδας". Οσοι αναφέρονται στις οδηγίες τους ΠΟΥ για την αναλογία ασθενών-επαγγελματιών, ας ρίξουν μια ματιά στις κατευθυντήριες γραμμές της CRPD (Επιτροπή για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες) του ΟΗΕ και στις σχετικές αναφορές τα τελευταία δέκα χρόνια των Ειδικών Εισηγητών των Ηνωμένων Εθνών για τα βασανιστήρια και κάθε άλλη βάναυση, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία . Το οφείλουν τουλάχιστον στους ασθενείς για τους οποίους νοιάζονται. Ας ρίξουν μια ματιά και στην συνεχώς αυξανόμενη ερευνητική βιβλιογραφία εκβάσεων για τις καταστροφικές συνέπειες της καταναγκαστικής φαρμακευτικής αγωγής  και διαφόρων μορφών καταστολής και εγκλεισμού.

3. Δεν μπορούμε να παραπονιόμαστε μόνο για υποστελέχωση, έλλειψη υπηρεσιών πρόληψης, κοκ, όταν αρνούμαστε ή φοβόμαστε να αμφισβητήσουμε ή παραμελούμε να ενημερωθούμε για τους σοβαρούς κινδύνους, τα δεινά, τον εξευτελισμό και τον τραυματισμό που βιώνουν οι άνθρωποι που υπόκεινται στον μηχανισμό / πακέτο της ακούσιας νοσηλείας ή σε μοντέλα πρόληψης όπως αυτό της πρώιμης παρέμβασης στην ψύχωση. Γιατί ακόμα και αν είχαμε τρεις και τέσσερις και πέντε νοσηλευτές ανά "ασθενή"  στις νυχτερινές βάρδιες, ίσως, ίσως να καταφέρναμε να προλάβουμε αυτό που έγινε τις προάλλες στο Δαφνί, αλλά πώς? Τρεις τον βαστάνε και ένας του χώνει προληπτικά μια ένεση να ξεχάσει και το όνομα του και να μη μπορεί να βλάψει ούτε κουνούπι. Ναι, μπορεί να σώζαμε μια ζωή και αυτό είναι αδιαμφισβήτητα εξόχως σημαντικό, αλλά θα συνεχίζαμε να συμβάλουμε έστω και άθελα μας στο να συνεχίζονται να χάνονται πολλές ζωές, όχι από δολοφονίες από έγκλειστους σε ψυχιατρικά ιδρύματα, αλλά από τις ίδιες τις παρεμβάσεις μας και για τις οποίες κανένας δεν θα μιλούσε κιόλας. Ο ιατροδικαστής θα έλεγε μάλλον, Θάνατος από φυσικά αίτια. Γνωρίζουν οι συνάδελφοι πόσοι ακριβώς άνθρωποι που λαμβάνουν αγωγή με τα λεγόμενα αντιψυχωτικά (τυπικά και ατυπικά), πεθαίνουν μέσα σε ψυχιατρικές κλινικές και άλλα ιδρύματα εγκλεισμού όπως τα οικοτροφεία (και έξω από αυτά βέβαια) από αιφνίδιο καρδιακό θάνατο? Ισως το γνωρίζουν. Γνωρίζουν ότι όλα τα λεγόμενα αντιψυχωτικά είναι καρδιοτοξικά, ότι προκαλούν παράταση του διαστήματος QT, ότι μπορεί να οδηγήσουν σε πολύ αυξημένο κίνδυνο θανατηφόρων κοιλιακών αρρυθμιών? Ισως το γνωρίζουν. Αν όχι, ας ανατρέξουν στην σχετική βιβλιογραφία των τελευταίων τριάντα χρόνων. Γνωρίζουν τις συνεχείς, επιθετικές, άκρως παραπλανητικές και αντι-επιστημονικές καμπάνιες δισεκατομυρίων που συνεχίζουν να κάνουν οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες για να πείσουν γιατρούς, πολιτικούς και το ευρύ κοινό ότι πχ η σχιζοφρένεια είναι μια βιολογική νόσος (χωρίς καμμία επιστημονική τεκμηρίωση) και ότι η φαρμακευτική αγωγή είναι μονόδρομος? Προφανώς δεν περιορίζονται μόνο στην σχιζοφρένεια, αλλά και στην κατάθλιψη, την διπολική διαταραχή, την γενικευμένη διαταραχή άγχους κι ένα σωρό άλλες διαγνώσεις.

4. Επικινδυνότητα και οι «69άρηδες». Σωστά επισημαίνουν οι διάφορες τοποθετήσεις για την δολοφονία στο Δαφνί, ότι δεν θα έπρεπε οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας να καταντούν δεσμοφύλακες. Πολύ σωστά. Αλλά και αν ήταν πιο πολλοί, πάλι δεν θα ήταν δεσμοφύλακες, όσο ισχύει ο εγκλεισμός σε ψυχιατρικές μονάδες? Οσοι διαπράττουν εγκλήματα και κρίνονται ότι έχουν το ακαταλόγιστο, δεν θα έπρεπε να "φροντίζονται" σε ψυχιατρικά καταστήματα, αλλά στις φυλακές. Εννοείται ότι το σωφρονιστικό σύστημα επίσης θα πρέπει να μεταρρυθμιστεί ριζικά για να προσφέρει με ανθρωπιά, σε όσους το θέλουν, υποστήριξη και θεραπεία, επαναλαμβάνω όχι με το ζόρι, αλλά για όσους το ζητάνε και αποφασίζουν να το δοκιμάσουν. Το ακαταλόγιστο είναι ένα επικίνδυνο νομικά - ηθικά - κοινωνικά - πολιτικά, ακόμα και κλινικά, εργαλείο που επικυρώνει, αναπαράγει και επιβεβαιώνει το στίγμα του επικίνδυνου "τρελού". Και αυτό, χωρίς καμμία επιστημονική τεκμηρίωση. Ανεξάρτητα από το τί προτιμούν όσοι διαπράττουν περισσότερο ή λιγότερο ειδεχθή εγκλήματα, αν είχαν την επιλογή, δηλαδή εγκλεισμό σε ψυχιατρικά ιδρύματα ή στο κοινό σωφρωνιστικό σύστημα (για το ιστορικό και από την πολύχρονη εμπειρία μου, όχι πως η εμπειρία μου αποδεικνύει κάτι, πολλοί θα προτιμούσαν να εκτίσουν την ποινή τους σε φυλακές ως απλοί ποινικοί κρατούμενοι, παρά σε ψυχιατρικά καταστήματα), το ακαταλόγιστο πρέπει να καταργηθεί. Είτε πρόκειται για τον Αλτουσέρ, είτε τον Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ είτε για οποιονδήποτε είτε ακούει φωνές, είτε πιστεύει ότι τον κυνηγούν να τον σκοτώσουν, είτε πιστεύει ότι αν τον απατήσει η γυναίκα «του», έχει δικαίωμα να την σκοτώσει. Σε κάθε περίπτωση κανένας δεν πρέπει να νοσηλεύτεται σε ψυχιατρεία χωρίς την θέληση του. Αν κάποιος αισθάνεται την ανάγκη να βρεθεί σε ένα θεραπευτικό περιβάλλον, έστω και σαν καταφύγιο, θα πρέπει να του το προσφέρουμε με ανθρωπιά και σεβασμό στην οδύνη του.

5.  Η σχιζοφρένεια, η διπολική διαταραχή, η σχιζοσυναισθηματική διαταραχή κι άλλες διαγνωστικές ταμπέλες, δεν είναι ούτε αξιόπιστες, ούτε έγκυρες. Κι αυτό έχει τεκμηριωθεί από έρευνες και χρησιμοποιώντας τα καλύτερα εργαλεία που διαθέτουμε για να μετρήσουμε την αξιοπιστία και εγκυρότητα. Είναι άκρως επικίνδυνες και επιζήμιες. Αν δεν τις αμφισβητήσουμε στην πράξη εμείς ως επαγγελματίες ψυχικής υγείας, θα συνεχίζουμε να παράγουμε και να αναπαράγουμε το στίγμα κι ας διαρρηγνύουμε τα ιμάτια μας κι ας επιδιδόμαστε σε μυξο-συγκινητικές καμπάνιες για την εξάλειψη του στίγματος.

6.  Η κατάργηση των μηχανισμών καταναγκασμού και καταστολής, δεν σημαίνει στο ελάχιστο ότι θα αφήσουμε ανθρώπους που υποφέρουν στην τύχη τους. Η ιατρικοποίηση της ψυχικής οδύνης όμως, όχι μονο δεν βοηθάει, αλλά καταδικάζει ανθρώπους σε μία δυσβάχτατη μοίρα ενώ ταυτόχρονα απενεχοποιεί τις βάρβαρες επιπτώσεις μιας κοινωνικής συνθήκης που τσακίζει ανθρώπους και κοινότητες. Οχι όλους σίγουρα. Αλλά η έγνοια μας θα έπρεπε να εστιάζει σε όσους δεν αντέχουν και τσακίζουν κάτω από πολλαπλές πιέσεις.

Καταθέτω τούτες τις ενστάσεις με όλον τον αμέριστο σεβασμό στους συναδέλφους που παλεύουν για μια ανθρώπινη αντιμετώπιση της ψυχικής οδύνης και που αντιστέκονται στις άθλιες μεθοδεύσεις αυτής της κυβέρνησης και ως πρόσκληση σε διάλογο σχετικά με το κυρίαρχο ψυχιατρικό παράδειγμα και τις συνιστώσες του.

Αλέξης Κροκιδάς, κοινωνιολόγος

Δυο χρόνια ψέματα και υποκρισία.

Δυο χρόνια θράσος και έπαρση.

Δυο χρόνια προπαγάνδα και απαξίωση των συγγενών. 

Μαζέψαμε στιγμές από αυτά τα δύο χρόνια. Για να μην ξεχαστούν ποτέ

Η Attica Voice κατοικοεδρεύει στο δήμο Ραφήνας – Πικερμίου. Θα μπορούσε να ζητήσει μία δήλωση για τα Τέμπη από τη δήμαρχο της περιοχής. Η ιστοσελίδα όμως, δεν είναι αφελής και ξέρει ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Και αν γίνει, θα είναι μια νερόβραστη ευχή ή μία "θεόπνευστη" προσευχή. Χωρίς να αναδεικνύει ούτε τις αιτίες, ούτε τις λύσεις του προβλήματος

Επειδή λοιπόν τέτοιες δηλώσεις η Attica Voice δεν τις θέλει, γιατί όμως όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά συμβάλλουν στο κουκούλωμα του θέματος, αναδημοσιεύει τη σχετική δήλωση του δήμαρχου Πατρέων Κώστα Πελετίδη για τη μαζική συγκέντρωση-απεργία της 28^ης Οκτωβρίου που θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα γράψει ιστορία

Στην απεργία στις 28 Φεβρουαρίου, πρέπει να είμαστε όλοι στους δρόμους.

Να μην επιτρέψουμε να κρυφτούν οι πραγματικές αιτίες που θρηνήσαμε πριν 2 χρόνια νεκρούς τους ανθρώπους μας, τα παιδιά μας, επειδή τον 21ο αιώνα βρέθηκαν 2 τρένα στην ίδια γραμμή!

Τους χρωστάμε να πάμε τον αγώνα μέχρι τέλους, να αποκαλύψουμε όλους αυτούς που με την πολιτική τους θυσιάζουν τις ζωές του λαού για τα κέρδη των λίγων. Συνεπώς, πραγματική δικαίωση δεν θα είναι «να αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς», αλλά να μπουν στο στόχαστρο οι κατευθύνσεις της Ε.Ε., της εμπορευματοποίησης και των ιδιωτικοποιήσεων, της εξυπηρέτησης των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.

Δίνουμε αγωνιστικό ραντεβού, την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου, στην Πλατεία Γεωργίου!

Κανείς για δουλειά εκείνη τη μέρα, όλοι στους δρόμους!